Πάντως έχει διαφορετική αντιμετώπιση η "Κιβωτός του Κόσμου" από τις ΜΚΟ που προμήθευαν τους ανήλικους στο Λιγνάδη.
Η καταγγελία για την "Κιβωτό" παίζει παντού και παρουσιάζεται ως να έχει οριστικά καταδικαστεί όλη η κοινωνική δομή!
Ας βρεθεί ο καταγγελλόμενος για να τιμωρηθεί, όχι όμως να πληγεί το έργο της Κιβωτού και η ως τώρα προσφορά της. Ακόμη και αν αποδειχθεί ότι οι καταγγελίες είναι αβάσιμες το κακό θα έχει γίνει και θύματα θα είναι όλα τα προστατευόμενα ανήλικα της Κιβωτού.
Στο πρόσφατο παρελθόν και το "Χαμόγελο του Παιδιού" είχε δεχθεί επίθεση στο παρελθόν και οικονομικούς ελέγχους με κίνδυνο να την οδηγήσουν στη διάλυση.
Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι οι οργανώσεις δεν είναι εισαγόμενες στη χώρα και δεν χαίρουν της προστασίας παγκόσμιων παιχτών φιλανθρωπίας.
Ως προς τις ΜΚΟ στην υπόθεση Λιγνάδη, θυμίζω ότι τότε (Φεβρουάριος 2021) η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών είχε διατάξει εισαγγελική έρευνα προκειμένου να διερευνηθεί η βασιμότητα δημοσιευμάτων για εμπλοκή τουλάχιστον τριών δομών ανήλικων προσφύγων που φέρονται να μετείχαν σε πρόγραμμα μαθημάτων θεάτρου με τον Δημήτρη Λιγνάδη , στο Εθνικό Θέατρο.
ΑΣΦΑΛΩΣ ο καταδικασθείς κ. Λιγνάδης δεν είναι καμία φτωχή καθαρίστρια για να οδηγηθεί στη φυλακή!
Απ' ότι φαίνεται ο Λιγνάδης δεν είχε μόνο την Αγάπη του "λαγού" Ρουβά που έφτιαχνε κλίμα από το Φεβρουάριο και δήλωνε:
«Πραγματικά τον αγάπησα. Ό,τι συναίσθημα έχω είναι θαυμασμού κι αγάπης. Έτσι έζησα δίπλα του. Αυτό είναι το βίωμα μου».
Για να καταστεί ΤΥΦΛΗ η δικαιοσύνη θα πρέπει να έχει ο καταδικασθείς την υψηλή πολιτική προστασία και την αμέριστη συμπαράσταση όλων των συστημικών ΜΜΕ.
Εξίσου όμως σκανδαλώδης είναι ο τρόπος που αγνοήθηκε η λαϊκή οργή για τις ΜΚΟ που προμήθευαν τα παιδιά στον σκηνοθέτη.
ΘΥΜΙΖΩ την εφημερίδα τα ΝΕΑ* στις 20 Φεβρουαρίου 2021, η οποία έγραφε:
"... αποκαλύψεις προκαλούν αποτροπιασμό σχετικά με την υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη, μέσα από μαρτυρίες γειτόνων που εμπλέκουν τουλάχιστον τρεις δομές ανήλικων προσφύγων να μετέχουν σε μαθήματα στο θέατρό του, αλλά πολλά προσφυγόπουλα φέρονται ότι αρνούνταν να πάνε ξανά εκεί.
Έπειτα από έρευνα για τον ισχυρισμό των γειτόνων, διαπιστώθηκε -σύμφωνα με αστυνομικές πηγές- ότι τουλάχιστον τρεις δομές ανήλικων προσφύγων μέσω κοινωνικού λειτουργού, είχαν κλείσει μαθήματα στο θέατρο του σκηνοθέτη. Από κάθε δομή πήγαιναν 3 – 4 ασυνόδευτα παιδιά και παρακολουθούσαν τα θεατρικά μαθήματα κατά την περίοδο 2017- 2018.
Έπειτα από επικοινωνία με τους φορείς, διαπιστώθηκε ότι πολλά παιδιά, αρνούνταν να ξαναπάνε στο θέατρο, χωρίς ωστόσο να αποκαλύπτουν γιατί ήταν τόσο κατηγορηματική η άρνησή τους.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πλέον πολλά από εκείνα τα παιδιά σήμερα ζουν στη Γαλλία..."
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΘΎΝΗ ΤΩΝ ΜΚΟ;
Ποια σοβαρή δομή φιλοξενίας πήγαινε τα παιδιά στην οικία Λιγνάδη χωρίς ενημέρωση και έγγραφη άδεια από την Εισαγγελία Ανηλίκων;
Κανείς από τους υπεύθυνους σε αυτή τη χώρα δεν έχει δει τα ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησαν πριν από λίγα χρόνια, από ξένα ΜΜΕ φυσικά, για τα προσφυγόπουλα που αναγκάζονται να εκδίδονται στο κέντρο της Αθήνας;
Παιδιά 15, 16 ετών αγόρια και κορίτσια, εκδίδονται για ένα πεντάευρω. Ικανοποιούν τις πιο άρρωστες ορέξεις των νοικοκυραίων για να επιβιώσουν.
Αυτού του είδους η σεξουαλική εργασία έχει όνομα, λέγεται «σεξ επιβίωσης» (survival sex) και σε αυτό εξαναγκάζονται παιδιά και ενήλικες πρόσφυγες στην πολιτισμένη ΕΕ.
ΑΛΗΘΕΙΑ η Γραμματεία Ασυνόδευτων Ανηλίκων γιατί καταργήθηκε μέσα σε 1,5 χρόνο, κι ας είχε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώσει την προσωπική του ευαισθησία;
Επειδή προετοιμάζονται να ξανακάνουν το ίδιο λάθος... Επειδή έχουν παντελή (!) άγνοια του θεατρικού χώρου αλλά, κυρίως, των παρασκηνίων του... Εξ ου και τα ουρανομήκη λάθη που διαπράττουν ως προς την επιλογή προσώπων...Επειδή μία νεόκοπη αλαζονεία χαρακτηρίζει πλέον τις πράξεις τους... Επειδή ένας ουσιαστικός σύμβουλος πολιτισμού και παιδείας, αληθινός γνώστης της σκηνής αλλά και των παρασκηνίων, της θεωρίας του θεάτρου αλλά και της πράξης, ελλείπει δραματικά από το πλευρό του πρωθυπουργού... Επειδή όλα συνεχίζουν να γίνονται με κολλητούς, με ευνοούμενους, με φίλους των φίλων, με κομματικούς κατιμάδες...Επειδή η ίδια η συντεχνία και οι συνδικαλιστές του χώρου δεν μπορούν να έχουν ευρύτερο όραμα για το θέατρο πλην των προσωπικών τους συμφερόντων...
Για όλους αυτούς τους λόγους είναι καιρός να δοκιμαστούν άνθρωποι που είναι βαθείς γνώστες του θεάτρου αλλά όχι κατ' ανάγκην ηθοποιοί και σκηνοθέτες...
Επειδή κάποτε το Εθνικό Θέατρο μεγαλούργησε κάτω από την μπαγκέτα του Αιμίλιου Χουρμούζιου ή του Άγγελου Τερζάκη ο οποίος υπηρέτησε και ως γενικός γραμματέας του και ως καλλιτεχνικός διευθυντής και ως διευθυντής της δραματικής σχολής του κλπ.
(Ειρήσθω εν παρόδω, η δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου παρακμάζει καθώς λείπουν μεγέθη και διδάσκαλοι. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο προηγούμενος διευθυντής κ. Λιβαθινός απομάκρυνε προσωπικότητες όπως ο Κώστας Γεωργουσόπουλος και ο Τάσος Γουδέλης. Ενώ, όπως ευρέως θρυλείται, άλλος διευθυντής - πρωταγωνιστής - σκηνοθέτης - δάσκαλος κλπ έβαζε τους μαθητές του να πετάνε βελάκια στο πορτρέτο της Κατίνας Παξινού)!
Επειδή όσοι επαγγέλλονται την αξιοκρατία και την αριστεία, πρέπει να αποδεικνύουν τη θέση τους έμπρακτα... Επειδή δεν επιτρέπεται στην εποχή μας ο εκάστοτε υπουργός να διορίζει τον εκλεκτό του είτε στο Εθνικό Θέατρο, είτε στο ΕΜΣΤ είτε σε οποιονδήποτε άλλο οργανισμό πολιτισμού, όπως ο Καλιγούλας αναγόρευε το άλογό του σε πατρίκιο...
Στη μία εικονίζεται ο Σόλων ο Αθηναίος, ο πατέρας του Αστικού δικαίου στην Αρχαία Αθήνα και στην άλλη... απόσπασμα των δίκαιων νόμων του! Το συγκεκριμένο απόσπασμα αναφέρεται στην ποινή που αφορά παιδεραστία(με την έννοια που έχει ο χαρακτηρισμός στη σύγχρονη Ελλάδα)...
Η συνεργαζόμενη ΜΚΟ που προμήθευε στον Λιγνάδη αγοράκια προσφυγάκια, για να "κάνουν μαθήματα υποκριτικής" με τόν κ. Λιγνάδη καταγγέλλεται ότι είναι συνδεδεμένη με το πρωθυπουργικό περιβάλλον.
Αλήθεια η πολιτική ηγεσία και οι εισαγγελείς γιατί άφησαν να περάσει χρόνος; Μήπως μέχρι να αφανιστούν όσο το δυνατό περισσότερα τεκμήρια και να μείνουν μόνο οι μάρτυρες, πιεζόμενοι από κάθε πλευρά.
Γιατί δεν κλήθηκαν αμέσως οι τρεις ΜΚΟ που είχαν την ευθύνη των ανηλίκων να καταθέσουν. Δεν έχουν και αυτές ευθύνη αφού ως προστάτες των ανηλίκων έπρεπε να γνωρίζουν για την ποιότητα των μαθημάτων υποκριτικής που παρέδιδε ο καταγγελλόμενος;
Όπως είναι γνωστό Solidarity now συμφερόντων
G e o r g e S o r o s
συνδέεται με πολλά πρόσωπα που βρίσκονται κοντά στον πρωθυπουργό!
Ο Γ ι ώ ρ γ ο ς Ζ α β ό ς είναι υπουργός στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και αδελφός του Στέλιου Ζαβού που ειναι κουμπάρος του Σόρος και εχει την διαχείριση του τοπικού παραρτήματος Σόρος της ΜΚΟ Solidarity Now. Του εχει ανατεθεί ο ελέγχος των τραπεζών που κάποτε ήταν ελληνικές και τώρα παραρτήματα του Σόρος στην Ελλάδα.
Γενική διευθύντρια της Solidarity Now η
Α ν τ ι γ ό ν η
Λ υ μ π ε ρ ά κ η,
ξαδέρφη του πρωθυπουργού, πρώην βουλευτής με το Ποτάμι.
Ο Δήμος της Αθήνας δια του Δημάρχου,
Κ ώ σ τ α
Μ π α κ ο γ ι ά ν ν η
ανιψιού του πρωθυπουργού εχει παραδώσει τα κλειδιά για την διαχείριση των προσφύγων της πρωτεύουσας στην ίδια οργάνωση του Σόρος.
Και για να μην ξεχνιόμαστε αξίζει να υπενθυμίσουμε πως το ΔΣ του ιδρύματος σύμφωνα με την ιστοσελίδα του, αποτελείται από τους *Στέλιο Ζαββό πρόεδρο, το συνεταίρο του στην Zeus Capital,
Ο πρώην βουλευτής και γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού της ΝΔ, είχε συλληφθεί στη Μολδαβία το 2010 κατηγορούμενος για υπόθεση trafficking και ασέλγειας ανηλίκων και αφέθηκε ελεύθερος, επιδεικνύοντας διπλωματικό διαβατήριο, καθώς το επίμαχο διάστημα υπηρετούσε σε θέσεις της Ε.Ε. και του ΟΗΕ. Η υπόθεση έγινε γνωστή στην Ελλάδα, έπειτα από σειρά δημοσιευμάτων στον Τύπο το 2016.
Ο πρώην βουλευτής της ΝΔ Νίκος Γεωργιάδης κρίθηκε ένοχος κατά πλειοψηφία έπειτα από την καταδικαστική πρόταση του εισαγγελέα της έδρας. Το δικαστήριο δεν του αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό και του επέβαλε συνολική ποινή φυλάκισης 28 μηνών με αναστολή και χρηματική ποινή 20.000 ευρώ.
Όπως αναφέρουν οι μαρτυρίες των γειτόνων «ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεχόταν επισκέψεις από ανήλικα παιδιά», σύμφωνα με τον συντάκτη της εφημερίδας «Τα Νέα» Βασίλη Λαμπρόπουλο, που επικαλέστηκε μαρτυρίες από γείτονες του γνωστού σκηνοθέτη που διέμενε σε περιοχή του κέντρου της Αθήνας, στην Πλατεία Καραϊσκάκη. Εκεί, όπως ανέφεραν, ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης δεχόταν επισκέψεις από ανήλικα παιδιά.
Σύμφωνα με κατοίκους της περιοχής, όταν είχε ερωτηθεί ο σκηνοθέτης για τις επισκέψεις των ανήλικων παιδιών είχε δηλώσει ότι συμμετείχε εθελοντικά σε πρόγραμμα μαθημάτων θεάτρου σε αλλοδαπούς. Έπειτα από έρευνα για τον ισχυρισμό των γειτόνων, διαπιστώθηκε -σύμφωνα με αστυνομικές πηγές- ότι τουλάχιστον τρεις δομές ανήλικων προσφύγων μέσω κοινωνικού λειτουργού, είχαν κλείσει μαθήματα στο θέατρο του σκηνοθέτη. Από κάθε δομή πήγαιναν 3 – 4 ασυνόδευτα παιδιά και παρακολουθούσαν τα θεατρικά μαθήματα κατά την περίοδο 2017- 2018.
Έπειτα από επικοινωνία με τους φορείς, διαπιστώθηκε ότι πολλά παιδιά, αρνούνταν να ξαναπάνε στο θέατρο, χωρίς ωστόσο να αποκαλύπτουν γιατί ήταν τόσο κατηγορηματική η άρνησή τους. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι πλέον πολλά από εκείνα τα παιδιά σήμερα ζουν στη Γαλλία.
Πώς έχουν τα γεγονότα: Ο Γιώργος Καραμπελιάς, από το 2014, σε συνεργασία με τον ΙΑΝΟ, πραγματοποιεί κάθε μήνα συζητήσεις με προσωπικότητες από την πολιτική, τον πολιτισμό, την επιστήμη κ.λπ. Τη σειρά συζητήσεων εγκαινίασε ο αείμνηστος ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, σε μία από τις τελευταίες του δημόσιες παρεμβάσεις. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν συμμετάσχει σε αυτές τις συζητήσεις δεκάδες προσωπικότητες, μεταξύ άλλων, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών επί ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Κοτζιάς, μάλιστα μία μέρα πριν αναλάβει το ΥΠΕΞ, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Αλαβάνος και άλλοι πολλοί.
Ο Γιώργος Καραμπελιάς είχε προγραμματίσει την έκδοση ενός υπέροχου βιβλίου του πατέρα του, Τάσου Λιγνάδη, για την εξάρτηση στην Ελλάδα, το οποίο έχει ήδη εκδοθεί και έτσι ήλθε σε επαφή τηλεφωνικά με τους δύο γιους του, τον Δημήτρη και τον Γιάννη. Έτσι, τον Μάιο του 2019, χωρίς μέχρι τότε να τον γνωρίζει προσωπικά, προσκάλεσε τον σκηνοθέτη και ηθοποιό, Δημήτρη Λιγνάδη, σε συζήτηση που περιστρεφόταν γύρω από το εγχείρημα της παρουσίασης αρχαίων κείμενων, όπως την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, από το Εθνικό θέατρο. Ως ένα παράδειγμα αυτού για το οποίο χρόνια πασχίζει ο Γιώργος Καραμπελιάς και το Άρδην, δηλαδή τον εκσυγχρονισμό της παράδοσής μας.
Προς το τέλος της συζήτησης (1:42:09) στον Ιανό, ο Δ. Λιγνάδης, σε ερώτηση από το κοινό, απάντησε ότι, αν ποτέ αναλάμβανε τη διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου, θα προχωρούσε στην ίδρυση μιας ακαδημίας με σκοπό τη διδασκαλία αρχαίων κειμένων με θεατρικό τρόπο. Όταν, μετά από δύο λεπτά, ο Γ. Καραμπελιάς (1:44:02) έλαβε τον λόγο, του απάντησε, «όταν θα αναλάβεις τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή να τα υλοποιήσεις όσα αναφέρεις». Φυσικά, το τρολ του Ντοκουμέντο, χρησιμοποιώντας κοπτοραπτική επί του βίντεο, απομόνωσε μια φράση από το σύνολο του διαλόγου.
Ο έλεγχος της Ελλάδας μέσα από τον φαύλο κύκλο δανεισμού και χρεοκοπίας
Μπροστά στη διακοσιοστή επέτειο από την έναρξη της Επανάστασης του 1821, η μεταμοντέρνα ιστοριογραφία έχει επιδοθεί σ’ ένα εγχείρημα να ξαναγράψει την Ιστορία του Αγώνα ώστε να υπακούει στην εθνομηδενιστική πολιτική ορθότητα. Αυτό το εγχείρημα προωθεί η επίσημη επιτροπή εορτασμών του «Ελλάδα 2021» και εδώ είναι το φαινομενικά παράδοξο:
Το ελληνικό κράτος θα γιορτάσει επίσημα δυο αιώνες ελεύθερου βίου με μια… «επίθεση στο παρελθόν»· ως τέτοια θα πρέπει να εκλάβουμε την επίθεση του Αρ. Χατζή στον Καποδίστρια πριν από μερικούς μήνες. Και αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι, αν και συμβολική, η επίθεσή του δεν είναι και τόσο διαφορετική από εκείνων που κατεδαφίζουν τα αγάλματα στις ΗΠΑ.
Το βιβλίο του Τάσου Λιγνάδη (1926-1989) «Η ξενική εξάρτησις κατά την διαδρομήν του νεοελληνικού κράτους», που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις, δεν εντάσσεται στη σχολή της «επίθεσης στο παρελθόν». Σέβεται την Ιστορία και ξεκινάει μέσα από αυτήν για να φωτίσει τους μηχανισμούς ξενικής εξάρτησης μέσα από τους οποίους οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις θα παίξουν τον δικό τους ανασταλτικό ρόλο στην έκβαση του Αγώνα, αλλά και μετέπειτα, στις προσπάθειες του νεότευκτου κρατιδίου να σταθεί στα πόδια του.
Η «διαδρομή» βέβαια του βιβλίου αφορά όλη την περίοδο μέχρι το 1940 και περιγράφει τον έλεγχο της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής μέσα από τον φαύλο κύκλο δανεισμού και χρεοκοπίας στον οποίο είχε βυθιστεί το ελληνικό κράτος. Ήδη, μάλιστα, πριν καν… γεννηθεί, από τα πρώτα χρόνια της επανάστασης και τα δυο δάνεια που σύναψε η επαναστατική κυβέρνηση των Ελλήνων στο Λονδίνο.
Με αφορμή τα «Μαθήματα Πολέμου» που επιστρέφουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ο γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός μιλά στο LifO.gr για τη σημασία που έχει να διδασκόμαστε, ως έθνος, από την Ιστορία και τα λάθη μας, ανά τους αιώνες.
Λίγο πριν ξεκινήσουν για δεύτερη σεζόν τα «Μαθήματα Πολέμου» στο Μέγαρο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, ο γνωστός πρωταγωνιστής μιλάει για την τεράστια σημασία που έχει ο τρόπος που διδασκόμαστε από την Ιστορία και τα λάθη ενός έθνους ανά τους αιώνες. Στην παράσταση, που γέμισε ασφυκτικά το Υποσκήνιο Β' της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη την άνοιξη, νέοι ερμηνεύουν με μοναδικό τρόπο τα πέντε πρώτα βιβλία της ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου.
— Φαντάζομαι ότι όλα ξεκίνησαν λόγω της ιδιαίτερης σχέσης που έχεις με την κλασική παιδεία.
Η εμπλοκή μου με το πρότζεκ του Θουκυδίδη ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια με το HERC (Hellenic Education and Research Center). Συνεργαστήκαμε με αμερικανικά πανεπιστήμια, έγιναν κάποια επιμορφωτικά workshops, ανταλλαγές με αμερικανικά πανεπιστήμια, Έλληνες φοιτητές...
— Είχε γίνει και μια παράσταση στο Θέατρο Τέχνης.
Είχα την εποπτεία, την είχε σκηνοθετήσει ο Γιάννης Παναγόπουλος. Αυτό μετασχηματίστηκε στα «Μαθήματα Πολέμου» – τον τίτλο τον έδωσα εγώ. Ξεκίνησα ακριβώς λόγω της βαθιάς αγάπης μου για το αντικείμενο. Τα κείμενα τα επιμελείται ο αδελφός μου Γιάννης Λιγνάδης, ο οποίος είναι διδάκτωρ Φιλολογίας, η Ανδρονίκη Μακρή, αρχαιολόγος-επιγραφολόγος και άλλοι, Αμερικανοί επιστήμονες.
Στην πορεία είδα ότι η υπόθεση «Θουκυδίδης», δηλαδή το να παρασταθεί ένα ιστορικό κείμενο με γνώση και μελέτη της Ιστορίας του ελλαδικού χώρου, έχει πάρα πολύ ζουμί. Άρχισε να με πυρακτώνει, και δικαιώθηκα όταν είδα ‒και πρέπει να ομολογήσω ότι δεν το περίμενα‒ την τεράστια προσέλευση κόσμου.
— Υπάρχει μια φρενίτιδα με την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, που άλλοτε λοξοκοιτάζει προς τον εθνικισμό και άλλοτε εμφανίζεται ως μια ανάγκη αναζήτησης της ταυτότητάς μας. Υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον για τα ελληνικά θέματα.
Καταρχάς, θεωρώ ότι αυτό είναι πολύ θετικό, αν τύχει σωστής διαχείρισης. Δεύτερον, είναι ερευνητέο. Τι σημαίνει αυτή η προσέλευση του κόσμου; Η παράσταση ναι μεν είναι αρχαιόθεμη, αλλά δεν είναι καθόλου εξυμνητική ‒ εξάλλου, δεν είναι και στον χαρακτήρα μου αυτό. Θέλω ευθύς εξαρχής να δηλώσω ότι, βλέποντας όλο αυτό το πράγμα που ζούμε, είτε μέσα μας είτε γύρω μας, μην έχοντας παιδιά ο ίδιος αλλά έχοντας δουλέψει ως φιλόλογος σε σχολεία, και επειδή είμαι αρκετά χορτασμένος από τη μέχρι τώρα καλλιτεχνική μου πορεία και σιχαίνομαι τους ανθρώπους που κάθονται μπροστά σε έναν υπολογιστή και λένε «δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση» ‒μέρος των οποίων έχω υπάρξει κι εγώ‒, πιστεύω ότι ο καθένας πρέπει, όσο μπορεί, να αφήνει έναν σπόρο να γίνει δέντρο.
