Γιώργος Τσιτσιμπής: Τα αποτελέσματα του «δόγματος του σοκ» παραμένουν παρόντα

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Στο περίφημο βιβλίο της Naomi Klein «το δόγμα του σοκ», εκδ. ΛΙΒΑΝΗΣ, που δικαιολογημένα έγινε best seller, αναφέρεται πως δεν υπάρχει σοκ χωρίς σύγχυση, αποπροσανατολισμό και έκπληξη.

Είναι στηριγμένο στη θεωρία του ψυχιάτρου Κάμερον που πίστευε ότι υποβάλλοντας τον ανθρώπινο εγκέφαλο σε μια σειρά από σοκ μπορούσε να διαλύσει και να εξαλείψει την ελαττωματική νόηση, για να οικοδομήσει στη συνέχεια καινούργιες προσωπικότητες εκ του μηδενός, γράφοντας πάνω σε «λευκή σελίδα». Με τον ίδιο τρόπο και οι οικονομολόγοι της ελεύθερης αγοράς είναι πεπεισμένοι ότι μ

όνο μιας μεγάλης κλίμακας καταστροφή, μια μεγάλη διάλυση, μπορεί να προετοιμάσει το έδαφος για τις «μεταρρυθμίσεις» τους.

Οι πρακτικές αυτές βρήκαν εφαρμογή σε πολλές χώρες, όπως βέβαια και στη δική μας. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι παρά τις θρασύτατες ομολογίες και αποδοχές των υπευθύνων τροϊκανών, κυρίως του ΔΝΤ, ότι επιβλήθηκαν λάθος μέτρα, με λάθος υπολογισμούς και κανείς μα κανείς από τους δικούς μας, πρώην και νυν, δεν ζητάει, ουσιαστικά και επιτακτικά, την διόρθωσή τους. Όταν κάνεις λάθος το διορθώνεις και μάλιστα εμπράκτως. Δεν το εξομολογείσαι και συνεχίζεις την λάθος πορεία.

Βαυκαλίζονται οι διοικούντες πως διαμορφώνουν δημοσιονομικό χώρο για να ξεδιπλώσουν τάχα τις πολιτικές τους, την στιγμή που ακόμα και η «ανάσα» μας πρέπει να εγκριθεί από τους «προστάτες» μας. Ποια είναι ακριβώς η ελευθερία μας; Αλήθεια, πόσο σημαντικό είναι ότι τις αλυσίδες τις βγάλαμε απ’ τον λαιμό και τις φοράμε στα πόδια; Αποσβολωμένοι ακούμε την κατευθυνόμενη ενημέρωση και δεν πιστεύουμε αυτό που ζούμε. Προφανώς, ικανοποιούμαστε απ’ τις λεκτικές ωραιοποιήσεις παρ’ όλο που το μηνιάτικο καλύπτει μόνο την εβδομαδιαία αναγκαιότητα. Δεν λέμε να αλλάξουμε εποχή, καθηλωθήκαμε στον χειμώνα.

Η 75η επέτειος του Bretton Woods - Βασίλης Βιλιάρδος

Τόσο το ΔΝΤ, όσο και η Παγκόσμια Τράπεζα, καταχράστηκαν την εξουσία που τους έδωσε η συμφωνία, σε σχέση με τη σταθεροποίηση του παγκοσμίου συστήματος, με την απελευθέρωση των αγορών και με τις ιδιωτικοποιήσεις –  ειδικά μετά την άνοδο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού στις Η.Π.Α. και στη Μ. Βρετανία τη δεκαετία του 1980, αφού προηγήθηκε η μονομερής έξοδος των Η.Π.Α. από τον κανόνα του χρυσού το 1971 (=όλα τα νομίσματα είχαν αντίκρισμα στο δολάριο και το δολάριο σε χρυσό, με μία σταθερή τιμή). Οι επιβληθείσες μεταρρυθμίσεις στις αναδυόμενες οικονομίες, ως αντάλλαγμα για τη στήριξη τους με δάνεια (ανάλογα στην Ελλάδα μετά το 2009, όπου δυστυχώς ελάχιστοι έχουν καταλάβει τι ακριβώς εννοούν με τη λέξη «μεταρρυθμίσεις» οι δανειστές), οδήγησαν σε μία μέση αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ τους της τάξης του 0,0% για το χρονικό διάστημα μεταξύ 1980 και 1998 – ενώ από το 1960 έως το 1979 η άνοδος ήταν ακόμη στο 2,5%. Από το γεγονός αυτό και μόνο κατανοεί κανείς γιατί δεν αυξάνεται το ελληνικό ΑΕΠ, καθώς επίσης γιατί είναι ανοδικά τα χρέη, παρά τα δήθεν πλεονάσματα, καθώς επίσης το ξεπούλημα της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας – σημειώνοντας πως οι αναδυόμενες οικονομίες βίωσαν πολλές κρίσεις, ως αποτέλεσμα των «λαθών» στο σχεδιασμό και στην εφαρμογή των στρατηγικών μεταρρυθμίσεων, σύμφωνα με την εκτίμηση της ίδιας της Παγκόσμιας Τράπεζας.

.

Ανάλυση

«Οι ζητιάνοι δεν μπορούν να διαλέγουν» (beggars can’t be choosers) συνηθίζουν να λένε οι Άγγλοι – ενώ πολλοί Έλληνες πιστεύουν πως είναι νομοτελειακό και δεν αποφεύγεται το ξεπούλημα, η υφαρπαγή της χώρας καλύτερα και η συνέχιση της ληστείας της, αφού αυτή είναι η μοίρα των κρατών που χρεοκοπούν. Εάν δεχθεί κανείς τώρα πως έχουν δίκιο, δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν γεγονότα όπως η συστηματική, σκόπιμη απαξίωση της ΔΕΗ, η αλλαγή διοίκησης των ΕΛΠΕ για να δοθούν δώρο στο μνηστήρα του Ελληνικού, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΣΦΑ, των πολυτίμων δικτύων όπως ο ΑΔΜΗΕ ή ο ΔΕΔΔΗΕ κοκ. – αφού ως ζητιάνοι δεν έχουμε την πολυτέλεια να διαλέγουμε.

Ένα κράτος όμως δεν είναι το ίδιο με μία επιχείρηση, αφού είναι υποχρεωμένο να προστατεύει την εθνική του κυριαρχία και να φροντίζει για την ευημερία των Πολιτών του – ενώ διαφορετικά χαρακτηρίζεται ως αποτυχημένο, οπότε το λιγότερο που πρέπει να κάνει είναι να αλλάζει τις κυβερνήσεις του ξανά και ξανά, έως ότου βρεθεί η κατάλληλη. Εδικά όταν συμπεριφέρονται ως ζητιάνοι, όπως όλες οι κυβερνήσεις μας μετά το 2010 – κάτι για το οποίο δεν αμφιβάλλει πλέον κανείς.

Ανεξάρτητα τώρα από όλα αυτά και παρά τις θριαμβολογίες της νέας κυβέρνησης που προσπαθεί να εντυπωσιάσει με την ψήφιση αλλεπάλληλων νομοσχεδίων με την παράνομη διαδικασία του κατεπείγοντος, ο Αύγουστος υπήρξε εξαιρετικά ζημιογόνος για το ελληνικό χρηματιστήριο – ιδιαίτερα για τις τραπεζικές μετοχές που έως χθες είχαν απώλειες της τάξης του 21%, όταν ο γενικός δείκτης 9% (γράφημα). Αυτό σημαίνει πως χάθηκε αξία 4,7 δις € ή 7,6% της συνολικής – κάτι που ασφαλώς δεν συνάδει με τους ισχυρισμούς, σύμφωνα με τους οποίους η ΝΔ ανάκτησε την εμπιστοσύνη των επενδυτών.

Ναόμι Κλάιν: “Η Ελλάδα έσωσε το ΔΝΤ από χρεοκοπία”

«Η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθεί η Ευρωζώνη. Και για να γίνει, σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι΄ αυτό που είστε. Έχουν ήδη διαγνώσει ότι είστε άρρωστοι».

Στο βιβλίο «Το δόγμα του σοκ» της Ναόμι Κλάιν υπάρχει μια λεπτομερέστατη καταγραφή της δράσης του ΔΝΤ σε διάφορες χώρες την τελευταία 30ετία, όπου αποτυπώνονται οι δραματικές επιπτώσεις της παρέμβασής του, κυρίως στη Λατινική Αμερική (Αργεντινή, Βολιβία), αλλά επίσης στη Ρωσία.

«Παρακολουθώ από πολύ κοντά την ελληνική κρίση και φυσικά την παρέμβαση της τρόικας του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» λέει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα» η κυρία Κλάιν.

«Αυτό που με εντυπωσίασε» σημειώνει, «ιδιαίτερα στην αρχή της κρίσης, ήταν ότι οι Έλληνες αντιστάθηκαν στα όσα πήγαιναν να τους επιβληθούν. Όταν μάλιστα και στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαμε την κρίση με τις τράπεζες, επεσήμαινα το γεγονός αυτό σε αμερικανούς συνομιλητές μου».

Μετά βέβαια το κλίμα σταδιακά άλλαξε. 

«Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, άρχισε η “εκπαίδευση”. Κατ΄ αρχάς, το ΔΝΤ διέγνωσε ότι είστε άρρωστοι, ότι ο χαρακτήρας των Ελλήνων είναι άρρωστος. Και τώρα σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι΄ αυτό που είστε. Πρόκειται για μια τακτική κοινωνικής παθολογίας η οποία δεν περιορίζεται στην Ελλάδα.

Επεκτείνεται και στις υπόλοιπες χώρες του μεσογειακού Νότου».

«Πρόκειται» τονίζει η γνωστή συγγραφέας «για μια κλασική περίπτωση όπου οι κυβερνήσεις βρίσκουν το κατάλληλο άλλοθι. Αφού εμείς είμαστε ανίκανοι να τα καταφέρουμε μόνοι μας, ας φέρουμε κάποιους άλλους να το κάνουν για εμάς».

Κατά μία έννοια, «η περίπτωση της Ελλάδας είναι εμβληματική. Στην πορεία, ο στόχος από την παρέμβαση της τρόικας άλλαξε» υπογραμμίζει.

«Αν το δει κανείς σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν μιλάμε πλέον απλώς για την ιδιωτικοποίηση μεγάλων τομέων της οικονομίας. O σκοπός είναι η απενοχοποίηση των τραπεζών, η μεταφορά του βάρους της αποτυχίας από τους ώμους των ελίτ σε εκείνους των απλών ανθρώπων» λέει η κυρία Κλάιν.

Καταρρέει η Αργεντινή σε ένα τείχος σιωπής

Σχόλιο του ιστότοπου "Δρόμος ανοιχτός" : Που είναι όλα αυτά τα καλοπληρωμένα 'παπαγαλάκια' στα κανάλια και τα τρολ στο διαδίκτυο, "να σκίζουν τα ρούχα τους" και να "χύνουν ποταμούς δακρύων" για τον λαό της Αργεντινής που υποφέρει όπως έκαναν επί μέρες όταν κυβερνούσε η Κίρχνερ ; 

Του Λεωνίδα Βατικιώτη 

Η είδηση δεν αφορά την επικείμενη χρεοκοπία της χώρας που γέννησε τον Τσε. Έχοντας χρεοκοπήσει επίσημα οκτώ φορές στην ιστορία της η Αργεντινή, με τελευταία φορά το 2001 όταν πάγωσαν προσωρινά αποπληρωμές ύψους 100 δισ. δολ., το ενδιαφέρον έχει πάψει να συγκεντρώνεται στις δημοσιονομικές της περιπέτειες. Η είδηση σχετίζεται με την σκανδαλώδη προστασία που απολαμβάνει το εν ενεργεία πολιτικό της προσωπικό, καθώς παρότι οδηγεί τη χώρα στα βράχια με μια γενναία αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, αν δεν προηγηθεί επίσημη στάση πληρωμών, να είναι θέμα χρόνου, σύσσωμος ο διεθνής Τύπος ακόμη και τώρα επαινεί κι εγκωμιάζει τον πρόεδρο της Αργεντινής, κι εκλεκτό του ΔΝΤ Μαουρίτσιο Μάκρι.

Από δεκάδες δημοσιεύματα που αποτελούν ορισμό της παραπληροφόρησης επιλέγουμε το ακόλουθο των New York Times, που συμπυκνώνει τη μεροληπτική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι του: «Τα υποσχόμενα οφέλη από τις μεταρρυθμίσεις του – σταθερό νόμισμα, τιθάσευση του πληθωρισμού, νέες επενδύσεις και θέσεις εργασίας – θα χρειαστούν χρόνια για να υλοποιηθούν»!

Για την εφημερίδα – σύμβολο των Δημοκρατικών και του φιλελεύθερου κατεστημένου, επιτόκια δανεισμού στο ύψος του 70%, πληθωρισμός στο ύψος του 60%, υποτίμηση της συναλλαγματική αξίας του νομίσματος κατά 50% το 2018, μείωση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 13% μόνο το 2018 κι η έκρηξη της φτώχειας και της ανεργίας είναι προσωρινά …μικροπροβλήματα που δεν ισοδυναμούν με ακύρωση και διάψευση των εξαγγελιών του νεοφιλελεύθερου προέδρου. Απλώς …μεταθέτουν στο μέλλον την υλοποίηση των εξαγγελιών του. Αξίζει ωστόσο να αντιπαραβάλουμε την ασυλία που απολαμβάνει ο αργεντινός πρόεδρος με τα πρωτοσέλιδα της ίδια εφημερίδας, όταν ο υπερπληθωρισμός πλήττει την Τουρκία ή τη Βενεζουέλα, όπου στο πηδάλιο βρίσκονται ηγέτες που από διαφορετικές θέσεις συγκρούονται με τις ΗΠΑ. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ρεπορτάζ, αποστολές και δακρύβρεχτα ρεπορτάζ δημιουργούν φαινόμενα χιονοστιβάδας, ωθώντας τις αγορές να εντείνουν τις επιθέσεις τους στα εθνικά νομίσματα των χωρών, προκαλώντας φυγή κεφαλαίων, κ.α.

Στη στάση των διεθνών κεφαλαίων βρίσκεται ωστόσο κι η αιτία για τη …στοργή με την οποία περιβάλουν οι Αμερικάνοι την Αργεντινή. Αποτέλεσμα αυτής της «στοργής» ήταν ακόμη και το πρώτο δάνειο ύψους 57 δισ. δολαρίων που ενέκρινε το ΔΝΤ υπέρ της Αργεντινής για να αποφύγει την κήρυξη στάσης πληρωμών. Πίσω από την απόφαση του μισητού διεθνούς οργανισμού βρίσκεται ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ που ήθελε να διασφαλίσει ότι οι χώρες με δεξιές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αντι-παραδείγματα απέναντι στη Βενεζουέλα. Στα απόνερα αυτής της επίπλαστης εικόνας οι πρόεδροι της Βραζιλίας και της Αργεντινής κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Μπολσονάρου στο Μπουένος Άιρες υποσχέθηκαν ότι θα κάνουν τα πάντα για να επιστρέψει η δημοκρατία στη Βενεζουέλα. Υποσχέθηκε δημοκρατία ο Μπολσονάρου που φλερτάρει δημόσια με το φασισμό και τις χούντες και στη χώρα του οι παρακρατικές συμμορίες δολοφονούν ακτιβιστές… Τα ύστερα του κόσμου…

ΔΝΤ: Τα κάναμε όλα λάθος στην Ελλάδα - Tη θυσιάσαμε για χάρη των τραπεζών

Με μια «αξιολόγηση» της απόδοσης των δικών του προγραμμάτων, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου επιχειρεί να αναμορφώσει τη διαδικασία σχεδιασμού προγραμμάτων με απώτερο στόχο την αποφυγή της επανάληψης των λαθών που έγιναν σε χώρες όπως η Ελλάδα.

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, στο πλαίσιο αυτής τηςαποτίμησης της πορείας των προγραμμάτων που υλοποιήθηκαν από το 2008 έως το 2017, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου διαπιστώνει σε αρκετές περιπτώσεις σημαντικές αστοχίες και παραλείψεις. Μάλιστα στη σχετική έκθεση υπάρχουν επανειλημμένες αναφορές στην Ελλάδα, οι οποίες αναδεικνύουν:

• Τον εσφαλμένο τρόπο προσέγγισης σε αρχικό στάδιο του προβλήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους
• Την δυσανάλογη έμφαση που δόθηκε στη δημοσιονομική προσαρμογ
• Τις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις για τα μακροοικονομικά μεγέθη

Βιωσιμότητα Ελληνικού Χρέους

Αξίζει να σημειωθεί πως το ΔΝΤ αναδεικνύει για πρώτη φορά με σαφήνεια το γεγονός ότι η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέουςλειτούργησε κυριολεκτικά σαν σανίδα σωτηρίας για τις τράπεζες της ευρωζώνης, καθώς την κρίσιμη διετία 2011-2012 η χώρα μας αποπλήρωσε ομόλογα αξίας 50 δισ. ευρώ, τα οποία βρισκόταν ως επί το πλείστον στη δικαιοδοσία ευρωπαϊκών τραπεζών.

Στην έκθεση μάλιστα επισημαίνεται ότι η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης υπονόμευσε τόσο τις προοπτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας όσο και την ίδια την αποτελεσματικότητα του «κουρέματος» του χρέους (PSI) που έγινε το 2012. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει το ΔΝΤ, η συγκεκριμένη εξέλιξη οφειλόταν στους φόβους για μια συνολική διάχυση της κρίσης στην Ευρωζώνη, κάτι που όμως τελικά δεν αποφεύχθηκε.

Το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και ο ΟΟΣΑ – Όπλα Ανορθόδοξων Πολέμων της Ουάσιγκτον

Μοχλοί για την επιβολή της επιθυμητής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής και της υποταγής (ή ανατροπής) κυβερνήσεων

Την Χρήση τους περιγράφει στρατιωτικό εγχειρίδιο του Πενταγώνου, που αποκάλυψε η ομάδα Wikileaks.

Whitney Webb

Strategic Culture Foundation

|11-2-19

[Πολύτιμο βοήθημα σωστής ανάγνωσης και αξιολόγησης των ειδήσεων, και σχολίων ξένων και ντόπιων ελεγχόμενων ΜΜΕ, για συγκρούσεις, κρίσεις, εξεγέρσεις και ανατροπές, στην σημερινή χαώδη διεθνή ζωή -αλλά και σωστής διάγνωσης για την σημερινή κατάσταση της χώρας- το εκρηκτικό περιεχόμενο του παρόντος άρθρου αποκαλύπτει και τεκμηριώνει, ως αδιάψευστη πραγματικότητα, όσα και η εμπειρία της εθνικής μας συντριβής την τελευταία οκταετία (όπως και οι δεινές εμπειρίες της Κύπρου) είχαν γεννήσει ως υπόνοιες στον νου ορισμένων οξυδερκών πνευμάτων, που ωστόσο, κατά την διατύπωσή τους, προκαλούσαν ορυμαγδό καταδίκης -με την κατηγορία του «συνωμοσιολόγου»- κάθε τολμητία αρνητή της εισαγμένης μαζοχιστικής ερμηνείας του «εμείς τα φάγαμε». Καταγγελίες εγκυρότατων Αμερικανών οικονομολόγων , όπως οι MichaelHuston και o Paul Graig Roberts, για τον ρόλο αυτών των υποχείριων «διεθνών» οργανισμών στην ελληνική καταστροφή, αγνοήθηκαν αφ’ υψηλού από τα λεγόμενα μέσα ενημέρωσης και από αλληλοδιάδοχες κυβερνήσεις υποβολείς τους. Γεγονός που εξηγείται ίσως (;) και από την παράγραφο του αμερικανικού στρατιωτικού εγχειριδίου ανορθόδοξου πολέμου, που αναφέρεται στην συνεργασία και μυστικών υπηρεσιών για τον «εντοπισμό, στο ανθρώπινο πεδίο, στοιχείων προσφερόμενων σε οικονομική δέσμευση»…]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Το « Αμερικανικό Εγχειρίδιο Πραξικοπήματος» που πρόβαλαν πρόσφατα οι Wikileaks προσφέρει την επιβεβαίωση ότι η λεγόμενη «ανεξαρτησία» οικονομικών οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ είναι ψευδαίσθηση και ότι αυτοί οι θεσμοί συγκαταλέγονται στα «οικονομικά όπλα» που έχει σε τρέχουσα χρήση η αμερικανική κυβέρνηση για να υποτάσσει χώρες στις θελήσεις της.

Σε διαρρεύσαν στρατιωτικό εγχειρίδιο περί «ανορθόδοξου πολέμου», που πρόσφατα προβλήθηκε στην δημοσιότητα από τους Wikileaks, ο Αμερικανικός Στρατός πιστοποιεί ότι μεγάλοι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί –όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ- χρησιμοποιούνται από τις ΗΠΑ ως ανορθόδοξα οικονομικά «όπλα σε περιόδους συγκρούσεως,μέχρι και περιλαμβανομένου του μεγάλης έκτασης γενικού πολέμου», όπως και για την «υπαγόρευση των πολιτικών επιλογών και της συνεργασίας κρατικών κυβερνήσεων».

Το αποκαλυπτικό έγγραφο, επίσημα τιτλοφορούμενο“Field Manual (FM) 3-05.130, Army SpecialOperations Forces Unconventional Warfare” ( Εγχειρίδιο Πεδίου (αγώνα), Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων Ανορθόδοξου Πολέμου), εκδόθηκε αρχικά το 2008 και προβλήθηκε ιδιαίτερα από τους Wikileaks τελευταία σε συσχετισμό με τα γεγονότα στην Βενεζουέλα. Στην αρχική αποκάλυψή του οι Wikileaks το είχαν τιτλοφορήσει «στρατιωτικό εγχειρίδιο αλλαγής καθεστώτων».

Η πέμπτη ελληνική φάλαγγα/ Άρης Οικονόμου

.

Το θέμα μας δεν είναι ούτε οι ενδεχόμενες παραποιήσεις εκ μέρους της ΕΛΣΤΑΤ, ούτε οι γερμανικές αποζημιώσεις – αλλά ο γενιτσαρισμός και η ανόητη ή «διατεταγμένη» συμπεριφορά ορισμένων Ελλήνων οι οποίοι, ακούσια ή εκούσια, υπονομεύουν την ίδια τους την πατρίδα.

.

Άποψη  

«Υπογράψτε αν θέλετε να σταματήσει η πολιτικά υποκινούμενη δίωξη του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου με ανυπόστατες και εξωφρενικές κατηγορίες«, γράφει η ελληνίδα πρώην στέλεχος του ΔΝΤ (πηγή) – εύλογα φυσικά, αφού υποστηρίζει το Ταμείο, χωρίς φυσικά να σημαίνει πως θα μπορούσε η στάση της να χαρακτηρισθεί ως «γενιτσαρισμός», αφού δεν είναι σαφείς οι αιτίες. Γνωρίζοντας όμως πως η παραποίηση των στατιστικών μίας χώρας είναι η πάγια μέθοδος του ΔΝΤ όταν καλείται να τη «βοηθήσει», από το οποίο έπαιρνε επίσης μισθό ο τότε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ εάν δεν κάνουμε λάθος, δεν είναι εύκολο να πεισθούμε από την παραπάνω κυρία – πόσο μάλλον όταν πολλοί άλλα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ έχουν πιστοποιήσει επίσημα το έγκλημα, όπως η κυρία Γεωργαντά.

Εκτός αυτού έχουμε δημοσιεύσει ήδη ένα μέρος της επιστολής ενός στελέχους του ΔΝΤ, του κ. Budhoo (πηγή) – ο οποίος παραιτήθηκε μετά από 12 χρόνια υπηρεσίας, επιθυμώντας όπως ο ίδιος δήλωσε να ξεπλύνει τα χέρια του από τα εγκλήματα, στα οποία τον είχε υποχρεώσει το Ταμείο. Εν προκειμένω έγραψε τα εξής:

Το ΔΝΤ απαιτεί την απόσυρση των ελληνικών τραπεζών από τα Βαλκάνια

«Παιχνίδια» με τις ελληνικές τράπεζες κάνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), το οποίο προχωρά σε σύσταση-απαίτηση για απόσυρση των ελληνικών τραπεζών από τα Βαλκάνια, με το πρόσχημα ότι θα ενισχύσουν έτσι την κεφαλαιακή επάρκειά τους στη χώρα μας. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για άλλη μια ξεδιάντροπη επιχείρηση καταλήστευσης ελληνικής περιουσία, αφού είναι γνωστό ότι, η όλη μεθόδευση οδηγεί στην υφαρπαγή των ελληνικών τραπεζών στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων σε ημέτερους Γύπες του διεθνούς χρηματιστηριακού, τραπεζικού κυκλώματος που περιβάλλει με «στοργή» το ΔΝΤ.

Σε σχετική  έκθεση που  δημοσιοποίησε πρόσφατα  το Ταμείο για τις ευρωπαϊκές οικονομίες, περιλαμβάνονται συστάσεις για πώληση των θυγατρικών των ελληνικών τραπεζών στις γειτονικές χώρες. Παράλληλα, επαναλαμβάνονται οι προβλέψεις που είχε ανακοινώσει το ΔΝΤ πριν από έναν μήνα για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.

ΔΝΤ, ο θεματοφύλακας του καπιταλισμού-Βασίλης Βιλιάρδος

.

Η αξιωματική αντιπολίτευση, με το άλλο μείγμα πολιτικής που πρεσβεύει, με τον προσανατολισμό της προς τη Γερμανία, καθώς επίσης με τις πεπαλαιωμένες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις της, είναι εκτός τόπου και χρόνου – επίσης όσοι τάσσονται υπέρ της «πολιτικής Σόιμπλε» που εφαρμόζεται στη χώρα μας, μάλλον από βαθιά άγνοια σε συνδυασμό με το σύνδρομο της Στοκχόλμης. 

.

«Ασφαλώς πρέπει να μειωθούν οι φόροι στην Ελλάδα στη θλιβερή κατάσταση που βρίσκεται σήμερα – ειδικά η εξοντωτική προκαταβολή και οι ασφαλιστικές εισφορές, αφού κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τα μελλοντικά του εισοδήματα, ενώ το ασφαλιστικό είναι αδύνατον να επιβιώσει εάν δεν βρουν απασχόληση οι 1.400.000 άνεργοι, οπότε να διορθωθεί ο καταστροφικός δείκτης εξάρτησης. Ποιός θα ήταν άλλωστε τόσο ανόητος να επενδύσει αναλαμβάνοντας ρίσκα, με φόρους και εισφορές που υπερβαίνουν το 100% των προσδοκώμενων κερδών του; 

Εκτός αυτού, πρέπει να φορολογούνται ελάχιστα τα μη διανεμόμενα κέρδη, για να υπάρξουν επενδύσεις – αφού το νούμερο ένα πρόβλημα της χώρας, εκτός από τη διαγραφή χρεών, είναι η εξασφάλιση εισοδημάτων και κερδών, για να ακολουθήσει η ανάπτυξη και η υγιής αύξηση των εσόδων του δημοσίου. Υποθέτουμε δε πως θα το δρομολογήσει η κυβέρνηση, εάν επιτέλους αντιληφθεί ότι, ο στόχος της δεν μπορεί να είναι το μοίρασμα της φτώχειας – αλλά η παραγωγή πλούτου και η δικαιότερη αναδιανομή του«.

.

Ανάλυση

Η πρόσφατη ομιλία της κυρίας Lagarde πριν από μερικές ημέρες στην Ουάσιγκτον, ενώπιον των εκπροσώπων των 142 μελών του ΔΝΤ, υπουργών οικονομικών και κεντρικών τραπεζών, εξέπληξε τους πάντες – αφού είχε μία καθαρά αριστερή χροιά (μία έντιμη, δίκαιη φιλελεύθερη τύπου Keynes ουσιαστικά) με κέντρο βάρους το ότι, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν αποφασιστικά οι αυξανόμενες εισοδηματικές ανισότητες. «Όλοι έχουμε ακούσει πως το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη κατέχει το 50% των παγκοσμίων περιουσιακών στοιχείων», ανέφερε χαρακτηριστικά, τονίζοντας πως πρέπει όλα τα κράτη μαζί να καταπολεμήσουν το συγκεκριμένο πρόβλημα, το οποίο δεν αποτελεί μόνο μία ηθική επιταγή, αλλά μία οικονομική αναγκαιότητα.

«Η ανισότητα των ευκαιριών, του εισοδήματος και των περιουσιακών στοιχείων εμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη, καταστρέφει την εμπιστοσύνη και πυροδοτεί τις πολιτικές εντάσεις στον πλανήτη», συνέχισε η επικεφαλής του ΔΝΤ, ζητώντας από όλες τις χώρες να επενδύσουν περισσότερο στην παιδεία και στην υγεία των εργαζομένων, στο κοινωνικό κράτος δηλαδή, καθώς επίσης στη μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στην οικονομία.

ΔΝΤ: οι μισθοί είναι χαμηλοί και δημιουργούν αβεβαιότητες στις αναπτυγμένες οικονομίες.

του Κώστα Μελά

Το ΔΝΤ, στην πρόσφατη δημοσίευσή του (World Economic Outlook, October2017) αφιερώνει το Δεύτερο κεφάλαιο (Recent Wage Dynamics in AdvancedEconomics: Drivers and Implications) στις εξελίξεις των μισθών στις αναπτυγμένες οικονομίες.

Εν συντομία , τα συμπεράσματα των ερευνών του στις αγορές εργασίας των αναπτυγμένων χωρών είναι τα παρακάτω:

  Μισθοί

Στις αναπτυγμένες οικονομίες η μεγέθυνση των ονομαστικών μισθών (μετρούμενη ως ονομαστική ωριαία ανταμοιβή ) παραμένει κάτω από της προ-κρίσης επίπεδα. Αυτό το εύρημα είναι σημαντικό  ιδιαίτερα, για τις οικονομίες στις οποίες,  το ποσοστό ανεργίας έχει μειωθεί γρήγορα  και παρόλα αυτά οι ονομαστικοί μισθοί παραμένουν κάτω ή κοντά στα μέσα επίπεδα που υπήρχαν στην περίοδο πριν την κρίση. Ακόμη και στις χώρες στις οποίες , όπως η Γερμανία και η Ιαπωνία, η αύξηση των ονομαστικών μισθών είναι μεγαλύτερη από την περίοδο πριν την κρίση , η βάση εκκίνησης ήταν πολύ χαμηλή. Στη Γερμανία λόγο της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων Hartz και στην Ιαπωνία λόγο της μεγάλης περιόδου επικράτησης του αντιπληθωρισμού.

Ακόμη ο ρυθμός μεγέθυνσης των πραγματικών μισθών (μετρούμενοι, είτε ,ως «πραγματικοί μισθοί ως προς την κατανάλωση» είτε ως «πραγματικοί μισθοί ως προς την παραγωγή»  σε περίπου ¾ των αναπτυγμένων χωρών βρίσκεται κάτω από τα αντίστοιχα της περιόδου πριν την κρίση

Απασχόληση.

Αποικίες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου

Του Κώστα Λουλουδάκη (Ιουλιανού)

«Υπάρχουν πράγματα που θα στενoχωρήσουν, όχι πρωτίστως τη διαπραγματευτική ομάδα, αλλά θα στενοχωρήσουν τον ελληνικό λαό» – Ευκλείδης Τσακαλώτος

Στις «πολιτισμένες» δημοκρατίες δυτικού τύπου, η χρήση βίας για τον έλεγχο και την μετάβαση στους «επενδυτές» των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των κοινωνικών υπηρεσιών, θα αποτελέσει μόνο την έσχατη λύση. Το ΔΝΤ και οι διάφορες επιτροπές της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν στην διάθεση τους πολύ λιγότερο δαπανηρά όπλα, από ότι τα τάνκς και τα πραξικοπήματα, που μπορούν να κάνουν την δουλειά υπέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Το ΔΝΤ από δημιουργίας του, μισθωμένο από τις ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες,  είχε τον ρόλο του μισθοφόρου κακοποιού για την προστασία του καπιταλισμού και την κάλυψη των αναγκών των «επενδυτών».

Η ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία μιας ειδικής οικονομικής θεώρησης, τον λεγόμενο φιλελευθερισμό, που χρησιμοποιεί ιδρύματα όπως το ΔΝΤ προς ενίσχυση των ιδιωτικοπολιτικών οικονομικών αρχών και προς υπονόμευση των κοινωνικοπολιτικών αρχών, δημιούργησε  απλώς θύματα. Οι παραληρηματικοί copy paste κανόνες του ΔΝΤ και οι παράμετροι που υπαγορεύουν στις δημόσιες αρχές διάφοροι  «οίκοι αξιολόγησης», αποσκοπούν στην ακύρωση των βαθύτερων αιτιών του κρατικού παρεμβατισμού και των μεταπολεμικών κοινωνικών κατακτήσεων. Η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία  προτάσσει την υποταγή όλων των πτυχών των κοινωνικών θεσμών, σε χρησιμοθηρικές σταθμίσεις και χρηματιστηριακούς υπολογισμούς!

Οργανισμοί, όμως,  όπως το ΔΝΤ γνωρίζουν πολύ καλά πώς να κρύβουν κάτω από το χαλί το έγκλημα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και πίσω από τα κέρδη τους, που προσδοκούν να αποκομίσουν από τις πλέον πεινασμένες χώρες της Γης.

Όπως έγινε στην Μπουρκίνα Φάσο:

Χρηματοπιστωτικοί κύκλοι όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, στραγγάλιζαν χωρίς ανάπαυλα με όπλο το «χρέος» μια μακρινή χώρα που ονομάζεται Μπουρκίνα Φάσο. Εάν εξαιρέσουμε μια μερίδα εγχώριων οικονομικών συμφερόντων που ζούσαν σε περίφραχτες συνοικίες απολαμβάνοντας μεγάλο πλούτο, ο λαός ζούσε σε μια έρημο αθλιότητας, φτώχιας και βασάνων.  Όμως, ένα «ατύχημα» έφερε στο τιμόνι αυτής της χώρας έναν Προμηθέα: Το όνομα του ήταν Τομά Σανκαρά.

Αποκάλυψη: Δεν βγήκαμε στις αγορές πριν το ΔΝΤ για να μην συρθεί η Ελλάδα στα δικαστήρια

Του Βασίλη Γεώργα

Το Liberal αποκαλύπτει σήμερα τον πραγματικό λόγο για τον οποίο το Ελληνικό Δημόσιο δίστασε να βγει στις αγορές αυτή την εβδομάδα, και η κυβέρνηση ανέβαλε τελευταία στιγμή την έκδοση του 5ετούς ομολόγου για το απώτερο μέλλον.

Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες η αιτία για το πισωγύρισμα της κυβέρνησης είναι ότι η Ελλάδα βρέθηκε εκτεθειμένη απέναντι σε πιθανές νομικές ενέργειες επενδυτών για απόκρυψη σημαντικών πληροφοριών από τη στιγμή που θα προχωρούσε σε άνοιγμα βιβλίου προσφορών πριν τη δημοσιοποίηση της ανάλυσης βιωσιμότητας του χρέους από το ΔΝΤ.

Η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου βρίσκεται εδώ και μέρες σε γνώση του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου αλλά και της Τράπεζας της Ελλάδας, ωστόσο το γεγονός ότι η επίσημη δημοσιοποίησή της από το Ταμείο θα γίνει την ερχόμενη Πέμπτη 20 Ιουλίου ενώ η έκδοση προγραμματίζονταν να γίνει νωρίτερα -μεταξύ Δευτέρας 17/7 και Τρίτης 18/7- συνιστούσε σύμφωνα με εισηγήσεις νομικών, «απόκρυψη σημαντικών πληροφοριών» προς τους επενδυτές και δημιουργούσε προϋποθέσεις για την άσκηση ένδικων μέσων κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές που μίλησαν στο Liberal, η Ελλάδα «βρέθηκε ένα βήμα πριν συρθεί στα δικαστήρια από επενδυτές που θα υπέβαλαν αγωγές με την κατηγορία ότι απέκρυψε πληροφορίες από τους επενδυτές με σκοπό την εξαπάτησή τους». Και αυτό καθώς η έκδοση ομολόγων περιλαμβάνει σαφείς όρους σύμφωνα με τους οποίους οποιαδήποτε σημαντική πληροφόρηση (material information) βρίσκεται στην κατοχή των Αρχών (σ.σ. στην προκειμένη περίπτωση το DSA του ΔΝΤ) θα πρέπει να δημοσιοποιείται.

Οι όροι αυτοί, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, θα παραβιάζονταν την ίδια στιγμή που ο ΟΔΔΗΧ θα ανακοίνωσε την έκδοση του ομολόγου ενόσω γνώριζε το περιεχόμενο της ανάλυσης βιωσιμότητας του χρέους. Αν η έκδοση γίνονταν νωρίτερα από τη δημοσιοποίηση του DSA, αυτό θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως σαφής παραβίαση ενός βασικού όρου της σύμβασης έκδοσης. Αυτό θα συνέβαινε ανεξάρτητα από το περιεχόμενό της ανάλυσης, που ωστόσο ήδη είναι ανεπίσημα γνωστό ότι καταλήγει στο συμπέρασμα πως το ελληνικό χρέος παραμένει «εξαιρετικά μη βιώσιμο» καθώς το ΔΝΤ συνεχίζει να διατηρεί υπερβολικά απαισιόδοξες προβλέψεις τόσο για τους ρυθμούς ανάπτυξης, όσο και για τα πρωτογενή πλεονάσματα και τις ανάγκες νέας ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών με 10 δισ. ευρώ.

ΔΝΤ: Η μετανάστευση ενισχύει τον πλούτο, δεν αυξάνει την ανισότητα

Η μετανάστευση έχει, γενικά, θετικό οικονομικό αντίκτυπο στις χώρες υποδοχής αλλά τα οφέλη εξαρτώνται από το πόσο καλά ενσωματώνονται οι μετανάστες, δήλωσε σήμερα ο Ντέιβιντ Λίπτον, πρώτος αναπληρωτής γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).

Η μετανάστευση προκάλεσε μια λαϊκιστική αντίδραση στην ΕΕ, ενισχύοντας τα ακροδεξιά και εθνικιστικά κόμματα ενώ ήταν ένας από τους βασικούς παράγοντες στο δημοψήφισμα της Βρετανίας τον Ιούνιο του 2016 για την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εξηγεί το Reuters.Μιλώντας σε σεμινάριο του Bruegel στις Βρυξέλλες, ο Λίπτον σημείωσε ότι η πολιτική και η οικονομική πλευρά της μετανάστευσης είναι αντίθετες η μία προς την άλλη καθώς, όπως το εμπόριο, η μετανάστευση δημιουργεί κερδισμένους και χαμένους και απαιτεί χρόνο προκειμένου να προσαρμοστούν οι κοινωνίες και οι επιχειρήσεις.

«Έχουμε βρει ότι η μετανάστευση αυξάνει σημαντικά το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε προηγμένες οικονομίες διότι τα επίπεδα δεξιοτήτων .... ενισχύουν την παραγωγικότητα και διότι σε κάποιες περιοχές η εισροή των μεταναστών σε ηλικία εργασίας βοηθά να αντισταθμιστούν οι ελλείψεις σε εργατικό δυναμικό που προκύπτουν από τις δημογραφικές εξελίξεις», δήλωσε ο Λίπτον.

«Αν και το ανώτατο 10% ευνοείται περισσότερο, τα οφέλη από τη μετανάστευση διαμοιράζονται σε όλες τις εισοδηματικές κλίμακες. Επιπλέον, η ανισότητα δεν αυξάνεται ως αποτέλεσμα της εισόδου των μεταναστών στο εργατικό δυναμικό», είπε. «Δεν βλέπουμε σημαντικά αρνητικές συνέπειες στις μεσαίες ή χαμηλότερες εισοδηματικά τάξεις στις χώρες υποδοχής», δήλωσε.

Γνωρίζουμε αλήθεια τι θέλουμε και τι είναι εφικτό;

της Σερένα Νομικού

Η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το 2010. Εκτός του ότι έχουμε χρεοκοπήσει δύο φορές και, παρ’ όλα αυτά, το δημόσιο χρέος μας είναι μεγαλύτερο από τότε (στα 327 δις € σήμερα), το ιδιωτικό έχει υπερβεί όλα τα ρεκόρ. Οι τράπεζες είναι αφελληνισμένες, η οικονομία κατεστραμμένη, οι περισσότερες επιχειρήσεις έχουν κλείσει και η ανεργία είναι πια εφιαλτική.

Εάν λοιπόν δεν είμαστε μέλος της Ευρωζώνης σήμερα (το παρελθόν έχει περάσει και δεν επιστρέφει), η Ελλάδα θα έμοιαζε κυριολεκτικά με βομβαρδισμένο τοπίο, οι Έλληνες θα είχαν εντελώς εξαθλιωθεί και η κυβέρνηση θα παρακαλούσε γονατιστή το ΔΝΤ για δάνεια, χωρίς τη δυνατότητα καμίας διαπραγμάτευσης.

Ανεξάρτητα τώρα από αυτή τη διαπίστωση που μπορεί κανείς πολύ εύκολα να ελέγξει, ερευνώντας προηγούμενες περιπτώσεις άλλων χρεοκοπημένων χωρών, το ΔΝΤ τάσσεται παραδόξως εναντίον των περαιτέρω προγραμμάτων λιτότητας για τη χώρα μας. Αντί αυτών προτείνει, σύμφωνα με το Reuters (πηγή), τη δημιουργία ενός σύγχρονου ασφαλιστικού συστήματος που θα χρηματοδοτείται από τον επανασχεδιασμό του φορολογικού, καθώς επίσης του συνταξιοδοτικού συστήματος.

Κυριάκος Σιμόπουλος για ΔΝΤ

Ευτυχώς δεν πρόλαβε ο Σιμόπουλος  να δει την κατάντια μας εν έτει 2010: από τον Άννα (ΕΕ) στον Καιάφα (ΔΝΤ)…

Σήμερα ο νεοϊμπεριαλισμός, κυρίαρχος της τεχνολογίας και της πληροφορικής, πασχίζει να μεταβάλει τον κόσμο σε μια απέραντη αγορά υπό τον έλεγχο οικονομικών διευθυντηρίων εξουδετερώνοντας τις μεγάλες κατακτήσεις της ανθρωπότητας: το εθνικό κράτος, την κοινωνική ασφάλεια και αλληλεγγύη και τελικά τη λαϊκή κυριαρχία. Ρητορεύουν οι κορυφαίοι εκπρόσωποι του περί δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλλά το μόνο που απασχολεί τους οικονομικούς αυθέντες της οικουμένης είναι η εσωτερική ισορροπία του συστήματος. Απαράλλαχτα όπως η Ιερά Συμμαχία ενδιαφερόταν για τη διατήρηση του status quo στο Ανατολικό Ζήτημα και η αποικιοκρατία για τη διασφάλιση και επαύξηση των κεκτημένων της και τη διανομή του κόσμου χωρίς πολεμικές αναμετρήσεις. Όπως οι Υπερδυνάμεις κατά τον ψυχρό πόλεμο και την ένοπλη συνύπαρξη. Ο νεοϊμπεριαλισμός των Μεγάλων επιδιώκει την παγκόσμια ηγεμονία με το μονοπώλιο της τεχνολογίας και τον οικονομικό εξανδραποδισμό των λαών. Οι επεμβάσεις δεν γίνονται πια με καταναγκασμό αλλά με τον δανεισμό και τις υπερχρεώσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, παντεπόπτη, υπερκριτή και σατράπη(1).

Κυριάκος Σιμόπουλος,Ξενοκρατία Μισελληνισμός και Υποτέλεια,

δέκατη έκδοση, εκδ. Στάχυ, διάθεση: εκδ. Πιρόγα, χ.χ.,  σελ. 18-19.

Η «δικτατορία» της E.E. στηρίχθηκε από τους Αμερικανούς και το ΔΝΤ

Γράφουν: Κώστας Δημουλάς* και Βασίλης Κ. Φούσκας**

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Καναδός νεομαρξιστής Stephen Gill γράφει για κάτι που αποκαλεί «νέο συνταγματισμό» (new constitutionalism).

Η σημασία του όρου είναι απλή: πρόκειται για τη θεσμοποίηση-συνταγματοποίηση των κανόνων της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δηλαδή τη μεταφορά των αγοραίων οικονομικών μορφών και της λιτότητας μέσα στους θεσμούς του κράτους, εφόσον, ως επί το πλείστον, τα Συντάγματα του μεταπολέμου ήταν κεϊνσιανά.

 Αυτό που γίνεται στον κόσμο από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, στην Ευρώπη από το 1987 με τη δέσμη Ντελόρ και έπειτα με τη συνθήκη του Μάαστριχτ (1992) και στη χώρα μας, με ανοιχτή μορφή, τουλάχιστον από το 2010 και έπειτα, με αποκορύφωμα το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο, επιβεβαιώνει αυτήν ακριβώς την ανάλυση του Καναδού. Στις περιφερειακές χώρες του καπιταλισμού, ωστόσο, αυτός ο «νέος συνταγματισμός» εκλαμβάνει τη μορφή ακραίας λιτότητας και ανοιχτής οικονομικής δικτατορίας.

ΔΝΤ: “Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΕΣΕ ΣΤΑ ΣΚΑΤΑ” (1ο) του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

H εγχώρια πλουτοκρατία και το εγχώριο πολιτικό σύστημα για να αποσείσουν τις εγκληματικές ευθύνες τους για τα δεινά του ελληνικού λαού θεωρούν «περίτεχνη» τακτική να ρίχνουν την ευθύνη στους «έξω». Λες και οι «έξω» δεν είναι σύμμαχοί τους. Λες και οι «έξω» δεν είναι εταίροι τους. Λες και δεν είναι οι ντόπιοι που έφεραν «μέσα» τους «έξω», που τους κρατάνε εδώ, που «διαπραγματεύονται» και συναποφασίζουν μαζί τους.

Έτσι διανύουμε και πάλι τη φάση που ως βασικός υπεύθυνος για την κλιµάκωση και τη γενίκευση της αντιλαϊκής επίθεσης αναγορεύεται τοΔιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, με την κυβέρνηση να παριστάνει την ηρωική Μπουμπουλίνα που του αντιστέκεται...

Πρόκειται για θαυμάσια εξέλιξη, με την έννοια ότι μετά την ανακάλυψη της πυρίτιδας, μετά την ανακάλυψη της Αμερικής, τώρα έχουμε και μια νέα συγκλονιστική ανακάλυψη: Η καλή μας κυβέρνηση, η ίδια που αμέσως μετά τις εκλογές του Γενάρη 2015 χαριεντιζότανε με το ΔΝΤ, που ο κ.Τσίπρας το επισκεπτόταν το 2013 για να μας πει πόσο «λογικότερο» ήταν σε σχέση με την ΕΕ, τώρα ανακάλυψε ότι το ΔΝΤ… είναι κακό, είναι… μπαμπέσικο, είναι και… εκβιαστικό!

Κατά τα λοιπά, τόσο η κυβέρνηση όσο και η μνημονιακή αντιπολίτευση - αυτή που χαριεντιζότανε με το ΔΝΤ πριν από τον ΣΥΡΙΖΑ -  συνεχίζουν να αναζητούν επικοινωνιακά ερείσματα για την προώθηση μιας πολιτικής που για το σερβίρισμά της χρειάζεται την επίκληση άλλοτε του «καλού» κι άλλοτε του «κακού μπάτσου», με το ΔΝΤ και τον Τόμσεν, από την μια μεριά, την ΕΕ και τον Σόιμπλε, από την άλλη μεριά, να εναλλάσσονται και στους δυο ρόλους.