Μανώλης Κοττάκης Απρ 05, 2023

ΔΙΑΒΑΖΩ αὐτές τίς μέρες τήν βιωματική αὐτοβιογραφία τῆς Ἰταλίδας Πρωθυπουργοῦ κυρίας Μελόνι, «Εἶμαι ἡ Τζώρτζια, οἱ ρίζες μου, οἱ ἰδέες μου», ἡ ὁποία κυκλοφορεῖ καί στά ἑλληνικά ἀπό τίς ἐκδόσεις «ITA VERO» (βρίσκομαι ἀκόμη στά πρῶτα κεφάλαια) καί ἐντυπωσιάζομαι ἀπό τά ἑξῆς:

– Ἀπό τόν ρόλο πού παίζουν στήν μελλοντική ἀνάδειξη ἑνός ἡγέτη τά παιδικά του χρόνια. Τά σκληρά, γεμᾶτα ἀντιξοότητες, παιδικά χρόνια.

Ἡ Μελόνι δέν γνώρισε, παρά στό ἐλάχιστο, τόν πατέρα της, ὁ ὁποῖος δέν ἐπιθυμοῦσε τήν γέννησή της καί ζητοῦσε ἀπό τήν μητέρα της νά κάνει ἔκτρωση. Ἐκείνη ἀρνήθηκε καί ἀνεκάλεσε τήν ἀπόφασή της τήν τελευταία στιγμή.

Μεγαλώνοντας σέ μονογονεϊκή οἰκογένεια, ἀσκήθηκε τόσο γρήγορα στήν ἀντιξοότητα, ὥστε ἀπέκτησε τήν ἀπαραίτητη ἀντοχή πού χρειάζονται οἱ μοναχικές πορεῖες στήν πολιτική. Ἡ Ἰταλίδα Πρωθυπουργός θυμᾶται πώς κοιμόταν στριμωγμένη μαζί μέ τήν ἀδερφή της στόν στενό καναπέ τοῦ σπιτιοῦ τῆς γιαγιᾶς της, κατά κανόνα ἀνάποδα: τά πόδια τῆς μιᾶς ἀντίκρυζαν τό πρόσωπο τῆς ἄλλης! Θυμᾶται ἐπίσης πῶς διαχειρίστηκε τήν ἀπόρριψη, ὅταν οἱ συμμαθητές της τήν ἀπέκλειαν ἀπό ἀγῶνες βόλλεϋ λόγῳ αὐξημένου βάρους. Ἤ πῶς ἔτρεχε μαθήτρια τοῦ δημοτικοῦ, ἀσυνόδευτη, μέ τήν ἀδελφή της, ἐννοεῖται, καί ἄλλαζαν τά ἀεροπλάνα μέσα στήν χώρα γιά νά γνωρίσουν ἔστω καί γιά λίγο τόν πατέρα τους πρίν ἐξαφανιστεῖ. Δύσκολα παιδικά χρόνια γιά διαφορετικούς λόγους εἶχαν ὁ Πρόεδρος Κλίντον πού μεγάλωσε μέ τόν πατριό του –ἄν θυμᾶμαι καλά τήν αὐτοβιογραφία του, ὁ Πρόεδρος Ὀμπάμα στήν ἀνατροφή τοῦ ὁποίου (ὅπως καί τῆς Μελόνι) ἔπαιξαν ρόλο οἱ παπποῦδες του καί οἱ γιαγιάδες του, καί ἡ θυγατέρα τοῦ μπακάλη Θάτσερ. Ἡ Μάργκαρετ.

– Τό δεύτερο πού μέ ἐντυπωσιάζει στήν αὐτοβιογραφία Μελόνι –συναφές μέ τό πρῶτο– εἶναι τό ποῦ βρῆκε τήν δύναμη γιά νά βγεῖ μπροστά καί νά ἀνανεώσει τήν Ἰταλική Κεντροδεξιά. Ἡ Μελόνι θυμᾶται μιά περιπέτεια ἀπό τά παιδικά της χρόνια.

Ἕνα ξεχασμένο κερί στό παιδικό δωμάτιο πού διατηροῦσε ἀπό κοινοῦ μέ τήν ἀδερφή της ἔκανε λαμπάδα τό σπίτι της, πού κάηκε ὁλοσχερῶς!