Ήταν μόλις 21 ετών όταν ο κόσμος κατέρρευσε πάνω του.
Ο Στίβεν Χόκινγκ ήταν ένας λαμπρός φοιτητής φυσικής στο Κέιμπριτζ: περίεργος, πνευματώδης, ερωτευμένος με τα άστρα και τα μαθηματικά.
Μα μια μέρα, το σώμα του άρχισε να τον προδίδει. Ανεξήγητες πτώσεις, χέρια που δεν υπάκουαν, μια παράξενη αδυναμία.
Η διάγνωση ήταν αμείλικτη: πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση (ALS).
Μια εκφυλιστική ασθένεια που μέσα σε λίγο χρόνο θα τον παράλυε, αφήνοντάς του μόνο λίγα χρόνια ζωής.
Στην αρχή, βυθίστηκε στο σκοτάδι.
Κλείστηκε στον εαυτό του, πεπεισμένος ότι δεν είχε μέλλον.
Η σκέψη ότι δεν θα έφτανε ποτέ τα 30 τον βασάνιζε.
Κι όμως, ακριβώς τότε, συνέβη κάτι απρόσμενο.
Γνώρισε την Τζέιν Γουάιλντ, μια φοιτήτρια φιλολογίας.
Εκείνη αποφάσισε να μείνει στο πλευρό του, παρά την ασθένεια, και έγινε η σύντροφος που τον ώθησε να μην τα παρατήσει.
Ο Χόκινγκ ξανάρχισε να μελετά.
Ακόμα κι όταν δεν μπορούσε πια να κινείται όπως πριν.
Ακόμα κι όταν το σώμα του τον εγκατέλειπε, κομμάτι-κομμάτι.
Οι έρευνές του τον οδήγησαν σε επαναστατικές θεωρίες για τις μαύρες τρύπες, τη γέννηση και το πεπρωμένο του σύμπαντος.
Απέδειξε ότι ακόμη και μια μαύρη τρύπα μπορούσε να “εκπέμπει ακτινοβολία” αυτή που σήμερα φέρει το όνομά του: η ακτινοβολία Χόκινγκ.
