ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ

Εδουάρδο Γκαλεάνο

Όσοι δουλεύουν φοβούνται

μη χάσουν τη δουλειά τους.

Όσοι δεν δουλεύουν φοβούνται

ότι δεν θα βρουν δουλειά.

Όποιος δεν φοβάται την πείνα,

φοβάται το φαγητό.

Η Δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί

και η γλώσσα φοβάται να τα πει.

Οι πολίτες φοβούνται

τους στρατιωτικούς,

οι στρατιωτικοί φοβούνται

την έλλειψη όπλων,

τα όπλα φοβούνται 

την έλλειψη πολέμων.

Ζούμε στα χρόνια του φόβου.

Φοβάται η γυναίκα τη βία του άντρα

και ο άντρας την άφοβη γυναίκα.

Φόβος

της πόρτας χωρίς κλειδαριά,

του χρόνου χωρίς ρολόγια,

του παιδιού χωρίς τηλεόραση.

Φόβος του πλήθους,

φόβος της μοναξιάς,

φόβος για όσα έγιναν 

και για όσα θα γίνουν,

φόβος του θανάτου,

φόβος της ζωής.

Εδουάρδο Γκαλεάνο

.....................................................................

Απόσπασμα από το βιβλίο:

ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ

Μετάφραση: Γεωργία Ζακοπούλου

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/p/y7om6aMHE4VZhKuu/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

«Κουράστηκα να φοβάμαι» - Παρέα της Τρίτης, 07 Νοεμβρίου 2023

«Κουράστηκα να φοβάμαι» Παρέα της Τρίτης, 07 Νοεμβρίου 2023 

Ομιλία του κ. Ελευθέριου Ελευθεριαδη, ψυχολόγου, στον Άγιο Νικόλαο Φιλοπάππου 

Φόβος…

Φόβος…

του Δημήτρη Μπελαντή

Όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές, αλλά χρειάζεται να το ξαναπούμε, όλη η στρατηγική των υποχρεωτικών εμβολιασμών και του αμείλικτου κυνηγητού των μη συμμορφούμενων σήμερα, και αύριο επί άλλων υποχρεωτικών ιατρικών η εξωιατρικών πράξεων, στηρίζεται στην κρατική διαχείριση του φόβου, σε μια πολύμορφη αξιοποίηση του φόβου, που συχνά είναι το πιο ισχυρό των ανθρωπίνων συναισθημάτων. Θα επισημάνω τρεις μορφές φόβου, που ανασύρονται σε αυτό το βιοπολιτικό αλλά και συλλογικό ψυχολογικό και κοινωνικό πείραμα:

1.Φοβος ότι θα αρρωστήσεις και θα πεθάνεις. Πέρα από τις υπερβολές και διογκώσεις, η αρρώστια αυτή είναι όντως σοβαρή .Και να μην ήταν, όμως, όταν από το πρωί ως το βράδυ σου λένε ότι θα κινδυνέψεις να πεθάνεις, το εμβόλιο μοιάζει ως πανάκεια. Βέβαια, αυτοί που το λένε είναι αυτοί που έχουν υποβαθμίσει τραγικά όλα τα άλλα μέτρα προστασίας πλην του εμβολίου και που αποκρύπτουν την σχέση ρίσκου και οφέλους για όλα τα μέτρα προστασίας. Όμως, η χρήση του κατανοητού από ανθρώπινη άποψη φόβου για την υγεία και ζωή δεν παύει να ασκείται άνωθεν.

2.Φοβος έναντι των κρατικών κυρώσεων επί μη εμβολιασμού (αναστολή εργασίας, απομόνωση από δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου, πρόσβαση σε υπηρεσίες κλπ). Κάθε άνθρωπος θέλει να ζει μια ολοκληρωμένη ζωή και όχι ανάπηρη. Το να του την στερείς με κριτήριο τον εμβολιασμό τον εμβάλλει σε φόβο και ανησυχία. Έτσι, ο εκβιασμός με προνόμια για τον αποδεχόμενο και στερήσεις για τον μη αποδεχόμενο γίνεται σχετικά επιτυχής. Ιδίως το επερχόμενο μέτρο του 100ρικου μηνιαίως για τους άνω των 60 οδηγεί σε στέρηση της επιβίωσης. Είναι ένας τεράστιος φόβος που μπορεί να σε παραλύσει.

Ο φόβος ως υπερ-εργαλείο χειρισμού των κοινωνιών...

Ο ΦΟΒΟΣ ΩΣ ΥΠΕΡ-ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

πατρός Πορφυρίου Αλεξάνδρου

Ὁ ἐγκέφαλος τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τρισυπόστατος.

Ὑπάρχει ὁ ἀνώτερος ἐγκέφαλος (φλοιός) ὅπου διεκπεραιώνονται οἱ «λεπτές» λειτουργίες σκέψης καί αἰσθήματος, τό Βασίλειο τῆς Λογικῆς καί τοῦ Ἰδεαλισμοῦ.

Ὑπάρχει ὁ διάμεσος ἐγκέφαλος (μεσεγκέφαλος), τό κέντρο τῶν πιό ἁπλῶν νοητικῶν καί συναισθηματικῶν διεργασιῶν, τοῦ μίσους, τῆς ζήλειας, τῆς ἀγάπης, τῶν αἰσθήσεων καί τῶν αἰσθητηρίων.

Καί ὑπάρχει καί ὁ ἑρπετοειδής ἐγκέφαλος (προμήκης μυελός), ὅπου ὑπάρχουν οἱ ἀρχέγονοι αἰσθητήρες τῶν βασικῶν ἐνστίκτων, σέ ζωώδες ἐπίπεδο: γιά παράδειγμα ὁ συναγερμός τοῦ ὅποιου κινδύνου καί ὁ κτηνώδης φόβος, ἐδῶ ἑδράζονται καί ἀφετηριοποιοῦνται.

Τί σημαίνει «κτηνώδης φόβος»;...

Εἶναι ὁ φόβος πού νιώθει ὁ χοῖρος, ὅταν τόν κεντάει ὁ χοιροτρόφος μέ τήν ἡλεκτροφόρο ράβδο χειραγώγησης -καί μέσα στόν τρελλό του αὐτό φόβο, εἶναι πρόθυμος νά πάη ὅπου ὁ παντοδύναμος χοιροτρόφος-χειραγωγός τόν ὁδηγεῖ.

Ἀκόμη καί στό σφακτήριο...

Ἀναζητοῦσε ἡ Νέα Τάξη μετά μανίας, αὐτήν τήν πολυπόθητον ΗΛΕΚΤΡΟΦΟΡΟ ΡΑΒΔΟ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ, αὐτό τό παντοδύναμο ὑπερ-ἐργαλεῖο, πού θά τῆς ἔλυνε τά χέρια στήν καθοδήγηση τῶν κοινωνιῶν.

Προετοίμασε τό πεδίο, κατ᾽ ἀρχην ἀγελαιοποιώντας τίς κοινωνίες, ἐξαφανίζοντας τίς ἐθνικές, ἰδεολογικές, καί ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ διαφορές, ὥστε νά ἔχη ΜΙΑ καί ΕΝΙΑΙΑ μάζα νά κατευθύνη.

Πῶς τό κατάφερε; Ἐξαχρείωση τῶν ἠθῶν, κατακρημνισμός τῶν ἰδεῶν καί τῶν συμβόλων, οἰκουμενοποίηση τῆς θρησκείας, διασπορά τῆς διεθνοῦς τρομοκρατίας, καθολική οἰκονομική κρίση, μέ ἕνα λόγο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ.

Ἐν τέλει, εἶχε στά χέρια της τήν ΑΓΕΛΗ.

Ἔμενε τό ἡλεκτρικό ραβδί...

Αὐτόν ἀκριβῶς τόν ρόλο, ἦλθε νἀ ἐκπληρώση ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ Sars-CoV19.

Κυττάξτε πῶς, ἀρχίζοντας ἀπό τόν ἀνώτερο ἐγκέφαλο τῶν ἀνθρώπων κατέστρεψε τόν ἰδεαλισμό, ἐν συνεχείᾳ προχωρώντας στόν μεσεγκέφαλο ἑνοποίησε τόν τρόπο σκέψης καί ἀντίδρασης καί τέλος, φθάνοντας στόν ἑρπετοειδή ἐγκέφαλο ἔθεσε σέ συναγερμό τόν κτηνώδη φόβο τῆς ἐπιβίωσης!

Πλέον ὡς γαλαντόμος καί πολύπειρος χοιροτρόφος, καθοδηγεῖ τήν ἀγέλη τῶν χοίρων, ὄπου θέλη, ὅπως θέλη: κιβωτισμένος περιορισμός, ἀποξένωση, ἀπέχθεια τοῦ πλησίον, αὑτάρεσκη περιχαράκωση, ἔλεγχος τοῦ χρήματος και τῶν ἀγαθῶν καί τέλος...

Σᾶς φύλαξα τό καλύτερο γιά τό τέλος...

ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΗ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΕΙΝ!...

Τό καταλάβαμε καλά;

Ὄμορφα, βολικά, ἀναίμακτα, σάν νά γλιστρήσαμε μέσα σέ βαζελίνη, ξυπνήσαμε ἕνα πρωί τοῦ Μαρτίου 2020 καί εἴμαστε πλέον ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ!...

Εἴμαστε, ζοῦμε, σκεπτόμεθα, κινούμεθα, ΥΠΑΚΟΥΟΥΜΕ, ΣΑΝ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΚΕΝΤΩΜΕΝΑ ΑΠΌ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΑΒΔΙ!...

Καί μέσα σέ αὐτήν τήν γενική γουρουνοποίηση, ἐκδιώξαμε καί τόν Θεό, ΤΟΝ ΜΟΝΟ ΔΥΝΑΜΕΝΟ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΗ, Τόν ἐκδιώξαμε στά Οὐράνια Δώματα, Τόν ἀπομονώσαμε, κλείσαμε τίς θύρες τῶν Ναῶν Του, γιά νά μήν μᾶς ...κολλήση!...

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΚΟΛΛΗΣΗ Ο ΘΕΟΣ, ΤΟΝ ΔΙΩΞΑΜΕ!!!

Καί μάλιστα μέ φαρδιά πλατειά τήν τζίφρα τῶν Κληρικῶν Του!...

Συνειδητοποιοῦμε τί κάναμε;...

Αριστοτέλης: Ο φόβος και το θάρρος

Μετάφραση: Η.Φ. Ηλιού*

Τώρα θα δείξουμε ποιοι άνθρωποι και ποια πράγματα προκαλούν το φόβο και σε ποια ψυχική κατάσταση βρίσκονται κείνοι που φοβούνται. Ας δεχτούμε ότι φόβος είναι κάποια λύπη ή ταραχή που προέρχεται από την ιδέα πως πρόκειται να συμβεί κάποιο κακό, δηλ. κάποια καταστροφή ή μεγάλη λύπη. Αλήθεια, δεν προξενούν φόβο όλα τα κακά, λ.χ. δεν φοβάται κανείς αν θα είναι άδικος ή βραδύνους. Ο φόβος προέρχεται μόνο όταν πρόκειται να συμβούν κακά που μπορούν να προξενήσουν μεγάλη λύπη ή καταστροφή κι αυτό όταν δεν πρόκειται να γίνουν πολύ αργότερα, παρά βρίσκονται πολύ κοντά μας και πιστεύουμε ότι από τη μια στιγμή στην άλλη θα επέλθουν. Επειδή κανένας δεν φοβάται εκείνο που θα συμβεί αργότερα, ούτε καν το σκέπτεται. Αφού λοιπόν αυτό το πράγμα είναι ο φόβος, κατ’ ανάγκη προξενούν φόβο εκείνα τα πράγματα που θεωρούνται ότι έχουν μεγάλη δύναμη να προξενούν καταστροφές και βλάβες από κείνες που προξενούν μεγάλη λύπη. Και γι’ αυτό και οι ενδείξεις που προαναγγέλλουν τέτοια γεγονότα προκαλούν κι αυτές το φόβο, επειδή αποδείχνουν ότι, όπου να ‘ναι, θα συμβεί αυτό που φοβούμαστε. Εξάλλου αυτό το πράγμα, ότι δηλ. προσεγγίζουν τα πράγματα που φοβούμαστε, το ονομάζουμε κίνδυνο. Λοιπόν, ανάμεσα στα πράγματα που προξενούν φόβο είναι και η οργή ή η έχθρα ανθρώπων που είναι σε θέση να μας κάνουν κακό. Επειδή, αφού μας μισούν ή είναι θυμωμένοι μαζί μας είναι φανερό πως επιθυμούν να μας βλάψουν ― και η επιθυμία λίγο απέχει από την εκτέλεση. Φόβο επίσης προξενεί και η αδικία, όταν περιβάλλεται με ισχύ. Επειδή έναν άδικο άνθρωπο τον χαρακτηρίζουμε σαν άδικο ακριβώς από τις προθέσεις του.

Ερυθρόμορφο πηνίο του Ζωγράφου του Πιστοξένου. Ο Ηρακλής με τον Νηρέα. 465 π.Χ. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Αθήνα.

[1382b] Προκαλεί επίσης φόβο και η αρετή που έχει υποστεί προσβολή και που είναι περιβεβλημένη με δύναμη. Επειδή είναι φανερό πως εξαιτίας της προσβολής έχει την πρόθεση να εκδικηθεί και, στην παρούσα περίσταση, έχει και τη δύναμη να το πράξει. Επίφοβοι είναι ακόμα εκείνοι που φοβούνται αυτούς που έχουν τη δύναμη να κάνουν κάτι κακό, επειδή κατ’ ανάγκη κι αυτοί προετοιμάζουν αντίστοιχο κακό. Κι επειδή ο πολύς κόσμος είναι διεφθαρμένος και κατέχεται από τη δίψα του κέρδους, ενώ φοβάται τον κίνδυνο, το ότι εξαρτάται κανείς από κάποιον άλλον είναι ικανό να προκαλέσει φόβο. Έτσι προκαλούν φόβο όσοι ξέρουν ότι κάναμε κάτι κακό, επειδή είναι ενδεχόμενο ή να μας καταδώσουν ή να μας εγκαταλείψουν.

Γιατί δεν θυμώνεις;

Φωτεινή Μαστρογιάννη

«Ο θυμός είναι καλύτερος από τη λύπη. Όταν είσαι θυμωμένος, τα πράγματα αλλάζουν».

Μάλκολμ Χ

Ο φόβος θεωρείται το πιο ισχυρό συναίσθημα. Στον φόβο έχω αναφερθεί και  σε προηγούμενα κείμενά μου αλλά στο παρόν θα σταθώ στις ιδιαίτερα σημαντικές επισημάνσεις της Λωρήν Γιάνγκ (Lauren Young) στη διδακτορική της διατριβή, σε ένα επιστημονικό πεδίο σχετικά άγνωστο για τον πολύ κόσμο όπως είναι αυτό της πολιτικής ψυχολογίας. Η διατριβή αυτή πραγματεύεται την ψυχολογία της καταστολής και τη διαφωνία στον απολυταρχισμό και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Όσο πιο πολύ αυξάνει ο φόβος τόσο πιο αποτελεσματικές γίνονται οι απειλές καταστολής αλλά και τόσο περισσότερο μειώνεται η διάθεση του ανθρώπου να εκφράσει τις δημοκρατικές του πεποιθήσεις ή ακόμα και την εναντίωσή του στο απολυταρχικό σύστημα. Αυτού του τύπου οι αλλαγές συνοδεύονται από απαισιοδοξία, απάθεια και αποφυγή του κινδύνου.

Ένα αυταρχικό καθεστώς χρησιμοποιεί τον φόβο για να τονίσει και να αυξήσει το κόστος της διαφωνίας των πολιτών σε αυτό (π.χ. μετάδοση στάσης του τύπου - ας καθίσουμε στ’αυγά μας, εμείς θα βγάλουμε το φίδι από την τρύπα; Δεν βλέπεις τι έπαθε ο Χ; ) προκειμένου αυτοί να μειώσουν την αντίστασή τους. Κατ’αυτό τον τρόπο, μεταδίδεται ο τρόμος (γι’αυτό και ο βομβαρδισμός με ειδήσεις τρόμου από ταιδιωτικά μέσα μαζικής «ενημέρωσης») οι πολίτες δεν αντιδρούν, γίνονται απαισιόδοξοι και όπως προείπα, αποφεύγουν τον οποιονδήποτε κίνδυνο.

Κατ’αυτό τον τρόπο, ένα αυταρχικό καθεστώς είτε αυξάνει τις καταπιεστικές του πράξεις ή οδηγεί τα άτομα να επανεκτιμήσουν τα συναισθήματά τους (χαρακτηριστικό παράδειγμα η συζήτηση για την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα η οποία υφίσταται πλέον σε πολύ μικρότερο βαθμό όπου οι πολίτες κυριολεκτικά επανεκτίμησαν τη στάση τους, έχοντας ιδιαίτερα αυξημένο το κόστος διαφωνίας βλ. π.χ. η αύξηση αισθημάτων τύπου «θα καταστραφούμε περαιτέρω, η Ελλάδα είναι Ψωροκώσταινα και πρέπει να εξαρτάται από τους μεγάλους όπου χωρίς αυτούς δεν μπορεί να ζήσει κτλ.»)

Υπό αυτές τις συνθήκες, μορφές παθητικής αντίστασης όπως είναι το κίνημα κατά των πλειστηριασμών, οι καταλήψεις κτλ είναι πιο πιθανόν να έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή από ότι η ενεργητική αντίσταση όπως είναι οι διαδηλώσεις.

Η Γιανγκ κάνει μία εξίσου σημαντική παρατήρηση αναφερόμενη στους ψηφοφόρους που είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στη βία και υποτάσσονται στις απειλές. Αυτοί είναι κυρίως οι φτωχοί οι οποίοι τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά είναι ευάλωτοι στη βία. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι όσο πιο πολύ φτωχοποιείται μία κοινωνία, τόσο πιο υποταγμένη γίνεται. 

Κάθε τέλος (τους) και μια νέα αρχή (μας)

Σεπτεμβρίου 26, 2014 από seisaxthiablog

Η Καρχηδόνα πρέπει να διατηρηθεί;

Φόβος. Έσωθεν και έξωθεν Φόβος. Ο φόβος φυλάει τα έρμα. Γιατί τα έρμα ψοφούν όταν έχουν κάτι. Όχι στο σώμα. Άλλα στο μυαλό. Φόβος. Ο φόβος ενώνει. Τους πάντες. Τα πάντα. Τα όμοια και τα ανόμοια. Τα πάνω και τα κάτω. Ο φόβος είναι η καλύτερη κόλλα. Ο φόβος είναι η τελευταία ανάλυση. Φόβος του εχθρού. Φόβος του λαού. Φόβος του διαφορετικού. Φόβος του εαυτού. Φόβος για τη ζωή σου. Φόβος μπας και ζήσεις. Μπας και ζήσεις αλλιώς.

Ασφάλεια. Η ασφάλεια είναι το υπέρτατο αγαθό. Έτσι μας λένε. Ασφάλεια. Ξέχωρο από τις άλλες. Πρώτο από όλα τα αγαθά της ζωής. Πάνω από την αλληλεγγύη, την συλλογικότητα, την ελευθερία. Υπέρτατα αγαθά όμως απαιτούν και υπέρτατες αρχές για να τα διασφαλίζουν. Το κράτος. Η κυβέρνηση. Οι αρχές. Το οικοδόμημα. Αυτοί που σπέρνουν το φόβο. Αυτοί που εγγυώνται την ασφάλεια. Αυτοί που κηρύσσουν το πόλεμο. Αυτοί που σου παίρνουν το φαί απ’ το πιάτο. Αυτοί.

Ανάμεσα στο φόβο και την ασφάλεια στέκεται το μικρότερο κακό

Το μικρότερο κακό. Γιατί πάντα (όμως πάντα!) υπάρχει και μεγαλύτερο κακό. Υπάρχουν και χειρότερα. Δεν χρειάζεται να τα βλέπεις. Απλώς βάλε τη φαντασία σου να δουλέψει. Τι θα μπορούσε να γίνει αν… Αν έχανες και αυτά που έχεις. Αν μετάνιωνες για αυτά που άφησες. Γι αυτό άσε τους πειραματισμούς. Και άσε τα όνειρα γιατί θα αδειάσουν οι τράπεζες από καταθέσεις. Άλλων. Μη διώξεις μια κυβέρνηση που σε τεντώνει με τα Μνημόνια, όταν ο Έμπολα και το ISIS παραμονεύουν έξω από τη πόρτα σου. Ανάμεσα στη φυσική κατάσταση πραγμάτων και στην έκτακτη κατάσταση πραγμάτων στέκεται το κράτος. Ποιος τα γαμάει τα Μνημόνια όταν έχουμε το κεφάλι μας στη θέση του;