Η λεύτερη ψυχή της νεολαίας δεν σκλαβώνεται. Χριστούγεννα της Αντίστασης, στις αδούλωτες γειτονιές της Καλλιθέας του 1943, κάτω από τη μύτη των Γερμανών καταχτητών. «Άμα είσαι επονίτης κάτι τέτοια γίνονται στο άψε σβήσε»…
Μεταφέρουμε στο διαδίκτυο το διήγημα του Φώτη Φωτεινού «Λαέ της Καλλιθέας να τα πούμε;» που δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβρη του 1945 στο περιοδικό της ΕΠΟΝ «Νέα Γενιά». Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για το κανονικό του όνομα ή είναι ψευδώνυμο. Εκτός από δημοσιεύσεις στο περιοδικό της ΕΠΟΝ, με το ίδιο όνομα βρήκαμε επίσης συμμετοχή (ποίημα) στο συλλογικό έργο «Δίστομο 10 Ιουνίου 1944: Το ολοκαύτωμα» (2010). Εικάζουμε (δεν στάθηκε δυνατό να το εξακριβώσουμε) ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Στο βιβλίο των Δημήτρη Δημητρόπουλου – Ευδοκίας Ολυμπίτου «Αρχείο του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ» (έκδοση του Ιστορικού Αρχείου Ελληνικής Νεολαίας, 2000), με το ψευδώνυμο «Φωτεινός» βρίσκουμε τον Πάνο Λαμψίδη, το μέλος της ΕΠΟΝ και ποιητή του Υμνου του ΕΛΑΝ. Στον Ριζοσπάστη της 9/9/2011 διαβάζουμε ότι ο Πάνος Λαμψίδης ήταν «άριστος συγγραφέας, φιλόλογος με εμπνευσμένες εκπομπές σε ευρωπαϊκά ραδιόφωνα, ειδικός σε θέματα Απόδημου Ελληνισμού, ήταν μέλος του ΔΣ του Πανελλήνιου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης 1941-44.» Έφυγε από τη ζωή τον Σεπτέμβρη του 2011.
 |
«Οι αντάρτες μας σας εύχονται/ χρόνια πολλά να ζήτε/ και για τη νίκη του λαού/ και σεις ν’ αγωνιστείτε…»
|
ΕΠΟΝίτες τραγουδούν τα κάλαντα, τα Χριστούγεννα του 1944 στην Πρέβεζα
Λαέ της Καλλιθέας να τα πούμε;
Παραμονή Χριστούγεννα 1943. Καρφωμένοι πάνω σ’ ένα χάρτη της Καλλιθέας με το Μανώλη κανονίζαμε τα βραδυνά συνεργεία όταν η πόρτα άνοιξε και μπήκανε η Ανθούλα και η Βέρα. Ευλογημένη η ώρα. Γιατί με το άνοιγμα της πόρτας απλώθηκε στο δωμάτιο με μιας ο αντίλαλος από παιδιάστικες φωνές, μπερδεμένες με τον ήχο κάποιου σημάντρου. Αυτό έφτασε για να πεταχθεί ο Μανώλης πάνω. Τα μάτια αστράφτουν. Ένα χαμόγελο κι ύστερα η μεγάλη απόφαση.
– Εύρηκα! Ετοιμασθήτε! Το βράδυ θα βγούμε να τα πούμε! Απόψε θα πάρει φωτιά ο συνοικισμός!
