Gustavo Gutiérrez

Του Άγγελου Γουνόπουλου

Πριν λίγες μέρες, στις 22 του Οκτώβρη, 

«έφυγε» σε ηλικία 96 ετών, ο αγαπημένος Περουβιανός θεολόγος Gustavo Gutiérrez, ένας εκ των «πατέρων» της Θεολογίας της Απελευθέρωσης, η οποία, παρά τις όποιες γόνιμες ενστάσεις για ορισμένες της πτυχές, παρέμεινε σημαντική για τις οδούς που άνοιξε, τους προβληματισμούς και τις αναμετρήσεις που έθεσε, μια ιστορία ελευθερίας και αγάπης.

Ο Gutiérrez γεννήθηκε το 1928 σε φτωχογειτονιά της Λίμα. Σπούδασε θεολογία ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στη Λουβαίν του Βελγίου και το 1959 χειροτονήθηκε ιερέας επιστρέφοντας στις φτωχογειτονιές της πατρίδας του, όπου οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες συνέβαλλαν στη διαμόρφωση του θεολογικού του στοχασμού και της ποιμαντικής του δράσης. 

Το 1968 σκιαγράφησε τη Θεολογία της Απελευθέρωσης σε θεολογικό συνέδριο, ετοιμάζοντας το κείμενο ως προσχέδιο για τις εργασίες της Β΄ λατινοαμερικάνικης Επισκοπικής Συνόδου που θα διεξάγονταν την ίδια χρονιά στο Μεντεγίν της Κολομβίας. Η Σύνοδος του Μεντεγίν, στον απόηχο της Β΄ Βατικανής (1962-1965), αποφάνθηκε ότι η Εκκλησία και η θεολογία της θέτοντας στο επίκεντρό τους την εσχατολογική ελπίδα και τη Σωτηρία που κομίζει στην ιστορία του ανθρώπου ο Ιησούς Χριστός με την ενσάρκωση του Λόγου, τη σταύρωση και την Ανάστασή του, καλούνταν να στρέψουν το ενδιαφέρον τους και στα άμεσα προβλήματα των κοινωνιών τους, δηλαδή στις κοινωνικοπολιτικές και πολιτισμικές σχέσεις και δομές που παράγουν και αναπαράγουν τη φτώχεια, την καταπίεση και την αδικία, πάντα υπό το φως της πίστης, της αγάπης και της ελπίδας της. Στα συνοδικά κείμενα η Εκκλησία και η θεολογία της χωρίς να ταυτίζει τη Σωτηρία του ανθρώπου με την αντιμετώπιση των κοινωνικών και πολιτικών αιτίων και συνεπειών της φτώχειας και της αδικίας, αποφαίνεται ότι δεν δύναται και να τις παραβλέψει, προκρίνοντας την "απελευθέρωση" με βιβλικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, κείμενα, σε ορισμένα εκ των οποίων («Ειρήνη» και «Η Φτώχεια για την Εκκλησία») συνέβαλλε σημαντικά ο Gutiérrez. 

Η Θεολογία της Απελευθέρωσης

"Η Θεολογία της Απελευθέρωσης και τα Κινήματα της Λατινικής Αμερικής" Κώστας Αθανασίου   

"Χριστιανοί-Δικτατορία-Εθνική Αντίσταση" Ανδρέας Αργυρόπουλος 

 "Οι Χριστιανοί στη σημερινή Ελλάδα:  Πολιτικές προκλήσεις και διλήμματα"  Βασίλης Ξυδιάς

 "Η Θεολογία της Απελευθέρωσης ως μια Θεολογία της Πράξης", Άγγελος Γουνόπουλος 

Τετάρτη 26 Mαρτίου 2014, Πολυχώρος της Ανοιχτής Πόλης

διοργάνωση: ΣΥΡΙΖΑ Εξαρχείων.

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/wjPoYpRn-n8?si=fp8ZQcWfDPXSYO2G

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Α. Γουνόπουλος: Όταν Αθήνα και Ιερουσαλήμ συναντήθηκαν στον «τρόπο» της ελευθερίας της αγάπης

Άγγελος Γουνόπουλος

Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης στο βιβλίο του «Ποιος Θεός και Ποιος Άνθρωπος;»^[1] σχολιάζει μεταξύ άλλων τις θέσεις του υπαρξιστή φιλοσόφου Λεόν Σεστώφ (1866-1938) γύρω από τα δίπολα που θέτει ανάμεσα στην πίστη και τη γνώση ή ανάμεσα στην πίστη και τη φιλοσοφική ηθική. Ο Σεστώφ τοποθετεί στον πόλο της πίστης τον Κίρκεγκωρ, τον Λούθηρο, τον Ντουνς Σκότους, τον Αυγουστίνο, τον Πλωτίνο, τον Ντοστογιέφσκι και τον Νίτσε, θεωρώντας ότι κανείς τους δεν τράβηξε τη θέση του μέχρι τις ακρότατες συνέπειές της, ενώ όλοι τους, πλην ίσως του πρώτου, συμμάχησαν τελικά με τη φιλοσοφία.[2] Στον αντίθετο πόλο, αυτόν της γνώσης και της ηθικής, τοποθετεί τον Αριστοτέλη, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Καντ, τον Χέγκελ, τον Σπινόζα, κ.α., ως τους βασικούς του αντιπάλους. Ο Σεστώφ συντάσσεται με την παθιασμένη πίστη της Βίβλου και της Ιερουσαλήμ και αντιπαρατίθεται με σφοδρότητα στην απαθή γνώση της σοφίας της Αθήνας. Στη μια πλευρά του δίπολου στέκεται με αγωνία και απελπισία ο πιστός, ζώντας την ένταση της προσωπικής του σχέσης με το Θεό, ενώ στην άλλη πλευρά κείται ο λογικός και ηθικός φιλόσοφος μετατρέποντας το υπαρξιακό χάος της πίστης και την αγωνιώδη έντασή της, σε έλλογη και νεκρωμένη τάξη.

Για τη συγχώρεση …

Άγγελος Γουνόπουλος

Τραγούδησε λέει η Πάολα, Χατζιδάκι. Πολύ ωραία! Η κοπέλα έχει καλή φωνή και οπωσδήποτε τη δική της χάρη. Η όποια αντιπαράθεση που άνοιξε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το αν θα έπρεπε ή όχι η Πάολα να τραγουδήσει Γκάτσο-Χατζιδάκι ή για το αν έχει τη φωνή και το «βάρος» για να το κάνει, είναι τουλάχιστον ανούσια. Μπορεί· ο καθένας μπορεί. Και η κριτική επίσης θα ασκηθεί, θετική ή αρνητική, και όλα μια χαρά. 

Ένας Ευαίσθητος Ληστής

Στίχοι:   Νίκος Γκάτσος

Μουσική:   Μάνος Χατζιδάκις

Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα

μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα

ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα

θα `πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα

μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα

Μια και με γράψανε φονιά

πήρα τον κόσμο παγανιά

και την ζωή σεργιάνι

κακό να κάνω στους κακούς

που εσύ μονάχα τους ακούς

μα ο νους σου δεν τους πιάνει

Στην ερημιά που `χα βρεθεί

με το `να χέρι στο σπαθί

και τ’ άλλο στο βαγγέλιο

ήρθαν μανάδες κι ορφανά

κι είπα το δάκρυ που πονά

να τους το κάνω γέλιο