ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΜΥΚΗΝΑΪΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ τοῦ καθ. Ἰωάννη Προμπονᾶ

Του Κώστα Καραΐσκου

Παίρνοντας στά χέρια μου τό ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΜΥΚΗΝΑΪΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ τοῦ καθ. Ἰωάννη Προμπονᾶ ἔνιωσα πραγματικά δέος γιά τήν πνευματική προσπάθεια καί τό συναφές ἀποτέλεσμα πού ὑποστασιάζει.

 Σχεδόν 500 σελίδες μέ ἑλληνικές λέξεις ἀπό 3,5 χιλιετίες πρίν, μέ 200 σελίδες βιβλιογραφία (!) καί σέ μία δερματόδετη ἔκδοση τοῦ 2024 ἀποτελεῖ πραγματικά ἔργο ζωῆς γιά τόν συγγραφέα ἀλλά καί πολύτιμο κτῆμα γιά κάθε Ἕλληνα. Ὅλος ὁ μυκηναϊκός κόσμος ζωντανεύει στίς σελίδες του, μέ ἀμέτρητα ὀνόματα, μέ 110 ἐπαγγέλματα (!), μέ λέξεις πού ἄλλοτε διανύουν τήν ἑλληνική διαχρονία διαρκῶς παροῦσες κι ἄλλοτε μέ ἅλματα πού τίς βρίσκεις αἴφνης στήν νεοελληνική.

 Λέξεις πού βεβαιώνουν τήν ἀδιάσπαστη ἑνότητα τῆς γλώσσας μας, ὀνόματα πού διαψεύδουν θεωρίες περί ἀλλότριας προέλευσης (Ἀπόλλων, Ἀλέξανδρος κτλ) καί ἀποδείξεις γιά τήν ἰλιγγιώδη παλαιότητα τοῦ ἑλληνικοῦ καί ὁμηρικοῦ κόσμου. 

Δέν εἶμαι φιλόλογος ἀλλά τό ἀπολαμβάνω μέ τήν αὐτονόητη σχέση οἰκειότητας κι ἀγάπης γιά τη γλῶσσα μας, τό συνιστῶ δέ ἀνεπιφύλακτα σέ κάθε συνέλληνα! Στό σύνδεσμο ἡ κριτική τοῦ ἀγαπητοῦ φίλου κ. Χρίστου Δάλκου, ἀπό τόν ὁποῖον πληροφορήθηκα καί τήν κυκλοφορία τοῦ ἀνεκτίμητου αὐτοῦ βιβλίου.

https://onomatologiki.wordpress.com/wp-content/uploads/2025/11/ce99cea9ce91ce9dce9dce97cea3-cea0cea1ce9fce9ccea0ce9fce9dce91cea3-ce9bce95ce9ece99ce9ace9f-cea4ce97cea3-ce9ccea5ce9ace97ce9dce91ceaace9ace97cea3-ce95ce9bce9bce97ce9dce99ce9ace97cea3-e280.pdf?fbclid=IwY2xjawOZmKJleHRuA2FlbQIxMQBzcnRjBmFwcF9pZAwzNTA2ODU1MzE3MjgAAR7zMjF9OdJDcoHvk7DMv7BmsBqb0F0ogvBCC2PvUUuKCbMLtLWFneJSOOzuyw_aem_NvL-2sMc8sHlJYO2IxSBSw

Ο πλούτος και η ιδιαιτερότητα της Ελληνικής Γλώσσας

Η φιλόλογος, Ειρήνη Μαυροπούλου, καλεσμένη στην εκπομπή «Νωρίς - Νωρίς».

Χριστόφορος Χαραλαμπάκης: Γιατί να καμαρώνουμε για την Ελληνική - Κάθε δύο εβδομάδες χάνεται μία γλώσσα!*

Έναν χρόνο μετά την «ανέλπιστη καταξίωση» της εκλογής του στην έδρα της Γλωσσολογίας στην Ακαδημία Αθηνών, ο επιφανής Ακαδημαϊκός μιλά στην «Κ» για το μέλλον της γλώσσας στους καιρούς του τεχνολογικού καλπασμού, το «magnum opus» και φυσικά την γενέτειρά του απ’ όπου αντλεί δυνάμεις σε μέρες δύσκολες.

Σπουδές, διδακτορικά, έρευνες, δημοσιεύσεις, βιβλία, διαλέξεις, συνέδρια, διακρίσεις, βραβεύσεις, διδασκαλίες: Με μία πρόχειρη ανάγνωση στο βιογραφικό του, κομπλάρεις – «κριντζάρεις», κατά την νεανική αργκό, για την ανεπάρκειά σου. Στην όψη, παρ’ όλα αυτά, κάθε άλλο παρά θυμίζει κάποιον που «φλεξάρει», όπως συμβαίνει συχνά, όλη αυτή την γνώση – ή την εξουσία που ενίοτε την συνοδεύει. Αντιθέτως, μοιάζει με τον χαμογελαστό άγνωστο που θα σε χαιρετήσει στον δρόμο. 

Ο Χριστόφορος Χαραλαμπάκης είναι Γλωσσολόγος, Ακαδημαϊκός, με καταγωγή από την Ανατολή Ιεράπετρας, ένα ορεινό χωριό στις νότιες εσχατιές της ελληνικής επικράτειας. Οι ρίζες του, εκ πρώτης όψεως αθέατες, αποκαλύπτονται με τις πρώτες λέξεις του μέσα από την χαρακτηριστική κρητική προφορά του. 

Παιδί πολυμελούς οικογένειας, μεγάλωσε με άλλα επτά αδέλφια. Με αγάπη, θυσίες, αλλά και μία πολύτιμη ευκαιρία διαφυγής από αυτό που έμοιαζε αναπόδραστα προδιαγεγραμμένο για την πλειονότητα των συνομηλίκων του: Τον δρόμο του βιοπορισμού.

Σήμερα, ομότιμος Καθηγητής Γλωσσολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, επιστρέφει όταν μπορεί στις ρίζες του, έστω και νοερά, «αντλώντας δυνάμεις σε δύσκολους καιρούς».

Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, Ακαδημαϊκός Αντώνιος Κουνάδης: Δεν προέρχεται από τους Φοίνικες η ελληνική γραφή

Τέρμα η δήθεν Φοινικική προέλευση του Ελληνικού αλφαβήτου!

Μια συγκλονιστική ομιλία για την ελληνική γλώσσα και την αυθεντική ελληνική γραφή της (αλφάβητο) που δεν προέρχεται από τους Φοίνικες και τους ανύπαρκτους «Ινδοευρωπαίους», θεωρία που ζητά να αφαιρεθεί από τα σχολικά βιβλία, έκανε στην Ακαδημία Αθηνών ο απερχόμενος πλέον Πρόεδρός της, Ακαδημαϊκός Αντώνιος Κουνάδης στις 14 Ιανουαρίου 2019 μ.Χ., κλείνοντας την εκεί ετήσια θητεία του.

Το παρακάτω κείμενο της ομιλίας του, πρωτοδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της Εφημερίδας «Εστία».

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ: ΠΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΗΣ

Ομιλία τοῦ τ. προέδρου τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν Ἀντωνίου Κουνάδη

εκφωνήθηκε στην Ακαδημία Αθηνών στις 14 Ἰανουαρίου 2019 .

ΥΨΙΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΑΓΑΘΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

«Η προβληθείσα τόν 18ο αἰῶνα ἄποψη, ὅτι ἡ Ἑλληνική γλῶσσα ἀνήκει στήν Ἰνδοευρωπαϊκή οἰκογένεια γλωσσῶν, καθώς καί ἡ ἄποψη ὅτι τό Ἑλληνικό ἀλφάβητο εἶναι Φοινικοσημιτικῆς προελεύσεως ἀπετέλεσαν ἀντικείμενα συνεχιζομένων μέχρι σήμερα ἐντόνων συζητήσεων καί ἀμφισβητήσεων. Δύο θέματα, τά ὁποῖα δέν πρέπει νά ἀφήνουν ἀδιάφορο κανένα Ἕλληνα, ἀφοῦ τό ὑψίστης σημασίας ἀγαθό τῆς πολιτισμικῆς μας κληρονομιᾶς, ἡ Ἑλληνική γλῶσσα, προφορική καί γραπτή, ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τήν ταυτότητα, τήν συνέχεια, τήν ἐπιβίωση καί τήν προοπτική τοῦ Ἑλληνισμοῦ, εἶναι ὑπόθεση ὅλων μας.

"Σ΄ έφαγα!"

Του Ανδρέα Μοράτου 

"Σ΄ έφαγα!", λένε στις (νεανικές κυρίως) παρέες όταν θέλουν να πουν "σε (κατα)νίκησα", "σε κατατρόπωσα", "σε συνέτριψα". Η "κατάποση", το "φάγωμα", ισοδυναμεί με πλήρη επικράτηση, με ισοπέδωση του άλλου!

Την ίδια ιδέα, που είναι πολύ παλιά, θα τη βρούμε και σ' ένα τροπάριο του Εσπερινού της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού: "δι᾿ οὗ (διά του οποίου [Σταυρού]) κατεπόθη τοῦ θανάτου ἡ δύναμις" ( = "διά του οποίου [Σταυρού] κατατροπώθηκε με κατάποση η δύναμη του θανάτου"). (Το "κατεπόθη" είναι Παθητική Φωνή τού ρήματος "καταπίνω"). Η φράση αυτή είναι εμπνευσμένη από την Πρώτη Προς Κορινθίους Επιστολή τού απ. Παύλου: "κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος" ( = "κατανικήθηκε ο θάνατος με κατάποση") (Α΄ Κορ. 15:54). Θυμίζει επίσης μια φράση της Δευτέρας Προς Κορινθίους Επιστολής του ίδιου αποστόλου: "ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς" ( = "για να καταπιεί [και να συντρίψει έτσι] η ζωή τη θνητότητα") (Β΄ Κορ. 5:4).

Ανάλογη εικόνα (αυτή τη φορά αναφορικά με την αδηφάγο κοιλιά του Άδη) έχουμε στο αναστάσιμο απολυτίκιο τού τρίτου (γ΄) ήχου: "[ὁ Κύριος] ἐκ κοιλίας Ἅδου ἐρρύσατο ἠμᾶς" ( = [ο Κύριος] μάς έσωσε από την κοιλιά τού Άδη").

Υπόψιν, ότι το "καταπίνω" θα το βρούμε να χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή και για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, π.χ.: "ἵνα τί [...] παρασιωπήσῃ ἐν τῷ καταπίνειν ἀσεβῆ τὸν δίκαιον;" ( = "για ποιο λόγο σιωπάς όταν καταπίνει ο ασεβής τον δίκαιο;") (Αββακούμ 1:13).

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/1BYWpdUk6r/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η εξαφάνιση των φιλολόγων: Μια προφητεία για τον μελλοντικό άνθρωπο

Author - Αποστόλης Ζυμβραγάκης

Στην αρχαία Ελλάδα, η παιδεία θεωρούταν προϋπόθεση της ελευθερίας. Ένας άνθρωπος ήταν «πολίτης» επειδή μπορούσε να μιλήσει, να σκεφτεί, να επιχειρηματολογήσει, να σταθεί σε έναν δημόσιο διάλογο με αυτογνωσία και λόγο. Η φιλολογία — η ενασχόληση με τον λόγο, τη μνήμη, την παράδοση και το συναίσθημα που κρύβεται πίσω από τις λέξεις — δεν ήταν ένα επάγγελμα. Ήταν ένας τρόπος να είσαι άνθρωπος.

Κι όμως, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα — χώρα που γέννησε τη ρητορική και τη γραμματεία — ένας φοιτητής μπορεί να εισαχθεί σε σχολή Φιλολογίας με βαθμό 8. Ενδεικτικό όχι μόνο της υποβάθμισης ενός πανεπιστημιακού τμήματος, αλλά ίσως προάγγελος μιας βαθύτερης πολιτισμικής κρίσης.

Η παρακμή της φιλολογίας δεν είναι τυχαία

Δεν ζούμε πια στην εποχή των βιβλίων. Ζούμε στην εποχή των δεδομένων. Ο Homo Sapiens αντικαθίσταται σταδιακά από τον Homo Algorithmicus· έναν οργανισμό που δεν χρειάζεται αφήγηση, αλλά ακριβή πρόβλεψη· που δεν ενδιαφέρεται για το «γιατί» του ανθρώπου, αλλά για το «πώς» της μηχανής.

Σε έναν τέτοιο κόσμο, η φιλολογία μοιάζει περιττή. Δεν προσφέρει δεξιότητες τεχνολογίας, δεν παράγει κώδικα, δεν οδηγεί σε οικονομική ανάπτυξη. Δεν καταγράφει, δεν μετρά. Μόνο ερμηνεύει. Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημά της.

Γιατί φοβόμαστε την ερμηνεία;

Η ερμηνεία απαιτεί χρόνο, αμφιβολία, ιστορική γνώση και ενσυναίσθηση. Είναι αργή, εύθραυστη και άβολη. Σε αντίθεση με τις “δεδομένες” αλήθειες του ψηφιακού κόσμου, η φιλολογία σου ψιθυρίζει:
«Μπορεί να κάνεις λάθος. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλες οπτικές. Η γλώσσα είναι ρωγμή, όχι τοίχος».

Είναι και μερικοί που πάνε να κάνουν νέα γλώσσα… (Γ. Παϊσίου)

Αναρτήθηκε από τον/την antexoume στο Σεπτεμβρίου 12, 2013

.– Γέροντα, γιατί κατήργησαν τους τόνους από την γραμματική;

– Τώρα, όπως οι άνθρωποι δεν σηκώνουν τίποτε και τα πετούν όλα, έτσι και τα γράμματα δεν σηκώνουν τίποτε, ούτε οξείες ούτε περισπωμένες! Και όπως όλοι τρέχουν, δεν βάζουν ούτε τελεία!

Βλέπω μια γλώσσα που γράφουν μερικοί! Διάβαζα σε μία μετάφραση της Καινής Διαθήκης: «Από την Αίγυπτο κάλεσα τον γιο μου». Δεν ταιριάζει, βρε παιδί! Δεν ξεχωρίζει το ιερό από το ανίερο!Γράφουν έτσι, δήθεν για να είναι όλα ίδια, να υπάρχη ομοιομορφία στην γλώσσα. Ποιος,ακόμη και από το πιο τελευταίο χωριό, δεν θα καταλάβαινε, αν έγραφε «τον υιόν μου»; Άκουσα μια φορά στο Άγιον Όρος σε μια ανάγνωση: «Το ψωμί και το κρασί που κάνουν την Μεταλαβιά». Δεν ταιριάζει· πως να το κάνουμε; Ποιος δεν ξέρει τι θα πη «άρτος» και «οίνος»;

– Λένε, Γέροντα, ότι θα αντικαταστήσουν το ελληνικό αλφάβητο με το λατινικό.

– Άσ’ τα, δεν θα σταθούν αυτά· δεν θα σταθούν. Ευτυχώς που ο Θεός και από το στραβό και από το κακό βγάζει καλό, αλλιώς θα ήμασταν χαμένοι. Δεν χάθηκε η Παράδοση, η γλώσσα τότε που τα είχαν όλα σε χειρόγραφα και δεν υπήρχαν ούτε φωτοτυπικά ούτε τίποτε και θα χαθή τώρα που βγήκαν τόσα μέσα; Όχι, δεν πρόκειται να χαθή, ό,τι και να κάνουν οι άνθρωποι.

Βλέπετε και οι Ρώσοι πρόσφυγες πως κράτησαν τα έθιμά τους! Αυτό που τους βοήθησε ήταν που ήξεραν την ποντιακή γλώσσα. Κράτησαν έτσι την Παράδοση μέσα τους. Αλλά, παρ’ όλο που τους δόθηκε λίγη ελευθερία, έφυγαν από την Ρωσία, για να βρουν ελευθερία, γιατί και πάλι ήταν σαν ένα πουλάκι που το έβγαλαν από το κλουβί και το άφησαν μέσα στο δωμάτιο ελεύθερο. Δεν θα στενοχωριόταν και εκεί; Φαντασθήτε πως ήταν πριν οι καημένοι!

Είναι και μερικοί που πάνε να κάνουν μια νέα γλώσσα. Η ελληνική όμως γλώσσα έχει «γλώσσα» από τις πύρινες Γλώσσες της Πεντηκοστής! Το δόγμα της πίστεώς μας καμμιά γλώσσα δεν μπορεί να το αποδώση. Γι’ αυτό οικονόμησε ο Θεός και η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε από τους Εβδομήκοντα στην ελληνική γλώσσα και το Ευαγγέλιο γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα. Αν δεν ξέρη Αρχαία Ελληνικά κανείς και ασχολήται με το δόγμα, μπορεί να πλανηθή. Και εμείς καταργήσαμε τα Αρχαία από τα σχολεία!

Μετά από λίγο θα έρχωνται Γερμανοί να διδάσκουν Αρχαία στα δικά μας Πανεπιστήμια. Τότε θα καταλάβουν οι δικοί μας την αξία που έχουν τα Αρχαία Ελληνικά, αφού πρώτα γίνουν ρεζίλι, και θα πουν: «Για δες η Εκκλησία που κρατούσε τα Αρχαία»!

Πάνε να εξαφανίσουν ένα ορθόδοξο έθνος. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ένα ορθόδοξο έθνος σήμερα είναι μεγάλη υπόθεση! Παλιά είχαμε την φιλοσοφία. Η Αγία Αικατερίνη με βάση την φιλοσοφία αποστόμωσε τους φιλοσόφους. Οι φιλόσοφοι ετοίμασαν τον δρόμο για τον Χριστιανισμό. Το Ευαγγέλιο γράφτηκε στα ελληνικά και διαδόθηκε στον κόσμο. Μετά οι Έλληνες προχώρησαν να φωτίσουν και τους Σλαύους. Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχη η Ελλάδα. «Μας κάνει κακό, λένε. Πρέπει να την εξαφανίσουμε».

από το βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Α’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ”ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ” ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1999 εδώ

Ερατοσθένη Γ. Καψωμένου : Για την 9ης Φεβρουαρίου «Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας»

Του Ερατοσθένη Καψωμένου

Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τον εξαίρετο Συνάδελφο και Φίλο, Αναστάσιο Τάμη, Διευθυντή του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Ελληνικών Ερευνών, που είχε την πρόνοια να μας ενημερώσει από τη μακρινή Αυστραλία ότι το Εκτελεστικό Συμβούλιο της UNESCO υιοθέτησε με ομοφωνία, στις 14 Απριλίου 2025, απόφαση με την οποία προτείνεται η ανακοίνωση της 9ης Φεβρουαρίου ως «Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας».

Η επίσημη ανακοίνωση θα γίνει κατά την 43η Γενική Διάσκεψη της UNESCO το Νοέμβριο 2025.

Συμμερίζομαι απόλυτα, στο σύνολο και στα καθέκαστα, τις θέσεις και τις προτάσεις των επιφανών Ελληνιστή Αναστασίου Τάμη στα κείμενα που απευθύνει, εν όψει της επίσημης ανακοίνωσης, προς την Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων (με κοινοποίηση στους γράφοντες) και τα οποία αποτελούν ένα γενικό Προσκλητήριο αφύπνισης προς το Πανελλήνιο.

Συνοψίζω το πνεύμα αυτών των υποδειγματικών κειμένων, με τα οποία καλούμαστε:

1. Πρώτα απ' όλα, να ανακτήσουμε την αυτοπεποίθησή μας, ξεπερνώντας το υποβολιμαίο σύνδρομο της ηττοπάθειας, και να πανηγυρίσουμε για τη δίκαιη αναγνώριση, που αποκαθιστά την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό – αυτά τα δυο πάνε μαζί – στη διεθνή περιωπή που ιστορικά δικαιούνται, ως ένας από τους αρχαιότερους ζώντες πολιτισμούς, που η γλώσσα του δεν έπαψε να μιλάει από τον ίδιο λαό στον ίδιο γεωγραφικό χώρο επί τρεις και πλέον χιλιετίες · στη διάρκεια των – όπως βεβαιώνει ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, στον ιστορικό λόγο που εκφώνησε στη Στοκχόλμη ενώπιον της επιτροπής που του απένειμε το βραβείο NOBEL. Λογοτεχνίας – δεν υπήρξε ούτε ένας αιώνας χωρίς ποιητική δημιουργία σε ελληνική γλώσσα.

Τα μυστικά της ελληνικής Γλώσσας

Ο μαθηματικός και συγγραφέας Ελευθέριος Αργυρόπουλος μίλησε στην εκπομπή "Επιστροφή στο Μέλλον" με τον Λευτέρη Συμβουλάκη στο Radiome 88.4 με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του "Οι Κώδικες του Πυθαγόρα ΙΙ" σε Ηράκλειο και Ρέθυμνο τον Μάιο του 2025 και αποκάλυψε ορισμένα από τα μυστικά των λεξαρίθμων της ελληνικής γλώσσας λέγοντας ότι του δείχνουν τη λύση σε παγκόσμιους γρίφους και αποκάλυψε τi σημαίνουν παγκόσμιες σταθερές όπως π=3,14, φ=1,61 και e=2,71

Αρχαϊστές και καθαρευουσιάνοι του 21ου αιώνα

Της Γιάννας Γιανννουλοπούλου

Παρατήρησα ότι σε εκδήλωση βιβλιοπαρουσίασης τον επόμενο μήνα, μια συγγραφέας αυτοπροσδιορίζεται ως συγγραφέας και "ερευνητό". 

Υποθέτω για να αποφύγει να δηλώσει ερευνητής ή ερευνήτρια. Εδώ, όμως, κατά σύμπτωση "ερευνητό" στη νέα ελληνική σημαίνει 'αυτό που μπορεί να ερευνηθεί".  

Μια από τις βασικές λειτουργίες της ανθρώπινης γλώσσας είναι η επικοινωνία, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον ναρκισσισμό  όσων θεωρούν ότι τα γραμματικά γένη αλλάζουν την πραγματικότητα. Εάν ήταν έτσι, όσες γλώσσες δεν έχουν γραμματική δήλωση γένους (και είναι αρκετές), θα μιλιούνταν  σε κοινότητες γενικευμένης ισότητας φύλων και παράδεισους αυτοπροσδιορισμού. Πράγμα που δεν ισχύει, διότι ποτέ η γλώσσα (και μάλιστα η γραμματική) δεν φωτογραφίζει την πραγματικότητα μηχανιστικά. Οι παλιότεροι μαρξιστές προσδιόριζαν τη σχέση γλώσσας και πραγματικότητας ως "αντανάκλαση της αντανάκλασης". Αλλά ποιος ασχολείται με τη θεωρία πια;

Σε κάθε περίπτωση, οι αρχαϊστές του 19ου αιώνα και οι καθαρευουσιάνοι της δεκαετίας του 50 ωχριούν μπροστά στον καθαρευουσιανισμό της πολιτικής ορθότητας, ο οποίος προσφάτως συγκινεί όχι μόνο κάποιες ομάδες φοιτητών αλλά και εξ ορισμού ριζοσπαστικά ιδρύματα, όπως τράπεζες, εταιρείες ενέργειας κ.λπ. 

Ανυπαρξία ντροπής...

Τον άκουγα σήμερα το μεσημέρι στις ειδήσεις, στο Προεδρικό Μέγαρο, και δε το πίστευαν τ΄ αυτιά μου. 

Ο άνθρωπος που όταν συναντιέται με ξένους ηγέτες ή ξένες κορυφαίες προσωπικότητες, και στις δημόσιες τουλάχιστον δηλώσεις του απαρνιέται την πιο όμορφη γλώσσα του κόσμου, την ελληνική, την γλώσσα του λαού μας, και σαν ξενολάγνο δουλικό και με περίσσιο καμάρι συνεννοείται εκφραζόμενος είτε στ΄ αγγλικά (κυρίως), είτε στα γαλλικά (π.χ. χθες με το Γάλλο Υπουργό Ενόπλων Δυνάμεων) και ενίοτε στα Γερμανικά, απαξιώνοντάς την, κάνοντας μ΄ αυτόν τον τρόπο φτηνή επίδειξη γλωσσομάθειας (μιλά καλά τα αγγλικά να μην τον αδικούμε, αλλά δεν το βγάζεις απ΄ το μυαλό μου ότι το κάνει για λόγους εντυπωσιασμού), πανηγυρίζει για την απόφαση της Ουνέσκο να καθιερωθεί η 9η Φεβρουαρίου ''Παγκόσμια ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας'' !!!...                                                                 

   ...Πόσο δίκιο είχε ο Νιρβάνας για την ανυπαρξία ντροπής σ΄ αυτό τον τόπο !!!

Παναγιώτης Κονδύλης: Ο κύκλος κλείνει...

Η εκποίηση του έθνους με την υλική έννοια θα συνοδευθεί και από την πλήρη πνευματική του στειρότητα, αν η μεταμοντέρνα σύμφυρση των πάντων με τα πάντα πραγματωθεί αποκλειστικά ως σύμφυρση μεταξύ κακοχωνεμένων δάνειων στοιχείων και αν η φθορά των ελληνικών, η εν πάση περιπτώσει εξελληνισμένων, ιδεολογημάτων καταλήξει συν τοις άλλοις σε συρρίκνωση ή εργαλειοποίηση της γλώσσας τέτοια, ώστε να μην μπορεί πια να παραχθεί στον νεοελληνικό χώρο το μόνο προϊόν που - ακριβώς χάρη στη μοναδική δυναμική μιας πολυστρώματης και παμπάλαιας γλώσσας - έχει παραχθεί ως τώρα σε υψηλή ποιότητα: ποίηση.

Απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα μπορεί κανείς να δοκιμάζει οδύνη, νιώθοντας μετέωρος και δίχως εθνικές ρίζες, ή μπορεί και να τα θεωρεί ασήμαντα, πιστεύοντας ότι πατρίδα του ανθρώπου, πρό παντός σήμερα, είναι ο κόσμος κι ότι την τροφή που δεν μπορεί να του δώσει ένας τόπος του την παρέχει ένας άλλος.

Οποιαδήποτε προσωπική στάση κι αν επιλέξει ο καθένας, γεγονός είναι ότι η νεοελληνική ιστορία, έτσι όπως τη γνωρίσαμε στα τελευταία διακόσια χρόνια, κλείνει το κύκλο της.

Παναγιώτης Κονδύλης 

εν έτη 

1992  

Μεσσήνη

Τείχη αρχαία στην Αρκαδική πύλη 1897

ΠΗΓΗ: Άννα Στάικου https://www.facebook.com/share/16P4D5ooDM/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κάναμε διεθνή γλώσσα την τουρκική σε συνέδριο στην Θεσσαλονίκη!

• 

  ΚΟΜΠΡΑ
• 
  

Μια δυσάρεστη έκπληξη επεφύλασσε η ανακοίνωση του ICOAEF XIII – International Conference on Applied Economics and Finance, ενός διεθνούς συνεδρίου οικονομικών που θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη στις 29-30 Απριλίου 2025.

Σύμφωνα με τον ιστότοπο της διοργάνωσης, οι δύο επίσημες γλώσσες του συνεδρίου θα είναι η αγγλική και η τουρκική, με την ελληνική να απουσιάζει παντελώς! Τι συνέβη, μήπως γίναμε οθωμανική επαρχία και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι;

Το συνέδριο διοργανώνεται από το Πανεπιστήμιο Anadolu, το American College of Thessaloniki, την Παρευξείνια Τράπεζα και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Η αγγλική γλώσσα είναι διεθνώς αποδεκτή, δεν είναι η πρώτη φορά εξάλλου που γίνεται ένα ξενόγλωσσο συνέδριο στην χώρα μας.

Ωστόσο, η επιλογή της τουρκικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας προκαλεί, δικαίως, ερωτηματικά. Δηλαδή ένα διεθνές επιστημονικό γεγονός που φιλοξενείται στην Θεσσαλονίκη, θα περιλαμβάνει την αγγλική, την τουρκική, αλλά δεν θα περιλαμβάνει την ελληνική γλώσσα; Μην αναφέρουμε πως η Θεσσαλονίκη έχει υπάρξει πολλάκις στόχος προκλητικών δηλώσεων Τούρκων αξιωματούχων και όχι μόνο…

Άραγε θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ένα αντίστοιχο συνέδριο στην Τουρκία, π.χ. στην Κωνσταντινούπολη ή στη Σμύρνη, με γλώσσες παρουσίασης την αγγλική και την ελληνική, χωρίς την τουρκική; Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, η ελληνική… αγνοείται, σαν να μην είναι η γλώσσα της χώρας που φιλοξενεί τη διοργάνωση! Την επόμενη φορά, λέω τώρα εγώ, ένα Συνέδριο για την ιστορική διαδρομή της Αλβανίας που θα διοργανωθεί στην Ήπειρο, να έχει ως επίσημες γλώσσες την αλβανική και την αγγλική, μόνο. Για να μην επεκταθώ…

ΦΕΚ - Τουρκική Γλώσσα:Η διδασκαλία της Τουρκικής Γλώσσας στα Ελληνικά Γυμνάσια

  

  του Γιάννη Τσιανάκα

«Όταν το διάβασα κάπου είπα: υπερβολές. 

Αποκλείεται προφανώς αναφέρεται μόνον στην Θράκη, και θα πρέπει να διορθώσουν τα σχόλιά τους...

Και για να είμαι 100% σίγουρος, παρήγγειλα το πρωτότυπο από το Εθνικό Τυπογραφείο (Μπορείτε να το λάβετε κι εσείς, τηλεφωνικά, ή Fax κ.τ.λ. για να διαπιστώσετε κι εσείς του λόγου το αληθές. 

Θα σας έλθει το πλήρες φύλλο, 20 σελίδες, περίπου 7 Ευρώ, με αντικαταβολή.)

 

Το διάβασα πολύ προσεκτικά. Πουθενά δεν αναφέρεται η εφαρμογή της αποφάσεως αυτής σε κάποια περιοχή ή νομό. 

Είναι Πανελλαδική, και ισχύει από τον προηγούμενο χρόνο (!!!) 

Από της δημοσιεύσεως στην Εφημερίδα. της Κυβερνήσεως.

Ούτε αναφέρεται ότι η εκμάθηση της Τουρκικής θα είναι προαιρετική. (Παρακαλώ πάρτε και διαβάστε το πλήρες ΦΕΚ) 

Τα ΜΜΕ σιωπούν. 

Όλα τα κόμματα της παρούσας Βουλής το αποσιωπούν.

Όλοι οι δημοσιογράφοι αποφεύγουν κάθε αναφορά... 

ΓΙΑΤΙ;

Σας φαίνεται ασήμαντο το ότι σε 15-20 χρόνια όλα τα Ελληνόπουλα δεν θα μπορούν να περάσουν στο λύκειο αν δεν γνωρίζουν καλά την Τουρκική;

Γλώσσες των Βαλκανίων το 1868 και η εθνική προπαγάνδα

Γλώσσες των Βαλκανίων το 1868

Τα Βαλκάνια το 1868 ήταν ένα μωσαϊκό γλωσσών, που αντικατοπτρίζει την πολύπλοκη ιστορία της περιοχής, τις διαφορετικές εθνοτικές ομάδες και τις αλληλεπικαλυπτόμενες αυτοκρατορίες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Οθωμανική Αυτοκρατορία εξακολουθούσε να ελέγχει μεγάλο μέρος των Βαλκανίων, αλλά τα εθνικιστικά κινήματα κέρδιζαν δυναμική, επηρεάζοντας τις γλωσσικές και πολιτιστικές ταυτότητες.

Μεγάλες Γλωσσικές Ομάδες το 1868:

1. Σλαβικές Γλώσσες:

- Σερβικά – Χρησιμοποιείται στη Σερβία και τμήματα της Βοσνίας, του Μαυροβουνίου και της Κροατίας. Γραμμένο τόσο σε κυριλλικά όσο και λατινικά σενάρια.

 - Κροατικά - Μιλείται στην Κροατία και σε μέρη της Βοσνίας, χρησιμοποιώντας το λατινικό αλφάβητο.

- Βουλγαρικά – Κυρίαρχος στη Βουλγαρία και τμήματα της Ανατολικής Μακεδονίας, γραμμένο στα κυριλλικά.

- Μακεδονικές (Βουλγαρικές Διάλεκτοι) – Θεωρείται μέρος της βουλγαρικής γλωσσικής σφαίρας εκείνη την εποχή.

- Σλοβενικά – Ομιλείται στη Σλοβενία υπό αυστριακή κυριαρχία.

2. Ελληνικά:

- Η κυρίαρχη γλώσσα στην Ελλάδα, τα παράλια του Αιγαίου και τμήματα της νότιας Αλβανίας. Τα ελληνικά ήταν επίσης μια σημαντική γλώσσα του εμπορίου και η Ορθόδοξη Εκκλησία.

Για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας:

«ΟΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΠΑΙΔΕΥΕΙ»

Δηλαδή, όποιος σε αγαπά, σε εκπαιδεύει. Σε μαθαίνει. Σου προσφέρει παιδεία. Κι αυτός ο παιδεμός (η εκπαίδευση) μπορεί να είναι επίπονος, αλλά «κτώνται κόποις τα σπουδαία».

Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας η 9η Φεβρουαρίου και παράλληλα ημέρα μνήμης του εθνικού μας ποιητή Διονυσιου Σολωμού. 

Ενα πάγιο αίτημα της Ομογένειας και του Απόδημου Ελληνισμού, γίνεται πραγματικότητα.

Εμείς εδώ, μακριά από την Ελλάδα αλλά και τόσο κοντά της, φροντίζουμε μαζί με τους δασκάλους των σχολείων μας, η γλώσσα μας να περάσει ζωντανή και ακέραια στα παιδιά μας, κληροδοτώντας τους όχι μόνο έναν τρόπο να εκφράζονται, αλλά πολλούς τρόπους να σκέφτονται, να βρίσκουν λύσεις, να προχωρούν και να πράττουν. 

Τα ελληνικά μας σχολεία, ανά τον κόσμο, μεταλαμπαδεύουν ΦΩΣ και πολιτισμό, οδηγούν στην επιστημοσύνη, στην αγάπη δηλαδή για την έρευνα του επιστητού, εφοδιάζουν τα παιδιά μας με γνώσεις, ιστορική ταυτότητα και το περίφημο ελληνικό δαιμόνιο, αυτό που κάνει τους Ελληνες να ξεχωρίζουν και να διαπρέπουν, με ανοιχτό πνεύμα, δημιουργικότητα και επινοητικότητα μέσα από την εργασία τους. Κι εμείς θα τα διαφυλάξουμε, σαν τα μάτια μας. 

9 Φεβρουαρίου - Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας

ΠΗΓΗ -  Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Παγκόσμια Ἡμέρα Ἑλληνικῆς Γλώσσας! Ἡμέρα Μνήμης Διονυσίου Σολωμοῦ

Πνεῦμα φωτεινὸ καὶ ἐξόχως καλλιεργημένο, ἔζησε σὲ καιροὺς κρίσιμους. Καιροὺς γεμάτους αἱματηρὰ καὶ ἔνδοξα γεγονότα.

Ὁ Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στὴν Ζάκυνθο τὴν 8η Ἀπριλίου τοῦ 1798. Ἡ οἰκογένειά του, εὐγενικῆς καταγωγῆς ἀπό τὴν Κρήτη, εἶχε μεταναστεύσει στὴν Νῆσο τὸν 17ο αἰῶνα καὶ τὸ 1785 ὑπό Ἐνετική κατοχή λαμβάνει τὸν τίτλο τοῦ Κόμητος. Σὲ ἡλικία μόλις ἐννέα ἐτῶν, μαζί με τὸν ἀδελφό του Δημήτριο, μένουν ὀρφανοί ἀπὸ πατέρα καὶ κληρονομοῦν μία τεράστια περιουσία. Κατά τὰ ἤθη τῆς ἐποχῆς, ὁ κηδεμόνας του Ν. Μεσσαλᾶς ἀποφασίζει γιὰ τὸ μέλλον καὶ τὴν ἐκπαίδευσή του.
Ὁ φιλομαθής Διονύσιος φεύγει ἀπὸ τὴν Πατρίδα γιὰ τὴν Ἰταλία μαζί μὲ τον διδάσκαλό του, τὸν Ἀββᾶ Σάντο Ρόσσι, μὲ σκοπό νὰ ὁλοκληρώσει ἐκεῖ τὶς γυμνασιακὲς καὶ πανεπιστημιακὲς του σπουδές. Ὡς μαθητὴς διαπρέπει. Βραβεύεται γιὰ τὶς ἐπιδόσεις του στὴν ἰταλικὴ γλῶσσα. Ἡ παιδεία, ἡ εὐφυΐα καὶ ἡ καλαισθησία τοῦ νεαροῦ “Greco” θὰ κερδίσουν ἀπὸ πολὺ νωρὶς τὸν θαυμασμὸ τῶν κορυφαίων τῆς ἰταλικῆς διανόησης. Μὲ ἐκπληκτικὴ εὐκολία αὐτοσχεδιάζει σὲ στίχους ἰταλικούς, ζεῖ καὶ ἀναπτύσσεται μέσα στὸ εὔκρατο κλίμα τῆς ἰταλικῆς λογοτεχνίας.

Καὶ ξαφνικά, λαμβάνει τὴν ἀπόφαση νὰ γράψει ὄχι ἁπλῶς ποίηση, ἀλλὰ Ὑψηλὴ Ποίηση. Μία ποίηση ὅπως ἐκεῖνος ὀνειρεύθηκε, σὲ μιὰ γλῶσσα ποὺ εἶχε πρωτακοῦσει ἀπὸ τὰ χείλη τῆς μητρός του. Σὲ μιὰ γλῶσσα ἄπλαστη καὶ ἀδούλευτη, φαινομενικὰ ἀκόμη ἀνύπαρκτη γιὰ ἐκεῖνον, τόλμησε καὶ διεκδίκησε θέση περίοπτη στὸ Πάνθεον τῆς Ἑλληνικῆς Γραμματείας.

Ποιὰ ἦταν ἄραγε ἡ κινητήριος Δύναμη ποὺ ὤθησε τὸν Διονύσιο Σολωμό νὰ ξεδιπλώσει τὸ Πνευματικὸ του Μεγαλεῖο; Ἦταν ὁ γαλαξίας τῆς μητρικῆς Γλώσσας ἢ μήπως ὁ ἄκρατος θαυμασμὸς ποὺ κατέκλυσε τὴν ψυχὴ του βλέποντας τοὺς συμπατριῶτες του νὰ ἐργάζονται ὑπὲρ τῆς Ἐλευθερίας;

Φοιτητὴς ἀκόμη στὴν Ἰταλία, ὁ Διονύσιος Σολωμὸς ἀποκαλύπτει τὴν ἀδιάλλακτη Ἑλληνική Ψυχὴ πού κρύβει στὸ νεανικὸ του στῆθος. Ἀπευθυνόμενος στοὺς συμφοιτητὲς του, λέει:

-Νέοι Συμμαθητάδες! Μάθετε τὴν Ἐπιστήμη καὶ τὴν Ἀρετή. Δίχως νὰ ὑπερηφανεύεσθε. Καὶ δὲν θὰ ὑπερηφανευθῆτε, ἂν ἀληθινὰ μάθετε τὴν Ἐπιστήμη καὶ τὴν Ἀρετή.

Τι γλώσσα μιλούσαν στη Μικρά Ασία όταν γεννήθηκε ο Χριστός

25/2/2024

ΜΑΥΡΟΥ ΟΛΓΑ

Σε ποιον βαθμό ήταν εξελληνισμένη η Μικρά Ασία στα χρόνια του Χριστού; Μια απάντηση στο πόσο είχε εξαπλωθεί η ελληνική γλώσσα στη Μικρά Ασία και στη Μέση Ανατολή, στα χρόνια του Χριστού ή στο έτος μηδέν, δίνεται και από τον Τουρκοαρμένιο λεξικογράφο Σεβάν Νισανιάν, που καταγράφει τις γλώσσες που ομιλούνταν τότε σε διάφορες περιοχές.

Ο ίδιος θεωρεί ότι αμιγώς ελληνικά ομιλούνταν τότε σε πάνω από χίλιες πόλεις της Μικράς Ασίας και μέρους της Μέσης Ανατολής -πόλεις παραλιακές αλλά και της ενδοχώρας. Τα ελληνικά είχαν διαδοθεί παντού ήδη από τις αρχαίες ελληνικές αποικίες και το εμπόριο, αλλά εν συνεχεία και από τα ελληνιστικά βασίλεια. Η γλώσσα μας είχε γίνει lingua franca σε Μέση Ανατολή, βόρεια Αφρική και ασφαλώς στην σημερινή νότια Ιταλία, επειδή έπαιζαν καθοριστικό ρόλο οι εμπορικές συναλλαγές και οι διάσπαρτες ελληνικές αποικίες σε πολλά σημεία της Μεσογείου.

Κατά συνέπεια, μέσα στις εκατοντάδες διαλέκτους και στα περίπλοκα στη γραφή αλφάβητα της εποχής εκείνης, ξεχώρισε η ελληνική ως πιο συνηθισμένη στην καθομιλουμένη, ως γλώσσα του εμπορίου και ως τελικά πιο απλή στη γραφή με τα κεφαλαία της σε σύγκριση με γλώσσες που είχαν η κάθε μία δικά της σχέδια και “ιερογλυφικά” (για το τι μιλούσαν στις περιοχές αυτές στα βυζαντινά χρόνια, μπορείτε να ανατρέξετε εδώ).

Στα ελληνικά πρωτομεταφράσθηκαν από τα αραμαϊκά τα λόγια του Χριστού και τα γραφτά των αποστόλων λίγες δεκαετίες μετά το θάνατό του. Η δε Παλαιά Διαθήκη είχε ήδη αρχίσει να μεταφράζεται στα ελληνικά (ως νόμοι των Ιουδαίων) κατ’ εντολή του Πτολεμαίου του Φιλάδελφου γύρω στο 250 π.Χ. επειδή τα αραμαϊκά δεν ήταν και τόσο διαδεδομένα όσο τα ελληνικά στην Αίγυπτο και στις γύρω περιοχές, αλλά ήταν και ζήτημα πολιτικής. Το 290 μ.Χ. επισήμως πια άρχισε η γραφή της Καινής Διαθήκης στην ελληνιστική κοινή (φωτ. από τον κώδικα του Βατικανού, προς Θεσσαλονικείς). Στα ελληνικά και ο Σιναϊτικός κώδικας για το Σινά αργότερα, γύρω στο 320 μ.Χ.

Η αρχαία Μικρά Ασία

«Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφά ελληνικά, με δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, τα ελληνικά»

«Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφά ελληνικά, με δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, τα ελληνικά»

«Η ελληνική και η κινεζική είναι οι μοναδικές ομιλούσες γλώσσες ακόμη και σήμερα, των οποίων η ύπαρξη είναι γνωστή εδώ και 3.500 χρόνια. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, αν κρίνουμε από την επίδραση που άσκησαν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, η ελληνική είναι η πρώτη γλώσσα του κόσμου».

«Οι δικές μας γλώσσες είναι σήμερα ένα είδος ημιελληνικών!»

Όχι, δεν το είπε ο συμπαθής Πορτοκάλος στην ξεκαρδιστική ταινία «γάμος αλά ελληνικά».

Το είπε ο κορυφαίος ισπανός ακαδημαϊκός Φρανθίσκο Ρ. Αδράδος. Ο Francisco Rodriguez Adrados (1922-2020) ήταν Ισπανός ελληνιστής, γλωσσολόγος, μεταφραστής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Εργάστηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του στο Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης. Διετέλεσε μέλος της Βασιλικής Ισπανικής Ακαδημίας, της Βασιλικής Ακαδημίας της Ιστορίας

«Η ελληνική και η κινεζική είναι οι μοναδικές ομιλούσες γλώσσες ακόμη και σήμερα, των οποίων η ύπαρξη είναι γνωστή εδώ και 3.500 χρόνια. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, αν κρίνουμε από την επίδραση που άσκησαν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες, η ελληνική είναι η πρώτη γλώσσα του κόσμου».

Η διαπίστωση ανήκει στον καθηγητή, το βιβλίο του οποίου «Ιστορία της ελληνικής γλώσσας» των εκδόσεων Παπαδήμα παρουσιάστηκε πριν από λίγα χρόνια σε εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ.