OI AΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ

OI AΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ

Του Ρένου Θ. ΚυριακΙδη, Φυσιογνώστη

Τον Αύγουστο του 1956 έξι κατάδικοι, αγωνιστές της ΕΟΚΑ, μεταφέρθηκαν από τους Άγγλους, από τις φυλακές της

Κύπρου στις φυλακές Wormwood Scrubs του Λονδίνου. Τους μετέφεραν την ώρα του δείπνου και τους έβαλαν μέσα σ’ ένα από τα έξι Halls της φυλακής, Κάθε Hall είχε περίπου χίλιους φυλακισμένους. Οι Άγγλοι ποινικοί κατάδικοι μας υποδέχτηκαν με το χειρότερο τρόπο. Μέσα από τις βρισιές που ξεστόμιζαν εναντίον μας ξεχώριζαν οι λέξεις «Μπάσταρδοι, Δολοφόνοι, Τρομοκράτες».

Μας έβαλαν και καθήσαμε σ’ ένα τραπέζι στη μέση του Hall. Δίπλα μας, σε ένα άλλο τραπέζι κάθονταν τρεις φυλακισμένοι που μας έβλεπαν με χαμόγελο. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε που οφειλόταν αυτή τους η συμπεριφορά. Σαν τελειώσαμε

το δείπνο ένας από τους τρεις μας πλησίασε και μας είπε «Εμείς είμαστε Ιρλανδοί. Μη φοβάστε. Εσείς θα αντιμετωπίσετε τους πεντακόσιους που είναι στη μεριά σας και εμείς θα αναλάβουμε τους άλλους πεντακόσιους που είναι στη μεριά μας».

Συγκινηθήκαμε πολύ από τη συμπεριφορά των Ιρλανδών αλλά τους είπαμε να αφήσουν το θέμα και θα το χειρισθούμε εμείς με το δικό μας τρόπο.

Το θέμα το ρυθμίσαμε σε μερικές εβδομάδες και από τότε οι Άγγλοι φυλακισμένοι μας ανέχονταν Οι τρεις Ιρλανδοί αγωνιστές του IRA Seamus MacStiofain - Manus Canning και Donal O’Marcadu γίναν στο μεταξύ αδελφοί μας και ένα με μας.

Πολύ μας απασχόλησε η συμπεριφορά των Ιρλανδών γιατί με τη συμπεριφορά τους έδειξαν ότι και τη ζωή τους θα έδιδαν για την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια των Κυπρίων Αγωνιστών.

Ξέφρενοι πανηγυρισμοί και τραγούδια για τον θάνατο της Βασίλισσας Ελισάβετ (vids)

Ο θάνατος της Βασίλισσας αλλού προκάλεσε ξέφρενους πανηγυρισμούς με τραγούδια και αλλού αποδοκιμασίες. 

Η είδηση πως η Βασίλισσα Ελισάβετ δεν ζει πλέον, μπορεί να σκόρπισε θλίψη στην Αγγλία, όμως δεν είχαν τα ίδια συναισθήματα και άλλες περιοχές όπου υποδέχθηκαν τα νέα με μεγάλη... χαρά.

Δείτε για παράδειγμα την Κύπρο, η οποία υπέφερε για πολλά χρόνια από τις Βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Εκεί λοιπόν χθες, η Ομόνοια στο πλαίσιο της πρώτης αγωνιστικής των ομίλων του Europa League, αντιμετώπιζε την Σέριφ και όπως έγινε σε όλα τα ματς, πριν την έναρξή του, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή.

Μόνο που κατά την διάρκειά του υπήρχαν έντονες αποδοκιμασίες από τους θεατές που βρίσκονταν στο γήπεδο που δεν ξέχασαν τον Ευαγόρα Παλλικαρίδη και τα άλλα θύματα του στρατού της Βασίλισσας.

Στην Ιρλανδία τώρα, υπήρχαν ξέφρενοι πανηγυρισμοί στο Tallaght Stadium, ανασκευάζοντας το «Give It Up» των «KC & the Sunshine Band», το οποίο έκαναν «Lizzy in the box» (σ.σ «η Λίζα στο κουτί» εννοώντας το φέρετρο).

Παράλληλα όπως μπορείτε να δείτε και στο παρακάτω video υπήρχαν πανηγυρισμοί στους δρόμους, με τους πολίτες να κυκλοφορούν έχοντας τις σημαίες της Ιρλανδίας.

ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Βόρεια Ιρλανδία: Ιστορική επικράτηση του Σιν Φέιν

Από την ιστοσελίδα economytoday.sigmalive.com

Το πολιτικό σκέλος του πάλαι ποτέ Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA) έλαβε 27 έδρες στην Συνέλευση των 90 μελών – Πρωθυπουργός της Σκωτίας: Θα δούμε θεμελιώδεις αλλαγές στη διακυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου τα επόμενα χρόνια

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Βορείου Ιρλανδίας το Σιν Φέιν το κόμμα που δημιουργήθηκε ως το πολιτικό σκέλος του πάλαι ποτέ Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA), κατάφερε να εξασφαλίσει τις περισσότερες έδρες στην τοπική συνέλευση και τα ερωτήματα ενός πιθανού δημοψηφίσματος για την ένωση της Β. Ιρλανδία και της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας αρχίζουν πλέον να τίθενται.

Το Σιν Φέιν έλαβε 27 έδρες στην Συνέλευση των 90 μελών, ενώ το DUP (Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα), το οποίο τάσσεται υπέρ της παραμονής της Β. Ιρλανδίας στο Ηνωμένο Βασίλειο 24 έλαβε έδρες. Το κεντρώο Κόμμα Συμμαχίας της Βόρειας Ιρλανδίας (Alliance Party of Northern Ireland) έλαβε 17 έδρες

Παρόλο που στην προεκλογική περίοδο το ζήτημα της διεξαγωγής ενός δημοψηφίσματος δεν βρέθηκε στην ατζέντα των πολιτών κομμάτων, καθώς κυριάρχησε το ζήτημα του κόστους ζωής και της μεταρρύθμισης του τοπικού συστήματος περίθαλψης, η ιστορική νίκη του Sinn Féin καθώς και τα δημογραφικά στοιχεία στην Ιρλανδία, δείχνουν ότι ένα δημοψήφισμα για την ένωση της Β. Ιρλανδίας και της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας είναι πιθανό να διεξαχθεί εντός των επόμενων 5-10 ετών. Σύμφωνα μάλιστα με την πρόεδρο του Σιν Φέιν, Μαίρυ Λου Μακ Ντόναλντ, το δημοψήφισμα θα μπορούσε να διεξαχθεί εντός των επόμενων πέντε, μόλις, ετών

Το γελαστό παιδί!

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη:

Άγιε μου Μπόμπι Σαντς, που μαρτύρησες σαν σήμερα έχε υπό την σκέπη σου τους πολιτικούς κρατούμενους ετούτου του ανέραστου κόσμου.... 

Ο θρυλικός απεργός πείνας που πέθανε στη φυλακή για να χαρακτηριστεί πολιτικός κρατούμενος. Συνολικά πέθαναν 10 απεργοί πείνας του IRA, αφού η Θάτσερ δεν υποχωρούσε...

Τριπλή και άρρηκτη επέτειος…

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Τριπλή και άρρηκτη επέτειος…

H 24η Απριλίου 1915 θεσπίστηκε ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Αρμενίων. Είναι η μέρα που η ηγεσία της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι απαγχονίστηκαν από το κίνημα των Νεοτούρκων του Κεμάλ Ατατούρκ. Είναι η μέρα που θεωρείται η έναρξη της Αρμενικής Γενοκτονίας. 1.500.000 Αρμένιοι σφαγιάσθηκαν και άλλα εκατομμύρια εκδιώχθηκαν από τον βάρβαρο όχλο που όπλισε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Είναι η μέρα που αναμένει ακόμα αναγνώριση από πολλές χώρες και ειδικά από την εγκληματική Τουρκία που δεν καταδικάστηκε ποτέ για τα εγκλήματά της. Οι Αρμένιοι θυμούνται με θλίψη, περηφάνεια και μαγκιά την 24η Απριλίου και από το Αραράτ στέλνουν μήνυμα αντίστασης στον Μαχαιρά.

Στις 24 Απριλίου 1916, κάπου στη δύση, οι Ιρλανδοί εξεγείρονται και ξεσπούν εναντίον της αποικιοκρατικής βρετανικής αυτοκρατορίας. Η «Εαρινή Εξέγερση» σηματοδοτεί τη συνέχεια πολλών αγώνων, μα και του διαρκούς ξεσπάσματος των Ιρλανδών για αυτοδιάθεση που φτάνει έως τις μέρες μας. Εν πολλοίς, οφείλεται σε εκείνη την 24η Απρίλη μια βόμβα που εκπυρσοκροτείται το 2019 στο Μπέλφαστ. Μια διαρκής περίοδος επαναστάσεων ξεκινά και συνεχίζεται την 24η Απρίλη 1916, η οποία εκφράζει αναντίλεκτα τη συνείδηση και την ταυτότητα των Ιρλανδών. Αυθεντικά, αληθινά και καινούργια (σαν τις μετέπειτα μορφές του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού) επιμένουν στον όμορφο αγώνα της αυτοδιάθεσης.

Ενενήντα οκτώ ακριβώς χρόνια μετά, ο κυπριακός Ελληνισμός «με παππού σε μέρη αυτόνομα μέσα στην Τουρκοκρατία» διαστέλλεται και απορρίπτει, χωρίς δεύτερη λέξη και κάμποσα «αλλά», το σχέδιο Ανάν. Αρνείται να νομιμοποιήσει τα εγκλήματα μιας γιγάντιας φασιστικής αυτοκρατορίας και επιμένει στη λευτεριά του. Απαιτεί την εξαφάνιση «λύσεων» τύπου Ανάν, που ανασκευάζονται ακόμα στα σκοτεινά (ή φωτεινά) δωμάτια πρεσβειών και κομματικών κτηρίων. Εκφράζει, επιτέλους 49 χρόνια μετά, τη μαγκιά των ανταρτών και με το «ΟΧΙ» του επανακαθορίζει την ιστορική συνέχεια αυτού του τόπου. Επαναβεβαιώνει ότι ο Καραβάς, ο Πενταδάκτυλος, η Τύμπου, η Λύση, η Γιαλούσα, το Κάρμι, το Δίκωμο είναι ονόματα ελληνικά, σαν τον Μαχαιρά, τη Σολιά, τη Τσάδα, το Αυγόρου, το Λιοπέτρι και διατρανώνει ότι ο αντικατοχικός αγώνας ή θα είναι εθνικοαπελευθερωτικός ή δεν θα υπάρξει.

5 ΜΑΪΟΥ 2017-Σαν σήμερα πεθαίνει ο Ιρλανδός ήρωας Μπόμπυ Σαντς μετά από απεργία πείνας.

Σαν σήμερα 05.08.1981, πεθαίνει ο Ιρλανδός ήρωας Μπόμπυ Σαντς μετά από απεργία πείνας. Λεπτομέρειες της εικόνας των Ιρλανδών απεργών πείνας που αναρτούμε μπορείτε να δείτε εδώ:

  http://prosopa.eu/?page_id=317

The ten Irish martyrs (… – 1981)

Those who wear their blankets as shroud and fasted in the name of freedom, the ten Irish martyrs of H-Block, that died in 1981.

Bobby Sands: Το «γελαστό παιδί» του IRA που έγινε μύθος

Έφυγε μετά από ηρωική απεργία πείνας, στις 5 Μάη του 1981

Γράφει: Διονύσης Ελευθεράτος 

Χαράματα Τρίτης, 5 Μαΐου 1981, ένα δραματικό ηχητικό κράμα ξυπνά τους κατοίκους των καθολικών συνοικιών του Μπέλφαστ. Θρήνοι γυναικών, φωνές οργής αντρών, ρυθμικά κτυπήματα μεταλλικών σκουπιδοτενεκέδων. Η είδηση διαδίδεται τάχιστα: Πέθανε – ώρα 1.17- ο ηλικίας 27 ετών, κοσμαγάπητος βουλευτής του IRA Ρόμπερτ (Μπόμπι) Σαντς, μετά από 66 ημέρες απεργίας πείνας στις φυλακές Μέιζ, κοντά στο Μπέλφαστ.

Ο «γελαστός Μπόμπι» είναι ο πρώτος από τους ιρλανδούς απεργούς πείνας του ‘81 που ξεψυχά. Πρώτος αυτός είχε αρχίσει, άλλωστε, απεργία πείνας στο διαβόητο μπλοκ «Η» των φυλακών Μέιζ που ονομάστηκε έτσι λόγω του σχήματός του. Από τις 12 Αυγούστου έως τον Μάιο, εννέα ακόμη απεργοί «λιώνουν».Φράνσις Χιούζ, Πάτσι Ο’ Χάρα, Ρέιμοντ Μακ Κρις, Τζόζεφ Μακ Ντόνελ, Μάρτιν Χάρσον, Κέβιν Λιντς, Κίραν Ντόχερτι, Τόμας Μακ Άλγουι, Μάικλ Ντέβιν. Ο μικρότερος (ο Άλγουι) ήταν ηλικίας 23 ετών, ο μεγαλύτερος (ο Ντέβιν) είχε μόλις φθάσει τα τριάντα.

Θα βάψουν τα χέρια τους με αίμα απεργού πείνας όπως και η Μάργκαρετ Θάτσερ;

Ήταν το 1981, όταν η Βρετανίδα πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ, μεσουρανώντας επάνω στο νεοφιλελεύθερο σκουπόξυλό της, θα έβαφε τα χέρια της με το αίμα ενός απεργού πείνας.

Της Δέσποινας Παπαγεωργίου

Η «κακιά μάγισσα» θα άφηνε τον Μπόμπι Σαντς (εκ των φυλακισμένων του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού που είχαν κατεβεί σε απεργία πείνας με αίτημα να αναγνωριστούν ως πολιτικοί κρατούμενοι) να πεθάνει, δηλώνοντας εν μέσω θύελλας διεθνών αντιδράσεων: «Ο Σαντς ήταν ένας καταδικασμένος εγκληματίας. Επέλεξε να αφαιρέσει την ίδια του τη ζωή. Πρόκειται για μια επιλογή που η οργάνωσή του δεν έδωσε σε πολλά από τα θύματά της».

Τριάντα επτά χρόνια μετά, στην Ελλάδα, ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής, σαν καβαλώντας το θατσερικό του σκουπόξυλο, δηλώνει αναρμόδιος ως προς την απόφαση για χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας στον φυλακισμένο απεργό πείνας και δίψας Βασίλη Δημάκη, προκειμένου ο τελευταίος να μπορεί να παρακολουθεί -με βραχιολάκι- τις σπουδές του στο Πολιτικό της Νομικής, ενώ κουνά το δάχτυλο, λέγοντας ότι είναι «μεγάλο λάθος» που ο Δημάκης ακολουθεί αυτόν το δρόμο (ΕΔΩ το απόσπασμα από την Αυγή). «Μεγάλο λάθος»! Λες και δεν συνιστά πράξη απελπισίας και ύστατο μέσο μια τέτοια απόφαση, αλλά ζήτημα ρουτίνας!

Και αυτά τα λένε άνθρωποι που δεν ρίσκαραν, όχι τη ζωή τους, αλλά ούτε καν... τηνκαρέκλα τους για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στο ΟΧΙ ενός ολόκληρου λαού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γκάντι, ο οποίος είχε κατέβει σε απεργία πείνας 17 φορές, επιλέγοντάς τη ως ειρηνικό μέσο διαμαρτυρίας ενάντια στην αποικιοκρατία, έγραφε σε μαθητή του ότι «υπό ορισμένες συνθήκες, η απεργία πείνας είναι το όπλο που ο θεός μας έδωσε για να χρησιμοποιούμε σε περιόδους πλήρους ανημπόριας».