Ένας παράξενα επίκαιρος απολογισμός του Μνημονίου-1

[24-5-2017]

♦ του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν είναι γνωστή η έκβαση του Eurogroup στο οποίο φορτώθηκαν τόσες προσδοκίες. Επειδή λοιπόν, παρόλες τις προσδοκίες τίποτε δεν είναι βέβαιο, θα προτείνουμε ένα άλλο μενού στον αναγνώστη. Την αξιολόγηση του πρώτου εκείνου Προγράμματος – του Μνημονίου-1, αν προτιμάτε από τον υπουργό Οικονομικών των Κυβερνήσεων Σημίτη (θυμάστε;) τον Νίκο Χριστοδουλάκη. Ο οποίος επανήλθε τώρα τελευταία στο προσκήνιο με σχεδιασμούς και σχολιασμούς γύρω από το φλέγον θέμα του χρέους.

Όμως, εδώ, θέλουμε να δείξουμε κάτι άλλο: πώς αξιολογούνταν μετά ένα χρόνο και κάποιους μήνες το Μνημόνιο-1. Πρώτα-πρώτα, η εκτίμηση Χριστοδουλάκη (στην«Οικονομική Επιθεώρηση» Ιουνίου 2011, αυτά) για το αν θα ήταν δυνατόν να μην είχαμε περιπέσει τότε στην μνημονιακή ομηρία:

«Θα μπορούσε να είχε αποτραπεί αν, από τον Μάρτιο του 2009 έως και τον Μάρτιο του 2010 είχαν ληφθεί επείγοντα μέτρα, αν σταματούσαν οι σπατάλες και μαζεύονταν κανονικά τα έσοδα. Αντίθετα, είδαμε την τότε Κυβέρνηση να κάνει συνεχώς ταξίδια, διαφημίσεις και διορισμούς με συγγενείς και φίλους – ενώ η επόμενη Κυβέρνηση να λέει ότι «λεφτά υπάρχουν» και την ίδια στιγμή στις εφορίες βάραγαν μύγες χωρίς κανέναν έλεγχο».

Δεν ήταν όμως μόνον (κατά Χριστοδουλάκη) η τραγική εκείνη δημοσιονομική και πολιτική διαχείριση του τέλους της εποχής Κώστα Καραμανλή και του ξεκινήματος Γιώργου Παπανδρέου που ευθύνεται. Ήταν και η τεχνική διαχείριση του χρέους:

«Επίσης η χώρα, αντί να δανειστεί με έντοκα γραμμάτια που ήταν εντελώς τζάμπα – σχεδόν 1% επιτόκιο – δανειζόταν πανάκριβα με 10ετή και 20ετή ομόλογα και έπεφτε ακόμη πιο βαθιά στην πίεση των αγορών. Στο τέλος δεν άντεξε».

Πάμε όμως στην καρδιά του θέματος. Ήρθε το αδιέξοδο. Έγινε η προσφυγή στους «εταίρους» και στο ΔΝΤ. Πώς αξιολογεί ο Χριστοδουλάκης το Μνημόνιο-1;

«Το Μνημόνιο έγινε βιαστικά και έκανε θεμελιώδη λάθη, τα οποία ήδη φάνηκαν σε όλη τους την μεγαλοπρέπεια. Ενώ έπρεπε να αυξηθούν οι έλεγχοι και όχι οι συντελεστές, αύξησαν σχεδόν 4 μονάδες τον ΦΠΑ αλλά τα έσοδα έμειναν σχεδόν τα ίδια». Και ακόμη:

«Τι συμφωνήθηκε», πάλι

[25-2-2017]

♦ του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Όσο θα ανεβαίνουν στον ουρανό οι αετοί της Καθαρής Δευτέρας – και θα ετοιμάζονται οι μηχανές του καφέ να στενάξουν , και τα μπαρ να αποψιλωθούν με την επανάκαμψη των τεχνικών κλιμακίων κι ύστερα της Τρόικας/του Κουαρτέτου στο Χίλτον για την συνέχιση της διαβόητης δεύτερης αξιολόγησης του Μνημονίου-3 – ο καθένας θα προβάλλει στο αύριο την δική του ανάγνωση για το πού έχει κάτσει η μπίλια με τα όσα συμφωνήθηκαν στο Eurogroup των Βρυξελλών της 20ης Φεβρουαρίου και εν συνεχεία «καπελλώθηκαν» απο την Κορυφή των Κυριών στο Βερολίνο (με ολιγην απο Γιουνκέρ ως κερασάκι).

Ούτως ή άλλως, νέφος πληροφόρησης που και πάλιν επεκράτησε – όχι δε μόνο σ’ εμάς, με την άκριτη θριαμβολόγηση των πρώτων ωρών να την διαδέχεται ο συνηθισμένος τσακωμός μαλλί με μαλλί για το τι συμφωνήθηκε και το τι τελικά συνέβη, με το μηντιακό πάρτι ακατανοησίας και με την χαρακτηριστική κορύφωση της δήλωσης Τσακαλώτου, κατά Μάρκ Τουαίην: «Οι φήμες για τον θάνατό μου είναι εξαιρετικά υπερβολικές». αλλά και στους Ευρωπαίους π.χ. με την Bild να κουνάει το μαντήλι αποχαιρετισμού στον Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε και τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του στην Ελληνική υπόθεση. Οι εβδομάδες που θα ακολουθήσουν – όχι ημέρες! – θα δείξουν τι απ’ αυτα ισχύει.

Επικίνδυνα πράγματα

[24-2-2017]

♦ του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Αν δεν ήταν και το κυλιόμενο – σε επίπεδο Βραζιλιάνικου ή Τουρκικού σήριαλ – σκηνικό των «διαπραγματεύσεων» για την διαβόητη δεύτερη αξιολόγηση του Μνημονίου-3, να μονοπωλεί το ενδιαφέρον (;), πάντως να διεκδικεί τον χρόνο στα τηλεοπτικά δελτία και τον χώρο στα πρωτοσέλιδα, η κατάσταση που εξελίσσεται στα ΕλληνοΤουρκικά/στο Αιγαίο θα είχε εγκαταστήσει τον κόσμο σε ένα καθεστώς καθημερινού άγχους. Όχι δηλαδή πως τα ως άνω δελτία και πρωτοσέλιδα δεν δίνουν μια αίσθηση ανοιχτής κρίσης: εκεί που είχαμε εικόνες από τα κόκπιτ αναχαιτίσεων με F-16 και Mirage στις Τουρκικές παραβιάσεις και παραβιάσεις, τώρα βλέπουμε πραγματικά πυρά από Τουρκικό σκάφος δίπλα στο Φαρμακονήσι και περατζάδες όλου του Τουρκικού Επιτελείου στα Ίμια, μαθαίνουμε να διακρίνουμε κανονιοφόρους από ακταιωρούς και πυραυλακάτους από τορπιλακάτους…

Όμως, να, τις εντελώς τελευταίες μέρες, όπου προδήλως η ένταση ανεβαίνει, έχουμε από την Ελληνική πλευρά ένα δίδυμο σύμπτωμα, που ανεβάζει την ανησυχία. Πρώτον, ο παραδοσιακά παρών στην πρώτη γραμμή με τα battle-dress του και τα ελικόπτερα και τις μαχητικές ατάκες του Υπουργός Εθνικής Αμύνης Πάνος Καμμένος έχει πάει πίσω-πίσω-πίσω στην εικόνα. Ακόμη και για το επεισόδιο με πραγματικά πυρά δίπλα στο Φαρμακονήσι, ανεσύρθη ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς (μετά από 72 ή 96 ώρες αναμονή, to cool down που λένε στα διπλωματικά επιτελεία) για να πει, στις «Ιστορίες» του ΣΚΑΙ στον Αλέξη Παπαχελά, ότι η Τουρκία κόντεψε να υπερβεί τις «κόκκινες γραμμές», ότι αυτό που έγινε στο Φαρμακονήσι «ήταν εξαιρετικά σοβαρό», ότι «δεν θα είμαστε πάντα ανεκτικοί» και ότι «κάποια στιγμή η απάντησή μας θα είναι σκληρή». Εξειδικεύσεις δεν δόθηκαν! Ούτε καν υπαινικτικά.

Εν τω μεταξύ, στο Αιγαίο…

♦ του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Η επαναδραματοποίηση του μετώπου των διαπραγματεύσεων με τους «εταίρους» για την αξιολόγηση του Προγράμματος Προσαρμογής/Μνημονίου-3 και για την επόμενη μέρα της Ελλάδας, κατόρθωσε να απωθήσει από το προσκήνιο όλα τα υπόλοιπα μέτωπα που βρίσκονται σε αναβρασμό: Προσφυγικό/Μεταναστευτικό, διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, Ελληνοτουρκικά με αιχμή το Αιγαίο.

Επειδή θεωρούμε ότι όσο φεύγει η ματιά από τα μέτωπα κρίσης, τόσο η εκρηκτικότητά τους εντείνεται αντί να ηρεμεί, θα προσκαλέσουμε τον αναγνώστη να δει τι συντελείται – βήμα-βήμα, μεθοδικά – στο τελευταίο απ’ αυτά. Όπου, όταν έσβησαν οι κάμερες κι υποχώρησαν τα πρωτοσέλιδα για την επίσκεψη-επιθεώρηση όλης της Τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας στα 400 μέτρα από τα Ίμια (επιβαίνουσας σε πυραυλάκατο, δηλαδή σε μεγάλο ταχύπλοο, με φουσκωτά των ειδικών δυνάμεων Τουρκίας να παραπλέουν: θυμηθείτε την εικόνα), ύστερα για την υπέρπτηση με ελικόπτερο – φυσικά! – του δικού μας ΥΕΘΑ όταν επέστρεψε από Κατάρ στα ίδια Ίμια , να ρίξει (αφού σταυροκοπήθηκε με το σωστό του προφίλ στον τηλεοπτικό φακό, φυσικά!) στεφάνι για τους τρεις νεκρούς του 1996, έχουμε εκείνο που λέγεται «συνεχής δραστηριότητα». Σε Ίμια , σε Καλόλιμνο, σε Οινούσσες, η τουρκική παρουσία πυκνώνει. Συνεχή επεισόδια/»μικροδιεκδικήσεις» αναφέρονται από Τουρκικής πλευράς, διαψεύδονται με μισή καρδιά από τους δικούς μας…