ΟΧΙ - 28η Οκτωβρίου 1940 - Ε' μερος

Την Τετάρτη, 29 Ιανουαρίου 1941, ο πρωθυπουργός, Ιωάννης Μεταξάς, φεύγει από τη ζωή.
Ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ επέλεξε για αντικαταστάτη του, τον νομικό και οικονομολόγο Αλέξανδρο Κορυζή. Όμως παρά την ακεραιότητα του χαρακτήρα του και το ήθος του, δεν είχε την στρατιωτική εμπειρία, ούτε και την πολιτική ισχύ του προκατόχου του.
Η κατάσταση στο Ελληνοαλβανικό μέτωπο είναι σταθερή. Οι πολεμικές επιχειρήσεις είναι μικρής κλίμακας, και διεξάγονται κυρίως στον κεντρικό τομέα του μετώπου.
Οι Ιταλοί με αντεπιθέσεις, προσπαθούν να ανακαταλάβουν το πέρασμα της Κλεισούρας, ενώ οι Έλληνες αντιμετωπίζοντας συνθήκες πολικού ψύχους, καταλαμβάνουν το όρος Τρεμπεσίνα.
Στις ΗΠΑ, η Ομογένεια δραστηριοποιείται και με όχημα την κίνηση «Greek War Relief Association Inc» θα συλλέξει σημαντικά χρηματικά ποσά που θα διαθέσει για την αγορά και αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ελλάδα.

ΟΧΙ - 28η Οκτωβρίου 1940 - Δ' μερος

WITH ENGLISH SUBTITLES. Οι Αγγλικοί υπότιτλοι μπορούν να απενεργοποιηθούν.

Νοέμβριος 1940.

Ο Ελληνικός στρατός έχει εκδιώξει τους Ιταλούς εισβολείς από το Ελληνικό έδαφος και συνεχίζει την προέλασή του πέρα από τα σύνορα, στην γεωγραφική περιοχή της Βορείου Ηπείρου. Μετά την κατάληψη της Κορυτσάς στις 22 Νοεμβρίου 1940, μέσα σε 16 ημέρες, ο Ελληνικός στρατός θα υψώσει την Ελληνική σημαία στο Πόγραδετς, στη Πρεμετή στους Αγίους Σαράντα και στο Αργυρόκαστρο.

Οι Ιταλοί υποχωρούν διαρκώς και βρίσκονται σε κατάσταση πανικού. Ο Μουσολίνι σκέφτεται ακόμη και το ενδεχόμενο να ζητήσει ανακωχή με τους Έλληνες μέσω του Χίτλερ. Τελικά, μετά και από παρέμβαση του Ιταλού υπουργού Εξωτερικών Τσιάνο, θα ζητηθεί η στρατιωτική συνδρομή των Γερμανών εναντίων των Ελλήνων, στις 4 Δεκεμβρίου 1940.

Ο Χίτλερ βλέποντας την αποτυχία της Ιταλικής εισβολής στην Ελλάδα, αλλά και τον κίνδυνο να αποτελέσει η Ελλάδα βάση των Βρετανικών βομβαρδιστικών με ακτίνα δράσης τις πετρελαιοπηγές του Πλοέστι της Ρουμανίας, αποφασίζει να επέμβει στα βαλκάνια. Η επέμβαση αυτή θα οδηγήσει στον σχεδιασμό Γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα, μέσω Βουλγαρίας με την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Μαρίτα».

Οι Ιταλοί, και με την βοήθεια μεταγωγικών αεροπλάνων της πολεμικής Γερμανικής αεροπορίας, θα μεταφέρουν αρκετές δυνάμεις στην Αλβανία και θα αντέξουν στην αντεπίθεση των Ελλήνων. Οι καιρικές συνθήκες, αλλά και οι δυσκολίες στον ανεφοδιασμό θα ανακόψουν την Ελληνική προέλαση τον Ιανουάριο του 1941, παρά το γεγονός της κατάληψης από τις Ελληνικές δυνάμεις της Χειμάρρας και του περάσματος της Κλεισούρας.

ΟΧΙ - 28η Οκτωβρίου 1940 - Γ' μερος

Με την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940 και μετά την ανακοίνωση της Γενικής Επιστράτευσης μέσα σε δεκαπέντε μέρες κινητοποιήθηκαν και προωθήθηκαν χιλιάδες άνδρες και υποζύγια στα σύνορα με Αλβανία και Βουλγαρία.

Επίσης, η Ελληνική κυβέρνηση ζήτησε από τη Μεγάλη Βρετανία, να εκπληρώσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις ως προς τις εγγυήσεις που είχε δώσει τον Απρίλιο του 1939 στην Ελλάδα, σε περίπτωση επίθεσης του «Άξονα».
Όμως η Βρετανική συμβολή στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο δεν θα κάνει τη διαφορά. Οι Έλληνες πολεμούν τους Ιταλούς στην Ήπειρο ουσιαστικά μόνοι τους.

Την Πέμπτη, 14 Νοεμβρίου 1940, στις 06:30​ με το πρώτο φως της ημέρας, ξεκινάει η Ελληνική αντεπίθεση. Μέχρι τις 21 Νοεμβρίου έχουν απελευθερωθεί όλα τα Ελληνικά εδάφη στον κεντρικό τομέα του Καλπακίου, και οι Ιταλικές δυνάμεις έχουν υποχωρήσει στην Πρεμετή.
Στις 21 Νοεμβρίου 0 Ελληνικός Στρατός είναι έτοιμος να εισέλθει θριαμβευτικά στην πόλη της Κορυτσάς.

Όμως δεν θα είναι η πρώτη φορά. 28 χρόνια πριν Η Ελλάδα μετά από νικηφόρες μάχες με τους Οθωμανούς, καταλαμβάνει ολόκληρη τη γεωγραφική περιοχή της Ηπείρου, και στις 19 Δεκεμβρίου 1912 (6 Δεκεμβρίου παλαιό ημερολόγιο) καταλαμβάνει την Κορυτσά

 
Την Κυριακή, 1η Μαρτίου 1914 στο Αργυρόκαστρο, Οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου ανακηρύσσουν την Αυτόνομη Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου, και σχηματίζουν προσωρινή κυβέρνηση με σκοπό την υπεράσπιση των συμφερόντων της αυτόνομης δημοκρατίας. Με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας στις 17 Μαΐου 1914, η Αλβανία υπέγραψε και αναγνώρισε την πλήρη αυτονομία, στις επαρχίες της Κορυτσάς και του Αργυρόκαστρου, οι οποίες αποτελούσαν τη Βόρεια Ήπειρο.

Μηχανή του χρόνου -Η εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα και η μάχη των οχυρυ

Η Μηχανή του Χρόνου - Η εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα και η μάχη των οχυρών

ΟΧΙ - 28η Οκτωβρίου 1940 - Β'' μερος

Δευτέρα, 28 Οκτωβρίου 1940

Ώρα 03:00​. Το τελεσίγραφο προς την Ελλάδα με το οποίο η Ιταλία ζητούσε να επιτραπεί η ελεύθερη είσοδο των στρατευμάτων της στην Ελλάδα από τα Ελληνοαλβανικά σύνορα έχει απορριφθεί από την Ελληνική κυβέρνηση.

Ώρα 05:30​. Ξεκινά η Ιταλική εισβολή στην Ελλάδα. Οι πρώτοι βομβαρδισμοί κατά Ελληνικών φυλακίων και η προέλαση Ιταλικών στρατευμάτων.

Τα Ελληνικά στρατεύματα προχωρούν σε πιστή εφαρμογή του προδιαγεγραμμένου αμυντικού σχεδίου, της βραδείας αμυντικής υποχώρησης, στην κυρία γραμμή αντιστάσεως στο Καλπάκι.
Η ευθύνη για την υπεράσπιση των Ελληνικών συνόρων στην Ήπειρο ανήκε στην 8η Μεραρχία Πεζικού με διοικητή τον υποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο. «Δύναμαι να βεβαιώσω υπευθύνως τον κ. Αρχηγόν ΓΕΣ ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί από το Καλπάκι».

Ο Μουσολίνι προσδοκά νίκη των Ιταλικών στρατευμάτων εντός 15 ημερών.
Όμως θα διαψευσθεί.

Οι Ελληνικές δυνάμεις κατάφεραν να σταματήσουν το Ιταλικό στράτευμα.
Έναν στρατό τριπλάσιο σε έμψυχο δυναμικό, σε πυροβολικό και λοιπό εξοπλισμό, με άρματα μάχης και αεροπορική κάλυψη.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος για το Έπος 1940-41 … και μια ζωντανή ιστορία

Γράφει ο Ορφέας Μπέτσης

Δεκάδες είναι οι επιστολές, γεμάτες πόνο, ανθρωπιά και εθνική υπερηφάνεια, που όλα αυτά τα 30 και πλέον χρόνια στην Αλβανία λαμβάνει ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος από όλες σχεδόν τις γωνιές της Ελλάδας.

Αφορούν το απολύτως ευαίσθητο ζήτημα των όσων ηρωικός έπεσαν στα μέρη της σημερινής επικράτειας της Αλβανίας πολεμώντας με το μοναδικά σπάνιο αίσθημα αυτοθυσίας – χαρακτηριστικό διαχρονικό και ιστορικό των Ελλήνων – τον Ιταλικό φασισμό. Για τόσα πολλά χρόνια, από το 1940 και καθώς στην Αλβανία είχε επιβληθεί καθεστώς απομονωτισμού και επί το πλείστον αθεϊστικό και καταπιεστικό για την Ελληνική γηγενή ομογένεια, το ζήτημα των ηρώων Ελλήνων στρατιωτικών δεν ήταν απλά ταμπού και αδύνατο να αντιμετωπιστεί. Έτεινε να ξεχαστεί.

Μέχρι που οι συνθήκες άλλαξαν και κυρίως που με σκοπό την ανασύσταση της ρημαγμένης εκ βάθρων Ορθοδόξου Εκκλησίας εισήλθε στην χώρα ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος. Με τον ευαίσθητο τρόπο που εκείνος γνωρίζει και με πολύ σεβασμό στις εύθραυστες ισορροπίες ασχολήθηκε και με το ζήτημα αυτών. Πιστεύοντας βαθιά αλλά και εφαρμόζοντας πρακτικά ότι η Εκκλησία μας είναι ζώντων και κεκοιμημένων χώρα.

Απ’ την πρώτη κιόλας περιοδεία του το καλοκαίρι εκείνο του 1991 σε κάθε πιθανό σημείο μαχών άρα και πεσόντων διέκοπτε το ταξίδι του για να προσευχηθεί. Μάλιστα τελώντας πολλές φορές όχι απλό Τρισάγιο ή Μνημόσυνο αλλά και όλη την Νεκρώσιμο Ακολουθία, διότι έλεγε πολλοί εξ αυτών σίγουρα δεν είχαν την τιμή παρουσίας ιερέα και κηδεύτηκαν όπως – όπως στο Μέτωπο.

Ήταν ένας τρόπος μεταξύ άλλων για να δημιουργήσει και την απαραίτητη και μάλιστα διαιωνίζουσα ευαισθησία συνεργατών και στην ευρύτερη κοινότητα των Ορθοδόξων για συνδρομή στο ζήτημα αυτό.

Και οι ιερείς του είχαν την ειδική αυτή παραγγελία να προσέχουν τους Ορθόδοξους αδελφούς, αυτούς που έπεσαν και δεν έχουν αξιοπρεπή τάφο, αλλά και των συγγενών τους που τους θυμούνται ώστε να βοηθούνται στις προσπάθειες να έρθουν κοντά στα μέρη της ηρωικής πτώσης…

Και τα χρόνια πέρασαν. Ηγήθηκε προσπαθειών για τη συγκρότηση των Στρατιωτικών Κοιμητηρίων. «Πλήρωσε» μάλιστα καθώς σημαντικό μέρος της εχθρότητας συγκεκριμένων κέντρων στο πρόσωπο του έγκειται και στην υπόθεση αυτή.

Τα Οκτωβριανά της Κύπρου το 1931 – Tο ιστορικό της Εξέγερσης για την Ένωση

Γράφει ο Σάββας Μαστραππάς από την ιστοσελίδα anixneuseis.gr

            Την 1^η Μαΐου 1925 η Αγγλία ανακήρυξε την Κύπρο αποικία του Αγγλικού στέμματος (το 1878 η οθωμανική αυτοκρατορία παραχώρησε την Κύπρο έναντι ενοικίου στην Αγγλία, μέχρι το 1925 η Κύπρος αποτελούσε τυπικά μέρος της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Με αφορμή λοιπόν την εξέλιξη αυτή ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κύριλλος και το εθνικό συμβούλιο επανέλαβαν προς την Μ. Βρετανία «ότι διαρκείς πόθος του Ελληνικού λαού της Κύπρου παραμένει η Ένωση με την Ελλάδα».

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΠΡΙΝ ΤΑ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΑ

            Τον Οκτώβριο του 1925 έγιναν εκλογές για την ανάδειξη των νέων αιρετών μελών του Νομοθετικού Συμβουλίου. Τότε εκλέχτηκε και ο δραστήριος και μαχητικός μητροπολίτης Κιτίου Νικόδημος Μυλωνάς, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη συνέχεια του ενωτικού αγώνα. Οι νεοεκλεγμένοι Έλληνες βουλευτές υπέβαλαν στο Βρετανό υπουργό Αποικιών ενωτικό υπόμνημα, στο οποίο αυτός απάντησε, όπως κάθε φορά, αρνητικά. Την ίδια περίοδο (1926) ιδρύθηκε στη Λεμεσό, όπου υπήρχαν συγκεντρωμένοι περισσότεροι βιομηχανικοί εργάτες, το Κομουνιστικό Κόμμα της Κύπρου (ΚΚΚ). Σύντομα οι αγγλικές αρχές στράφηκαν εναντίον του.

            Το 1928 συμπληρώθηκαν 50 χρόνια βρετανικής παρουσίας στην Κύπρο. Ο κυβερνήτης Ρόναλντ Στορς θέλησε να οργανώσει πανηγυρικές εκδηλώσεις για να γιορταστεί το γεγονός. Αυτό όμως έδωσε μια ευκαιρία στον κυπριακό λαό να δείξει τα αισθήματα που έτρεφε για τον κυρίαρχο. Οι Κύπριοι απείχαν ολοκληρωτικά και επιδεικτικά από τον εορτασμό, για τον οποίο έδειξαν απόλυτη αδιαφορία.

            Το 1929 κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε κυβέρνηση στην Αγγλία το εργατικό κόμμα με πρωθυπουργό τον Μακ Ντόναλντ. Το γεγονός δημιούργησε στην Κύπρο κάποιες ελπίδες για ευνοϊκότερη αντιμετώπιση του ενωτικού αιτήματος και μια ακόμη κυπριακή αντιπροσωπία, με επικεφαλή το μητροπολίτη Κιτίου Νικόδημο, έφτασε στο Λονδίνο το Σεπτέμβριο του 1929, για να παρουσιάσει το θέμα στα αρμόδια όργανα της βρετανικής κυβέρνησης. Η πρεσβεία είχε συνάντηση με τον υπουργό Αποικιών λόρδο Πάσφιλντ, στον οποίο ανέπτυξε και προφορικά τα αιτήματά της. Η απάντηση του Βρετανού υπουργού ήταν για μια ακόμη φορά απορριπτική: «Η απάντησή μου στο αίτημα αυτό», είπε, «δεν μπορεί παρά να είναι η ίδια με εκείνη την οποία οι προηγούμενοι υπουργοί Αποικιών έχουν δώσει σε παρόμοια κατά το παρελθόν αιτήματα». Και πρόσθεσε ότι «το θέμα αυτό έχει κλείσει οριστικά».

            Ακολούθησε η επιβολή ενός νέου εκπαιδευτικού νόμου το Δεκέμβριο του 1929, σύμφωνα με τον οποίο οι δάσκαλοι θα διορίζονταν από τον κυβερνήτη και θα ήταν στην ουσία κυβερνητικοί υπάλληλοι. Έτσι ο κυβερνήτης θα μπορούσε να επιλέξει αυτούς που ήθελε και να απομακρύνει όσους ήταν φορείς της ενωτικής ιδέας.

            Όλα αυτά δημιούργησαν έντονη δυσφορία και προκάλεσαν τις ζωηρές αντιδράσεις των Κυπρίων, που κινητοποιήθηκαν με μεγάλα συλλαλητήρια και ψηφίσματα διαμαρτυρίας. Ακόμη προχώρησαν σε οργανωτικές διαδικασίες, για την καλύτερη διεξαγωγή του αγώνα.

            Ιδρύθηκαν τότε η «Εθνική Οργάνωσις Κύπρου» (ΕΟΚ) και η «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις Κύπρου» (ΕΡΕΚ) που διακήρυξαν ως μοναδικό τους στόχο τον συντονισμό του αγώνα για την «Εθνική αποκατάσταση της Κύπρου δια της ενώσεως αυτής μετά της μητρός Ελλάδος».

            Επιπρόσθετη ενόχληση για τους Βρετανούς ήταν η υπερδραστηριότητα του νέου προξενείου της Ελλάδας (από το 1930) Αλέξη Κύρου, γόνου της γνωστής Κυπριακής αθηναϊκής δημοσιογραφικής οικογένειας (ο πατέρας του ήταν ο ιδρυτής – εκδότης της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ).

Ιούλιος 1974: Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ή ρετουσάρισμα της Δικτατορίας;

Ιουλίου 18, 2013 από seisaxthiablog

Γράφει ο askordoulakos
«Η ένταξή μας στην ΕΟΚ αποτελεί πλέον δεδομένο. Με το σημερινό πολιτικό κατεστημένο του, ο Ελληνισμός θα υποδουλωθή οπωσδήποτε. Με άλλο, αξιοκρατικά αναδειγμένο, ο Ελληνισμός θα επιζήση, και θα επικράτηση μέσα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια»
Από το κείμενο της εισήγησης του ιδρυτικού συνεδρίου του ΕΝΕΚ στον Βόλο, 6 Μαΐου 1979.
__________________________
Τον Ιούλιο του 1974, οι στρατιωτικοί παρέδωσαν την εξουσία στους πολιτικούς, που τους υπέδειξαν οι ξένοι προστάτες, διότι δεν ήθελαν να βγει στο προσκήνιο ο ελληνικός λαός, που σιγά σιγά είχε πάρει φόρα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την κατάρρευση της Χούντας. Οι «σύμμαχοι» ήθελαν να τοποθετήσουν στην Ελλάδα κάποιον με λίαν βεβαρυμένο παρελθόν , ώστε να τον έχουν στο χέρι και να τους κάνει όλες τις δουλειές (σας θυμίζει κάτι;) κι αυτός ήταν ένας από τους πολλούς λόγους, για τους οποίους επιλέχθηκε ο…ενθνάρχης Καραμανλής.

Η «διπλή» 15η Ιουλίου

αλίευση από: http://istrilatis.blogspot.gr

Δεν θέλαμε για κανένα λόγο να ξεχάσουμε ή να επιτρέψουμε σε όσους παρακολουθούν τον ΟΙΣΤΡΟ να πιστέψουν ότι το ξεχάσαμε: ότι σήμερα 15η Ιουλίου είναι μια μαύρη επέτειος. Μάλλον δύο επέτειοι: Γιατί δυο φορές μετά την «απελευθέρωση», συνδέθηκε με μεγάλες καταστροφές για τον Ελληνικό λαό: 

Η πρώτη το 1965. Τότε δηλαδή που ανατράπηκε με πρωτοβουλία των Ανακτόρων η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Έναν πολιτικό που ανέκαθεν παρέμεινε πιστός υποστηρικτής του αστικού συστήματος, του καθεστώτος της εθνικής υποτέλειας και εξάρτησης της χώρας, από τους πιο αποτελεσματικούς πολέμιους των προσπαθειών του λαού για την εθνική και κοινωνική του χειραφέτηση. Και όμως, το καθεστώς της υποτέλειας και εξάρτησης που βοήθησε να ξαναστηθεί στα πόδια του μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανο-ιταλο-βούλγαρους κατακτητές, όταν νόμισε ότι δεν είναι ικανός να το υπηρετήσει αποτελεσματικά, τον παραμέρισε.

ΜΕΛΕΤΗΣ ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ:Τα πετρέλαια της Μοσούλης και η Μικρασιατική Εκστρατεία

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/ylFJt_xyITs?si=8QcwPTJxBhXOQpba

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο Μενέλαος Χαραλαμπιδης για το βιβλίο του " Οι δωσίλογοι της Κατοχής"

Οι δωσίλογοι και η ιστορία ως εφόδιο για τον Πολίτη 

Ο Μενέλαος Χαραλαμπιδης συζητά για το βιβλίο του με το Δημήτρη Μανιάτη 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ Η ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ.

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Σεπτεμβρίου 8, 2013

«Ζητάτε από μια Ελληνίδα μάνα να προδώσει τους συνεργάτες της για την Πατρίδα της με την απειλή του τουφεκισμού των παιδιών της. Έ, λοιπόν, όχι. Μάθετε ότι τα παιδιά μου ανήκουν στην Ελλάδα και το αίμα τους θα πνίξει τους Ούνους και όλη τη Γερμανία σας !….»

Αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σήμερα εκτελούν πάλι την Ελληνίδα μάνα και την οικογένεια. Τους Γερμανοτσολιάδες της Siemens, του μνημονίου, της εκποίησης Εθνικής κυριαρχίας που κάποιοι σαν την Λέλα κέρδισαν με αίμα. Να την θυμάστε καλά.

Χαράματα 8 Σεπτέμβρη 1944, η εκτέλεση της Λέλας Καραγιάνη…

H μεγάλη ηρωίδα πολύτεκνη μητέρα της Eθνικής Aντίσταση παράδειγμα στίς μέρες μας, αλλά και μέτρο σύγκρισης…

Aπό τον Δρ. Νίκο Κρεμμύδα

Γεννήθηκε στην Λίμνη Ευβοίας το 1898. Ήταν η ψυχή τής της αντιστάσεως, την περίοδο 

της Γερμανικής κατοχής. Με κέντρο ένα σπίτι στην οδό Φυλής και το φαρμακείο τού άνδρα της, στην Πατησίων, αρχικά οργάνωσε ένα δίκτυο για την απόκρυψη, περίθαλψη και φυγάδευση Άγγλων στρατιωτικών. Αργότερα, με κέντρο την Μονή τού Αγίου Ιεροθέου στα Μέγαρα, συγκρότησε την παράνομη οργάνωση «Μπουμπουλίνα», με πρώτα μέλη τον συζυγό της και τα 7 παιδιά της…

Η οργάνωση σε συνεργασία της με το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, τον Αρχηγό της Αστυνομίας Άγγελο Έβερτ, καθώς και διάφορους αντιφασίστες και… αντιναζιστές που υπηρετούσαν μέσα στις υπηρεσίες των στρατευμάτων των κατακτητών είχε χαρακτήρα κατασκοπευτικό και αποστολής πληροφοριών. Με τη δράση της βυθίστηκαν πολλά πλοία, ανατινάχτηκε το αεροδρόμιο του Τατοϊου και κάηκαν αποθέματα βενζίνης και πυρομαχικών.

Συνοπτική ιστορία της ελληνικής παιδείας από το 15ο ως το 19ο αιώνα

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου ΓΕΛ Τρικάλων

Με αυτό το άρθρο επιχειρώ την ένταξη των σημαντικότερων γεγονότων της ιστορίας της παιδείας -σύμφωνα με τις πηγές μου- στο ευρύτερο σύνολο της ιστορίας του ελληνικού έθνους κατά το 19ο αιώνα. Γίνεται, βέβαια, αναφορά και σε προηγούμενους αιώνες, που η μελέτη τους, όμως, είναι εξίσου σημαντική για τα εκπαιδευτικά πράγματα της χώρας.

Το τρίτο, κατά σειρά, μέρος του άρθρου μου αποτελεί τη μελέτη ενός πιο ειδικού εκπαιδευτικού θέματος, όπως είναι τα αναλυτικά προγράμματα της μέσης εκπαίδευσης από το 1833-1920. Αν μελετήσουμε αυτά τα προγράμματα, σε συνδυασμό με τα πολιτειακά γεγονότα της ίδιας περιόδου, μπορούμε να οδηγηθούμε σε επιμέρους συμπεράσματα, που σχετίζονται με τη λειτουργία της εκπαίδευσης, ως ενός κοινωνικού θεσμού, ο οποίος επηρεάζεται από την εκάστοτε πολιτική εξουσία και ανάλογα “μορφοποιείται”.

Θέτω ως τέλος της περιόδου, που ερευνάται στο άρθρο μου, το 1913, γιατί τότε σταματά η διεύρυνση των συνόρων του ελληνικού κράτους και τελειώνει, περίπου, ο 19ος αιώνας.

Η εκπαίδευση κατά τον 15ο και 16ο αιώνα

Τότε οι περισσότεροι Έλληνες λόγιοι καταφεύγουν στη Δύση και γίνονται εμψυχωτές της αναγέννησης του έθνους. Κύριος λόγος αυτής της καταφυγής τους είναι η καταπίεση των Τούρκων.

Αλλά και οι παραμείναντες στον Ελλαδικό χώρο Έλληνες, δε σταματούν τις προσπάθειες για διατήρηση της πνευματικής κίνησης και οργανώνονται γύρω από την Εκκλησία. Έτσι ο Γενάδιος Σχολάριος ιδρύει την Πατριαρχική του Γένους Σχολή. Όμως αυτή δεν επαρκούσε για όλο το έθνος. Γι’ αυτό τα περισσότερα ελληνόπαιδα μάθαιναν λίγα «γράμματα» από τους μοναχούς και τους ιερείς κάθε χωριού ή πόλης, μέσω των εκκλησιαστικών βιβλίων.

Η εκπαίδευση κατά το 17ο αιώνα

Αυτή την περίοδο έχουμε σημαντική βελτίωση της νεοελληνικής εκπαίδευσης. Το 1621 ιδρύεται το «Φλαγγινιανόν Φροντιστήριον» από τον Κερκυραίο Θωμά Φλαγγίνο. Εκεί δίδαξε ο Κρης Φραγκίσκος και ο Ηλίας Μηνιάτης. Αυτό το εκπαιδευτήριο λειτούργησε μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα.

Εις μνήμην Μπιζανιομάχων, προς γνώσιν οψίμων τουρκολατρών.

Ευστάθιος Δαφνομήλης

Οι "καταδρομείς" του τακτικού στρατού του νεώτερου ελληνικού κράτους ήταν τα τάγματα ευζώνων. 

Οι Εύζωνοι είχαν εξόχως υψηλό ηθικό και εθνικό φρόνημα και αναλάμβαναν συχνακις ριψοκινδυνες αποστολές και σκληρά καθήκοντα.

Στην τελευταία επίθεση που διέταξε ο Στρατηγός Σαπουντζακης στο Μπιζάνι, πριν την αντικατάστασή του από τον Αρχιστράτηγο και Διαδοχο Κωνσταντίνο, το 1/38 Σύνταγμα Ευζώνων βρέθηκε απέναντι σε δύο τουρκικά πολυβόλα τα οποία εκτελουσαν θεριστικές βολές με αποτέλεσμα να είναι καθηλωμένοι. 

Ο Δκτης του Συντάγματος, Σχης Διονύσιος Παπαδόπουλος, ζήτησε τους "επίλεκτους των επιλέκτων" του, τον Λοχία Γκούτα Θεόδωρο και την ομάδα του να "τακτοποιησουν το ζήτημα", λαμβάνοντας μια λακωνική καταφατική απάντηση από τον Γκούτα, ο οποίος εντός ολίγου εξαφανίστηκε έρποντας στη λάσπη ανάμεσα σε θάμνους και χαμηλή βλάστηση κατευθυνόμενος προς τον εχθρό. 

Τωρα, θα αναρωτηθεί κανείς, πώς μπορεί ένας Δκτής Συντάγματος να ζητά από έναν "απλό" Λοχία μια αποστολή "αποσυμφόρησης" του μετώπου του, όμως, βλέπετε, ο Γκούτας δεν ήταν κάποιος τυχαίος Λοχίας, αλλά ο αρχηγός της ιδιαίτερης φρουράς του, τιμή που του δόθηκε καθώς προ μηνών είχε προηγηθεί ανδραγάθημα του στα Γιαννιτσά, κατά το οποίο συνέλαβε κατά την οπισθοχωρησή της ολόκληρη πυροβολαρχία με τα πυροβόλα της λυμένα, μόνο με την διμοιρία του.

Ο Γκουτας λοιπόν εντός ολίγης ώρας, με τρόπο θαυματουργό έκανε τα πολυβόλα να σιγήσουν, εξυψωνοντας έτι παραπάνω τον θαυμασμό προς το πρόσωπό του.

Ανατροπή ισορροπιών στα Στενά: Η μυστική συμφωνία της Κωνσταντινουπόλεως το 1915

Το 1915 συνομολογήθηκε ή πιο σημαντική «μυστική συμφωνία» του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ των Συμμάχων, τής Βρετανίας, τής Γαλλίας καί τής Ρωσίας, γνωστή ως Συμφωνία τής Κωνσταντινουπόλεως. Αύτή ικανοποιούσε, τουλάχιστον στα χαρτιά, τό ιστορικό όνειρο των Τσάρων νά βρουν διέξοδο στή Μεσόγειο Θάλασσα, με πρώτο σταθμό τήν εγκατά­στασή τους στήν Κωνσταντινούπολη καί στά Στενά.

Η συνέχεια ΕΔΩ:

https://cognoscoteam.gr/archives/36155

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΒΙΝΤΕΟ – Αιτίες και παράγοντες της Μικρασιατικής Καταστροφής

100 χρόνια μετά την τραγική βίωση της Μικρασιατικής Καταστροφής, επιχειρείται μία συνολική προσπάθεια καταγραφής του κλίματος που προηγήθηκε και οδήγησε αναπόφευκτα σε αυτό το μεγάλο ιστορικό τραύμα για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Η κρατική Ελλάδα τραυμάτισε ανεπανόρθωτα τον Ελληνισμό της Ανατολής.

Σκοπός της συζήτησης του Μανώλη Βαρδή και του Νίκου Μαυρίδη δεν είναι να αναλυθούν τα στρατιωτικά και τα πολιτικά γεγονότα αυτής της περιόδου, αλλά να χαρτογραφηθεί το περιβάλλον (εσωτερικό και εξωτερικό) της βασανιστικής πορείας προς την καταστροφή της Σμύρνης και του Ελληνισμού της Ιωνίας.

2/2 Α΄ Επιστημονικό Συνέδριο Μνήμης Μικρασιατικού Ελληνισμού της Εκκλησίας της Ελλάδος 15-10-2022

Σεμινάριο Ιστορίας Γ. Καραμπελιά: Από το 1897 στο 1909 – Κρητική Επανάσταση και Μακεδονικός Αγώνας

Ο Γιώργος Καραμπελιάς, με αφετηρία την έκδοση του βιβλίου του, 1909-1922, Επανάσταση και Αντεπανάσταση στην Ελλάδα, εγκαινιάζει, από την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου, μια σειρά ιστορικών σεμιναρίων για την περίοδο 1909-1922, που θα διεξάγονται κάθε δεύτερη Δευτέρα. 

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2022 στις 19.00 το δεύτερο σεμινάριο με θέμα: Από το 1897 στο 1909 – Κρητική Επανάσταση και Μακεδονικός Αγώνας 

Επόμενο σεμινάριο: 3. Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2022 με θέμα: Η επανάσταση του 1909 και οι Βαλκανικοί Πόλεμοι

ΒΙΝΤΕΟ – Όλη η ιστορία των Βαλκανικών πολέμων 1912-1913 σε 10 λεπτά

Οι Βαλκανικοί πόλεμοι ήταν δύο πόλεμοι που έγιναν στα Βαλκάνια το 1912-1913. Τέσσερα βαλκανικά κράτη νίκησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία στον πρώτο πόλεμο και ένα από αυτά, η Βουλγαρία, ηττήθηκε στον δεύτερο πόλεμο.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχασε το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειάς της στην Ευρώπη. Η Αυστροουγγαρία, αν και δεν συμμετείχε στον πόλεμο, έγινε σχετικά πιο αδύναμη, καθώς μια πολύ διευρυμένη Σερβία πίεζε για την ένωση των Νότιων Σλαβικών λαών. Ο πόλεμος όρισε το σκηνικό για τη Βαλκανική κρίση του 1914 και έτσι λειτούργησε ως «προανάκρουσμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου».

Δείτε το πώς η Ελλάδα οδηγήθηκε στη μεγάλη νίκη και στον διπλασιασμό των εδαφών της στο βίντεο από το κανάλι Πρακτική Σκέψη:

Εισαγωγή κύκλου σεμιναρίων: 1909-1922, Επανάσταση και Αντεπανάσταση στην Ελλάδα

Ο Γιώργος Καραμπελιάς, με αφετηρία την έκδοση του βιβλίου του, 1909-1922, Επανάσταση και Αντεπανάσταση στην Ελλάδα, εγκαινιάζει, από την Δευτέρα 3 Οκτωβρίου, μια σειρά ιστορικών σεμιναρίων για την περίοδο 1909-1922, που θα διεξάγονται κάθε δεύτερη Δευτέρα. Σύνοψη των Σεμιναρίων θα αποστέλλεται διαδικτυακά σε όλους τους συμμετέχοντες.