Tου Γιώργου Καραμπελιά από το liberal.gr
Γύρω
από το ζήτημα της επιλογής του προσώπου που θα προταθεί από τον Κυριάκο
Μητσοτάκη ως ο επόμενος Πρόεδρος της δημοκρατίας δεν παίζεται μόνο ή
απλώς ένα παιχνίδι πολιτικών συσχετισμών και μικροκομματικών
υπολογισμών, όπως πολλοί θέλουν να το εμφανίσουν. Δηλαδή εάν θα
στηριχθεί από το Κινάλ εάν θα συναινέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, πώς θα εκληφθεί στο
εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας και ούτω καθεξής. Όλα αυτά αποτελούν στην
πραγματικότητα την δευτερεύουσα πλευρά στο ζήτημα της επιλογής του
μελλοντικού προέδρου.
Το ουσιαστικότερο και σημαντικότερο ζήτημα
σε μία στιγμή που η Ελλάδα αντιμετωπίζει το φάσμα της δραματικής
απομείωσης της εθνικής της κυριαρχίας, μετά την οικονομική συντριβή πού
προηγήθηκε, είναι το τι ακριβώς θα συμβολίζει αυτός ο νέος πρόεδρος ως
προς το κεντρικό πρόβλημα της περιόδου. Θα συμβολίζει την πολιτική του
ανέφικτου κατευνασμού που απέτυχε οικτρά όλα τα προηγούμενα χρόνια ή
αντίθετα θα συντάσσεται με την εθνική γραμμή της αντιμετώπισης και της
αποτροπής της τουρκικής επιθετικότητας; Αυτό είναι το κύριο ζητούμενο
στην εκλογή προέδρου Δημοκρατίας, με διαφορετικές, βεβαίως ανάλογα με το
προτεινόμενο άτομο, διαβαθμίσεις σε αυτή την γκάμα πού κυμαίνεται από
τον εθνομηδενισμό έως τον πατριωτισμό. Και είναι ιδιαίτερα σημαντικό για
όλους τους Έλληνες και για τα μηνύματα που στέλνουν τόσο στον εξωτερικό
παράγοντα –Αμερική, Γερμανία και λοιπούς–, όσο και στον βασικό μας
αντίπαλο τον Ερντογάν και την οθωμανική Τουρκία να επιλεγεί ένα πρόσωπο
που να συμβολίζει ή τουλάχιστον να μην αντιπαρατίθεται στον δημοκρατικό
πατριωτισμό.
Όλοι εκείνοι λοιπόν –είτε στο εσωτερικό είτε στο
εξωτερικό της χώρας– που έχουν ανησυχήσει με τη διαμόρφωση μιας εθνικής
γραμμής αποτροπής της τουρκικής επιθετικότητας, θέλουν να δοθεί το
ακριβώς αντίθετο μήνυμα μέσα από την επιλογή του νέου προέδρου της
δημοκρατίας. Δηλαδή να πρόκειται για μία εκλογή που θα κινείται στη
γνωστή λογική του κατευνασμού, πράγμα που πρακτικά σημαίνει στη λογική
της υποταγής εκεί που έχουν φθάσει τα πράγματα. Γι’ αυτό και τις
τελευταίες εβδομάδες και ημέρες εξελίσσεται ένα παιχνίδι προτάσεων και
αντιπροτάσεων οι οποίες κατατείνουν στην επιλογή ανθρώπων,
ανδρών-γυναικών που έχουν ταυτιστεί διαχρονικά με τις απόψεις του
κατευνασμού αν όχι και του εθνομηδενισμού. Χαρακτηριστικό είναι, και δεν
είναι το μόνο, το άρθρο της κυριακάτικης «Καθημερινής» στις 12
Ιανουαρίου 2020, το οποίο μάλλον απροκάλυπτα «πλασάρει» ως Πρόεδρο της
Δημοκρατίας τον κύριο Αλιβιζάτο ή σε έσχατη περίπτωση την κυρία
Δαμανάκη. Διαβάζουμε στο άρθρο του Κ.Π. Παπαδιοχου: «πρόσωπο με προφίλ
Αλιβιζάτου η πιθανότερη επιλογή του Πρωθυπουργού»… «Σε αμιγώς πολιτικό
επίπεδο στο προσκήνιο παραμένει και το όνομα της κυρίας Μαρίας
Δαμανάκη». κ.λπ.
