ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΕΛΓΧΟΣ ΕΝ ΟΨΕΙ

Γ. Κοντογιώργης:Η ιστορία του ελληνικού κόσμου και το υπαρξιακό ζήτημα

Ο θεμελιωτής της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας, Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, Γιώργος Κοντογιώργης, σε μία άκρως αποκαλυπτική συζήτηση στον 98.4, με αφορμή και το νέο του βιβλίο από τις εκδόσεις Αρμός, που φέρει τον τίτλο «Ιστορία του Ελληνικού κόσμου» – το Ελληνικό Κοσμοσύστημα από τις απαρχές του έως τις ημέρες μας.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΙΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΙΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ

ΝΙΚΑΜΕ ΑΔΕΛΦΙΑ!

Σύμφωνα μὲ τὰ στοιχεῖα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν γιὰ τὸ 2023, ἡ Ἑλλάδα εἶναι παγκοσμίως ἡ τρίτη χώρα σὲ ταχύτητα ἀπώλειας πληθυσμοῦ. Τὴν πρωτιὰ μᾶς τὴν ἔχουν «κλέψει» ἀφενὸς ἡ Οὐκρανία λόγῳ παρατεταμένου πολέμου, ἀλλὰ καὶ τὸ νησιωτικὸ κρατίδιο Τουβαλοῦ, ποὺ βρίσκεται στὸν Εἰρηνικὸ καὶ ἀπειλεῖται μὲ ἐξαφάνιση ἐξαιτίας τῆς ἀνόδου τῶν ὑδάτων.

Γιὰ νὰ ξεπεράσουμε τὸ Τουβαλοῦ χρειαζόμαστε λίγη ἀκόμα προσπάθεια, ἀφοῦ μᾶς χωρίζουν μόλις 0,3 ποσοστιαῖες μονάδες. Κι ὅσο γιὰ τὴν Οὐκρανία, ποὺ πρὸς τὸ παρὸν εἶναι «ἄπαιχτη», θἄρθει ἡ ὥρα νὰ λογαριαστοῦμε μὲ τὸ καλὸ ὅταν τελειώσει ὁ πόλεμος.

Τὸ μεγάλο μας πλεονέκτημα εἶναι ὅτι ἡ ταχύτητα μὲ τὴν ὁποία ἐξαφανιζόμαστε δὲν ὀφείλεται σὲ ἔκτακτους ἤ σὲ ἐξωγενεῖς παράγοντες, ἀφοῦ οὔτε σὲ πόλεμο βρισκόμαστε οὔτε κινδυνεύουμε νὰ βουλιάξουμε, ἀλλὰ ἡ σταθερὴ ἀπώλεια τοῦ πληθυσμοῦ μας ἀποτελεῖ ἐνδογενὲς καὶ συστατικὸ στοιχεῖο τῆς ρουτίνας τῆς καθημερινότητας. Χανόμαστε ταχύτατα μὲ τὴν ἀξία μας κι ὄχι μὲ ξένες πλάτες!

Στὰ 10 χρόνια μεταξὺ 2011 καὶ 2021 τὸ ποσοστὸ γεννήσεων στὴ χώρα μειώθηκε κατὰ 30%. Τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ θάνατοι εἶναι σταθερὰ περισσότεροι ἀπὸ τὶς γεννήσεις. Στὶς ἀρχὲς τοῦ 2024 ἡ Ἐθνικὴ Στατιστικὴ Ὑπηρεσία προειδοποιοῦσε ὅτι ἡ χώρα ἀναμένεται νὰ ὑποστεῖ πληθυσμιακὴ κατάρρευση, ἀφοῦ ἀπὸ τὰ περίπου 10 ἑκατομμύρια κατοίκων ἀναμένεται νὰ χάσει 1 ἑκατομμύριο μέχρι τὸ 2025. Καὶ σημειῶστε ὅτι ἕνα σημαντικὸ μέρος τῶν μονίμων κατοίκων τῆς χώρας δὲν εἶναι Ἕλληνες.

Η μεταπολίτευση καταδίκασε τους Έλληνες στον «ναρκινισμό».

Αντώνης Ανδρουλιδάκης*

Η μεταπολίτευση καταδίκασε τους Έλληνες στον «ναρκινισμό». 

Πρόκειται γι' αυτό το αδυσώπητο κράμα ναρκισσισμού και κυνισμού, 

έναν όρο που οφείλουμε στην ψυχαναλύτρια Κολέτ Σολέρ και βασίζεται στην αρχική παραδοχή ότι «ασχολούμαι μόνο με ό,τι με αφορά ατομικά και για τα υπόλοιπα δεν δίνω δεκάρα». 

Κατά συνέπεια, ούτε καν κοιτάζεις τους γύρω σου-εκτός αν τους καταγράφεις με το κινητό σου. 

Ο ναρκινισμός αποτέλεσε για δεκαετίες ενός είδους κοινωνική μόλυνση που απλώθηκε απ' άκρου σ' άκρον στην έρημη χώρα, επηρεάζοντας κάθε κοινωνική δομή και σχέση, 

ενώ ανέδειξε πολιτικούς, οικονομικούς και "πνευματικούς" ταγούς, που εξέφραζαν και αναδείκνυαν με μέγιστη επιτυχία τη μόλυνση αυτή. 

Η μολυσμένη αυτή πρωτοπορία καταδίκασε και το σύνολο της κοινωνίας στην υπαρξιακή κρίση που βιώνουμε σήμερα. 

Όσο πιο ναρκινικός κανείς τόσο πιο πετυχημένος γινόταν. 

Σαν τα μουλάρια με τις παρωπίδες όσο δεν κοίταζες τους γύρω σου, τόσο μεγαλύτερη η κοινωνική αναγνώριση και ανέλιξη.

 Ήταν η ομελέτα που απαιτούσε σπασμένα αυγά, μόνο που εδώ τα αυγά ήταν άνθρωποι.  

Τα Τέμπη και ο αγώνας των συγγενών των θυμάτων αφού αρχικά σόκαραν καθιστώντας ορατή την κρυμμένη κοινωνική μόλυνση, "εμβολίασαν" την ελληνική κοινωνία με το κατάλληλο αντιικό ενάντια -και παρά- τις συνεχιζόμενες επιθέσεις των πιο μολυσμένων ναρκινικών. 

CHAT gtp: ΠΏΣ ΜΠΟΡΕΊΣ ΝΑ ΔΙΑΛΎΣΕΙΣ ΜΊΑ ΧΏΡΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ

Οι απαντήσεις στον  Πάνο Πικραμένο

Ρωτάω σήμερα κυριακάτικα το ρομποτάκι μου το Chat gpt: Αν κάποιος θέλει να καταστρέψει μία χώρα σαν την Ελλάδα χωρίς πόλεμο και χωρίς να το καταλάβουν οι κάτοικοι της, τι πρέπει να κάνει; 

Η απάντηση είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΉ παρακαλώ διαβάστε την.: 

"...θα μπορούσε να ακολουθήσει μια συνδυαστική στρατηγική που να στοχεύει αθόρυβα και εκ των έσω στα εξής:

1. Διαφθορά και Υπονόμευση Θεσμών

Υπονομεύει τη Δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ, την Παιδεία και τη Δημόσια Διοίκηση ώστε να χαθεί η εμπιστοσύνη στους θεσμούς.

Σπέρνει αναξιοκρατία, ευνοιοκρατία και διαφθορά παντού.

2. Εκφυλισμός Παιδείας και Πολιτισμού

Υποβαθμίζει την εκπαίδευση ώστε οι νέες γενιές να γίνουν αδιάφορες, ημιμαθείς και αδύναμες να σκεφτούν κριτικά.

Προωθεί έναν πολιτισμό επιφανειακό, καταναλωτικό, κυνικό και χωρίς ρίζες.

Στάθης: Δεν είναι πια δικός μας ο Παρθενώνας, δεν σπάσαμε ποτέ τα δεσμώτης υποτέλειας

Οι συστάσεις για τον ΣΤΑΘΗ περιττεύουν… Ο Στάθης Σταυρόπουλος εκτός από την καθημερινή του παρουσία στο militaire.gr με τα σκίτσα του, βρέθηκε στο στούντιο του militaire channel, για μία συζήτηση που ξεκινά με έναν αποχαιρετισμό.

 Αποχαιρετισμό στον Κώστα Καββαθά έναν άνθρωπο που ήταν πάντα πολύ μπροστά και πάσχιζε με τη δουλειά του να μας κάνει να καταλάβουμε το νέο που πάντα ερχόταν .αλλά εδώ στην Ελλάδα το βλέπαμε και το αφήναμε πάντα να προσπερνά.

Κάπως έτσι φθάσαμε στο σημείο «να μην έχουμε πια κληρονομιά μας τον Παρθενώνα», όπως λέει στη συνέντευξη του ο ΣΤΑΘΗΣ.

«Η χώρα έχει υποστεί δύο ακρωτηριασμούς. Ο ένας θεσμικός, με τα μνημόνια. Μετέτρεψαν τη χώρα σε αποικία ή σε ζωτικό χώρο άλλων… Η χώρα είναι πλούσια, αλλά δεν παράγει πλούτο. Της Ελλάδας της έμεινε ο τουρισμός και οι υπηρεσίες, έχασε όλα τ΄ άλλα. 

Έγινε αυτό τυχαία; Όχι, έγινε με έναν ευρωπαϊκό σχεδιασμό που δεν ήθελε τη χώρα να είναι λειτουργική, αλλά μια χώρα αποθήκη, μια χώρα διακοπών, χώρα εκμετάλλευσης. Κι αυτό έτυχε να συμπέσει με αυτό που λέμε νεοφιλελευθερισμό», λέει ο ΣΤΑΘΗΣ.

Κράτος «παράγκα» [στο βιλαέτι Πόρτο Γκρέκο]

12 Απριλίου, 2025

O όρος «παράγκα» αναφέρονταν σε ένα παράλληλο βρώμικο παράνομο σύστημα στον χώρο του ποδοσφαίρου. Αυτό παρενέβαινε για να αλλοιώσει αποτελέσματα, να στήσει παιχνίδια, να «πιάσει» διαιτητές, να στείλει μηνύματα με πιστολάδες και άλλες μεθόδους προς πάσα κατεύθυνση. Η «παράγκα» εν ολίγοις καθόριζε, με τις πλάτες κάποιου ισχυρού παράγοντα, την τύχη κάθε ομάδας σχεδόν σε όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες. Πιο γενικά, η λέξη «παράγκα» χρησιμοποιείται και για οτιδήποτε γίνεται στη ζούλα, παράνομα, με τη μεσολάβηση μεσαζόντων και ενίοτε με κωμικό ή γκροτέσκο τρόπο.

Αυτά όμως που συμβαίνουν πρόσφατα, ιδίως με την υπόθεση των Τεμπών, αποκαλύπτουν ένα επίσημο κράτος να λειτουργεί με όρους «παράγκας». Η λογική της «παράγκας» έχει επεκταθεί και χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό θεσμούς, εκτελεστική εξουσία, διοίκηση του κράτους, δικαστική εξουσία, σχεδόν όλη την γκάμα της Πολιτείας. Κράτος-παράγκα λοιπόν.

Τα παραδείγματα της τελευταίας εβδομάδας είναι ενδεικτικά. Ο εντελώς φρέσκος οργανισμός ΕΟΔΑΣΑΑΜ άρχισε να λειτουργεί με πρώτη «υπόθεση» αυτήν των Τεμπών. Το πόρισμά του αρχικά χαρακτηρίζεται ως «ευαγγέλιο για την εθνική αυτογνωσία» (όπως τόνισε ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος, πρώην στέλεχος του ΣΕΒ). Αλλά μετά από λίγο ο πρόεδρος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ εξωθείται σε παραίτηση γιατί δεν αφαιρεί από το πόρισμα το ότι πρέπει να διερευνηθεί ο λόγος που προκάλεσε την πυρόσφαιρα στο έγκλημα των Τεμπών. Ο ίδιος επικαλείται προσωπικούς λόγους, ενώ κάνει και μια δήλωση ότι δεν προτίθεται να αυτοκτονήσει. Περίεργα πράγματα…

Παναγιώτης Κονδύλης: Ο κύκλος κλείνει...

Η εκποίηση του έθνους με την υλική έννοια θα συνοδευθεί και από την πλήρη πνευματική του στειρότητα, αν η μεταμοντέρνα σύμφυρση των πάντων με τα πάντα πραγματωθεί αποκλειστικά ως σύμφυρση μεταξύ κακοχωνεμένων δάνειων στοιχείων και αν η φθορά των ελληνικών, η εν πάση περιπτώσει εξελληνισμένων, ιδεολογημάτων καταλήξει συν τοις άλλοις σε συρρίκνωση ή εργαλειοποίηση της γλώσσας τέτοια, ώστε να μην μπορεί πια να παραχθεί στον νεοελληνικό χώρο το μόνο προϊόν που - ακριβώς χάρη στη μοναδική δυναμική μιας πολυστρώματης και παμπάλαιας γλώσσας - έχει παραχθεί ως τώρα σε υψηλή ποιότητα: ποίηση.

Απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα μπορεί κανείς να δοκιμάζει οδύνη, νιώθοντας μετέωρος και δίχως εθνικές ρίζες, ή μπορεί και να τα θεωρεί ασήμαντα, πιστεύοντας ότι πατρίδα του ανθρώπου, πρό παντός σήμερα, είναι ο κόσμος κι ότι την τροφή που δεν μπορεί να του δώσει ένας τόπος του την παρέχει ένας άλλος.

Οποιαδήποτε προσωπική στάση κι αν επιλέξει ο καθένας, γεγονός είναι ότι η νεοελληνική ιστορία, έτσι όπως τη γνωρίσαμε στα τελευταία διακόσια χρόνια, κλείνει το κύκλο της.

Παναγιώτης Κονδύλης 

εν έτη 

1992  

Μεσσήνη

Τείχη αρχαία στην Αρκαδική πύλη 1897

ΠΗΓΗ: Άννα Στάικου https://www.facebook.com/share/16P4D5ooDM/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΤΟΣΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ ΥΠΕΡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!

Του Αρίστου Μιχαηλίδη 

Είναι που έχουν το θράσος της άγνοιας και της αμετροέπειας τόσοι πολλοί σήμερα να κρίνουν την ΕΟΚΑ. Και να καταθέτουν δήθεν ακαδημαϊκά ερωτήματα για να μολύνουν την αγνότητα και την ουσία του αγώνα. Μήπως ήταν ιστορικό λάθος ο αγώνας; Μήπως, οι αγωνιστές θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τις διεθνείς συγκυρίες;

Είναι, μάλλον, που ούτε αυτό τον αγώνα, τόσο μακρινό από τα σημερινά μας κατορθώματα, δεν είμαστε άξιοι να σεβαστούμε και να τον αφήσουμε, τουλάχιστον, στην αμόλυντη ιστορική του αξία. Όπως δεν σεβόμαστε τίποτε σήμερα. Ξεφτιλίζουμε ακόμα και τον εαυτό μας.

Κάθε φορά που η επέτειος επιβάλλει έστω και την ελάχιστη υπόμνηση, ντρεπόμαστε για το δηλητήριο. Αυτό των στρατευμένων ιστοριογράφων, των αφελών, που παριστάνουν τους μορφωμένους, που ξεσκόλισαν από τα σεμινάρια των πρεσβειών για να μην ντρέπονται όταν υποβάλλουν στο λαό τη διαστρέβλωση και τη διαβολή. Για έναν αγώνα που όμοιος του δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία. Όπου, πάνω – κάτω, 200 μόλις αντάρτες έκαναν ένα ολόκληρο λαό επαναστάτη. Να συμμετέχει όλος ο λαός σε μια μάχη, που ήξερε ότι ήταν άνιση, αλλά ήταν αδιανόητο να πιστέψει ότι ήταν χαμένη. Γιατί ήταν μάχη για ελευθερία, δεν ήταν για υποδούλωση, όπως είναι η σημερινή.

«Με την ΕΟΚΑ η Κύπρος ολόκληρη μετετράπη σε μέγα ναό, όπου ετελείτο η λειτουργία της ελευθερίας. Δεν πολεμούσαν μόνο οι αγωνιστές που κρατούσαν τα όπλα. Πολεμούσε όλος ο λαός με τη ψυχή του». Το γράφει ο Μενέλαος Χριστοδούλου, ένας από τους πιο  σπουδαίους μας γλωσσολόγους και ερευνητές στη σειρά βιβλίων «κείμενα κειμήλια» των εκδόσεων Αιγαίον.

Τι να τους πεις, λοιπόν, τους βαλτούς συκοφάντες της ιστορίας, όταν διερωτούνται γιατί δεν έλαβε υπόψη τις διεθνείς συγκυρίες, ένα παιδί 18 χρονών, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης,  που όταν τον ρώτησε ο εγκάθετος των Βρετανών τι έχει να πει πριν τον στείλει στην αγχόνη, έλεγε αλύγιστος: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος, όστις ζητεί την Ελευθερία του. Τίποτα άλλο».

Φτάνουν σήμερα στη χυδαιότητα να ταυτίζουν την ΕΟΚΑ με τη Βολκάν και τη ΤΜΤ. Μαζί με τον Τατάρ και τους Γκρίζους Λύκους και οι «δικοί μας» εγκέφαλοι της διαστρέβλωσης. Τυφλώθηκαν από την υπερθέρμανση του εγκεφάλου τους και δεν διακρίνουν τη διαφορά. Ότι η η Βολκάν και η ΤΜΤ ιδρύθηκαν από τους Τούρκους για να πολεμήσουν εναντίον των Ελληνοκυπρίων. Η ΕΟΚΑ δεν στράφηκε ποτέ εναντίον των Τουρκοκυπρίων, έκανε αγώνα εναντίον της βρετανικής αποικιοκρατίας. Κάτι που δεν έκαναν ποτέ οι Τουρκοκύπριοι. Όπως τότε έτσι και σήμερα τάσσονται στο πλευρό του αποικιοκράτη κατακτητή. Γι΄ αυτό και η ΕΟΚΑ διαλύθηκε με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας, αλλά οι τ/κ οργανώσεις συνέχισαν την εγκληματική δράση τους.

Κι αυτοί, το βιολί τους!!!...

Του Θανάση Χούπη 

Κι αυτοί, το βιολί τους!!!...

Σήμερα, στη Μητρόπολη της Αθήνας, τελέστηκε η καθιερωμένη Δοξολογία για την 70ή Επέτειο έναρξης του επικού, Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ, της περιόδου 1955-1959. Του Αγώνα που, στα πεδία των μαχών, ξεφτίλισε την αυτοκρατορική Αγγλία. Και παρά ταύτα εκποιήθηκε, δια χειρός ημών των ιδίων, στις τράπεζες των διαπραγματεύσεων.

Πρώτα από την αδικαιολόγητη, ανάξια και κατώτερη των περιστάσεων ηγεσία της μητέρας πατρίδας. Κι ύστερα κι από εκείνη της θυγατρός Κύπρου, που -εξίσου αδικαιολόγητη- ισχυρίστηκε πως δήθεν την πειθανάγκασε το εθνικό κέντρο... 

Αντιγράφω, από τη σημερινή ανάρτηση της Πρεσβείας της Κύπρου στην Αθήνα:

"Τον Πανηγυρικό της ημέρας, εκ μέρους της Α.Ε. Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Νίκου Χριστοδουλίδη, ανέγνωσε ο Υφυπουργός Μετανάστευσης και Διεθνούς Προστασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δρ. Νικόλας Ιωαννίδης. 

Την Ελληνική Κυβέρνηση εκπροσώπησε η Γενική Γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας, κυρία Μάιρα Μυρογιάννη".

Καταλάβατε, λοιπόν, αγαπητοί συν-Έλληνες, στις δύο μητροπόλεις του Ελληνισμού, στην Ελλάδα και στην Κύπρο; 

Η Ελλάδα ΜΕΤΑ – ή ΜΕΤΑ την Ελλάδα;

του Ρούντι Ρινάλντι

Χθες (21/3) ήταν παγκόσμια ημέρα ποίησης. Η παράξενη παραδοχή του Παναγιώτη Κονδύλη, το «παράδοξο γεγονός ότι η νεώτερη Ελλάδα, που τίποτε δεν πρόσφερε στη θεωρητική σκέψη ή στον τεχνικό πολιτισμό, έδωσε και δίνει υψηλή ποίηση», ισχύει. Και ίσως να είναι παρήγορη μπροστά στη στέρφα και στείρα κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Όμως το σημερινό σημείωμα δεν θα έχει καμία αναφορά σε στίχους και ποιητές (προσωρινή υπόσχεση). Θα αρκεστώ σε δύο κεντρικά ζητήματα-διαπιστώσεις, και ένα τρίτο ζήτημα ως μεγάλο έλλειμμα και κενό – πιθανά επικίνδυνο κενό.

Ψάχνοντας επιβεβαίωση Προστασίας

Παλιά λέγαμε έναν γλωσσοδέτη που αν τον μάθεις δεν τον ξεχνάς: «Σπανοί Ισπανοί εζωγράφησαν εις πανί ισπανικόν ιππικόν εις πανικόν». Τον θυμήθηκα ακούγοντας ή διαβάζοντας όσα λέγονται και γράφονται από πολιτικούς, επιστήμονες και διανοούμενους σε πρόσφατες συνάξεις-συνόδους όπως αυτή του Κύκλου Ιδέων του κ. Βενιζέλου που έγινε (που αλλού;) στη σφηκοφωλιά-σύμβολο, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Από όσα λοιπόν λέγονται, με όση κάλυψη και καμουφλάρισμα, συμπεραίνει κανείς ότι έχουμε μια πολιτική και οικονομική ελίτ εις πανικόν, μπροστά στα τεκτονικά γεωπολιτικά ρεύματα, στις τεράστιες αλλαγές των ισορροπιών και των αμυντικών (διάβαζε και επιθετικών) δογμάτων. 

Το ομολογούν ανοικτά, όχι φυσικά ότι φοβούνται, αλλά ότι αλλάζουν όλα τα δεδομένα. Μάλιστα δραματοποιούν και λίγο την κατάσταση, όχι για να υπάρξει μια στροφή ή μια γραμμή άμυνας ή έστω ένα εθνικό ταμπούρι, αλλά για να δείξουν ότι είναι πανέτοιμοι να αποδεχτούν ένα νέο πλαίσιο Προστασίας που να προσφέρει εγγυήσεις συνέχειας του «μαγαζιού» χωρίς μεγάλες εθνικές περιπέτειες και ταπεινώσεις. 

Το συγχωροχάρτι του καθηγητή Υφαντή…

01/03/2025

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΜΑΝΟΣ

Με αφορμή τον ανατριχιαστικό διάλογο Τραμπ-Ζελένσκι αλλά και την χθεσινή διαδήλωση για τα Τέμπη, ο φίλος καθηγητής Κώστας Υφαντής διαπιστώνει νηφάλια μεταξύ των άλλων τα εξής:… «Στην Ελλάδα εξακολουθούμε να απολαμβάνουμε τον αυτοτραυματισμό μας, την εθνική μας αναπηρία αρνούμενοι και αρνούμενες να δούμε πέρα από τη μύτη μας...».

Απαντώντας στον κ. Υφαντή του έγραψα τα εξής: 

«Όπως έχω ξαναπεί, κάποτε μας φόβιζε το άγνωστο. Τώρα μας φοβίζει περισσότερο το γνωστό. Εκεί οφείλονται η απόγνωση κι ο θυμός του κόσμου… Αυτή η κοινωνία αγαπητέ φίλε αν συνεχίσει να αποδέχεται τα ημίμετρα, να καλύπτεται από τους μέτριους και από τα κομματόσκυλα κάθε είδους, αν βολεύεται από το μη χείρον βέλτιστον και αν δεν ζητήσει με κάθε τρόπο κάθαρση παντού – και κυρίως στη δικαιοσύνη – αναλαμβάνοντας και η ίδια τις συλλογικές της ευθύνες για όλες τις μέχρι τώρα επιλογές της, είναι βέβαιο – και θα συμφωνήσω μαζί σου – ότι δεν έχει μέλλον.

»Αν πάλι νομίζεις ότι μετά από τις χθεσινές και τις άλλες, πρόσφατες διαδηλώσεις, το μόνο που έχουμε να κάνουμε όλοι εμείς, είναι να δώσουμε – ένα ακόμη – συγχωροχάρτι σε μια κυβέρνηση που μάλλον δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει – όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά κυρίως στο εξωτερικό – τότε θα διαφωνήσω και μάλιστα ριζικά. Όλα θα εξαρτηθούν από τί θα πράξει τώρα ο υπεύθυνος πρωθυπουργός. (Η κοινωνία διατύπωσε με τον πιο εύγλωττο τρόπο και τις ανησυχίες και την καχυποψία της. Μήπως δεν έπρεπε);

Οι οργανικοί διανοούμενοι δεν θα πάνε στις διαδηλώσεις. Δεν τους περίμενε κανείς αλλά η θέση τους είναι, εξ ορισμού, εκεί. Στις διαδηλώσεις

Του Παντελή Σαββίδη

Ο όρος «οργανικός διανοούμενος» είναι του Γκράμσι και εννοεί τους διανοούμενους του κόμματος που το υποστηρίζουν στην προσπάθειά του να ανακτήσει την εξουσία και να την διατηρήσει.

Με τον καιρό απέκτησε ευρύτερη διάσταση. Αφορά τους διανοούμενους που υποστηρίζουν ένα καθεστώς σε βάρος –πολλές φορές– της πλειοψηφίας της κοινωνίας. (Αποφεύγω τον όρο «λαϊκής πλειοψηφίας», διότι τους προκαλεί αποστροφή.)

Οι οργανικοί διανοούμενοι του καθεστώτος που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα (για συντομία του Μητσοτακισμού) άρχισαν από προχθές έναν ορυμαγδό πυροβολισμών στο διαδίκτυο για να μας πείσουν γιατί δεν θα πάνε στην διαδήλωση της 28ης Φεβρουαρίου. Λες και περίμενε κανείς να τους δει. Ή λες και πήγαν στην προηγούμενη.

Συνήθως η μήτρα από την οποία προέρχονται είναι το παλιό ΚΚΕ Εσωτερικού και ό,τι παρήχθη επί εποχής Σημιτισμού. Θα μου πείτε, εκεί παρήχθη και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, οι τάσεις του ΚΚΕ Εσωτερικού ήταν πολλές.

Η ιδεολογία τους σήμερα είναι αυτή που ως χάρτινος πύργος κατέρρευσε με μια απλή εκλογή ενός ιδιότροπου Αμερικανού προέδρου.

Δεν αντιτίθεμαι απολύτως στην ιδεολογία τους, αλλά έχω τη δική μου εκδοχή της. Η κοινωνική διάστασή της είναι ενδιαφέρουσα. Αυτή που επικράτησε στην Ελλάδα και αναπαράγουν, δεν είναι η κοινωνική.

«ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ ΚΥΡΙΟΙ, ΑΡΚΕΤΗ ΖΗΜΙΑ ΚΑΝΑΤΕ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ»

 

του Δημήτριου Γάκη

«Μιλώ δημόσια , μόνον όταν έχω κάτι σημαντικό να πω.

Αναγκάζομαι να το κάνω διότι η χώρα οδηγήθηκε σε οικτρή θέση λόγω της άφρονος πολιτικής που εφήρμοσε η παρούσα Κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός!

–Εκτέθηκε ακολουθώντας την γραμμή της απεθνικοποίησης και της νόθευσης της Πληθυσμιακής και Θρησκευτικής σύστασης εισάγοντας αθρόα λάθρα εισβάλλοντες μάχιμους Μουσουλμάνους! Αυτούς που μεθαύριο μπορεί να αποτελέσουν 5η φάλαγγα εντός των τειχών!

–Εξώθησε σε μετανάστευση όλο το υψηλού νοητικού και μορφωτικού επιπέδου δυναμικό της,  αποδυναμώνοντας την Υγεία, Βιομηχανία, Δημόσιους φορείς, Στρατό κλπ.!

–Έφερε σε οικτρή κατάσταση το Στράτευμα. Οι νέοι δεν διαγκωνίζονται πλέον για να εισαχθούν στις Σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων. Ξηλώνονται στρατόπεδα σε ακριτικές περιοχές της χώρας. Μειώνονται δραστικά οι λειτουργικές θέσεις ανώτερων αξιωματικών. Και ο υπουργός Εθνικής Αμυνας λέει ότι πρέπει να αναζητήσουμε ελπίδα στους…μετανάστες!

–Συνέχισε την καταστροφική υποβάθμιση και φτωχοποίηση των πολιτών και το χειρότερο βύθισε την χώρα στην διεθνή ανυποληψία.

–Υπήρξε δουλικότατος ενώπιον των σύγχρονων διεστραμμένων ΝΑΖΙ- παγκοσμιοποιητών, στους οποίους  υπάκουσε  τυφλά, εξευτελίζοντας την Εθνική Αξιοπρέπεια , στις επιταγές του Διοικητηρίου που «κούρσεψε» την χώρα, και την καταστρέφει μεθοδικά.

28 Φλεβάρη: Για τη Δικαιοσύνη

Ευγενία Σαρηγιαννίδη

Μόλις λίγες μέρες μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, σε σχετικό άρθρο μας αναρωτιόμασταν αν αυτό το δυστύχημα – έγκλημα που σόκαρε, θύμωσε και προκάλεσε την οργή της ελληνικής κοινωνίας θα μπορούσε να αποτελέσει την σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι, ώστε να απειληθεί πραγματικά σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και οι απολήξεις του μέσα στην κοινωνία.

 Αναρωτιόμασταν επίσης, αν η ξεδιαντροπιά, το θράσος, η πολιτική και κοινωνική ανηθικότητα, η μαφιοποίηση του πολιτικού συστήματος, η εξόφθαλμη και επικίνδυνη ανευθυνότητα, η μετατροπή του πολιτικού κόσμου σε υπόκοσμο, η εγκληματική ασχετοσύνη των ιθυνόντων, μαζί με την απληστία των ιδίων και των παρατρεχάμενών τους, τα ρουσφέτια και το πελατειακό κράτος, θα έφταναν την κοινωνία στα όρια της ανοχής και αντοχής της.

 Αναρωτιόμασταν επίσης αν το δυστύχημα στα Τέμπη θα καθίστατο η τραγική αφορμή για να αφυπνιστούν οι υπνωτισμένες, παραιτημένες, εξοικειωμένες με το απαράδεκτο και το αποτρόπαιο, άνευρες συνειδήσεις των σύγχρονων νεοελλήνων. Δύο χρόνια μετά, όλα όσα αναρωτιόμασταν τείνουν να πάρουν σάρκα και οστά.

Έχει φτάσει η ώρα να διαλέξουμε... Με τις Μέλισσες ή με τους Λύκους?

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Έγραφε πριν 4 χρόνια ο Γιώργος Καραιβαζ...

(μάρτυρας που δεν πρόλαβε, στην υπόθεση Λιγνάδη) :

"Μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογραφικά μεγαλοστελέχη, εκκλησία, αστυνομία, δικαιοσύνη, κακοποιοί. Περιπεπλεγμένοι σ’ ένα κύκλο δυναστείας και καταδυνάστευσης των αφελών ρομαντικών οδοιπόρων -κατά παράφραση του Ρουσσώ- που εν πολλοίς συγκροτούν το μεγάλο κοινωνικό στρώμα.

Ένας κύκλος που όλοι γνωρίζουν όλους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κυκλοφορία και το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος(φωτό 1).

Η ζωή είναι ένας απροσδιόριστης μορφής και τροχιάς κύκλος.

Μέσω δύο ατόμων (σ.σ. από τον ποινικό χώρο) γνώρισα πολύ καλά την παιδιάστικα αφελή μέχρι τότε προσέγγιση μου, στο πως λειτουργεί το σύστημα»."

Στις 24 Μαρτίου 2023 ο Κώστας Πρασάς, σταθμάρχης του ΟΣΕ, σκοτώθηκε σε τροχαίο στο Βόλο. 

Δύο μέρες αργότερα, στις 26 Μαρτίου,  ο  Κωνσταντίνος Χρυσάγης, Διευθυντής Κυκλοφορίας του ΟΣΕ, σκοτώθηκε με την μοτοσυκλέτα του στο Λαγονήσι, λίγες μέρες πριν καταθέσει ότι εξαναγκάστηκε να συμμετέχει στην αλλοίωση των ηχητικών ντοκουμέντων του Σταθμάρχη με τους Μηχανοδηγούς.

Greek mafia και πολιτικός κόσμος! ΑΗΔΙΑ...

Γεώργιος Μπάτσος 

Βασικό επιχείρημα του επικοινωνιακού μηχανισμού της κυβέρνησης μετά την αυτοκαταστροφική συνέντευξη του πρωθυπουργού στον Alpha είναι ότι "αποκλείεται" ο πρωθυπουργός να κάλυπτε λαθρέμπορους.

Κι όμως, αυτό το "αποκλείεται" θα λεγόταν με πολύ λιγότερη αυτοπεποίθηση ή μάλλον δεν θα τολμούσαν καν να το ψελλίσουν, εάν ήταν ευρύτερα γνωστό στον δημόσιο λόγο ότι ο Μητσοτάκης κάλυψε ήδη μια φορά τους λαθρέμπορους υγρών καυσίμων με μια κίνηση που (φυσικά, όπως θα φανεί στη συνέχεια) κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν ανέδειξε: Τον ορισμό του κ. Τάκη Θεοδωρικάκου ως υπουργού Προστασίας Πολίτη στις 31 Αυγούστου 2021 (βλ. πρώτο σχόλιο). Του προσώπου που πιθανώς αναφέρεται ως "Θεοδωρ" στις συνομιλίες μαφιόζων της Greek mafia με αξιωματικούς της ΕΛΑΣ, που δημοσίευσε το "Βήμα" στις 29 Ιανουαρίου 2023 (βλ. δεύτερο σχόλιο).

Πάμε όμως λίγο πιο πίσω στον χρόνο, στις 19 Μαΐου 2021. Όταν ο τότε (και νυν) υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μ. Χρυσοχοΐδης, παρέδωσε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου υπόμνημα με την πλήρη δομή του οργανωμένου εγκλήματος στην Ελλάδα, που ακούει στο όνομα "Greek mafia" και στο οποίο μετέχουν άνω των 500 ποινικοί, που κυκλοφορούν ελεύθεροι (βλ. τρίτο σχόλιο).

Ρεσιτάλ κυβιστήσεων γιά Τράμπ ἀπό ΝΔ καί ΕΛΙΑΜΕΠ

Εφημερίς Εστία Ιαν 23, 2025

Μπακογιάννη: «Ἔχει ὅραμα, ἔδωσε αἴσθηση ὑπερηφάνειας»

 – Καιρίδης: «Ἡ καραμέλα τοῦ ἀκροδεξιοῦ δέν βοηθάει» 

– Τσούκαλης: «Νά λύσουμε τά προβλήματα μέ τήν Τουρκία μόνοι, χωρίς …ξένους προστάτες!»

ΣΤΟΝ ἀπόηχο ἀκόμη τῆς ὁμιλίας μέ τήν ὁποία ὁ Ντόναλντ Τράμπ σηματοδότησε τήν ἀρχή τῆς δεύτερης προεδρικῆς θητείας του, τό ἐν Ἑλλάδι πολιτικό σύστημα ἀναδιπλώνεται. Παράγοντες τῆς Κυβερνήσεως καί τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ ἀναγνωρίζουν ὅτι τά πράγματα ἔχουν ἀλλάξει, γιά τήν διεθνῆ κατάσταση ἤδη ἔχει ἀνατείλει μιά καινούργια ἡμέρα, καί σπεύδουν νά προσαρμοσθοῦν σέ αὐτήν. «Τίποτε δέν μπορεῖ νά θεωρεῖται πλέον δεδομένο» δηλώνει ὁ πρόεδρος τοῦ Δ.Σ. τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ, καθηγητής Λουκᾶς Τσούκαλης. Ὁ Τράμπ ἦταν αὐτός πού «ἔκοψε» τήν Τουρκία ἀπό τό πρόγραμμα τῶν μαχητικῶν F-35 «θυμήθηκε» ἡ κ. Ντόρα Μπακογιάννη. «Αὐτή ἡ καραμέλα τοῦ φασίστα, τοῦ δικτάτορα, τοῦ ἀκροδεξιοῦ δέν βοηθάει» παρεδέχθη ὁ πρώην ὑπουργός Δημήτρης Καιρίδης.

Τό ὅλον σύστημα κάνει κυβιστήσεις. Ἀναθεωρεῖ τήν στάση του. Ἀντιλαμβάνεται ὅτι εὑρισκόμεθα πρό μίας νέας πραγματικότητος καί ἀνακρούει πρύμναν σέ σχέση μέ τήν τακτική πού ἀκολουθοῦσε μέχρι πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες καί ἡ ὁποία ἦταν ἐπικεντρωμένη στά ἀρνητικά σχόλια καί τήν συστηματική ὑποβάθμιση τοῦ νέου Ἀμερικανοῦ Προέδρου. Αὐτό πού μένει νά δοῦμε εἶναι ἐάν ὑπάρχουν ἐλπίδες αὐτές οἱ ὄψιμες ἀλλαγές συμπεριφορᾶς καί στάσεως νά μετριάσουν τίς συνέπειες γιά τήν Ἑλλάδα, τῆς ἀψυχολόγητης τακτικῆς τῶν τελευταίων ἐτῶν, κατά τά ὁποῖα ἡ χώρα προεβάλλετο ὡς «δεδομένος» σύμμαχος τῶν ΗΠΑ καί ἡ Κυβέρνησις ὡς «δεδομένος» ὑποστηρικτής τῶν Ἀμερικανῶν Δημοκρατικῶν, χωρίς ἐπί τῆς οὐσίας νά ἔχει ἐξασφαλίσει τά ἀνταλλάγματα πού θά μποροῦσε.

«Αὐτό πού ξέρουμε εἶναι ὅτι θά ἔχουμε μιά μή προβλέψιμη ἀμερικανική κυβέρνηση, τό ὁποῖο σημαίνει ὅτι δέν μπορεῖ νά θεωρεῖται σχεδόν τίποτα δεδομένο» ἀνέφερε ὁ κ. Τσούκαλης μιλῶντας στό ραδιόφωνο τοῦ «Σκάι» καί τήν ἐκπομπή τοῦ Παύλου Τσίμα. «Δέν ἔχω καμμία ἀμφιβολία ὅτι ἡ Ἑλλάδα καί οἱ περισσότερες χῶρες στήν περιοχή μας χρειάζονται μιά στενή σχέση μέ τίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, πού παραμένουν ἡ ἰσχυρότερη ὑπερδύναμη» συνεχίζει. Καί καταλήγει: «Εἴμαστε σύμμαχοι στό ΝΑΤΟ, ἔχουν ἐκεῖνοι βάσεις ἐδῶ. Ἐμεῖς ἀγοράζουμε ὅπλα τους, αὐτό ἀρκεῖ οἱ σχέσεις μας εἶναι ἀσφαλεῖς; Νομίζω ὅτι δέν ἀρκεῖ πλέον».

Η ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ

Γιώργος Τασιόπουλος 

Το νέο της ημέρας είναι η επιλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. 

Όμως δεν ενθουσιάζομαι - συγγνώμη κ. Τασούλα! - καθώς άλλες ανησυχίες δεν με αφήνουν να συμμετέχω στη χαρά της κυβερνώσας παράταξής, άλλες ειδήσεις με ανησυχούν, με συγκλονίζουν και με καταθλίβουν βαθύτατα...

Λίγες μέρες μετά από την πτώση ασανσέρ στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού έπεσε άλλο ασανσέρ στο Νοσοκομείο των Παίδων. 

Και όλοι γνωρίζουμε ότι το ΕΣΥ δεν έχει πρόβλημα μόνο στα ασανσέρ αλλά κυρίως στην έλλειψη ιατρικού προσωπικού.

Το ίδιο συμβαίνει στην Παιδεία μας όπου το Νέο Σχολείο είναι αυτό της Αμάθειας.

Το ίδιο συμβαίνει και στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, καθημερινά  καταγγελίες για ανομία στελεχών της αστυνομίας.

Το ίδιο συμβαίνει στις Ένοπλες Δυνάμεις όπου κατά εκατοντάδες παραιτούνται οι ένστολοι αξιωματικοί.

Όμως θα σταθώ, γιατί με καταθλίβουν βαθύτατα,  στις καταγγελίες δύο νέων λαμπρών επιστημόνων που η μητριά πατρίδα τους έστειλε μετανάστες και διαπρέπουν στο εξωτερικό.

Εκεί δεν έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους αλλά με πόνο για τον τόπο τους συνέχισαν να καταθέτουν μέσω των ηλεκτρονικών μέσων τις απόψεις τους, την αγωνία τους για την παρακμή του τόπου μας, ήθελαν να μετέχουν των Κοινών των Ελλήνων ως πολίτες να μην γίνουν ιδιώτες.

Οι μνήμες αντιστέκονται στην εκρίζωση της ιδιοπροσωπίας μας

Γράφει ο  Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλο;

            Προ ημερών επισκέφτηκα, μετά από μια δεκαετία περίπου, το πατρικό μου σπίτι, στο Παγκράτι. Κτίσμα αστικό της δεκαετίας του 1930 κάποτε έσφυζε από ζωή. Στις γιορτές μαζεύονταν συγγενείς και φίλοι, μαζί με τα παιδιά τους. Πανζουρλισμός. Γέλια, τραγούδια, μεζέδες, και κουβέντα, την ώρα που τα παιδιά παίζαμε στον κήπο, για να μην ενοχλούμε τους ηλικιωμένους. Με την πάροδο του χρόνου μειώνονταν οι κάτοικοι του σπιτιού και οι επισκέπτες του. Τώρα είναι έρημο και άδειο. Περιτριγύρισα το άδειο σπίτι και μου ανέβηκε ένας κόμπος στο λαιμό. Μνήμες. Εδώ καθόταν η δασκάλα γιαγιά μου, που μου έμαθε τα πρώτα γράμματα, εκεί ήταν το γραφείο μου και η βιβλιοθήκη μου, στο χολ, που ήταν και τραπεζαρία, το τηλέφωνο, που μιλούσα ώρες με φίλο και συμμαθητή μου στο γυμνάσιο για μαθήματα και για τα κοινά ενδιαφέροντά μας, ο κήπος με τα ωραία τριαντάφυλλα και με μια ροδιά που θύμιζε στη μητέρα και στη γιαγιά μου τη Μικρά Ασία. Η ταράτσα που μιλούσα με γείτονες συνομηλίκους μου…

Στην απλή κουζίνα έμεινα για λίγο κοιτάζοντας το παράθυρο. Σε αυτό έζησα, με τη βοήθεια ενός πουλιού, ενός κοκκινολαίμη, το τί σημαίνει ελευθερία, τί σημαίνει αυτό που έγραψε ο Ρήγας ο Βελεστινλής «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή». Η μητέρα μου πήγαινε στην εργασία της με τα πόδια, μέσα από τον βασιλικό κήπο. ήταν χειμώνας. Σε ένα δένδρο είδε ένα πουλί, ήταν ο κοκκινολαίμης. Κουρνιασμένο σιγοψιθύριζε κάτι μελωδικά. Η μητέρα μου το πέρασε για είδος καναρινιού, το πλησίασε το χέρι της και το έπιασε. Αυτό κούρνιασε στην αγκαλιά της. Γύρισε στο σπίτι και τόβαλε στο κλούβι, που είχαμε και ήταν άδειο. Τούβαλε φαγητό και νερό και έφυγε. Ήμουν στο σχολείο όταν συνέβησαν αυτά. Όταν γύρισα σπίτι και πήγα στην κουζίνα είδα τον κοκκινολαίμη να κτυπά με δύναμη τα σιδεράκια του κλουβιού. Δεν ήξερα τί συνέβαινε και δεν έπρεπε να κάνω. Πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου και μου είπε ότι έρχεται στο σπίτι. Ώσπου να έρθει ο κοκκινολαίμης καταματωμένος είχε ξεψυχήσει. Μετά πληροφορηθήκαμε ότι το πουλί αυτό δεν είναι το καναρίνι και δεν μπορεί να ζήσει σε κλούβι. Προτιμά τον θάνατο από τη σκλαβιά…   

Μνήμες… Είναι πολύ σπουδαίος παράγοντας στη ζωή του ανθρώπου και των εθνών. Ζούμε το παρόν, μας είναι άγνωστο το μέλλον, αλλά συντηρούμεθα από το παρελθόν. Εμείς οι ζωντανοί και όσο ζούμε στη συνέχεια της παράδοσής μας συνδέουμε το παρελθόν με το μέλλον, με την αιωνιότητα. Αυτή τη σύνδεση,   με το παρελθόν μας, με τα γεγονότα, τους τόπους και τα πρόσωπα, εμείς οι   Έλληνες την νιώθουμε πολύ έντονα και αυτή μας βοηθάει να αντιστέκεται στην εκρίζωση της ιδιοπροσωπίας μας, της ταυτότητάς μας.

Σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν προσφυγικά σωματεία, που έχουν σημαντική προσφορά στη διατήρηση των ηθών και των εθίμων μας. Επίσης τα πατριωτικά σωματεία έχουν σημαντική   προσφορά στην καλλιέργεια της αγάπης προς την Πατρίδα. Οι πυκνές θρησκευτικές εορτές τρέφουν ψυχικά τους Έλληνες. Τα μνημόσυνα, οι επέτειοι, τα ανεγειρόμενα μνημεία, τα ηρώα, οι προτομές είναι επίσης παράγοντες διατηρήσεως της ταυτότητάς μας. Για να είμαστε   ως λαός ζωντανός είναι απαραίτητες οι επαναλαμβανόμενες εκδηλώσεις για τα σημαντικά γεγονότα της μακράς ιστορίας μας. Στις περασμένες γενιές οφείλουμε ευγνωμοσύνη και έχουμε την ευθύνη να συνεχίσουμε την παρακαταθήκη που μας άφησαν. Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος της κας Γλύκατζη – Αρβελέρ, πως χάρη στα 1000 χρόνια του Βυζαντίου ζουν ακόμη η Ορθοδοξία και η Γλώσσα και έτσι εξηγείται γιατί ήταν μεγάλη σε αξία. (Βλ. «Εστία της Κυριακής», 8/12/2024, σελ. 23,   συν/ξη εις Κατερίνα Λυμπεροπούλου). Την αξία που έχουν οι μνήμες έχουν αντιληφθεί οι κατευθύνοντες κάθε λογής ολοκληρωτισμός και επιχειρούν να τις εξαφανίσουν.