- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Πέμπτη 2 Μαΐου 2024
Δευτέρα 15 Απριλίου 2024
Εμπιστοσύνη στους Θεσμούς
Η ετήσια έρευνα της Public Issue για το 2024
11/04/2024Πανελλαδική ποσοτική διαδικτυακή έρευνα, σε δείγμα 2.000 ατόμων, ηλικίας 17 ετών και άνω, Μάρτιος 2024
Η μέτρηση της Public Issue, που καθιερώθηκε το 2007, επαναλαμβάνεται και φέτος, καθώς αποτελεί ένα σημαντικό επιστημονικό εργαλείο, για τη διαχρονική συγκριτική αξιολόγηση της κοινωνικής εμπιστοσύνης στους σημαντικότερους εγχώριους θεσμούς.
Η Πυροσβεστική κατατάσσεται και φέτος πρώτη στο δείκτη εμπιστοσύνης. Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Σχετίζεται με την παγιωμένη ανασφάλεια στις κοινωνίες της διακινδύνευσης. Αποτυπώνει δε την επίδραση των οικολογικών καταστροφών που βιώνει η Ελλάδα (πυρκαγιές&πλημμύρες).
7 στους 10 (67%) πολίτες εξακολουθούν να εμπιστεύονται το Στρατό. Η κάμψη εμπιστοσύνης στην 5ετία, σχετίζεται ίσως με τις εκχωρήσεις οπλισμού στην Ουκρανία, το θέμα αποστρατιωκοποίηση των νησιών, τις παραιτήσεις στελεχών, τις καταστροφές σε Στεφανοβίκειο & Ν.Αγχίαλο.
Η πλειοψηφία των πολιτών (54%), στην Ελλάδα δεν εμπιστεύεται σήμερα την Αστυνομία. Το έλλειμμα κοινωνικής εμπιστοσύνης στο θεσμό, που διογκώθηκε την τελευταία 5ετία εξακολουθεί να διατηρείται σε πλειοψηφικά επίπεδα.
Κυριακή 24 Μαρτίου 2024
Η αμηχανία της εθνικής επετείου
Θεόδωρος Παντούλας*23.03.2024 Εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τις επετείους – ειδικά όταν ο εορτασμός τους παρατείνει τη σχόλη του Σαββατοκύριακου. Κατ’ έτος μάλιστα «τιμάμε» διάφορες παλαβωμάρες! Ούτε με τις παρελάσεις έχουμε πλέον πρόβλημα. Πραγματοποιούνται ολοχρονίς, και εκτός επετείων και εκτός Τριωδίου. Το πρόβλημα με την 25η Μαρτίου προκύπτει επειδή είναι επέτειος θρησκευτική και εθνική μαζί. Τη θρησκευτική κάπως την κάνουμε ζάφτι με μπακαλιάρο-σκορδαλιά και χωνευτικά πιοτά. Ο προσδιορισμός «εθνική» όμως μένει αχώνευτος και μας κάθεται στο στομάχι. Επί πολλά χρόνια, με έναν από δεύτερο χέρι διεθνισμό, που δεν προϋποθέτει… το έθνος, απεμπολήσαμε τη διαχρονία μας με διάφορους τρόπους και, χάριν… εκσυγχρονισμού πάντοτε, κατάπιαμε αμάσητες διαφόρων λογιών επιστημονικοφανείς σκαρταδούρες με αποτέλεσμα να μην αγαπάμε ούτε τα άντερά μας, να παραπαχύνουμε και να μας στενεύει η λερή βαλκανική φορεσιά μας. Και ολοένα την μπουγαδιάζουμε στα απόνερα της μειονεξίας και τη μεταποιούμε, μπας και τη φέρουμε περασιά στο χαμηλό μας μπόι.Αλλά πώς γίνεται –«χαρά που το ‘χουν τα βουνά κι οι κάμποι περηφάνια»– να κρυφτεί ότι ο ξεσηκωμός εκείνος έγινε για να λευτερωθεί ο τόπος κι όχι για να γεμίσουν ανεμογεννήτριες τα βουνά και τζογαδόρους τα πλάγια; Οι άνθρωποι της Επανάστασης ήσαν ακάτεχοι από ρεβεράντζες και μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Είχανε άλλους, μπρουτάλ, χαβάδες. Πήρανε «τ’ αλαφριά σπαθιά και τα βαριά τουφέκια», αντί να ξεκινήσουν αμοιβαία επωφελείς διαπραγματεύσεις. Κι είπαν αδιανόητες κουβέντες: «Πρώτα υπέρ πίστεως κι έπειτα υπέρ πατρίδος». Σ’ εμάς και τα δύο είναι ξένα. Αλλού ξεσκολίσαμε και, απ’ ό,τι φαίνεται, αριστεύσαμε. Γίναμε φρόνιμοι στερούμενοι φρονήματος. Ποια πίστη και ποια πατρίδα υπερασπιζόμαστε; Η πατρίδα ενεχυριάσθηκε σε επενδυτές, η πίστη ρημάζει από την εθιμοτυπία κι εμείς μετράμε την αποθηρίωσή μας λογαριάζοντας αφίξεις και διανυκτερεύσεις επισκεπτών.
Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου 2024
"Σύνδρομο Βαϊμάρης"...
Του Θανάση Κ.
Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024
Αποκαθηλωμένη Ρωμιοσύνη
(Ὀ. Ἐλύτης, Ἄξιον Ἐστί)
«Ὕπάρχει ἕνα δράμα αἵματος πολύ πιό ὀργανικό (σῶμα καί ψυχή)… ὑπάρχει τό τρομακτικό μαῦρο… ὅλοι εἴμαστε παιχνίδια αὐτοῦ τοῦ μαύρου… Αὐτό τό τέλος δέν εἶναι συναίσθηση τοῦ θανάτου, εἶναι γνώση τῆς ἀβύσσου. Ξέρω πώς μέ τό φῶς πρέπει νά ζήσω. Παρακάτω δέν ξέρω, δέν ξέρω ἄν θά τά καταφέρω». Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ (ἀπό τό ΧΑΜΕΝΟ ΚΕΝΤΡΟ τοῦ Ζήσιμου Λορεντζάτου)
Αὐτό τό δράμα, αὐτή ἡ πάλη μέ τό «ἀγγελικό καί μαῦρο φῶς» θά ἔπρεπε νά μᾶς εὐαισθητοποιεῖ, νά μᾶς συνετίζει καί νά μᾶς φέρνει κοντύτερα τόν ἕναν πρός τόν πόνο καί τήν ἀγωνία τοῦ ἄλλου. Ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητας καί οἱ ἐκατέρωθεν ἀφορισμοί ἐξυπηρετοῦν τή διαβολή ἑνός συστήματος πού στοχεύει στόν ἀποπροσανατολισμό καί τόν ἀπανθρωπισμό μας.
Ἡ στρατηγική τοῦ ἀντιπερισπασμοῦ ἀπορροφᾶ τήν προσοχή μας μακριά ἀπό τό πραγματικό δυστύχημα τῆς ἐποχῆς, ἀπό τό ὁποῖο πηγάζουν ὡς ἀναπόφευκτη συνέπεια ὅλες οἱ ἀλογίες καί ἀστοχίες μας. Καί τό δυστύχημα αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἀπώλεια τοῦ κέντρου, τήν ἅλωση τοῦ πνευματικοῦ ἄξονα πάνω στόν ὁποῖο θεμελιώθηκε ὁ Ἑλληνισμός.
«Ξεμακραίνουμε ἀπό τή ρίζα τῆς φυλῆς μας… κρυώνει μέσα μας τό ζεστό καί καθαρό αἷμα πού πήραμε ἀπό τούς πατεράδες μας». ( Φώτης Κόντογλου)
Ὡς ἀνθρώπινα ὄντα δέν προσδιοριζόμαστε ἀπό τή σεξουαλικότητά μας. Ζευγαρώνουν καί τά ζῶα. Οὔτε προσδιοριζόμαστε κοινωνικά ἀπό τό φύλο μας ἀλλά ἀπό τό πρόσωπό μας. «Τὸ παρὰ φύσιν δὲν καθίσταται κατὰ φύσιν µὲ νοµικὲς διατάξεις» (Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος). Θά πρέπει ὅμως νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ θεσμοθέτηση γάμου γιά ὁμοφυλόφιλους μέ τή χρηστική ἀσέλγεια παρένθετης μητέρας, καθώς καί ἡ νομική κάλυψη γιά ἀλλαγή φύλου στά 15, δέν στοχεύουν στόν δικό μας χρόνο ἀλλά στόν χρόνο τῶν ἀπογόνων μας.
«Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ἀνησυχοῦμε. Ἐδῶ πιά εὐημερία πνευματική δέν ὑπάρχει. Δέν ἐνδιαφέρονται νά ἀναρρωτηθοῦν ἀπό ποῦ ἔρχονται, γιατί ζοῦν, ποῦ πηγαίνουν; » (Κ. Τσιρόπουλος)
Ἤδη οἱ νέοι μας ἔχουν ἐξοικειωθεῖ σέ ἀλλότρια θεάματα, ἀλλότριες ἀντιλήψεις καί στάσεις ζωῆς καθώς ὁ κοινός μας τρόπος δέν καθορίζεται πλέον ἀπό τήν παράδοση ἀλλά ἀπό τίς μεθοδευμένα θελκτικές καί ἐμπαθεῖς σειρήνες τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐνημέρωσης (ΜΜΕ). Ἀπό λαός γίναμε μάζα καί ἡ μοναδικότητα τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ξαφνικά, ἔγινε διαφορετικότητα. Διαφορετικότητα ὄχι ὡς πρός τήν ὑποταγή στή χειραγώγηση -ἀλίμονο- ἀλλά διαφορετικότητα ὡς πρός τόν ἀνθρωπισμό μας. Διαφορετικότητα ὡς πρός τή φυσιολογία καί τήν ὀντολογία τῆς ὕπαρξης. Νά προσδιοριζόμαστε πιά ὄχι ἐν ἀληθείᾳ ἀλλά ἐν ἐπιθυμίᾳ.
«Δέ μ’ ἐνοχλεῖ ὁ λαός, μ’ ἐνοχλεῖ αὐτό τό ἀφάνταστο προστύχεμα πού προοδεύει καί ἀποβλακώνει τό λαό». (Γ.Σεφέρης)
«Ὅσο εἴχε πίστη ὁ Ἑλληνας, οἱ διάφορες προπαγάνδες δέν κάνανε τίποτα. Τώρα μονάχα, πού μπῆκε ἡ ἀπιστία σέ πολλές ἑλληνικές ψυχές, κι ὁ ὑλισμός καί ἡ καλοπέραση καταστρέψανε τήν πνευματική εὐαισθησία τους, τώρα οἱ διάφορες προπαγάνδες ἀπλώσανε στό ἔθνος μας… Γιατί πρέπει νά καταλάβουμε πώς ὁ Ἑλληνισμός δέν χάνεται μονάχα σάν χάσει τήν πολιτική ἐλευθερία του, ἀλλά σάν χάσει τήν πνευματική ἐλευθερία του. Στά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, ὅσοι ἀλλαξοπιστούσανε, τό ἔθνος τούς λογάριαζε γιά χαμένους. Μά τώρα τί εἶναι ἄλλο ἀπό ἀλλαξόπιστοι ὅσοι ἀρνοῦνται τή μάνα τους καί τό σπίτι τους καί καταφρονοῦνε τά δικά τους καί θέλουνε νά τά θάψουν καί νά πάρουν αἰσθήματα καί φερσίματα ξένα ὁλότελα στόν χαρακτήρα τους; Ἐξέλιξη γι’ αὐτούς δέν εἶναι ὁ πλουτισμός τῆς ἑλληνικῆς παράδοσης μέ ἑλληνικά στοιχεῖα μέσα στόν αἰώνιο χαρακτήρα της, ἀλλά μία ρούσικη σαλάτα ἀπό λογιῶν-λογιῶν ἀποφάγια… κοράκια πού τσιμπᾶνε τήν ἐτοιμοθάνατη ἑλληνική παράδοση, σκουλήκια πού ροκανίζουν τήν ἑλληνική κιβωτό», γράφει ὁ Φ. Κόντογλου στό βιβλίο Πονεμένη Ρωμιοσύνη, πού στίς μέρες μας, μέ τήν ἔντεχνη ἀποκοπή ἀπό τίς ρίζες μας, μπορεῖ νά προδιαγράφεται πιά ὡς Ἀποκαθηλωμένη Ρωμιοσύνη.
Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024
Μαρία Καρυστιανού : " Και μόνη να μείνω…το 'Έγκλημα στα Τέμπη δεν θα συγκαλυφθεί "
Η Μαρία Καρυστιανού , μητέρα της 20χρονης Μάρθης Ψαροπούλου, η οποία άφησε την τελευταία της πνοή στο δυστύχημα- έγκλημα στο σιδηροδρομικό δίκτυο στα Τέμπη, Πρόεδρος του Συλλόγου των Θυμάτων των Τεμπών και παιδίατρος , σε μια καθηλωτική συνέντευξη στα Τέμπη, αποκαλύπτει μια σειρά πρωτοφανών μεθοδεύσεων συγκάλυψης ευθυνών σε όλα τα επίπεδα , καλώντας τους πολίτες να συνυπογράψουν στην πλατφόρμα Change.org change@e.change.org στο πεδίο είτε με ελληνικά ΤΡΑΓΩΔΙΑ -ΤΕΜΠΗ 2023, είτε με λατινικά, ακολουθώνταs όλα τα βήματα μέχρι και το επιβεβαιωτικό mail υπογραφής, το αίτημα άρσης ασυλίας όλων των πολιτικών προσώπων που εμπλέκονται στην υπόθεση.
Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2024
Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2024
Η ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού, προέδρου Συλλόγου Θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών
H ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού, προέδρου Συλλόγου Θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών στην εξεταστική επιτροπή για την τραγωδία στα Τέμπη
Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2023
Η σημαία...
Τέλος 2023: Κοινωνικό φόντο και πολιτικό σκηνικό
Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2023
Ποιο είναι το μέλλον μιας ημιεγγράμματης και γερασμένης χώρας;
του Κωνσταντίνου Χαροκόπου από το liberal.gr
Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού PISA 2022, που αποτυπώνουν το χαμηλό επίπεδο των βασικών μαθητικών δεξιοτήτων της χώρας μας, προκάλεσαν όπως ήταν αναμενόμενο μια προσωρινή αναστάτωση στην ελληνική κοινωνία, αφού η υπόθεση «παιδεία» αποτελεί προτεραιότητα, όχι μόνο για τους στόχους κάθε οικογένειας, αλλά και για τον οικονομικό προϋπολογισμό κάθε νοικοκυριού.
Tο γεγονός ότι το 47% των μαθητών από την Ελλάδα κατατάχθηκαν στη χαμηλότερη κατηγορία βαθμολογίας που υπάρχει στα μαθηματικά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε στις απλούστερες καταστάσεις με μαθηματικούς όρους, είναι εφιαλτικό. Σχεδόν οι μισοί 15χρονοι μαθητές στην Ελλάδα αποδεικνύεται ότι είναι ανίκανοι να κάνουν απλά πράγματα και να λύσουν απλά αριθμητικά προβλήματα της καθημερινότητας. Όπως είναι για παράδειγμα η μετατροπή ποσών από το ένα νόμισμα σε άλλο και η σύγκριση ομοειδών μεγεθών που παρουσιάζονται με διαφορετικό τρόπο. Έτσι, μόλις το 53% των μαθητών διαθέτει τουλάχιστον τις βασικές μαθηματικές δεξιότητες, όταν ο μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ βρίσκεται στο 69%.
Το ανησυχητικό δεν είναι ότι οι μαθητές δεν ανταποκρίθηκαν με επιτυχία σε εξετάσεις που αφορούσαν προχωρημένες μαθηματικές έννοιες, ή σύνθετα προβλήματα. Το ανησυχητικό είναι ότι απέτυχαν για παράδειγμα να βρουν το ετήσιο κόστος συντήρησης ενός αυτοκινήτου, όταν στα δεδομένα του προβλήματος υπήρχε ο αριθμός χιλιομέτρων που θα καλυφθεί, η τιμή του καυσίμου ανά χιλιόμετρο και το ετήσιο κόστος του service. Επιπλέον, σε άλλα ερωτήματα απέτυχαν να βρουν ποσοστά, μέσους όρους ή ακόμα και να υπολογίσουν αποστάσεις.
Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2023
Η κανονικοποίηση της κρίσης: οικογένεια - σχολείο - τοπική κοινωνία
"...Οι διεθνείς ελίτ, έχοντας αποκτήσει εμπειρία από κρίσεις και επαναστάσεις, έχοντας αποκτήσει μια πείρα συνεργατική ως προς την αντιμετώπιση και τη διαχείριση του πλήθους, έχοντας σταθεροποιήσει σχετικά την ιδέα ότι πρωταρχική σημασία πριν την αποικιοποίηση περιοχών σημασία έχει η αποικιοποίηση της νόησης και των συναισθημάτων, έχουν αποδυθεί σε μια παγκόσμια εκστρατεία καταστροφής της συλλογικής αντίληψης του ανθρώπου...
...Οι συλλογικές αφηγήσεις των επαναστάσεων, των εθνικών ζητημάτων, των συλλογικών συνοχών (πατρίδα, πίστη, οικογένεια) βάλλονται πανταχόθεν ως απομεινάρια – εμπόδια μιας μεγάλης υπόσχεσης που, όμως, σε αυτήν, το άτομο ως ιδιώτης βρίσκεται στο κέντρο της...
...Έτσι, ένας κόσμος νεολαίας ξεκρέμαστος με αυτά τα πρότυπα, με την κατάρρευση της οικογενειακής του θαλπωρής, αμόρφωτος και χωρίς οριοθέτηση και αγάπη, βρίσκεται προ των θυρών για τη στρατολόγησή του σε μαγαζιά ως κακοπληρωμένο προσωπικό που πουλάει μούρη, σε μικρομαφίες, στην παραβατικότητα -αφού ο δημόσιος χώρος έχει αφεθεί, στα ναρκωτικά, σε φασιστικές συμμορίες που κυνηγούν αδύναμους κλπ...
Η εξέλιξη αυτή κάπου σταματάει τα τελευταία χρόνια. Οι διεθνείς ελίτ, έχοντας αποκτήσει εμπειρία από κρίσεις και επαναστάσεις, έχοντας αποκτήσει μια πείρα συνεργατική ως προς την αντιμετώπιση και τη διαχείριση του πλήθους, έχοντας σταθεροποιήσει σχετικά την ιδέα ότι πρωταρχική σημασία πριν την αποικιοποίηση περιοχών σημασία έχει η αποικιοποίηση της νόησης και των συναισθημάτων, έχουν αποδυθεί σε μια παγκόσμια εκστρατεία καταστροφής της συλλογικής αντίληψης του ανθρώπου.
Οι συλλογικές αφηγήσεις των επαναστάσεων, των εθνικών ζητημάτων, των συλλογικών συνοχών (πατρίδα, πίστη, οικογένεια) βάλλονται πανταχόθεν ως απομεινάρια – εμπόδια μιας μεγάλης υπόσχεσης που, όμως, σε αυτήν, το άτομο ως ιδιώτης βρίσκεται στο κέντρο της.
Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2023
Σκέψεις για το 1940 και τη σημερινή πραγματικότητα
Τασιόπουλος Γιώργος
Δεν ήταν εύκολο αυτό που έγινε το 1940!
Θέλει ψυχή, θέλει καρδιά, αγάπη για την πατρίδα!
Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι.
Δηλαδή, από τη μητέρα και τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η πατρίδα είναι πράγμα πολυτιμότερο και σεβαστότερο και αγιότερο και ανώτερο και κατά τη γνώμη των θεών και κατά τη γνώμη των ανθρώπων που έχουν φρόνηση"
Η τόσο γνωστή έκφραση αγάπης προς την πατρίδα ειπώθηκε πριν χιλιάδες χρόνια.
Οι στίχοι του Σωκράτη από το βιβλίο του Πλάτωνα "Κρίτων" γράφτηκαν το 399 πχ όταν ο Σωκράτης καταδικάζονταν άδικα και προτίμησε να πιει το κώνειο από την εξορία. Δηλαδή ακριβώς 2404 χρόνια από σήμερα.
Όμως χρειάζεται σπορά για να γίνει αυτή η ρήση πράξη.
Είναι αυτοί οι στίχοι που θα έπρεπε να είναι πάντα επίκαιροι, να συγκινούν και να ορίζουν τη σχέση μας με την πατρίδα. Όπως το 1940 όπου σπορά είχε γίνει, και τους είχαν στο νου τους συνειδητά ή ασυνείδητα τα παληκάρια στο μέτωπο στα αλβανικά βουνά το 1940.
Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2023
Ο δούλος δεν μπορεί να είναι πολίτης!
Γράφει ο ψυχολόγος
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ
Τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών όπως αυτά στο Βόλο, στη Θεσσαλία, στον Πειραιά και αλλού, αναδεικνύουν το βασικό μας πολιτικό πρόβλημα.
Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού έχουν υποστρέψει/παλλινδρομήσει σε προνεωτερικές συνθήκες όπου κυρίαρχος είναι ο ανθρωπολογικός τύπος του Δούλου.
Ο τύπος αυτός ανθρώπου που κινείται με βασικό του κίνητρο τον Φόβο βρίσκεται, στην ανθρωπολογική κλίμακα, ένα σκαλί κάτω από το επίπεδο του δυτικού Ατόμου που δρα με κριτήριο το ατομικό του Συμφέρον.
Γι' αυτό δεν έχει καμιάς μορφής αυτονομία/αυθυπαρξία, πέρα από ό,τι εντέλλεται ο τοπικός φεουδάρχης. Γι' αυτό δρα ακόμη και ενάντια στο ατομικό (και συλλογικό) συμφέρον.