Μικρό, πικρό, σημείωμα για τον Μιχάλη Γκανά

του ΗΛΙΑ ΜΑΛΕΒΙΤΗ

Φωτογραφία μου στα χέρια που θα πας

κοίταξε μη δακρύσεις…

Μητριά Πατρίδα

Πλημμύρισαν τα ΜΚΔ χτες από στίχους του Μιχάλη Γκανά, με το που μαθεύτηκε ο θάνατός του στα 80 του χρόνια. Ακούγονται λέξεις όπως: κορυφαίος, πρώτος, μεγαλύτερος των εν ζωή Ελλήνων ποιητών. Από ποιους; Μήπως από θεσμικούς παράγοντες, κρατικούς φορείς, ιδρύματα ή το λογοτεχνικό σινάφι; (Ο πρωθυπουργός ήταν απασχολημένος με τη σύνταξη επικήδειου μηνύματος για τον Βαρδή Βαρδινογιάννη).

Ποιοι λοιπόν εξυμνούν το έργο του Μιχάλη Γκανά; Μα το ευρύ, πλατύ κοινό που αγάπησε την ποίησή του και τους στίχους του, που τους τραγούδησε τόσες και τόσες φορές σε τόσες περιστάσεις, ξανά και ξανά· το μέγα πανελλήνιον.

Διαβάζω: «Το 1994 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το βιβλίο του Παραλογή, το 2009 με το Βραβείο Καβάφη, το 2011 με το βραβείο Ίδρυμα Πέτρου Χάρη (Ακαδημίας Αθηνών) για το σύνολο του έργου του». Στην ίδια την Ακαδημία βέβαια (όπου υπέβαλε υποψηφιότητα ασφαλώς, όπως και όλοι οι άλλοι), δεν κρίθηκε άξιος να συμπεριληφθεί. Βγήκε τρίτος και καταϊδρωμένος. Μα μέχρι και τα ογδόντα χρόνια του, το ελληνικό κράτος δεν θέλησε να του επιδαψιλεύσει την τιμή του Ειδικού ή του Μεγάλου Βραβείου για το έργο του, την οποία κέρδισαν συγγραφείς πολύ ασημότεροί του. Έτι ζων, δεν ευτύχησε να δει τα αθρόα αφιερώματα των εκατοντάδων σελίδων με τα οποία τιμήθηκαν άλλοι συγκαιρινοί ομότεχνοί του από τον λογοτεχνικό κόσμο και το σινάφι. Δεν γράφτηκαν γι’ αυτόν ογκώδεις μελέτες πανεπιστημιακών ούτε επιτιμοποιήθηκε από τις φιλοσοφικές σχολές μας. Παρ’ όλα αυτά, λογιάζεται ως μεγάλος ποιητής, μετά τον θάνατό του, απ’ το πλατύ, μεγάλο κοινό της πατρίδας. Ίσως κι η ίδια η πατρίδα να επαίρεται σε λίγο, τώρα πια μετά τον θάνατό του.

Παρ’ ότι η Μητριά Πατρίδα (1981, εκδ. “Κείμενα”) αναφέρεται στην Ουγγαρία (όπου έζησε ως παιδί μαζί με την οικογένειά του εξόριστοι μεταξύ ’48 και ’54), θαρρώ πως ακούγεται στ’ αυτιά μας και σαν ταιριαστή ονομασία της φυσικής του/μας πατρίδας ίσαμε σήμερα.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Σ’ αυτό τον τόπο

δεν βρίσκω εύκολα τον Νότο,

να ξέρω από πού φυσάει,

ούτε τη Δύση

σαν θεία να με νουθετήσει,

τα ’χω χαμένα

και στροβιλίζομαι σαν σβούρα

μες στο κενό και τη θολούρα.

Σ’ αυτό τον τόπο

δεν βρίσκω εύκολα τον τρόπο,

να πω το ναι να προχωρήσω,

γιατί το όχι

έχει μακρύτερη απόχη

και παραπαίω

ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο

και σ’ ένα ίσως επενδύω.

π. Ν. Λουδοβίκος: Ο μόνος ευρωπαϊκός λαός που έχει απαρνηθεί τον εαυτό του

00:00​ Έναρξη
02:30​ Iστοριογραφία και Ιδεολογία
06:18​ Mεταφυσική Φαντασία
07:30​ Ο ύπνος της απόλυτης βεβαιότητας
11:22​ Ιστορική Αποδόμηση και θεωρία υποαναάπτυξης
17:26​ Αδιερώτητη Ιστοριογραφία και ο Στέλιος Ράμφος
22:16​ Ο σκοπός της ιστορίας
25:55​ Άνθρωπο Μπιζέλια • π. Ν. Λουδοβίκος: Η εθ... ​
27:00​ Πως διδάσκονται τα θρησκευτικά στο Cambirdge
30:53​ Η λειτουργία του μύθου και ο Λακάν

Πάμε γι’ άλλα

ΠΑΜΕ ΓΙ' ΑΛΛΑ

Εκλογές αλλά ΕΦΕΕ του 2€ στο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι νίκησαν!

Εκλογές έκανε και το ΠΑΣΟΚ για να προκύψει η επαναφορά της υπουργού φωτοτυπία - Coca‑Cola, κ. Διαμαντοπούλου, Υπεύθυνη Πολιτικού Σχεδιασμού, σε θέση τοποτηρητή της ορθής νεοφιλελέ γραμμής του κολλητού της Κυριάκου.

Επίκαιρο το κείμενο του Ερρίκου Φινάλη που δημοσιεύτηκε στις 15 Οκτωβρίου, 2024 στο "δρόμο της Αριστεράς"

Γερομοριας 

  _______******________

Από Ερρίκος Φινάλης

Δημοσιεύτηκε στις 15 Οκτωβρίου, 2024 στο "δρόμο της Αριστεράς"

 

Πολύ πριν την kolotoumba, οι ηγεσίες της αριστεράς συνυπέγραφαν το μεταπολιτευτικό συμβόλαιο του εθνάρχη, λίγο αργότερα γίνονταν ουρά του Αντρέα, μετά λιγώνονταν από τα ντολμαδάκια της Μαρίκας – τόσο, που συγκυβέρνησαν με τη Δεξιά, κι έπειτα ταυτόχρονα και με τη Δεξιά και με το ΠΑΣΟΚ. Κάπου εκεί πρέπει να χάθηκαν οι τελευταίες αναστολές.

 Οι πιο φιλόδοξοι βούτηξαν στα βαθιά, αναλαμβάνοντας «ειδικούς ρόλους» με το αζημίωτο. Ήταν ήδη μετρ της ίντριγκας και του φραξιονισμού, κυνικοί γραφειοκράτες, νενέκοι των τότε «διεθνών κέντρων». Σε τέτοια πλούσια βιογραφικά πάτησαν, έχοντας διαβρώσει και πολλές συνειδήσεις στη νέα γενιά που έβγαινε με φόρα από τη χούντα.

Οπότε το 2015 ήταν «σαν έτοιμοι από καιρό».

 Και Υπερταμείο, και Πρέσπες, και funds, και βάσεις, και ξεροστάλιασμα στο Χίλτον, και Τραμπ που μοιάζει διαβολικός αλλά είναι για καλό, τα πάντα όλα. Αρκεί να είναι ευχαριστημένοι οι «θεσμοί», οι αγορές και οι πρεσβείες, ώστε να συνεχίσει να τους πηγαινοφέρνει ο οδηγός και να τους ανοίγουν οι κλητήρες τις πόρτες. Βεβαίως με συνοδεία ΜΑΤ και «τι θέλετε, να έρθει ο Μητσοτάκης;» (τελικά κι αυτό το κατάφεραν).

 Γεμάτοι περιφρόνηση για τον «ετερόκλητο όχλο», δεν πήραν χαμπάρι ότι στη συνείδηση εκατομμυρίων είχαν τελειώσει. Τόσο πολύ, ώστε δεν θεωρούνταν καν το μικρότερο κακό.

Έτσι βρέθηκαν εκτός νυμφώνος οι απόγονοι του χώρου που ήθελε «σοσιαλισμό με δημοκρατία» και του τμήματος του ΚΚΕ που ήθελε «περεστρόικα και γκλάσνοστ» μέχρι τελικής πτώσεως. Κι όταν ο μιλημένος Αλέξης αποσύρθηκε (για να πάρει φόρα και να γυρίσει με τον… ΓΑΠ, αν είναι δυνατόν!), ήταν όλοι τους πια τόσο απαξιωμένοι ώστε ο «ομογενής» τους πήρε παραμάζωμα. Το μεγαλύτερο ατού του δεν ήταν το πουσάρισμα των ΜΜΕ, αλλά ακριβώς το γεγονός ότι δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του. Τόσο λίγο εκτιμούσε τους «μπαρουτοκαπνισμένους» η βάση τους.

Τότε θυμήθηκαν τη σπουδαιότητα των «οργάνων» (που ο Αλέξης τα είχε για να σπάει πλάκα) και του κόμματος (που όλοι μαζί το έκαναν δίευρο)… και γελούσε ο κόσμος.

 Κάποιοι έφτιαξαν μια νέα μνημονιακή αριστερά, κάποιοι έμειναν να ξεμαλλιαστούν στην παλιά. Αλλά όλοι μαζί δηλώνουν υπερήφανοι για το μεγαλύτερο ψέμα της μεταπολίτευσης, εκείνο το «βγάλαμε τη χώρα από τα μνημόνια», για τις «Πρέσπες παντού» κ.ο.κ. Όσον αφορά τα κεντρικά προβλήματα βέβαια, τους πολέμους, τις ΗΠΑ, την ευρωκρατία, τα τετελεσμένα της Τουρκίας, τσιμουδιά.

Γεωπολιτική και γαιοοικονομία σε γεωστρατηγική αναμέτρηση ισχύος και το δημογραφικό υπαρξιακό σύμπλοκο.

Στις "Αντιθέσεις", μια συζήτηση- έκπληξη για το περιβάλλον της παγκόσμιας γεωπολιτικής αβεβαιότητας με όρους γεω-οικονομίας και γεω-στρατηγικής και την παράμετρο κλειδί του δημογραφικού παγκόσμια, στη λεκάνη της Μεσογείου και την Ελλάδα .

Ο Αναστάσιος Λαυρέντζος ,που διδάσκει Διαχείριση Κινδύνων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ο.Π.Α) , επί χρόνια επιτελικό στέλεχος στο τομέα Διαχείρισης Κινδύνων σε μεγάλους ελληνικούς και διεθνείς  χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς , συνεργάτης  διεθνών  ελεγκτικών οίκων κα συγγραφέας των  βιβλίων: «Η Θράκη στο μεταίχμιο» και «Σιωπηρή Άλωση - Το Δημογραφικό και το Μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδας», σε μια συνέντευξη έκπληξη που θα προκαλέσει συζητήσεις

Το σύμπλοκο των γεωπολιτικών ανακατατάξεων και ο αντίκτυπος στη παγκόσμια οικονομία, τις εφοδιαστικές αλυσίδες και τους ανταγωνισμούς ισχύος

Τι αποκαλύπτει το παγκόσμιο χρέος , οι ρυθμοί ανάπτυξης, η  πολυπολικότητα , ο Δυτικός κόσμος τα BRICS και η ανάδυση και νέων παγκόσμιων οικονομικών δρόμων

Για πρώτη φορά η αποκαλυπτική ακτινογραφία με στοιχεία ντοκουμέντο της τουρκικής οικονομίας και της παραγωγικής και δημογραφικής της βάσης

Δημογραφικό , υπογεννητικότητα και οι τάσεις σε Δύση και Ανατολή με τις παράλληλες πολυεπίπεδες επιδράσεις τους

Οι προβλέψιμες χώρες και ο μελλοντικός δημογραφικά "γίγαντας" της Μεσογείου

Γιατί το Δημογραφικό είναι το Νο1 υπαρξιακό ζήτημα με επίδραση σε όλους τους τομείς της  κοινωνίας, της οικονομίας, της εθνικής κυριαρχίας , του πολιτισμού και της επιβίωσης της Ελλάδας,  στη νέα παγκόσμια πραγματικότητα

Η διαχρονική ανυπαρξία εθνικής στρατηγικής με πολυσχιδείς δράσεις και όχι στενές επιδοματικές πολιτικές που οδηγεί ;

Πως στοιχεία με αριθμητικά δεδομένα ανά δήμο και γεωγραφικές περιφέρειες αποδεικνύουν πως η Θράκη, η Δυτική Μακεδονία , νησιά του Αιγαίου αλλά και η ηπειρωτική ενδοχώρα βρίσκονται σε υπαρξιακό μεταίχμιο …

📺 "ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" με τον Γιώργο Σαχίνη στην ΚΡΗΤΗ TV

​

ΠΗΓΗ:

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ευκαιρία», «γενναιότητα» και μειοδοσία

Ρούντι Ρινάλντι 

Για 6 συναπτά έτη, το 1977-1983, στην κρατική ΕΡΤ μεταδιδόταν η πολύ πετυχημένη για τα χρόνια εκείνα εκπομπή «Να η ευκαιρία», απ’ όπου ξεπήδησαν πολλά ταλέντα. Η εκπομπή επαναλήφθηκε από το ιδιωτικό κανάλι MEGA τις χρονιές 1990 και 2001, αλλά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Ο τίτλος «Να η ευκαιρία» έγινε περίπου σύνθημα και άνοιξε τον δρόμο στα τάλεντ σόου, που τότε ήταν ένα πρωτόγνωρο είδος (καμία σχέση πάντως με τα σημερινά σκουπίδια).

Θυμηθήκαμε την εκπομπή διότι η λέξη «ευκαιρία» χρησιμοποιείται κατά κόρον στο πολιτικό σκηνικό για να υποδηλώσει ότι κάτι καλύτερο μπορεί να συμβεί εάν γίνει μια συμφωνία ή μια επένδυση, εάν βγει ο άλφα ή ο βήτα αρχηγός σε ένα κόμμα, εάν απορροφηθούν πολλά κονδύλια από τα ΕΣΠΑ κ.ο.κ. Η λέξη χρησιμοποιείται και για το άμεσο μέλλον των κομμάτων, π.χ.: «Δίνεται δεύτερη ευκαιρία σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ από τις εσωκομματικές κάλπες», «Μεγάλη ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ να εκμεταλλευτεί την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ», «Δεν πρέπει να δοθεί δεύτερη ευκαιρία στον Κασσελάκη» κ.λπ. Βέβαια όλα τα συστημικά κόμματα συναινούν ότι το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας αποτελεί «ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα», «χρυσή ευκαιρία ριζικής μεταμόρφωσης της οικονομίας», «ευκαιρία χωρίς προηγούμενο για τη χώρα μας»…

Είναι εντυπωσιακό πως το 2019, όταν κέρδισε τις εκλογές ο Μητσοτάκης, ο κ. Καρακούσης σε άρθρο του με τίτλο «Η μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας» ανέφερε: «Η Ελλάδα μπορεί να μετατραπεί από φτωχή συγγενής σε  π ο λ ύ φ ε ρ ν η   ν ύ φ η  και να αποκτήσει μοναδική  ε υ κ α ι ρ ί α  προόδου και ανάπτυξης… Το σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αναδείξει την Ελλάδα ως  χ ώ ρ α  ε υ κ α ι ρ ί α ς  και δυνατοτήτων για μεγάλες επενδύσεις προκαλεί όντως το ενδιαφέρον των ξένων, είτε πρόκειται για κρατικές οντότητες είτε για αμιγώς επιχειρηματικά σχήματα».

Σιωπές και Ψέματα της «Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας»

Του Ρούντι Ρινάλντι 

Υπάρχει ένα κεντρικό ερώτημα, που το θέτει ο Γιάννης Βούλγαρης σε πρόσφατο άρθρο του[1]: 

«Πώς η καλύτερη δημοκρατία που είχαμε κατέληξε στη Χρεοκοπία;».

 Η απάντησή του εδράζεται στη διαπίστωση πως η καλύτερη δημοκρατία που είχαμε ποτέ «συνδυάστηκε με έναν μικροκαπιταλισμό, χωρίς δυναμισμό, εσωστρεφή και εν πολλοίς κρατικοδίαιτο και συντεχνιακό, που γέννησε μια δομή μεγάλων και μικρών οργανωμένων συμφερόντων που μπλοκάριζε την ανάπτυξη και τη μεταρρύθμιση».

Δεν έχει σημασία αν συμφωνεί κανείς με την απάντηση που δίνει ο Γ. Βούλγαρης. Όμως συνδέει το πριν και το πώς αυτό προετοίμασε τη στιγμή της Χρεοκοπίας το 2010. Νομίζω ότι δεν μπορεί να γίνει κανένας απολογισμός χωρίς αυτή τη σύνδεση. Η Χρεοκοπία επωάστηκε μέσα σε ένα σύστημα το οποίο υπηρετήθηκε και διαιωνίστηκε από το πολιτικό κόσμο και την ονομαζόμενη Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία.

Αλλά το ερώτημα του Γιάννη Βούλγαρη μένει στη μέση του δρόμου. Γιατί αναγκαστικά μπαίνει ένα δεύτερο και αρκετά κρίσιμο ερώτημα: Τι ακολούθησε τη Χρεοκοπία; Τι τροποποιήσεις συνέβησαν και στο πολιτικό σκηνικό ή στο εν γένει πολιτικό σύστημα; Θα μπορούσαμε βεβαίως να επεκτείνουμε το ερώτημα: τι σήμαινε για τη Χώρα, για τον Τόπο, την κοινωνία;

Διότι εδώ έχουμε το μεγάλο ψέμα: Την έξοδο από τα Μνημόνια. Σαν να επιστρέψαμε σε μια «κανονικότητα», ενώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η χώρα είναι επισήμως, με τη βούλα της ελληνικής Βουλής, υποθηκευμένη στους διεθνείς Δανειστές / τοκογλύφους για 99 χρόνια, και πρέπει να αποπληρώνουμε δάνεια μέχρι το 2059 και το 2070. Ακόμα έχουμε κληρονομήσει μια ανεξάρτητη αρχή, την ΑΔΑΕ, που υπάγεται απευθείας στις Βρυξέλλες και ελέγχει όλες τις εισπράξεις του κράτους. Κληρονομήσαμε επιπλέον το ΤΑΙΠΕΔ και το Υπερταμείο, που δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Ακόμα, έχουμε καθεστώς αυστηρής επιτροπείας με 3μηνους και 6μηνους ελέγχους από τους θεσμούς των Δανειστών. Έχει λοιπόν συρρικνωθεί και επισήμως η οικονομική και εθνική κυριαρχία της χώρας. Το πολίτευμα αποκτά χαρακτηριστικά μετανεωτερικής αποικίας.

Προσέξτε πόσο παράφωνα ακούγονται τα λόγια του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη στον λόγο του για τα 50 χρόνια στη Βουλή: «Γιατί είναι αλήθεια πως η Ελλάδα του 2024 δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του 1974. Είναι μία σύγχρονη Δημοκρατία, με τα σύνορά της προστατευμένα, την εθνική της άμυνα θωρακισμένη, τη διπλωματία της πλαισιωμένη από ισχυρές συμμαχίες, την οικονομία της πιο στιβαρή, στην πρώτη γραμμή, και ναι, και με την κοινωνία της, παρά τους διαχωρισμούς, πιο ενωμένη από ό,τι ήταν στο παρελθόν».

Γιατί η Ελλάδα υποκύπτει εύκολα στην Πολιτική Ορθότητα και στην Woke Culture

Του Ηλία Παπαναστασίου

Μια χώρα που στερείται ουσιαστικά βασικών υποδομών όπως ο Σιδηρόδρομος και στηρίζει όλη την οικονομία της στην μονοκαλλιέργεια του Τουρισμού...

Μια χώρα που στερείται βασικών υποδομών αποχέτευσης, υδροδότησης και ηλεκτροδότησης στα κυριότερα αστικά της κέντρα (και όχι μόνο...)

Μια χώρα που καταστρέφει συστηματικά λόγω σκανδαλώδους ανεπάρκειας τα δάση της και τον συνολικότερο φυσικό της πλούτο...

Μια χώρα που έχει υποτυπώδες, σχεδόν ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος στους περισσότερους τομείς με αποτέλεσμα να εξαθλιώνονται καθημερινά μεγάλα στρώματα του πληθυσμού της...

Μια χώρα που προσφέρει τις φυσικές της ομορφιές μόνο στους ξένους τουρίστες αλλά όχι στους κατοίκους της –σε μεγάλο ποσοστό– γιατί οι τελευταίοι αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος των διακοπών...

Μια χώρα που λησμονεί τον πολιτισμό και την γλώσσα της και αμερικανοποιείται με ιλιγγιώδη ρυθμό ιδιαίτερα στα στρώματα της αμόρφωτης πτυχιούχου νεολαίας της...

Ερωτήματα για το ελληνικό σχολείο «Όμηρος» Κορυτσάς

Του Γιώργου Κυριακού

Ανησυχία έχει προκληθεί στην τοπική κοινωνία Κορυτσάς για το σχολείο «Όμηρος». Πριν από ενάμιση χρόνο σε δημοσίευμά μας* είχαμε αναφερθεί σε πιέσεις που δεχόταν το εκπαιδευτικό προσωπικό για μείωση του προϋπολογισμού, όπως και για περικοπή του αριθμού μαθητών. Ενώ είχε επέλθει μια σχετική ηρεμία, οι προφορικές επαφές μας με την τοπική κοινωνία καθώς και δημοσιογραφικές πληροφορίες μας από το ελλαδικό Υπουργείο Παιδείας δείχνουν ότι ενόψει της νέας σχολικής περιόδου οι πιέσεις επαναλαμβάνονται, με το «επιχείρημα» ότι η Ελλάδα πληρώνει πολλά για το σχολείο, ενώ τα παιδιά δεν μαθαίνουν καλά τα ελληνικά, και άρα πρέπει να μειωθούν οι εγγραφές! Ρωτάμε τους υφισταμένους του Υπουργείου Εξωτερικών και του Υπουργείου Παιδείας, δηλαδή τον Γενικό Πρόξενο Κορυτσάς και το Γραφείο Συντονισμού Εκπαίδευσης:

– Ισχύει ότι ο Πρόξενος παρεμβαίνει σε παιδαγωγικά ζητήματα του σχολείου, αναφέροντας ότι οι δάσκαλοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, κι ότι το σχολείο κοστίζει στους Έλληνες φορολογούμενους χωρίς να αποδίδει; Ισχύει ότι παρενέβη σε επιτροπή επιλογής για την εγγραφή των μαθητών προσχολικής αγωγής;

– Γνωρίζει ο Πρόξενος ότι οι Έλληνες ντόπιοι εδώ και 79 χρόνια έχουν αποκοπεί από την ελληνική εκπαίδευση ως μη αναγνωρισμένοι της Ελληνικής Μειονότητας, και μπορεί να είναι βλαχόφωνοι ή αλβανόφωνοι;

– Ισχύει ότι για πρώτη φορά εφαρμόστηκε, για την εγγραφή, σύναψη μονοετούς ιδιωτικού συμφωνητικού, με τη λογική ότι η φοίτηση μπορεί να διακοπεί την επόμενη σχολική χρονιά;

– Ισχύει το γεγονός ότι το Προξενείο ασχολείται με παιδαγωγικά ζητήματα, όπως η συμπεριφορά των παιδιών ή οι επιδόσεις τους στα μαθήματα; Εντάσσονται όλα αυτά στα καθήκοντα του Γενικού Πρόξενου;

Απόσπασμα από τον κήπο του Προφήτη του Χαλίλ Γκιμπράν

'Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.

Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ τη σοδειά του.

Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.

Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.

Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.".

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Αδέλφια... Νικάμε!

Του Θανάση Κ. 

 

Oι πρώτες φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις προκάλεσαν αληθινό σοκ!

Η ΝΔ βρίσκεται σε δημοσκοπική κατάρρευση, χωρίς προφανή λόγο...

Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τίθεται καν θέμα. Βρίσκεται σε προχωρημένη αποσύνθεση...

Ενώ το ΠΑΣΟΚ, αν και σταθερό" (εκεί γύρω στο 10-12%) και ήδη στη δεύτερη θέση, ψάχνει, πάλι, για αρχηγό...

Οπότε η δημοσκοπική κατάρρευση της  ΝΔ εμφανίζεται ως... "πρωτιά" 15 μονάδων από το δεύτερο κόμμα!

Ή όπως έλεγε το παλιό εκείνο καλαμπούρι:

-- Αδέλφια, κουράγιο! Νικάμε...

Μας έχει φύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια μας, αλλά νικάμε (ακόμα)...

* Δείτε, για παράδειγμα τη δημοσκόπηση της (συνήθως σοβαρής) ΜRB:

Πρόθεση ψήφου για τη ΝΔ...22.2!

Αλλά με αναγωγή, η εκτίμηση ψήφου εκτοξεύεται στο 27,7 δηλαδή... "στα επίπεδα των ευρωεκλογών" (28,3%).

Ο τίτλος που διάλεξαν τα ΜΜΕ για την είδηση υποδηλώνει στασιμότητα. Αλλά η ουσία της μέτρησης είναι μεγάλη δημοσκοπική υποχώρηση...

Μια μικρή παρατήρηση: αφού οι "εκτιμήσεις ψήφου" έπεσαν απελπιστικά έξω στις πρόσφατες ευρωεκλογές (καθώς και στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου του 2023), καλό είναι να συγκρίνουμε αυτά που "μετράμε". Όχι αυτά που υποθέτουμε μετά τις μετρήσεις (αναγωγές αναποφάσιστων κλπ.)

Για παράδειγμα, όλες οι μετρήσεις πρόθεσης ψήφου εν όψει των ευρωεκλογών έδειχναν για τη ΝΔ ποσοστά από 25,5% ως 27,5%.

Με βάση αυτές τις (σταθμισμένες) "μετρήσεις" πρόθεσης ψήφου, στη συνέχεια υπολόγιζαν, με αναγωγή, την τελική εκτίμηση ψήφου.

Κι έτσι με "πρόθεση ψήφου" 25,5 ως 27,5% υπολόγιζαν τελικό αποτέλεσμα 31,5 με 32,5% - ενώ το τελικό αποτέλεσμα ήταν τελικά μόλις 28,3%!

Με άλλα λόγια, αυτό που ονομάζουν "αναγωγή αναποφάσιστων" δεν δούλεψε!

Ελάχιστοι αναποφάσιστοι πήγαν να ψηφίσουν ΝΔ. Οι περισσότεροι δεν πήγαν να ψηφίσουν καθόλου...

Κι έτσι το αρχικό ποσοστό της πρόθεσης ψήφου, "φούσκωσε" λίγο με την μεγάλη αύξηση της αποχής (που μειώνει τον παρανομαστή), αλλά δεν πήγε παραπάνω. Με το ζόρι έφτασε το 28% (συν κάτι ψηλά από τις επιστολικές ψήφους του εξωτερικού που δεν τις μετράνε οι εσωτερικές δημοσκοπήσεις). 

Χρήστος Γιανναράς: Πελώρια ζημιά! Μία εφιαλτική τραγωδία

 Η αιτία της λοβοτομής της ελληνικής συλλογικότητας - Οι κρατικοί θεσμοί δεν αντιλαμβάνονται τι γιόρταζε ο λαός στα Χριστούγεννα

Γιατί σύμφωνα με την οπτική του, η Παιδεία είναι το χαμένο στοίχημα για την Ελληνική κοινωνία και την νεολαία της, αναλύει ο Χρήστος Γιανναράς.

Ημερομηνία πρώτης ανάρτησης: 22-12-2022

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΟΝΤΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

του Παντελή Σαββίδη

Απο την Άλωση στη Γενοκτονία

Πριν μερικές ημέρες, στις 19 Μαίου, τιμήσαμε τα θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Και σήμερα, φέρνουμε στη μνήμη μας, για άλλη μια φορά, την Άλωση της Πόλης. Της Πόλης που με την ακτινοβολία της διατήρησε για μία χιλιετία και πλέον τον ελληνικό τρόπο, την ελληνική πρόταση ζωής. Την Πόλη που επηρέασε ακόμη και τη διάδοχη της Βυζαντινής, την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η πτώση της Κωνσταντινούπολης αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση στην οποία συνέτρεξαν όλες οι προϋποθέσεις παρακμής και κατάρρευσης.

Άλωση

Είναι χαρακτηριστική περίπτωση μελέτης ενός ιστορικού γεγονότος για να αποφύγουν οι λαοί δυσάρεστες εξελίξεις σε ό,τι αφορά την κρατική τους υπόσταση.

Οι ξένοι το κάνουν. Οι έλληνες όχι. Γιατί;

Όσοι λαοί, σήμερα, διαθέτουν ευαίσθητες κεραίες και ικανές ηγεσίες, πήραν μέτρα, από νωρίς, για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της παρακμής και της πτώσης.

Πριν μερικά χρόνια, στην ΕΡΤ3, κάναμε μια εκπομπή με βάση ένα ντοκυμαντέρ του ρώσου Αρχιμανδρίτη Τύχωνα για τα μαθήματα από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και με προσκεκλημένο τον ίδιο το ρώσο ιερωμένο.

Ο Τύχων, ο οποίος είναι ηγούμενος της φημισμένης Μονής Σρέντεσκι (Υπαπαντής), στο Κέντρο της Κόκκινης Πλατείας, δεν είναι ένας τυχαίος κληρικός. Είναι πνευματικός του ρώσου ηγέτη. Και έχει αναλάβει ευρύτερες δραστηριότητες οι οποίες δεν είναι της παρούσης.

Με το ντοκυμαντέρ, που είχε μεγάλη απήχηση και στους συμπατριώτες του και στο εξωτερικό, ήθελε να δείξει τις συνέπειες που έχει η κατάρρευση μιας αυτοκρατορίας. Ήθελε να προειδοποιήσει τους Ρώσους για τις συνέπειες από τη διαλυτική τακτική ορισμένων νεόπλουτων και πολιτικών της πατρίδας του.

ΑΫΦΑΝΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ - Πώς βίωσα τον πύρινο εφιάλτη στον Βαρνάβα

ΑΫΦΑΝΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Υπάρχει συναισθηματική φόρτιση σ` αυτό το κείμενο. Την πυρκαγιά που ξεκίνησε από τον Βαρνάβα την Κυριακή13/8 περί τις 3μμ, την βίωσα όχι ως συμπάσχων παρατηρητής, αλλά ως θύμα της. Θύμα της, γιατί η περιοχή μου, βόρεια και δυτικά της λίμνης του Μαραθώνα, από καταπράσινος παράδεισος με πυκνό πευκόδασος, βελανιδιές, πλατάνια ελιές και αμπέλια είναι πλέον ένα μαύρο γυαλί.

Θύμα της, γιατί την Δευτέρα το μεσημέρι, μια αναζωπύρωση στην περιοχή Σοντιλέζα, Νοτιοανατολικά από το Καπανδρίτι, έφερε την φωτιά μέσα στην αυλή μου. Επί πέντε ώρες έτρεχα με λάστιχα, κλαδιά, φτυάρια, το νερό της γεώτρησης να σώσω το σπίτι και τα δέντρα. Το κατάφερα παρά τις απώλειες, δεν ήξερα ότι έχω τόση αντοχή στα 69 μου.

Δεν υπήρξαν πυροσβέστες – παρέμειναν σε “ασφαλή απόσταση”. Δεν υπήρξε ελικόπτερο, πετούσαν από πάνω, αλλά η περιοχή μας δεν ηταν στον κατάλογο ρίψεων που συνέτασσε ο κ. Μπαλάφας… Ας είναι καλά ο ο Θανάσης, ιδιοκτήτης και χειριστής χωματουργικών, διότι εποχούμενος μιας παλαιακής Cartepillar ως ανεξάρτητος-μεμονωμένος εθελοντής όργωνε χωράφια, οικόπεδα, έμπαινε στα ρέματα επιχωματώνοντας την επελαύνουσα φωτιά!


Από το μεσημέρι (3.50΄) της Κυριακής 13/8 είχα ανέβει προς το Μικροχώρι και έβλεπα κυριολεκτικά “στο πιάτο” την φωτιά στο Βαρνάβα. Ήταν σε μια χαράδρα Νοτιοδυτικά της μοίρας ΧΩΚ και Βόρεια της Μονής του Ευαγγελισμού. Επιχειρούσαν δύο Canadair τρία ελικόπτερα, το ένα Erickson. Tα αεροπλάνα έριχναν διαρκώς νερό ανάμεσα στην Μοίρα Χώκ και στην φωτιά, μολονότι ο βόρειος άνεμος την έσπρωχνε μακριά από το στρατόπεδο. Τα ελικόπτερα έριχναν νερό περιμετρικά και από πίσω.

Βρήκαμε τη στάχτη - Γεώργιος Σεφέρης, 1932

Βρήκαμε τη στάχτη

Γεώργιος Σεφέρης, 1932

Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε.

Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη.

Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν αγαπήσετε.

Αγαπήσαμε και βρήκαμε τη στάχτη.

Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας.

Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε στάχτη.

Βρήκαμε τη στάχτη. 

Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας.

Τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα.

Φαντάζομαι, εκείνος που θα ξανάβρει τη ζωή, 

έξω από τόσα χαρτιά, τόσα συναισθήματα, 

τόσες διαμάχες και τόσες διδασκαλίες, 

θα είναι κάποιος σαν εμάς, 

μόνο λιγάκι πιο σκληρός στη μνήμη.

Εμείς, δεν μπορεί, θυμόμαστε ακόμη τί δώσαμε.

Εκείνος θα θυμάται μονάχα τί κέρδισε από την κάθε του προσφορά.

Των οικιών υμών εμπιπραμένων, υμείς άδετε

Γιώργος Τασιόπουλος 

Γράφαμε προ τεσσάρων ημερών:

Η πυρκαγιά στο Όρβηλο του νομού Σερρών ξεκίνησε στις 18 Ιούλη. Μέχρι σήμερα - 21 ημέρες μετά - έχει κατακάψει περισσότερα από 26.000 στρέμματα παρθένου δάσους και ένα πλούσιο οικοσύστημα.

Ο λόγος που δεν το γνωρίζεις είναι γιατί τελικά το πιο αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής προστασίας δεν είναι ούτε τα πυροσβεστικό μέσα, ούτε το 112.

Είναι η αποσιώπηση.          

Επανήλθαμε χθές ευαισθητοποιημένοι από το κάλεσμα σε συγκέντρωση πολίτη του Δήμου Άγκιστρου Σερρών για συγκέντρωση διαμαρτυρίας όπως θα δείτε στο λινκ 

https://www.facebook.com/share/r/y1dEhhFWHsLgJbZo/

                           

Γράψαμε:

"Το παρθένο δάσος των Σερρών στο όρος Όρβηλος κατακαίγεται εδώ και 25 ημέρες.

Ο συμπολίτης μας από το 'Αγκιστρο Σερρών ζητά απεγνωσμένα βοήθεια. 

Η φωνή του δεν φτάνει στα ΜΜΕ, το Αθηναϊκό κράτος είναι κουφό και δυσανεκτικό στις ενοχλητικές φωνές των επαρχιωτών.

Το επιτελικό κράτος της πλατείας Κολωνακίου βρίσκεται σε διακοπές".

Όμως απ' ότι φαίνεραι ούτε η Αθήνα μπορεί να σωθεί.

Χθες ξεκίνησε η φωτιά στην Αττική, από το Βαρνάνα και την Λίμνη του Μαραθώνα στον Αγιο Στέφανο, κι από τον Διόνυσο μέχρι την Πεντέλη, κι από Νέα Μάκρη μέχρι Γραμματικό και Καλλιτεχνούπολη!

Έγκλημα κατά της φύσης, της κοινωνίας της χώρας

Του Ρούντι Ρινάλντι 

Το λαμπάδιασμα της Αττικής και το πνίξιμο της πρωτεύουσας σε έναν τεράστιο θάλαμο αερίων είναι το νέο επεισόδιο του σίριαλ «Ας καεί ότι είναι να καεί, φτάνει να έχουμε κέρδη και νέες ευκαιρίες μεταρρυθμίσεων και ανάπτυξης» (διάβαζε «πράσινη μετάβαση» χωρίς πράσινο, ψηφιοποίηση και στον τομέα αυτό, εφέτος μπήκαν στην «μάχη» και τα drones και ήμασταν πανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις πυρκαγιές). 

Το διαρκές και πανελλαδικό έγκλημα έχει ηθικούς και άμεσους αυτουργούς. Είναι σχεδόν προμελετημένο και σε με εκκωφαντικό τρόπο προαναγγελμένο. Η ευρύτατη ιδιωτικοποίηση, η διάλυση της πολιτικής προστασίας, η διάλυση της δασικής υπηρεσίας, οι περικοπές του προϋπολογισμού προς την τοπική αυτοδιοίκηση, η γενική αδιαφορία των οικονομικών ελίτ, της κυβέρνησης και του πολιτικού κόσμου, αφήνουν την χώρα ανοχύρωτη, εκτεθειμένη σε εμπρησμούς, προβοκάτσιες, κυκλώματα, μεγάλες επιχειρήσεις και κάθε λογής μαφίες. Στην συνέχεια όλα αποδίδονται στην «κλιματική αλλαγή», στον «στρατηγό άνεμο», στους πολίτες που δεν καθαρίζουν τα οικόπεδά τους κλπ κλπ.

Τα ΜΜΕ και πολλά παπαγαλάκια ένοιωσαν τεράστια συγκίνηση που στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών αγώνων ανέμισε η ελληνική σημαία, εμφανίστηκε το άγαλμα της Νίκης και ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος. Την ίδια στιγμή που λαμπάδιαζε η Αττική, την ίδια στιγμή που βάσεις, λιμάνια, πλοία, αεροδρόμια είναι παραδομένα σε Αμερικανούς και ΝΑΤΟικούς για το μεγάλο μακελειό στην Μέση Ανατολή (ενώ έχουμε κάνει τα πάντα για την «συμβολή» μας στον πόλεμο της Ουκρανίας), την στιγμή που η Κύπρος είναι περικυκλωμένη από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και ο απλός κόσμος, ο φτωχόκοσμος δίνει μάχες για την επιβίωση (ακρίβεια, ανεργία, υγεία, φωτιές κλπ κλπ).

Το «υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας» εντείνεται ολοένα και περισσότερο.

Κατάφεραν να μας πείσουν ότι όλα αυτά τα τραγικά που συμβαίνουν μας αξίζουν ως η δίκαιη τιμωρία μας γι' αυτό που μας έπεισαν ότι είμαστε...

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Το χειρότερο όλων είναι ότι μεγάλο μέρος του λαού μας αντιλαμβάνεται τις επαναλαμβανόμενες καταστροφές, φωτιές, πλημμύρες, συγκρούσεις τραίνων, διάλυση του κρατικού μηχνισμού και της ασφάλειας των πολιτών, ως περίπου αναπόφευκτες φυσικές καταστροφές ή κάποιου είδους αναπότρπετα φυσικά φαινόμενα. 

Και δεν είναι μόνο τα κυρίαρχα media που έχουν διαδραμματίσει κρίσιμο ρόλο στην διαμόρφωση αυτής της ψευδούς αντίληψης/συλλογικής αναπαράστασης. 

Είναι και μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος, των ακαδημαϊκών, των διανοοουμένων, των δημοσιογράφων και όσων έχουν δημόσιο λόγο που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καλλιεργούν εδώ και χρόνια το βαθύ αίσθημα ανεπάρκειας και αβοηθησίας του Λαού μας, πάνω στο οποίο εδράζεται η ψευδής αναπαράσταση της αναπόφευκτης καταστροφής. 

Είναι επίσης η ενοχοποιητική κοινωνική μηχανική ότι "τέτοιοι που είμαστε, αυτά μας αξίζουν" που νομιμοποιεί με έναν ηθικιστικό τρόπο την καταστροφή ως την εύλογη και δίκαιη τιμωρία για την ανεπάρκεια μας. 

Για να αντιληφθεί κανείς τον παραλογισμό του όλου πράγματος ας σκεφτούμε την αναλογία μιας γυναίκας που έχει κατ' επανάληψιν κακοποιηθεί και η οποία μέσα από ένα περίπλοκο δίκτυο ενοχοποίησης διαμορφώνει την αντίληψη ότι ο βιασμός της ήταν ακόμη ένα φυσικό φαινόμενο το οποίο μάλιστα "τέτοια που είναι" της αξίζει.    

Εύλογα θα εξανίσταται κανείς μπροστά σ' έναν τέτοιο εξωφρενικό παραλογισμό, εύλογα θα οργιζόταν για την κατάφωρη αδικία και την εκ νέου κακοποίηση της γυναίκας. 

Γιατί όμως δεν υπάρχει η αντίστοιχη αντίδραση στο συλλογικό πεδίο με τους κατ' επανάληψιν βιασμούς της Ελληνικής κοινωνίας; 

ΟΙΚΤΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

ΟΙΚΤΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

 ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Τασιόπουλος Γιώργος 

Τώρα που κόπασαν οι πανηγυρισμοί του πολιτικού προσωπικού για τα 50χρονα της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας μπορούμε να το ομολογήσουμε.

Θλίψη νιώσαμε βλέποντας τους επισήμους να κατεβαίνουν τη μαρμάρινη κλίμακα που οδηγεί στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου.

Και ας ήταν ανάμεσά τους, πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων, αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα, μέλη της κοινωνίας των πολιτών και της ακαδημαϊκής κοινότητας, διακεκριμένοι αθλητές, δήμαρχοι ακριτικών νησιών, εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου.

Στην ομιλία της ανάμεσα στα άλλα η Πρόεδρος τόνισε: 

"Γιορτάζουμε σήμερα τη Μεταπολίτευση, την πιο ομαλή και προοδευτική περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας. Μια πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική κατάκτηση των Ελλήνων. Με ορόσημο την καθολική απόλαυση της δημοκρατίας και την άρση των αποκλεισμών και των διακρίσεων"

"Κ α θ ο λ ι κ ή   απόλαυση", και σκεφτόμουν την τόση βία απέναντι στους αγανακτισμένους πολίτες μετά την πτώχευση της χώρας μας...

Τους εκατοντάδες χιλιάδες που έχασαν ή αγωνιούν μην χάσουν το σπίτι τους...

Τα νέα ζευγάρια που ακόμη δεν μετανάστευσαν, σε μια χώρα με τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, και σκέφτονται την τεκνοποίηση σαν να πρόκειται για τους κόπους συμμετοχής σε Ολυμπιακό άθλημα με άγνωστη την ευόδωση των προσδοκιών τους.

Όχι κ. Πρόεδρε, και "αγαπητοί" αρχηγοί πτωχευμένων κομμάτων που μακροημερεύουν με δανεικά όπως και το κράτος μας, που όμως των κομμάτων σας είναι αγύριστα, αλλά της χώρας σισύφειο βάρος στις πλάτες των παιδιών μας, των εγγονών μας και των δισέγγονών μας!

Όχι, όσο το Κυπριακό παραμένει η μεγαλύτερη και ανοιχτή πληγή του ελληνισμού δεν έχετε δικαίωμα για πανηγύρια.

ΟΙΚΤΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Μελέτης Μελετόπουλος 

Κάνοντας ως πολίτης τον απολογισμό 50 χρόνων Μεταπολίτευσης (την πορεία της οποίας παρακολουθώ επισταμένως και υπευθύνως από το 1974 έως σήμερα), και διαβάζοντας τις γελοίες "αναλύσεις" αυτοϊκανοποίησης συστημικών ψευδο-διανοουμένων, αρθρογράφων κλπ., σημειώνω τα εξής: 

1. Η Δημοκρατία που εγκαθιδρύθηκε το 1974 εξελίχθηκε σε μία διεφθαρμένη τριτοκοσμική ολιγαρχική οικογενειοκρατική μπανανία, το πολιτικό προσωπικό της οποίας εκφυλίστηκε σε μία τάξη ανεπάγγελτων προϊόντων κομματικού σωλήνα, ανίκανων να διαχειριστούν έστω στοιχειωδώς τις κρατικές υποθέσεις και πολύ περισσότερο να παράγουν όραμα για το μέλλον, ενώ ασήμαντα ενεργούμενα και φερέφωνα ανήλθαν σε ανώτατα αξιώματα (εξαιρέσεις υπάρχουν φυσικά, αλλά απελπιστικά λίγες και απομονωμένες). Ο κρατικισμός, το πελατειακό σύστημα, το μέσον, το ρουσφέτι, η ευνοιοκρατία, η κομματοκρατία, η διαφθορά, όχι μόνον δεν καταργήθηκαν αλλά ανήλθαν σε δυσθεώρητα ύψη που οι προηγούμενες γενιές δεν είχαν κάν διανοηθεί.

2. Γεωργία, βιοτεχνία, βιομηχανία, απλά εξαλείφθηκαν, εισάγονται ακόμα και σταφίδες, πατάτες και κρεμμύδια, ενώ πράγματι γίναμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης.

3. Η χώρα χρεωκόπησε βίαια το 2010 και υπήχθη σε εξευτελιστικό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Οι υποδομές ξεπουλήθηκαν, τα λιμάνια μας, τα αεροδρόμια, τα τραίνα, ανήκουν σε ξένους. Οι μεγάλες επιχειρήσεις επίσης.  

4. Πυρκαϊές πρωτοφανούς εντάσεως και εκτάσεως κατέκαψαν το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής επικράτειας. 

5. Η Τουρκία διεκδικεί ανοιχτά το Αιγαίο, τίθεται δημοσίως θέμα Θεσσαλονίκης, Κρήτης κλπ., προβάλλονται ψευδο-αλυτρωτικά αιτήματα από Σκόπια και Αλβανία, ο έλεγχος της Θράκης έχει σχεδόν περιέλθει στο τουρκικό προξενείο, τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου εποικίζονται από λαθρομετανάστες και αποικιοποιούνται οικονομικά από την Τουρκία μέσω της ιδιοφυούς ιδέας της κατάργησης της βίζας, η βόρεια Κύπρος παραμένει υπό τουρκική κατοχή. Το ναυάγιο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι πλήρες, διακομματικό και εθνοκτόνο.

6. Η δημόσια εκπαίδευση κατέρρευσε και παράγει πλέον μαζικά λειτουργικά αναλφάβητους. Τα πανεπιστήμια κατέστησαν άντρα βίας και ανομίας. 

7. Κυρίαρχη ιδεολογία σημαντικού μέρους της "ελίτ" (δηλαδή της κρούστας του βόθρου) είναι ο εθνομηδενισμός, δηλαδή το λυσσαλέο μίσος για την πατρίδα μεταμφιεσμένο σε "επιστήμη". Η προδοσία έγινε μόδα και ο ανθελληνισμός προϋπόθεση ανέλιξης. Ο Μαυροκορδάτος έγινε πρότυπο "πολιτικής ορθότητας", ο Νενέκος "έκφραση πολυπολιτισμικότητας". Πατρίδα, οικογένεια, πειθαρχία, εργασία, πειθαρχία, στρατιωτική αρετή, ηθικές αξίες, θρησκευτικότητα, στοχοποιήθηκαν ως "ακροδεξιά στοιχεία". Η ερμηνεία των απωθημένων της κακοποιημένης από την χούντα γενιάς του Πολυτεχνείου δεν αρκεί. 

8. Η ανομία, η βία, η παραβατικότητα, η εγκληματικότητα αλλά και η ατιμωρησία μετέβαλαν την νεοελληνική ζωή σε δυστοπία και κατέστησαν την απλή καθημερινότητα των πολιτών επικίνδυνη καθημερινή περιπέτεια. Ιδίως η μαζική εφηβική βία είναι ένδειξη κοινωνικής κατάρρευσης. Η εισβολή του εθνομηδενισμού και γενικώτερα του μηδενισμού στην εκπαίδευση, παράγει ηθικό κενό που οδηγεί στην τυφλή βία.

9. Η μαζική εισέλευση λαθρομεταναστών (τους οποίους οι "προοδευτικοί διανοούμενοι " υπερασπίζονται λυσσαλέα αλλά κανένας τους φυσικά δεν φιλοξενεί κάποιον δυστυχή από αυτούς στο σπίτι του) έχει αφελληνίσει ολόκληρες περιοχές της χώρας. Οι άνθρωποι αυτοί εύλογα φέρνουν μαζί τους τον πολιτισμό τους, αλλά η συνέπεια είναι η βαθειά πολιτισμική και κοινωνική μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα με ασιατικά-αφρικανικά χαρακτηριστικά, που εγκυμονεί το τέλος της μακράς ελληνικής πορείας σε αυτόν τον τόπο. Μαζί με το περιεχόμενο του ελληνικού πολιτισμού (δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία έκφρασης, κλασσική παιδεία, χριστιανισμός κλπ.).

10. Η δημογραφική κατάρρευση, που όμοιά της δεν έχει συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία 10.000 χρόνια, δεν γίνεται αντικείμενο διαχείρισης ή έστω προβληματισμού από το πολιτικό σύστημα. Ο ελληνικός πληθυσμός καταρρέει πλέον με ταχείς ρυθμούς και τα κενά καλύπτουν μη ευρωπαϊκοί πληθυσμοί. Η προοπτική της εξάλειψης της Ελλάδας ως ιστορικής οντότητας είναι ορατή στο εγγύς μέλλον. Μπορεί να αποτραπεί με γενναία μέτρα, αλλά στο υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε η πολιτική βούληση ούτε η ικανότητα σχεδιασμού τέτοιων μέτρων. Ούτε κάν η διάθεση ούτε η αίσθηση σκοπιμότητας

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: 

ΣΕ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ.

 Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ.

 ΕΠΕΙΓΕΙ Η ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΥΜΑΜΗΣ ΜΕ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΓΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΤΩΝ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΣΗ ΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣ.

ΥΓ: το κείμενο αυτό δεν συνδέεται με καμμία απολύτως σκοπιμότητα, κυοφορούμενη πολιτική κίνηση, φιλοδοξία, ιδιοτέλεια, πληροφορία, παρασκήνιο κλπ.

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/nmWpLwB1zF5GHVC7/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ!

Γιώργος Τασιόπουλος 

50 χρόνια Δημοκρατίας λένε...

ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ!

50 χρόνια Δημοκρατίας, μα σχεδόν σιωπά το πολιτικό μας προσωπικό για τα ανεπούλωτα τραύματα που με δική του αμέλεια ή ευθύνη κακοφορμίζουν επικίνδυνα στο σώμα του ελληνικού λαού...

Μια Δημοκρατία που αναστήθηκε ως συνέπεια της τουρκικής εισβολής - κατοχής, των 200.000 προσφύγων, των στην Κύπρο.  Σήμερα στα διαγγέλματά τους οι πολιτικοί αρχηγοί αποφεύγουν τις επικίνδυνες λέξεις και το παρουσιάζουν σαν μοιρασμένο νησί. 

Δεν μιλούν για τις συνέπειες της κατοχής του 36,2% της Κύπρου, τον εκτοπισμό 150.000 Ελληνοκυπρίων, τις απώλειες 4.500-6.000 στρατιωτών και αμάχων (νεκροί και τραυματίες) αλλά και για τους πάνω  από 2.000 αγνοούμενους.

Μιλούν βέβαια για τολμηρές αποφάσεις και ο φόβος μεγαλώνει γιατί κάθε φορά που τολμούσαν υπονοούσαν κάποιο σχέδιο ΑΝΑΝ, ενδοτισμό και υποχώρηση.

Και αν τότε μας είπαν "η Κύπρος κείται μακράν" σήμερα είναι σαν να επαναλαμβάνουν μετά τον αφοπλισμό σιγά σιγά των νησιών του Αιγαίου, η Κάσος κείται μακράν"

Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό που συνεχίζει να κυβερνά τη χώρα από το 1974 ελάχιστες στιγμές στάθηκε στο ύψος του.

Οι αναρτήσεις του Χρήστου Καπούτση, του Αλέξανδρου Τσίγγου και του Δημήτρη Σαββίδη αισθάνομαι ότι φωτίζουν με επάρκεια τα μαύρα σκοτάδια της πολιτικής μας ζωής των 50 χρόνων και προειδοποιούν για τα επερχόμενα...

"Μην αμελήσετε, Πάρτε μαζί σας νερό, Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία", όπως έλεγε και ο συμπατριώτης μου ποιητής Μιχάλης Κατσαρός 

_______________

Χρήστος Καπούτσης:

Με ολόλευκη χειροποίητη τουαλέτα, ως  νύφη, έκανε εντυπωσιακή εμφάνιση στους Κήπους του Προεδρικού  Μεγάρου  η πρώτη τη τάξει  πολίτης της χώρας και πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου, πρώην  πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας (που το Σ. τ. Ε. έκρινε ότι η κατάργηση του 13 και 14 μισθού ως Δώρα, σε συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους είναι απολύτως συμβατή με το Σύνταγμα, ενώ στον ιδιωτικό τομέα είναι επιτρεπτά),  θυγατέρα Αρεοπαγίτου, διαζευγμένη,  μητέρα και σύντροφος ( καθότι μη ελθούσα εισέτι εις γάμου κοινωνίαν  ) δικηγόρου.