H Χαμένη Άνοιξη του Στρατή Τσίρκα

Ο Στρατής Τσίρκας , γεννήθηκε σαν σήμερα στο Κάιρο, στις 23 Ιουλίου 1911. Συγγραφέας από τους αξιολογότερους πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιάννης Χατζηαντρέας (από παρατσούκλι του πατέρα του, Κώστα Χατζηαντρέα).

Αποσπάσματα από το μυθιστόρημά του «Χαμένη Άνοιξη» (Κέδρος 1976), που αναφέρεται στην Αποστασία, την κυβερνητική αστάθεια, τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα και γενικώς στο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα λίγο πριν την Χούντα του 1967.

Το απόσπασμα αναφέρεται στους ξένους και στις επιδιώξεις τους στην Αθήνα, μέσω των πρακτόρων τους εγχώριων και μη:

[…] Θέλουν τη Ελλάδα πόρνη να τους ανοίγει τα σκέλια στην ποδιά της Ακρόπολης να προμηθεύει μισοτιμής το ρίγος της αμαρτίας στις μαραγκιασμένες από τον πουριτανισμό ψυχές τους.
Μας θέλουν γκαρσόνια ταβερνιάρηδες μαστροπούς βαρκάρηδες επιβήτορες καμπαρετζήδες μπουζουξήδες χασισέμπορους αχ αμαν αμαν και συρτάκι αμε και Ζόρμπα δη Γκρηκ κι αυτοί ν’αρμέγουν τον τόπο το κρασί το λάδι τα πορτοκάλια τις ντομάτες τα ροδάκινα το βαμπάκι τα μάρμαρα το βωξίτη το λιγνίτη τα μεταλλεύματα και τον ιδρώτα του κόσμου.

Κοίτα που καταντήσαμε κάθε πολιτικός και κόκκινο φαναράκι στην πόρτα του και τ’όνομά του φωτισμένο σε ταμπελίτσα πλάι στο κουδούνι. Λουιζ Κλάρα Ρόζα Ντολόρες.

[…] Παραμερίστε διαφορές με Παπατζήδες ή Σβωλοτσιριμώκους, παράπονα και μνησικακίες για Λίβανους και Δεκέμβρηδες και λοιπά. Όλοι μαζί, όλοι μαζί, να σώσουμε τον τόπο, γιατί η Γερμανίδα λύσσαξε και θα τον ξεπατώσει….

[…] Σε άλλες χώρες που οι πολίτες ξέρουν τα δικαιώματά τους θα είχε αλλάξει από καιρό τέτοια κατάσταση. εδώ τα εδραιωμένα συμφέροντα, η μονοωλιακή εκμετάλλευση, τα «κλειστά επαγγέλματα» , το συνάλλαγμα που σπαταλιέται σε πολυτέλειες και αργομισθίες… Τετρακόσια χρόνια σκύβαμε το κεφάλι όταν σήκωνε τη φωνή κι ο τελευταίος αγάς. Ενάμιση αιώνα τώρα ελεύθερο κράτος κι ακόμη μας δυναστεύουν αγάδες κάθε λογής, από τον εισπράχτορα του λεωφορείου ως το διοοικητή της Εθνικής, απ’ τον Βαν Φλητ ως τους εξοχότατους της Πιουριφάι και Λαμπουίς, τους ανθύπατους της νέας Ρώμης στο κρατίδιο των Γραικύλων…

[…]Φοβάμαι πως δε θα την αποφύγουμε τη δικτατορία.
_ Γιατί τώρα τι έχουμε; ρώτησε ο Βάρναλης. Έχουμε δικτατορία των δωσίλογων με φερετζέ. Την παρουσιάζουμε για «αληθινή δημοκρατία». Και η δουλειά τους – δηλαδή η προδοσία του λαού – γίνεται. Καμαρώστε καθεστώς: πατημένο σύνταγμα, κυβέρνηση της μειοψηφίας, χιτλερική νομοθεσία, αστυνομοκρατία, παρακρατικοί δολοφόνοι, γερμανοντυμένοι «πατριώτες» και τα λοιπά…

***

Στρατής Τσίρκας (23 Ιουλίου 1911 – 27 Ιανουαρίου 1980)

Ο Στρατής Τσίρκας, το πραγματικό του όνομα ήταν Γιάννης Χατζηανδρέας, γεννήθηκε στο Κάϊρο το 1911.

Εγραψε ποιήματα, διηγήματα, μυθιστορήματα και είναι ένας από τους σημαντικότερους κριτικούς και μελετητές του έργου του Κ.Καβάφη. Σπούδασε στην Αμπέτειο σχολή και μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε ως υπάλληλος στο Κάϊρο, στην Ανω Αίγυπτο και στην Αλεξάνδρεια.

Το 1930 γνωρίζεται με τον Καβάφη, έρχεται επίσης σε επαφή με το αριστερό κίνημα και εντάσσεται σ’ αυτό. Αναπτύσσει συνδικαλιστική δράση και οργανώνει αντι-ιμπεριαλιστικό κίνημα στην Ανω Αίγυπτο.

Οι εμπειρίες της επαφής του με τους ντόπιους και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους αποτελούν το υλικό για την ποιητική συλλογή του Φελλάχοι το 1937. Την ίδια χρονιά ταξιδεύει στο Παρίσι για να πάρει μέρος στο αντιφασιστικό συνέδριο συγγραφέων, εκεί, έχει επαφές με τους Νερούντα, Αραγκόν και Μπρεχτ. Μαζί με τον Λάγκστον Χιούγκ γράφoυν τον Ορκο στον δολοφονημένο ποιητή Λόρκα («να καταπολεμούμε την τυραννία και την καταπίεση όχι μόνο με τον λόγο αλλά και με τη ζωή μας»), ο οποίος υπογράφεται από τα περισσότερα μέλη του συνεδρίου.

Μετά από ένα σύντομο ταξίδι στην Τσεχοσλοβακία επιστρέφει στην Ελλάδα. Οι προσπάθειες του να έρθει σε επαφή με αντιφασίστες φίλους του που βρίσκονται στην παρανομία λόγω της δικτατορίας του Μεταξά, δίνουν το υλικό για μια ακόμη συλλογή ποιημάτων, Το λυρικό ταξίδι (1938).

Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου η δράση του υπήρξε έντονη. Εντάχθηκε σε παράνομες αντιφασιστικές οργανώσεις, προσέφερε βοήθεια στους εξόριστους Ελληνες της Μέσης Ανατολής, συμμετείχε στην ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Συνδέσμου. Παράλληλα, αρθογραφούσε σε διάφορα έντυπα και στην εφημερίδα της οργάνωσης που είχε τον τίτλο Ελλην. Το 1944 κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων Αλλόκοτοι άνθρωποι και άλλα διηγήματα, ενώ δύο χρόνια αργότερα η τελευταία συλλογή ποιημάτων του Προτελευταίος αποχαιρετισμός και το Ισπανικό ορατόριο.

Το 1947 δημοσιεύεται το έργο του Ο Απρίλης είναι πιο σκληρός, μέσα από το οποίο εκφράζονται οι εμπειρίες του από τον αγώνα. Στη μεταπολεμική περίοδο ταξιδεύει στην Ευρώπη ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει την πολιτική του δράση. Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’50 δημοσιεύονται η συλλογή διηγημάτων Ο ύπνος του θεριστή και άλλα διηγήματα (1954), η νουβέλα Νουρεντίν Μπόμπα (1957).

Το 1958 βραβεύεται με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου για την μελέτη του Ο Καβάφης και η εποχή του, μελέτη που αποτελεί σημείο αναφοράς στη σχετική βιβλιογραφία. Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας του Ακυβέρνητες Πολιτείες, η Λέσχη, δημοσιεύεται το 1961. Ακολουθούν η Αριάγνη (1962) και η Νυχτερίδα το 1965. Aλλη μια συλλογή διηγημάτων του κυκλοφορεί το 1966, με τίτλο Στον κάβο και άλλα διηγήματα.

Ο πολιτικός Καβάφης, έργο που κυκλoφορεί το 1971, συγκεντρώνει τις μελέτες του Τσίρκα για τον ποιητή. Το 1972 οι Ακυβέρνητες Πολιτείες κρίνονται ως το καλύτερο ξένο βιβλίο που κυκλοφορεί στη Γαλλία και του απονέμεται το Βραβείο Κριτικών και Εκδοτών της Γαλλίας. Επίσης κυκλοφορούν ένα χρόνο αργότερα τα ημερολόγια που ο συγγραφέας κρατούσε στο διάστημα που έγραφε την τριλογία.

Το τελευταίο του έργο, Η χαμένη άνοιξη το 1976, ήταν η αρχή μιας νέας τριλογίας, που δεν ολοκληρώθηκε όμως ποτέ.

Πεθαίνει το 1980 και ένα χρόνο μετά κυκλοφορούν τα ποιήματα του συγκεντρωμένα σ’ έναν τόμο.

Ποιητικές συλλογές

Φελλάχοι (1937)
Λυρικό ταξίδι (1938)
Προτελευταίος αποχαιρετισμός και Ισπανικό ορατόριο (1946)
Ποιήματα (1981)

Διηγήματα

Αλλαξοκαιριά
Αλλόκοτοι άνθρωποι (1944)
Ο Απρίλης είναι πιό σκληρός (1947)
Ο ύπνος του Θεριστή (1954)
Νουρεντίν Μπόμπα κι άλλα διηγήματα (1957)
Στόν Κάβο κι άλλα διηγήματα (1966)
Τα διηγήματα (1978)

Μυθιστορήματα

Ακυβέρνητες Πολιτείες

Η λέσχη – Α τόμος (1960)
Αριάγνη – Β τόμος (1962)
Η νυχτερίδα – Γ τόμος (1965)

Τα ημερολόγια της τριλογίας

«Ακυβέρνητες Πολιτείες» (1973)
Χαμένη Ανοιξη (1976)

Κριτικές μελέτες

Δημοσθένης Βουτυράς (1948)
Νίκος Νικολαϊδης (1950)
Ο Καβάφης και η εποχή του (1958)
Τα τείχη ενός κριτικού και η τέχνη του Καβάφη (1960)
Για τον Σεφέρη (1961)
Ο πολιτικός Καβάφης (1971)

Βιβλιογραφία

Μ.Γιαλουράκη, Ιστορία των Ελληνικών Γραμμάτων στην Αίγυπτο (1962)
Βασίλη Νεφελούδη, Η Εθνική Αντίσταση στην Μέση Ανατολή (1981)
Ευγενίας Παλαιολόγου Πετρώνδα, Λωτοί του πάθους (1991)
Γ.Βαλέτα, περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα, 14 Σεπτ. ’45, κριτική για το: Αλλόκοτοι άνθρωποι.
Μ.Αναγνωστάκης, περιοδικό Κριτική, Θεσ/νίκη, Ιούλ.-Αύγ. ’61, κριτική για τη Λέσχη.
Γ.Π. Σαββίδη, περιοδικό Ο Ταχυδρόμος, 22.7.63, κριτική για την Αριάγνη.
Αλέξ. Κοτζιά, περιοδικό Τομές, τεύχ. 10, Μάρτ. ’77, κριτική για τη Χαμένη Ανοιξη.
Π.Α. Ζάννα, περιοδικό Ο πολίτης, Ιαν.-Φεβρ. ’80, τ. 32 με τίτλο «Για τον Στρατή Τσίρκα».

Πηγή: Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Εκδήλωση μνήμης για τον μάρτυρα της Δημοκρατίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας Σωτήρη Πέτρουλα

Του Αριστομένη Συγγελάκη 

Με μια λιτή εκδήλωση τιμήσαμε χθες βράδυ τη μνήμη του μάρτυρα της Δημοκρατίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας Σωτήρη Πέτρουλα, ακριβώς στο σημείο όπου δολοφονήθηκε (Σταδίου και Εδουάρδου Λω), στις 21 Ιουλίου 1965. Συμμετείχαν συναγωνιστές του Σωτήρη Πέτρουλα, φοιτητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) και δημοκράτες (ένα μέρος μόνο των συμμετεχόντων εικονίζεται στη φωτογραφία).

Πολλά έχουν γραφεί - και δικαίως - για την εμβληματική αυτή φυσιογνωμία του φοιτητικού και ευρύτερα δημοκρατικού κινήματος της πατρίδας μας. Επιτρέψτε μου δύο μόνο επισημάνσεις:

Ο Σωτήρης Πέτρουλας γεννήθηκε στο Οίτυλο το 1942. Η οικογένειά του είχε 25 νεκρούς στη διάρκεια της Κατοχής. Όμως, μετά την απελευθέρωση, αντί οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και οι οικογένειες των θυμάτων της ναζιστικής και φασιστικής θηριωδίας να τιμηθούν από την Πολιτεία υπέστησαν ανείπωτες διώξεις. Έτσι η οικογένεια του Σωτήρη Πέτρουλα αναγκάστηκε να μετακομίσει στην Αθήνα το 1946 για να σωθεί από τις παρακρατικές ορδές.

Ο Σωτήρης Πέτρουλας με σκληρό αγώνα κατόρθωσε να περάσει στην ΑΣΟΕΕ με υποτροφία, ενώ παράλληλα εργαζόταν! Και δεν σταμάτησε ποτέ να συμμετέχει ενεργά και να πρωτοστατεί στους δημοκρατικούς αγώνες της εποχής: αυτοδιάθεση -αντιϊμπεριαλιστική ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, 114, 15%. Πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία και Κοινωνική Δικαιοσύνη!

ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΑ Η ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑ-ΟΧΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ..ΑΙΜΑ ΑΔΙΚΑΙΩΤΟ

ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΑ Η ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑ-ΟΧΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ..ΑΙΜΑ  ΑΔΙΚΑΙΩΤΟ

 ......"Που είναι η μάνα σου, μωρή;...

....Μέσα στην παγωνιά του πρωϊνού, ήτανε 20 του Γενάρη του 1946, πρέπει να ’τανε μέρα Κυριακή, γιατί η μάνα μου επέμενε να μου φορέσει τα τσαρουχάκια μου…»Έτσι ξεκινά η αφήγηση της Δήμητρας Πέτρουλα, αφήγηση  που κόβει σαν το καλοακονισμένο ξυράφι, ή σαν το καλοακονισμένο χαρτί, την γυαλιστερή επιφάνεια της (νεο) ελληνικής ιστορίας. Μπροστά στα μάτια του 6χρονου μια κάνη κι ένα κτήνος. Πίσω του μια συμμορία ΧΙΤΩΝ που μιμούνταν τις μαζικές δολοφονίες των ναζί – δασκάλων τους. Μπροστά και πίσω η ανθρώπινη τραγωδία, στην οποία οι πρωταγωνιστές μπορεί ν’ αλλάζουν ονόματα (ενίοτε και ρόλους κι ας πονά κι απαιτεί την ίδια καταγγελία,  παρόλο που δεν αλλάζει τα κόζα της ιστορίας), ιστορία που μπορεί να μεταμφιέζεται ανάλογα το πλαίσιο λιγάκι διαφορετικά,  αλλά οι βασικές δομές της αποκτήνωσης και της αντίστασης εναντίον της παραμένουν.

–  Σε λίγο, το εξάχρονο, το μόνο που επέζησε μονάχα γιατί ένας απ τους χίτες «φοβήθηκε τον θεό» κι αποφάσισε να το φαν τα τσακάλια παρά να το καθαρίσουν οι ίδιοι, θα έμενε 2 μέρες πάνω στο βουνό ανάμεσα στα πτώματα και στα γκρέμια. Θα έβλεπε τις κότες να τρώνε τα μυαλά του πατέρα, το αδικοσκοτωμένο σκυλάκι που λάτρευε τον Λεούτση της, φριχτά δολοφονημένο, την μητέρα με τα έντερα έξω, την αδερφή ν’ αργοπεθαίνει βογγώντας, θαρρώντας πως είναι ένα παιχνίδι προσμονής και πως θα σηκωθούν όλοι.

Κι ύστερα η διαδρομή σε μια Ελλάδα που αργοπέθαινε ενώ εκσυγχρονιζόταν, χάνοντας αυτό που σε κάνει παντοτινά ζωντανό: την ψυχή σου. Το δύσκολα κρυμμένο σοκ παρά τα αναμενόμενα και τόσο βαρετά πάντοτε φληναφήματα ακόμη κι από τις μιντιακές καταγραφές της εποχής, το απίστευτο κυνηγητό στην μικρούλα επιζήσασα που είχε αντικαταστήσει εντός της όσον αφορά το περιεχόμενο της ερώτησης την βιολογική μάνα με την πατρίδα, η σκληράδα ακόμη κι από οικογένειες συγγενών, η χυδαιότητα του να σου βάζουν χέρι γιοι σε σπίτια που σε φιλοξενούσαν καλοί ξένοι και να καλύπτεται ο γιος (στην πραγματικότητα αυτός ο σιχαμερός συνδυασμός αυθαιρεσίας του πολίτη κι αναλγησίας ενός κράτους μπροστά ακόμη και στα παιδιά των «μιασμάτων»), η αλληλεγγύη από δικούς αλλά κι από δυο τρεις ιδεολογικούς αντιπάλους που θελαν μες στον χαμό να κρατήσουν ανθρωπιά και την σώσαν, η οικογένεια με τους 31 νεκρούς από το άμεσο της περιβάλλον και με τους επιπλέον 42 στο ευρύτερο, νεκροί που δεν περιλαμβάνονται στη λίστα παιδιά που καθώς δεν μπορούσαν να βρουν οι γονείς τους δουλειά πωλούσαν χαρτομάντηλα ή γίναν λουστράκοι και τους άλεσε το τραμ, (σε ένα ιδιότυπο αλλά εντελώς υπαρκτό καθεστώς απαρτχαϊντ που οι καλές συνοικίες και οι καλές οικογένειες δεν ήθελαν να δουν, τρε μπαναλ, την ίδια ώρα που ξεκοκάλιζαν το σχέδιο Μάρσαλ στα πάνω πατώματα ή έπαιρναν κανά ξεροκόμματο στα κάτω) αγκαθωτές μνήμες μετέπειτα χαμένων που τους είχε στήριγμα, ονόματα μιας παράθεσης που ματώνει στο τέλος και σε κάνει να σιωπάς, μια Μάνη που έτσι μην αφήνοντας ζωντανό ή μη διωκόμενο απ’ τον τόπο, έγινε «μαύρη», η κόρη του Πέτρουλα, του αντάρτη,  η θεία του Σωτήρη…

Η δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα και η εποχή του (ΒΙΝΤΕΟ)

Η δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα/ «Ιουλιανά» 1965/ Τι προηγήθηκε/ Το κίνημα των 70 ημερών – η πολιτική της ΕΔΑ

γράφει ο Αλέξανδρος Α. Χατζηκώστας (www.xatzikostas.gr)

«…Μάρτυρες, ήρωες οδηγούνε
τα γαλάζια μάτια σου
μας καλούνε…»

Στις 21 Ιούλη του 1965, το βράδυ έπεφτε νεκρός στην Αθήνα από τα χτυπήματα των αστυνομικών ο νεολαίος αγωνιστής, στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη Σωτήρης Πέτρουλας. Το όνομα του γίνεται τραγούδι. Η μνήμη του τιμάται μέχρι σήμερα μαζί με άλλους αγωνιστές που πότισαν με το αίμα τους το δένδρο της λευτεριάς. Παρακάτω παρουσιάζουμε ένα μικρό αφιέρωμα στηριγμένο σε διάφορα αφιερώματα για τη δράση του καθώς και την εποχή που αυτή πραγματοποιήθηκε.

Ο Σωτήρης Πέτρουλας γεννήθηκε στο Οίτυλο της Μάνης το 1942 από γονείς αγρότες. Το 1946 η οικογένεια Πέτρουλα καταφεύγει στην Αθήνα για να διασωθεί από τη δολοφονική μανία των ένοπλων συμμοριών της Δεξιάς.

Ο Σωτήρης Πέτρουλας εγγράφεται στο δημοτικό σχολείο της περιοχής Ακαδημία Πλάτωνος και ταυτόχρονα αρχίζει να εργάζεται και να μπαίνει στα βάσανα της καθημερινής βιοπάλης. Τελειώνοντας το δημοτικό το 1954 εγγράφεται στη Μέση Εμπορική Σχολή Εμποροϋπαλλήλων Αθηνών στην πλατεία Μητροπόλεως, και μετά από τη φοίτηση τριών τάξεων εγγράφεται στη Μέση Εμπορική στην πλατεία Κουμουνδούρου, την οποία και τελειώνει το 1960. Σ` όλα αυτά τα χρόνια εξακολουθεί να εργάζεται και παράλληλα να είναι άριστος μαθητής και να συμμετέχει στο μαζικό μαθητικό κίνημα.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΣ! - "...Τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε..."

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΣ;

ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε λίγα λεπτά μετά το χτύπημα στον Σωτήρη Πέτρουλα ενώ ο άνδρας που εικονίζεται να τον μεταφέρει στα χέρια του είναι ο δημοσιογράφος της «Αθηναϊκής», Γιώργος Κουτλίδης (υπέγραφε σαν Γιώργος Σειρηνός), που κάλυπτε την πορεία.

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Ο Σωτήρης Πέτρουλας αποτελούσε μια ηγετική φυσιογνωμία στην αριστερά και διετύπωσε τους προβληματισμούς του και τις διαφωνίες του, διαγράφηκε από την ΕΔΑ ως φραξιονιστής κι ας ήταν παιδί μιας οικογένειας που συνολικά είχε 31 νεκρούς στους αγώνες του αριστερού κινήματος στη χώρα μας.

Η μητέρα του Σωτήρη Πέτρουλα στην κηδεία

Ο Σωτήρης Πέτρουλας συνδεόταν με την ιδρυμένη από το 1962, «Κίνησης Φίλων Νέων Χωρών». με εμβληματική παρουσία της κίνησης και συνιδρυτή της τον μεγάλο μαρξιστή ιστορικό, Νίκο Ψυρούκη.

Η ΚΦΝΧ ιδρύθηκε με αφορμή μια έκθεση για τη Κούβα την εποχή μάλιστα που ο Χρουτσώφ την είχε αποκυρήξει. 

Η δράση τους αφορούσε τις χώρες και τους λαούς που αγωνίζονταν κατά του αποικιοκρατικού ζυγού. 

Η θέση τους για την Κύπρο ήταν η αντιιμπεριαλιστική ένωση Κύπρου - Ελλάδας! 

Στόχευαν στην ενίσχυση του αγώνα των Κυπρίων για την αυτοδιάθεση-ένωση της Κύπρου και τη συμπαράσταση στα απελευθερωτικά κινήματα του Τρίτου Κόσμου.

Στα πλαίσια της κίνησης εκδόθηκε το περιοδικό «Αντιιμπεριαλιστής».

Ιούλιος 1965: Κηδεία Σωτήρης Πέτρουλας: Η κοπέλα του Κική και οι συμφοιτητές, συν η σημαία με το 114

Η δολοφονία του Πέτρουλα εκτιμήθηκε από τους συντρόφους του ως η κατάλληλη στιγμή για την πλήρη αυτονόμησή τους από την ΕΔΑ και τη ΔΝΛ. Έτσι, τη μέρα της κηδείας κυκλοφόρησαν χιλιάδες προκηρύξεις που ανήγγειλαν την ίδρυση της ΠΑΝΔΗΚ “Σωτήρης Πέτρουλας”, που διοργάνωσε την πρώτη της Συνδιάσκεψη τρεις μήνες αργότερα.

Χαρακτηριστικά, ο δημοσιογράφος Γιώργος Γκόντζος, μας θυμίζει από το ιστολόγιο ΑΡΧΕΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ την ακόλουθη προκήρυξη:

 ---------------------- 

ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ "ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΣ" όπου στο κείμενο με τίτλο ΟΡΚΟΣ ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ ΝΕΚΡΟ ΜΑΣ, σημειώνονται μεταξύ άλλων:

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ
Να συνεχίσουμε μέχρι τέλος τον μεγάλο αγώνα της Δημοκρατίας και της Ανεξαρτησίας. Δεν θα υποταγούμε σε καμία συνθηκολόγηση,και κανένα ανήθικο συμβιβασμό.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ
Να παλαίψουμε μέχρι τέλος για την συντριβή των ανδρεικέλων και των σκοτεινών δυνάμεων που τους διευθύνουν , για να επικρατήσει η θέληση του λαού,για να είναι ο λαός κυβερνήτης και όχι ταπεινός δούλος και υπήκοος.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ
Να αγωνισθούμε μέχρι τέλος στο πλευρό των αδελφών μας της Κύπρου, για να απελευθερωθεί το μεγάλο μας νησί, για να μην το ξεπουλήσουν διάφοροι προδότες τύπου Νόβα.  Θα δώσουμε όλοι την ζωή μας, δεν θα δώσουμε όμως ούτε σπιθαμή ελληνικής γης σε ξένους

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ
Να παλαίψουμε μέχρι τέλος για να γίνουν τα ελληνικά σχολεία και Πανεπιστήμια, τόποι επιστημονικής προόδου, ελεύθερης δημοκρατικής δημοκρατικής σκέψης και όχι μέσα μεσαιωνικού σκοταδισμού και φωλιές τρομοκρατίας και ραγιαδισμού

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ
Να αγωνισθούμε μέχρι τέλος για να ανήκει η Ελλάδα στους Έλληνες, για να θριαμβεύσουν τα ιδανικά της Δημοκρατίας του λαού

Στη διεύθυνση https://youtu.be/otlioDNIvY8 συνέντευξη του συναγωνιστή του Μάκη Παπούλια. Ο επιστήθιος φίλος του Σωτήρη Πέτρουλα ανάμεσα σε άλλα μαρτυρά το πως έγινε η ενηλικίωσή τους στο φοιτητικό κίνημα μέσα από τους αγώνες τους για την Κύπρο όπως δηλώνει:

" Είμαστε άφοβοι! Είχαμε τη μεγάλη εμπειρία των διαδηλώσεων για την Κύπρο. (15:40΄-15:55΄) ..."

"...εμείς όμως μαθητές στο νυχτερινό από τις μεγάλες διαδηλώσεις της Κύπρου, τα μεγάλα γεγονότα είμαστε πρωτεργάτες, από τα 15 μας βρεθήκαμε στις επάλξεις αυτών των αγώνων, ειδικά του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, τα μεγάλα γεγονότα που γίνανε όταν στην Κύπρο απαγχονίσανε τον Καραολή και το Δημητρίου. είμαστε μπροστά σε όλες τις διαδηλώσεις και κρατάγαμε σημαίες (10:30΄-11:10΄)"

ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΣ - Τετάρτη 21 Ιουλίου 1965

Στρατής Τσίρκας, «Χαμένη άνοιξη»

"...Την άλλη μέρα γίνεται η κηδεία. Από νωρίς στις γειτονιές έχουν διαδώσει ότι έχουν στηθεί κανόνια στο Στάδιο, ότι πολυβόλα υπάρχουν στην Ακρόπολη, ότι ο στρατός θα χτυπήσει. Παρόλα αυτά η συμμετοχή του κόσμου είναι τεράστια. Αρχίζει το λαϊκό προσκύνημα στη φτωχογειτονιά του Κολωνού και αργότερα ξεκινάει η πομπή, διασχίζοντας την Αθήνα. Στη Μητρόπολη μεταφέρονται εκατοντάδες στέφανα ατόμων και οργανώσεων. Τουλάχιστον 500.000 άτομα παρευρίσκονται στην κηδεία, πραγματοποιώντας μία από τις μεγαλύτερες λαϊκές συγκεντρώσεις που έγιναν ποτέ στην Αθήνα. Η αστυνομία δεν τολμάει καν να εμφανιστεί.
…Κι όταν είδα στην πλατεία Ομονοίας τους οικοδόμους με ξεγυμνωμένα στήθη να σταματούν τη νεκροφόρα και να σηκώνουν στα χέρια τους το φέρετρο, είπα μέσα μου πως από εδώ αρχίζει πια η αποθέωση.
…Είδα τον πατέρα του, που τον είχαν σηκώσει στα χέρια οι φίλοι του παιδιού του, να βαστάει στ’ αριστερό ένα μπουκέτο κόκκινες γλαδιόλες και στο δεξί μια τσαλακωμένη φωτογραφία, να τη σφίγγει πάνω στο στήθος του και να τη δείχνει στα πλήθη, που χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν, όχι δεν έκλαιγαν και δεν θρηνούσαν, και τον άκουσα να λέει:
” Αδέρφια του παιδιού μου… Ο Σωτήρης ζει… Αγωνισθείτε για το ξερίζωμα του φασισμού… Ο Σωτήρης μου γι’ αυτό θυσιάστηκε… Δε θέλω να κλαίτε… Εμπρός στον Αγώνα για τη Δημοκρατία…”(…)

Αλιευθέν από το ΓΕΡΟΜΟΡΙΑ

ΠΗΓΗ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΣ...

Κηδεία Σωτήρη Πέτρουλα, 1965

Ποτέ δεν λες η μοίρα πως σε αδίκησε
μα μόνο η ιστορία αλλιώς σου μίλησε...

Μ. Ρασούλης
Πέμπτη 15 Ιουλίου 1965. 

Ο Γ. Παπανδρέου αναγκάζεται σε παραίτηση από το βασιλιά, το νεαρό βλαστάρι των Γλύξμπουργκ, μετά από 15λεπτη συνομιλία. Το Φεβρουάριο του ίδιου έτους το κόμμα του, η Ένωση Κέντρου, είχε κερδίσει τις εκλογές με το σαρωτικό ποσοστό του 52%.
Το βράδυ της ίδιας μέρας, μικρές διαδηλώσεις κατεβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας με συνθήματα: «Παπανδρέου», «Δεν περνάει ο φασισμός», «Κάτω η χούντα», «1-1-4». Ο νεοδιορισθείς Υπουργός Δημόσιας Τάξης Τούμπας διατάζει απαγόρευση των διαδηλώσεων. Η αστυνομία αρχίζει να χτυπάει. Τα εργατικά προάστια, τα εργοστάσια, τα μαγαζιά, οι νεολαίοι αρχίζουν να κινητοποιούνται.

Παρασκευή 16 Ιουλίου 1965. Πραγματοποιείται συγκέντρωση νεολαίας στο κέντρο της Αθήνας ενάντια στο βασιλικό πραξικόπημα. Η αστυνομία επιτίθεται. 114 τραυματίες, 84 συλλήψεις.

Η ένοχη σιωπή και η ένοχη αποσιώπηση...Λίγες σκέψεις με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του Σωτήρη Πέτρουλα.

Του Γιώργου Γκόντζου

Από τη μιά πλευρά για την δολοφονία του υπάρχει η ένοχη σιωπή προκειμένου να μην παρουσιάζονται "έργα και ημέρες" του μετεμφυλιακού κράτους -παρακράτους, να μη υπενθυμίζονται, η δεξιά διακυβέρνηση εκείνης της περιόδου, οι διώξεις απέναντι στην απαίτηση του λαού για δημοκρατία, οι παραβιάσεις του Συντάγματος, οι αυταρχικές κινήσεις σε βάρος δικαιωμάτων των πολιτών, οι μεθοδεύσεις σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας ..Και από την άλλη πλευρά η σχετική υπόμνηση της δολοφονίας αποσωπά τις πολιτικές απόψεις του νεαρού αγωνιστή, δεν προβάλλει τα θέματα (Κυπριακό) για τα οποία βρέθηκε με χιλιάδες άλλους πολίτες στην πρώτη γραμμή των μεγαλειωδών κινητοποιήσεων, κρύβει τα σύμβολα (Ελληνική σημαία) στις συγκλονιστικές διαδηλώσεις στις οποίες συμμετείχε ο ίδιος και οι σύντροφοί του στις οργισμένες πορείες για την τιμωρία των ενόχων μετά την δολοφονία του.  Υβριστές αμφότεροι, ο καθένας με τον τρόπο του.

Συνεχίζουν, είτε αδαείς, είτε ιδεολογικά υστερόβουλοι από το χώρο της αριστεράς, να αναφέρονται στον Σωτήρη Πέτρουλα αποσιωπώντας τις απόψεις του ίδιου και των συντρόφων του.

Από το ιστολόγιο ΑΡΧΕΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ παραθέτω την ακόλουθη προκήρυξη ---------------------- 

ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ "ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΛΑΣ " όπου στο κείμενο με τίιτλο ΟΡΚΟΣ ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ ΝΕΚΡΟ ΜΑΣ, σημειώνονται μεταξύ άλλων:

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ

Να συνεχίσουμε μέχρι τέλος τον μεγάλο αγώνα της Δημοκρατίας και της Ανεξαρτησίας.Δεν θα υποταγούμε σε καμία συνθηκολόγηση,και κανένα ανήθικο συμβιβασμό.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ

Να παλαίψουμε μέχρι τέλος για την συντριβή των ανδρεικέλων και των σκοτεινών δυνάμεων που τους διευθύνουν , για να επικρατήσει η θέληση του λαού,για να είναι ο λαός κυβερνήτης και όχι ταπεινός δούλος και υπήκοος.

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ

Να αγωνισθούμε μέχρι τέλος στο πλευρό των αδελφών μας της Κύπρου, για να απελευθερωθεί το μεγάλο μας νησί,για να μην το ξεπουλήσουν διάφοροι προδότες τύπου Νόβα.Θα δώσουμε όλοι την ζωή μας, δεν θα δώσουμε όμως ούτε σπιθαμή ελληνικής γης σε ξένους

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ

Να παλαίψουμε μέχρι τέλος για να γίνουν τα ελληνικά σχολεία και Πανεπιστήμια,τόποι επιστημονικής προόδου,ελεύθερης δημοκρατικής δημοκρατικής σκέψης και όχι μέσα μεσαιωνικού σκοταδισμού και φωλιές τρομοκρατίας και ραγιαδισμού

ΟΡΚΙΖΟΜΑΣΤΕ

Να αγωνισθούμε μέχρι τέλος για να ανήκει η Ελλάδα στους Έλληνες ,για να θριαμβεύσουν τα ιδανικά της Δημοκρατίας του λαού

Ιουλιανά - Σωτήρης Πέτρουλας: "Για ό,τι έπεσες, ήταν αλήθεια..."

15 Ιούλη 1965. Η άρνηση του βασιλιά να υπογράψει την αποπομπή του φιλοβασιλικού Πέτρου Γαρουφαλιά από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας οδήγησε στην  παραίτηση του πρωθυπουργού Γ.  Παπανδρέου. Λίγες ώρες μετά, ο βασιλιάς διορίζει την πρώτη κυβέρνηση των αποστατώνυπό τον Γ. Αθανασιάδη-Νόβα. Από εδώ και εμπρός ξεκινά η μεγαλύτερη λαϊκή κινητοποίηση μετά τον Εμφύλιο που θα κρατήσει περίπου 70 ημέρες. 

Έξι μέρες αργότερα δολοφονείται ο αριστερός φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας. Γεννημένος στο Οίτυλο της Μάνης ο Πέτρουλας, εμβληματική μορφή της αριστεράς και της αριστερής αμφισβήτησης της πολιτικής γραμμής της ΕΔΑ της εποχής, έχασε τη ζωή του στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Χρ. Λαδάκάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι σήμερα συνθήκες –πολλοί υποστηρίζουν ότι είχε στοχοποιηθεί και στραγγαλίστηκε- σε μια από τις μαχητικές λαϊκές διαδηλώσεις και έγινε τραγούδι από τον Μίκη Θεοδωράκη.

 Πριν 3 χρόνια, στην κατάληψη του «Ελεύθερου Γαλαξία» στη Νέα Σμύρνη, έγινε μια σημαντική εκδήλωση για τα Ιουλιανά και τον Σωτήρη Πέτρουλα. Πέρα από την πολύ ενδιαφέρουσα εισήγηση από μέλος της κατάληψης, την οποία παραθέτουμε, αξίζει να σημειωθεί ότι συμμετείχαν στην εκδήλωση καταθέτοντας την μαρτυρία τους για τα γεγονότα των ημερών και την κηδεία του Πέτρουλα οι αγωνιστές της Αριστεράς Δημήτρης Κουτσούνης και Σούλα Τσακαλογιάννη – Κουτσούνη. Ο Δημήτρης Κουτσούνης, οικοδόμος, συνδικαλιστής και αγωνιστής της Αριστεράς, δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Δυο λόγια για τη ζωή και τη δράση του ανιδιοτελούς αυτού αγωνιστή μπορεί κανείς να διαβάσει εδώ.

  Θα επιδιώξουμε να κάνουμε μια εκπομπή στο διαδικτυακό ραδιοσταθμό μας με την Σούλα Κουτσούνηγια να μας θυμίσει τα γεγονότα της κηδείας του Πέτρουλα και την απόπειρα του κράτους να θάψει την σορό κρυφά από την οικογένεια του νεκρού αγωνιστή. Στην εκδήλωση αυτή του Γαλαξία συμμετείχαν και άλλοι αγωνιστές οι οποίοι, σε μικρότερη ηλικία τότε, διατηρούν στη μνήμη τους την ημέρα της κηδείας και την πομπή από το σπίτι του στον Κολωνό στις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι η βραδιά στον Ελεύθερο Γαλαξία έκλεισε με πολιτικό τραγούδι από τους «Υπεραστικούς». 

Εισήγηση στην εκδήλωση του “Ελεύθερου Γαλαξία” για τα Ιουλιανά και τον Σωτήρη Πέτρουλα

Σήμερα συμπληρώνονται 44 χρόνια από τη δολοφονία του αριστερού φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα, κατά τη διάρκεια μιας μαχητικής διαδήλωσης που επιχείρησε να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό και να προχωρήσει στη Βουλή. Η ημερομηνία είναι η 21η Ιουλίου του 1965, 6 μέρες μετά την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.

Μια φωτογραφία - ντοκουμέντο

Το πρωτότυπο μιας φωτογραφίας - ντοκουμέντου παραδόθηκε στο Αρχείο του ΚΚΕ. Είναι η φωτογραφία που τραβήχτηκε λίγα λεπτά μετά το χτύπημα του Σωτήρη Πέτρουλα στη διάρκεια των «Ιουλιανών». Ο δημοσιογράφος, τότε, της «Αθηναϊκής» Γιώργος Κουτλίδης (υπέγραφε σαν Γιώργος Σειρηνός), που κάλυπτε την πορεία, μεταφέρει στα χέρια του τον τραυματισμένο από δακρυγόνο Σωτήρη Πέτρουλα .

Δήμητρα Πέτρουλα. Έζησε τη σφαγή της οικογένειάς της από συνεργάτες των Γερμανών όταν ήταν τριών ετών. 69 χρόνια μετά ψάχνει μια φωτογραφία του πατέρα της, καπετάνιου του ΕΛΑΣ, που δεν γνώρισε

 «Η Δήμητρα Πέτρουλα αναζητά μέσω της εφημερίδας φωτογραφία του πατέρα της Σωτήρη, αντάρτη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ στη Λακωνία, από σύντροφο ή συναγωνιστή του, γιατί η ίδια δεν έχει καμία φωτογραφία του. 

Η τελευταία φορά που η κ. Πέτρουλα αντίκρισε τον πατέρα της Σωτήρη Πέτρουλα ήταν τον παγωμένο Γενάρη του 1946, όταν κοριτσάκι τριάμισι ετών, πέρασε δύο μέρες τριγυρίζοντας μόνη και νηστική ανάμεσα στα πτώματα της μάνας, των αδελφών της και άλλων τεσσάρων συγγενών που είχαν βασανιστεί και δολοφονηθεί μπροστά της, στην αυλή του σπιτιού τους στο Μοναστήρι Λακωνίας. Δράστες ήταν ντόπιοι Χίτες, πρώην συνεργάτες των γερμανών και μετέπειτα διώκτες των κομμουνιστών που έλαβαν μέρος στην αντίσταση. 

Η αγγελία στον «Ριζοσπάστη» μέσω της οποίας η κ. Δήμητρα αναζητά φωτογραφία του αντάρτη πατέρα της, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1948 στις φυλακές Σπάρτης 

«Τότε κατέβηκε από το βουνό ο πατέρας μου με τον αδελφό μου τον Βασίλη. Έβαλαν στην κουζίνα τη δωδεκάχρονη αδελφή μου που δεν είχε πεθάνει ακόμη για να μην τη φάνε ζωντανή τα κοράκια. Αυτό το ελάχιστο μπόρεσαν να κάνουν. Κανείς από το χωριό δεν τόλμησε να πλησιάσει. Λίγες μέρες αργότερα τον θυμάμαι στο μισοσκόταδο να μου φτιάχνει μια φέτα ψωμί με λίγο λάδι και να κυλούν δάκρυα στο μάγουλό του. Έκτοτε δεν τον ξαναείδα», διηγείται στο «Εθνος» η κ. Πέτρουλα.

Προσπάθησα να γίνω άνθρωπος για να μπορέσω να γίνω κομμουνίστρια

petroula_dimitra.jpg

Η Δήμητρα Πέτρουλα, κάποια χρόνια πριν

Συντάκτης: 

Νόρα Ράλλη

Πάντα αναρωτιόμουν πώς νιώθουν οι άνθρωποι που έχουν βασανιστεί σκληρά, που έχουν χάσει με στυγερό δολοφονικό τρόπο γονείς κι αδέρφια, για τους βασανιστές και τους δολοφόνους τους.

Στη σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας τέτοια περιστατικά είναι χιλιάδες.

Ο Εμφύλιος, τα μετεμφυλιακά χρόνια και η δικτατορία των συνταγματαρχών έχουν αφήσει πληγές χαίνουσες σχεδόν σε κάθε ελληνική οικογένεια και όσο κι αν θέλουμε να λέμε πως όλα αυτά ανήκουν σε ένα μακρινό, σκοτεινό παρελθόν, δυστυχώς, το αίμα δεν μπορεί να ξεχαστεί.

Και καθώς δεν είναι δυνατόν για μας τους νεότερους να μπούμε στη θέση ανθρώπων που έζησαν τότε, όσο κι αν το θέλουμε ή το νιώθουμε, όσες γνώσεις κι αν έχουμε λάβει κι όσα βιβλία κι αν έχουμε διαβάσει, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να στεκόμαστε με σεβασμό και με μία δυναμική σιωπή απέναντί τους και να τους ακούμε.

Αν είμαστε τυχεροί και θέλουν να μιλήσουν για όλα τούτα.

Η Δήμητρα Πέτρουλα θα μπορούσε να είναι μία πανέμορφη γυναίκα, χαρούμενη με την οικογένειά της, ήρεμη στην καθημερινότητά της, αξιοπρεπής στους αγώνες της.

Η Δήμητρα Πέτρουλα είναι μια πανέμορφη γυναίκα, είναι χαρούμενη με την οικογένειά της, ήρεμη στην καθημερινότητά της και αξιοπρεπέστατη στους αγώνες της.

Είναι όμως και παιδί της Μαριγώς και του Σωτήρη Πέτρουλα, αδερφή του Βασίλη (του Βάσου της), του Πέτρου, του Αντώνη, της Καλλιόπης και της Φιλίτσας Πέτρουλα και θεία (κι ας γεννήθηκαν μόνο μ' ένα χρόνο διαφορά) του Σωτήρη Πέτρουλα.

Ολοι Μανιάτες. Ολοι, με εξαίρεση τους Πέτρο και Αντώνη, δολοφονήθηκαν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο είτε από τους Χίτες (Ελληνες συνεργάτες των Γερμανών) είτε από την αστυνομία μετεμφυλιακά.

Οι δολοφόνοι ελάχιστα διαφέρουν μεταξύ τους. Ταγματασφαλίτες και γερμανοτσολιάδες, παρακράτος της Δεξιάς και απομεινάρια κατοχικών ναζιστών.

«Δεν είναι αυτοί που σκέφτομαι» μας εκπλήσσει η κ. Πέτρουλα. «Δεν μισώ κανέναν. Μόνον τους φανατικούς, τους αγενείς και τους ημιμαθείς δεν αντέχω».

Σωτήρη Πέτρουλα σε πήρε ο Λαμπράκης σε πήρε η Λευτεριά...

Σωτήρης Πέτρουλας... να μην ξεχνάμε, μέρα που είναι, τα θύματα του “εθνάρχη” της δεξιάς και τους σημερινούς γερμανοτσολιάδες...

Βρισκόμαστε στον Ιούλη του 1965. Το παλάτι, έχει ωθήσει σε παραίτηση την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, μετά την απαίτηση του Γεωργίου Παπανδρέουνα αναλάβει το υπουργείο άμυνας ενώ τα ανάκτορα ήθελαν αυτό το κρίσιμο υπουργείο σε κάποιον «δικό τους», και έχει επιβάλει πραξικοπηματικά την κυβέρνηση των αποστατών (Νόβας, Μητσοτάκης κ.α.), πυροδοτώντας τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση.
Όλη η χώρα συγκλονίζεται από μαζικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία. Με κάθε τρόπο ο λαός εκδηλώνει την πίστη του στη νόμιμη κυβέρνησή που είχε εκλέξει ενάμιση μόλις χρόνο πριν με 52,7% και 171 έδρες.

Στις 21 Ιούλη η ΕΦΕΕ καλεί τους φοιτητές σε συγκέντρωση στα Προπύλαια με κεντρικά συνθήματα «Να φύγει η αυλόδουλη κυβέρνηση» «Την κυβέρνηση εκλέγει ο λαός και όχι το παλάτι και οι αμερικανοί» κ.α.

Στη συμβολή των οδών Σταδίου και Χρ. Λαδά, η αστυνομία κατόπιν διαταγών του υπουργού δημόσιας τάξης, ναυάρχου Τούμπα, επιτίθεται στους συγκεντρωμένους. Ο 23χρονος αγωνιστής φοιτητής της ΑΣΟΕΕ, Σωτήρης Πέτρουλας πέφτει νεκρός, ενώ τραυματίζονται εκατοντάδες και συλλαμβάνονται 258 άτομα στην πλειοψηφία τους νεολαίοι, ανάμεσά τους και 28 μαθητές. Η επίθεση της αστυνομίας και οι ξυλοδαρμοί συνεχίζονται επί πέντε ώρες κατά τη διάρκεια των οποίων νεαροί ξυλοκοπούνται άγρια ακόμα και μέσα στο σταθμό Α΄βοηθειών.