Στις "Αντιθέσεις" μια μεγάλη συζήτηση για τους πολιτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς , στρατιωτικούς και γεωπολιτικούς ανασχηματισμούς σε συνθήκες παγκόσμιας αβεβαιότητας και μετασχηματισμών, σε ένα ασταθές υπαρξιακά μέλλον για τις κοινωνίες
-Η Ευρώπη ανάμεσα στο δίπολο γεωστρατηγικών παικτών ισχύος, η πολυεπίπεδη κρίση της Δύσης και οι αμφιθυμίες του πολυπολικού αναδυόμενου κόσμου
- Τι σηματοδοτεί η αλλαγή διοίκησης στις ΗΠΑ και ποιες οι προεκτάσεις στα μεγάλα γεωστρατηγικά πεδία και τις μεγάλες περιφερειακές συγκρούσεις σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή , τι διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο
- Η σύγκρουση με την Ρωσία στην Ευρωπαϊκή ήπειρο στον καιρό του Τραμπ. Πώς οι ΗΠΑ θα επιδιώξουν να κατοχυρώσουν θεσμικά ό,τι κέρδισαν μέχρι τώρα στην Ευρώπη, τι συμβαίνει με τα BRICS και η βαθύτερη αναμέτρηση ΗΠΑ- Κίνας
Από το 1999 έως σήμερα έχουν περάσει 22 ολόκληρα χρόνια
Και από το 1996 που η Ελλάς απεδέχθη την αμφισβήτηση της κυριαρχίας της στα Ίμια από τους Τούρκους, 25 χρόνια.
Τουλάχιστον δύο γενιές νέων Ελλήνων δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν τι συζητάμε κάθε φορά που ανοίγει θέμα συζήτησης για τις «συνοριακές διάφορές και τα συναφή θέματα» που αναγνώρισε η kυβέρνηση Σημίτη στο Ελσίνκι ή για «τα νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο» που αποδέχθηκε ο πρώην πρωθυπουργός στην Μαδρίτη κατ απαίτησιν της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ (όπως αποκαλύπτει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στην διήγηση του στον Αλέξη Παπαχελά).
Για τις νέες γενιές τα συγκλονιστικά αυτά γεγονότα είναι τόσο μακρινά όσο για την δική μας -πιτσιρικάδες ήμασταν- η τραγωδία της Κύπρου και η αποκατάσταση της Δημοκρατίας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Με την πάροδο του χρόνου φθίνει άλλωστε και η μνήμη των πρωταγωνιστών. Ο ίδιος ο Σημίτης στο άρθρο του στα «Νέα» για το Ελσίνκι υποστηρίζει ότι η παράδοση παραλαβή του Μεγάρου Μαξίμου στον Κώστα Καραμανλή μετά τις εκλογές του 2004 έγινε παρουσία του Υπουργού Εξωτερικών Πέτρου Μολυβιάτη. Στο όνειρο του, ίσως!
Να θυμίσουμε λοιπόν τα γεγονότα. Τόσο η Μαδρίτη το 1997 όσο και το Ελσίνκι το 1999 ήταν η αναγνώριση -δια της υπογραφής της Ελλάδος- των διεκδικήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο. Έχω συζητήσει κατ’ επανάληψιν με τον 92 χρόνο σήμερα Πέτρο Μολυβιάτη -ο οποίος σε αντίθεση με τον κύριο Σημίτη θυμάται πολύ καλά τα πάντα- τις επιπτώσεις των συμφωνιών αυτών και με την άδεια του αποδίδω το νόημα των συνομιλιών μας.
Δύο είναι οι αποφάσεις του Ελσίνκι που αφορούν την Ελλάδα: η πρώτη είναι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ. Επιτυχία μεν αλλά συναρτάτο με την αποδοχή του σχεδίου Αννάν από την Κύπρο. Εάν αυτό δεν συνέβη, τελικώς κατά βάση οφείλεται στο δίδυμο Τάσσου Παπαδόπουλου – Κώστα Καραμανλή . Η δεύτερη αφορά την αναγνώριση της Τουρκίας ως υποψήφιας χώρας για ένταξη στην ΕΕ. Κάτι που η γείτων επιδίωκε από το 1963 και επέτυχε 36 χρόνια μετά το 1999 επί κυβερνήσεως Σημίτη! Όπως μου είπε σε ανύποπτο χρόνοο Πέτρος Μολυβιάτης «αυτή ήταν και η καλύτερη, αν όχι η μοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα να αποσπάσει ισχυρό αντάλλαγμα για να δώσει την συγκατάθεση της όπως πχ το αυτονόητο ότι οι υποψήφιες χώρες θασέβονταιτην εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα των μελών της ΕΕ!
Εξαιρετική συνέντευξη, αποκαλυπτική για την εσκεμμένη αδράνεια της ελληνικής και κυπριακής πολιτείας στην ανάδειξη και αναζήτηση της τύχης των μαρτύρων - αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας!
Γερομοριας
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για την Κύπρο, για το Αιγαίο και τη Θράκη, για τον Ελληνισμό
Η συνέντευξη στην εκπομπή του Αλέξανδρου Τσίγκου στον ραδιοφωνικό σταθμό Focus fm αμέσως παρακάτω.
Εκμεταλλευόμενος, αμοραλιστικά, την απουσία αντιπολίτευσης ο κ. Μητσοτάκης «ρυθμίζει» κατά το δοκούν τις σχέσεις με την Τουρκία, διαμορφώνοντας το ιδεολογικό πλαίσιο να περάσει τις υποχωρήσεις του στην κοινή γνώμη με τη συναίνεση όλων ανεξαιρέτως των παραγόντων, οικονομικών, μιντιακών, πνευματικών κ.ά.
Σε καμιά χώρα της δΥσης δεν θα συνέβαινε αυτό που παρακολουθοΥμε σήμερα ως «ελληνικός τρΟπος εξωτερικής πολιτικΗς».
Η κοινωνία παρακολουθεί παθητικά σημαντικές αλλαγές στις ελληνικές θέσεις οι οποίες ενδύονται ενός τεχνοκρατικού μανδύα για να μην γίνουν αντιληπτές από την κοινή γνώμη.
Στον κόσμο περνά η ιδέα πως ο κ. Μητσοτάκης καλεί την Τουρκία να συζητήσουν τη μία και μόνη διαφορά που η Αθήνα αναγνωρίζει μεταξύ των δύο χωρών, την οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας αλλά όταν η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να περάσει νόμους που στερούν τη δυνατότητα ανάπτυξης σε μικρά νησιά και βραχονησίδες που θα μπορούσαν να αποκτήσουν ζωή και να διεκδικήσουν θαλάσσιες ζώνες κάτι κρύβεται πίσω από την κυβερνητική τακτική.
Για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχει αντιδράσει, όπως έγραψε η Εστία, ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Βορειοανατολικού Αιγαίου Στρατής Μανωλακέλλης αλλά η κυβέρνηση ελέγχει και την ενημέρωση και όποιον άλλο θεσμό θα μπορούσε να προβάλλει κριτική στάση.
Στην Νέα Υόρκη ο Ερντογάν πρόβαλε με σαφήνεια τις διεκδικήσεις του ζητώντας δύο κράτη στην Κύπρο, χωρίς να κάνει πίσω από τη Γαλάζια Πατρίδα και τονίζοντας τη βούλησή του για παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο ενώ ο κ. Μητσοτάκης εξαντλήθηκε σε μια έκθεση ιδεών στην οποία περιέλαβε την φιλοσοφική του θέση περί παγκοσμίου συμφέροντος το οποίο πρέπει να υπερισχύει του τοπικού, ενδιαφέροντος για την παγκόσμια διακυβέρνηση και εξέφρασε ικανοποίηση από την μετεξέλιξη της Ελλάδας σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία.
Με μια μεθόδευση που ξεκίνησε τον Μάιο του 2023, την ακύρωση των αποτελεσμάτων των εκλογών, τη φυλάκιση και καθαίρεση τελικά του εκλεγμένου Δημάρχου Φ. Μπελέρη και την προκήρυξη νέων εκλογών που έγιναν με νέους συμπληρωμένους εκλογικούς καταλόγους και ολόκληρη την κρατική μηχανή και τον ίδιο τον Αλβανό πρωθυπουργό να κινητοποιείται, επιτεύχθηκε τελικά ο στόχος του Ε. Ράμα.
Να «εκλέξει» τον δικό του εκλεκτό Δήμαρχο ώστε να ελέγξει πλήρως τον Δήμο με τη μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη στην Αλβανία και συγχρόνως να κάνει επίδειξη ισχύος έναντι της Ελλάδας σε μια υπόθεση η οποία έριξε βαριά σκιά στις ελληνοαλβανικές σχέσεις.Οι εκλογές της 4ης Αυγούστου παρά την απουσία εμφανούς νοθείας η οποία δεν είναι ασυνήθιστη σε τοπικές εκλογές στην Αλβανία, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν «δίκαιες και ελεύθερες» λόγω του κλίματος εκφοβισμού της ελληνικής μειονότητας και των μελών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αλλά και της ευθείας παρέμβασης του κρατικού μηχανισμού προκειμένου να υποστηριχθεί ο εκλεκτός του Αλβανού πρωθυπουργού, Βαγγέλης Τάβος έναντι του υποψήφιου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Πέτρου Γκιγκουρία.Η Αθήνα δια μέσου διπλωματικών πηγών και όχι με επίσημη ανακοίνωση του ΥΠΕΞ ήγειρε αμφιβολίες για το αδιάβλητο της διαδικασίας:
«Οι καταγγελίες που διατυπώθηκαν από μέλη της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία σχετικά με τις συνθήκες διεξαγωγής των επαναληπτικών δημοτικών εκλογών στο Δήμο Χειμάρρας, ιδίως περί πληθυσμιακής αλλοίωσης του εκλογικού σώματος και άρνησης του συνταγματικού δικαιώματος της ψήφου σε χιλιάδες πολίτες της Χειμάρρας με την πρόφαση της λήξης ισχύος των Δελτίων Ταυτότητάς τους, εγείρουν σοβαρές αμφιβολίες για το αδιάβλητο της διαδικασίας.Η δημοκρατική αρχή και το ευρωπαϊκό κεκτημένο επιβάλλουν στις αλβανικές αρχές να αξιολογήσουν και να απαντήσουν όλες τις αναφορές που σχετίζονται με την ακεραιότητα των χθεσινών εκλογών…». Από τη δήλωση αυτή βεβαίως δεν συνάγεται το τι θα γίνει και πως θα αντιδράσει η Αθήνα εάν δεν δοθούν ικανοποιητικές απαντήσεις η αν απλώς επρόκειτο για αντίδραση για την «τιμή των όπλων».
“Κλάνει ο ιμάμης, χέζονται οι πιστοί”, τουρκική παροιμία
Με ένα μεγάλο αριθμό παραβιάσεων της νέας εκλογικής διαδικασίας, η οποία προκηρύχθηκε κατόπιν πλήθους παραβιάσεων που ξεκίνησαν από την σύλληψη των Μπελέρη – Κοκαβέση και το στήσιμο της σκευωρίας της Χιμάρας όπως και της παραβίασης του δικαιώματος να ασκήσει τα καθήκοντά του ως δημάρχου ο εκλεγμένος Φρέντης - Διονύσιος Μπελέρης, ο εκλεκτός του Ράμα “νίκησε”.
- αφού απαγόρεψαν την ψήφο σε πάνω από 6.000 ψηφοφόρους με ληγμένα δελτία ταυτότητας, γεγονός χωρίς προηγούμενο,
- αφού δεκάδες εκπρόσωποι θεσμών του κράτους με παρουσία στη Χιμάρα τρομοκρατούσαν εδώ και ημέρες τους Χιμαριώτες,
- αφού πάνω από 300 νέοι ψηφοφόροι μεταδημότευσαν για να στηρίξουν τον εκλεκτό του Ράμα,
- αφού οι υποσχέσεις έπαιξαν τον ρόλο τους δίπλα σε απειλές που εκτόξευε το επιτελείο του κυβερνητικού κόμματος και της “νικηφόρας” παράταξης,
- αφού παρακρατικοί τρομοκράτησαν ή χειροδίκησαν σε πολίτες της Χιμάρας οπαδούς του Πέτρου Γκικουρία,
- αφού καταγράφηκαν από κάμερα στελέχη του κυβερνητικού κόμματος να δίνουν χρήματα σε ψηφοφόρους
Ο πρωθυπουργός της Αλβανίας κατάφερε με όλες αυτές τις μεθοδεύσεις να κρατήσει τον Δήμο Χιμάρας ως ένα εργαλείο:
α) εκδίωξης των Ελλήνων από τη θάλασσα και αλλοίωσης της ελληνικής φυσιογνωμίας της Χιμάρας
β) ξεπλύματος του μαύρου χρήματος μέσω της οικοδόμησης
γ) ανάπτυξης της τουριστικής οικονομίας που βολεύει τον μαύρο κύκλο ολιγαρχών που έχουν συμπαραταχθεί με αυτόν.
Η άλλη μισή αιτία είναι η Ελλάδα – ενδοτική και ανερμάτιστη πολιτική 8ώρου
Γίνεται πλέον όλο και πιο κατανοητό ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει αφήσει τη Χιμάρα στην τύχη της μαζί με τον σύνολο γηγενή Ελληνισμό στην Αλβανία που ζει εκεί ή διασπείρεται ακατάπαυστα. Με επίσημη σιωπή και με μια σειρά εμβόλιμων δημοσιευμάτων που είχαν τίτλους όπως “η τελευταία μάχη”, “η μητέρα των μαχών” για ένα αποτέλεσμα που είχε ήδη κριθεί από την προεργασία πιέσεων ενός ολόκληρου συντεταγμένου κράτους εναντίον μιας ολομόναχης κοινότητας Ελλήνων, προετοιμάζουν το σύμπλεγμα της ήττας, την αποδοχή των τετελεσμένων. Το εθνικιστικο-ναρκω-ολιγαρχικό καθεστώς, βρίσκει μόνους τους Χιμαριώτες να προσπαθούν για τα αυτονόητα. Άλλωστε κι ο εκλεκτός του Ράμα, εδώ και χρόνια απολαμβάνει καθεστώς αποδοχής ή συναίνεσης από το εγχώριο πολιτικό σύστημα.
Πενήντα χρόνια είναι πολλά. Η τουρκική εισβολή αποδείχθηκε ότι παρήγαγε ένα ανθεκτικό στον χρόνο γεωπολιτικό αποτέλεσμα. Με την ευκαιρία της στρογγυλής επετείου ο Ελληνισμός θα θυμηθεί την ανοικτή πληγή του στη Μεγαλόνησο, αλλά η στρατηγική του για την αντιμετώπιση του προβλήματος παραμένει εγκλωβισμένη στο ίδιο πλαίσιο για μισό αιώνα. Μπορεί να μην το ομολογεί, αλλά η επίσημη Ελλάδα έχει ουσιαστικά στρέψει την πλάτη της στην Κύπρο, που είναι δώρο της Ιστορίας και της Γεωγραφίας. Ο μικροελλαδισμός, όμως, παράγει γεωπολιτική τύφλωση.
Όμως, πρώτα ας “δώσω τον λόγο” σε Τούρκους αξιωματούχους, οι οποίοι διαχρονικά μας λένε ξεκάθαρα τι αντιπροσωπεύει για την Άγκυρα το Κυπριακό. Γι’ αυτήν, λοιπόν, το Κυπριακό ήταν πάντα πρώτα απ’ όλα ζήτημα γεωπολιτικής, το αντίθετο από ό,τι πρεσβεύει ο μικροελλαδισμός. Ο έλεγχος όλης της Κύπρου ήταν και παραμένει κεντρική συνιστώσα στην εθνική στρατηγική της Τουρκίας να αναδειχθεί σε δύναμη με δεσπόζοντα ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, πολύ πριν εμφανισθεί ο Ερντογάν στο πολιτικό προσκήνιο. Γι’ αυτό και έχουν μέχρι τώρα αποφύγει την προσάρτηση. Ο έλεγχος της Μεγαλονήσου δεν εξασφαλίζει στην Τουρκία μόνο τον έλεγχο των κρίσιμης σημασίας θαλασσίων οδών της περιοχής, αλλά και αυξάνει κατακόρυφα τη γεωπολιτική σημασία της για Δύση και Ανατολή.
«Η Κύπρος είναι τόσο πολύτιμη όσο το δεξί χέρι για μια χώρα που ενδιαφέρεται για την άμυνά της, ή τα επεκτατικά της σχέδια. Αν δεν συγκρατήσουμε στη σκέψη μας αυτήν τη στρατηγική σημασία της Κύπρου, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ειρηνευτική επιχείρηση της 20ής Ιουλίου… Πολλές χώρες, σε κάποιο βαθμό γιατί αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους, θέλουν να δουν το Κυπριακό απλώς ως απότοκο της επιθυμίας μόνο να προστατεύσουμε την τουρκική κοινότητα στο νησί» (πρώην Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Τουράν Γκιουνές, Χουριέτ 20.7.1980).
- 50 Χρόνια της Κυπριακής Τραγωδίας με την Τουρκική Εισβολή και την Συνεχιζόμενη Κατοχή του 37% χώρας- μέλους του ΟΗΕ και της Ε.Ε.
- Η προδοσία της Κύπρου που αποτελεί και την ιδρυτική πράξη της Μεταπολίτευσης στην Ελλάδα με τα 50 χρόνια της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας ,
στην εποχή της μεγάλης αβεβαιότητας με τις παγκόσμιες γεωπολιτικές ανατροπές - Το Υπαρξιακό Ζήτημα του Ελληνισμού και η Στρατηγική βάθους στην Ανατολική Μεσόγειο , σε ένα πολυπολικό κόσμο που μεταβάλλεται δραματικά
- Το Κυπριακό ως αναπόσταστο ζήτημα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων, οι διεθνείς του προεκτάσεις και οι γεωστρατηγικές ισορροπίες
Στο στούντιο των Αντιθέσεων ο Γιώργος Κολοκασίδης, νομικός και υποψήφιος ως ανεξάρτητος Πρόεδρος, για την Κυπριακή Δημοκρατία το 2023, άλλοτε Αντιπρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗ.ΚΟ) στην Κύπρο και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Κύπρου 2007-2011
Στην εκπομπή παρεμβαίνει ο Βασίλης Φούσκας, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στη Νομική και Οικονομική Σχολή του Πανεπιστημίου Ανατολικού Λονδίνου. Ιδρυτής και αρχισυντάκτης της Journal of Balkan and Near Eastern Studies (εκδίδεται από το 1998) και διευθυντής του ερευνητικού κέντρου για τη μελέτη Κρατών, Αγορών και Λαών στο ίδιο Πανεπιστήμιο.
"ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ" με τον Γιώργο Σαχίνη
Παρακολουθήστε ιδιαίτερα από το 33.30΄-1.20.30΄ την αποκαλυπτική παρέμβαση του Βασίλη Φούσκα όπου παρουσιάζει ανέκδοτα ντοκουμέντα για τον αρνητικό ρόλο των Ελλαδιτών πολίτικών ελτός των Χουντικών κατά την εισβολή του 1974. Γίνεται αναφορά στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Υπογράψτε τη Διακήρυξη της Επιτροπής για την Εθνική Κυριαρχία και την Κύπρο: https://www.symmetexw.gr/
Αντιλαμβανόμενος πως η κλεψύδρα του στην ελληνική πολιτική αδειάζει ο κ Μητσοτάκης, παρά τα όσα δηλώνει, αναζητά έναν ευρωπαϊκό ή διεθνή πολιτικό ρόλο. Περιβάλλεται, άλλωστε, από άτομα των οποίων οι φιλοδοξίες είναι αμέτρητες.
Η εμπλοκή του στις διαδικασίες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ερμηνεύθηκε από τους υποστηρικτές του ως αναγνώριση του ευρωπαϊκού του ρόλου. Στην ουσία ενέπλεξε την χώρα σε αντιπαραθέσεις πέραν του εκτοπίσματός της και αναλυτές θεωρούν πως η προσβλητική για την Ελλάδα υπόθεση του αποκλεισμού Μπελέρη από την ψηφοφορία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος έχει σχέση με τις ενοχλήσεις που προκάλεσε η ανάμειξη Μητσοτάκη στις εσωτερικές διενέξεις του ΕΛΚ.
Οι εξελίξεις που αφορούν στην εξωτερική πολιτική και την επιρροή της χώρας είναι σοβαρά προβληματικές.
Το Εφετείο των Τιράνων επέβαλε στον Μπελέρη ποινή φυλάκισης δύο ετών και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αφεθεί ελεύθερος από τις φυλακές για να ασκήσει τα καθήκοντά του ως ευρωβουλευτής. Πρόκειται για ευτελές αδίκημα με δυσανάλογη ποινή που δείχνει την σκοπιμότητα με την οποία διαχειρίζεται την υπόθεση η αλβανική κυβέρνηση και για το οποίο το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών εκλιπαρεί ένα αίσιο τέλος. Φαίνεται πως ο κ. Ράμα έχει μεγαλύτερη ανταπόκριση στην ευρωπαϊκή και αμερικανική διπλωματία αφού ούτε από τις Βρυξέλλες, ούτε από την Ουάσιγκτον ακούστηκε κάτι υπέρ του Μπελέρη. Η Αλβανία διαχειρίζεται έξυπνα τις ελληνοαλβανικές σχέσεις με την Αθήνα να μην μπορεί να αντιδράσει. Είναι εντυπωσιακό πόσο αδύναμη είναι η ελληνική εξωτερική πολιτική.
Η ανακοίνωση που εκδόθηκε από το υπουργείο εξωτερικών δείχνει παντελή αδυναμία διαχείρισης της υπόθεσης Μελέρη. Αλλά, κυρίως, δείχνει την απομόνωση της Ελλάδας στην βαλκανική της πολιτική. Καλύτερα, δείχνει ότι η Αθήνα δεν έχει βαλκανική πολιτική, δεν μπορεί να διαμορφώσει και με μια εντελώς μετέωρη αλαζονική νοοτροπία δείχνει να μην θέλει να ασχοληθεί. Η αιδήμων σιωπή Βρυξελλών και Ουάσιγκτον στέλνει σαφές μήνυμα στην δεδομένη Αθήνα.
Στα Σκόπια, εκτός του ότι παγιώνεται η θέση της νέας κυβέρνησης περί χρήσης του συνταγματικού ονόματος μόνο διεθνώς και σε επίσημες εκδηλώσεις, η πρόεδρος αμφισβήτησε και το άρθρο 7 της Συμφωνίας που διευκρινίζει τι εννοεί το κάθε μέρος στις ιστορικές του αναφορές.
Σύμφωνα με ανάρτησή της στο Χ η κ. Σιλιάνοφσκα δέχθηκε αντιπροσωπεία παιδιών των Αιγαιατών για να συζητήσουν τις λεπτομέρειες εορτασμού της επετείου των 75 χρόνων από τον διωγμό των Αιγαιατών και όσων υπέστησαν στην Ελλάδα.
Πρόκειται για όσους συμμετείχαν στα αυτονομιστικά σλαβικά τάγματα με τα οποία συνεργάστηκε ο Ζαχαριάδης και ο Δημοκρατικός Στρατός στα τελευταία χρόνια του Εμφυλίου και τα οποία, μετά την ήττα, κατέφυγαν στη γειτονική χώρα. Πολλοί από αυτούς συμμετείχαν στην διαμόρφωση του αφηγήματος του μακεδονισμού και τα παιδιά τους σήμερα, τα οποία δεν έχουν καμιά εμπειρία από την Ελλάδα πρωταγωνιστούν στις αναμνήσεις για τους προγόνους τους. Είναι εμφανής η κρατική καθοδήγηση της προσπάθειας.
Όταν το δίδυμο Σιλιάνοφσκα-Μίτσκοσκι, πρόεδρος, δηλαδή, και πρωθυπουργός αμφισβητούν συνταγματικά κατοχυρωμένη διάταξη περί του ονόματος της γειτονικής χώρας θα δείξουν ευαισθησία στις ιστορικές διευκρινήσεις;
O Πρωθυπουργός δήλωσε εν όψει της επίσημης επίσκεψής του στην Τουρκία, ότι η πρόσφατη απόφαση του Ερντογάν να μετατρέψει το Βυζαντινό Ορθόδοξο Μοναστήρι της Χώρας σε μουσουλαμινό τζαμί ήταν, λέει, «αχρείαστη»...
«ΑΧΡΕΙΑΣΤΗ»;
Για ποιόν «αχρείαστη», αναρωτιέται κανείς...
Μα προφανώς γι’ αυτόν που πήρε αυτή την απόφαση.
Δηλαδή, για τον Ερντογάν!
Εδώ δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν:
-- Είτε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας ξέρει καλύτερα από τον Πρόεδρο της Τουρκίας τι είναι «χρήσιμο» για τον κ. Ερντογάν και τι είναι «αχρείαστο»...
-- Είτε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας ΔΕΝ έχει καταλάβει ακόμα τι ακριβώς κάνει ο κ. Ερντογάν. Και τι εξυπηρετεί τους στόχους της Τουρκίας...
* Στην πρώτη περίπτωση, ο κ. Μητσοτάκης προσβάλλει τον κ. Ερντογάν.
* Στη δεύτερη, προσβάλλει τον εαυτό του.
Δεν πιστεύω, βέβαια, ότι είχε πρόθεση να προσβάλλει τον Πρόεδρο της Τουρκίας, και μάλιστα την παραμονή της επίσκεψής του εκεί.
Απλώς επέδειξε την ΑΜΗΧΑΝΙΑ του...
* Ήταν σαν να ήθελε να πεί:
-- Αυτή η πρόκληση από την πλευρά σου, να μετατρέψεις σε τζαμί μια ιστορική Μονή της Ορθοδοξίας, δεν εξυπηρετεί την εικόνα «φιλίας» που προσπαθούμε να δώσουμε...
Είναι "αχρείαστη" για αυτό που πάμε να δείξουμε στον κόσμο.
Τα πιο "ήρεμα νερά" τα βρίσκει κανείς σε ένα... βάλτο!
Μαζί με πάσης φύσεως επιβλαβή έντομα, επικίνδυνα ερπετά, αρρώστιες και θανατερές παγίδες...
Ο βάλτος έχει πολύ "ήρεμα νερά"! Πράγματι...
Αλλά όποιος βρίσκεται μέσα στο βάλτο, βουλιάζει και πνίγεται.
Κι όποιος ζει κοντά σε βάλτο αρρωσταίνει σοβαρά...
Μη μπερδεύουμε λοιπόν, τα "ήρεμα νερά" με το βάλτο...
Μέσα σε αυτό που ονομάστηκε τελευταία "ήρεμα νερά" - που θυμίζουν μάλλον βαλτόνερα - βουλιάζει η εθνική στρατηγική της Ελλάδας...
Κι έτσι σήμερα εισπράττουμε μιαν αίσθηση συνολικής αποδυνάμωσης του ειδικού βάρους της χώρας μας στον διεθνή περίγυρο:
-- Απέναντι σε μιαν αναθεωρητική Τουρκία που μας επιβάλλει συνεχώς τετελεσμένα κι ύστερα ζητάει να σεβόμαστε τις... "ευαισθησίες" της, δηλαδή τις προκλήσεις της που συνεχίζονται...
-- Απέναντι σε μια προκλητική Αλβανία, που φυλακίζει τον εκλεγμένο δήμαρχο της Χιμάρας κι ύστερα ο Πρωθυπουργός της έρχεται απρόσκλητος και προκαλεί την Ελλάδα μέσα στην Αθήνα.
-- Απέναντι στα Σκόπια, των οποίων η νέα Πρόεδρος προκαλεί ανοιχτά την Ελλάδα από την πρώτη στιγμή της ορκωμοσίας της.
Η Ελλάδα δέχεται αλλεπάλληλες προκλήσεις από γειτονικές χώρες - εκ των οποίων η μια είναι πράγματι ισχυρή, η δεύτερη εντελώς ανίσχυρη και η τρίτη παντελώς... "αμελητέα"! Κι όμως, η Ελλάδα ΔΕΝ αντιδρά στο παραμικρό,
Σαν να έχει λοβοτομηθεί!
Η εικόνα που δίνουμε προς τα έξω, ΔΕΝ είναι μιας χώρας σίγουρης για τον εαυτό της και "ψύχραιμης" απέναντι στις προκλήσεις. Είναι εικόνα αμηχανίας, παθητικότητας, αδυναμίας...
Πράγμα που δεν ενισχύει την θέση μας στον κόσμο. Ούτε απέναντι στους συμμάχους μας, ούτε απέναντι στους αντιπάλους μας.
Και οι πρώτοι και οι δεύτεροι απλώς καταγράφουν την αδυναμία μας. Και βγάζουν τα συμπεράσματά τους...
ΛΥΓΕΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
