Τί έλεγαν οι ΗΠΑ για το Σχέδιο Ανάν και τι λένε για την Ουκρανία

Τί έλεγαν οι ΗΠΑ για το Σχέδιο Ανάν και τι λένε για την Ουκρανία

Μίχας Ζαχαρίας

Η στάση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής για τον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία έχει θέσει στο τραπέζι το ζήτημα της μόνιμα φοβικής αντιμετώπισης των εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά από το πολιτικό σύστημα και τους “καθεστωτικούς” απολογητές και προπαγανδιστές του στα ΜΜΕ. Τις προηγούμενες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας έκθεση της αμερικανικής πρεσβείας στη Λευκωσία που ανέλυε από την αμερικανική οπτική γωνία τις αιτίες απόρριψης του Σχεδίου Ανάν πριν σχεδόν 20 χρόνια.

Οι τότε απόψεις των Αμερικανών αποκαλύπτουν πολλά όταν διαβάζονται σήμερα. Αλήθεια, στην Ουάσιγκτον θεωρούν ακόμα σοφές τις προτάσεις για παρέμβαση στην κυπριακή κοινωνία με σκοπό να καταπολεμηθούν οι αιτίες που οδήγησαν στη μεγαλοπρεπή απόρριψη του Σχεδίου Ανάν; Θεωρούν ακόμα ότι το Σχέδιο αυτό που προώθησαν λυσσαλέα εξυπηρετούσε τα αμερικανικά συμφέροντα;

Βέβαια, είναι εύκολη η απάντηση γιατί οι παρεμβάσεις αφορούσαν μόνο τους Ελληνοκύπριους. Δεν θα έτρεχε τίποτα εάν τα “καλά παιδιά” με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον έπεφταν και πάλι θύματα των γενοκτόνων ισλαμιστών της Άγκυρας! Μόνο στους Έλληνες υπήρχε δυνατότητα παρέμβασης. Με τους Τούρκους να μην μετακινούνται ούτε εκατοστό και την Ουάσινγκτον να καίγεται, οι Αμερικανοί πίεζαν ασφυκτικά τους Ελληνοκύπριους να υποχωρήσουν για να πλησιάσουν την άλλη πλευρά! Και γιατί να μην το έκαναν, όταν έβρισκαν πρόθυμους και στην Ελλάδα και στην ελεύθερη Κύπρο απολογητές του νεο-ραγιαδισμού που συνεχίζουν και επιβιώνουν ακόμα και σήμερα;

Τα στοιχεία του ρεπορτάζ αντλήθηκαν από το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του συναδέλφου Κώστα Βενιζέλου (Φιλελεύθερος Κύπρου). Οι Αμερικανοί συμπεραίνουν ότι «οι Ελληνοκύπριοι νέοι υιοθετούν πιο σκληρή γραμμή από ό,τι οι γονείς τους και είναι λιγότερο “ευέλικτοι” από τους Τουρκοκύπριους της ίδιας ηλικιακής ομάδας… οι Ελληνοκύπριοι είναι λιγότερο πρόθυμοι να συμβιβαστούν με τους όρους μιας διευθέτησης», εννοεί τη διευθέτηση του σχεδίου Ανάν όχι όποιας.

 

Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Οι ΗΠΑ που έχουν σαφείς ευθύνες για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, με τη στάση τους εξακολουθούν να επιδιώκουν τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων. Αλήθεια, θα έκαναν ποτέ το ίδιο για την Κριμαία και το Ντονμπάς στην Ουκρανία; Εκεί πολεμούν σκληρά τον εχθρό μέχρι την τελευταία ρανίδα… Ουκρανού στρατιώτη! Που πήγε εκεί η συμβιβαστική τους διάθεση; Παράλογο; Η διαφορά είναι ότι η Ρωσία είναι εχθρός, ενώ η Τουρκία, τύποις, είναι στο ΝΑΤΟ και θέλουν πάση θυσία να την κρατήσουν. Εμπνευσμένη εξωτερική πολιτική αρχών!

Συμπεράσματα για τον πόλεμο και την ελληνική στάση

Μίχας Ζαχαρίας

PrintViberΑνταλλαγήΠριν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι εδώ και μία 20ετία έστελνε μηνύματα σε δυτικά ώτα μη ακουόντων σχετικά με την απειλή που συνιστά για τη ρωσική εθνική ασφάλεια η επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς. Σε γενικές γραμμές, όμως, το πολιτικό και μιντιακό σύστημα στην Ελλάδα, όπως και στις άλλες δυτικές χώρες έχει αποφύγει μία ορθολογική συζήτηση που θα πρόσφερε εποικοδομητικά συμπεράσματα.

Ο υπογράφων είχε την ευκαιρία να συζητήσει εκ βαθέων με ένα Έλληνορωσικό ζευγάρι, όπου ένας εκ των δύο οποίων μάλιστα, σχετίζεται με τον ευρύτερο χώρο της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας και ο οποίος είναι παντρεμένος με Ρωσίδα. Στόχος της συζήτησης δεν ήταν να εκφράσουν άποψη για το ποιος είναι “καλός” και ποιος “κακός”. Έχουμε υπογραμμίσει επανειλημμένως ότι η λογική του άσπρου-μαύρου είναι αντιπαραγωγική. Για την ακρίβεια, ακατάλληλη για την κατανόηση των κινήτρων και των δύο πλευρών. Ιδού, λοιπόν, τα συμπεράσματα από τη συζήτηση:

Πρώτον: Εισήλθαμε στο Ψυχρό Πόλεμο Νο 2. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, οι Αμερικανοί θεωρούν πως ακόμα μιλούν με τον Γιέλτσιν και πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Την ίδια άποψη διατηρούν και για τη στρατηγική σημασία της Τουρκίας.

Δεύτερον: Καλώς ήρθατε στον Hybrid Warfare (Υβριδικό Πόλεμο). Είναι η πρώτη φορά που οι πληροφοριακές επιχειρήσεις λαμβάνουν τέτοια έκταση και σημασία. Οι Ουκρανοί έχουν βρει ευήκοα ώτα, ενώ οι ρωσικές αιτιάσεις έχουν εξαφανιστεί. Η απαγόρευση πρόσβασης σε ρωσικά μέσα (ενημέρωσης ή παραπληροφόρησης, ισχύει λίγο πολύ και για τις δυο πλευρές), αποτελεί ευθεία αμφισβήτηση κεκτημένων δικαιωμάτων των κοινωνιών από άρχουσες ελίτ που διατηρούν για τον εαυτό τους, διόλου δημοκρατικά, το δικαίωμα να καθορίζουν το περιεχόμενο της “αποδεκτής” πληροφόρησης του κοινού. Η νοοτροπία αυτή καταπατεί βάναυσα δημοκρατικές αρχές, τις οποίες κατά τα άλλα επικαλείται η Δύση για να επιτεθεί επικοινωνιακά στη Ρωσία.

Τρίτον: Καλώς ήρθατε στο NATO Νο 2. Θα έπρεπε να είχε κυκλοφορήσει θεωρία συνομωσίας που να λέει ότι Πούτιν και Μπάιντεν τα έχουν συμφωνήσει στις πλάτες των Ευρωπαίων για να επιστρέψει το ΝΑΤΟ ως αποκλειστικός πάροχος ασφαλείας της ΕΕ!

Ενώ αδιαφορούμε για το δικό μας… Αντιδρούμε με τα “θαλάσσια κοπάδια” του Ερντογάν: Είμαστε …πελάτες!

Του ΖΑΧΑΡΙΑ Β. ΜΙΧΑ, Defence Point

Η προχθεσινή ημέρα σημαδεύτηκε από νέες επιθετικές αναφορές του Ερντογάν σε οπλικά συστήματα που αναπτύσσει η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας, καθώς επίσης και από την παράδοση συστήματος βαλλιστικών πυραύλων στις τουρκικές χερσαίες δυνάμεις. Αμφότερα προσφέρονται για ειδικό σχολιασμό στην Ελλάδα.

Όσο κι αν εκπλήσσει, στο πρώτο η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι πολύ ανταγωνιστική. Το δεύτερο αποκαλύπτει ότι η κατ’ αποκλειστικότητα εξοπλιστική πρόσδεση σε 2-3 συμμαχικές χώρες, πάντα με τον ρόλο του πελάτη, είναι τακτική που υπονομεύει μακροπρόθεσμα την αμυντική επάρκεια της χώρας μας.

«Με την εμπειρία την οποία αποκτήσαμε από την κατασκευή των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, ναυπηγούμε οπλισμένα μη επανδρωμένα σκάφη. Τώρα εργαζόμαστε πάνω στα συστήματα τα οποία, θα κυκλοφορούν σαν κοπάδι στις θάλασσες».

• Τα λόγια Ερντογάν αφορούν στο μη επανδρωμένο σκάφος επιφανείας ULAQ και το σύστημα εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων BORA (KHAN).

Ας δούμε επιγραμματικά τα δυο αυτά οπλικά συστήματα και την απειλή που συνιστούν για την ελληνική ασφάλεια.

Το τουρκικό USV (unmanned surface vehicle) ULAQ πραγματοποίησε τις πρώτες του δοκιμαστικές βολές κατά τη διάρκεια της άσκησης “Θαλασσόλυκος”. Το ULAQ κατασκευάζεται από την Ares Shipyard και την Meteksan Defence. Το σκάφος ολοκλήρωσε τις δοκιμές τον Απρίλιο και στον “Θαλασσόλυκο” εκτόξευσε κατευθυνόμενο από λέιζερ πύραυλο Cirit δύο φορές.

Αυτά τα θαλάσσια drones ονειρεύεται ο Ερντογάν να επιχειρούν σαν “κοπάδια” στο Αιγαίο, με τη φρασεολογία του να παραπέμπει στην “επίθεση σμήνους” (swarming). Την τακτική αυτή χρησιμοποιεί στον Κόλπο το Ιράν, με επανδρωμένα ταχύπλοα και στόχο τον κορεσμό της άμυνας των εχθρικών πλοίων.

Δεν είναι σκόπιμο να αναλυθεί εδώ η “επίθεση σμήνους” και η δυνητική τακτική χρήση του από την Τουρκία στο Αιγαίο με βάση μη επανδρωμένες πλατφόρμες στον αεροναυτικό τομέα.

Η δεύτερη εξέλιξη είναι η παράδοση στις τουρκικές χερσαίες δυνάμεις του συστήματος βαλλιστικών πυραύλων BORA (KHAN). Η εμβέλεια του πυραύλου, όπως έχει ανακοινωθεί παλαιότερα, ανέρχεται σε 500 χλμ, παρότι σήμερα βέβαια ομιλούν για την πολιτικώς ορθή εμβέλεια των 280 χλμ.

Ας μην λησμονούμε ότι βαλλιστική τεχνολογία η Τουρκία φέρεται να έχει εξασφαλίσει από χώρες όπως η Κίνα και το Πακιστάν.

Ασφυκτικές πιέσεις στην Αθήνα για διαπραγματεύσεις με Τουρκία

ενώ ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ είναι παρόν και στο εσωτερικό

Μετά την αποκλιμάκωση που έφερε η πρωτοβουλία της επικοινωνίας Μητσοτάκη-Ερντογάν φαίνεται πως υπάρχει οργιώδες διπλωματικό παρασκήνιο για αποτροπή σύγκρουσης ανάμεσα στις δυο χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ. Όλες οι πληροφορίες και οι ενδείξεις συντείνουν στο ότι ασκούνται στην Αθήνα ισχυρές πιέσεις για να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με την Τουρκία, αναζητώντας συμβιβασμό, ο οποίος θα αποτρέψει εκ νέου όξυνση και πιθανώς προσφυγή στη στρατιωτική βία.

Γράφει ο Ζαχαρίας Β. Μίχας* από το defence-point.gr

Σε αυτό το επίπεδο, οι απόψεις των ΗΠΑ και της Ελλάδας ταυτίζονται. Η Ελλάδα είναι έτοιμη για λογικές λύσεις που να στηρίζονται στο διεθνές δίκαιο. Ακόμα και οι όποιοι “μαξιμαλισμοί” στο επίπεδο της κοινής γνώμης υπαγορεύονται κατά κανόνα από την εκτός ορίων επιθετική ρητορική και την συστηματική αγνόηση του διεθνούς δικαίου από την Τουρκία.

Η κατάσταση στο διπλωματικό πεδίο δείχνει εξαιρετικά πιεστική. Μπορεί η Ελλάδα να ταυτίζεται με τις ΗΠΑ στην επιλογή ειρηνικών μεθόδων επίλυσης των διαφορών, αλλά το πλαίσιο που δημιουργεί η τουρκική ρητορική και πρακτική, ναρκοθετεί εκ προοιμίου τη δυνατότητα λύσης. Οι Αμερικανοί γνωρίζουν πολύ καλά τις επεκτατικές διεκδικήσεις των Τούρκων σε βάρος της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, τις οποίες στην Άγκυρα θεωρούν το βασικότερο γεωγραφικό εμπόδιο για την ανάπτυξη του νεοοθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού τους.

Το ότι οι Αμερικανοί γνωρίζουν δεν σημαίνει και ότι επιθυμούν να βρουν δίκαιο τρόπο υπέρβασης της ελληνοτουρκικής διένεξης. Οι δικές τους στρατηγικές προτεραιότητες αφορούν κυρίως τον ανταγωνισμό με την Κίνα και τη Ρωσία. Εν ολίγοις, αυτό που για την Ελλάδα συνιστά στρατηγική απειλή, για τις ΗΠΑ είναι τακτικού χαρακτήρα ζήτημα. Είναι ένα τοπικό εμπόδιο στην προσπάθεια αντιμετώπισης της γεωστρατηγικής πρόκλησης από την Ρωσία και την Κίνα. Την ίδια ασφαλώς οπτική έχει και το ΝΑΤΟ.

Η Συμμαχία υποτίθεται ότι προστατεύει τα κράτη-μέλη από τις εξωτερικές επιβουλές. Στην περίπτωση Ελλάδας και Τουρκίας, όμως, η διένεξη είναι εσωτερική. Το ΝΑΤΟ, παραδοσιακά, κινείται παρασκηνιακά για να εξουδετερώσει τις εντάσεις στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, προτού αυτές αποτελέσουν διαλυτικό παράγοντα στην ευαίσθητη νοτιοανατολική πτέρυγα.