Με τη μερική οριοθέτηση η Αθήνα έβαλε την Κύπρο στο "μπαούλο"

Βενιζέλος Κώστας

Δεν θα μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά η κατοχική Τουρκία στη συμφωνία Ελλάδος -Αιγύπτου για μερική οριοθέτηση ΑΟΖ. Με τη γνωστή της θρασύτητα, η Άγκυρα αντέδρασε έντονα και εξαπέλυσε νέες απειλές κατά της Ελλάδος. Έδειξε ενοχλημένη και έτοιμη να αντιδράσει χωρίς όρια!

Η Τουρκία αντέδρασε σε μια συμφωνία δυο χωρών, που αναμφισβήτητα έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα ενώ η ίδια με τη Λιβύη (με την οποία υπέγραψε προδήλως παράνομο μνημόνιο) δεν έχει. Αλλά αυτή είναι η Τουρκία, με αυτό τον τρόπο αντιδρά και συμπεριφέρεται, με βάση το τουρκικό, ή μάλλον οθωμανικό "δίκαιο", που είναι καταπάτηση όλων των άλλων δικαίων. Η  συνέχεια θα δείξει μέχρι που μπορεί να φθάσει, η Άγκυρα, που στις πλείστες περιπτώσεις είναι προβλέψιμη.

Σε ό,τι αφορά την τμηματική συμφωνία Ελλάδος και Αιγύπτου, είναι σαφές πως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σφαιρικά, όχι απομονωμένα, χωρίς τους πανηγυρικούς τόνους που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση και στους οποίους "χόρεψε" η πλειοψηφία των ΜΜΕ. Η Αθήνα επιδίωξε τη συμφωνία σε μια προσπάθεια να ακυρώσει το τουρκολιβυκό παράνομο μνημόνιο. Η συμφωνία, όπως έχει αναφερθεί, διεμβολίζει το εν λόγω μνημόνιο και η Ελλάδα αποκτά ένα "ηθικό πλεονέκτημα", αφού ενεργεί μέσα στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.

Μονόπλευρος συμβιβασμός

Την ίδια ώρα θα πρέπει να αναφερθεί πως με την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία, ξεκαθαρίζει πλήρως ότι η παράνομη οριοθετική γραμμή του τουρκολιβυκού μνημονίου, βρίσκεται πλήρως και νομίμως εντός της οριοθετημένης πλέον ΑΟΖ της Ελλάδος. Η τελευταία, θα πρέπει φυσικά να σηκώσει, όπως και προηγουμένως, το βάρος της αντιμετώπισης τουρκικών κινήσεων στην περιοχή, με όλα τα μέσα που διαθέτει.

Η Τουρκία ανά πάσα στιγμή μπορεί να στείλει (και θα το πράξει) ερευνητικά σκάφη, γεωτρύπανα, φρεγάτες ακόμη και ψαροκάϊκα. Η Ελλάδα ήθελε να υπογραφεί η συμφωνία, προτού αρχίσει ο νέος κύκλος των διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία. Όλα αυτά αφορούν τη χρονική συγκυρία, που έχει επιλεγεί. Για να μπορέσει να πετύχει τα πιο πάνω, προχώρησε σε μερική οριοθέτηση, καθώς σε αυτό επέμεινε η Αίγυπτος που δεν ήθελε συνολική.

Ως αποτέλεσμα της "βιασύνης" της, η Αθήνα εγκατέλειψε νόμιμες αξιώσεις για κυριαρχικά δικαιώματά της. Ο συμβιβασμός, όπως έχει χαρακτηριστεί, είναι μονόπλευρος γιατί έδωσε μόνο η Ελλάδα. Ποιο είναι, λοιπόν, το κόστος; Με βάση το χάρτη, ο οποίος είδε το φως της δημοσιότητας, είναι σαφές πως δεν αναγνωρίζεται πλήρης επήρεια στην Κρήτη, δεν συμπεριλαμβάνεται ολόκληρη η Ρόδος και καθόλου το σύμπλεγμα του Καστελόριζου.

Η υπογραφή συμφωνίας ΑΟΖ με την Αίγυπτο: Τι σημαίνει για τα ελληνοτουρκικά

Το πιο σημαντικό από όλα είναι να μη σταματήσουν οι συνομιλίες με την Αίγυπτο για πλήρη οριοθέτηση ΑΟΖ καθώς δεν πρέπει να μείνει το Καστελόριζο νομικά ανοχύρωτο.

Του Αλέξανδρο Θ. Δρίβα από την huffingtonpost.gr

Φωτογραφία αρχείου – 30 Ιουλίου 2019 -O Ν. Δένδιας με τον Αιγύπτιο ομόλογό του, Σ. Σούκρι, κατά την διάρκεια παλαιότερης επίσκεψης του τελευταίου στην Αθήνα (AP Photo/Petros Giannakouris)

Η Αίγυπτος μετά από 13 χρόνια αντιλήφθηκε ότι η πλήρως ουδέτερη στάση που κρατούσε απέναντι στις διαφορές Ελλάδας-Τουρκίας αλλά και Κύπρου-Τουρκίας, είναι πλέον μάταιη. Η ασφάλεια της Αιγύπτου απειλείται από την Τουρκία και έτσι το Κάϊρο αποφάσισε να προχωρήσει -ουσιαστικά- στην πλήρη αμφισβήτηση του τουρκολιβυκού συμφώνου.

Με άλλα λόγια, η Αίγυπτος στέλνει μήνυμα στην Άγκυρα οτι αν δεν συμμορφωθεί και συνεχίσει να κάνει όνειρα για Σύρτη ή και για το τουρκολιβυκό σύμφωνο, τότε θα προχωρήσει και στο επόμενο βήμα το οποίο θα ήταν πολύ σημαντικό για την Ελλάδα. Ποιά θα είναι πιθανότατα η τουρκική αντίδραση; 

Μετά την αποπομπή του, ο εμπνευστής της ″Γαλάζιας Πατρίδας″, Ναύαρχος Γιαϊτζί, προειδοποίησε τους πρώην προϊσταμένους του οτι μια υπογραφή (έστω μερικής οριοθέτησης) συμφωνίας για οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου θα είχε καταστροφικές συνέπειες για την τουρκική πολιτική δημιουργώντας σε βάρος της τετελεσμένα.

Η Τουρκία πλέον δεν έχει απέναντί της μόνο το Διεθνές Δίκαιο γενικώς και αορίστως, αλλά την Αίγυπτο η οποία διμερώς συμφωνεί με την Ελλάδα για νόμιμη οριοθέτηση. Πρώτος στόχος της Αιγύπτου είναι η αποκοπή της Τουρκίας από τη Λιβύη. Η Τουρκία χάνοντας το όποιο έρεισμα είχε το τουρκολιβυκό σύμφωνο (de facto και de jure) δεν φαίνεται να έχει άλλη λύση πέραν από την αναζωπύρωση της έντασης εντός της Λιβύης.

Στο κομμάτι του ελληνοτουρκικού διαλόγου, ο οποίος σε επίπεδο διερευνητικών επαφών έπαψε με υπαιτιότητα της Τουρκίας το 2016, η Τουρκία χάνει ένα χαρτί που θα ″μοσχοπουλούσε″ στο θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών με την Ελλάδα. Είναι σημαντικό να πούμε ότι ακόμη και μια Τουρκία η οποία υπό την καθοδήγηση του Ερντογάν έχει ευθυγραμμίσει την παράνοια με την εξωτερική πολιτική, δε θα ανέμενε πολλά από το τουρκολιβυκό σύμφωνο το οποίο το υπέγραψε για να μπορεί να παραβιάζει το εμπάργκο όπλων στη Λιβύη και να αυξάνει την στρατιωτική της παρουσία. Επιπρόσθετα, η Τουρκία ήθελε να απειλείσει την Ελλάδα για τους υδρογονάνθρακες της Κρήτης προκειμένου η Ελλάδα να κάνει έναν συμβιβασμό στο Αιγαίο. Οι Τούρκοι γνώριζαν οτι η Ελλάδα είναι κοντά σε συμφωνία με την Αίγυπτο και έτσι στις 21 Ιουλίου αποφάσισαν να δημιουργήσουν κρίση στο Αιγαίο η οποία όμως τους εξέπληξε καθώς το ΠΝ της Ελλάδας απέτρεψε τα τουρκικά σχέδια. 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Μερική οριοθέτηση με Αίγυπτο – Μειωμένη επήρεια της Κρήτης!

Λυγερός Σταύρος

Η αιφνιδιαστική μετάβαση του Δένδια στο Κάιρο –σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες– αφορά στην ολοκλήρωση των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων για μερική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο, η οποία αποτυπώθηκε σε σχετική συμφωνία. Όπως είχαμε αποκαλύψει προ εβδομάδων από αυτές εδώ τις στήλες, η οριοθέτηση όχι μόνο θα είναι μερική, αλλά και πιθανότατα θα προβλέπει μειωμένη επήρεια για τα νησιά Ρόδος, Κάρπαθος, Κάσος και Κρήτη!

Πιο συγκεκριμένα, η συμφωνία –σύμφωνα με διπλωματικές πηγές– πιθανότατα θα προβλέπει αντί για τη μέση γραμμή (50% για τις δύο πλευρές) 55% για την Αίγυπτο και 45% για την Ελλάδα! Ας σημειωθεί ότι η αρχική απαίτηση του Καΐρου ήταν η αναλογία να είναι 60% προς 40% και το 55% προς 45% είναι η ελληνική αντιπρόταση! Μένει να δούμε πως ακριβώς θα κατανεμηθεί στον χάρτη η θαλάσσια περιοχή που θα χαριστεί στην Αίγυπτο, ώστε να μειωθούν οι αντιδράσεις στην Ελλάδα.

Ένα δεύτερο στοιχείο της προς υπογραφή συμφωνίας είναι ότι η οριοθέτηση δεν περιλαμβάνει όχι μόνο το Καστελλόριζο, αλλά ούτε και ολόκληρη την Ρόδο! Η Αθήνα φρόντισε δια παραλείψεως να νομιμοποιήσει την εδώ και χρόνια τουρκική επεκτατική στρατηγική ιδιοποίησης της Ανατολικής Μεσογείου ανατολικά του 28 μεσημβρινού, ο οποίος τέμνει στη μέση την Ρόδο.

Μέχρι την υπογραφή του μνημονίου Άγκυρας-Τρίπολης (Νοέμβριος 2019), με το οποίο οι Τούρκοι ενέγραψαν υποθήκες και δυτικά του 28ου μεσημβρινού, το όριο που οι ίδιοι είχαν θέσει προς δυσμάς ήταν ο 28ος μεσημβρινός. Εμείς, λοιπόν, φροντίσαμε να οριοθετήσουμε με την Αίγυπτο τη θαλάσσια περιοχή δυτικά από τον 27:59' μεσημβρινό. Με τον τρόπο αυτό εμμέσως πλην σαφώς αναγνωρίζουμε δικαιώματα στους Τούρκους στο νοητό όριο του 28ου μεσημβρινού και ανατολικότερα.

Η σπουδή της Αθήνας για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο με εξαιρετικά δυσμενείς όρους για την Ελλάδα, θα δικαιολογηθεί από την κυβέρνηση Μητσοτάκη με το επιχείρημα ότι η υπογραφή συμφωνίας είναι ο μόνος τρόπος να αμφισβητήσουμε το εκτός διεθνούς δικαίου μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης. Το επιχείρημα δεν είναι αβάσιμο, αλλά επουδενί δεν δικαιολογεί ούτε τη μερική οριοθέτηση, αλλά κυρίως τη μειωμένη επήρεια.

Έπεσαν οι υπογραφές: Συμφωνία Ελλάδας και Αιγύπτου για οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών [χάρτης, video]

Ο Έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας με τον Αιγύπτιο ομόλογό του, Σάμεχ Σούκρι, ανακοινώνουν τη συμφωνία. Photo via Twitter, Egypt MFA Spokesperson @MfaEgypt 06/08/2020

Η Αίγυπτος και η Ελλάδα υπέγραψαν συμφωνία την Πέμπτη για τη δημιουργία μιας αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μεταξύ των δύο χωρών, δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου Sameh Shoukry.

Ο Αιγύπτιος υπουργός μίλησε σε κοινή συνέντευξη τύπου με τον Έλληνα ομόλογό του, Νίκο Δένδια.

Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές:

• Η συμφωνία αυτή εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική διευθέτησης διμερών εκκρεμοτήτων, οικοδόμησης συμμαχιών με τρίτους με τρόπο που προωθεί τα εθνικά συμφέροντα, στη βάση του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου.
• Είναι μια ισορροπημένη συμφωνία. Είναι απολύτως σύμφωνη με το δίκαιο της θάλασσας όπως έχει εφαρμοσθεί σε πρακτική και σε νομολογία. Επιβεβαιώνεται πανηγυρικά η πάγια θέση μας ότι τα νησιά έχουν κυριαρχικά δικαιώματα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.
• Κατοχυρώνεται η επήρεια των νησιών μας σε θαλάσσιες ζώνες.
• Στις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία, βασικά κριτήρια αποτέλεσαν οι πρόνοιες του Δικαίου της Θάλασσας και κυρίως το δικαίωμα των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες
• 
  
• Το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση είναι πως η Ελλάδα δεν κάνει παράνομες συμφωνίες, ούτε εξαναγκάζει άλλες χώρες σε λεόντειες συμφωνίες. Διαπραγματεύεται και προβαίνει σε οριοθετήσεις με βάση το δίκαιο της θάλασσας και η ορθότητα της πολιτικής μας έναντι παράνομων ενεργειών, όπως το τουρκολιβυκό μνημόνιο, αποδεικνύεται από το ότι το Κάιρο οριοθέτησε με την Ελλάδα, παρά τις μάταιες προσπάθειες της Τουρκίας να πλειοδοτήσει προσφέροντας στην Αίγυπτο μεγαλύτερη ΑΟΖ.

Η Τραγωδία της Τμηματικής Οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο: Και αν κατέβουν οι Τούρκοι ψαράδες;

Του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΥΩΤΗ 

Θέλαμε να εμβολίσουμε το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο και καταλήξαμε σε ένα οδυνηρό συμβιβασμό με την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ, που εύχομαι  να μη μας κοστίσει μακροπρόθεσμα.

Ο επόμενος χάρτης είναι ο επίσημος χάρτης, που δόθηκε στην δημοσιότητα από τις δύο κυβερνήσεις, και δείχνει την οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο.

O ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗΣ ΑΟΖ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΑΙΓΥΠΤΟΥ

Αναμένοντας το επίσημο κείμενο της συμφωνίας, μπορούμε να βγάλουμε μερικά προκαταρκτικά συμπεράσματα μελετώντας  αυτόν τον χάρτη.

Η ανατολική κάθετος κόκκινη γραμμή, που δεν περιλαμβάνει μέρος της Ρόδου, δεν βρίσκεται στο 28ο μεσημβρινό, αλλά δυτικά από τον 27:59′ μεσημβρινό. Δηλαδή δεν δίνουμε πλήρη επήρεια στη Ρόδο!

Επιπλέον, όπως έγραψε ο Σταύρος Λυγερός, στο τελευταίο άρθρο του:

“H συμφωνία –σύμφωνα με διπλωματικές πηγές– πιθανότατα θα προβλέπει αντί για τη μέση γραμμή (50% για τις δύο πλευρές) 55% για την Αίγυπτο και 45% για την Ελλάδα! Ας σημειωθεί ότι η αρχική απαίτηση του Καΐρου ήταν η αναλογία να είναι 60% προς 40% και το 55% προς 45% είναι η ελληνική αντιπρόταση! Μένει να δούμε πως ακριβώς θα κατανεμηθεί στον χάρτη η θαλάσσια περιοχή που θα χαριστεί στην Αίγυπτο, ώστε να μειωθούν οι αντιδράσεις στην Ελλάδα.”

Κάτι πάει πολύ στραβά όταν κάνεις μια τμηματική οριοθέτηση, που δεν προβλέπεται  στην UNCLOS, και συγχρόνως κάνεις οριοθέτηση όχι με βάση την μέση γραμμή, που αποτελούσε την θεμελιώδη  και μόνιμη θέση μας απέναντι στην Τουρκία και εξαφανίζεις το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου!

Ίσως το πιο επικίνδυνο σημείο αυτής της συμφωνίας είναι η δυτική κάθετος κόκκινη γραμμή, που υποδηλώνει μηδενική επήρεια στο δυτικό μέρος της Κρήτης. Αυτή η κάθετη γραμμή έπρεπε να χαραχθεί δυτικότερα και να αγγίζει στο σημείο που συνορεύει η Αίγυπτος με την Λιβύη.

Τέλος, να μη ξεχνάμε ότι σβήσαμε την ΑΟΖ της Κύπρου από τον χάρτη, διότι οι Αιγύπτιοι θέλουν να δείχνουν ότι διαθέτουν  θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία.

Ο  Κυριάκος Μητσοτάκης, επισκεπτόμενος  την  Χάλκη, δήλωσε για την ελληνοαιγυπτιακή  συμφωνία:

• «Χρειάστηκαν 15 χρόνια διαπραγματεύσεων για να καταλήξουμε σε μία συμφωνία σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο, με την οποία αναγνωρίζονται όλα τα δικαιώματα των νησιών μας στις Θαλάσσιες Ζώνες τους».

Γιατί η Αίγυπτος διστάζει να αντιπαρατεθεί ένοπλα με την Τουρκία

Του Κώστα Ράπτη από το capital.gr

Η Μέση Ανατολή άρχισε να παίρνει τη σύγχρονη μορφή της, όταν ο Μωχάμεντ Άλι της Αιγύπτου, καίτοι υποτελής στην Υψηλή Πύλη, πήρε τα όπλα εναντίον των Οθωμανών και προήλασε μέχρι τη Συρία, εγκαινιάζοντας την εποχή της αραβικής χειραφέτησης. Η ιστορία, η δημογραφία και η γεωπολιτική καθιστούν την Αίγυπτο και την Τουρκία τις σημαντικότερες (μαζί με το Ιράν) χώρες της περιοχής – σε σχέση κατ’ ανάγκην ανταγωνιστική. 

Όταν οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί έστρωναν το έδαφος για την επέμβαση εναντίον του Ιράκ, φρόντιζαν να τονίζουν (όπως το έπραξε ο Laurent Murawiec της Rand Corporation στην περίφημη παρουσίασή του τον Ιούλιο του 2002 ενώπιον του Defense Policy Board) ότι η χώρα του Σαντάμ Χουσεϊν δεν είναι παρά “τακτικός στόχος”, ενώ η “Σαουδική Αραβία” θα αποτελούσε τον “στρατηγικό στόχο” και η Αίγυπτος το “έπαθλο”.

Αλλά και για περιφερειακούς παίκτες, οι οποίοι φιλοδοξούν να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διεθνή σκηνή, το “έπαθλο” δεν είναι διαφορετικό. 

Τα νεο-οθωμανικά όνειρα που τρέφει ο Ταγίπ Ερντογάν υποχρεωτικά περνούν από την προσπάθεια να “τεθεί σε τουρκική τροχιά” η Αίγυπτος, ως παραδοσιακή ηγέτιδα του αραβικού κόσμου και ως χώρα-κλειδί για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου και της Ερυθράς Θάλασσας. Άλλωστε, ο στόχος αυτός λίγο έλειψε να εκπληρωθεί με τη βραχύβια προεδρία του Μοχάμαντ Μόρσι, ηγέτη του (μητρικού) αιγυπτιακού κλάδου της υπό την προστασία Τουρκίας και Κατάρ τελούσας Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Η τουρκική πίεση προς το καθεστώς του Καΐρου δεν είναι μόνο εξωτερική, αλλά και εσωτερική. 

Η Αίγυπτος στο δρόμο της Συρίας;

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Στις αρχές του 2011, η Τυνησία μαζί με την Αίγυπτο ήταν τα ‘εναρκτήρια λακτίσματα’ σε μια διαδικασία που τα ΜΜΕ της υπερεθνικής ελίτ (Υ/Ε) ονόμασαν κατ’ ευφημισμό Αραβική «Άνοιξη»––η οποία αποδείχθηκε τελικά άγριος χειμώνας. Μια διαδικασία, η οποία αποτέλεσε μάλιστα έναυσμα για να ξεκινήσουν και τα «κινήματα» των πλατειών, (Ισπανία, Ελλάδα κ.λπ.), και, στη συνέχεια, τα αντίστοιχα «κινήματα» κατάληψης (ΗΠΑ, Βρετανία) που κατέληξαν στις μαζικές διαδηλώσεις της Τουρκίας και Βραζιλίας. Όμως, μέσα σε δυόμισι χρόνια, ολόκληρο το δήθεν «κίνημα» αυτό, οδηγήθηκε στη χρεοκοπία. Πράγμα, βέβαια, αναμενόμενο εφόσον οι κινητοποιήσεις αυτές δεν είχαν καν ενιαία αιτήματα, γεγονός που εξέφραζε την ανομοιογενή κοινωνική τους σύνθεση: από τα λαϊκά στρώματα--κύρια θύματα της παγκοσμιοποίησης-- που απαιτούσαν την ικανοποίηση βασικών αναγκών, μέχρι τα μεσαία κοινωνικά στρώματα που απαιτούσαν διαφάνεια, περισσότερη «δημοκρατία» κ.λπ.. Εντούτοις, στις σημερινές συνθήκες που έχει επιβάλλει παντού η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, όπως έχω γράψει επανειλημμένα, μόνο «λαϊκά μέτωπα για τον 21ο αιώνα» που θα απαιτούσαν κοινωνική αλλά και εθνική απελευθέρωση, με βάση συγκροτημένα προγράμματα και στόχους ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον καταλύτη για ριζικές κοινωνικές αλλαγές. Δηλαδή, αλλαγές που θα οδηγούσαν στη ρήξη με την παγκοσμιοποίηση και την οικονομική και πολιτική αυτοδυναμία των λαών, σε ένα νέο πραγματικό διεθνισμό, «από τα κάτω».

Ηχηρό μήνυμα του Αιγυπτιακού λαού στην ΕΕ και τις ΗΠΑ που έχουν το θράσος να ζητούν απελευθέρωση του φασίστα Μόρσι.

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιουλίου 18, 2013

Η εμμονή με το “τουρκικό μοντέλο” στην Αίγυπτο

Ιουλίου 15, 2013 από seisaxthiablog

Hesham Sallam, μετάφραση Αριάδνη Αλαβάνου

Λίγο μετά το ξέσπασμα των διαδηλώσεων στο πάρκο Γκεζί της Τουρκίας, τα αιγυπτιακά δημόσια φόρα πλημμύρισαν με ποικιλία απόψεων που παραλλήλιζαν τις καταστάσεις στις δύο χώρες. Η τάση αυτή ενίσχυσε την αρχική εκτίμηση των διεθνών Μέσων για τις διαδηλώσεις στην Τουρκία ως αντίδραση στις κυβερνήσεις των ισλαμικών κομμάτων σε όλη την περιοχή. Μελετητές και ερευνητές αντέδρασαν αμέσως εξηγώντας σχολαστικά γιατί η Τουρκία δεν είναι Αίγυπτος, υπογραμμίζοντας τις μεγάλες διαφορές ανάμεσά τους και διατυπώνοντας περισπούδαστα επιχειρήματα που υποστήριζαν ότι η λαϊκή κινητοποίηση στην Τουρκία δεν αποτελεί επέκταση της αποκαλούμενης “Αραβικής Άνοιξης” ούτε πρελούδιο ενός δεύτερου γύρου εξεγέρσεων στην περιοχή.
Ωστόσο, εκείνο που διαφεύγει από αυτή τη συζήτηση είναι το πλαίσιο στο οποίο διάφοροι πολιτικοί παράγοντες στην Αίγυπτο ανταγωνίζονται για να οικειοποιηθούν και να διαπλάσουν την εμπειρία της Τουρκίας (ή όπως λέγεται το “τουρκικό μοντέλο”) όσον αφορά τη δημοκρατία μέσα στην ευρύτερη διαπάλη για τον προσδιορισμό των αποδεκτών παραμέτρων του αναδυόμενου πολιτικού συστήματος της Αιγύπτου. Δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε ότι η Τουρκία και η Αίγυπτος αντιπροσωπεύουν πολύ διαφορετικά πολιτικά περιβάλλοντα και ότι οι δημόσιες συζητήσεις στην Αίγυπτο σχετικά με το “τουρκικό μοντέλο” αδικούν κατά πολύ τις αποχρώσεις της δυναμικής εμπειρίας της Τουρκίας με τους δημοκρατικούς θεσμούς τα περασμένα τριάντα χρόνια. Όμως, όσο κι αν είναι απλουστευτικές οι απεικονίσεις του αποκαλούμενου τουρκικού μοντέλου στην αιγυπτιακή πολιτική συζήτηση –πριν και μετά τις τουρκικές διαδηλώσεις– αποκαλύπτουν πολλά για το χαρακτήρα των μακροχρόνιων αγώνων για βαθιές κοινωνικές αλλαγές στην Αίγυπτο.