Η προκήρυξη της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης του Πολυτεχνείου.

Γιώργος Τασιόπουλος 

Στην πρώτη φωτογραφία η προκήρυξη της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης του Πολυτεχνείου. 

Απαραίτητη η υπενθύμιση, 

το μήνυμα σαφές για τους κατοίκους της σημερινής σωφρονιστική αποικίας.

Ούτε δικαιωματισμός, ούτε μέτωπο έναντι του εθνολαϊκισμού:

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ

ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΗΣΙΑ

  ______****_______

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Οι φοιτητές απ’ όλες τις σχολές στη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος συνειδητοποιήσαμε, πως τα προβλήματα μας, σχετικά με τον εκδημοκρατισμό της Παιδείας και τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος, δεν λύνονται, χωρίς την αλλαγή της συγκεκριμένης πολιτικής καταστάσεως.

Αρχίζοντας έτσι πολιτικό αγώνα οι φοιτητές και οι Έλληνες εργαζόμενοι, που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο ξεκαθαρίζουν τις θέσεις τους και καλούν τον ελληνικό λαό να συσπειρωθεί γύρω τους και ν’ αγωνιστεί μαζί τους ως την τελική νίκη.

1) Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων θεωρούμε την άμεση παύση του τυραννικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της

 λ α ϊ κ ή ς  κ υ ρ ι α ρ χ ί α ς

 και της

 ε θ ν ι κ ή ς  α ν ε ξ α ρ τ η σ ί α ς.

2) Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στήριζαν την τυραννία στη χώρα μας. Η πλατιά κινητοποίηση του ελληνικού λαού κι η εκδήλωση συμπαράστασης, απ’ όλες τις γωνιές της Ελλάδας είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους επιχείρησαν να μας δυσφημήσουν.

Ελληνικέ λαέ, ο αγώνας γύρω από τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία σήμερα συνίστανται στις άμεσες μαζικές διεκδικήσεις, στα οικονομικά, επαγγελματικά και κοινωνικά σου προβλήματα με απεργιακούς αγώνες, με μαζικές κινητοποιήσεις, με συλλαλητήρια, με προοπτική τη γενική απεργία για την ανατροπή της δικτατορίας. Η παρουσία μας εδώ αποτελεί κέντρο συσπείρωσης, κινητοποίησης και μαζικοποίησης του λαϊκού αγώνα.

ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ 

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

16 Νοέμβρη 73

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

 

______________

Και για όποιον θέλει να θυμηθεί τα πραγματικά γεγονότα προτείνω το βιβλίο του Σταύρου Λυγερού,

"Η εξέγερση του Πολυτεχνείου

Μία ξεχασμένη κατάθεση" από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ.

Στο βιβλίο ο Σταύρος Λυγερός, ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, δίνει τη δική του πολιτική και προσωπική κατάθεση για εκείνα τα γεγονότα.

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο Βαγγέλης Πισσίας τιμάται για την προσφορά του στους λαούς της Μέσης Ανατολής - Φεστιβάλ Resistange

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Βαγγέλης Πισσίας στο Φεστιβάλ Restistange και του "Δρόμου της αριστεράς" τιμήθηκε από τον εκπρόσωπο του Λιβάνου για την προσφορά του στους λαούς της Μέσης Ανατολής.

"Σύντροφε, συναγωνιστή Βαγγέλη μας κάνεις υπερήφανους γι΄αυτά που έκανες, γι΄αυτό που ήσουν, για όσα είσαι, για όσα μας εμπνέεις να κάνουμε μαζί σου στο μέλλον".

Ο Βαγγέλης Πισσίας ως Έλληνας Αιγυπτιώτης, που γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια όπου και έζησε ως τα 16 του, αγάπησε τους λαούς της Μέσης Ανατολής και διατήρησε μέχρι σήμερα τους δεσμούς του με τα απελευθερωτικά κινήματα της περιοχής. Βαθύς γνώστης σε θέματα της Μέσης Ανατολής, Αριστερός, κινηματικός και ακτιβιστής, ιδιαίτερα γνωστός από την αγωνιστική δράση του στο παλαιστινιακό, με αποκορύφωμα το συντονισμό της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα», στα πλαίσια του ευρύτερου διεθνούς κινήματος Free Gaza Movement.

 Εμπνεύστηκε και τέθηκε επικεφαλής σε στόλο που μετέφερε βοήθεια στην αποκλεισμένη Γάζα της Παλαιστίνης στρέφοντας τα φώτα της παγκόσμιας κοινής γνώμης στην πολύπαθη περιοχή. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής, Δρ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων. Διδάσκει «Γεωπολιτική των υδάτων» στο Μεταπτυχιακό ΠΣ της ΑΣΠΑΙΤΕ

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ στην υπηρεσία της «Γαλάζιας Πατρίδας»

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Ο πρώτος χάρτης είναι του Απριλίου 2024 όταν ο Πρωθυπουργός ανακοίνωνε την δημιουργία δύο θαλάσσιων πάρκων, στο Αιγαίο και στο Ιόνιο.

Ο δεύτερος είναι σημερινός, αναθεωρημένος.

Σύμφωνα με το νέο χάρτη φαίνεται ότι τα πάρκα αυτά θα περιορίζονται στα εθνικά μας ύδατα (6 ν.μ. στο Αιγαίο και 12 ν.μ. στο Ιόνιο).

Δέν είναι δε τυχαίο και το γεγονός, οτι με την τροπολογία πού κατέθεσε ο υπουργός Ενέργειας κ. Θεόδωρος Σκυλακάκης γιά τήν ἠλεκτρική διασύνδεση Ελλάδος – Κύπρου, «ακρωτηριάζονται» τά δικαιώματα των νησιών μας.

Με το νομοσχέδιο το υπουργείο Ενέργειας παραφράζει τις διατάξεις του δικαίου της θάλασσας εισάγοντας τον νεολογισμό “μικρονήσια” και αφήνει σειρά νησιών δίχως υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Έτσι όμορφα συνεχίζεται η ελληνοτουρκική προσέγγιση που μόνο σκοπό έχει να εξυπηρετήσει την αναθεωρητική ατζέντα της «Γαλάζιας Πατρίδας»

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΥΠ.ΕΞ. από εφ. «ΝΕΑ» 30.09.2024

"...Αναφορικά με το κατά πόσο η ελληνική πλευρά έχει λάβει υπόψη στον σχεδιασμό της τις αντιδράσεις που σημειώθηκαν από την τουρκική πλευρά, η οποία κάνει λόγο για «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και «νησιά, νησίδες, βράχους των οποίων η κυριαρχία δεν έχει εκχωρηθεί στην Ελλάδα από τις διεθνείς συνθήκες» – το ελληνικό ΥΠΕΞ απαντά ότι

 - «πολιτικοποιείται ένα αμιγώς περιβαλλοντικό ζήτημα» –,

 αρμόδιες πηγές σχολιάζουν στα «ΝΕΑ» 30.09.2024:

 - «Εμείς προχωρούμε ακάθεκτοι να κάνουμε ό,τι πρέπει στο κομ"μάτι της περιβαλλοντικής προστασίας. Δεν έχουμε κάτι να μοιράσουμε με τους Τούρκους, δεν πάμε σε διεθνή ύδατα, πάμε σε εθνικά ύδατα, εντός των 6 ν.μ. όσον αφορά το Αιγαίο και εντός των 12 ν.μ. όσον αφορά το Ιόνιο»..."

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Πότε χάθηκε το ηθικό πλεονέκτημα και η συντροφικότητα;

Γιώργος Τασιόπουλος 

ΚΑΜΙΑ ΕΚΠΛΗΞΗ!!!

Πότε χάθηκε το ηθικό πλεονέκτημα και η συντροφικότητα;

Μήπως το ηθικό πλεονέκτημα χάθηκε τότε που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πήρε αυτό το βροντερό «ΟΧΙ» του λαού και το μετέτρεψε σε ένα ταπεινωτικό «ΝΑΙ», φέρνοντας ένα 3ο μνημόνιο;

Μήπως η συντροφικότητα χάθηκε όταν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης  Παναγιώτης Λαφαζάνης 

διαμαρτυρόταν καταγγέλοντας προς τον Αλέξη Τσίπρα:

" ...- Γιατί ως κυβέρνηση έστελνες, Αλέξη, χωρίς έλεος τα ΜΑΤ και το αμαρτωλό Τμήμα «Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος» να χτυπούν αδίστακτα και να μαγνητοσκοπούν παράνομα τους πρώην συντρόφους σου που μάχονταν για να σώσουν πρώτες κατοικίες.

- Γιατί σε εμένα προσωπικά προχώρησες με δική σου εντολή και κάλυψη σε σειρά δικαστικών διώξεων, με τον μισό Ποινικό Κώδικα σε βάρος μου, για τη συμμετοχή μου στους αγώνες για την πρώτη κατοικία, δικαστικές διώξεις από τις οποίες ακόμα δεν έχω ξεμπλέξει, έχοντας καταστεί οιονεί κατηγορούμενος.

- Γιατί εσύ, επίσης, Αλέξη, μαζί με τον Σταύρο Κοντονή, που τώρα διέγραψες, μετέφερες τους πλειστηριασμούς από τα Ειρηνοδικεία, για να τους στεγανοποιήσεις από τους αγώνες και από την κοινή θέα, στα σκοτεινά απροσπέλαστα δώματα των Συμβολαιογραφείων για να διεξάγονται αδιαφανώς με ηλεκτρονικό τρόπο.

- Γιατί εσύ, ακόμα, μαζί με τον Σταύρο Κοντονή, μετέτρεψες σε ιδιώνυμο αδίκημα τον αγώνα για την προστασία της πρώτης κατοικίας, το οποίο έκτοτε υφίστατο αυτεπάγγελτη δίωξη και έναν χρόνο φυλάκιση..."

Και το τελευταίο ερώτημα προς τον  Αλέξη Τσίπρα που φαίνεται να κινεί τα νήματα της αυτοδιάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την ανασυγκρότηση της συστημικής "Αριστεράς".

Θα μπορούσε να είχε γίνει πρωθυπουργός αν δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτόν επικεφαλής απέναντι στον ΓΑΠ; 

ΘΥΜΑΤΑΙ τις δηλώσεις του, δικές του είναι:

"■ «Θα σκίσω το μνημόνιο μόλις εκλεγώ. Θα σκίσουμε τα μνημόνια μέρα μεσημέρι. Το μνημόνιο τελειώνει την πρώτη μέρα της κυβέρνησης της Αριστεράς».

■ «Στις 20 Σεπτέμβρη τούς τελειώνουμε ή μας τελειώνουν. Φεύγω με τη βεβαιότητα: τους τελειώσαμε».

Πώς τώρα κάνει δείπνα με τον ΓΑΠ (φωτογραφία ) και συνεχίζει να ονειρεύεται εξουσία σε μια χώρα πτωχευμένη, προτεκτοράτο και με δική του ευθύνη με αυτούς που σωστά αποκαλούσε κάποτε "Εφιάλτες" του λαού μας;

Η απονομιμοποίηση των ηγεσιών του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε σήμερα. 

Έγινε στα μάτια του λαού από τότε που οι διαρκείς συμβιβασμοί στην ανάγκη των ηγετικών στελεχών του για εξουσία κατέστησαν το κόμμα τους συστημικό δίπλα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Το ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ   και η ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ δυστυχώς έχει χαθεί από καιρό.

https://www.in.gr/2023/10/22/politics/politiki-grammateia/mystikos-deipnos-sto-strasvourgo-gia-aleksi-tsipra-kai-giorgo-papandreou/

ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ: "Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την ερήμωση ενός κινήματος δεν μπορούν να το αναγεννήσουν"

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

"Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την ερήμωση ενός κινήματος δεν μπορούν να το αναγεννήσουν"

Γιώργος Τασιόπουλος 

Χθες  στα 50 χρόνια από την ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη του 1974 στην εορταστική εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ στο Ζάππειο Μέγαρο είχαμε παρέλαση των ενόχων!

Οι πρώην πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου και Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν παρόντες, οι ολετήρες του ιστορικού κινήματος, ξεχνώντας ότι η ιστορία πρέπει να επιστρέψει σε αυτούς που οι ιδέες τους δικαιώθηκαν.

Στο ηχητικό η συζήτηση για ένα από τους συγγραφείς της ιστορικής Διακήρυξης, το Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Συμμετέχουν ο Στέλιος Βικόπουλος

και ο Θεοφάνης Μαλκίδης, στο παγκόσμιο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ "Η Φωνή της Ελλάδας" / "The Voice of Greece", στην εκπομπή "Έλληνες παντού", με τον Θανάση Χούπη

Συζήτηση για τον άνθρωπο που το 1996 στο ιστορικό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είχε προφητικά προβλέψει τα δεινά που θα επέρχοντο στον τόπο καθώς είχε πει στην ιστορική ομιλία του:

 "...γι αυτό λοιπόν είμαι πολύ ανήσυχος και πρέπει να σας το πω εδώ... Η Ελλάδα έχει δυσκολίες να βαδίσει προχωρώντας μπροστά με τους ρυθμούς που προκαλεί η ιστορία στο νέο μεγάλο το Ραντεβού.  Φοβάμαι ότι στο τέλος του κύκλου, το 2004, το 2010 θα έχουμε μία Ελλάδα που θα μοιάζει με αυτό που ονομάζω μία Ελλάδα "τουρκουμπαρόκ".

Θα είναι δηλαδή η Ελλάδα ένα φτωχό και ίσως συρρικνωμένο βιλαέτι ή γερμανικό λαντ"*1.

Θα ξανα- έλεγε ο Μιχάλης που έφυγε από κοντά μας τον Μάρτιο.

"Σήμερα ΠΑΣΟΚ ως πολιτικό κόμμα δεν υπάρχει. Αυτό που έμεινε, είναι μία γραφειοκρατία, μία νομενκλατούρα,  μία ολιγαρχία, ανάμεσα στο κράτος, τα λόμπι, και τα ΜΜΕ. Το ΠΑΣΟΚ δεν το δημιουργήσαμε γι' αυτά. Του ζήτησα εδώ και καιρό ν' αλλάξουν όνομα.

Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την ερήμωση ενός κινήματος δεν μπορούν να το αναγεννήσουν"*2.

*1. Μιχάλης Χαραλαμπίδης, "Το σχέδιό μας για την Ελλάδα - Ελάτε στην πολιτική", Γόρδιος 2000

*2. Μιχάλης Χαραλαμπίδης, "Ελληνική πολιτική παιδεία - Η πολιτική ανώτερη τέχνη", Στράβων 2012

_______________

Θανάσης Χούπης - Έλληνες παντού

Ο κ. Θεοφάνης Μαλκίδης, Δρ. Κοινωνικών & Πολιτικών Επιστημών και ο Φαρμακοποιός κ. Στέλιος Βικόπουλος, στο παγκόσμιο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ "Η Φωνή της Ελλάδας" / "The Voice of Greece", στην εκπομπή "Έλληνες παντού", με τον Θανάση Χούπη. Ο πρώτος, από το οικογενειακό και ο δεύτερος από το συντροφικό περιβάλλον του αείμνηστου Μιχάλη Χαραλαμπίδη, μιλούν για την ίδρυση του φορέα που έχει ως σκοπό να διασώσει, να διαδώσει, να μεταλαμπαδεύσει, την κληρονομιά του μεγάλου στοχαστή, πολιτικού, κοινωνιολόγου και συγγραφέα, που απεβίωσε φέτος ( 27 Μαρτίου 2024), σε ηλικία 73ών ετών.

ΚΛΙΚ στην φωτογραφία ή ΕΔΩ

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Σαν σήμερα πριν 50 χρόνια.... 3 του Σεπτέμβρη 1974, ήταν η ημέρα Ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ.

Γιώργος Τασιόπουλος 

"...Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Ελληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί.

 Αντίθετα, πρέπει να προχωρήσουμε με θάρρος και αποφασιστικότητα στη θεμελίωση μιας νέας Ελλάδας..." 

(Επίκαιρο όσο ποτέ απόσπασμα)

 Αναδημοσιεύω μια σελίδα από το βιβλίο του συναγωνιστή Γιώργου Παπαγιαννοπούλου, "Η σκοτεινή πλευρά του Ήλιου", που συμμετείχε στη συγγραφή του ιδρυτικού κειμένου.     

    

Το αυθεντικό κείμενο της ιδρυτικής διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ, που παρουσιάστηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974, δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό ΠΑΣΟΚ της διολίσθησης στο σημιτικό εκσυγχρονισμό των χρηματιστηρίων, των Ιμίων και της Μαδρίτης, του ενδοτισμού και της απεμπόλησης εθνικής κυριαρχίας και των Μνημονίων. 

 Τα πρόσωπα που συνέγραψαν τη διακήρυξη σταδιακά διαφώνησαν και απομακρύνθηκαν.     

  Όλο το κείμενο της διακήρυξης:

Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Ελληνα.

ΕΚΛΟΓΕΣ - Ε.Ε. - ΧΙΜΑΡΑ - ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Η Ε.Ε. του Μακρόν, του Ράμα, του Μητσοτάκη αγωνιά για τη δημοκρατία!

Αγωνιά η Ε.Ε. για τη δημοκρατία στη Βενεζουέλα! Δεν αναγνωρίζει τη νίκη του Μαδούρο!

Αναγνωρίζει όμως το αποτέλεσμα των εκλογών στη Χιμάρα! 

Κι ας έγιναν μετά τα προεκλογικά και εκλογικά όργια, που συνέβησαν και με την ανοχή της Ελληνικής κυβέρνησης. Το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο.

Ο εκλεκτός του Ράμα εξελέγη και η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανακουφίστηκε.  Θα μπορούσε να επαναλαβει τη δήλωση που έκανε για την Κάσο!

"Μας ταλαιπώρησαν λίγο οι φίλοι μας, αλλά όλα καλά" είχε αναφέρει, μιλώντας για όσα συνέβησαν στην Κάσο.

Ε.Ε. ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Είναι γνωστή η ευαισθησία σε όλη την ΕΕ για  τους δημοκρατικούς θεσμούς!

Νυχθημερόν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί μέσω δικλείδων ασφαλείας οχυρώνονται έναντι των άκρων ώστε να μην επιτραπεί σε ακραίους να απειλήσουν την ομαλότητα. Πρώτο τους μέλημα να αποσοβήσουν τυχόν εκτροπές; 

Όμως δυστυχώς η πρώτη "εκτροπή" έχει συμβεί στην Ελλάδα, ήταν το "πραξικόπημα" του δημοψηφίσματος του 2015, και τώρα έπονται "μικρά εγκλήματα, μικρές δολοφονίες";

🇫🇷 Ο Εμμανουελ Μακρον  "παραβιάζει όλους τους δημοκρατικούς θεσμούς", γράφει η γερμανική εφημερίδα Die Zeit. 

Η εφημερίδα βλέπει με έκπληξη τον Γάλλο πρόεδρο να συμπεριφέρεται "σαν να είχε κερδίσει τις εκλογές με άνεση". 

Μια τοποθέτηση  που συμμερίζεται ο διεθνής Τύπος. Πριν από λίγες ημέρες, ήταν οι New York Times που προειδοποιούσαν για "τα σημάδια μιας εκτροπής" για αυτόν τον πρόεδρο «που κυβερνά σαν να μην συνέβη τίποτα, αφού έχασε 2 εκλογές σε 1 μήνα».

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΡΟΝ ΠΝΊΓΕΤΑΙ ΣΤΑ ΒΡΩΜΙΚΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΣΗΚΟΥΑΝΑ

ΟΙΚΤΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

ΟΙΚΤΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

 ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Τασιόπουλος Γιώργος 

Τώρα που κόπασαν οι πανηγυρισμοί του πολιτικού προσωπικού για τα 50χρονα της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας μπορούμε να το ομολογήσουμε.

Θλίψη νιώσαμε βλέποντας τους επισήμους να κατεβαίνουν τη μαρμάρινη κλίμακα που οδηγεί στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου.

Και ας ήταν ανάμεσά τους, πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων, αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα, μέλη της κοινωνίας των πολιτών και της ακαδημαϊκής κοινότητας, διακεκριμένοι αθλητές, δήμαρχοι ακριτικών νησιών, εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου.

Στην ομιλία της ανάμεσα στα άλλα η Πρόεδρος τόνισε: 

"Γιορτάζουμε σήμερα τη Μεταπολίτευση, την πιο ομαλή και προοδευτική περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας. Μια πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική κατάκτηση των Ελλήνων. Με ορόσημο την καθολική απόλαυση της δημοκρατίας και την άρση των αποκλεισμών και των διακρίσεων"

"Κ α θ ο λ ι κ ή   απόλαυση", και σκεφτόμουν την τόση βία απέναντι στους αγανακτισμένους πολίτες μετά την πτώχευση της χώρας μας...

Τους εκατοντάδες χιλιάδες που έχασαν ή αγωνιούν μην χάσουν το σπίτι τους...

Τα νέα ζευγάρια που ακόμη δεν μετανάστευσαν, σε μια χώρα με τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, και σκέφτονται την τεκνοποίηση σαν να πρόκειται για τους κόπους συμμετοχής σε Ολυμπιακό άθλημα με άγνωστη την ευόδωση των προσδοκιών τους.

Όχι κ. Πρόεδρε, και "αγαπητοί" αρχηγοί πτωχευμένων κομμάτων που μακροημερεύουν με δανεικά όπως και το κράτος μας, που όμως των κομμάτων σας είναι αγύριστα, αλλά της χώρας σισύφειο βάρος στις πλάτες των παιδιών μας, των εγγονών μας και των δισέγγονών μας!

Όχι, όσο το Κυπριακό παραμένει η μεγαλύτερη και ανοιχτή πληγή του ελληνισμού δεν έχετε δικαίωμα για πανηγύρια.

ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ!

Γιώργος Τασιόπουλος 

50 χρόνια Δημοκρατίας λένε...

ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ!

50 χρόνια Δημοκρατίας, μα σχεδόν σιωπά το πολιτικό μας προσωπικό για τα ανεπούλωτα τραύματα που με δική του αμέλεια ή ευθύνη κακοφορμίζουν επικίνδυνα στο σώμα του ελληνικού λαού...

Μια Δημοκρατία που αναστήθηκε ως συνέπεια της τουρκικής εισβολής - κατοχής, των 200.000 προσφύγων, των στην Κύπρο.  Σήμερα στα διαγγέλματά τους οι πολιτικοί αρχηγοί αποφεύγουν τις επικίνδυνες λέξεις και το παρουσιάζουν σαν μοιρασμένο νησί. 

Δεν μιλούν για τις συνέπειες της κατοχής του 36,2% της Κύπρου, τον εκτοπισμό 150.000 Ελληνοκυπρίων, τις απώλειες 4.500-6.000 στρατιωτών και αμάχων (νεκροί και τραυματίες) αλλά και για τους πάνω  από 2.000 αγνοούμενους.

Μιλούν βέβαια για τολμηρές αποφάσεις και ο φόβος μεγαλώνει γιατί κάθε φορά που τολμούσαν υπονοούσαν κάποιο σχέδιο ΑΝΑΝ, ενδοτισμό και υποχώρηση.

Και αν τότε μας είπαν "η Κύπρος κείται μακράν" σήμερα είναι σαν να επαναλαμβάνουν μετά τον αφοπλισμό σιγά σιγά των νησιών του Αιγαίου, η Κάσος κείται μακράν"

Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό που συνεχίζει να κυβερνά τη χώρα από το 1974 ελάχιστες στιγμές στάθηκε στο ύψος του.

Οι αναρτήσεις του Χρήστου Καπούτση, του Αλέξανδρου Τσίγγου και του Δημήτρη Σαββίδη αισθάνομαι ότι φωτίζουν με επάρκεια τα μαύρα σκοτάδια της πολιτικής μας ζωής των 50 χρόνων και προειδοποιούν για τα επερχόμενα...

"Μην αμελήσετε, Πάρτε μαζί σας νερό, Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία", όπως έλεγε και ο συμπατριώτης μου ποιητής Μιχάλης Κατσαρός 

_______________

Χρήστος Καπούτσης:

Με ολόλευκη χειροποίητη τουαλέτα, ως  νύφη, έκανε εντυπωσιακή εμφάνιση στους Κήπους του Προεδρικού  Μεγάρου  η πρώτη τη τάξει  πολίτης της χώρας και πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου, πρώην  πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας (που το Σ. τ. Ε. έκρινε ότι η κατάργηση του 13 και 14 μισθού ως Δώρα, σε συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους είναι απολύτως συμβατή με το Σύνταγμα, ενώ στον ιδιωτικό τομέα είναι επιτρεπτά),  θυγατέρα Αρεοπαγίτου, διαζευγμένη,  μητέρα και σύντροφος ( καθότι μη ελθούσα εισέτι εις γάμου κοινωνίαν  ) δικηγόρου.

Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΡΙΖΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΝΤΟΥΑΡΝΤΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΡΙΖΑ

Γιώργος Τασιόπουλος 

Η αποχή των πολιτών από τις εκλογές και τα συρρικνωμένα ποσοστά των αριστερών κομμάτων προβληματίζουν. 

Στη μνήμη του Λευτέρη Ριζά, που αποχαιρετάμε για τελευταία φορά αύριο, σας μεταφέρω αποσπάσματα από δύο κειμένα από τη Μηνιαία Επιθεώρηση (Monthly Review), στην οποία ο Λευτέρης ήταν εκδότης.

 Προφητικές οι σκέψεις του, μαζί με αυτές του Εντουάρντο Γκαλεάνο, για την επερχόμενη θύελλα και την κρίση της αριστεράς.

Ίσως να φωτίζουν 35-40 χρόνια νωρίτερα τις αιτίες αυτής της κρίσης.

ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΓΚΛΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Λευτέρης Ριζάς (M.R. 51/1987)

[...Πριν από μερικά χρόνια στις αναλύσεις και προτάσεις σε αριστεράς για την έξοδο από την κρίση (οικονομική - κοινωνική) που μαστίζει τον καπιταλιστικό κόσμο - και τη χώρα μας - κυριαρχούσαν οι όροι: καπιταλισμός, ιμπεριαλισμός, εκμετάλλευση, εθνική ανεξαρτησία, αυτοδιαχείριση, μητρόπολη - περιφέρεια, πολυεθνικές, κλπ.  Ζητούμενο οι αλλαγή της κοινωνίας, η κατάργηση της εθνικής υποτέλειας, της εκμετάλλευσης από τις μητροπόλεις, ο βαθύς (σοσιαλιστικός) μετασχηματισμός της κοινωνίας μας, η αυτοδιαχείριση. Τότε τα κινήματα για εθνική και κοινωνική χειραφέτηση ήταν πηγή έμπνευσης και φρονηματισμού. Η Κίνα της Πολιτιστικής Επανάστασης, το Βιετ-ναμ,  η Αλληλεγγύη, ακόμα πιο μπροστά ο Γαλλικός Μάης, το ιταλικό εργατικό και κοινωνικό κίνημα, η Πορτογαλία, οι χώρες του Τρίτου Κόσμου, κλπ. ήταν άξονες αναφοράς, άντληση θάρρους και εμπειρίας.

Σήμερα (1987), σχεδόν 10 χρόνια αργότερα, δε θυμόμαστε σχεδόν τίποτα από αυτά.  Το λεξιλόγιό μας έχει αλλάξει: ανταγωνιστικότητα, παραγωγικότητα, διεθνής καταμερισμός εργασίας, ανάπτυξη,  ιδιωτικό - οικονομικά κριτήρια, κέρδος, νέες τεχνολογίες, Κοινή Αγορά, ΜΟΠ, ανασυγκρότηση, περεστρόικα, Γκορμπατσόφ και άλλα τέτοια μας απασχολούν.

Η αλλαγή αυτή, είναι αλήθεια, έχει επιβληθεί από "τα πράγματα". Τις μεγάλες επιθέσεις των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων και τη ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος, τις μεγάλες αμφισβητήσεις μέσα στον υπαρκτό σοσιαλισμό (Κίνα, Πολωνία), έχει διαδεχθεί η υποχώρησή τους...

... Μέσα σε αυτές τις συνθήκες για αστική ιδεολογία έχει πάρει το "πάνω χέρι", έχει στριμώξει την αριστερά και δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν μπει στη λογική της, προσπαθώντας να τη λουστράρουν με κάποιο αριστερό λεξιλόγιο, να παρουσιάσουν τις προτεραιότητες της σαν αριστερή πρόταση "εκσυγχρονισμού" και άλλα τέτοια παρόμοια...

... Το πιο αξιοπρόσεκτο, όμως, είναι το παρακάτω φαινόμενο: ότι η σύγκλιση προχωράει, έχει φορά, από τα αριστερά προς το δεξιά. Ο καθένας εγκαταλείπει το μετερίζι του για να πάει "δεξιότερα" και τη νέα θέση του την παρουσιάζει σαν "νέα πρόταση" για ανάπτυξη. Ίσως μόνο η δεξιά παραμένει ασάλευση στη θέση της...].

Λίγα χρόνια αργότερα, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Εντουάρντο Γκαλεάνο έγραφε στο ίδιο περιοδικό 

ΠΑΙΔΙ ΧΑΜΕΝΟ ΜΕΣ ΣΤΗ ΘΥΕΛΛΑ

Εντουάρντο Γκαλεάνο (M.R τ. 56/1992)

[... Το άγαλμα του λένιν ξηλώνεται από ένα γερανό στο Βουκουρέστι. Ένα συγκράτι το πλήθος συνωστίζεται έξω από το mcdonalds στη Μόσχα. Το μισητό τείχος του Βερολίνου να πουλιέται σε κομμάτια μεγέθους σουβενίρ. Στη Βαρσοβία και τη Βουδαπέστη οι υπουργοί οικονομίας μιλούν ακριβώς όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ - καθώς και στο Πεκίνο, την ίδια ώρα που τα τανκς τσακίζουν τους φοιτητές.

Η ΒΑΘΙΑ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

ΣΥΝΕΔΡΙΟ 18-19 ΜΑΪΟΥ 2024

ΕΘΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΡΕΥΝΩΝ - ΑΘΗΝΑ

Yparxiako.Gr

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η παρέμβαση του Γιώργου Τασιόπουλου στο διήμερο συνέδριο που θα γίνει στο ΕΙΕ για 
"Το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας στην τροχιά του 21ου αιώνα" στη θεματική ενότητα "Το κοινωνικό δικαίωμα στην Υγεία και την Εκπαίδευση: Από τη διάλυση στη διατεταγμένη υπηρεσία"

Η ΒΑΘΙΑ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

15 Μαΐου 2024

του Γιώργου Τασιόπουλου *

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 

Του Γιώργου Σαραντάρη

(…)
Εμείς ίσαμε τώρα δουλοπάροικοι
Ξένων ξεμωραμένων εξουσιών
Που γέρασαν σαν δέντρα
Μελαγχολικά αγνάντια στον τάφο
Και με παράξενο με αλλόφρονα εγωισμό
Ακόμα μας κρατάν στην αγκαλιά τους
Πουλιά που κρυώνουμε
Και δεν νοιαζόμαστε να στήσουμε
Σε πιο πράσινο χώρο
Τη φωλιά μας
Εμείς πότε θα διαβάσουμε
Στην τύχη μας μια ώρα που δε σβήνει
Στα χέρια μας στα νιάτα μας
Μια φούχτα δύναμη και θάρρος
Που τηνέ χρειάζεται και χαιρετάει
Ο ζωντανός κόσμος
Η Δύση πού θα βρει καινούργιο δρόμο
Για τις ανθρώπινες ψυχές;

(Μάρτης του ΄36)

Και ο πιο ανυποψίαστος παρατηρητής των πολιτικών που εφαρμόζονται στη δημόσια εκπαίδευση θα συμφωνούσε σε τρεις βασικές κατευθύνσεις της κυρίαρχης εκπαιδευτικής πολιτικής.

Πρώτον, στο ριζικό μετασχηματισμό του αξιακού, παραδοσιακού και ιδεολογικού προσανατολισμού του δημόσιου σχολείου.

Δεύτερον, στην αμφισβήτηση του δημόσιου σχολείου ως αναφαίρετο κοινωνικό δικαίωμα των πολιτών.

Τρίτον, στην είσοδο του ψηφιακού κόσμου και της Τεχνικής η οποία επιβάλλει μια νέα αξιολογική κατεύθυνση στη διαμόρφωση του ανθρώπου και μεταβάλλει το πνευματικό περιεχόμενό του.

Παρά τις εξαγγελλόμενες «εκσυγχρονιστικές» κυβερνητικές προθέσεις η πραγματική στόχευση στο σημερινό σχολείο αναπαράγει όλα τα συμπτώματα της παρακμιακής κατάστασης της ελληνικής κοινωνίας. Αν σε επίπεδο κοινωνίας βιώνουμε την πτώση των δεικτών του εθνικού μας πολιτισμού, την επιβολή, μέσω της ορμητικής διείσδυσης, του αγγλοσαξονικού τρόπου ζωής και σε επίπεδο διανόησης την άκριτη μετακένωση της δυτικής σκέψης, τότε το σχολείο είναι το πιο χαρακτηριστικό της δείγμα.
Το σχολείο, όπως πάντα, είναι με την κοινωνία, τον πολιτισμό του τόπου, συγκοινωνούντα δοχεία, αλληλεπιδρούν και η κοινωνικοπολιτική ακμή ή παρακμή συμβαδίζει σχεδόν πάντοτε με την πολιτισμική ακμή ή παρακμή αμφοτέρων.
Και ο πιο αδαής στην πολιτική ζωή του τόπου αντιλαμβάνεται την ταύτιση του πολιτικού προσωπικού της χώρας με τις στρατηγικές επιλογές της Δύσης. Όπως τα δυτικά προτάγματα της νεοφιλελεύθερης σκέψης και κουλτούρας ακολουθούνται άκριτα, έτσι και το ελληνικό σχολείο την τελευταία εικοσαετία παρακολουθεί ασμένως και υιοθετεί, ως μνημόνια υποταγής, εισαγόμενα αναλυτικά εκπαιδευτικά προγράμματα, μοντέλα διδασκαλίας και αντίστοιχα σχολικά εγχειρίδια. Ήδη μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ, από το 2000, η στρατηγική της Λισαβόνας1, η διαδικασία της Μπολόνια και η διαδικασία της Κοπεγχάγης συγκροτούν ένα συμφωνημένο «χάρτη αναφοράς» και ένα νέο κοινό πλαίσιο πολιτικής.

Κι όπως στη χώρα διαπιστώνεται η κοινωνική και πολιτισμική παρακμή, η παραγωγική της αποδυνάμωση, η οικονομική της πτώχευση, η κοινωνική ανασφάλεια, στο σχολείο αποτυπώνεται ανάλογη παρακμή που η υπεύθυνη πολιτεία, η εκπαιδευτική κοινότητα, η κοινωνία παθητικά και αμήχανα παρακολουθεί να γιγαντώνεται.

Η κρίση της παιδείας είναι βασική πτυχή της γενικότερης κρίσης του σύγχρονου πολιτισμού. Είναι κρίση δομική γιατί η εστία της βρίσκεται στην αποσύνθεση του Ατόμου, του ανθρωπολογικού υποκειμένου της νεωτερικότητας. Κυρίαρχα χαρακτηριστικά στην ενδοσχολική κοινότητα η ενδοσχολική βία, η γλωσσική πτώχευση, η αδυναμία παροχής και κατάκτησης στοιχειωδών γνώσεων, η απεμπόληση της ευθύνης του σχολείου για σύνδεση των μαθητών με το ιστορικό – εθνικό τους παρελθόν, η σύνδεση με τη συλλογική μνήμη της πατρίδας τους, η καλλιέργεια των απαραίτητων αξιακών προτύπων, η δόμηση των απαραίτητων στοιχείων για τη μελλοντική συγκρότηση κοινωνικής συνοχής.
Έτσι, κατασκευάζεται μέσα από το εκπαιδευτικό μας σύστημα ο αυριανός ιδιώτης, το απομονωμένο άτομο, αμύητο στο παρελθόν των παππούδων του, αγκιστρωμένος στο παρόν, χωρίς μνήμη, αδιαφορώντας για το παρελθόν και σε αδυναμία οράματος προσωπικού και συλλογικού μέλλοντος.
Μας θυμίζει το ελληνικό σχολείο όσα δυσοίωνα περιγράφει ο Μίλαν Κούντερα, «Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του. Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του. Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία … Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν. Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ «ΑΓΟΡΑΣ»

ΗΤΑΝ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ!

Τασιόπουλος Γιώργος 

50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΜΝΗΜΟΝΕΣ

 συμμετέχουμε ως "Ποσειδωνιάται"** οι έχοντες κάποια ανάμνηση, ευτυχισμένοι οι πολλοί, εθισμένοι στη " Διασκέδαση μέχρι Θανάτου"...

Το 1976 η Ελλάδα  εστειλε στην Eurovision το τραγούδι "Παναγιά Μου, Παναγιά Μου" * σε στίχους Μιχάλη Φωτιάδη, μουσική Μαριζας Κωχ,  ερμηνευμένο από τη Μαρίζα Κωχ. 

Το τραγούδι ήταν η έκφραση του συλλογικού πόνου και διεθνής προβολή - καταγγελία της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο.

  

  Η Ελλάδα απείχε το 1975 ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την πρώτη συμμετοχή της Τουρκίας στον διεθνή διαγωνισμό το ίδιο έτος,  λόγω της εισβολής της στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974.

Μάλλον οι περισσότεροι δυτικοί δημοσιογράφοι δεν αναφέρθηκαν στους στίχους του τραγουδιού. Από τότε η Δύση δεν θυσίαζε τη διασκέδασή της για τον πόνο δεύτερων λαών.

 Η τουρκική τηλεόραση εξέπεμψε τον τελικό, αλλά όχι την ελληνική συμμετοχή, βάζοντας στη θέση της ελληνικής συμμετοχής ένα εθνικιστικό τραγούδι.

Η Κωχ φόρεσε μαύρο φόρεμα ως ένδειξη πένθους για την εισβολή μετά από προτροπή του Μάνου Χατζηδακι.

ΤΙ ΔΙΑΚΥΒΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

 

ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ;

Ή ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΝΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ;

 

Γ. ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

 

Η επιτυχία μιας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τη συναίνεση των πολιτών και κυρίως των άμεσα εξαρτώμενων από  αυτή.  Για να καταστεί όμως αυτή εφικτή πρέπει οι πολίτες να ομονοούν ως προς την φιλοσοφία της αλλαγής, τους πολιτικούς και εκπαιδευτικούς στόχους της μεταρρύθμισης. 

Στην περίπτωσή των Νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων θα πρέπει να απαντηθούν τουλάχιστον τα παρακάτω ερωτήματα: ποια η αιτία των Ν.Α.Π., με ποιους στόχους, και ποιοι είναι οι πραγματικοί γεννήτορες που επεξεργάστηκαν και σχεδίασαν την πρόταση για την εκπόνηση των Ν.Α.Π.

Το ερώτημα  θα έπρεπε να είχε τεθεί από το 2001, όταν εισήχθη στο σχολείο το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Σπουδών (ΑΠΣ) και έγινε η συγγραφή των νέων σχολικών βιβλίων.  Τότε το πρώτο ερώτημα που έπρεπε να είχε απαντηθεί ήταν αν η διαθεματικότητα ήταν προϊόν προτάσεων του Π. Ι. (Ματσαγγούρα-Αλαχιώτη) ή αποδοχή εκπαιδευτικών πολιτικών από τη «συμμαχία των προθύμων»-μεταπρατών που επιβλήθηκαν και σχεδιάστηκαν στην εσπερία.  Να θυμηθούμε ότι τότε ο κ. Ματσαγγούρας, αντιπρόεδρος του Π.Ι. έγραψε το βιβλίο του για τη διαθεματικότητα και πρόλαβε την εισαγωγή της στο σχολείο πάντως όχι γιατί ο ίδιος οραματίστηκε την αναγκαιότητά της και στη συνέχεια την επέβαλε αλλά απλώς διότι γνώριζε ότι από την στιγμή που η Ε.Ε. σχεδίασε την ένταξή της στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ε.Ε. ήταν αυτονόητο ότι η μεταπρατική τάξη των κυβερνώντων μας θα την υλοποιούσε;

 

ΠΟΙΑ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

 

Δεν υπάρχει ουδέτερο ιδεολογικά Α.Π.

 

Για να καταδείξω τη βαρύνουσα σημασία του Αν. Προγράμματος στο εκπαιδευτικό σύστημα θα επικαλεστώ τον Bernstein.  Σύμφωνα με τον B. Bernstein η επίσημη γνώση πραγματοποιείται μέσα από τρία συστήματα μηνυμάτων: 1) το αναλυτικό πρόγραμμα, 2) την παιδαγωγική διεργασία, και 3) την αξιολόγηση (Bernstein 1989:63-4). Ενώ όμως, η παιδαγωγική ορίζει αυτό που θεωρείται έγκυρη μετάδοση  γνώσης και η αξιολόγηση αυτό που θεωρείται έγκυρη πραγμάτωση αυτής της γνώσης, το αναλυτικό πρόγραμμα ορίζει αυτό που θεωρείται έγκυρη γνώση (στο ίδιο: 64).

Όμως ο ορισμός της έγκυρης γνώσης, δηλαδή τι διδάσκεται και πόσο διδάσκεται, η σημασία που αποδίδεται σε ένα γνωστικό αντικείμενο, δεν είναι ένα ουδέτερο ή ένα τεχνικό θέμα, αλλά ένα κυρίως  πολιτικό, ιδεολογικό και κοινωνικό ζήτημα, καθώς η σχολική γνώση ως έγκυρη γνώση σε συνάρτηση με τους τρόπους διδασκαλίας αξιολόγησης της μεταδιδόμενης γνώσης, απευθύνεται σε μαθητές με διαφορετική κοινωνική καταγωγή και πολιτισμικό περιβάλλον. 

Στη κριτική παιδαγωγική προστίθεται το μεγάλο ερώτημα  «προς ποιου το όφελος» λειτουργεί το Α.Π.;

Όταν ο Νίκος Παπάζογλου συνάντησε τον Γκύντερ Άντερς

 

Γιώργος Τασιόπουλος

 

«Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν...» τραγουδούσε ο ευαίσθητος, λυρικός τραγουδιστής, συνοδός στη χαρά μας των μετεφηβικών μας χρόνων, ο Νίκος Παπάζογλου*, ο τραγουδιστής με το κόκκινο μαντίλι.

    ------------------------------*******-------------------------------

«Δεν αρκεί ν΄ αλλάξουμε τον κόσμο – δεν κάνουμε άλλωστε και τίποτ΄ άλλο μέχρι τώρα.

Τούτο συμβαίνει και χωρίς εμάς.

Πρέπει επιπλέον να ερμηνεύσουμε αυτή την αλλαγή

Ακριβώς για να την αλλάξουμε.

Έτσι ώστε ο κόσμος να μην αλλάζει πια χωρίς εμάς.

Και έτσι ώστε να μην καταντάει ένας κόσμος χωρίς εμάς».

Γκύντερ Άντερς

Από το προλογικό σημείωμα του Στέφανου Ροζάνη*

Το παρακάτω κείμενο είναι απόσπασμα από το «Die Antiquiertheit des Menschen» («”Η επαν”-“απαρχαίωση” του ανθρώπου»), του Γερμανού φιλοσόφου Γκύντερ Άντερς.

Γραμμένο το 1956 περιγράφει με ανατριχιαστική ακρίβεια ένα μέλλον που ταυτίζεται με τις πιο ζοφερές στιγμές του δικού μας παρόντος:

“Για να καταπνιγεί κάθε εξέγερση πριν ακόμη προλάβει να εκδηλωθεί δεν απαιτούνται βίαια μέσα. Οι χιτλερικές μέθοδοι είναι ξεπερασμένες. Αρκεί να δημιουργηθούν εξαρτήσεις τόσο ισχυρές ώστε η ιδέα και μόνο της εξέγερσης να μην έρχεται στο μυαλό κανενός.

Θα ήταν ιδανικό η διαμόρφωση των ατόμων να ξεκινάει από την ώρα που γεννιούνται, με τη συρρίκνωση των έμφυτων ικανοτήτων τους. Κατόπιν, η εξάρτηση θα θωρακιστεί με τον δραστικό περιορισμό της παιδείας, προσανατολισμένης στην επαγγελματική εκπαίδευση. Ένα ακαλλιέργητο άτομο έχει στενό ορίζοντα σκέψης και όσο η σκέψη του περιορίζεται σε ασήμαντες ασχολίες τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να εξεγερθεί.

 Πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ώστε η πρόσβαση στην πραγματική γνώση να γίνει ολοένα δυσκολότερη για τους πολλούς.

Θα χρησιμοποιείται η πειθώ και όχι η ωμή βία. Θα προβάλλονται μαζικά, μέσω της τηλεόρασης, «ψυχαγωγικά» προγράμματα που θα κολακεύουν πρωτίστως το συναίσθημα και τα ένστικτα. Το πνεύμα θα απασχολείται με ό,τι ελαφρύ, ασήμαντο, παιδαριώδες. Σε ένα περιβάλλον ακατάσχετης φλυαρίας με αδιάκοπη μουσική υπόκρουση η ανάπτυξη της σκέψης θα παρεμποδίζεται. Το σεξ θα τεθεί στην πρώτη γραμμή των ανθρωπίνων ενδιαφερόντων — δεν υπάρχει καλύτερο κοινωνικό ηρεμιστικό

Γενικά, θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποβάλουν τη σοβαρότητα από την ύπαρξη, να γελοιοποιήσουν τα υψηλά ιδανικά, να καλλιεργήσουν μια διαρκή απολογία της ελαφρότητας, έτσι ώστε η διαφημιστική ευφορία να γίνει το μοντέλο της ανθρώπινης ευτυχίας και υπόδειγμα της ελευθερίας.

Ό,τι αποκοιμίζει τη διαύγεια του μαζικού ανθρώπου είναι κοινωνικά ωφέλιμο, ότι απειλεί να τον αφυπνίσει πρέπει να διακωμωδηθεί, να καταπνιγεί, να καταπολεμηθεί.

Κάθε θεωρία που θα αμφισβητεί το σύστημα πρέπει να καταδικάζεται ως ανατρεπτική και τρομοκρατική, το ίδιο κι εκείνοι που την υποστηρίζουν”.

[«”Η επαν”-“απαρχαίωση” του ανθρώπου»), του Γερμανού φιλοσόφου Γκύντερ Άντερς.

Μετάφραση του Αντώνη Καραβασίλη από τη γαλλική έκδοση: «L’obsolescence de l’homme», εκδ. IVREA, Παρίσι 2002.]»

* Ο Νίκος Παπάζογλου έφυγε πρόωρα τέτοιες μέρες του 2011.

Όπως είχε πει για το μαντίλι του, «άρχισα να το φορώ για τη μοτοσικλέτα, γιατί, ξέρεις, καρφώνονται μέλισσες στον λαιμό σου, ό,τι θέλεις. Και έμεινε. Άρχισε να με βοηθάει μετά στο τραγούδισμα πολύ». Αλλά και βέβαια σύμφωνα με τον ίδιο, « έχει χρησιμεύσει και για να σκουπίσει τα δάκρυά του από λύπη ή έρωτα».

** GUNTHER  ANDERS, «Η απαρχαίωση των ιδεολογιών του κομφορμισμού – Δύο κεφάλαια από την απαρχαίωση του ανθρώπου», εκδ. Έρασμος

Και ταιριαστή σε στίχους και σε εκτέλεση απάντηση:

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου 

Κρύβομαι για να γλιτώσω, 

απ’ του Ηρώδη το μαχαίρι

 Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου 

Κάτι προγόνων ξύδι και χολή 

σ’ αυτήν την άδεια πόλη 

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου

 Θάβομαι για να μεστώσω μες του Διογένη το πιθάρι 

Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου

 Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά 

καθώς εσύ κουρνιάζεις 

Εδώ στη γιορτή του πόνου 

Ντύνομαι να μην κρυώνω 

του Ουλιάνωφ το μειδίαμα

 Σαντάλια του Χριστού,

 φορώ στα πόδια μου 

Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό μα εγώ θα αναστηθώ

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Για το μέλλον της Β. Ηπείρου

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ελλαδίτες και Βορειοηπειρώτες Έλληνες - Αλβανοί δημοκράτες συζητήσαμε για τα τεκταινόμενα "απέκει" ερήμην της αδιάφορης ελληνικής πολιτείας. 

Η Βόρειος Ήπειρος βιώνει ένα είδος εθνοκάθαρσης και νέας κοπής διωγμούς από τις εντεινόμενες και διαχρονικές πιέσεις, άμεσες και έμμεσες, που ασκούνται στην ευρύτερη Κοινότητα – η οποία ξεπερνά τις αυθαίρετα προσδιορισμένες μειονοτικές ζώνες. 

Κύπρος - Θράκη - Αιγαίο - Β. Ήπειρος, ακόμη και οι περιφέρειες του ίδιου του ελληνικού κράτους, αντιμετωπίζονται ως βαρίδια  στα πολιτικά σχέδια της αθηνοκεντρικής πολιτικής του ελλαδισμού.  Η "σωστή πλευρά της ιστορίας" επιβάλλει την εγκατάλειψη των χιλιόχρονων εστιών του ελληνισμού.

Η διαβούλευση έγινε την Κυριακή 14 Απριλίου, στο φιλόξενο κτίριο της Ένωσης Ποντίων Νίκαιας-Κορυδαλλού.

Στο βίντεο που ακολουθεί η προσωπική μου ολιγόλεπτη παρέμβαση και στο επόμενο οι τοποθετήσεις όλων των παρευρισκομένων Ελλαδιτών, Βορειοηπειρωτών καθώς και μηνύματα φίλων Αλβανών και Ελλήνων της Κύπρου.

Γιώργος Τασιόπουλος 

Το video της διαβούλευσης 

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΜΙΧΑΛΗΣ…

Ο "ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ" ΜΙΧΑΛΗΣ…

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έφυγε...

Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε...

Φαντάζομαι τη χαρά του Περικλή Ροδάκη, του Νίκου Ψυρούκη, του Σάββα Παύλου, του Θεόφιλου Γεωργιάδη, του Ηλία Ευαγγελίδη, του Παύλου Τουμανίδη και των άλλων συντρόφων μας που έφυγαν νωρίς, να του στήνουν υποδοχή... ζήλια με πιάνει… να μπορούσα να αφουγκραστώ λίγο τις κουβέντες τους...

Ο Μιχάλης έφυγε...

Η φωνή του όμως, γεμάτη δύναμη, με την ιδιαίτερη ζεστή χροιά, ηχεί!
Ο πολιτικός του λόγος ζωντανός περισσότερο από ποτέ, αποτελεί πολιτική διαθήκη για όσους διαμορφωθήκαμε κοντά του για 50 χρόνια!


Ερχόμενος στην Αθήνα, τα πρώτα χρόνια της τρίτης δεκαετίας της ζωής μου, είχα διακαή πόθο να συνδεθώ με τρία πρόσωπα.
Τα δύο ήταν ήδη μύθοι. Είχε καταγραφεί η γεμάτη δάφνες ιστορική τους πορεία και δεν το τόλμησα. Τους γνώρισα αργότερα, μέσα από κοινούς φίλους σε πολιτικές δράσεις. Ήταν ο Πάμπλο - Μιχάλης Ράπτης και ο Μανόλης Γλέζος.
Ο τρίτος ήταν νέος, υποσχόταν πολλά, μου άνοιγε πνευματικούς και κινηματικούς δρόμους. Στο πρόσωπό του επιβεβαιωνόταν η αγωνία του Αριστοτέλη να είναι ο άνθρωπος ζώο (ον) κοινωνικό!
Αυτή τη γεμάτη Φως υπόσχεση, τη θέληση να κάνεις Πολιτική, ήθελα κοντά του να γνωρίσω.
Ήταν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης!

Από τη φύση μου συνεσταλμένος, στους άλλους δεν τόλμησα αμέσως, όμως μαζί του δεν ήθελα να χάσω χρόνο...


Τέλος της δεκαετίας του ΄80 και ανέβαινα στο Μοναστηράκι, κοντά στους Αέρηδες προς το Ίδρυμα Χορν για να ακούσω τον Χρήστο Γιανναρά. Λίγα βήματα μπροστά μου και προς την ίδια κατεύθυνση, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ήταν η πρώτη συνάντηση στο δρόμο. Θυμάμαι έλεγε δεν θέλω γραφεία, στον δρόμο κάντε Πολιτική!

Εγώ στα 25 και αυτός στα 37 του και ήδη είχε κάνει τόσα πολλά! Τα είχε βάλει με τη χούντα, συνέβαλε στην διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, ενός κειμένου επίκαιρου και σήμερα όσο ποτέ. Εφιάλτης η πρώτη του παράγραφος για την τραγωδία της Κύπρου μέχρι και σήμερα, για τους επιγόνους στο ΠΑΣΟΚ και όλο το πολιτικό σύστημα. Την βλέπουν 50 χρόνια μετά σαν βαρίδι στα σχέδια τους.

Είχε σχέσεις με τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στη Λατινική Αμερική, στην Αφρική, σε όλο το κόσμο. Ήταν η Κασσάνδρα για την κομματική γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ προειδοποιώντας για τον επερχόμενο εκφυλισμό. Η Κασσάνδρα δε γινόταν πιστευτή, όμως όλοι γνώριζαν ότι ο Μιχάλης είχε δίκιο και πρώτος ο Ανδρέας, που έως το τέλος τον αντιμετώπιζε, σε αντίθεση με τη κρατικοκομματική γραφειοκρατία, με σεβασμό και ήθος και τεράστια εκτίμηση στο πρόσωπό του. Απλά οι σύντροφοί του είχαν αποφασίσει τον άλλο δρόμο της ενσωμάτωσης στο κράτος, να γίνουν τα σαπρόφυτα του παραπαίοντος θνήσκοντος κράτους που απομυζούσε από το δέντρο του έθνους.

Η επόμενη συνάντησή μας έγινε στα γραφεία του "Καταναλωτή" στην Πανεπιστημίου. Ήθελε να αναδείξει την πολιτιστική - οικονομική αξία της παραδοσιακής διατροφής, την ύψιστη διατροφική αξία της ηπειρωτικής πίτας, των παραδοσιακών εδεσμάτων μας που έπρεπε να κατακτήσουν την παγκόσμια κουζίνα, την άλλη σχέση με το φαγητό, την επιστροφή στο παράδειγμα των δειπνοσοφιστών. Το κίνημα του slow food απέναντι στη παγκοσμιοποίηση των fast food.

Ο Μιχάλης δεν είναι γνωστός μόνο για τη σχέση του, τη συμβολή του στο απελευθερωτικό Κουρδικό κίνημα, την αναγνώριση της ποντιακής γενοκτονίας, του μόνου αληθινού δρόμου της Ειρήνης στη γειτονιάς μας μέσω της ανάδειξης του ενός προβλήματος, του τουρκικού προβλήματος σε βάρος των αυτοχθόνων λαών της Ανατολικής Μεσογείου και της Μικράς Ασίας…
Ήταν αυτός που ανέδειξε το αληθινό γυναικείο ζήτημα, πρόλαβε το κίνημα Me Too, υπερασπίστηκε και συνέδεσε τις "Μητέρες του Σάββατου" στην Κωνσταντινούπολη με τις πορείες της κίνησης "Οι γυναίκες επιστρέφουν" στην πράσινη γραμμή στην Κύπρο και αυτές τις χαροκαμένες μάνες, αδερφές με τις "Γυναίκες με τα μαύρα" στη Χιλή.

Άνοιξε δρόμους για τον άλλο τρόπο επαναθεμελίωσης της αρχιτεκτονικής και παραγωγικής δομής – ανάπτυξης του τόπου, της ενδογενούς οικονομίας στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης.

Ήταν αυτός που με τους συναθλητές του με αφίσες, εκδηλώσεις σε όλους τους δήμους από την Πύλο έως την Ηγουμενίτσα, κι από εκεί έως την Αλεξανδρούπολη αλλά και το Βόλο, και από την πατρίδα του έως το Μπουργκάς, ήθελε να ξαναοδηγήσει τον ελληνισμό και την οικονομία μας στους παραδοσιακούς της δρόμους, προς τη Μαύρη θάλασσα, τα Βαλκάνια, το νέο δρόμο του μεταξιού, τα νέα αναγκαία λιμάνια περάσματα προς την Ευρώπη. Όμως οι ψευτοεκσυγχρονιστές αποφάσισαν την Εγνατία και την Ιόνια οδό χωρίς τρένο. «Προτίμησαν να ενώσουν τα Σεπόλια με τη Δάφνη», όπως έλεγε, αντί να ενώσουν τις ελληνικές περιφέρειες και η οικονομία της χώρας οδηγήθηκε στα μνημόνια και τα Τέμπη για χάρη των πολιτικών παρεών πέριξ του Κολωνακίου.
Ήταν αυτός που πρώτος έβαλε στο στόμα κάθε αδικημένου Έλληνα πολίτη της περιφέρειας την πρώτη αιτία της κακοδαιμονίας στη ζωή του. "Το αθηνοκεντρικό κράτος". Και ήταν δική του η πρόταση για την ίδρυση της «Ρωμανίας», μιας νέας πόλης στη Θράκη, που ψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των 2/3 του ελληνικού κοινοβουλίου.

Απέναντι σε αυτό ο Χαραλαμπίδης ανέπτυξε το δικό του σχέδιο για την πολυκεντρική Ελλάδα

Θυμάμαι, έλεγε, ότι τα πολιτικά κείμενα πρέπει να είναι πυκνά, το σχέδιο να είναι ορατό με Συμβολισμούς, Αισθητική και Ταυτότητα. Και ο Μιχάλης, μέσω των βιβλίων του, μας έδωσε όραμα, οδό διαφυγής από την παρακμή, «το ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΣ για την Ελλάδα», όπως το ονόμασε...

Ο πλάτανος του δικού μας ρεύματος έχει βαθιές ρίζες, είναι επαναστατικός και φτάνει ως τον Ρήγα και τον Μακρυγιάννη, αλλά και κοινοτικός όπως του Κωνσταντίνου Καραβίδα, δημοκρατικός όπως του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και ο τρόπος μας όπως του Γέρου του Μωριά, ελεύθερος και ανυπότακτος...

Ο Μιχάλης πολιτικό ον, πιστός στον ορθό λόγο, αλλά με σεβασμό στην παράδοση της εκκλησίας.
Με τους ιερείς με πυρωμένη καρδιά είχε πάντα αγαπητική σχέση. Θυμάμαι το 1995 στη Θράκη, στον Άγιο Ευγένιο, όταν έμπαιναν τα θεμέλια της Ρωμανίας, τη χαρά του Πατέρα Γεωργίου Μεταλληνού, που ως και νέο Μεγάλο Κωνσταντίνο τον ονόμασε από τον ενθουσιασμό του.

Τα τελευταία χρόνια ο Μιχάλης ένιωθε ιδιαίτερη αγάπη για τους ανθρώπους της Εκκλησίας. Ίσως οι πνευματικές μορφωτικές αναζητήσεις του να τον οδήγησαν εκεί... αλλά ίσως και κάποια πρόσωπα της εκκλησίας που συνδέθηκε μαζί τους τον βοήθησαν.

Στις προσωπικές μας συζητήσεις θυμάμαι τις αναφορές του στον Μανώλη Μηλιαράκη. «Ένας άνθρωπος, ένας αληθινός λεβέντης – άνθρωπος» μου έλεγε, όταν τον αποχαιρετούσαμε πέρσι για τελευταία φορά στο Α' κοιμητήριο της Αθήνας.

Με τον εκδημήσαντα επίσκοπο Δράμας Παύλο είχε στενή σχέση. Τους συνέδεε η αγάπη για τα ποντιακά χώματα, ονειρεύονταν την επιστροφή στον Πόντο...

Θυμάμαι τελευταία, όταν του έθετα ερωτήματα, ανησυχίες για επιλογές του Οικουμενικού Πατριάρχη, ήταν απόλυτος και με καθησύχαζε για το βάθος της σκέψης του και το οραματικό του έργο του πνευματικού ηγέτη της Ορθοδοξίας.

Όμως, εκεί που είδα Φώς στο πρόσωπό του, τη χαρά του μικρού παιδιού που έλαβε μεγάλο Δώρο, ήταν όταν με θέα τη Μητρόπολη της Αθήνας μου μιλούσε για τον Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλο! «Κοντά του ένιωσα την χριστιανική Αγάπη, αισθάνθηκα ότι υπάρχει»!!! Ήταν πολύ μεγάλη η Αγάπη για το πρόσωπό του.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης φύτεψε την άμπελο και αυτή θα βγάλει άφθονους καρπούς....

Πρόσωπα ιεραπόστολοι του πολιτικού του λόγου μπολιάστηκαν κοντά του και στον απανταχού ελληνισμό κοινότητες φίλων του θα θερίσουν τον καρπό του!

Αθάνατος!

Γιώργος Τασιόπουλος

Υγ. Το κείμενο γράφτηκε τις πρώτες ώρες μετά την είδηση του θανάτου του Μιχάλη  

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Μήπως οι ευαισθησίες μας είναι επιλεκτικές;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

-«Από την πληγή μου κοίταξα / του κόσμου την πληγή

Ξένη απ’ τον άνθρωπο η χαρά / Ξένοι απ’ το δίκιο οι νόμοι».

(Γ. Ρίτσος)

Μήπως οι ευαισθησίες μας είναι επιλεκτικές;

 
Το παιδί αυτό δεν ανήκει στη σωστή πλευρά της ιστορίας και δεν απασχολεί το δυτικό "πολιτισμένο" κόσμο.
Δεν αναφέρεται στην ατζέντα των ΜΜΕ, οι ΜΚΟ αδυνατούν να παρέμβουν και οι φιλεύσπλαχνοι δικαιωματιστές δεν συγκινούνται, σιγούν εμπρός σε αυτή τη γενοκτονία!
Δεν καταγράφεται ο λαός του στους δείκτες ευτυχίας των παγκόσμιων στατιστικών, η ευτυχία είναι προνόμιο της Δύσης.
Η πολιτική ορθότητα δεν μας επιτρέπει καμία διαμαρτυρία, κανένα δάκρυ,
η ηθική του δυτικού κόσμου, όπως και το διεθνές δίκαιο, είναι επιλεκτικά τυφλά στην περίπτωση των φτωχών λαών.

Τρεις θρησκείες γεννήθηκαν στην πατρίδα αυτού του παιδιού, σε ποιο θεό να κάνεις την προσευχή σου να σταματήσει αυτή την αδικία;

ΠΗΓΗ- Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ;

Γιώργος Τασιόπουλος 

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΕΙΧΕ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΉΣΕΙ...

Λιγότεροι από 3 στους 10 (27%) εμπιστεύονται σήμερα  τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ & τους δικαστές. 

Ακόμη λιγότερο εμπιστεύονται τα ΚΟΜΜΑΤΑ εμπιστεύεται μόλις το 9% των πολιτών. Αντίστοιχο ποσοστό είχε μετρηθεί στην Ελλάδα το 2008, στην έναρξη της οικονομικής κρίσης.

Εντυπωσιακή η κάμψη της εμπιστοσύνης στο θεσμό του ΠτΔ, παρότι ο ΠτΔ δεν αναμειγνύεται ενεργά στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Το 2008, ο ΠτΔ ήταν μοναδικός πολιτικός θεσμός που εμπιστεύονταν οι πολίτες, εξαιτίας της υψηλής αποδοχής, των Κ.Στεφανόπουλου & Κ.Παπούλια Public Issue, 

«Το μοντέλο του κόμματος-κράτους εξέπνευσε, είτε με την δεξιά είτε με την αριστερή εκδοχή του παράγει μόνο κρατικοδίαιτους-υπότροφους του κράτους καπιταλιστές και κρατικοκομματικές πελατείες σε ένα σύστημα αυτοσυντήρησης γραφειοκρατικών ομάδων»

Μιχάλης Χαραλαμπίδης 1951-2024

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Έφυγε από κοντά μας ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Συνέβαλε όσο κανένας στη διανοητική, μορφωτική, πολιτική παραγωγή και επιστημονική έρευνα. 

Υπερασπίστηκε την αξιοπρέπεια  και την αγάπη στην Πατρίδα ως αναγκαίες προϋποθέσεις για την ενασχόληση με την Πολιτική. 

Προσπάθησε τα πολλά χρόνια της πολιτικής του δράσης να συμβάλλει στην αποτροπή της εκφυλιστικής μεταπολιτευτικής πορείας.

Σε πολλούς από εμάς έδειξε τον άλλο δρόμο της ανιδιοτελούς πολιτικής στράτευσης...

Θα τον θυμόμαστε με σηκωμένη τη γροθιά τον Απρίλιο του 1994 στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, όταν μία άδεια αίθουσα μεταβλήθηκε σε Εκκλησία του Δήμου για να ακούσει την ομιλία του.

Ο λαός ήθελε να τον ακούσει όταν προφητικά προειδοποιούσε και έδειχνε τον Άλλο  δρόμο.

Η κομματική γραφειοκρατία δεν ήθελε και μας οδήγησε εδώ που είμαστε σήμερα...

          

~Αιωνία η μνήμη~

Γιώργος Τασιόπουλος

https://youtu.be/LHH4rXrV7xE?si=U66M1VgVNWrBbisj

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΕΙΚΟΝΟΚΛΑΣΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙ ΕΙΚΟΝΟΔΟΥΛΩΝ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ!

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Να θυμίσουμε ότι ο όρος βανδαλισμός προήλθε από το μάχιμο γερμανικό φύλο των Βανδάλων, οι οποίοι συνήθιζαν κατά τις εκστρατείες τους να καταστρέφουν έργα τέχνης από τους τόπους των κατακτήσεών τους. Κατέστρεφαν κυρίως αγάλματα, αφαιρώντας συνήθως τις μύτες και τα αυτιά των προσώπων κι αυτό με αφορμή μια προκατάληψη που έλεγε πως τα αγάλματα διαθέτουν ψυχή και έτσι, καταστρέφοντάς τα, αφαιρούσαν τη δυνατότητα να εισέρχεται και να εξέρχεται η ψυχή μέσα στο άγαλμα.

Δυστυχώς, στα μάτια και ο βανδαλισμός των ηρώων του '21 στην Αργυρούπολη.

 

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ

Ουδείς διανοήθηκε, εκδικούμενος για τις πολικές ιδέες τους, να καταστρέψει το έργο καλλιτεχνών.
Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα του Νταλί και του Καζαντζάκη.

Ο Νταλί έχει χαρακτηριστεί ως υποστηρικτής του φασιστικού καθεστώτος του Φράνκο στην Ισπανία. Οι πολιτικές του απόψεις ήταν άλλωστε και η αιτία της διαμάχης του με πολλά από τα μέλη του υπερρεαλιστικού κινήματος. Αν και στα νεανικά του χρόνια, ο Νταλί είναι γνωστό πως συνδέθηκε πιο στενά με τον χώρο του αναρχισμού και του κομμουνισμού στη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου, αρνήθηκε να κάνει αντίσταση ή να επιλέξει στρατόπεδο. Συνδέθηκε ωστόσο περισσότερο με το καθεστώς του Φράνκο, ιδιαίτερα κατά την επιστροφή του από την Αμερική στην Ισπανία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ίδιος ο Νταλί ζωγράφισε και ένα πορτραίτο της κόρης του Ισπανού δικτάτορα.
Ο Νταλί έχει δηλώσει ο ίδιος ότι δεν έχει πολιτική θέση. Είναι αναρχικός, αλλά και μοναρχικός, και τα δύο όμως σε μεταφυσικό επίπεδο και όχι σε πολιτικό.