Σταμάτης Σουφλέρης
ή αλλιώς ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ και η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ του ΛΟΓΟΥ.
Μια πρόχειρη, βιαστική και επιπόλαια ανάγνωση.
Κάθε πότε στα πολύπαθα μα στεγνά και μικρά Νέα Ελληνικά Γράμματα πέφτει ο αυτοβασανιζόμενος εραστής και λάτρης τους πάνω σε ένα κείμενο τού ύψους, του βάθους και της εμβέλειας τού βιβλίου του Άρη Αλεξάνδρου (εφεξής ΑΑ) “Το Κιβώτιο”; Κάθε πότε στο “σύνολο” τής Λογοτεχνίας, εγχώριας ή παγκόσμιας “πέφτει” κάποιος πάνω σε ένα τέτοιο έργο; Η δική μου απάντηση είναι: εξαιρετικά σπάνια. Κάθε πότε καταφέρνει ο συγγραφέας -το συνήθως ή στην πραγματικότητα πάντοτε ακατόρθωτο- να αρθρώνει λόγο, να ποιεί Λόγο, να αρμόζει σύνολο, να χτίζει περιθώρια, σκηνικά, σκηνή, θέατρο, πρωταγωνιστές, ρόλους, κέντρο, φράση, γράμμα, επιστολή, ποίημα, έργο, σύνολο, ολότητα;
Κάθε πότε έχει την τύχη ή τη διανοητική και ψυχική δύναμη να επιλέγει ένα άψογο περίγραμμα, μια τέλεια υπόθεση, μια ορθή και κεντρικά λογικοφανή ιστορία, να τοποθετεί αυστηρότερα από ημερολόγιο πλοίου τον χρόνο και τον τόπο, να μην αφήνει κανένα περιθώριο ψευδοφανταστικού και από τη μια, να υπηρετεί έναν απολύτως φανταστικό λόγο, από την άλλη γερά να πατά στο έδαφος του πιο ακραίου ρεαλισμού, να μην ξεφεύγει εκατοστό από τα “πραγματικά” γεγονότα μα να μην υπάρχει ούτε χιλιοστό πραγματικότητας στο κείμενό του, μα ούτε και εκατομμυριοστό ψεύδους, αφού έχει πετύχει το επαναλαμβάνω, το όνειρο και τον εφιάλτη των γραφιάδων όλου του κόσμου και όλων των εποχών, να τρυπά τη σιωπή, να γεννά ζωντανό λόγο, μα να ξέρει συνεχώς ότι το διακύβευμα αυτό είναι πάντοτε και εκ των προτέρων ( με ένα ορθά “Καντιανό” a priori περί Συνθετικών προτάσεων) χαμένο.
Ο Άμλετ πεθαίνει. Η τελευταία του φράση είναι «The rest is silence». Ο ερωτευμένος μονίμως μοναχός Παπαδημούλης-διαμάντης σε ρόδινα ακρογιάλια σπρώχνει τα πράγματα στην ίδια κατεύθυνση όταν λέει «Ο φλοίσβος επιττάτει σιωπήν». Οι μούσες εμπνέουν, οι μούσες έρχονται μετά από τις μέχρι και γελοίες επικλήσεις των γραφιάδων, απουσιάζουν, κατοικούν ή αραιά και πού επισκέπτονται τους αιωνίως κακόμοιρους αυτούς μικρούς και αδύναμους εραστές τους και τους επισκέπτονται μόνο και μόνο για να τους εμπαίξουν και όχι να τους ευχαριστήσουν για την λατρεία τους. Οι μούσες προτιμούν τους τολμηρούς, τους αυθάδεις, τους αισχρούς, τους θρασείς, τους αγράμματους εγγράμματους, από τους ψεύτες εγγράμματους αγράμματους. Το πνεύμα όπου θέλει πνει.
