Π. Ήφαιστος, ΠΕΡΙ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ή ΠΕΡΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ;

Σε ανάρτηση άλλου ιστολογίου για την συντρέχουσα κρίση προσέλκυσε δεκάδες σχόλια. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλά σχόλια στο διαδίκτυο και ευρύτερα στα μέσα ενημέρωσης διολισθαίνουν σε αφορισμούς, επιθετικότητα, ύβρεις, εμφύλιες κομματικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και λογικότατα σε πνευματικό και πολιτικό αδιέξοδο.

Οι κομματικές και ιδεολογικές παρωπίδες είναι το πλέον θανατηφόρο πνευματικό δηλητήριο των νεοελλήνων

• Τους αποκοιμίζει και οξύνει την υποταγή τους στους τοκογλύφους και στους κερδοσκόπους.
• Τους αποκοιμίζει εμποδίζοντάς τους να αμύνονται και να αποφασίζουν ορθολογιστικά σε ένα διεθνές περιβάλλον όπου οι στρατηγικές εξελίξεις είναι καταιγιστικές.
• Όπως και κάθε άλλο κρατίδιο που απώλεσε την κυριαρχία του βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο τέλμα της χρεωκοπίας, της μετανάστευσης, της καταστολής όσων μείνουν στο νεοελληνικό κράτος, στην εξανέμιση του τελευταίου συμπαγούς και μεγάλου κομματιού των νεοελλήνων στην Μεγαλόνησο Κύπρο και στην μετατροπή του νεοελληνικού κράτους σε ένα «τριτοκοσμικό» (όπως συνηθίζεται να λέγεται για παρόμοιες περιπτώσεις άλλων δύσμοιρων κοινωνιών κυρίως στον νότο) πεδίο.
• Μετατρέπεται σε χώρο οικονομικής και ανθρωπολογικής καταστολής.
• Δεν είναι πλέον χώρα-κράτος αλλά χώρος που καθοδηγείται από έξω.
• Όπως εξελίσσονται τα πράγματα σύντομα το 1/10 θα κάθεται σε καρέκλες πάνω στις οποίες και θα γλύφει κοκαλάκια καταστέλλοντας τα 9/10 για λογαριασμό ξένων.

Γράφοντας αυτές τις γραμμές τέλος Δεκεμβρίου 2017 έτσι είναι προσανατολισμένο το νεοελληνικό κράτος και έτσι θα παραμείνει εκτός και αν κάτι αλλάξει πολύ δραστικά και μη εμφύλια.

Σημειώνεται ότι τα ζητήματα που αφορούν την γένεση και εξέλιξη των σύγχρονων ιδεολογικών δογμάτων αναλύονται στο «Κοσμοθεωρία των Εθνών» κυρίως στα κεφάλαια 4 και 5 όπου συμπεριλαμβάνονται και παραπομπές σε σημαντικά συναφή έργα για το πως εξελίχθηκε ο μοντερνισμός και για το πως προέκυψαν οι ιδεολογίες ως δόγματα κατασκευής κρατικής ανθρωπολογίας.

1^ο Σχόλιο

Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΕΚΤΟΠΙΣΕ ΚΑΘΕ ΑΞΙΩΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ. ΚΥΡΙΆΡΧΗΣΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΟΠΟΥ ΚΟΡΥΦΩΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Μιας και μιλάμε και γράφουμε στην Ελλάδα όπου διαμορφώθηκαν οι αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας, ας μου επιτραπεί μια αντισυμβατική επισήμανση: Ο φασισμός είναι πανομοιότυπη μορφική ιδιότητα όλων των ιδεολογικών δογμάτων ανεξαρτήτως εκδοχής, απόχρωσης και διακηρυγμένου σκοπού. Είναι επαναστατικά, δηλαδή, ανεξαρτήτως κοινωνικής ετερότητας, πολιτισμών, θρησκειών και πολιτικών παραδόσεων, επιδιώκουν ανθρωπολογική εξομοίωση και πολιτική εξίσωση. Η λογική απόληξή τους είναι εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες στο όνομα της συμμόρφωσης στο ιδεολογικό δόγμα και η διαδρομή τους καταμαρτυρούμενα είναι γεμάτο μεγάλα νεκροταφεία.

Το μεγάλο πολιτικό ζήτημα είναι κατά  πόσο το Κοινωνικό και Πολιτικό γεγονός συντελείται εντός Πολιτειακών δομών σύμφωνα με την οντολογική ετερότητα κάθε κοινωνίας όπως ήταν και όπως εξελίσσεται και συμβατά με τον εθνικό πολιτισμό κάθε μιας και με τις πολιτικές της παραδόσεις.

Παναγιώτης Κονδύλης – Ιδεολογίες και Ελληνική Εθνική Στρατηγική.

Αφ' ότου ήρθε στο προσκήνιο το Κυπριακό ως σήμερα -δη­λαδή επί μισόν αιώνα- όχι λίγες ήττες έπεσώρευσε στην Ελ­λάδα η, πανθομολογούμενη άλλωστε, ανυπαρξία μιας μακρο­πρόθεσμης εθνικής στρατηγικής, αποδεκτής από τον κύριο κορμό του πολιτικού κόσμου καί επεξεργασμένης χάρη στη σύμπραξη πολιτικών, διπλωματών, στρατιωτικών καί επιστη­μόνων. Έχοντας την εμπειρία τούτη δεν χρειάζεται να διαθέ­τει κανείς το προφητικό χάρισμα για να προβλέψει ότι στο μέλλον πολλά θα εξαρτηθούν από το αν θα πραγματοποιηθεί τώρα ότι δεν έγινε στο παρελθόν. Δύο παράγοντες επέδρα­σαν, καί εξακολουθούν να επιδρούν, αρνητικότατα: η λει­τουργία του πολιτικού συστήματος και η εμπλοκή σε ιδεολο­γήματα. Ο πολιτικός κόσμος δεν βρέθηκε στο υψος των περι­στάσεων όχι μόνον γιατί οι α ή β εκπρόσωποι του έλαβαν συ­χνά τις α ή β εσφαλμένες αποφάσεις στο α ή β ζήτημα, αλλά και επειδή στο σύνολο του δεν κατάφερε να δημιουργήσει ένα πάγιο και αθόρυβο θεσμικό πλαίσιο ικανό να εξουδετε­ρώνει κατά το δυνατόν τους πειρασμούς κομματικής εκμε­τάλλευσης των εθνικών θεμάτων. Η ανικανότητα προς αυτο­συγκράτηση είναι κατ' εξοχήν γνώρισμα εφηβικής ανωριμό­τητας. Και το γεγονός ότι ο ένας επιρρίπτει την ευθύνη στον άλλον αποδεικνύει απλώς ότι ενέχονται όλοι.

Μεταμόρφωση των ιδεολογιών σε ψευτοθρησκείες, του Κώστα Παπαϊωάννου

Από τη συλλογή Ο άνθρωπος και ο Ίσκιος του. Εκδόσεις: Το Ποντίκι (σ. 158-162)

Την ίδια εποχή όπου ο G. K. Chesterton δήλωνε ότι «ο σοφός καθηγητής που ακούει από τον πρωτόγονο άγριο ότι στην αρχή του κόσμου δεν υπήρχε παρά ένα μεγάλο φτερωτό φίδι, δε θα καταλάβει ποτέ του τίποτα απ’ αυτά τα πράγματα, αν δεν ανατριχιάσει ως το βάθος της ψυχής του και δεν αισθανθεί τον πειρασμό να ευχηθεί σχεδόν αυτή να είναι η αλήθεια» (The everlasting man), την ίδια εποχή όπου ο L. Klages προτείνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, να επιστρέψουμε στην κοσμοθεωρία των υποτίθεται «αμόλυντων από το μικρόβιο του πνεύματος» Πελασγών (Das Weltbild des Pelasgerturns) και οι συρρεαλιστές πίστευαν ότι με την ένταξή τους στα κομμουνιστικά κόμματα, το ονειρικό παραλήρημα, την αυτόματη γραφή και την «κριτική παράνοια» επρόκειτο να «απελευθερώσουν ολοκληρωτικά τον άνθρωπο από την χριστιανοθωμιστική σκλαβιά», η ίδια ανάγκη μύθου και θρησκευτικής πίστης που όταν άγγιξε τους «χρυσελεφάντινους πύργους» της Διανόησης μεταμορφώθηκε σε ψευτομυστικισμό, ψευτο-ανατολική θεοσοφία και ψευτο-«κριτική της επιστήμης», διαπέρασε και όλα τα στρώματα της ακυβέρνητης και αποσυντιθέμενης από το ίδιο της το κενό μεταπολεμικής κοινωνίας και η υπόγεια παρουσία μιας αλλόκοτης θρησκευτικότητας, άρχισε να δίνει ένα νέο περιεχόμενο στις έννοιες, τις μορφές ζωής και τις θεωρίας που μας κληροδότησε ο 19ος αιώνας.