Κυκλοφορεί το Σάββατο η Ρήξη Απριλίου

Κυκλοφορεί το Σάββατο η Ρήξη Απριλίου

Ρήξη, η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου

Κυκλοφορεί το νέο φύλλο της Ρήξης (φ. 159). Την Ρήξη μπορείτε να την βρείτε μέχρι τις αρχές Μαΐου στα περίπτερα όλης της χώρας, όπως και στα γραφεία του Άρδην σε Αθήνα (Ξενοφώντος 4) και Θεσσαλονίκη (Δαναΐδων 7), καθώς και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια). 

Επίσης, μπορείτε να την προμηθευτείτε σε ψηφιακή μορφή (pdf) και από το βιβλιοπωλείο των Εναλλακτικών Εκδόσεων σε χαμηλότερη τιμή (1,25 ευρώ). 

Διαβάστε στην Ρήξη:

Ελλήνων εγκώμιον, της Σύνταξης

Ο περιορισμός της πανδημίας και η ελληνική οικονομία, του Γιώργου Καραμπελιά

Αφιέρωμα: Κορωνοϊος, Παγκοσμίοποίση και έθνος – κράτος

Ο άνθρωπος που προέβλεψε την πανδημία, συνέντευξη του Ντένις Κάρολ

Προτεραιότητα στο Έθνος-Κράτος, του Νίκου Ντάσιου

Το «πετυχημένο» κινεζικό μοντέλο, οι κορωνοϊοί και η παγκοσμιοποίηση, του Κώστα Γεώρμα

Επικαιρότητα:

Η διαμάχη για τον Μανόλη Γλέζο, του Γιώργου Καραμπελιά

Ο Μανώλης Γλέζος ως υδρογεωλόγος, του Δημήτρη Μπούσμπουρα

Η Λιβύη, οι μετανάστες και η επιχείρηση «Ειρήνη», του Νικόλα Δημητριάδη

Μεταναστευτικό και κορωνοϊός, του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Οι συνέπειες από την καραντίνα, του Γιώργου Ρακκά

Έρευνα Διανέοσις: Τι πιστεύουν οι Έλληνες…, του Γιάννη Ξένου

Εποικισμός και «δοσίματα», η διαχρονική ταυτότητα του τουρκικού επεκτατισμού!,

του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου

Κυκλοφορεί η Ρήξη Μαρτίου

Ρήξη, η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου

Κυκλοφορεί η Ρήξη Μαρτίου

Ρήξη, η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου

Κυκλοφορεί το νέο φύλλο της Ρήξης (φ. 158). Την Ρήξη μπορείτε να την βρείτε μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου στα περίπτερα όλης της χώρας, όπως και στα γραφεία του Άρδην σε Αθήνα (Ξενοφώντος 4) και Θεσσαλονίκη (Δαναΐδων 7), καθώς και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια). 

Διαβάστε στην Ρήξη:

Το μεταναστευτικό ως όπλο της Τουρκίας, του Βασίλη Στοϊλόπουλου

​​

Από την εξέγερση των νησιών στην παλλαϊκή κινητοποίηση στον Έβρο, του Γιώργου Καραμπελιά

Αφιέρωμα: Μεταναστευτικό και ελληνικός εθνομηδενισμός

Α΄ Οι ρίζες του εθνοµηδενισµού των ελληνικών ελίτ, του Γιώργου Καραμπελιά

Β΄ Δικαιωµατισµός:  ο σκληρός πυρήνας της σύγχρονης Αριστεράς, του Γιώργου Καραμπελιά

Γ΄ Στις ρίζες του εθνοµηδενισµού, του Γιώργου Καραμπελιά

Επικαιρότητα:

Η στρατηγική του Ερντογάν αποτυγχάνει στη Συρία, της Μαρί Ζεγκό

Τζορτζ Σόρος: «Να στηρίξουμε τον Ερντογάν»

Ο Τούρκος «νονός της τρομοκρατίας», το μεταναστευτικό και η «συριακή τραγωδία», του Γιώργου Ρακκά

Κυκλοφορεί το Σάββατο 21 Απριλίου η Ρήξη

Ρήξη, η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου

Κυκλοφορεί το Σάββατο 21 Απριλίου 2018 η Ρήξη. Την Ρήξη μπορείτε να την βρείτε μέχρι τις αρχές Μαΐου στα περίπτερα όλης της χώρας, όπως και στα γραφεία του Άρδην σε Αθήνα (Ξενοφώντος 4) και Θεσσαλονίκη (Βαλαωρίτου 1 και Δωδεκανήσου), καθώς και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια). 

Διαβάστε στην Ρήξη:

• Η σημαία και οι ασήμαντοι

Αφιέρωμα: 21η Απριλίου, τι επέφερε η Χούντα 

• 21η Απριλίου: Μισό αιώνα μετά
• Η κληρονομιά της Χούντας στο Κυπριακό

• Προετοιμασία για θερμό επεισόδιο
• Συρία: το «1914» του 21ου αιώνα;
• Η τοξική τηλεόραση του Τούρκου παραγωγού του Σκάι
• Ένα ταμείο για την άμυνα
• Για την επιλεκτική αντιιμπεριαλιστική ρητορεία των συνδικαλιστικών παρατάξεων και σωματείων του δημοσίου

Αιδώς, Γραικύλοι

Της Σύνταξης της Ρήξης (Ρήξη φ. 139)

Ο Ερντογάν, πριν καν έρθει στην Αθήνα, ανατίναξε, με την περιβόητη συνέντευξή του στον Παπαχελά, όλη τη μυθολογία των ναινέκων του ελληνικού μιντιακού και πολιτικού συστήματος για τις «θετικές επιπτώσεις» της πρόσκλησης Ερντογάν στην Αθήνα. Όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι, η απόβαση του Ερντογάν με τις στρατιές των κουμπουροφόρων του στην Αθήνα και τη Θράκη είχε τη στήριξη και τη συναίνεση όλων των –συστημικών και μη– ελίτ της χώρας.

Πράγματι, καθώς δοκιμάζαμε να οργανώσουμε μια στοιχειώδη αντίδραση σε αυτήν, διαπιστώσαμε πως όλες οι πολιτικές και ιδεολογικές πτέρυγες ήθελαν να φιμώσουν κάθε διαμαρτυρία. Ήταν προφανής, αυτή τη φορά, η άρνηση τόσο των «αμερικανόφιλων», των «ευρωπαιόφιλων», ακόμα και των «ρωσόφιλων», να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε κινητοποίηση ενάντια στην έλευση του Ερντογάν.

Οι μεν πρώτοι, λαλίστατοι εναντίον του Ερντογάν τα τελευταία χρόνια, καθώς η Τουρκία βρισκόταν σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, έπαθαν «διπλωματική ασθένεια» και εξαφανίστηκαν. Οι δεύτεροι, λαλίστατοι την προηγούμενη περίοδο για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, προέβησαν, ελάχιστοι, σε μερικές υποτονικές διαμαρτυρίες. Η στάση όλων αυτών μας έπεισε, εξάλλου, ότι η πρόσκληση Ερντογάν από τους Έλληνες εντολοδόχους της «Δύσης», όπως μας δήλωνε πριν ένα μήνα ανερυθρίαστα ο Τσίπρας, αποτελούσε επιταγή των Αμερικανών και της Μέρκελ, για να «εξομαλυνθούν» οι σχέσεις της «Δύσης» με την Τουρκία, και αυτό άσχετα από τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε για την Ελλάδα, όπως και κατεδείχθη.

Kυκλοφορεί το νέο φύλλο της Ρήξης

Ρήξη, η εφημερίδα του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου

Κυκλοφορεί το νέο φύλλο της Ρήξης. Την Ρήξη μπορείτε να την βρείτε μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου στα περίπτερα όλης της χώρας, όπως και στα γραφεία του Άρδην σε Αθήνα (Ξενοφώντος 4) και Θεσσαλονίκη (Βαλαωρίτου 1 και Δωδεκανήσου), καθώς και στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια). 

Διαβάστε στην Ρήξη:

Αφιέρωμα στην Κεντροαριστερά και τα αδιέξοδά της  

• Η Ελλάδα άλλαξε κατηγορία, του Γιώργου Καραμπελιά
• Το νέο υποκείμενο ενός νέου πολιτισμού;, του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου
• Κύπρος: Μετά τις εκλογές, τι;, του Αλέκου Μιχαηλίδη
• Κολλημένοι στον πάτο του βαρελιού, του Γιάννη Ξένου
• Κυβέρνηση Τσίπρα: Το ναδίρ της ελληνικής κοινωνίας
• Οι μεταρρυθμίσεις του κου Γαβρόγλου, του Μάνου Στεφανίδη
• Η πατρίδα του Αριστοτέλη και το χαμένο μέτρο, του Γιώργου Ρακκά
• Ιστορίες για αγριογούρουνα, του Δημήτρη Μπούσμπουρα
• Ο καημός της Άννας και η Ιστορία, του ιερομόναχου Χρυσόστομου

Διεθνή

Κυκλοφορεί η Ρήξη Ιανουαρίου – το Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Κυκλοφορεί στα περίπτερα το Σάββατο, η Ρήξη Ιανουαρίου (φ. 130) 

Διαβάστε στην Ρήξη:

• Αφιέρωμα: Όχι στην παράδοση της Κύπρου στην νεοθωμανική Τουρκία
• Λεφτά υπάρχουν, της Σύνταξης
• Η καθολική αποτυχία του πολιτικού συστήματος και η ανάγκη οράματος, του Γιώργου Καραμπελιά
• Δημόσια Υγεία: Ο βασιλιάς που δεν ξέρει ότι είναι γυμνός;, του Θανάση Τζιούμπα
•  Το πόρισμα των Συριζανέλ για τα δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ… και η άλωση του ΔΟΛ, του Γιάννη Ξένου
• Το χιόνι αποκάλυψε το κενό μας, του Μένουμε Θεσσαλονίκη

• Για τους 8 Τούρκους αξιωματικούς, του Γιώργου Ρακκά
• Ενεργειακή φτώχεια, του Νίκου Ντάσιου
• Παιδεία: Μετά τον Επιτάφιο του Περικλέους, η σειρά της Αντιγόνης!, του Τάσου Χατζηαναστασίου

Κυκλοφορεί η Ρήξη Δεκεμβρίου – Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

Κυκλοφορεί το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου στα περίπτερα η Ρήξη Δεκεμβρίου (φ. 129) 

Αφιέρωμα: Η Κύπρος στον λάκκο των λεόντων

Η Κύπρος στον λάκκο των λεόντων, του Σωτήρη Δημόπουλου

Το παρασκήνιο του Μον Πελερέν, του Τζον Χέλμερ

Φωτορεπορτάζ: Α΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη Άρδην – Σάββατο 12 Νοεμβρίου 

• Μια ακόμα εξαπάτηση, του Γιώργου Καραμπελιά

• Μνημόνια για πάντα!, του Γιάννη Ξένου
• Για τον Δεκέμβρη του 2008, του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου
• Για ποια απεργία μιλάμε;, του Γιώργου Τσιτσιμπή

• Το Πολυτεχνείο ζει, ζήτω οι Αμερικανοί, του «θείου Άκη»

• «Μένουμε Θεσσαλονίκη»: Παραίτηση και εναλλαγή στο δημοτικό συμβούλιο

• Καράβι με σημαία ξένη, που πας ταξίδι μακρινό!, του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου

• Εκλογές στο ΤΕΕ, Σταύρου Πνευματικάκη

• Διαχείριση αποβλήτων, του Βασίλη Στοϊλόπουλου

• Εν όψει μαζικών κατασχέσεων, του Νίκου Ντάσιου
• Για την έκδοση των «8», του Γιώργου Παπαδόπουλου – Τετράδη
• «Στο κενό μας προχωράει η Τουρκία…», Γιώργου Ρακκά

Διεθνή

• Ο θάνατος του Φιντέλ & η τραγωδία της επανάστασης του 20ού αιώνα, του Γιώργου Καραμπελιά

• Η Ευρώπη των αριθμών, του Νικόλαου Μέρτζου

• Έργα και ημέρες του σουλτανάτου, του Μιχάλη Πετμεζά
• Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και ο Τραμπ, του Βασίλη Ρέττου

Ιδέες – Πολιτισμός

• Η οικολογική υποβάθμιση και η «διέξοδος του σαλιγκαριού», του Αλέξανδρο Κόρπα – Πρελορέντζο
• Κοινωνία αντιπάλων, του Νίκου Παππά

• Σύγχρονα Ψέματα και Αρχαίες Αλήθειες, του Θόδωρου Ζιάκα

• Ο Πλάτωνας στην «Ανοιχτή Κοινωνία» από τον Σπύρο Κουτρούλη
• Αποποίηση κληρονομιάς;, του Σ.Σ.
• Η «έκπληξη» Μηλιός, του Κώστα Σαμάντη

Χορός

• Ο Φιντέλ Κάστρο και η τέχνη της Τερψιχόρης, του Χρήστου Πουγκιάλη

Λησμονημένες Ιστορίες

• Η έκπληξη του Οκτωβρίου του 1980 (2ο μέρος), του Κωνσταντίνου Μαυρίδη

Κινηματογράφος

• Citizenfour και Gimme Danger, του Κωνσταντίνου Μπλάθρα

τα σκίτσα του Νικόλα 

και άλλα πολλά…

Κυκλοφορεί η Ρήξη Μαΐου (φ. 123)

Κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της χώραςΔιαβάστε:

• Καταδικασμένοι στη λήθη
• Το «καντηλάκι» και η εστία πυρκαγιάς, του Γιώργου Καραμπελιά    

Διακήρυξη εκπαιδευτικών 

 Για μια ανεξάρτητη δημοκρατική πατριωτική κίνηση εκπαιδευτικών

Κοινωνία

• Για τον αναπτυξιακό νόμο του Σταθάκη, του Νίκου Ντάσιου

Κυκλοφορεί το νέο φύλλο της Ρήξης

Κυκλοφορεί το νέο φύλλο της Ρήξης (φ. 111), αύριο Σάββατο 7 Φεβρουαρίου στα περίπτερα όλης της χώρας.

Διαβάστε στη Ρήξη φ. 111:

Αφιέρωμα στις εκλογές (εκλογές αγανάκτησης και τιμωρίας), το μετεκλογικό τοπίο και τις προοπτικές της διαπραγμάτευσης, αλλά και για τους μεγάλους ηττημένους ΝΔ-Πασοκ.

Ο Γιώργος Καραμπελιάς γράφει ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία συνιστά την τελευταία πράξη της μεταπολίτευσης και ταυτόχρονα, υβριδικά και στρεβλά, την πρώτη πράξη μιας νέας πολιτικής περιόδου.

Σταθερότητα και Ψυχραιμία-Του Βασίλη Βιλιάρδου

Η Ελλάδα έχει όπλα στη διαπραγμάτευση αρκεί να τα χρησιμοποιήσει σωστά

Θα δημοσιευτεί στη Ρήξη που θα κυκλοφορήσει αύριο, Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015.

Σταθερότητα και ψυχραιμία: Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο, όταν διεξάγει κανείς σοβαρές διαπραγματεύσεις, από τα ψέματα, τις προσπάθειες εξαπάτησης του άλλου και τα «ήξεις αφίξεις» – τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν την Ελλάδα στη χρεοκοπία και στη δραχμή.

Τα φώτα της δημοσιότητας ήταν ξανά στραμμένα στην Ελλάδα το 2010, όπως ακριβώς σήμερα, ενώ ο τότε πρωθυπουργός της είχε επιλέξει την επίλυση των προβλημάτων της ταξιδεύοντας στο εξωτερικό – με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε τελικά στη χρεοκοπία και στο ΔΝΤ (το οποίο πολύ δύσκολα θα εγκαταλείψει τη χώρα μας προτού τη λεηλατήσει, κατά την πάγια τακτική του).

Η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας έχει επιλέξει δυστυχώς τον ίδιο τρόπο με τότε, «εις διπλούν» όμως, αφού ταξιδεύει τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο υπουργός Οικονομικών – αντί να επικεντρώσει την προσοχή της στην επίλυση των μεγάλων προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας. Η κατάληξη θα είναι δυστυχώς η ίδια, εάν δεν αλλάξει τακτική – γεγονός που φάνηκε από τη βραδινή κίνηση της ΕΚΤ, η οποία δεν δίστασε να τραβήξει τη σκανδάλη, με πρώτο θύμα ουσιαστικά τις ελληνικές τράπεζες.

Κατά την άποψή μας, η απόφασή της αυτή στηρίχθηκε στα ομόλογα ανταλλαγής χρέους που πρότεινε η Ελλάδα, τα οποία αφενός μεν δεν προσφέρουν τίποτα στη χώρα μας, αφετέρου θεωρήθηκαν ως προσπάθεια εξαπάτησης των εταίρων της – κάτι με το οποίο δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει εύκολα.

Όσον αφορά τη Γερμανία, η οποία ενδεχομένως επηρέασε την απόφαση της ΕΚΤ, το μεγάλο λάθος της Ελλάδας ήταν η αλλαγή της θέσης της για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους – η αντικατάστασή της δηλαδή από μία ανορθόδοξη πρόταση, η οποία δεν λύνει τα προβλήματα κανενός, διαιωνίζοντας τα ανόητα. Τα «ήξεις αφίξεις» είναι ό,τι χειρότερο για τις διαπραγματεύσεις, ειδικά με τη Γερμανία – όπως επίσης οι κυβιστήσεις, οι οποίες οδηγούν σε επώδυνους συμβιβασμούς.

Κοντός ψαλμός…

Της Σύνταξης από τη Ρήξη Σεπτεμβρίου (φ. 107) που κυκλοφορεί

Ο Αντώνης Σαμαράς υπολόγιζε, με τη χρήση του Κουβέλη και του κόμματός του, καθώς και με κάμποσους «ανεξάρτητους», να συμπληρώσει τον μαγικό αριθμό 180 και να αποφύγει τις μοιραίες εκλογές. Ωστόσο οι «σύμμαχοι» μάλλον βουλιάζουν. Το κόμμα του Κουβέλη διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη και όσοι μεταξύ των βουλευτών του έχουν πιθανότητα εκλογής με τον Σύριζα (Πανούσης, Ξηροτύρη κ.λπ.) έχουν ήδη «σκαπετήσει». Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ διαλύεται μεταξύ Βενιζέλου, ΓΑΠ και… Λαλιώτη, ενώ το «Ποτάμι» μάλλον στερεύει. Η παλιά «κεντροαριστερά» δεν έχει πλέον κανένα μέλλον, γιατί τα κοινωνικά στρώματα που τη στήριζαν έχουν εκπτωχευθεί και στρέφονται στον Σύριζα.Το σύστημα έχει ανάγκη από μια νέα «κεντροαριστερά» και μια νέα «κεντροδεξιά». Η πρώτη είναι υπό κατασκευήν, και το όνομα αυτής… Σύριζα, άσχετο αν πολλά μέλη και ψηφοφόροι του το αγνοούν ακόμα! Αλλά η νέα «κεντροδεξιά», που θα έπρεπε να κρατάει τα μπόσικα και να κυβερνάει, μέχρι να είναι έτοιμοι ο Τσίπρας και η Δούρου χωρίς τα «βαρίδια» του… Λαφαζάνη, και αφού θα έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος του μνημονίου, απουσιάζει. Κατά συνέπεια αδιέξοδο. Γι’ αυτό και το σύστημα αποκτά όλο και περισσότερο μαφιόζικα χαρακτηριστικά. Εκβιασμοί, «εφοπλιστές», ανακατατάξεις στον έλεγχο των ΜΜΕ, επισκέψεις του ΣΔΟΕ σε βουλευτές και του… Τσίπρα στον ΣΔΟΕ, νυκτερινές συναντήσεις Μαρινάκη-Δούρου κ.ο.κ. ενώ ακόμα και ο συναγωνιστής Τράγκας, αναγκάζεται να θέσει το αντιμνημονιακό «κύρος» του στην υπηρεσία της κεντροδεξιάς παράταξης η οποία είναι κομμάτια και θρύψαλα, για να μην έρθουν οι «κουμμουνιστές».

Εν τέλει, όλα θα εξαρτηθούν από τους «δανειστές» και πάλι, δηλαδή τον Σόιμπλε, τη Μέρκελ, τον Ντράγκι τον Γιουνκέρ και τους Αμερικανούς μέσω του ΔΝΤ. Θα κρίνουν άραγε τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, μέσα στο σημερινό σκηνικό, τόσο σημαντική, ώστε να στηρίξουν την παρούσα κυβέρνηση, οπότε και ο Κουβέλης μπορεί να το «ξανασκεφτεί», ή αντίθετα θα πρυτανεύσουν άλλες «προτεραιότητες» και θα αφήσουν τον Σαμαρά να βουλιάξει; Σύντομα θα το μάθουμε.

Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr

Όχι στο ξεπούλημα της ΔΕΗ - Του Γιώργου Ρακκά από τη Ρήξη φ. 106

Η αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ αναμένεται να εξελιχθεί στη «μητέρα των μαχών» ενάντια στην αποικία χρέους

Τι απέγινε ο Τσουκάτος; Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 101

Τα σκάνδαλα διαφθοράς στην Ελλάδα είναι κατ’ εξοχήν πολιτικά και αφορούν την κομματοκρατία

Γενάρης του 1996. Ο «στρατηγός» Θ. Τσουκάτος, ο Γ. Πανταγιάς, ο Νίκος Θέμελης και ο Τ. Μαντέλης καθ’ οδόν προς το Μαξίμου.

Συχνά- πυκνά, οι Έλληνες αναρωτιούνται γιατί και πώς οι πολιτικές ηγεσίες δείχνονται τόσο ψοφοδεείς απέναντι στους δανειστές και κατ’ εξοχήν τους Γερμανούς. Προφανώς γιατί είναι ανίκανοι, yesmen, εκπρόσωποι μιας παρασιτικής και μεταπρατικής αστικής τάξης, ναι, όλα αυτά μαζί, δόλιοι, βλάκες και υποταγμένοι.

Ναι, όμως υπάρχει και μία άλλη αποφασιστική παράμετρος, είναι διεφθαρμένοι και ελεγχόμενοι απόλυτα από εκείνους που τους διέφθειραν. Αν αφαιρέσουμε αυτή την παράμετρο, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε πολλά πράγματα που μας φαίνονται ακατανόητα.

Για ποιο λόγο ο Γιωργάκης δεν ακολούθησε τη συνταγή του φίλου του Στρος Καν για κούρεμα του χρέους από την αρχή, και δέχτηκε την πολύ πιο καταστροφική συνταγή των Γερμανών, παρότι αμερικανάκι και Αμερικανός υπήκοος; Μόνο γιατί είναι ηλίθιος;

Ή μήπως γιατί οι Γερμανοί έχουν τόσα ράμματα για τη γούνα του κόμματός του, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 και τον πανθομολογούμενο χρηματισμό των κομμάτων της συγκυβέρνησης του 1990, δηλαδή από τον πατέρα του μέχρι τον Άκη, το alter ego του Σημίτη, Τσουκάτο, τον Παπαντωνίου, τον Μαντέλη, τα υποβρύχια του 2010 επί Βενιζέλου και άλλων ων ουκ έστι αριθμός, δηλαδή το κόμμα του ΠΑΣΟΚ στο σύνολό του; Λέτε να μην τα κρατάει τα αρχεία του Χριστοφοράκου η Μέρκελ; Και μπορούν οι μπουκωμένοι με τις μίζες του δανειστή να τον αμφισβητήσουν;

Ρήξη φ. 99-Ποια είναι η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη;

O ευρωσκεπτικισμός θεριεύει στην ίδια την Ευρώπη αλλά εδώ το πολιτικό σκηνικό κάνει ότι δεν καταλαβαίνει

Του Σταύρου Χριστακόπουλου διευθυντή της εφημερίδας Το Ποντίκι

Σε μια παρέμβασή του ο Νικήτας Κακλαμάνης αυτές τις ημέρες αναφέρθηκε στον «ευρωσκεπτικισμό», στον οποίο έδωσε θετικό περιεχόμενο και τον αντιπαρέβαλε εμμέσως με την τακτική υποταγής της κυβέρνησης στη γερμανική πολιτική. Υποσημείωσε έτσι ένα από τα πιο σημαντικά πολιτικά προβλήματα της Ελλάδας.

Στην πραγματικότητα ο Κακλαμάνης έθεσε τη δική του διαχωριστική γραμμή μεταξύ μιας υποταγής που βαφτίζεται «ευρωπαϊσμός» και ενός ευρωσκεπτικισμού τον οποίο ο ίδιος περιέγραψε ως «ευρωπαϊσμό», υπό την έννοια ότι ανατρέχει στις ρίζες της «ευρωπαϊκής ιδέας», όπως τουλάχιστον τη διατύπωσαν οι «ιδρυτές» της ιδέας για ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Τις ίδιες μέρες ο Γιώργος Μαλούχος στο ηλεκτρονικό «Βήμα», σε ένα κείμενο με τίτλο «Έχει δίκιο ο Λαφαζάνης», σημείωνε μεταξύ άλλων τα εξής:

«Απλώς, ο Λαφαζάνης τόλμησε να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Πολλοί βέβαια θεωρούν ότι το να μην βλέπεις την πραγματικότητα είναι πολιτική. Ε, δεν είναι. Αντίθετα, είναι η απόλυτη συνταγή καταστροφής, που, δυστυχώς, όλο και πλησιάζει πιο κοντά. Και, πάντως, το να μη συζητάς, το να μη σχεδιάζεις, αλλά, αντίθετα, το να δαιμονοποιείς ακόμα και τις λέξεις, όχι πολιτική δεν είναι, αλλά σκοταδισμός που δεν υπηρετεί, αλλά βλάπτει τη χώρα».

Τις ίδιες εκείνες ημέρες μια απάντηση του αντιπροέδρου της Ε.Ε. Χοακίν Αλμούνια, σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή, επιβεβαίωνε το αυτονόητο, πλην διαρκώς αποκρυπτόμενο: οι λαϊκές καταθέσεις, ακόμη και κάτω από τα 100.000 ευρώ, δεν είναι σε καμιά περίπτωση διασφαλισμένες. Αντιθέτως, ανά πάσα στιγμή, αν μια κυβέρνηση το ζητήσει – ή της… υποδεχθεί να το ζητήσει –, είναι δυνατόν να κουρευτούν προκειμένου να καλυφθούν κεφαλαιακά κενά των τραπεζών.

Κυκλοφορεί σήμερα (7-9-13) το νέο φύλλο της Ρήξης

by admin

Το διακύβευμα

του Γιώργου Καραμπελιά από το πρωτοσέλιδο της Ρήξης φ. 96 που κυκλοφορεί σήμερα.

Όι Αμερικανοί και οι κολαούζοι τους ετοιμάζονται να επιτεθούν στη Συρία, με βάση ανύπαρκτα στοιχεία περί χρήσης χημικών. Αυτό γίνεται διότι οι εντολoδόχοι τους στο συριακό έδαφος χάνουν τον πόλεμο και ο συριακός λαός (κατά 70% σύμφωνα με έρευνα του ΝΑΤΟ), που στην αρχή είχε στραφεί ενάντια στο καθεστώς Άσαντ, έχει μεταστραφεί. Ο συριακός λαός έχει επιλέξει το μη χείρον.

Κάτι τέτοιο όμως θα αποτελούσε μεγάλη ήττα για την Τουρκία, μια και στη Συρία δημιουργείται ένα δεύτερο κουρδικό κράτος και οι αλεβίτες της Τουρκίας, αλληλέγγυοι στους αλαουίτες της Συρίας, έχουν αρχίσει να ξεσηκώνονται, φθάνοντας μέχρι την πλατεία Ταξίμ.

Το Colpo grosso του Σαμαρά

του Γιώργου Καραμπελιά

Ο Σαμαράς με το κλείσιμο της ΕΡΤ επέλεξε τη στρατηγική του, όλα ή τίποτα. Μπροστά στα καθολικά αδιέξοδα που οδήγησε η ενδοτική πολιτική του –αδυναμία διεκπεραίωσης της συμφωνίας της ΔΕΠΑ, κυβερνητικό μπάχαλο, γεωπολιτικές αντιθέσεις, και συγκρούσεις συμφερόντων, συρρίκνωση των κυβερνητικών εταίρων και εκτίναξη της Χρυσής Αυγής– επέλεξε τη στρατηγική της έντασης και της κρίσης. Αυτή η πολιτική της πυγμής που φέρνει στον κόσμο μνήμες της δικτατορίας, έχει πολλούς αποδέκτες.


Πρώτον τον ίδιο το λαό, να σιγήσει να πάψει να διαμαρτύρεται και να δεχτεί μοιρολατρικά τους εκβιασμούς της Τρόικας και της κυβέρνησης. Και δαρμένος και σιωπηλός.


Δεύτερον, απευθύνεται στους Αμερικανογερμανούς, οι οποίοι συγκρούονται πάνω από το πτώμα της χώρας, και τους καλεί να επιλέξουν ανάμεσα σ’ αυτόν και το «χάος» δηλαδή το Συριζα. Καθόλου τυχαία, αυτή η ενέργεια πραγματοποιήθηκε την επόμενη μέρα της αποτυχίας με την Γκαζπρομ, η οποία αποτέλεσε συνέπεια πιέσεων των Αμερικανών και των Γερμανών ενάντια στη ρωσική παρουσία στον ενεργειακό τομέα στην Ελλάδα. Και τους καλεί είτε να τον στηρίξουν είτε να αναλάβουν το «χάος», την ίδια στιγμή που αυτό εξαπλώνεται στη γειτονική Τουρκία.


Τρίτον, στρέφεται ενάντια στους κυβερνητικούς του εταίρους και τους καλεί είτε να υπακούσουν τυφλά, είτε να οδηγηθούν σε μια στρατηγική ήττα ακόμα και εξαφάνιση σε περίπτωση νέων εκλογών.

Ο Σαμαράς, μπροστά στα αδιέξοδα που έχουν συσσωρευτεί, κάνει μια κίνηση που είτε θα οδηγήσει στην έστω βραχυπρόθεσμη εδραίωσή του, είτε στην καταβαράθρωσή του. Παίζει τα ρέστα του. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορούμε να ερμηνεύσουμε και το πρόσφατο μπάχαλο με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το οποίο αφού πρώτα το δέχτηκε και συμφώνησε, στη συνέχεια το απέρριψε, προκαλώντας ανοιχτά τους κυβερνητικούς του εταίρους. Παράλληλα, αναπτύσσει μια έντονη ρητορική εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίον θεωρεί «εύκολο αντίπαλο», έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα διπολικό μοντέλο που θα του επιτρέπει να ενισχυθεί και να διαιωνίσει την κυριαρχία του, ως η μόνη «ρεαλιστική» εναλλακτική λύση.