Πέπλο (μπούρκα) και “αστυνομία Ήθους”: η κυβέρνηση της Λιβύης θέλει να μιμηθεί το Ιράν !

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Καθώς πλησιάζει η 25η Νοεμβρίου, καθιερωμένη ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, οι κυβερνήσεις ετοιμάζονται να την «γιορτάσουν» όπως τους αρμόζει.

Η λιβυκή κυβέρνηση της Τρίπολης στην Λιβύη, η επονομαζόμενη “κυβέρνηση εθνικής ενότητας” (της οποίας η νόμιμη θητείας έχει λήξει προ πολλού..), που στηρίζεται από την Ιταλία και την Τουρκία, φαίνεται να έχει ένα πολύ συγκεκριμένο μοντέλο αναφοράς: το Ιράν.

Συγκεκριμένα, στις 6 Νοεμβρίου, ο υπουργός Εσωτερικών Imed Trabelsi ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να υιοθετήσει νέους κανόνες που κινδυνεύουν να ενισχύσουν τις διακρίσεις κατά των γυναικών και των κοριτσιών, παραβιάζοντας τα δικαιώματά τους στην ελευθερία έκφρασης, θρησκείας, πεποιθήσεων και προσωπική αυτονομίας.

Μια απειλητική ανακοίνωση, που η “Διεθνής Αμνηστία” την περιέγραψε: στο όνομα της «ηθικής», βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια επικίνδυνη κλιμάκωση των ήδη ασφυκτικών επιπέδων καταστολής στα οποία υποβάλλονται οι άνθρωποι στη Λιβύη που δεν προσαρμόζονται στα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα.

Για τον Μαρκ Ρούτε και τον νέο του ρόλο στο ΝΑΤΟ

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου 

Ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, στην “παρθενική”του ομιλία αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του, διακήρυξε την ανάγκη να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες και να βομβαρδιστεί η Ρωσία για να κερδίσει τον πόλεμο η Ουκρανία. Οι “ευρωατλαντικοί” πολιτικοί και δημοσιογράφοι, δεν είχαν τίποτα να πουν για τα φιλοπόλεμα λόγια του. Ο προκάτοχος του Ρούτε στο ΝΑΤΟ ήταν ο Στόλτενμπεργκ, ένας σοσιαλδημοκράτης από τη Νορβηγία, μια χώρα που δεν είναι μέρος της ΕΕ ούτε δεσμεύεται από τις πολιτικές λιτότητας της ΕΕ για την ελεύθερη αγορά. Ο Ρούτε, από την άλλη, είναι φανατικός υποστηρικτής αυτών των πολιτικών και, σε ότι μας αφορά, είναι σε σημείο ρατσισμού ενάντια στους “αδρανείς και σπάταλους” λαούς της Μεσογείου. 

Με τον Στόλτενμπεργκ, το ΝΑΤΟ μπορούσε ακόμα (τουλάχιστον όσον αφορά τους αφελείς) να παρουσιάζει δύο πρόσωπα: το πραγματικό του πολέμου και της πολεμικής οικονομίας και το πλασματικό της υπεράσπισης του κράτους πρόνοιας. Τώρα με τον Rutte η μυθοπλασία πέφτει: οι φιλοπόλεμοι Ευρωπαίοι βρίσκονται στην κορυφή της κύριας, ή μάλλον της μοναδικής, παγκόσμιας στρατιωτικής συμμαχίας και οργάνωσης.

 Φυσικά, η ηγεσία του Rutte είναι μόνο τυπική, όπως όλοι γνωρίζουν, οι ΗΠΑ είναι ο κύριος του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, είναι σημαντικό ότι ένας από τους κύριους εκφραστές της λεγόμενης γερμανικής πολιτικής διαχείρισης της ΕΕ βρίσκεται τώρα σε αυτή την θέση, ένας εκφραστής της πολιτικής που κατέστρεψε την Ελλάδα με τα μνημόνια της και η οποία επανέρχεται πλέον σε ισχύ με την νέο σύμφωνο σταθερότητας. Και μάλιστα η Ursula Von der Leyen ήταν η πρώτη και πιο ενθουσιώδης που έδωσε συγχαρητήρια στον Rutte. 

Ο Mark Rutte αντιπροσωπεύει την πλήρη ενοποίηση μεταξύ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με την τελευταία να υιοθετεί όλες τις φιλοπόλεμες πολιτικές της συμμαχίας, πέραν της υιοθεσίας της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων. Είναι η πολεμική οικονομία, που συνεπάγεται τεράστια αύξηση των επενδύσεων στη στρατιωτική βιομηχανία, με αντίστοιχες περικοπές σε υγειονομική περίθαλψη, σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες. 

Ποιοι έγραψαν τη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη

ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

Δημοσιεύουμε το σημείωμα που έστειλε το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Σωτήρης Κωστόπουλος στην σημερινή ηγεσία σχετικά με την απονομή τιμητικής διάκρισης σε ιστορικά στελέχη του Κινήματος. Ο Πρώην Γενικός Γραμματέας Τύπου και κυβερνητικός εκπρόσωπος αναφέρει σε μερικές γραμμές, το πως γράφτηκε και διαμορφώθηκε η Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη, το ιδρυτικό έγγραφο του ΠΑΣΟΚ.

Πριν πω σε ποιον προτείνω να δοθεί τιμητική διάκριση από πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, θα προχωρήσω σε μία ιστορική αναφορά, με αφορμή της επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, την 3η Σεπτεμβρίου του 1974. Το κείμενο της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη γράφτηκε από μία επταμελή ομάδα στελεχών του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ και του ΠΑΚ Ευρώπης. Στην συνέχεια παραδόθηκε από τον Κίμωνα Κουλούρη στον Πρόεδρο, Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο συνταξίδεψε κατά την διάρκεια της επιστροφής του στην Ελλάδα.

Στην Αθήνα την διακήρυξη ο Πρόεδρος ανέθεσε να την ρετουσάρουν, ο καθηγητής Παπαθωμόπουλος Μανώλης και οι Βασιλειάδης Δαμιανός και Ζαφειρόπουλος Ιωάννης. Στην συνέχεια την παρέδωσαν στον Πρόεδρο, ο οποίος ενέκρινε το τελικό κείμενο, το οποίο δακτυλογράφησε η γραμματέας του Ανδρέα, Αγγέλα Κόκκολα. Η Διακήρυξη τυπώθηκε και μοιράστηκε στους υπογράφοντες την διακήρυξη, την οποία παρουσίασε ο Ανδρέας Παπανδρέου στο ξενοδοχείο King George. Φυσικά για να είμαστε ιστορικά αληθείς είχαν προηγηθεί ορισμένες συσκέψεις με την οργάνωση “Παναρμονία” (Θανάσης Τσούρας, Κώστας Λαλιώτης κ.α.).


Από την επταμελή ιστορική ομάδα που διαμόρφωσε την Διακήρυξη στο Μόναχο της Γερμανίας έχουν αποβιώσει ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο Δαμιανός Βασιλειάδης και ο Γιώργος Τσουγιόπουλος. Εν ζωή είναι ο Κίμων Κουλούρης, ο Γιάννης Ζαφειρόπουλος, ο υπογράφων Σωτήρης Κωστόπουλος και ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος (Μάλλιας).

3η ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1974- 3η ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2024- ΓΙΑ ΤΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ από την ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της 3ης Σεπτέμβρη

- 3η Σεπτέμβρη 1974: όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΚ "διέβη τον Ρουβίκωνα".

«Alea jacta est»: «ο κύβος ερρίφθη».

(Ιούλιος Καίσαρας,49 π.Χ.)

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου*

Με αφορμή την "επέτειο" της ιστορικής Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη 1974, θεμέλιου λίθου Ίδρυσης του Ριζοσπαστικού ΠΑΣΟΚ της Μεταπολίτευσης, διαπιστώνω:

- την αντοχή στο διάβα του χρόνου, ενός κειμένου που γράφτηκε πριν 50 χρόνια.

- την ταπεινωτική κατάληξη ενός ιστορικού εγχειρήματος που ξεκίνησε με λαμπρές προοπτικές.

- το πόσο ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ παραμένουν σήμερα, 50 χρόνια μετά, οι αρχές της Διακήρυξης:

 ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΞΑΡΤΗΣΙΑ- ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ –ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.

Την 3η Σεπτέμβρη 1974 είχαμε την Διακήρυξη ενός ιστορικού εγχειρήματος για την «Απελευθέρωση» της χώρας και του Λαού μας (από τα δεσμά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, από την εναντίωση στην τουρκική εισβολή στην Μεγαλόνησο, για την Λαϊκή συμμετοχή και τις δημοκρατικές διαδικασίες), για την ΕΔΡΑΙΩΣΗ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στην Πατρίδα.

Σήμερα, εγκλωβισμένοι και Χρεωμένοι στους Γερμανούς που πήρανε κοψοχρονιά όλη την Δημόσια περιουσία, εξαρτημένοι και υποτελείς στους ΑμερικανοΝΑΤΟϊκούς, Εθελόδουλοι και ψοφοδεείς απέναντι στους Τούρκους:

Οφείλουμε να συνεχίσουμε, από κει που ξεκινήσαμε, εμπνεόμενοι από τους αγώνες του ΠΑΚ, από την Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. 

-Για ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ με ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Αυτοδιαχείριση, Αυτο-οργάνωση.

-Για την ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ της χώρας.

-ΠΑΤΡΙΔΑ (γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός, Ταυτότητα,φυσικό και δομημένο περιβάλλον) και ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ (Εργατική χειραφέτηση, Κοινωνική Απελευθέρωση, Αυτοδιαχείριση).

-Αναγκαία σήμερα όσο ποτέ η Ύπαρξη ενός ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ Αντιϊμπεριαλιστικού Κινήματος. Αναγκαία ή Υπεράσπιση και διεύρυνση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.


*Γιώργος Ν. Παπαγιαννόπουλος, μέλος του Γραφείου του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΚ το 1974, εκ των συντακτών της Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη, Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ.

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο αγώνας μεταξύ BRICS και Ε.Ε. για τη δημιουργία στρατηγικής σχέσης με τα αφρικανικά κράτη

"..Η Αφρική αποτελεί περίπου το 18% του παγκόσμιου πληθυσμού, και θα αυξηθεί σε 25% έως το 2050. Στην υποσαχάρια περιοχή η μέση ηλικία είναι περίπου 20 έτη..."

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, 

Αρχιτέκτων - Συγγραφέας
28/02/2024

Οικογενειακή φωτογραφία την τελευταία μέρα της συνόδου των Brics στη Νότια Αφρική τον Αύγουστο του 2023

via Associated Press

Ενώ η Ευρώπη εμφανίζεται άτολμη όσον αφορά τις μελλοντικές σχέσεις της με τις αφρικανικές χώρες, η συνεργασία μεταξύ αυτής της ηπείρου και του ομίλου χωρών Brics γίνεται όλο και πιο λειτουργική.

Η τελευταία σύνοδος κορυφής αυτής της ομάδας, που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, ήταν αφιερωμένη στη συνεργασία με την Αφρική και τις ευκαιρίες που προσφέρει η νέα αφρικανική κοινή αγορά. Προφανώς οι δυνατότητές του έχουν υποτιμηθεί. Η σύνοδος κορυφής ανέφερε ξεκάθαρα ότι «η Αφρικανική Ηπειρωτική Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών (AFCTA) δημιουργεί ένα ευνοϊκό περιβάλλον για το εμπόριο και τις επενδύσεις στην Αφρική, ιδιαίτερα στην ανάπτυξη υποδομών. Οι χώρες Brics είναι αξιόπιστοι εταίροι για συνεργασία, εμπόριο και ανάπτυξη».

Έχοντας επικυρωθεί το 2019, η AfCFTA σκοπεύει να ξεπεράσει τους τελωνειακούς φραγμούς μεταξύ των αφρικανικών χωρών και να προωθήσει την οικονομική, νομισματική και αναπτυξιακή ολοκλήρωση για ολόκληρη την ήπειρο. Σήμερα αντιπροσωπεύει ήδη μια αγορά σχεδόν ενάμιση δισεκατομμυρίου ανθρώπων και ένα ακαθάριστο εγχώριο προϊόν 2.600 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Επίσης το 2024, η Αφρική θα λάβει ιδιαίτερη προσοχή από την Brics. Η προεδρία της ομάδας θα είναι από τη Βραζιλία, η οποία θα συντονίζει και τις δραστηριότητες της G20. Να θυμηθούμε ότι ήδη κατά την τελευταία σύνοδο κορυφής για το κλίμα στο Ναϊρόμπι, ο Πρόεδρος Λούλα είχε αγκαλιάσει τις θέσεις της Αφρικανικής Ένωσης για τη μείωση του χρέους, για την ανάγκη για μια πιο περιεκτική και «κατάλληλη για τον σκοπό» παγκόσμια χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική. Ο Celso Amorin, ειδικός σύμβουλος της βραζιλιάνικης προεδρίας για διεθνείς υποθέσεις και ένας από τους αρχιτέκτονες του Brics, δήλωσε επίσης ότι η Αφρική θα βρίσκεται στο επίκεντρο της εξωτερικής πολιτικής της Βραζιλίας. Δεν είναι μυστικό ότι το 2024 θα είναι μια χρονιά γεμάτη παγίδες για το αφρικανικό χρέος. Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών που εδρεύει στην Βασιλεία της Ελβετίας, το εξωτερικό χρέος έχει ήδη φτάσει το 30% του ΑΕΠ, το ένα τρίτο του οποίου κατέχεται από εμπορικές τράπεζες. Πάνω από διακόσια δισεκατομμύρια δολάρια χρεογράφων που λήγουν θα πρέπει να ανανεωθούν φέτος.

Συμφωνία για τους μετανάστες στην Αλβανία : η κεντροδεξιά αλβανική αντιπολίτευση προσφεύγει στο Συνταγματικό Δικαστήριο

Μολονότι είναι απίθανο το Δικαστήριο να μπορέσει να αποφανθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα πριν από την ψήφιση του κοινοβουλίου στις 22 Δεκεμβρίου, τώρα προστίθεται ένα ακόμη βήμα στην πορεία προς την υλοποίηση της συμφωνίας που επιθυμεί η Giorgia Meloni με την Αλβανία αυτή τη φορά.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Στην Συμφωνία για τους μετανάστες που παρουσιάστηκε απροσδόκητα πριν από ένα μήνα από την ιταλική κυβέρνηση μετά από διμερή συνάντηση στη Ρώμη με τον πρωθυπουργό Έντι Ράμα, αντιδρά η η αλβανική αντιπολίτευση, βάζοντας στο στόχαστρο τις πολιτικές της κυβέρνησης Ράμα. (θυμίζουμε ότι η Συμφωνία προβλέπει την δημιουργία δύο campus για μετανάστες στην Αλβανία, με χρηματοδότηση της Ιταλίας).

Η ιδέα ότι η Αλβανία είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να δει θετικά διαπιστευμένη τη στρεβλή πορεία της προς την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μάλλον απατηλή και απλοποιεί σημαντικά την πραγματικότητα. Μάλιστα, στις 5 Δεκεμβρίου, το Αλβανικό Δημοκρατικό Κόμμα της αντιπολίτευσης, με επικεφαλής τον Λουλζίμ Μπάσα, μαζί με την κοινοβουλευτική ομάδα με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Σαλί Μπερίσα, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες είχε υποσχεθεί στον υπουργό Αντόνιο Ταγιάνι ότι δεν θα αντιταχθεί στη συμφωνία, έχουν υποβάλει δύο προσφυγές στο Συνταγματικό Δικαστήριο ζητώντας την αναστολή της διαδικασίας επικύρωσης της συμφωνίας, η οποία θα υποβληθεί στο κοινοβούλιο των Τιράνων στις 22 Δεκεμβρίου, για συνταγματική παρανομία και παραβίαση του αλβανικού δικαίου.

Συγκεκριμένα, το σημείο που αμφισβητεί η αντιπολίτευση, στο οποίο στοχεύουν σε γρήγορη παρέμβαση του Δικαστηρίου, είναι η υποτιθέμενη ασυμβατότητα με τα άρθρα 3, 4 και 7 του Συνταγματικού τους Χάρτη και με νόμο του 2016 για τις διεθνείς συμφωνίες. Στις προσφυγές διευκρινίζεται ότι η συμφωνία «ξεπερνά το απλό πρωτόκολλο μεταξύ δύο κυβερνήσεων, αφού η Αλβανία παραιτείται από την κυριαρχία της στο έδαφος που προορίζεται για τα κέντρα υποδοχής και για το λόγο αυτό ο πρωθυπουργός έπρεπε να έχει λάβει την άδεια του Προέδρου της Δημοκρατίας. “.

Προς κατάργηση του “βέτο” των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Προς κατάργηση του “βέτο” των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Η τελική κατάληξη θα εξαρτηθεί και από το μέγεθος της "αντίστασης¨" των μικρότερων χωρών- μελών της Ε.Ε. στις ορέξεις του Γαλλο-Γερμανικού άξονα και της Κομισιόν.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

“Όπως είναι γνωστό, θα έχουμε εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνιο 2024, σε κοντινό χρονικό διάστημα από τώρα. Καλό θα είναι να διευρυνθεί η συζήτηση σχετικά με τον ρόλο και την ισχύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενός εκ των θεσμικών οικοδομημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και για μια συζήτηση με επιχειρήματα,για το τι θέλουμε και τι όχι, προέχει η πληροφόρηση. Αναφέρομαι λοιπόν κι εγώ σε μια πρόσφατη εξέλιξη που μας αφορά, τόσο εμάς εδώ όσο και την Κυπριακή Δημοκρατία, και αφορά το υφιστάμενο ως σήμερα “δικαίωμα βέτο”.

Το βέτο, που για χρόνια θεωρείτο “εκ των ών ουκ άνευ” στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς εξασφαλίζει την ισοτιμία ανάμεσα στα κράτη και δυναμώνει την φωνή των μικρών, αμφισβητείται με εμμονικό τρόπο από Γερμανία και Γαλλία. Το Βερολίνο για να στηρίξει το αίτημά του, αναφέρεται στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και στην διεύρυνση της Ένωσης.

Έτσι,από “τα πηγαδάκια” των Βρυξελλών στο Ευρωκοινοβούλιο μεταφέρθηκε η συζήτηση, για την κατάργηση του Βέτο, του μεγαλύτερου όπλου των μικρών κρατών στην Ένωση.

Με ψήφισμα που ενέκρινε το Ευρωκοινοβούλιο και αφορά το θέμα για κατάργηση του δικαιώματος βέτο (αρνησικυρίας) που διαθέτουν σήμερα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.).

Ψήφισμα μη δεσμευτικό μεν, (δεν έχει νομική ισχύ), ενδεικτικό προθέσεων δε.

Το δικαίωμα βέτο των κρατών-μελών απορρέει από την ομοφωνία που προβλέπεται στην λήψη των αποφάσεων στο (Ευρωπαϊκό) Συμβούλιο. Για να αλλάξει η ομοφωνία, απαιτείται η αναθεώρηση των Συνθηκών της ΕΕ.

Ενισχύονται οι σχέσεις Ρωσίας- Βόρειας Κορέας στην Άπω Ανατολή

Σε έναν κόσμο πολυπολικό και αντιφατικό, αναδύονται νέες δυνάμεις με βλέψεις περιφερειακές ακόμη και παγκόσμιες.

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, Αρθρογράφος

Αρχιτέκτων - Συγγραφέας

via Associated Press

Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από την ανάδυση στο διεθνές περιβάλλον ενός κόσμου πολυπολικού και αντιφατικού, διαφορετικού από αυτόν που είχαμε συνηθίσει λίγες δεκαετίες πριν. Αναδύονται νέες δυνάμεις με βλέψεις περιφερειακές ακόμη και παγκόσμιες.

 (¨Ενα παράδειγμα στη γειτονιά μας είναι η προσπάθεια της Τουρκίας να γίνει Περιφερειακή δύναμη). Πλάι σε αυτές, προφανώς, οι ήδη υπάρχουσες Μεγάλες δυνάμεις προσπαθούν να κερδίσουν από αυτή την ”ανακατάταξη”. Ας δούμε εδώ την σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια Μεγάλη δύναμη και σε μια Περιφερειακή, την Ρωσία και την Βόρεια Κορέα, με αφορμή την παράδοση οπλισμού από την δεύτερη στην πρώτη.


Προηγήθηκαν οι δορυφορικές εικόνες που δημοσιοποιήθηκαν από τον Λευκό Οίκο, οι οποίες σύμφωνα με τις Ηνωμένες Πολιτείες αποδεικνύουν,, τουλάχιστον μία παράδοση ρουκετών και πυραύλων από τη Βόρεια Κορέα στη ρωσική ”παραστρατιωτική” οργάνωση Wagner Group. Στη συνέχεια,ακολούθησαν οι επιβεβαιώσεις από τις νοτιοκορεατικές υπηρεσίες πληροφοριών.

Ζώνη Σαχέλ: ”Αποχαιρετισμός” της Γαλλίας στον Νίγηρα

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μεγαλύτερο μερίδιο παρουσίας στον Νίγηρα, και προφανώς η Ρωσο-αμερικάνικη αντιπαράθεση θα ενταθεί και στον Νίγηρα..

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, 

Αρχιτέκτων - Συγγραφέας

Νίγηρας 3 Αυγούστου 2023 Υποστηρικτές της χούντας πανηγυρίζουν και ζητούν απεξάρτηση από τις ξένες δυνάμεις
VIA ASSOCIATED PRESS


Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε το βράδυ της Κυριακής 24.09.23 ότι το Παρίσι θα τερματίσει τη «στρατιωτική του συνεργασία με ”τις de facto αρχές του Νίγηρα» και ότι οι στρατιώτες που βρίσκονται στην Υποσαχάρια χώρα θα επαναπατριστούν «μέχρι το τέλος του έτους». Οι Γάλλοι διπλωμάτες και το προσωπικό στο (Niamey) Νιαμέι θα επιστρέψει στη Γαλλία «τις επόμενες ώρες». Ως εκ τούτου, η ανακοίνωση, που έγινε ζωντανά στην τηλεόραση, αφορά την επιστροφή του Γάλλου πρεσβευτή στο Νιαμέι, Σιλβέν Ιτέ, και την απόσυρση περίπου 1.500 στρατιωτών που έχουν αναπτυχθεί στον Νίγηρα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.


Η απόφαση αυτή έρχεται δύο μήνες μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα που έλαβε χώρα στη χώρα στις 26 Ιουλίου, και στο αδιέξοδο διαρκείας πολλών εβδομάδων με την κυβέρνηση που προέκυψε από το πραξικόπημα. «Η Γαλλία αποφάσισε να επαναφέρει τον πρεσβευτή της και ως εκ τούτου, τις επόμενες ώρες, ο πρεσβευτής μας με αρκετούς διπλωμάτες θα επιστρέψει στη Γαλλία. Και ας βάλουμε τέλος στη στρατιωτική μας συνεργασία με τις de facto αρχές του Νίγηρα, γιατί δεν θέλουν πλέον να πολεμήσουν την τρομοκρατία», δήλωσε ο Πρόεδρος Μακρόν, διευκρινίζοντας ότι οι Γάλλοι στρατιώτες «θα επιστρέψουν με τάξη τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, με προθεσμία το τέλος του έτους. Μια δήλωση που έγινε αμέσως δεκτή με χαρά στο Νιαμέι, όπου χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα σε μια πλατεία κοντά στην κύρια γαλλική στρατιωτική εγκατάσταση στην πόλη.

Αυτή η πραγματική αποχώρηση από τον Νίγηρα έρχεται μετά από δύο μήνες διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση που προέκυψε από το πραξικόπημα υπό την ηγεσία του στρατηγού Αμπντουραχμάν Τιανί, ο οποίος ανέτρεψε τον Πρόεδρο Μοχάμεντ Μπαζούμ. Το γαλλικό Προεδρικό Μέγαρο (Elysée) δήλωσε ότι η απόφαση θα ληφθεί σε συμφωνία με τον κ. Μπαζούμ -ο οποίος δεν παραιτήθηκε, αν και αυτός και η οικογένειά του έχουν συλληφθεί μετά το πραξικόπημα- και με τους ηγέτες της ECOWAS, (”Δυτικοαφρικανική Οικονομική και Νομισματική Ένωση”) η παρέμβαση των οποίων ζητήθηκε επανειλημμένα και το Παρίσι ήλπιζε να αποκατασταθεί η νόμιμη κυβέρνηση στον Νίγηρα.

Προεκλογικά… στοιχήματα!

Κυριακή κοντή γιορτή. Ούτως ή άλλως, η 26η Ιουνίου, η επόμενη μέρα, θα είναι μια μέρα δύσκολων αποφάσεων για όλους...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ*

Δεδομένου ότι η πρωτιά- και με διαφορά από τον επόμενο- της ΝΔ δεν αμφισβητείται, το ενδιαφέρον των εκλογών της 25ης Ιουνίου στρέφεται στα ποσοστά των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Δεδομένου επίσης ότι δεν γνωρίζω τα εσώτερα των σχηματισμών που βρίσκονται στα Δεξιά της ΝΔ, αδυνατώ να περιγράψω την τελική “διάταξη” Βελόπουλου- “Νίκης”- Εμφιετζόγλου- και ίσως, “Σπαρτιατών” λόγω Κασιδιάρη.(το αφήνω στα χέρια ειδικότερων που ασχολούνται με αυτόν τον “Χώρο”).

 ¨Ετσι, Θα περιοριστώ σε αυτά που θεωρώ ότι γνωρίζω καλύτερα. Θα περιγράψω δηλαδή τι συμβαίνει σε αυτό που παλαιότερα λεγόταν “προοδευτικός Χώρος”. (Τον αναφέρω χάριν συντομίας- δεν ισχύει επί της ουσίας- από την στιγμή που ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς πέρασε ανοιχτά στον δικαιωματισμό και στον ατομισμό/ατομικές ελευθερίες, υιοθέτησε δηλαδή την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης) Παρά το γεγονός ότι αυτός ο “προοδευτικός χώρος” κινείται ενάντια στην αναγκαία για επιβίωση κάθε Χώρας ΕΘΝΙΚΗΣ-ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ.

Φαίνεται πως υπάρχει ένα ποσοστό ψηφοφόρων αριστερών και κεντροαριστερών σημαντικό-, πάνω από πέντε μονάδες-, και το οποίο μοιράζεται ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, την Πλεύση Ελευθερίας και το ΜΕΡΑ25 του Βαρουφάκη. Το πώς τελικά θα κατανεμηθεί μεταξύ τους θα ορίσει και τα ποσοστά που θα λάβουν -αλλά και το αν θα μπει στη Βουλή κάποιος από την “Πλεύση Ελευθερίας” της Ζωής Κωνσταντοπούλου ή του “Μέρα 25” του Γιάνη Βαρουφάκη. Αν τη μερίδα του λέοντος την πάρει ο Τσίπρας τότε μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί ανοδικά κι΄από το 20% να βρεθεί στο 22%. Ανοδικά ενδέχεται να κινηθεί και το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ- με μικρή βελτίωση πάντως, μικραίνοντας έτσι την απόσταση που το χωρίζει από το σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ στην γειτονιά μας - και η ανάγκη εγρήγορσης

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου 

- Στην γειτονική Τουρκία, η επανεκλογή Ερντογάν, παράλληλα με την ενίσχυση στην τουρκική βουλή κομμάτων εθνικιστικών και Ισλαμικών, δεν προμηνύει κάτι θετικό για την Πατρίδα μας. Πέραν των άλλων, ο πολύς Ερντογάν "προσευχήθηκε" συμβολικά για την νίκη του στην Αγιά Σοφιά.  Στην Πόλη, που για αυτούς εδώ και αιώνες, είναι ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΗ εξ ού και τα ετήσια πανηγύρια κάθε 29η Μαίου, ημερομήνια Άλωσης της Κωνσταντινούπολης.

Στα δικά μας: η ατζέντα της τούρκικης πλευράς έχει διευρυνθεί, συμπεριλαμβάνει από την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου μέχρι συνδιαχείρηση των θαλάσσιων ζωνών.

Ένα από τα βασικά θέματα διαπραγμάτευσης της Δύσης (ΗΠΑ) με την Τουρκία θίγει ελληνικά στρατηγικά συμφέροντα που άπτονται της κυριαρχίας της χώρας μας. Ο κίνδυνος για την Ελλάδα ενισχύεται, καθώς εδώ και καιρό είναι προφανής η διάθεση της Ουάσιγκτον να συγκρατήσει την Τουρκία σε δυτική τροχιά, γεγονός που προϋποθέτει ανταλλάγματα τα οποία ζητά η Τουρκία στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο.

Καλλιεργείται το έδαφος για μια νέα προσπάθεια ελληνοτουρκικής προσέγγισης και διαλόγου μετά την εμφάνιση σε Ελλάδα και Τουρκία δύο κυβερνήσεων με νωπή εντολή. Τα θέματα που θέτει στο τραπέζι αυτού του διαλόγου η Άγκυρα (αποστρατιωτικοποίηση και εν γένει υπονόμευση των δικαιωμάτων των νησιών σε Αποκλειστικές Ζώνες Εκμετάλλευσης), με δεδομένη την ανάγκη των αμερικανών να κρατήσουν την Τουρκία στο Δυτικό- ΝΑΤΟϊκό μαντρί, προεξοφλούν ότι σύντομα η ελληνική κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει πιέσεις για επίδειξη «ρεαλισμού» προς όφελος του ευρύτερου "ευρωατλαντικού συμφέροντος". Μία από τα ίδια...

- Στην γειτονική Άλβανία, το καθεστώς του Έντι Ράμα, κάνει ολομέτωπη επίθεση στους Χειμαριώτες, προκειμένου να τους υφαρπάξει τις περιουσίες, ιδαίτερα στο παράλιο μέτωπο που θεωρείται "τουριστικό φιλέτο".  Σε αυτά τα πλαίσια, συνέλαβε και φυλάκισε τον εκλεγέντα εντέλει Δήμαρχο Χειμάρας Φρέντυ Μπελέρη και ον συνεργάτη του Παντελή Κοκαβέση. Μετά 20 μέρες στη φυλακή, κατόπιν έφεσης που είχε ασκηθεί από την πλευρά των Χειμαριωτών, ο μεν Μπελέρης συνεχίζει να κρατείται, ο δε Παντελής Κοκαβέσης αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους - λόγω της βεβαρημένης κατάστασης της υγείας του.  

Προκύπτει ως κυρίαρχο ζήτημα:να συσπειρωθεί στις αδελφότητες και στα σωματεία ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός κι οι εναπομείναντες Ελλαδίτες που καταλαβαίνουν το ζήτημα ως ζήτημα υπαρκτικής επιβίωσης.  Η ΕΕ δεν θα πάρει μέτρα αν η Ελλάδα δεν προβάλει βέτο πριν να είναι πολύ αργά. Θα έχει διεισδύσει η Τουρκία στα εσωτερικά της Αλβανίας στηρίζοντας την. Η Ελλάδα θα πρέπει να αντιμετωπίσει την Τουρκία και την "θυγατρική Τουρκία" των Βαλκανίων. εν κατακλείδι; η φυλάκιση των Μπελέρη-Κοκαβέση δεν είναι τοπικό ζήτημα, δεν είναι εθνικό ζήτημα, δεν είναι γεωπολιτικό ζήτημα, δεν είναι ηθικό ζήτημα. Είναι όλα αυτά μαζί.

Είναι ο διάδρομος Zανγκεζούρ το κλειδί για την ειρήνη μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν;

Αρμενία: Αγώνας ενάντια στο χρόνο. Η άμμος στην κορυφή της κλεψύδρας τελειώνει.

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, Αρθρογράφος

Αρχιτέκτων - Συγγραφέας

Αζερμπαϊτζάν
Anadolu Agency via Getty Images


Η ευκαιρία της δημιουργίας του διαδρόμου Zangezur (Zανγκεζούρ) για τη σύνδεση της Τουρκίας -Αζερμπαϊτζάν είναι ένα από τα σημαντικότερα αποτελέσματα της νίκης Ναγκόρνο-Καραμπάχ επί των Αρμενίων.

Το γεγονός τονίστηκε και στο συμπόσιο διοργανώθηκε πρόσφατα από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση Χωρών που μιλούν τουρκικά (TURKPA) και το Κέντρο Ατατούρκ στο Αζερμπαϊτζάν, για να σηματοδοτήσει το 30ο έτος ανεξαρτησίας των τουρκικών δημοκρατιών, τη νίκη του Αζερμπαϊτζάν στον Πατριωτικό Πόλεμο και την εκατονταετή έναρξη των εγκαινίων της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας (τουρκικής βουλής).

″Η ιστορία είναι πλούσια με παραδείγματα επιτευγμάτων που επιτεύχθηκαν μέσω της υποστήριξης των τουρκικών κρατών”, είπε, επισημαίνοντας την υποστήριξη της Άγκυρας στο Μπακού κατά τη διάρκεια του Πατριωτικού Πολέμου πέρυσι.

Μετά την κατάληψη της περιοχής Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η οποία αναγνωρίζεται διεθνώς ως έδαφος του Αζερμπαϊτζάν, μέσω συμφωνίας μετά από έναν πόλεμο 44 ημερών με την Αρμενία, εισήλθε μια περίοδο οικονομικής αναβίωσης σχέσεων Αζέρων-Τούρκων

Βάσει της συμφωνίας, όλες οι γραμμές μεταφοράς που έκλεισαν λόγω του ζητήματος του Καραμπάχ θα ανοίξουν ξανά. Σε αυτήν την χρονική περίοδο, ο διάδρομος Zανγκεζούρ , που αναφέρθηκε πολλές φορές από τον πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίγιεφ, ήρθε στο προσκήνιο.


Το Zανγκεζούρ ήταν μέρος του Αζερμπαϊτζάν, αλλά στη δεκαετία του 1920, οι Σοβιετικοί έδωσαν την περιοχή στην Αρμενία. Μετά από αυτήν την κίνηση, το Αζερμπαϊτζάν έχασε την οδική και σιδηροδρομική επικοινωνία του με τον Ναχιτσεβάν και μερικά τμήματα του σιδηροδρόμου καταστράφηκαν.

Το Αζερμπαϊτζάν έχει επικεντρωθεί σε έργα στον διάδρομο Zανγκεζούρ , τα οποία θα περιλαμβάνουν εθνικές οδούς και σιδηροδρομικές γραμμές που εκτείνονται σε διάφορες περιοχές στην περιοχή Σιούνικ της Αρμενίας.

Τι να περιμένουμε πραγματικά από τα αποτελέσματα των Τουρκικών εκλογών για τις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις;

Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας δεν αλλάζει, το τουρκικό αφήγημα είναι κοινό για τις πολιτικές δυνάμεις στην Τουρκία. Όσο ποιο γρήγορα γίνει αυτό κατανοητό στην Πατρίδα μας τόσο το καλύτερο

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ*

Κυκλοφορεί ευρέως η (παραπλανητική) άποψη ότι , μετά τους σεισμούς στην γειτονική Τουρκία, οι δύο χώρες , Ελλάδα και Τουρκία ήλθαν ποιο κοντά. Ότι άνοιξε πάλι (άντε πάλι.. χιλιοειπωμένο..) ένα “παράθυρο ευκαιρίας” το οποίο δεν πρέπει να αφήσουμε να “κλείσει” ,να πάει χαμένο. Προπέτασμα καπνού στην ουσία. Η πολιτική “ελιτ” (και όχι μόνο) των Αθηνών, χρόνια αποδεχόμενη μειωμένη κυριαρχία, δεν χάνει ευκαιρία που να μην την επιδεικνύει.

Όντως, στη φετινή επέτειο για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου ο Τούρκος πρόεδρος έστειλε στον Έλληνα πρωθυπουργό συγχαρητήριο τηλεγράφημα για την εθνική εορτή.

Ένα θερμό κλίμα επικράτησε επίσης σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών των 2 χωρών, με αφορμές την τραγωδία των Τεμπών και την επέτειο της 25ης Μαρτίου.Μήπως πρόκειται για μια στοχευμένη εκεχειρία ως την επαύριο των τουρκικών εκλογών;

Μια ανάγνωση των δηλώσεων τόσο του Ερντογάν όσο και του αρχηγού της τουρκικής αντιπολίτευσης Κιλιντσάρογλου θα μας πείσει για τις διαχρονικές, επεκτατικές προθέσεις της γείτονος, τόσο εναντίον της Ελλάδας όσο και εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας (για να μην ξεχνιόμαστε).

Σταχυολογώ ενδεικτικά:

Είναι ο νεο-φιλελευθερισμός η μόνη απάντηση;

Απέναντι στον νεο-φιλελευθερισμό οφείλουμε να αναδείξουμε εναλλακτικές προτάσεις όπως: βιώσιμη ανάπτυξη, συμμετοχική Δημοκρατία, Κοινοτισμός και πάντα: Λαϊκή Κυριαρχία..

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Μια νέα θρησκεία έχει από καιρό ομολογηθεί και διαδοθεί καταστροφικά από “μοναχούς” που βρίσκονται παντού γύρω μας: τους νεοφιλελεύθερους. Το δόγμα αυτής της θρησκείας είναι η συνεχής/ άπειρη ανάπτυξη, ένα δόγμα που αναφέρεται στο προσωπικό κέρδος και στον με κάθε τρόπο πλουτισμό. Το κριτήριο για την αξιολόγηση της αξίας των πιστών είναι ο όγκος των χρημάτων που συσσωρεύονται από τους ανθρώπους και τις επιχειρήσεις εταιρειών και κρατών.

Την ίδια στιγμή που βρισκόμαστε μπροστά σε μια κοινωνία ανισοτήτων και σε ένα φυσικό περιβάλλον που καταρρέει, που μπορεί να οδηγήσει τον ανθρώπινο πολιτισμό μας στην εξαφάνιση. Ίσως πρέπει να κάνουμε ερωτήσεις στον εαυτό μας και να αρχίσουμε να ψάχνουμε πώς να βγούμε από τη νεοφιλελεύθερη “θρησκεία” στην οποία αναγκαζόμαστε να βαφτιστούμε υποχρεωτικά λόγω της θέλησης σχεδόν κάθε υπουργού Οικονομίας στον κόσμο. Που με την σειρά του υπακούει στα κελεύσματα μιας “παγκοσμιοποιημένης” ελίτ, πέρα και πάνω από κράτη, Λαούς, Εθνότητες.

Τουρκία: Μεταναστευτική Κρίση και σεισμοί

Οι Τούρκοι δεν θέλουν πλέον τους Σύρους μετανάστες, το ναυάγιο στον Κρότωνα Ιταλίας επιβεβαιώνει ότι η έξοδος ξεκίνησε.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Στη συμφωνία του 2016 με την κυβέρνηση του Ερντογάν, η Ε.Ε, ανέλαβε να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα αναδιανομής για να καταστήσει τη συριακή παρουσία στην Τουρκία πιο βιώσιμη. Όμως σε εννέα χρόνια ο αριθμός των μετεγκαταστάσεων για ανθρωπιστικούς λόγους από την Τουρκία σε χώρες της ΕΕ είναι ασήμαντος. Μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση που κινδυνεύει να κοστίσει ακριβά, τώρα που η οικονομική κρίση και ο σεισμός ωθούν σε νέες αναχωρήσεις, προς τις χώρες της Ε.Ε.

Αν ληφθούν υπόψη δύο αριθμοί, αυτός των Σύριων προσφύγων που βρίσκονται στην Τουρκία που είναι 3,5 εκατομμύρια, και εκείνος που αφορά πόσοι έγιναν δεκτοί από τις Ευρωπαϊκές χώρες με βάση διάφορα ανθρωπιστικά προγράμματα: 39.000, γίνεται κατανοητό το μέγεθος του προβλήματος.  Τα προαναφερθέντα στοιχεία είναι του τουρκικού υπουργείου Εσωτερικών. Φωτογραφίζουν τι έχει κάνει η Ευρώπη τα τελευταία εννέα χρόνια και μετά τη συμφωνία που μετέτρεψε την Τουρκία στο πρώτο κράτος στον κόσμο με αριθμό των προσφύγων σήμερα πάνω από 4 εκατομμύρια. Πάρα πολλά για μια χώρα χαμηλού εισοδήματος, στο κατώφλι μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης και χτυπήθηκε, τον περασμένο Φεβρουάριο, από έναν σεισμό που προκάλεσε 44.000 θανάτους. Επίκεντρο στην επαρχία Γκαζιαντέπ όπου ζουν μισό εκατομμύριο Σύροι, τους οποίους αντιπαθούν όλο και περισσότερο οι ντόπιοι και τείνουν να μεταναστεύσουν.

"Tα εύκολα, δύσκολα"

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου*

Βγήκαν οι λαγοί, τους μετρώ- ξαναμετρώ και δεν είναι καθόλου λίγοι. Φτιάχνουν "κλίμα".
Συνεκμετάλλευση στα δικά μας; Μα, δεν το έχουμε από κοινού (το Αιγαίο) για να τα συνεκμεταλλευθούμε.
Κακότεχνη επιστροφή στην "Διπλωματία των σεισμών" αλά 1999. Αρπακόλα.
Οι εθελόδουλες ελίτ των Αθηνών, δεξιές ή "αριστερές", μετά την επιτυχία τους στην επίλυση του Σκοπιανού (Τσίπρα μου) όπου παραχώρησαν οικειοθελώς το όνομα της Μακεδονίας, παρ' όλη την τεράστια υποχώρηση στο Κυπριακό (Διζωνική- Δικοινοτική Ομοσπονδία ΔΔΟ- την οποία η Τουρκία φτύνει διότι δεν της αρκεί, θέλει ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑ σε ΟΛΟΚΛΗΡΗ την Μεγαλόνησο), έκοντες- άκοντες, μας σπρώχνουν στην "Συνεκμετάλλευση" του Αιγαίου. Στο όνομα του "πασιφισμού", της όποιας υποτιθέμενης ειρηνικής συνύπαρξης, γεγονός που θα ανοίξει περαιτέρω την όρεξη στον επίβουλο, αναθεωρητή, νεο-Οθωμανό γείτονα.
Μακρύς και δύσκολος ο δρόμος για την Εθνική χειραφέτηση, την εκπλήρωση προσδοκιών του Λαού μας για ένα αξιοπρεπές αύριο.
Πάντα επίκαιρα: 

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΗΣΙΑ- ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

*(εκ των συντακτών της Διακήρυξης 3ης Σεπτέμβρη, Ιδρυτικού κειμένου του ΠΑΣΟΚ).

αρχιτέκτων - συγγραφέας

Αγαπημένη Συρία: Mόνο ένας σεισμός σου έλειπε!

Αγαπημένη Συρία, Φτωχοί Σύριοι, εγκαταλειμμένοι από όλους μας....

το

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, Αρθρογράφος
Αρχιτέκτων - Συγγραφέας
08/02/2023 08:31 EET

Συρία 7 Φεβρουαρίου 2023

Firas Makdesi via Reuters

Μόνο ο σεισμός έλειπε της Συρίας για να ”πεθάνει” για δεύτερη φορά...

Υπάρχουν άνθρωποι που επέζησαν από τα ερείπια του σπιτιού τους, που καταστράφηκαν από τους βομβαρδισμούς, και τώρα είναι θύματα της στάχτης, των θραυσμάτων, ξανά ενός σπιτιού, που αυτή τη φορά καταστράφηκε από ένα φυσικό γεγονός.

Μοιάζει με την ”οργή ενός Θεού” που δεν σταματά ποτέ να πλήττει αυτή τη χώρα, κάποτε σπουδαία στον Πολιτισμό. Αλλά στις 6 Φεβρουαρίου 2023, μετά τους μεγάλους σεισμούς στην περιοχή, σαν να μην υπάρχει τίποτα ανθρώπινο. Πράγματι, εδώ και πολύ καιρό δεν υπάρχει τίποτα ανθρώπινο στη Συρία. Οι τοίχοι του σπιτιού που τρίζουν, οι σκάλες που καταρρέουν και τα μπαλκόνια μοιάζουν με εικόνα δεκάδες χιλιάδες φορές. Αυτή τη φορά λείπει μόνο ο βρυχηθμός που προηγείται του χτυπήματος μιας βόμβας που έπεσε σε μια πόλη. Αυτός ο θαμπός ήχος δεν υπάρχει και επομένως λείπει ακόμη και η ηχητική προειδοποίηση που σου δίνει ένας πύραυλος πριν σου αφαιρέσει την ζωή.

Κρίση των Ιμίων, 30 Ιανουαρίου 1996

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Με αφορμή την "επέτειο" της κρίσης των Ιμίων, λίγες σκέψεις:


-Τι συνέβη; Αφορμή της κρίσης ήταν η αμφισβητούμενη από την Τουρκία εγκυρότητα ενός προσαρτήματος της Ιταλοτουρκικής Σύμβασης του 1932 που καθόριζε τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των Ιταλικών Δωδεκανήσων και των ακτών της Τουρκίας. Η τουρκική κυβέρνηση απέρριψε το προσάρτημα ως νομικά άκυρο, με την αιτιολογία ότι δεν είχε κατατεθεί στην Κοινωνία των Εθνών στη Γενεύη. Αυτό, σύμφωνα με την τουρκική θέση, σημαίνει ότι η κυριαρχία σε έναν άγνωστο αριθμό μικρών νησίδων και βραχονησίδων στα Δωδεκάνησα παραμένει απροσδιόριστη και πρέπει να καθοριστεί με κάποια καινούργια σύμβαση. Αντίθετα, η ελληνική θέση υποστήριξε ότι το εν λόγω προσάρτημα παραμένει έγκυρο. Η κρίση εκδηλώθηκε

με αφορμή την προσάραξη πλοίου στις βραχονησίδες των Ιμίων.

- Τι προέκυψε;

1. - Εισαγωγή (και σιωπηλή αποδοχή από τον "Σημιτισμό" τότε, από ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό σύστημα σε συνέχεια), της τούρκικης θεωρίας των "γκρίζων ζωνών¨, ήτοι ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΏΝ εδαφών και θαλασσών (και ναί,η θάλασσα "έχει σύνορα"...)

2. -Η κρίση επέτρεψε στους Τούρκους να αμφισβητήσουν την κυριαρχία στα Ίμια, έπληξε το κύρος των ενόπλων δυνάμεων και οδήγησε σε μια τραγωδία με τρεις νεκρούς: Τον Χριστόδουλο Καραθανάση, τον Παναγιώτη Βλαχάκο και τον Έκτορα Γιαλοψό, το ελικόπτερο των οποίων συνετρίβη λίγο πριν επιστρέψει στη φρεγάτα Ναβαρίνο. Ακόμη και σήμερα, μερίδα της κοινής γνώμης πιστεύει ότι το μοιραίο ΑΒ-212 εβλήθη από (εχθρικά) πυρά.

Αυξάνεται η κινεζική παρουσία στην Αφρικανική ήπειρο

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, Αρθρογράφος

Αρχιτέκτων - Συγγραφέας

Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 50.000 Αφρικανοί στην Κίνα και μεταξύ ενός και δύο εκατομμυρίων Κινέζων διασκορπισμένοι σε 54 αφρικανικά κράτη

2022 - Πανεπιστήμιο Αντίς Αμπέμπα Φοιτητές με μάσκες από την κινέζικη όπερα με αφορμή τους εορτασμούς για την ημέρα κινεζικής γλώσσαςXinhua News Agency via Getty Images

Στην Αφρική η παρουσία των κινεζικών κεφαλαίων έχει γίνει αισθητή τα τελευταία χρόνια σε χώρες, όπως η Γκάνα, η Νιγηρία και η Αιθιοπία, ενώ διατηρεί την πρώτη στρατιωτική της βάση εκτός συνόρων της στο Τζιμπουτί. (με την ευκαιρία υπενθυμίζω ότι, στην διπλανή Σομαλία έχει στρατιωτική βάση η Τουρκία)..Την κινεζική διείσδυση διαπιστώσαμε και κατά την διάρκεια πρόσφατου ταξιδιού μας στην Μαδαγασκάρη.

Η Αιθιοπία επί παραδείγματι, έχει αποτελέσει πόλο έλξης των κινεζικών κεφαλαίων για έργα υποδομής και όχι μόνο. Υπολογίζεται ότι 4 δισεκατομμύρια δολάρια έχουν επενδυθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, με αποτέλεσμα οι υποδομές της Αιθιοπίας σε γη, αέρα και θάλασσα να χρηματοδοτούνται πλέον σχεδόν αποκλειστικά από κινεζικά κεφάλαια. Η πρόοδος της χώρας έχει σημειώσει γεωμετρική πρόοδο, με τους ρυθμούς ανάπτυξης να αγγίζουν επίπεδα 10% ετησίως παρά την πανδημία και παρά τον εμφύλιο πόλεμο στο Τιγκράϊ. Αυτονόητα, αυτό ”μεταφράζεται” σε ανάπτυξη- πέραν των οικονομικών- των αντίστοιχων σχέσεων σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι σχέσεις μεταξύ της Κίνας και της αφρικανικής ηπείρου έχουν σταδιακά ενισχυθεί. Βοηθάει αποφασιστικά ότι δεν έχει υπάρξει η ίδια ”αποικιακή δύναμη”- καθώς και το γεγονός ότι έχουν αποσυρθεί από πολλές περιοχές της Ηπείρου οι παλαιές ευρωπαϊκές αποικιακές χώρες. Παράλληλα με το διαρκώς αυξανόμενο διμερές εμπόριο, τις άφθονες και σημαντικές κινεζικές επενδύσεις σε πολλές αφρικανικές χώρες και το αναπόφευκτο γεωπολιτικό ενδιαφέρον του Πεκίνου σε περιοχές πλούσιες σε στρατηγικούς πόρους (και όχι μόνο), πρέπει να επισημάνουμε ένα κοινωνικό φαινόμενο που πολύ συχνά παραβλέπεται.

Μιλάμε για την κίνηση ανθρώπων που έχει επηρεάσει τους δύο εν λόγω παίκτες: τον Κινέζικο ”Δράκο” και βεβαίως, την Αφρική. Οι αριθμοί είναι κάπως ”ομιχλώδεις”, αλλά υπολογίζεται ότι υπάρχουν 50.000 Αφρικανοί στην Κίνα και μεταξύ ενός και δύο εκατομμυρίων Κινέζων διασκορπισμένοι σε 54 αφρικανικά κράτη. Η μεγάλη κινεζική παρουσία στην Αφρική, ειδικότερα, είναι μια τάση που συνεχίζει να εδραιώνεται. Και όχι μόνο λόγω του αυξανόμενου αριθμού κινεζικών εταιρειών που είναι έτοιμες να εγκαινιάσουν νέα έργα κατασκευής, ενέργειας ή υποδομής σε αυτήν ή εκείνη την εγκαταλειμμένη χώρα.

Οι Τούρκοι κομμάντος μπροστά στις ακτές της Λιβύης

Ο ρόλος της Τουρκίας στη Λιβύη δεν έχει μειωθεί καθόλου τους τελευταίους μήνες.

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Ασχολούμαστε συχνά την τελευταία περίοδο με την Λιβύη, ιδαίτερα -ξανά- από τότε που η Τουρκία υπέγραψε με την (μεταβατική) κυβέρνηση ”Εθνικής Ενότητας” της Τρίπολης το τουρκολιβυκό Μηνημόνιο το 2019, στο οποίο Τούρκοι και Λίβυοι ”οικειοποιήθηκαν” ένα μεγάλο μέρος Θαλάσσιων ζωνών ελληνικών συμφερόντων, γεγονός που επαναλήφθηκε πρόσφατα, το 2022, με νέες συμφωνίες μεταξύ τους.

Ο ρόλος της Τουρκίας στη Λιβύη δεν έχει μειωθεί καθόλου τους τελευταίους μήνες. Ενώ τα μάτια του κόσμου είναι προφανώς (και δικαίως) στραμμένα στην Ουκρανία, η πιο καυτή χώρα της Βόρειας Αφρικής έχει παραμείνει ένα θεμελιώδες πεδίο μάχης μεταξύ μεσαίων και μεγάλων δυνάμεων, στο οποίο η Άγκυρα -όπως και άλλοι παίκτες- σίγουρα δεν κάνουν στην άκρη προς όφελος άλλων ανταγωνιστών.

Ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, το εξήγησε χωρίς πολλά λόγια κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης Ρώμης “Conferenza Roma Med- Mediterranean Dialogues” που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Δεκέμβρη (από ελληνικής πλευράς συμμετείχε ο υπουργός Ενέργειας κ.Σκρέκας): «Υπάρχουν κάποιοι παίκτες που προσπαθούν να μας ανταγωνιστούν. Η Ρωσία έχει παρουσία στο πεδίο με την ομάδα Βάγκνερ», είπε ο Τσαβούσογλου, ο οποίος ελπίζει να μπορέσει να συνεργαστεί με την Αίγυπτο για τη διαμόρφωση ενός θεσμικού πολιτικού πλαισίου που θα οδηγούσε σε έναν περιορισμό της σύγκρουσης στην οποία καταδικάστηκε η Λιβύη την τελευταία δεκαετία. Μια συνεχής κρίση στην οποία η Τουρκία έχει παρέμβει αποφασιστικά εκμεταλλευόμενη σε μεγάλο βαθμό το χάος που προέρχεται από τον εσωτερικό ανταγωνισμό στην Ευρώπη και την παράλληλη «απροσεξία» των ΗΠΑ και τώρα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν γνωρίζει ότι έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει στην οριστική είσπραξη.Τους τελευταίους μήνες, οι σχέσεις μεταξύ της Τρίπολης και της τουρκικής κυβέρνησης επισφραγίστηκαν περαιτέρω με μια σειρά από συναντήσεις πολύ υψηλού επιπέδου στις οποίες συμμετείχαν ιδίως ο πρωθυπουργός της (μεταβατικής) κυβέρνησης Εθνικής ενότητας της Λιβύης Abdulhamid Dabaiba, και ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Ουλουσί Ακάρ. Συναντήσεις που αφορούσαν ειδικότερα την τουρκική ικανότητα εκπαίδευσης και υποστήριξης των ενόπλων δυνάμεων της Τρίπολης σε διάφορους τομείς, από τις αεροπορικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής προμήθειας drones μέχρι την εκπαίδευση των ίδιων των αεροπόρων, μέχρι τις χερσαίες δυνάμεις αλλά και το Ναυτικό. Μια ολοένα και πιο ευρέως φάσματος συνέργεια, η οποία για την Τουρκία σημαίνει όχι μόνο ενίσχυση της ηγεσίας αυτής της μεγάλης περιοχής ενδιαφέροντος που εκπροσωπείται από τη Βόρεια Αφρική και το Σαχέλ, αλλά και επιβεβαίωση της προβολής της ισχύος στην περιοχή της κεντρικής Μεσογείου, επίσης εις βάρος των σημαντικών περιφερειακών αντιπάλων της.