Βασική συνέπεια των μέτρων περιορισμού των μετακινήσεων που έχουν επιβληθεί λόγω του κορονοϊού είναι το γεγονός πως ο κόσμος έχει πλέον πολύ περισσότερο χρόνο για ξόδεμα. Κι έτσι βλέπουμε να πολλαπλασιάζονται τα άρθρα, τα σχόλια και οι τοποθετήσεις κάθε είδους σχετικά με τις εξελίξεις, με το υλικό να διογκώνεται καθημερινά. Θ’ αποπειραθούμε κι εμείς να τονίσουμε ορισμένα σημεία που μας φαίνονται σημαντικά, ασκώντας ταυτόχρονα κριτική σε ορισμένες απόψεις που κρίνουμε απαράδεκτες ή ανεδαφικές.
Η «γκλόμπαλ» ολιγαρχία ως φορέας του ιού
Η παγκόσμια εξάπλωση του ιού είναι η πρώτη επιδημία των σύγχρονων καιρών που συνιστά απόρροια των συνηθειών της σύγχρονης, «γκλόμπαλ» ολιγαρχίας. Ή, έστω, η πρώτη επιδημία τέτοιου εύρους που διαδόθηκε κυρίως από τα εύπορα στρώματα των σύγχρονων κοινωνιών. Αρχικά, αν –όπως φαίνεται– ο συγκεκριμένος κορονοϊός μεταδόθηκε στον άνθρωπο από ζώα στην περίφημη αγορά της Γουχάν, πρόκειται για άμεση συνέπεια των διατροφικών συνηθειών της κινεζικής ολιγαρχίας. Διότι είναι τα μέλη τούτης της νεόπλουτης τάξης που αγοράζουν τα σπάνια ζώα που πωλούνται στις αγορές αυτές, καθώς «η κατανάλωση εξωτικών ειδών συνδέθηκε με ένα συμβολισμό πλούτου και κοινωνικού γοήτρου κατά την πρόσφατη περίοδο ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης». Μάλιστα η νομιμοποίηση και η προστασία, από πλευράς κράτους, του συγκεκριμένου κλάδου, πάει αρκετά πίσω και συνιστά προϊόν συνειδητών επιλογών από την πλευρά της κινέζικης γραφειοκρατίας. Στη συνέχεια, είναι ο νομαδισμός της σύγχρονης ολιγαρχίας που διέσπειρε τον ιό στα πέρατα του κόσμου, μετατρέποντας την επιδημία σε παγκόσμια πανδημία: από τους Κινέζους και λοιπούς Ασιάτες τουρίστες στη Βενετία και την Εβδομάδα Μόδας του Μιλάνου ως τους Δυτικούς τουρίστες, τα στελέχη εταιρειών στη Νοτιοανατολική Ασία ως τους θαμώνες του αυστριακού χωριού, Ισγκλ, γνωστού θέρετρου της ολιγαρχίας.
Δεν είναι ά
λλωστε τυχαίο που προσβλήθηκαν απ’ τον ιό ο Μαρινάκης, ο Μπόρις Τζόνσον, ο Παπαχελάς, ο Αλβέρτος του Μονακό, ο Πρίγκιπας Κάρολος, οι Βραζιλιάνοι επιχειρηματίες και κρατικοί αξιωματούχοι (που συνόδευσαν τον Μπολσονάρου στη συνάντησή του με τον Τραμπ), ο Πρετεντέρης, ο Τομ Χανκς με τη γυναίκα του κι άλλοι πολλοί μεγαλόσχημοι, μικρότερου ή μεγαλύτερου βεληνεκούς.
λλωστε τυχαίο που προσβλήθηκαν απ’ τον ιό ο Μαρινάκης, ο Μπόρις Τζόνσον, ο Παπαχελάς, ο Αλβέρτος του Μονακό, ο Πρίγκιπας Κάρολος, οι Βραζιλιάνοι επιχειρηματίες και κρατικοί αξιωματούχοι (που συνόδευσαν τον Μπολσονάρου στη συνάντησή του με τον Τραμπ), ο Πρετεντέρης, ο Τομ Χανκς με τη γυναίκα του κι άλλοι πολλοί μεγαλόσχημοι, μικρότερου ή μεγαλύτερου βεληνεκούς.
Αντίστοιχα, σ’ ένα ευρύτερο επίπεδο, πρόκειται για μια ασθένεια που θερίζει κυρίως τον Πρώτο Κόσμο, ακριβώς επειδή οι μεσαίες κι ανώτερες τάξεις του κόσμου αυτού έχουν την οικονομική δυνατότητα αλλά και την κακή συνήθεια να μετακινούνται διαρκώς: είτε επειδή δουλεύουν σε κάποιον από τους τομείς της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, αλλά και του θεσμικού-ακαδημαϊκού σύμπαντος (με διαρκείς διαλέξεις, συνέδρια κ.ο.κ. στο εξωτερικό), είτε επειδή έχουν ως βασική τους ασχολία τον τουρισμό[1]. Η περίπτωση της Ιταλίας είναι εν προκειμένω παραδειγματική: εστία της πανδημίας υπήρξε η πιο πλούσια και κοσμοπολίτικη περιοχή της χώρας, η Λομβαρδία, καρδιά του λεγόμενου «βιομηχανικού Βορρά», ενώ γρήγορα η πανδημία μεταδόθηκε στην Ελβετία, την ανατολική Γαλλία[2] και το Λουξεμβούργο[3].
