Το κορίτσι της ναπάλμ και ο Χριστός

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 Πενήντα χρόνια πέρασαν από τότε που το εννιάχρονο κοριτσάκι  Κιμ Φουκ, απαθανατίσθηκε σε φωτογραφία μαζί με άλλα παιδάκια του χωριού της, στο Βιετνάμ, να τρέχει γυμνό και κατακαμένο από εμπρηστική βόμβα ναπάλμ. Στη φωτογραφία, που κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ,  αποτυπώθηκε όλος ο πόνος και η απελπισία που ένιωθε και η αναζήτηση μιας βοήθειας.

 Η Κιμ, αθώο θύμα του πολέμου στο Βιετνάμ, από την τρυφερή της ηλικία πέρασε πολλές ταλαιπωρίες, ψυχικές και σωματικές. Για να βελτιωθεί η κατάσταση της παρέμεινε δεκατέσσερις μήνες σε νοσοκομείο της Σαϊγκόν και υποβλήθηκε σε δέκα επτά χειρουργικές επεμβάσεις. Φέτος το καλοκαίρι, πενήντα χρόνια μετά, έκαμε μιαν ακόμη θεραπεία στο Ινστιτούτο Λέϊζερ και δερματολογίας  του  Μαϊάμι.. Λόγω της παγκόσμιας δημοσιότητας που είχε πάρει η φωτογραφία της το κομμουνιστικό καθεστώς την χρησιμοποίησε ως εργαλείο στην προπαγάνδα του. Η ζωή της ήταν ως σε ένα κλουβί και ένιωθε ως μαριονέτα στα χέρια του. Πολλές φορές της ήρθε η διάθεση να αυτοκτονήσει. Κάποια όμως δύναμη την συγκρατούσε. Από τότε που ήταν μικρή της άρεσε το διάβασμα και ήθελε να σπουδάσει. Το 1982 σε επίσκεψή της στη βιβλιοθήκη της Σαϊγκόν  βρήκε καταχωνιασμένη μια Καινή Διαθήκη και άρχισε να την διαβάζει. Τα όσα έλεγε ο Χριστός για αγάπη, ειρήνη, και συγγνώμη και κυρίως τα όσα έπαθε για να σώσει τον άνθρωπο, που ήταν περισσότερα από τα δικά της βάσανα, την έκαμαν να Τον αγαπήσει και αποφάσισε να Τον ακολουθήσει. Εγκατέλειψε τη θρησκεία των γονέων της, τον Καοδαϊσμό, και βαπτίσθηκε Χριστιανή.

 Με το που έγινε Χριστιανή άλλαξε η στάση της για τη ζωή. Απέκτησε αυτοπεποίθηση και θέληση να ζήσει και να μπορέσει μια μέρα να προσφέρει στην ανθρωπότητα το ζωντανό παράδειγμά της, για το πόσο επιζήμιος για τον άνθρωπο είναι ο πόλεμος. Ήθελε να σπουδάσει, αλλά για το καθεστώς στο Βιετνάμ προηγείτο η προπαγάνδα. Τελικά μετά από συνάντησή της με τον τότε πρωθυπουργό της χώρας Φαμ Βαν Ντονγκ της επετράπη να μεταβεί στην Κούβα για σπουδές. Εκεί βρήκε κακές τις συνθήκες για τη ζωή της  και ειδικότερα για την υγεία της, αλλά συνάντησε ένα καλό νέο, τον Τοάν, που αγαπήθηκαν και παντρεύτηκαν.

 Για μήνα του μέλιτος έστειλαν τους δυο νέους από την Αβάνα στη Μόσχα. Εκεί αποφάσισαν να βρουν τρόπο να αποδράσουν και να ζήσουν ελεύθεροι. Όταν στη επιστροφή το αεροπλάνο στάθμευσε στον Καναδά βρήκαν τρόπο και πέρασαν σε μέρος του αεροδρομίου που ήταν για πολιτικούς πρόσφυγες, που ζητούσαν άσυλο. Από τότε ζουν εκεί και η Κιμ πραγματοποιεί  το όνειρό της. Σήμερα είναι πρέσβυς καλής θελήσεως του ΟΗΕ για την προώθηση της ειρήνης σε όλο τον κόσμο και έχει δημιουργήσει Ίδρυμα που φροντίζει παιδιά θύματα πολέμων.  Όπως λέγει η ίδια αισθάνεται ευγνωμοσύνη στον Χριστό που την βοήθησε να ξεπεράσει τον πόνο και να νιώσει τι σημαίνει αληθινή αγάπη και πραγματική ελευθερία και που μετέτρεψε το μίσος που ένιωθε σε  συχώρεση.-

Οι κρυπτοχριστιανοί: Μια πραγματικότητα στην Τουρκία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Στη σειρά των ιστορικών αφηγημάτων, που σήμερα ολοκληρώνεται,  χαρακτηρίσαμε τους κρυπτοχριστιανούς της σύγχρονης Τουρκίας ηρωικές μορφές. Διακινδυνεύουν την ελευθερία τους και την ίδια τη ζωή τους στην ισλαμική και σοβινιστική κοινωνία τους. Άγνωστος ο αριθμός τους. Πάντως δεν είναι λίγοι….

          Στους πολλούς αιώνες της απάνθρωπης δουλείας οι Έλληνες ραγιάδες υπέστησαν συστηματικούς διωγμούς. Σκοπός των δυναστών τους   ήταν να τους εξισλαμίσουν και να τους αφομοιώσουν. Οι πρόγονοί μας αντιστάθηκαν στη βία με τη θυσία. Διασώζονται δύο σημαντικά έγγραφα, σχετικά με τη μοίρα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Πρόκειται για δύο «Πρακτικά», από το 1338 έως το 1340 περίπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που απευθύνονται στους κατοίκους της Νικαίας και δημοσιεύονται στο βιβλίο του Σπύρου Βρυώνη «Η παρακμή του Μεσαιωνικού Ελληνισμού στη Μικρά Ασία και η διαδικασία εξισλαμισμού (11^ος – 15^ος αιώνας). Πρόκειται για έκδοση του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης και τα συγκεκριμένα κείμενα βρίσκονται στις σελίδες 300-302.

Διαβάστε επίσης: Κρυπτοχριστιανοί στη σύγχρονη Τουρκία: Κατακόμβες και αγιάσματα στην Κωνσταντινούπολη

 Κρυπτοχριστιανοί στη σύγχρονη Τουρκία: Ένα παράξενο γκαρσόν στην Καππαδοκία

«Οι κρυπτοχριστιανοί στη σύγχρονη Τουρκία» 

Ιστορίες με κρυπτοχριστιανούς στην Τουρκία &

Ιστορίες με κρυπτοχριστιανούς στην Τουρκία* (β΄ μέρος)

          Στο πρώτο Πρακτικό αναφέρεται, μεταξύ άλλων:

«Από τότε που ο Ισμαηλίτες υπερίσχυσαν απέναντί μας –με την άδεια του Θεού λόγω των πολλών μας αμαρτιών– αιχμαλώτισαν και υποδούλωσαν πολλούς από τους δικούς μας και βίαια τους εξανάγκασαν και τους έσυραν, αλίμονο, στη δική τους κακία και αθεΐα. Αυτοί που έπεσαν σε τέτοια βάθη αμαρτίας κατάλαβαν ότι αμάρτησαν και αυτό είναι που τους ώθησε να αναζητήσουν και πάλι τον χριστιανικό τρόπο ζωής.

Κλοντ Φοριέλ: Ο εκ των μεγίστων φιλελλήνων

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Ο Γάλλος φιλόλογος, ιστορικός και λαογράφος Κλοντ Φοριέλ (1772-1844) είναι εκ των μεγίστων φιλελλήνων, που ανέδειξε η Επανάσταση του 1821. Άγνωστος στους πολλούς Έλληνες ήταν ο πρώτος, που το 1824, όταν ο απελευθερωτικός μας αγώνας ήταν σε κρίσιμη φάση, που εξέδωσε στο Παρίσι και στις εκδόσεις Didot συλλογή Ελληνικών δημοτικών τραγουδιών. Αποτέλεσμα ήταν να φουντώσει ο φιλελληνισμός στη Γαλλία και στους λογοτεχνικούς κύκλους ολόκληρης της Ευρώπης. Ο Φοριέλ ήταν επίσης εκ των πρώτων, που μίλησε για τη συνέχεια του Ελληνικού Έθνους, πολύ πριν από τον Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο και τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο.

           Το βιβλίο του στο εξώφυλλο έγραφε: «Chants populaires de la Grece Moderne – Recueillis et publies avec une traduction francaise, des eclaircissements et des notes par C. Fauriel. Tome 1er. Chants Historiques. A Paris. Chez Firmin Didot, Pere et Fils. Libraires, rue Jacob, no 24, 1824» (Δημοτικά τραγούδια της Νεώτερης Ελλάδος, συγκεντρωθέντα και εκδοθέντα, με γαλλική μετάφραση, διασαφήσεις και σημειώσεις από τον Κλαύδιο Φοριέλ. 1ος Τόμος. Ιστορικά Τραγούδια. Παρίσι. Εκδ. των Ντιντό, πατρός και υιού, 1824. Το βιβλίο έχει εκδοθεί το 2020 στα ελληνικά από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σε εκδοτική επιμέλεια Αλέξη Πολίτη. Από το βιβλίο αυτό είναι τα παρατιθέμενα αποσπάσματα). Στα «Προλεγόμενα» του εν λόγω βιβλίου γράφει ο Φοριέλ τα ακόλουθα, που αποδεικνύουν απολύτως τη γνώση του για τους Έλληνες και για την απαράδεκτη συμπεριφορά των λογίων της Ευρώπης:

Ευρωεκλογές, αδιαφορία, άγνοια και εσωστρέφεια

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Σε είκοσι ημέρες διεξάγονται οι ευρωεκλογές με σχεδόν πλήρη   αδιαφορία της κοινής γνώμης. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι περισσότεροι και οι περισσότερες πολίτες στην Ελλάδα αγνοούν τον ρόλο και τον λόγο ύπαρξης του Ευρωκοινοβουλίου. Ακριβώς για το λόγο αυτό στο ψυχρό προεκλογικό κλίμα κυριαρχούν τα εσωτερικά ζητήματα και τα ποσοστά που θα λάβουν τα Κόμματα. Στα εσωτερικά ζητήματα που τίθενται, δεν συζητούνται τα σημαντικά ζητήματα της χώρας, αλλά  δεσπόζουν τα υπαρκτά ή τα κατασκευασμένα σκάνδαλα. Ως προς τα ποσοστά των κομμάτων στις προσεχείς ευρωεκλογές, θεωρείται ότι θα είναι ενδεικτικά των τάσεων του εκλογικού σώματος στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, έστω και αν η μία εκλογή δεν έχει καμία σχέση με την άλλη.

Οι ευρωεκλογές γενικά σε όλη την Ευρώπη είναι ήσσονος ενδιαφέροντος, σε σχέση με τις εκλογές για τα εθνικά κοινοβούλια. Ο ρόλος του Ευρωκοινοβουλίου, παρά το ότι τα τελευταία χρόνια έχει κάπως αναβαθμιστεί, εξακολουθεί να είναι ήσσονος πολιτικής, οικονομικής,  και γεωστρατηγικής σημασίας, σε σχέση με τα εκτελεστικά όργανα της ΕΕ. Ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να προσομοιάζει με ένα πολυδάπανο πανευρωπαϊκό  φόρουμ παρά με οντότητα από την οποία εξαρτάται η ζωή και η ανάπτυξη των Ευρωπαίων πολιτών.

Σαράκι που κατατρώγει την αξιοπιστία του Ευρωκοινοβουλίου είναι και τα εδρεύοντα στις Βρυξέλλες πανίσχυρα λόμπυ, που επηρεάζουν προς το συμφέρον τους και σε βάρος των συμφερόντων των αδύναμων Ευρωπαίων πολιτών τις αντιλήψεις  και τις ψηφοφορίες. Αποτέλεσμα της παρακμιακής τάσης της ΕΕ είναι να ενισχύονται στις χώρες της Ευρώπης ο εθνικισμός, ο λαϊκισμός και ο ευρωσκεπτικισμός.

Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Οι σύγχρονοι Ιβάν Καραμάζοφ

Οι σύγχρονοι Ιβάν Καραμάζοφ

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Όταν διαβάζω ή/και ακούω μεγάλο μέρος της πολιτικής ηγεσίας και τους προβαλλόμενους εκπροσώπους της επικρατούσας διανόησης, όλοι τους μου θυμίζουν τον Ιβάν Καραμάζοφ. Τους βρίσκω κοινά χαρακτηριστικά ζωής και ιδεολογίας και μια διαφορά.

Το πρώτο κοινό χαρακτηριστικό τους είναι πως, όπως ο Ιβάν, μεγάλωσαν σε πλούσιες οικογένειες. Άλλες άγονες πνευματικά και με αρχοντοχωριάτες προγόνους, όπως του Ιβάν, άλλες με μιαν παράδοση ευπατριδών προγόνων, που συν τω χρόνω αυτή εξασθένισε, άλλες που διατηρούν αυτή τους την παράδοση, αλλά ένας ή περισσότεροι βλαστοί της οικογένειας την απέρριψαν και, τέλος άλλες, με το παράδοξο, ότι ενώ είναι με μιαν παράδοση άθεη και μαρξιστική, κοινωνικά ανήκουν στην μπουρζουαζία. 

Το δεύτερο κοινό με τον Ιβάν είναι ότι διαθέτουν εξυπνάδα και κάποιες γνώσεις, συνήθως προϊόντα της λογικοκρατίας. Επίσης, όπως εκείνος, έχουν έναν τρόπο να εντυπωσιάζουν το περιβάλλον, στο οποίο απευθύνονται. Με αυτές τους τις ικανότητες επιτυγχάνουν να καταστούν καθοδηγητές στην κοινωνία.