Του Γιώργη Παπανικολάου
Τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που συνιστούν τον συντελεστή κόστους εργασία, στη παγκόσμια παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών της πραγματικής οικονομίας, αποτελούν ταυτόχρονα και τον κύριο όγκο των ανθρώπων που συνιστούν τον παράγοντα κατανάλωση, για χάρη του οποίου συντελείται η παραγωγή.
Αυτή η απόλυτα λογική σχέση, που φαντάζει τόσο απλή και αναγκαία, για την επιβίωση και τη καλυτέρευση της ζωής του ανθρώπου, αποτέλεσε κι εξακολουθεί ν’ αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία στήθηκαν και στήνονται όλες οι θεωρίες και οι πρακτικές εφαρμογές τους, που αφορούν τη διαχείριση αυτής της σχέσης.
Το χρήμα προέκυψε ως αναγκαία συνθήκη, για να καλύψει την μονάδα αποτίμησης της ανταλλακτικής αξίας κάθε αγαθού και υπηρεσίας, και κατά συνέπεια και της ίδιας της εργασίας.
Η εγκυρότητα της αξίας του χρήματος διασφαλιζόταν πάντοτε από την εγγύηση της κρατικής οντότητας που ήταν αποκλειστικά υπεύθυνη για την κοπή και την κυκλοφορία του νομίσματος.
