ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ-Νίκος Γκάτσος

Πάντα στον κόσμο θα 'ρχεται Παρασκευή Μεγάλη

και κάποιος θα σταυρώνεται για να σωθούν οι άλλοι...

Ν.Γκάτσος

Φωτογραφία του Τσε Γκεβάρα λίγο πριν τον εκτελέσουν...)

ΠΟΣΟ ΖΗΛΕΎΩ ΑΥΤΌ ΤΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΈΝΟΣ ΝΑ ΠΕΘΆΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ!

Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Άγκυρα κλήθηκε σήμερα στο υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας για να ενημερωθεί σχετικά με την τουρκική στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας.

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είχε τηλεφωνική συνομιλία σήμερα με τον Ταγίπ Ερντογάν.

Επαληθεύονται διαχρονικά οι στίχοι του εθνικού μας ύμνου.

"Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή·
δεν είν' εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί.

'Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, αλλ' ανάσαση καμμιά·
άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά."

Οι Καρδούχοι, όπως αναφέρονται στον Ξενοφώντα, είναι ένας αρχαίος λαός.

Οι αντιλήψεις του είναι μάλλον ξεπερασμένες!  Τα αυτιά τους είναι κλειστά στην προπαγάνδα να ζήσουν το δυτικό όνειρο. Δεν θα μεταναστεύσουν...

Οι άντρες και οι γυναίκες όλων των ηλικιών θα υπερασπιστούν την πατρώα Γη! Πόσο τους ζηλεύω!

Λαός άξιος για ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ!!! Περήφανος θα είναι και ο Τσε Γκεβάρα που δολοφονήθηκε σαν σήμερα...

Να γνωρίζουν τα γεράκια, οι γενοκτόνοι, ότι με τον Τσε και τους λαούς που αποφασίζουν να πεθάνουν για την ελευθερία τους δεν ξεμπέρδεψαν!!!

Γιώργος Τασιόπουλος

ΠΗΓΗ: Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Μνήμη Ερνέστο “Τσε” Γκεβάρα (+09/10/1968)

“Αν τρέμεις από οργή για κάθε αδικία, είσαι σύντροφός/φίλος μου”, ήταν μια από τις περίφημες αποστροφές του Επαναστάτη του ετερόδοξου μαρξιστικού χώρου Ερνέστο “Τσε” Γκεβάρα. Η εν λόγω προσωπικότητα, πασίγνωστη όχι μόνο σε “επαναστατικούς” αλλά και σε κάθε συντηρητικότερο χώρο, θανατώθηκε σε ώριμη νεανική ηλικία στη Βολιβία, πριν 51 χρόνια, στις 09/10/1968.

Είναι αλήθεια πως ο Τσε υπήρξε μια προσωπικότητα με πολλαπλά χαρίσματα: ανιδιοτέλεια, αυτοθυσία, ευθυκρισία, οξυδέρκεια. Μια άλλη γνωστή ρήση του ήταν η εξής: «Ο πραγματικός επαναστάτης καθοδηγείται από βαθιά αισθήματα αγάπης». Εδώ ακούμε κάποιους ινστρούχτορες ενός ορισμένου σταλινισμού να ενίστανται: “ήταν αδυσώπητος όπου χρειαζόταν, δεν ήταν άγιος”!

Σε ό,τι αφορά την πρώτη ρήση του, ακούμε ήδη ορισμένους θρησκευόμενους της “σπιριτουαλιστικής” παρέκκλισης να ενίστανται: “η οργή είναι ολέθριο πάθος, απομακρύνει από το Θεό, καταστρέφει τον άνθρωπο, η φυσική του θέση είναι μόνο κατά των παθών μας”! Σωστά; Λάθος! Ας δούμε τι μας γράφει ο χρυσοστομικός άγ. Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης (Επιστολή 239 στον Διάκονο Ισίδωρο, Στη ρήση «Να οργίζεσθε, αλλά να μη αμαρτάνετε»), μοναχός άλλωστε ο ίδιος:

“…ο θείος λόγος δεν απαγόρευσε γενικά το να οργιζόμαστε, αλλά το να οργιζόμαστε άδικα («εική»). Διότι υπάρχουν περιπτώσεις που μπορούμε να οργιστούμε με χρήσιμο τρόπο, όταν αυτό γίνεται για την δόξα του Θεού ή υπέρ αυτών που αδικούνται ή για την διόρθωση αυτών που βρίσκονται κοντά. […]

Όταν ο Τσε Γκεβάρα μίλησε για την Κύπρο πριν 55 Γενικές Συνελεύσεις των Ηνωμένων Εθνών

«Η ειρηνική συμβίωση δοκιμάζεται επίσης –κατά βάναυσο τρόπο– στην Κύπρο, εξαιτίας των πιέσεων που ασκούν η τουρκική κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ, αναγκάζοντας τον λαό και την κυβέρνηση της Κύπρου να υπερασπιστούν ηρωικά την κυριαρχία τους».

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Το 1964 ήταν μια δύσκολη χρονιά για την Κύπρο. Η τουρκοκυπριακή ανταρσία είχε ξεσπάσει και η τρίχρονη ειρηνική περίοδος –μετά από χιλιάδες χρόνια σκλαβιάς– αποτελούσε ήδη παρελθόν. Το νησί μετατρεπόταν σε «πρόγονο» της Βοσνίας και η Λευκωσία, η Πάφος, η Τηλλυρία και άλλες περιοχές, κεφάλαια μιας τραγωδίας που ακόμα συνεχίζεται.

 Η Τουρκία είχε κατορθώσει να κατακρεουργήσει τον «δικοινοτισμό» του νεογέννητου κράτους και οι μεγάλες δυνάμεις παρακολουθούσαν από μακριά τη βαρβαρότητα να εγκαθιδρύεται. 

Στις 11 Δεκεμβρίου του άγριου εκείνου έτους, ο υπουργός Βιομηχανίας της –επίσης νεοαπελευθερωθείσας– Κούβας, Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, προσφωνούσε τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ γράφοντας ιστορία. Ντυμένος με τη στρατιωτική του στολή, η οποία του επέτρεψε να είναι σε εκείνη τη θέση μετά την επανάσταση της 26ης Ιουλίου, ο Γκεβάρα άφηνε, με ειλικρίνεια και διαύγεια, μια τεράστια παρακαταθήκη, ένα μανιφέστο υπεράσπισης των λαών που μάχονται για την ελευθερία τους. 

Επιπλήττοντας τη γνωστή τακτική του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών να «νίπτει τας χείρας του» μπροστά στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μπροστά στις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, ο Τσε κατήγγειλε την προσπάθεια του ιμπεριαλισμού «να μετατρέψει τη Γενική Συνέλευση σε άσκοπο διαγωνισμό ρητορικής». Κατηγορώντας με πυγμή και μεγάλη περηφάνια, την επεμβατική αμερικανική εξωτερική πολιτική, ο Γκεβάρα, κουβαλώντας στην πλάτη του (ήδη) μια μεγάλη ιστορία επαναστάσεων, επέβαλε στη συζήτηση την ανάγκη υποστήριξης των ανθρώπων στην Καμπότζη, το Λάος, το Βιετνάμ, το Κογκό, ολόκληρη τη Λατινική Αμερική μα και την δική μας πατρίδα, Κύπρο.

«Η ειρηνική συμβίωση δοκιμάζεται επίσης –κατά βάναυσο τρόπο– στην Κύπρο, εξαιτίας των πιέσεων που ασκούν η τουρκική κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ, αναγκάζοντας τον λαό και την κυβέρνηση της Κύπρου να υπερασπιστούν ηρωικά την κυριαρχία τους».

Τούτο επεσήμανε ο Γκεβάρα πριν 55 χρόνια στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, σημειώνοντας τη βαναυσότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε ο κυπριακός Ελληνισμός από την Τουρκία, τη Βρετανία, τις ΗΠΑ, καταδεικνύοντας την προκλητική στάση του ΟΗΕ απέναντι στην ανάγκη του λαού της Κύπρου για αυτοδιάθεση. Ήταν νωπές οι μνήμες από τον όμορφο εθνικοαπελευθερωτικό και αντιαποικιακό αγώνα της ΕΟΚΑ.

ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ: ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ

Βολιβία: Η εκδίκηση του Τσε Γκεβάρα

Το ημερολόγιο που έγραφε ο Τσε στην Βολιβία σταματάει στις 8 Οκτωβρίου 1967, την ημέρα της σύλληψης του. Στις 9 Οκτωβρίου του 1967 ο λοχαγός Μάριο Τεράν διατάσσεται να εκτελέσει τον Τσε Γκεβάρα στο χωριό Ιγκέρα της Βολιβίας. Η στρατιωτική Βολιβιανή κυβέρνηση θέλει να εξαφανίσει τους σπόρους που ο διάσημος επαναστάτης είχε σπείρει στη χώρα. 

Το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο. Τις επόμενες μέρες χιλιάδες Βολιβιανοί συγκεντρώθηκαν στο χώρο που φυλασσόταν το πτώμα του Τσε για να δουν τον άνθρωπο που πήγε να τους σώσει από τη φτώχια. Ακόμα και σήμερα, σε πολλά χωριά της Βολιβίας πιστεύουν πως η εικόνα του θεραπεύει αρρώστιες.

Ο Τσε και η Κύπρος

Ο Τσε Γκεβάρα εκφωνεί μια ιστορική ομιλία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 11 Δεκεμβρίου 1964. Κατά την διάρκειά της μάλιστα, Κουβανοί φυγάδες έβαλλαν κατά του κτιρίου του διεθνούς οργανισμού με μπαζούκας!

Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα είπε από το βήμα του ΟΗΕ: «Η ειρηνική συμβίωση δοκιμάζεται επίσης -κατά βάναυσο τρόπο- στην Κύπρο, εξαιτίας των πιέσεων που ασκούν η τουρκική κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ, αναγκάζοντας τον λαό και την κυβέρνηση της Κύπρου να υπερασπιστούν ηρωικά την κυριαρχία τους».

Η ελληνική Αριστερά ακούει; Ή μήπως, όντας λίγο πιο… διεθνιστική από τον Τσε, αρνείται έννοιες όπως η «εθνική κυριαρχία» και αποφεύγει να πάρει θέση σε «συγκρούσεις δύο εθνικισμών»;

Οι ταμπέλες μπερδεύουν, προσπέρασέ τες !

Ένα χιουμοριστικό στιγμιότυπο από την 1η Πανελλήνια Συνδιάσκεψη του Άρδην.

O ΤΣΕ ΚΙ Ο …ΠΑΤΤΑΚΌΣ!

Προσπάθεια κριτικής σκέψης

Αν χάρηκα που πέθανε το γερόντιο, ο Πατακός; Μου είναι αδιάφορη η είδηση του θανάτου του. Συχνά, πολλοί άνθρωποι δεν πεθαίνουν με τον βιολογικό τους θάνατο. Είναι ήδη νεκροί με την ζωή τους και τα «έργα» τους, ακόμα κι όταν ζούσαν. Ο δικτάτορας ήταν ήδη νεκρός.

Χρειάζεται να νιώθεις πολύ ηττημένος, ένοχος και τραυματισμένος για να επιβεβαιώνεις έναν ανέξοδο «αντιφασισμό», πάνω σε ένα πτώμα. Μοιάζει όψιμη πολιτική νεκροφιλία,αποδεικνύοντας πόσο αδύναμη και καχεκτική είναι η ιδεολογική και πολιτική σου θέση. Όταν έχεις συμβάλλει άμεσα και έμμεσα στην άνοδο μιας «αριστεράς» που αποτελειώνει τη χώρα (αν σε ενδιαφέρει ο τόπος σου, βέβαια), έχεις ανάγκη -για να αντέξεις την ασυμφωνία που σε κατατρώει – να ξεμπερδεύεις εύκολα και άκοπα με την πραγματικότητα που έρχεται σε αντίθεση με τις επιθυμίες σου. Και ο Παττακός και οι «χουνταίοι», είναι μια κάποια λύση… Αλλιώς, χρειάζεται να κάνεις αυτοκριτική και να αντικρίσεις πτυχές του εαυτού σου που σε εξοργίζουν και σε πληγώνουν.

Peter McLaren: Aνασυγκροτώντας την Kριτική Παιδαγωγική

Tα τελευταία χρόνια έχει αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον για τη ζωή και τις ιδέες των Che Guevara και Paulo Freire. Aυτό το ανανεωμένο ενδιαφέρον για τον Che και τον Freire εμφανίζεται σε μια περίοδο, όπου οι αριστεροί εκπαιδευτικοί προσπαθούν να κατανοήσουν τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου και τα αποτελέσματά της στη δημόσια εκπαίδευση. Oι περιπτώσεις της σύμπλευσης της κριτικής θεωρίας με το μεταμοντερνισμό έχουν δείξει ότι το μεταμοντέρνο δεν μπορεί να γονιμοποιήσει την κριτική παιδαγωγική, ώστε αυτή να αποκρούσει αποτελεσματικά τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης από το νεοφιλελευθερισμό. Aυτό το άρθρο υποστηρίζει ότι η σύνδεση της κριτικής θεωρίας με τον ιστορικό υλισμό και την επαναστατική πολιτική δράση, που θα διαφοροποιείται από το ρεβιζιονισμό του «αριστερού» μεταμοντερνισμού, είναι το αποτελεσματικότερο μέσο για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης στο χώρο της εκπαίδευσης. Oι εκπαιδευτικοί πρέπει να ενθαρρυνθούν ώστε να κινηθούν πέρα από τη λογική των «μεταρρυθμίσεων», στην κατεύθυνση μιας νέας επαναστατικής πολιτικής. Παραδείγματα μιας τέτοιας κατεύθυνσης μπορούμε να πάρουμε από τη ζωή και τη διαλεκτική σκέψη του Che Guevara και του Paulo Freire. Του Peter McLaren

Mετάφραση: Kώστας Θεριανός

Σ’ ένα πρόσφατο ταξίδι μου στα βροχερά δάση της Kόστα Pίκα, πήρα το λεωφορείο της γραμμής για να επισκεφθώ την όμορφη πόλη Cartago. Aπό το παράθυρό μου πρόσεξα έναν νεαρό άνδρα με μακριά αλογοουρά έξω από το λεωφορείο. Kαθώς το λεωφορείο τον προσπέρασε τα μάτια μας συναντήθηκαν στιγμιαία. Πρόσεξα ότι φορούσε ένα μπλουζάκι με τη φωτογραφία του Che και τη φράση “Che Vive”. Ένιωσα μια στιγμιαία αίσθηση συγγένειας με αυτόν τον άνθρωπο και τον χαιρέτισα. Aυτός ανταπέδωσε μ’ ένα πλατύ χαμόγελο. Aισθάνθηκα ότι εγώ και αυτός ο άνθρωπος είμαστε μέρη μιας ευρύτερης διαδικασίας που μας ξεπερνά. Mιας διαδικασίας που βασίζεται στο όνειρο ενός κόσμου απαλλαγμένου από τα δεινά και τα προβλήματα του σημερινού και σε αυτό το όνειρο δεν ήμουν μόνος. H εικόνα του Che, που φορούσε στο στήθος του αυτός ο άνθρωπος, είναι κάτι σαν «κοσμική Panagia2», ένα σημάδι του βασιλείου των επαναστατικών αξιών, του οράματος ενός κόσμου ελεύθερου από τις αλυσίδες του κεφαλαίου. O Che έχει αυτόν τον «ιδιόμορφο» τρόπο να συνδέει τους ανθρώπους που μοιράζονται τον κοινό σκοπό της πάλης ενάντια στην αδικία, για την απελευθέρωση του κόσμου από τη σκληρότητα και την εκμετάλλευση. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος να αναγνωρίσει κάποιος τα πολιτικά πιστεύω αυτού του ξένου άνδρα. H εικόνα του Che ήταν το «σημάδι» της πολιτικής σύνδεσής μας, η αφορμή ακόμη και αυτής της στιγμιαίας ονειροπόλησης.

O μεγάλος Bραζιλιάνος παιδαγωγός Paulo Freire μοιράζεται μαζί με τον Che την ικανότητα να φέρνει τους ανθρώπους μαζί, στη ζωντανή και κοινή εμπιστοσύνη, στη δύναμη της αγάπης, στην πίστη στην αμοιβαία δύναμη του διαλόγου και στη δέσμευση για συνειδητοποίηση και πολιτική πράξη. Λίγα πρόσωπα είναι τόσο γνωστά διεθνώς και τόσο σεβαστά όσο ο Paulo Freire. Σε όλα μου τα ταξίδια στη Λατινική Aμερική, τη Nοτιοανατολική Aσία και την Eυρώπη, έχω δει φράσεις του Freire να είναι συνθήματα σε τοίχους, πλάι σε φράσεις του Che. Όποτε μιλώ σε φόρουμ ή ακαδημαϊκές διασκέψεις για τα πολιτικά πράγματα σε μια σειρά από χώρες (Tαϊβάν, Mαλαισία, Iαπωνία, Mεξικό, Aργεντινή, Bραζιλία, Kόστα Pίκα, Φινλανδία), τα ονόματα του Che Guevara και του Paulo Freire (και πρόσφατα των Zαπατίστας) αναπόφευκτα εμφανίζονται στην κουβέντα ως η μοναδική ελπίδα της προώθησης της πάλης με οποιοδήποτε κόστος.

ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Νέα Υόρκη – 11 Δεκεμβρίου 1964. Εκπροσωπώντας την επαναστατική κυβέρνηση της Κούβας, ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ανεβαίνει στο βήμα του ΟΗΕ και απευθύνεται στη Γενική Συνέλευση.

Στην ιστορική αυτή ομιλία του, ο Τσε Γκεβάρα βάλλει κατά της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ –άλλωστε πρόσφατες είναι η «κρίση των πυραύλων», η απόβαση του Κόλπου των Χοίρων και η επιβολή οικονομικού εμπάργκο στην Κούβα από την κυβέρνηση Κένεντι– και υπερασπίζεται τους λαούς ανά την υφήλιο που αγωνίζονται για την ελευθερία τους.

Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται η αναφορά του Γκεβάρα στα κυπριακά τεκταινόμενα, με την κατάσταση να είναι έκρυθμη στο νησί μετά την τουρκική ανταρσία και τις διακοινοτικές συγκρούσεις που έχουν προηγηθεί το 1963-64.

Το απόσπασμα της ομιλίας του Τσε Γκεβάρα που, μεταξύ άλλων, εστιάζει στην Κύπρο έχει ως εξής:

«[…] Η Σοβιετική Ένωση και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας έχουν απευθύνει αυστηρές προειδοποιήσεις προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν είναι μόνο η παγκόσμια ειρήνη που βρίσκεται σε κίνδυνο, αλλά και οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε αυτήν την περιοχή της Ασίας (σημ.: Βιετνάμ) που απειλούνται διαρκώς και υφίστανται τα καπρίτσια του Αμερικανού εισβολέα.

Η ειρηνική συμβίωση δοκιμάζεται επίσης –κατά βάναυσο τρόπο– στην Κύπρο, εξαιτίας των πιέσεων που ασκούν η τουρκική κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ, αναγκάζοντας τον λαό και την κυβέρνηση της Κύπρου να υπερασπιστούν ηρωικά την κυριαρχία τους.

Σε όλα αυτά τα μέρη της υφηλίου, ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί .... ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ ¨.http://tinyurl.com/cya7uqh

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Ἡ τελευταία πολιτικὴ ὑποθήκη τοῦ «Τσέ»

ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΟΥ ΚΑΡΓΑΚΟΥ

Kατά τὴ νεότητά μου, ὅπως πολλὰ παιδιὰ τῆς γενιᾶς μου, εἶχα ἕνα μεγάλο θαυμασμὸ γιὰ τὸν Τσὲ Γκεβάρα. Ἤμουν στρατιώτης, ὅταν πληροφορήθηκα τὸ σκοτωμὸ του. Καὶ παρὰ τὴν αὐστηρὴ ἐπίβλεψη, ἔγραψα γι’ αὐτὸν ἕνα πολύστιχο ποίημα, κατὰ τὸν τρόπο τοῦ Νίκου Καββαδία, ποὺ ὅταν τὸ δημοσίευσα ἀργότερα, πολλοὶ μοῦ εἶπαν ὅτι ἦταν ἀδύνατον νὰ γραφτεῖ, ἄν δὲν εἶχα ἐπισκεφθεῖ τοὺς χώρους στοὺς ὁποίους εἶχε στὰ ἔσχατὰ του ὁ Γκεβάρα κινηθεῖ.

Ἀργότερα ὁ θαυμασμὸς γιὰ τὸν Γκεβἀρα μαράθηκε, ὅταν εἶδα νὰ γίνεται μπλουζάκι κάθε καφενόβιου ἐπαναστάτη ἤ ὅταν εἶδα τὴν εἰκόνα τοῦ Τσὲ νὰ κοσμεῖ τὸ στῆθος κάθε «τζέ». Τζὲς στὴν παλιὰ ἀργκὸ λεγόταν συνήθως ὁ φθηνὸς νεαρὸς.

Πρόσφατα, ὅμως, ὁ θαυμασμὸς γιὰ τὸν Νοτιαμερικανὸ ἐπαναστάτη ἐπανῆλθε ἀπὸ ἕνα τυχαῖο περιστατικό. Ἔφθασε στὰ χέρια μου ἕνα σπουδαῖο βιβλίο γραμμένο στὰ ρουμανικὰ ἀπὸ τὴν κ. Μόνικα Σαβουλέσκου-Βουδούρη καὶ ἔξοχα μεταφρασμένο ἀπὸ τὶς Κυρίες Εὐγενία Τσελέντη καὶ Συλβάνα Δεπούντη. Τὸ βιβλίο ἐπιγράφεται «Οἱ κόρες Νίκα», ἔχει ἕναν κοσμοπολιτικὸ χαρακτήρα καὶ ἔχει γραφτεῖ μὲ ἕνα μεταμοντέρνο στὺλ, χωρὶς, ὅμως νὰ χάνονται τὰ στοιχεῖα τῆς παλαιᾶς καλῆς γραφῆς. Ὁ μῦθος πλέκεται γύρω ἀπὸ τὴν πορεία, διακλαδώσεις καὶ διασπορὰ μιᾶς ἠπειρωτικῆς οἰκογενείας, τῆς οἰκογενείας Νίκα. Εἶναι γεμάτο ἀγάπη γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἀναπτύσσεται σὲ πολλὰ χρονικὰ ἐπίπεδα καὶ σὲ πολλούς τόπους.

Ομιλία του Ernesto Che Guevara στη Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών. 11/12/1964

Χρόνης Μίσσιος για Άρη και Τσε

Απόσπασμα από την εκπομπή 'Ριμέικ' της Ρένας Θεολογίδου.

Ο Τσε για την Ανεξαρτησία

Συμπληρώθηκαν 48 χρόνια από τη δολοφονία του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, στη Βολιβία. Με αυτή την αφορμή, δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από ραδιοφωνική ομιλία του μεγάλου επαναστάτη στις 20 Μαρτίου 1960, με θέμα «Πολιτική και Οικονομική Ανεξαρτησία». Κάθε σχόλιο για την επικαιρότητά του στην Ελλάδα του 2015 περιττεύει…

«Τώρα υπάρχουν βασιλιάδες χωρίς στέμματα: είναι τα μονοπώλια, αληθινοί αφέντες ολόκληρων χωρών, ακόμα και ηπείρων, σαν την περίπτωση της Αφρικής, ενός μεγάλου τμήματος της Ασίας και δυστυχώς επίσης της Αμερικής μας. Κατά καιρούς προσπάθησαν να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Όπως ο Χίτλερ, ο εκπρόσωπος των μεγάλων γερμανικών μονοπωλίων, που προσπάθησε να επιβάλει την ιδέα της ανωτερότητας μιας φυλής στον κόσμο, με έναν πόλεμο που στοίχισε τη ζωή 40 εκατομμυρίων ανθρώπινων υπάρξεων.

Η σημασία των μεγάλων μονοπωλίων είναι τεράστια. Σε σημείο που να εξουδετερώνει την πολιτική ισχύ σε πολλές από τις δημοκρατίες μας. Πριν μερικά χρόνια διάβαζα ένα δοκίμιο του Παπίνι, όπου ο ήρωάς του, ο Γκογκ, αγοράζει μια Δημοκρατία και λέει πως σκέπτεται να έχει πρόεδρο, Βουλή, στρατό και αισθάνεται πραγματικός άρχοντας – ενώ στην πραγματικότητα έχει αγοράσει το αρχοντιλίκι.

Μια νύχτα με καταιγίδα

Ξενοφώντας Ερμείδης

Πέθανε μόνος, έζησε μόνος και κάπου ενδιάμεσα αγαπήθηκε και μισήθηκε -όσοι λίγοι- από τους ανθρώπους. 

Πέθανε ξένος, έζησε ξένος και στο ενδιάμεσο έγινε συνοδοιπόρος όλων όσων στην διάρκεια της ζωής του ένιωθε ότι αδικούνται. Όσο η αδικία δεν έχει σύνορα άλλο τόσο και ο πόλεμος για την ανατροπή της. 

Ερωτεύθηκε, παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, αλλά το σπίτι του ήταν ο δρόμος. 

ΠΑΤΡΙΔΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ - Ομιλία του Ernesto Che Guevara στη Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών. 11/12/1964

ΟΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΑΥΤΗ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ

Αβαδημοσίευση από τον/την olympiada 

Γιώργος Ιεροδιάκονος

Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ

Είναι πραγματικά απορίας άξιον το νεότευκτο φαινόμενο των τελευταίων ετών, «αριστεροί» να εμφανίζονται ως αρνητές της πατρίδας και του έθνους. Την ίδια στιγμή που τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα της λατινικής Αμερικής (όλα κομμουνιστικά) έχουν ως κεντρικό σύνθημα το «patria o muerte» (Πατρίδα ή θάνατος), εδώ στην δική μας πατρίδα κάτι νέο-«αριστεροί» της πλάκας να βγάζουν σπυριά μόνο με το άκουσμα της λέξης «πατρίδα».

Μάλλον κάτι διεστραμμένο συμβαίνει στη χώρα μας. Σε μια χώρα που ιστορικά όλα τα λαϊκά κινήματα είχαν σαν λάβαρο το εθνικό μας

σύμβολο (την ελληνική σημαία), σήμερα να χαρίζεται τόσο εύκολα στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Κάτι στραβό συνέβη από την μεταπολίτευση και ύστερα.

Από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 40-44 μέχρι και το πολυτεχνείο η ελληνική σημαία όχι μόνο δέσποζε ως ενωτικό σύμβολο των λαϊκών αγώνων, αλλά τις περισσότερες φορές ήταν και το μοναδικό λάβαρο που χρησιμοποιούταν. Μη ξεχνάμε ότι το λάβαρο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήταν η ελληνική σημαία. Επίσης, την ελληνική σημαία κρατούσε ο λαϊκός ήρωας Γρηγόρης Λαμπράκης στην Μαραθώνια πορεία του για την ειρήνη. Την ελληνική σημαία ύψωναν και οι φοιτητές στην εξέγερση του πολυτεχνείου το 1973. Δείτε τις εικόνες και τα ντοκιμαντέρ τις εποχής εκείνης. Ένα απέραντο γαλανόλευκο τοπίο και το ιστορικό πλέον σύνθημα (επίκαιρο ακόμα) «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία».

Τι συμβαίνει σήμερα στον ζοφερό κύκλο των μνημονίων; Σ’ ολόκληρη την νότια Ευρώπη, σε όλα τα λαϊκά συλλαλητήρια, να δεσπόζουν αγέρωχες οι εθνικές σημαίες, με εξαίρεση την Ελλάδα με τα κοκκινο-μαυρο-ροζουλί ακαλαίσθητα χρώματα. Μη ξεχνάμε και την Αργεντινή της περασμένης δεκαετίας, όπου επίσης δέσποζαν οι αργεντίνικες σημαίες σε όλες τις διαδηλώσεις κατά του ΔΝΤ, καθώς και το βασικό σύνθημα «patria o muerte».

Τι συμβαίνει στη χώρα μας; Πως προέκυψε αυτή η διαστροφή της ελληνικής νέο-αριστεράς και κάτω από ποιες συνθήκες έφτασε να εγκαταλείψει τα βασικά της σύμβολα, όπως η ελληνική σημαία; Πως είναι δυνατόν πάνω από το πολύ σωστό σύνθημα «Λαέ θυμήσου, το χώμα που πατάς, λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ» να μην προβάλλει η σημαία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αλλά κάποια κοκκινόμαυρα κουρελόπανα; Και πως γίνεται, κάποιοι να έχουν ως ευαγγέλιο τον Μαρξ, τον Τρότσκι ή τον Μπακούνιν και να κρατάνε ψηλά τις αφίσες του Τσε, και ταυτόχρονα στη θέα και μόνο της σημαίας μας να είναι έτοιμοι να προβούν σε άνανδρες φραστικές και σωματικές επιθέσεις εναντίον όσων κρατάνε το την ελληνική σημαία, έχοντας καταφέρει να απομακρύνουν τις ευρύτερες μάζες από τον αντιμνημονιακό αγώνα;

Αυτό το άρθρο επιχειρεί να αναδείξει την βαθιά πλάνη τους με παραπομπές σε κείμενα των ιδεολογικών πατέρων τους περί πατριωτισμού, όπως είναι ο Μαρξ, ο Έγκελς, ο Λένιν, ο Μπακούνιν, αλλά και πιο σύγχρονοι Άρης Βελουχιώτης και Τσε Γκεβάρα. Ας πουν τώρα φασισταριά και τους πνευματικούς οδηγούς τους.

Τσε Γκεβάρα: τα ημερολόγια της Βολιβίας - ταινία

Ο Γερομοριάς παρουσιάζει την ταινία του Richard Dindo "Ερνέστο Τσε Γκεβάρα: τα ημερολόγια της Βολιβίας".Πρόκειται για μια κινηματογραφική παρουσίαση του οδοιπορικού του Τσε στη Βολιβία που στηρίζεται στις δικές του σημειώσεις. Η ταινία αφηγείται γεγονότα ως τις 9 Οκτωβρίου του 1967 όταν δολοφονήθηκε από τον βολιβιανό στρατό.