ΜΙΑ ΧΑΡΟΚΑΜΕΝΗ ΜΑΝΑ

Ολόκληρη η ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού στο Σύνταγμα - 6 Σεπτέμβρη - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Του Παναγιώτη Ταμβάκη

ΜΙΑ ΧΑΡΟΚΑΜΕΝΗ ΜΑΝΑ

Που προφανώς και ανθρωπίνως δεν φοβάται τον θάνατο! 

Με ακλόνητες την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη! 

Στην αλήθεια και στο δίκαιο! 

Στον άνθρωπο και στον Θεό!

Μαζί με τους άλλους χαροκαμένους γονιούς του Συλλόγου και μαζί τους όλοι εμείς! 

Από την άλλη μια εγκληματική οργάνωση, μια μαφία!

Και οι συνεχώς μειούμενοι πλέον αλλά ξεδιάντροποι οι περισσότεροι και λογής-λογής συμφερόντων οπαδοί της!

Η κυβερνητική αστυνομία απαγόρευσε τη συγκέντρωσή μας στη ΔΕΘ!

Δειλοί και τρομοκρατημένοι μπροστά στον θυμό του λαού!

Δεν υπολόγισαν όμως το σθένος και το ήθος, αλλά και την ευστροφία της Μαρίας! 

Με μια κίνηση φρόνιμη μαζί και δυναμική!

Μέσα σε λίγες ώρες!

Με σχεδόν ολική αποσιώπηση από τα συστημικά ΜΜΕ!

Μόνο με τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης!

Σε μια μη ευνοϊκή χρονική στιγμή!

Ξεσηκώνει και συγκεντρώνει χιλιάδες λαού!

Πέρα και πάνω από κομματικές εντάξεις και καθοδηγήσεις! 

Χωρίς ιδιοτελή συμφέροντα!

Στο Σύνταγμα και σε όλες τις πόλεις της χώρας και πολλές ακόμα της υφηλίου!

Ακόμη και στην απαγορευμένη και πολυδιασπασμένη από τα κομματικά συνδικαλιστικά μεγαλο- και μικρο- συμφέροντα Θεσσαλονίκη της ΔΕΘ!

Ακόμη και στην ύπαιθρο, στα βουνά!

Μια μεγάλη αλλαγή διαφαίνεται! 

Μια μετάβαση!

Ποτέ μέχρι τώρα στη Μεταπολίτευση οι τρεις πολιτειακές εξουσίες δεν έφτασαν σε τέτοιο σημείο κατάπτωσης!

Πιθανόν να σημαίνει το τέλος αυτού του φθαρμένου και σχεδόν εξ αρχής διεφθαρμένου μεταπολιτευτικού καθεστώτος!

ΠΩΣ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΤΑΙ η ΦΘΟΡΑ και ο ΘΑΝΑΤΟΣ;

Του Παναγιώτη Ταμβάκη 

Αν η επιστήμη ήταν η μόνη πηγή γνώσης, όπως ισχυρίζονται οι ΘΕΤΙΚΙΣΤΈΣ, και αν εξαντλούσε τις γνωστικές μας δυνατότητες, τότε η φθορά και ο θάνατος θα ήταν κάτι φυσικό, αναπότρεπτο και μη αντιστρέψιμο, όπως με τη σειρά τους προσπαθούν να μας πείσουν οι θετικιστές ψυχολόγοι, όταν υπερβαίνουν τα όρια της επιστήμης. Οι μη έχοντες ελπίδα. 

Όμως, ο ίδιος ο ανθρώπινος ΠΟΛΙΤΙΣΜΌΣ ξεκίνησε ακριβώς με την ελπίδα πραγματωμένη στην έμφυτη άρνηση των πρώτων εκείνων προγόνων μας να αποδεχτούν τη φθορά και τον θάνατο ως κάτι φυσικό. Αυτό ακριβώς που τους διέκρινε από τα ζώα: έθαψαν τους νεκρούς τους και λάτρεψαν τους προγόνους τους. 

Και ο ΘΕΆΝΘΡΩΠΟΣ μας έδειξε τον τρόπο της υπέρβασης της φθοράς και του θανάτου ήδη από την σημερινή ευαγγελική περικοπή της θεραπείας του παραλυτικού: 

Με την ΠΊΣΤΗ (εμπιστοσύνη) στον Ποιητή μας και με την έμπρακτη ΑΓΆΠΗ για τον συνάνθρωπο που μαζί ΓΚΡΕΜΊΖΟΥΝ ΤΙΣ ΣΤΈΓΕΣ (δηλαδή τα όρια της φύσης μας) ανοίγοντας πάνω μας τον ουρανό, όπως η πίστη και η αγάπη του παράλυτου εκείνου, των φίλων και των συγγενών του.  

«ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. 

ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».

Η ΑΓΆΠΗ ως ΠΡΆΞΗ σώζει και ΌΧΙ η ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΊΗΣΗ της ΕΛΠΊΔΑΣ

 

Του Παναγιώτη Ταμβάκη

Το ΘΑΎΜΑ, ένας από τους τρεις πειρασμούς του Χριστού στην αρχή στην έρημο («αν είσαι Υιός του Θεού, πες οι πέτρες αυτές να γίνουν ψωμιά») και στο τέλος πάνω στον Σταυρό («αν είσαι Υιός του Θεού κατέβα από τον σταυρό»). Το αναλύει αριστουργηματικά ο Ντοστογιέφσκι στον Μεγάλο Ιεροεξεταστή. 

Η προσδοκία του θαύματος γεννά ελπίδα και Η ΕΛΠΊΔΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΕΊΤΑΙ από τους επιτήδειους συνήθως ΚΛΗΡΙΚΟΎΣ και θεολόγους με διάφορους τρόπους, δεξιούς και αριστερούς. 

Η αγία ζώνη της Θεοτόκου τιμάται επειδή ως εικόνα της μας παραπέμπει στο «πρωτότυπο», δηλαδή στην απόλυτη πίστη-εμπιστοσύνη τής μάνας τού Θεανθρώπου στον Δημιουργό και γιό της. Όχι για να μας γιατρέψει από την ασθένεια ή να μας παρηγορήσει τον πόνο αλλά για να μας φανερώσει ΤΟ ΝΌΗΜΑ της ασθένειας ή του πόνου μας και να μας στρέψει προς την ανιδιοτελή ελπίδα της αγάπης. Όσο και αν αυτό φαίνεται σε πρώτη προσέγγιση ασπλαχνία και αναλγησία προς τον συνάνθρωπο, είναι η πραγματική αγάπη πέραν των νοσηρών συναισθηματισμών. Και αυτό είναι το ΈΡΓΟ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΏΝ, όχι η εμπορευματοποίηση.   

Ο άγιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ

Προσθήκη [Η εικόνα από την Ιερά Μονή Στουντένιτσας (Σερβία)]λεζάντας

του Παναγιώτη Ταμβάκη

Ο άγιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ, την μνήμη του οποίου γιορτάζουμε σήμερα 10 Ιανουαρίου, υπήρξε επίσκοπος Νύσσης της Καππαδοκίας, έγγαμος με την αγία Θεοσεβία της οποίας, επίσης, τιμούμε σήμερα την μνήμη. Ο σημαντικότερος, ίσως, όλων των εποχών ΘΕΟΛΟΓΟΣ της Εκκλησίας, αφού αποκαλέστηκε δικαίως ο φιλοσοφικότερος των Πατέρων και Πατήρ Πατέρων, κύριος συντάκτης του Συμβόλου της Πίστεως. Μας προσέφερε την συναρπαστικότατη θεολογική ερμηνεία του Άσματος των Ασμάτων. Εκεί μάς δίνει το, γνωσιολογικό θα λέγαμε, περίγραμμα τής ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ ερμηνείας του, συγκρίνοντας τόν θείο έρωτα με τόν ανθρώπινο, με τα εξής συναρπαστικά λόγια (σε δική μας ταπεινή απόδοση):

«Με την έκφραση ΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΣΜΑΤΩΝ ο υψηλός λόγος μάς βεβαιώνει ότι θα μάς διδάξει το Μυστήριο των Μυστηρίων, το οποίο η ανθρώπινη φύση κατά το περισσότερο μέρος του δεν μπορεί ούτε να το βρει ούτε να το συλλάβει με την νόηση. Γι’ αυτό και ο θεόπνευστος ποιητής μάς παρουσιάζει με τρόπο αινιγματικό το ερωτικό πάθος που είναι το πιο δυνατό από τις ηδονικές ενέργειές μας. Για να μάθουμε ότι η ψυχή μας, όταν θέλει να ατενίσει προς το απρόσιτο εκείνο κάλλος τού Θεού, πρέπει τόσο πολύ δυνατά να Τον ποθήσει ερωτικά όσο ποθούνται σωματικά ο εραστής και η ερωμένη. Μεταβάλλοντας το πάθος σε απάθεια, έτσι ώστε αφού σβηστεί κάθε σωματική διάθεση, το πνεύμα να καίει μέσα μας ερωτικά με τη φωτιά εκείνη την οποία ήρθε να βάλει στη γη ο Κύριος»!

[Απόσπασμα από εισήγησή μας με τίτλο:

 «Ἆσμα Ἀσμάτων του Σολομώντα: ένα ερωτικό τραγούδι-βιβλίο της Αγίας Γραφής (από την ερμηνεία του Γρηγορίου Νύσσης ως το σχόλιο του Χρήστου Γιανναρά)» στο Πανελλήνιο Συνέδριο με τον γενικό τίτλο: «Έρωτας και Φιλοσοφία ή η φιλοσοφία ως έρως» του περιοδικού Φιλοσοφείν (Εκδόσεις Ζήτρος) που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 18, Ιούνιος 2018, Κωνσταντίνος Ζήτρος, Ilias Vavouras]