Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και η ανοησία της πολιτικής ορθότη

Α, τι ωφελεί,
χωμένος μέχρι το λαιμό στη λάσπη, να κρατάς
τα νύχια των χεριών σου καθαρά;
Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Πολλοί λατρεύουνε την τάξη»

Ηκυρία Πρωτοψάλτη με την απόφασή της να αφαιρέσει τη «χοντρή» από τον στίχο «και που πηγαίνει και μία χοντρή νευρικιά Κυριακή να της φύγει το στρες», ανοίγει μια ιστορία που φοβάμαι πως θα οδηγήσει σε τραγελαφικές καταστάσεις.

Ήταν καιρός όμως η «πολιτική ορθότητα» να χτυπήσει και στη χώρα μας, μετά τα όσα απίστευτα συμβαίνουν π.χ. με τις ταινίες της Ντίσνεϊ και άλλα εξ Αμερικής φρούτα.

Φοβάμαι μόνο πως αν περάσουμε από τέτοια κρίση όλους τους στίχους των τραγουδιών δεν θα μείνει τραγούδι για τραγούδι.

Πάει ο μισός Καζαντζίδης για μισογυνισμό.

Πάει το «Χριστινάκι» που ήταν 12 χρονών. Αν είναι δυνατόν. Παρακινεί σε ανομολόγητες πράξεις.

Τέλος και τα μισά ρεμπέτικα που παρακινούν σε χρήση διαφόρων ουσιών.

Τέρμα όλα τα τραγούδια που αναφέρουν τη λέξη «τσιγάρο».

Μπορούμε να λέμε:

«Κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό φασκόμηλο»

«Το τελευταίο χαμομήλι θέλω μαζί σου να ρουφήξω»

«Φέρτε μου έναν σέρτικο φυσικό χυμό»

Είμαι πρόθυμος να βοηθήσω στην αποκατάσταση τραγουδιών.

Να μη μιλήσω για όσα παρακινούν στη χρήση και κατάχρηση αλκοόλ.

Προτεινόμενες αλλαγές:

«Δυσλεξία Ενηλίκων Ψηφοφόρων»

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπή

(αφιερωμένο στην 3η Δεκεμβρίου, παγκόσμια ημέρα ΑμεΑ)

Συχνά η επιστήμη βρίσκεται μπροστά σε δύσκολα και δυσεπίλυτα θέματα. Στις μέρες μας, και πιο σωστά τα τελευταία χρόνια, ανιχνεύεται μια νέα διαταραχή που φυσικά δεν περιλαμβάνεται στις καταγραφές του γνωστού DSM (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών).

Την αναγνωρίζουμε μόνο σε ενήλικες ψηφοφόρους, όλων των πολιτικών αποχρώσεων, άνω των 17 ετών και ο επιπολασμός της φτάνει το 41% σε πανελλαδικό επίπεδο, ενώ σε τοπικό και περιφερειακό το 43% (αυτό είναι τελευταία το επίπεδο αυτοδυναμίας).

Μιλάμε για μια «ειδική μαθησιακή διαταραχή ενηλίκων» που δεν επηρεάζεται από το νοητικό επίπεδο (ευφυέστατα άτομα μπορεί να ανήκουν στους «δυσλεξικούς ψηφοφόρους») και δεν καθορίζεται από κληρονομικούς παράγοντες (ελέγχεται η θέση αυτή), αλλά από περιβαλλοντικούς. Διαμορφώνεται κυρίως από τις συνθήκες. Στην ουσία μιλάμε για μια κοινωνικοπολιτική διαταραχή.

Χαρακτηριστικά

Ας δούμε παρακάτω τα βασικότερα χαρακτηριστικά(λόγω συνοσηρότητας δανείζεται χαρακτηριστικά και από άλλες διαταραχές) των ατόμων αυτών:

Κοροναϊός: Αποκαλύψεις για την προέλευσή του – Ενορχηστρωμένο αφήγημα, χρηματισμοί κι ένας μυστηριώδης θάνατος

«Φως» στην προέλευση του κοροναϊού προσπαθεί να δώσει αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ με κορυφαίους Αμερικανούς αξιωματούχους να προβαίνουν σε καταγγελίες για τον τρόπο που χειρίστηκε το ζήτημα η κυβέρνηση.

Αποκαλυπτικές μαρτυρίες αξιωματούχων των μυστικών υπηρεσιών και επιστημόνων, αλλά και στοιχεία που δείχνουν ότι ο κοροναϊός προήλθε από το Ινστιτούτο Ιολογίας της Γουχάν, φέρνει στο φως ένα νέο αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ, στο οποίο μάλιστα γίνεται λόγος για μία «ενορχηστρωμένη προσπάθεια», προκειμένου να προωθηθεί το αφήγημα πως ο Covid-19 είχε φυσική προέλευση.

Στο νέο ντοκιμαντέρ του Sky News Australia, «What Really Happened in Wuhan, the Next Chapter» (Τι πραγματικά συνέβη στη Γουχάν, το επόμενο κεφάλαιο), η Σάρι Μάρκσον αποκαλύπτει νέα «εκρηκτικά» στοιχεία για την προέλευση της πανδημίας που «πάγωσε» όλο τον κόσμο το 2020.

Το πρώτο ντοκιμαντέρ προβλήθηκε πριν από δύο χρόνια και περιελάμβανε συνεντεύξεις του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, του πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο και του πρώην διευθυντή των εθνικών μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, Τζον Ράτκλιφ.

Όλη η ανάρτηση από την εφημερίδα τα ΝΕΑ ΕΔΩ...

Ουρουγουάη: Η χώρα που οι πολίτες της είναι Ελληνολάτρες

Στη λατινική Νότιο Αμερική, ζεί και βασιλεύει το Ελληνικό Πνεύμα! Στην Ουρουγουάη υπάρχουν χιλιάδες Ουρουγουανοί οι οποίοι ομιλούν…άπταιστα Ελληνικά και πολλοί απο αυτούς…Αρχαία Ελληνικά. Στην Ουρουγουάη συμβαίνει το παράδοξο φαινόμενο να υπάρχουν πάνω από 3.000 Έλληνες μετανάστες αλλά και διπλάσιος αριθμός Ουρουγουανών που μιλούν ελληνικά. Σε αυτή τη μικρή χώρα της Λατινικής Αμερικής οι πολίτες της δεν είναι απλά φιλέλληνες, είναι ελληνολάτρες.

Άγαλμα του Προμηθέα στην παλτεία Avenida Independencia του Μοντεβιδέο

Σε πρόσφατη έρευνα της Eurostat το μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων Ουρουγουανών απάντησε ότι πολιτιστικά ταυτίζονται με την Ευρώπη και στην δεύτερη ερώτηση για το ποιά χώρα από την Ευρώπη έρχεται πρώτη στο μυαλό τους, η πλειοψηφία απάντησε: Η Ελλάδα.
Η εκπαίδευση στην Ουρουγουάη είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και από μικρά παιδιά μαθαίνουν για την Ελλάδα.

Ένα δημόσιο σχολείο στην Ουρουγουάη ονομάζεται Grecia (Ελλάδα). Οι μαθητές είναι όλοι τους παιδιά Ουρουγουανών. Το ίδιο και οι δάσκαλοί τους. Όμως κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου γιορτάζουν σαν Έλληνες. Τραγούδια, θεατρικά, ποιήματα. Να ακούς από αυτά τα μικρά παιδιά τον εθνικό μας ύμνο.

Μέσα στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης υπάρχουν 23 δρόμοι με Έλληνες αρχαίους φιλοσόφους ενώ υπάρχει η πλατεία της Αθήνας και η πλατεία της Ελλάδος.

Εμίρ Κουστουρίτσα: «Είμαι πολύ θυμωμένος με την εξουσία των λίγων»

Ο μεγάλος κινηματογραφιστής ήρθε στην Αθήνα με αφορμή την ρετροσπεκτίβα στο έργο του που διοργανώνεται από τις 23 μέχρι και τις 29 Νοεμβρίου στο Studio New Star Art Cinema.

Επίσημος καλεσμένος του φετινού Ευρωπαϊκού Πανοράματος και του καλλιτεχνικού του διευθυντή Νίνου Φένεκ Μικελίδη είναι ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Εμίρ Κουστουρίτσα. Ο Σερβοβόσνιος δημιουργός είναι βραβευμένος δύο φορές με τον «Χρυσό Φοίνικα» στις Κάννες (για τις ταινίες του «Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές» και «Underground») καθώς και με μεγάλα βραβεία στην Μπερλινάλε, στo Φεστιβάλ Βενετίας και αλλού.

Ο πολιτικοποιημένος σκηνοθέτης στάθηκε στο γεγονός πως ζούμε ένα νέο είδος σκλαβιάς σήμερα, με την εξουσία των ολίγων να «μας μετατρέπουν σε άβουλα άτομα που χαιρόμαστε επειδή δεν έχουμε τίποτα». Στη συζήτηση που πηγαινοερχόταν διαρκώς μεταξύ πολιτικής και σινεμά, κάποια στιγμή αναφέρθηκε στο φιλμ «Underground» που θα προβληθεί στο πλαίσιο του αφιερώματος σε όλα τα έργα του.

Η ιστορία του φιλμ είναι η ιστορία της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Ο Κουστουρίτσα στάθηκε στο κομμουνιστικό παρελθόν της βαλκανικής χώρας αλλά και τον ιστορικό ρόλο της Σερβίας στη διεθνή πολιτική σκηνή καθώς όπως είπε «είναι η πρώτη χώρα της Ευρώπης που τόλμησε να πει όχι στους αμερικανούς και όλοι είδαμε πως το πλήρωσε: την ισοπέδωσαν τα αμερικανικά βομβαρδιστικά σε συνεργασία με εκείνα των χωρών του ΝΑΤΟ».

«ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΡΟΜΠΕΡΤ»

«Το αποχαιρετιστήριο αυτό γράμμα είναι κάπως σαν την καρδιά μου ξεγυμνωμένη, σαν μια προσπάθεια να καταγράψω τι πραγματικά μας κάνει να ζούμε – το μυστήριο της αγάπης και της παρουσίας μας στον κόσμο.» – B.K.

Κλικ ΕΔΩ ή στην εικόνα για να ακούσετε....

PODCAST:

O BΡΑΣΙΔΑΣ ΚΑΡΑΛΗΣ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ «ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΡΟΜΠΕΡΤ»

Ένα από τα πιο σπαρακτικά κείμενα που έχουν γραφτεί για την απώλεια είναι το βιβλίο του Βρασίδα Καραλή για την εκδημία του συντρόφου του Ρόμπερτ Τζόζεφ Μήντερ.

«Το αποχαιρετιστήριο αυτό γράμμα είναι κάπως σαν την καρδιά μου ξεγυμνωμένη, σαν μια προσπάθεια να καταγράψω τι πραγματικά μας κάνει να ζούμε – το μυστήριο της αγάπης και της παρουσίας μας στον κόσμο.» – B.K.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Στο μεταξύ τα λουλούδια σου έχουν αρχίσει να πεθαίνουν το ένα μετά το άλλο. Ο μυστικός κήπος όπου μπορούσες να κρυφτείς, να σκεφτείς και να κλάψεις σιωπηλά, μέρα τη μέρα αφανίζεται. Προσπαθώ να τα φροντίζω, να τα ποτίζω, να τα κλαδεύω και να τα τρέφω, κι όμως αυτά γνωρίζουν πως κάτι έχει αλλάξει, δεν είσαι εσύ μα ένας ξένος, κάποιος που προσποιείται ότι τα φροντίζει. νιώθουν ότι το κάνει για σένα και όχι γι’ αυτά. Η αζαλέα μαράθηκε πρώτη. ύστερα οι τριανταφυλλιές και η πλουμέρια, οι γαριφαλιές, η τελοπέα, οι κάκτοι, οι ανιγόζανθοι, οι μικροί ευκάλυπτοι, το δεντρολίβανο, η μπάνξια, οι βασιλικοί, τα πάντα.

Προς κατάργηση του “βέτο” των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Προς κατάργηση του “βέτο” των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Η τελική κατάληξη θα εξαρτηθεί και από το μέγεθος της "αντίστασης¨" των μικρότερων χωρών- μελών της Ε.Ε. στις ορέξεις του Γαλλο-Γερμανικού άξονα και της Κομισιόν.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

“Όπως είναι γνωστό, θα έχουμε εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνιο 2024, σε κοντινό χρονικό διάστημα από τώρα. Καλό θα είναι να διευρυνθεί η συζήτηση σχετικά με τον ρόλο και την ισχύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενός εκ των θεσμικών οικοδομημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και για μια συζήτηση με επιχειρήματα,για το τι θέλουμε και τι όχι, προέχει η πληροφόρηση. Αναφέρομαι λοιπόν κι εγώ σε μια πρόσφατη εξέλιξη που μας αφορά, τόσο εμάς εδώ όσο και την Κυπριακή Δημοκρατία, και αφορά το υφιστάμενο ως σήμερα “δικαίωμα βέτο”.

Το βέτο, που για χρόνια θεωρείτο “εκ των ών ουκ άνευ” στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς εξασφαλίζει την ισοτιμία ανάμεσα στα κράτη και δυναμώνει την φωνή των μικρών, αμφισβητείται με εμμονικό τρόπο από Γερμανία και Γαλλία. Το Βερολίνο για να στηρίξει το αίτημά του, αναφέρεται στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και στην διεύρυνση της Ένωσης.

Έτσι,από “τα πηγαδάκια” των Βρυξελλών στο Ευρωκοινοβούλιο μεταφέρθηκε η συζήτηση, για την κατάργηση του Βέτο, του μεγαλύτερου όπλου των μικρών κρατών στην Ένωση.

Με ψήφισμα που ενέκρινε το Ευρωκοινοβούλιο και αφορά το θέμα για κατάργηση του δικαιώματος βέτο (αρνησικυρίας) που διαθέτουν σήμερα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.).

Ψήφισμα μη δεσμευτικό μεν, (δεν έχει νομική ισχύ), ενδεικτικό προθέσεων δε.

Το δικαίωμα βέτο των κρατών-μελών απορρέει από την ομοφωνία που προβλέπεται στην λήψη των αποφάσεων στο (Ευρωπαϊκό) Συμβούλιο. Για να αλλάξει η ομοφωνία, απαιτείται η αναθεώρηση των Συνθηκών της ΕΕ.

δουλεύουνε για να "συγχρονίσουν" την Ελλάδα, ενώ στ΄ αληθινά σκάβουνε το λάκκο της.

Του Φώτη Κόντογλου 

"Η ψευτιά και ο πνευματικός εκφυλισμός απλώνεται μέρα με την ημέρα απάνω στους Έλληνες και τους παραμορφώνει. Έναν λαό που ξεχωρίζει ανάμεσα σ’ όλα τα έθνη και που είναι γεμάτος πνευματική υγεία, πάμε να τον κάνουμε εμείς, οι λογής-λογής καλαμαράδες και οι άλλοι γραμματιζούμενοι, σαχλόν, χωρίς χαρακτήρα, χωρίς πνευματικό νεύρο, χωρίς πνευματική ανδροπρέπεια, χωρίς χαρακτήρα.

Οι διάφοροι φωστήρες βαστάνε από μια πατέντα στα χέρια και μέρα – νύχτα δουλεύουνε για να "συγχρονίσουν" την Ελλάδα, ενώ στ΄ αληθινά σκάβουνε το λάκκο της.

Άμυαλα νευρόσπαστα! Ποιόν θα συγχρονίσετε; Αυτό που εσείς λέτε «συγχρονισμό» και «εξέλιξη» είναι μια άθλια παραμόρφωση, σύμφωνα με ένα βλακώδες μοντέλο, όπου κάνανε οι σαρακοστιανοί και κάλπικοι άνθρωποι, που τους λέγει η Γραφή «χλιαρούς», δηλαδή σαχλούς…

Μέσα σ΄ αυτό το καλούπι θέλετε να βάλετε τον λαό, κι έτσι να χαθεί από πάνω του κάθε πρωτοτυπία, κάθε σημάδι αληθινής ζωής, κάθε χαρακτήρας. Θέλετε με άλλα λόγια να επιβάλλετε στον κόσμο ένα πνευματικό «εσπεράντο», που να καταργήσει κάθε ζωντανή ουσία κι έκφραση στους ανθρώπους, δηλαδή ένα πνευματικό θάνατο ή μια πνευματική παραλυσία. Αυτό το λέτε «συγχρονισμό» και «εξέλιξη»."

Από άρθρο του μεγάλου ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Πόσο επίκαιρο!

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/100016422913934/posts/pfbid02YtWpXqxHCUasHAzXzwrxEVt6DW6JidvQy4muEr7uhAL5B9h8kK19FwkdcgCSP7v8l/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο Γιώργος Μερτίκας (1957-2023), στενός φίλος και συνεργάτης, έφυγε χθες μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.

Εκδόσεις Κουκκίδα 

Ο Γιώργος Μερτίκας (1957-2023), στενός φίλος και συνεργάτης, έφυγε χθες μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.

Πολιτικοποιημένος από τα μαθητικά του χρόνια, κοινωνικά ευαίσθητος, με αξιόλογη θεωρητική παρουσία και προσφορά. 

Τη δεκαετία του 1980 ίδρυσε το περιοδικό Λεβιάθαν, καθώς και τον ομώνυμο εκδοτικό οίκο, με ξεχωριστούς τίτλους στον κατάλογό του (Καρλ Σμιτ, Πολιτική θεολογία, Χάνα Άρεντ, Μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, κ.ά.).

Ως μεταφραστής-επιμελητής συνεργάστηκε με σημαντικούς εκδότες (Έρασμος, Έρμα, Πανοπτικόν, Κριτική, Πατάκη, Scripta κ.ά.).

Τα τελευταία χρόνια διατηρούσε τη σειρά Λεβιάθαν στις εκδόσεις Κουκκίδα, αφήνοντας χαρακτηριστικούς τίλους (Η πόλη και ο άνθρωπος του Λέο Στράους, Η άνοδος και πτώση των ελίτ του Βολφρέντο Παρέτο, Η έννοια της 

αυθεντίας του Αλεξάντερ Κοζέβ, κ.ά.).

Έζησε έντιμα, πιστός εραστής της σκέψης και του πνεύματος, αλλά... και του καπνίσματος.

Η κηδεία θα γίνει τη Δευτέρα 27/11/23 στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών στις 12:00 το μεσημέρι.

81η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ: ΤΙΜΗ & ΔΟΞΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

81η Επέτειος του Γοργοποτάμου – Ανακοίνωση του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

https://esdoge.gr/


Αθήνα, 25 Νοεμβρίου 2023

«Νάτος, πετιέται ο αδούλωτος στρατός της δικαιοσύνης

και πάει να σπείρει όλη τη γης με στάρι κι άστρα ειρήνης»

Γιάννης Ρίτσος, Συντροφικά τραγούδια

Τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου 1942 οι ενωμένες δυνάμεις του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, υπό την καθοδήγηση των αρχηγών τους Άρη Βελουχιώτη και Ναπολέοντος Ζέρβα και με τη συνεργασία Βρετανών σαμποτέρ, ανατίναξαν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου. Το κορυφαίο αυτό επίτευγμα της ενωμένης Εθνικής Αντίστασης έπληξε καίρια το γόητρο και την επιχειρησιακή λειτουργία του φασιστικού Άξονα και, σε συνδυασμό με άλλα επιτεύγματα της Εθνικής Αντίστασης, ανέτρεψε τα επιτελικά σχέδια του Χίτλερ υποχρεώνοντάς τον να δεσμεύσει σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, τις οποίες στερήθηκε από άλλα, κρίσιμα, μέτωπα.

Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου υπήρξε, ίσως, το πιο ηχηρό και ηρωικό ΟΧΙ των Ελλήνων στην τριπλή φασιστική κατοχή. Χαλύβδωσε την πίστη του Ελληνικού Λαού στις δυνάμεις του και διαμόρφωσε την πεποίθηση πως ο φασιστικός Άξονας δεν είναι ανίκητος. Ο Γοργοπόταμος ήταν η συνέχεια και η κορύφωση της αντιστασιακής δράσης του λαού μας από την πρώτη μέρα της εισόδου των γερμανικών αρμάτων στην Αθήνα. Ο παλλαϊκός ξεσηκωμός της Μάχης της Κρήτης τον Μάιο του 1941, το κατέβασμα της γερμανικής πολεμικής σημαίας με τον αγκυλωτό σταυρό, τη νύχτα της 30ης Μαΐου 1941, από τους Λάκη Σάντα και Μανώλη Γλέζο, η οργάνωση συσσιτίων από την Εθνική Αλληλεγγύη και άλλους φορείς, η πρώτη στην Ευρώπη και νικηφόρα απεργία των δημοσίων υπαλλήλων στις 14 Απριλίου 1942, η ανατίναξη από την ΠΕΑΝ των γραφείων της δωσιλογικής ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, η οποία απέτρεψε την προσέλκυση από τη Βέρμαχτ «εθελοντών» για το Ανατολικό Μέτωπο και, μετά τον Γοργοπόταμο, η μεγάλη διαδήλωση της 5ης Μαρτίου 1943, που ματαίωσε την πολιτική επιστράτευση, ο παλλαϊκός ξεσηκωμός το καλοκαίρι του 1943, με αποκορύφωμα την μεγαλειώδη διαδήλωση της Αθήνας της 22ας Ιουλίου 1943 που απέτρεψε την επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής στην Κεντρική Μακεδονία, η ελεύθερη Ελλάδα – η Ελλάδα του ΕΑΜ, αποτελούν μερικά από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα της Εθνικής Αντίστασης και αναδεικνύουν την ομόθυμη άρνηση του Λαού μας να συμμορφωθεί στις εντολές των κατακτητών και των θλιβερών κατοχικών – δωσιλογικών «κυβερνήσεων».

Δύο βρεφοκρατούσοι. Ο Ερμής κι ο Άγιος Στυλιανός.

Του Στέλιου Πελασγού

Δύο πνευματικοί πατεράδες, δυο τρυφεροί  άντρες είναι ο Ερμής κι ο Άγιος Στυλιανός. 

Κρατούν δυο βρέφη που δεν είναι δικά τους και είναι ευτυχείς. Κομμάτι απ το σώμα τους έχουν γίνει όμως. Τα βρέφη θάλλουν τρεφομενα από αυτή την επιούσια και σπάνια τροφή. Την ΑΝΔΡΙΚΗ ΑΓΚΑΛΙΑ.

 Είναι όμορφοι και αποροφημενοι από το έργο της αγάπης. Διδάσκουν με το σώμα τους στα  βρέφη μια ανεκτίμητη και σπάνια ποιότητα.  Την ΑΝΔΡΙΚΗ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ. 

Ας αναλογιστουμε μέρα που είναι πόσο χρειαζόμαστε τους βρεφοκρατούσους. Ήρθε η κουβέντα τους την προηγούμενη Τετάρτη μέσα στο webinar  "Γυναίκες κι άντρες που τρέχουν με τους λύκους" και προσθεσα πως αυτοί είναι το πρώτο κεφάλαιο στο βιβλίο που γράφω για τον ΠΑΤΈΡΑ. 

Δεν τόλμησα να πω πόσο σπαρακτικό είναι όταν αδειάζει αυτή η αγκαλιά πριν να βγάλουν τα παιδιά μας φτερά και πετάξουν μόνα τους μακριά.

Χρόνια πολλά στους Στυλιανους, τις Στυλιανες και στα παιδιά που γέμισαν και γεμίζουν  τις αγκαλιές μας.

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/1510244616/posts/pfbid0s44mvCnGcNyuWg1zrRZyM8TNXJtJU3P2gXZcEs8YsrNmDAk7j9NFfsxwj7wJBzwZl/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ONASSIS KAVAFY ARCHIVE!

Του Ηρακλή Λογοθέτη 

Ώστε ανελλήνιστοι δεν είμεθα, θαρρώ.

Έχοντας την ίδια πεποίθηση με τον ποιητή, παρακολουθώ με κομμένη ανάσα τις σφοδρές αντιδράσεις που πυροδότησε η θρασύτατη και γελοία μετονομασία του Αρχείου Καβάφη σε ONASSIS KAVAFY ARCHIVE!

Ευτυχώς αυτά συμβαίνουν μόνο εν μικρά αγγλοφρενή αποικία, διότι όχι μόνο η ασχημία δεν πέρασε απαρατήρητη αλλά σύσσωμο το έθνος εξεγέρθηκε απέναντι σε τούτη την ιδιωτική πρωτοβλακεία.

 Οι πολιτικοί όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι δημοσιογράφοι των καναλιών, οι εκδότες των εφημερίδων και τα λογοτεχνικά σωματεία, εκδήλωσαν ομοθυμαδόν την αγανάκτησή τους και κατέβηκαν επικεφαλής μυριάδων λαού στις τεράστιες συγκεντρώσεις που τελώντας υπό την αιγίδα της Ακαδημίας Αθηνών συγκλόνισαν ολόκληρη τη χώρα.

 Έτσι οι Έλληνες απέδειξαν περίτρανα ότι γνωρίζουν πως επιτρέποντας την άλωση της γλώσσας τους θα χαθούν και οι ίδιοι. Ξέρουν πως πέρασαν από τους ολύμπιους θεούς στον χριστιανισμό και επιβίωσαν σε ποικίλες καθεστωτικές μεταβολές. Από την πόλη-κράτος στα ελληνιστικά βασίλεια, από τη ρωμαιοκρατία στο Βυζάντιο, από την Οθωμανική κυριαρχία στη νεότερη ελληνική Πολιτεία. Η γλώσσα τους όμως έμεινε ελληνική και χάρη σ’ αυτήν στάθηκαν όρθιοι στις αλλαξοτιμονιές της ιστορίας. Γι’ αυτό, φιλί-κλειδί με τον Διονύσιο Σολωμό, δεν έχουν τίποτ’ άλλο στο νου τους πάρεξ ελευθερία και γλώσσα!

Υ.Γ. Οι αλγεινές εντυπώσεις επιτείνονται γιατί στην είσοδο του κτηρίου που στεγάζει το εν λόγω ...archive δεν αξιώθηκαν οι άθλιοι ιθύνοντές του να προσθέσουν, έστω δίπλα στην αγγλική, και μιά επιγραφή στα ελληνικά.

Ο Γιώργος Μερτίκας έφυγε χθες από κοντά μας σε ηλικία 66 ετών.

Ο Γιώργος Μερτίκας έφυγε χθες από κοντά μας σε ηλικία 66 ετών.

Τον θυμάμαι στις βιβλιότσαρκες πότε στο Ναυτίλο και πότε στο Εναλλακτικό με το Λευτέρη και άλλους φίλους.

Βρήκα στη σελίδα της κόρης του ένα δικό του σημείωμα για το Πολυτεχνείο του 73, και το παραθέτω εδώ σαν μια αυθεντική μαρτυρία της αόρατης πτέρυγας της «γενιάς του πολυτεχνείου». Διότι ο Γιώργος έμεινε εφ' όρου ζωής στην υπηρεσία εκείνης της ίδιας εξεγερτικής φλόγας, με μια ώριμη όμως αποστασιοποίηση από την ταραχή της εξέγερσης, και χωρίς το άγχος της εγκόσμιας επιτυχίας - «όχι για να σωθεί, αλλά για να τη σώσει, αν μ' ενννοείς».

Ο Γιώργος ήταν ένας σεμνός αριστοκράτης· πρωτοπόρος εργάτης της θεωρητικής αναζήτησης και του διαλόγου, με τεράστιο έργο στον χώρο της μεταμαρξιστικής σκέψης από τη δεκαετία του 80 έως και σήμερα.  Ίσως τώρα που έφυγε να μπορέσουν οι φίλοι του να μιλήσουν ελεύθερα και πιο φωναχτά, όχι μόνο για τη σημασία της δουλειάς του, αλλά και γι' αυτόν τον ίδιο· την προσωπικότητά του, τον τρόπο που έζησε και τον τρόπο που εργάστηκε. Αυτή νομίζω είναι η πιο σημαντική κληρονομιά που αφήνει πίσω του ο Γιώργος Μερτίκας ως εκπροσώπος της συκοφαντημένης γενιάς του.

_______****_______

ΤΟ ΕΡΜΑ 

Ο Γιώργος Μερτίκας που εφυγε χθες, είναι ο νεαρός με το ζιβάγκο  στο Πολυτεχνείο

Γιώργος Ν. Μερτίκας

Το έρμα μας είναι ό,τι βαραίνει στη συνείδηση, ό,τι της προσδίδει ουσία και υλικό. Δίχως αυτό δεν έχουμε επίγνωση του τι λέμε και τι κάνουμε, είμαστε έρμαια καταστάσεων στις οποίες αφηνόμαστε ηδονικά μια και τούτες κεντρίζουν τα αισθητήρια όργανα προσφέροντας ικανοποίηση και αφήνοντάς μας συνάμα ανικανοποίητους στο διηνεκές. 

Το έρμα μας σε μιαν άλλη προοπτική είναι ό,τι πρόθυμα πετάξαμε άρον-άρον στη θάλασσα, ξαλαφρώνοντας, κι έτσι ταξιδεύουμε δίχως ρότα, χωρίς βάρος στη συνείδηση, κατά που φυσάει ο άνεμος των μεταμοντέρνων καιρών.

Το έρμα μας είναι ο πρώτος πλους της νεότητας μέσα στον κόσμο. Η εμπειρία που μαζέψαμε παρακούγοντας τις ώριμες συμβουλές των μεγάλων καθώς επαναλάμβαναν μονότονα το μάθημα της προσαρμογής και της σωφροσύνης: «Θα μεγαλώσεις και συ και θα δεις πως έχω δίκιο». Και πράγματι· καθώς μεγαλώναμε κι απομακρυνόμασταν από τις εμπειρίες της νιότης γινόμασταν όλο και πιο πειθήνιοι, πιο προσγειωμένοι αφού αναγνωρίζαμε πως η επιβίωση δεν απαιτεί συνείδηση μα φυσική προσαρμογή. «Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τη φύση και τους νόμους της» είναι το μάθημα της ψευδο-επιστήμης στην κοινωνική-ιδεολογική της εκδοχή κι αυτό απηχεί την προαιώνια διδασκαλία της υποταγής που ερχόταν στ’ αυτιά μας απ’ το στόμα των μεγάλων: «Συ θ’ αλλάξεις τον κόσμο; Δεν βλέπεις τι παθαίνουν όσοι δεν ακούνε τις συμβουλές των μεγάλων;»

Κάπως έτσι έρχονται ακόμη στ’ αυτιά μου οι συμβουλές των ώριμων λίγο πριν, λίγο μετά τον Νοέμβρη του 73. Όταν με τον συμμαθητή μου Διομήδη Κομνηνό, αφήσαμε με την καρδιά μας μπιλιάρδα και σκιρτήματα του νου για να βρεθούμε στο Πολυτεχνείο.

Υπάρχει Θεός;

από Δημήτρης Γ. Ιωάννου

Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο του Κάι Νίλσεν «Εισαγωγή στη Φιλοσοφία της Θρησκείας», το οποίο και υποστήριζε ότι ο περί Θεού λόγος δεν είναι καν δυνατός, γιατί η έννοια «Θεός» είναι ασυνάρτητη και αλλοπρόσαλλη.

 Πώς μπορούμε να πιστέψουμε ένας δόγμα, ότι ο Θεός είναι και Τρία και Ένα, ότι ο Χριστός έχει δύο φύσεις, ότι ο Θεός μπορεί και είναι στοργικός χωρίς να έχει σώμα, ότι είναι εξωχρονικό Ον κ.λπ.; Η ίδια η λέξη «Θεός» δεν έχει στην πραγματικότητα νόημα.

Περαιτέρω, ο συγγραφέας υποστήριζε την γνωστή άποψη ότι ό,τι δεν είναι επαληθεύσιμο με ορθολογικές μεθόδους δεν μπορεί να θεωρηθεί αληθινό. Πώς θα επαληθεύαμε ή θα διαψεύδαμε το γεγονός ότι «ο Θεός είναι εξωχρονικό Ον» ή «ο Θεός είναι παντοδύναμος»; Δεν υπάρχει ορθολογική διαδικασία που θα επιβεβαίωνε ή θα κατέρριπτε έναν τέτοιο ισχυρισμό. Άρα, ο περί Θεού λόγος, η Θρησκεία δεν έχει νόημα.

 Οι άνθρωποι αυτοί δείχνουν πόσο φτωχή είναι η αντίληψή τους για την πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένα, ο άνθρωπος δεν είναι ένα ον που στηρίζεται αποκλειστικά, για να ενεργήσει και να λειτουργήσει, στην «ορθολογικότητα». Πρώτα απ’ όλα, ξεκινάμε λέγοντας ότι έχουμε μία διαρκή αίσθηση του εαυτού μας ως της αυτής πάντοτε πραγματικότητας, αισθανόμαστε δηλαδή ότι είμαστε το ίδιο ον που είμαστε πριν από πέντε λεπτά, πέντε μήνες, πενήντα χρόνια. Η αίσθηση αυτή δεν είναι στην πραγματικότητα ορθολογική. Έχουμε την μνήμη, θα πει κάποιος, η οποία μας βοηθά να ταυτίζουμε αυτό που είμαστε τώρα με ό,τι είμαστε πριν πενήντα χρόνια. Τι μας ωθεί όμως να πιστεύουμε στην αξιοπιστία της μνήμης; Θα μπορούσαμε να θυμόμαστε διάφορα πράγματα από το παρελθόν, όπως κάνουν μερικά ζώα, χωρίς να έχουμε αυτή την πολύτιμη αίσθηση διαρκούς ταυτότητας του εγώ, επίγνωσης ότι είμαστε εσαεί το ίδιο ον. Η αίσθηση της ταυτότητας, αν το καλοσκεφθούμε, είναι πάνω από την πραγματικότητα της μνήμης. Φαινομενολογικά, η αίσθηση της ταυτότητας προβάλλει και εισδύει μέσα στην ύπαρξή μας, ως τα πλέον βαθύτερα στρώματα του είναι μας, και δεν αποτελεί ένα συμπέρασμα που εξάγει ο εαυτός μας βάσει εμπειρίας, αλλά το θεμέλιο και την πηγή της αυτοσυνειδησίας. Η μνήμη έρχεται αρωγός της αυτοσυνειδησίας και δεν είναι η πηγή της. Το βασικό αυτό αίσθημα είναι πηγή της ορθολογικότητας και όχι αποτέλεσμά της. Σκεφθείτε κάποιον που θα έψαχνε να τεκμηριώσει με ορθολογικές αποδείξεις ότι είναι το ίδιο ον που ήταν πριν και μερικές δεκαετίες, όταν στο σώμα του και στην ψυχή του έχουν αλλάξει ένα σωρό πράγμα. Από νεογνό έφτασε να αποτελεί έναν ώριμο άνδρα, από κάποιο ον του οποίου ο νους είναι «tabula rasa» έφτασε να είναι ένας άνθρωπος γεμάτος γνώσεις, εμπειρίες και βιώματα, ένα ενσυνείδητο ον. Καθώς ανανεώνονται διαρκώς τα κύτταρα του οργανισμού μας και αλλάζει βαθέως ο ψυχισμός μας, κάποιος θα μπορούσε ευλόγα να πει ότι το νεογνό με τον ώριμο άνδρα, μολονότι υφίσταται μια συνέχεια στον χρόνο της συγκεκριμένης ύπαρξης, είναι δύο διαφορετικά όντα.

Στήβεν Ράνσιμαν: H Ελλάδα και η Δ’ Σταυροφορία

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης, έργο του Ντελακρουά

του Στήβεν Ράνσιμαν

Από το The New Griffon, Περιοδική Έκδοση της Γενναδίου Βιβλιοθήκης. Πηγή

[Περίληψη της διάλεξης που δόθηκε στη Μονεμβασία στις 31 Ιουλίου 1982, την οποία ο συγγραφέας είχε την πρόθεση να επεξεργαστεί για τη δημοσίευση. Το κείμενο της περίληψης μοιράσθηκε στο ακροατήριο της 31ης Ιουλίου 1982.]

Μετάφραση-Περίληψη: Αλ. Γ. Καλλιγάς.

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ακόμη καταλήξει σε τελικό συμπέρασμα για τους λόγους για τους οποίους άλλαξε πορεία η Δ’ Σταυροφορία. Άλλοι θεωρούν, δηλαδή, ότι η αλλαγή πορείας της Σταυροφορίας και η εγκατάσταση στην Κωνσταντινούπολη της Λατινικής Αυτοκρατορίας ήταν ένα σχέδιο προετοιμασμένο από τη Βενετία και ίσως από μερικούς αρχηγούς των Σταυροφόρων, ενώ άλλοι το αποδίδουν σε λάθος της τύχης. Ίσως το ασφαλέστερο θα ήταν να πει κανείς ότι οι Ενετοί και οι Σταυροφόροι ευνοούσαν την εγκατάσταση στην Κωνσταντινούπολη φιλικής προς αυτούς κυβερνήσεως και εν συνεχεία μια σειρά απρόβλεπτα γεγονότα, για τα οποία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η ανικανότητα της οικογένειας των Αγγέλων, οδήγησαν στην τραγωδία της Άλωσης της Πόλης και του διαμελισμού της Αυτοκρατορίας.

Η Δ’ Σταυροφορία σημειώνει μια καμπή στην ιστορία του Βυζαντίου, που ως τότε υπήρξε το προπύργιο του Χριστιανισμού εναντίον του Ισλάμ. Από την περίοδο αυτή όμως, που οι Τούρκοι άρχισαν να προωθούνται στη Μικρά Ασία, οι Βυζαντινοί δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τον από την Ανατολή κίνδυνο, παρ’ όλο που θα μπορούσαν να είχαν εκμεταλλευτεί τις επιδρομές των Μογγόλων εναντίον των Τούρκων,για να τους εξουθενώσουν. Αλλά το Βυζάντιο είχε καταλήξει πια ένα μικρό κράτος στην Ανατολική Ευρώπη, ανάμεσα σε άλλα, ισχυρότερα, κράτη.

Η Δ’ Σταυροφορία όμως αποτελεί καμπή και στην ιστορία των Σταυροφοριών, που ως τότε κατευθύνονταν εναντίον των Μουσουλμάνων και γίνονταν σε συνεργασία με τους Βυζαντινούς, τους οποίους όμως οι Δυτικοί δεν θεωρούσαν σίγουρους συμμάχους: αισθάνονταν απέχθεια καί αντιζηλία γι’ αυτούς, στα μάτια τους ήταν σχισματικοί, επειδή η Εκκλησία τους δεν υποτάσσονταν στην παπική εξουσία. Γι’ αυτό θεωρούσαν ότι έπρεπε εκείνοι να αναλάβουν την εξουσία στο Βυζάντιο. Αλλά παρά τις προσπάθειες των Δυτικών να δικαιώσουν ηθικά το αποτέλεσμα της Δ’ Σταυροφορίας, υπήρξε ένα τρομερό λάθος και πολιτικό και στρατηγικό. Οι τελευταίες δεκαετίες του 12ου αιώνα είναι μία περίοδος αδυναμίας για το κουρασμένο, από τα φιλόδοξα σχέδια του αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού, Βυζάντιο. Έτσι οι Τούρκοι μπόρεσαν να εγκατασταθούν στη Μικρά Ασία και οι Σταυροφόροι δεν μπορούσαν πια να κατευθύνονται προς τη Συρία δια ξηράς.

Ν Ι Κ Ο Σ Μ Π Ι Σ Τ Η Σ!!!

Ν Ι Κ Ο Σ  Μ Π Ι Σ Τ Η Σ

Ανανεωτής, μεταρρυθμιστής, μετριοπαθής και κυρίως ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ!!!

1974 - ΚΚΕ

1983 - ΚΚΕ εσωτερικού

1987 ΚΚΕ εσωτερικού Ανανεωτική Αριστερά (η μετέπειτα ΑΚΟΑ) 

1991 - ΣΥΝ (ανανεωτική τάση)

2000 ΑΕΚΑ (Ανανεωτική Εκσυγχρονιστική Κίνηση της Αριστεράς)

2003 υφυπουργός ΠΑΣΟΚ-Σημίτη

2012 - ΔΗΜΑΡ 

2013 - “Ελιά – Δημοκρατική Παράταξη”

Στη συνέχεια ΠΑΣΟΚ - Δημοκρατική Συμπαράταξη

Και σε νέα αποστασία βρέθηκε στην Πολ. Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

Και το 2023 - στην αποστασία Αχτσιόγλου-Τσακαλώτου

Είναι 80 χρόνων, δεν έχει εκλεγεί ποτέ βουλευτής, συνέχιζει να ελπίζει!!!

Περιμένουμε την επόμενη αποστασία...

Όπου πήγε έφερε διάλυση και καταστροφή!

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Έντουαρντ Σνόουντεν: Περί Μαζικών Παρακολουθήσεων (Βίντεο – Ελληνικοί Υπότιτλοι)

Ο Έντουαρντ Σνόουντεν και η ομάδα του διεθνή μη-κερδοσκοπικού οργανισμού προάσπισης των ψηφιακών δικαιωμάτων EFF συζητούν περί των παρακολουθήσεων στην σύγχρονη ψηφιακή εποχή

Εν τω της ύπαρξης ταμείω

Περιπατητική σπουδή στή «Γραμμή τοῦ ὁρίζοντος τοῦ Χρήστου Βακαλόπουλου.

από Κατερίνα Αθηνιώτη-Παπαδάκη

«Αὐτή τή στιγμή λείπει» ἐπιστρέφει ἀναχωρώντας, χωρίζοντας. Σώζει τό σχίσμα. Σπάει τήν πολιορκία τοῦ γνωστοῦ, ἀνοίκειου γιά τήν ἑλληνική ψυχή κόσμου.

«Αὐτό τό πράγμα πού δια-σκεδάζει τά δικαιώματά τους…δέν εἶναι μουσική…δέν θέλουν νά τό παραδεχτοῦν γιατί θά ἀκούσουν τούς ἤχους καί θά τρελαθοῦν». Θά ἀφουγκραστοῦν τή σιωπή, τήν κλήση καί τήν ἀστοχία τους. Κινδυνεύουν και θορυβοῦν.

«Εἶναι θέμα ἐσωτερικό τό μαύρισμα» καί τό φῶς ἐπίσης. Μόνο πού τό φῶς χρειάζεται ρίζα, τό μαύρισμα ὄχι.

Μιά φορά καί ἕναν εὐλογημένο καιρό ἡ ἀναπνοή τοῦ αἰωνίου καί ἡ ἀναπνοή τῶν ἀνθρώπων ἦταν τό ἴδιο πράγμα. Μετά ἔγινε ἡ ἀπόβαση τῶν συμμαχικῶν ἐκσυχρονιστῶν καί τό «νικηφόρο…ἀδηφάγο παρόν» κατάπιε τό Κυριακοδρόμιο τοῦ βίου. Χωρίζει, δέν ἀντέχει γάμο χωρίς ὕπαρξη. Μεγάλο μυστήριο ὁ νόστος, σέ τραβᾶ στό καθολικό, στό μή ἀνταλλάξιμο ΕΝ τῆς κλήσεως.

«Δέν ἀναγνωρίζει τίποτα» ἔχει εὐνουχιστεῖ ἀπό τό μυστήριο πού ἔδινε σέ κάθε ἀνατολή καί δύση διαφορετικό ψυχικό ἀναβαθμό. Κάποτε ἔνιωθε πώς τό φῶς κοκκίνιζε γιά νά δηλώσει συγγένεια μέ τό αἷμα καί πώς ἔσκυβε νά μεταλάβει πνεῦμα στά ἔγκατα τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Τώρα ψυχρές ἄτεγκτες ὀθόνες καταπίνουν τό φῶς καί τό ξερνοῦν σκοτάδι.

«Ἕνα ἀδηφάγο μετά», ξεδιάντροπα λάγνο, κάνει τούς πάντες καί τά πάντα ἀνύπαρκτα. Τό ἐν τῷ ΑΕΙ ΝΥΝ δέν ἦταν θνησιγενές ἀλλά σέ πληροφοροῦσε γιά τή μυστική ἀφθαρσία σου. Μέ αὐτή μπόλιαζες τούς αἰῶνες. Τώρα τά «ψέματα ἀπέκτησαν φωτογένεια» καί λανσάρονται ὡς ἡδονικές φιλαυτίες δίχως ἀναστάσιμη φωτοπρέπεια.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ - Επεξηγήσεις βασικών εννοιών της κοινωνιολογίας

Η Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων ΔΡΑΣΗ για μια Άλλη Πόλη, σε συνεργασία με την Ιωάννα Τσιβάκου, καθηγήτρια κοινωνιολογίας οργανώσεων και θεσμών, διοργανώνει σειρά μαθημάτων υπό τον τίτλο:

 ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ - Επεξηγήσεις βασικών εννοιών της κοινωνιολογίας. Στο δεύτερο μάθημα συζητάμε:

Ο Παύλος Τουμανίδης, θα είναι πάντα μαζί μας

Πέρασαν τέσσερα χρόνια από τη μέρα που έφυγε ο Παύλος!

Ο φίλος μας, ο αδελφός μας, ο πραγματικά σύντροφος και συναγωνιστής μας!

Πάντα ζωντανή η μνήμη του!

Θα είχε πολλά να πει σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς....

Η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη, εκατοντάδες αγαπημένοι φίλοι, σύντροφοι αποχαιρέτησαν στο Κοιμητήριο του Δήμου Βύρωνα, τον Παύλο Τουμανίδη, αγωνιστή του Δημοκρατικού πατριωτικού σοσιαλιστικού χώρου και του συνδικαλιστικού κινήματος, που έφυγε με το φέρετρο τυλιγμένο με την ελληνική σημαία, σε ηλικία 56 ετών.

 

Με τον Μακάριο και τον Φιντέλ στην Oρθοδοξία

ΕΠΙΣΚOΠOΣ ΑΣΣOΥ ΤΙΜOΘΕOΣ

– Και εσείς, ένας Ινδιάνος, πώς περάσατε την πόρτα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και μάλιστα φτάσατε να γίνετε επίσκοπος; Η ερώτηση στον συνεντευξιαζόμενο Ορθόδοξο επίσκοπο της Ιεραποστολής στην Κολομβία, Άσσου Τιμόθεο. Και η απάντηση (Καθημερινή, 21/11):

– Εντελώς τυχαία (γελάει). Θα ήμουν δέκα χρόνων και έτυχε να δείξουν στην τηλεόραση τους ηγέτες των τότε «Αδεσμεύτων» που είχαν επισκεφθεί την Κολομβία, ανάμεσά τους και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος. Φυσικά δεν τον ήξερα. Τον είδα σε μια ασπρόμαυρη τηλεόραση της θείας μου σε ένα χωριό –δεν υπήρχαν τότε πολλές τηλεοράσεις– και εκεί αντίκρισα έναν με μαύρα ράσα, με πανoκαλύμμαυχο και εγκόλπια – με εντυπωσίασε. Ρώτησα έναν καθολικό παπά και μου είπε ότι είναι ένας αρχιερέας, επίσκοπος από μια Εκκλησία που λέγεται ορθόδοξη. Μάλιστα μου τόνισε ότι η Εκκλησία αυτή είναι αιρετική, έχει φύγει από την κανονικότητα. Όμως ένας άλλος, αγγλικανός ιερέας, μου εξήγησε ότι η Καινή Διαθήκη έχει γραφτεί στα ελληνικά και ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μήτρα όλων. Μου μίλησε μάλιστα και για έργα πατέρων. Από εκεί λοιπόν, από τον Μακάριο, ξεκίνησε η δική μου πορεία.
Και παρακάτω:

 

– Eτυχε να συζητήσετε με τον Φιντέλ (Κάστρο) για τη θρησκεία;

– Αρκετές φορές. Του είχα χαρίσει και ένα βιβλίο με τους λόγους του Μεγάλου Βασιλείου για τους πλούσιους και τους φτωχούς. Για να καταλάβετε, ο Φιντέλ σε μία από εκείνες τις ατέλειωτες ομιλίες του, είπε ότι ο μεγαλύτερος πόλεμος ενός ανθρώπου είναι με τον εαυτό του. Αυτό δεν είναι αντίθετο με την Ορθοδοξία. Είχε δίκιο ο Φιντέλ που έλεγε ότι δεν περιμένουμε να αλλάξει ιδεολογικά ο κόσμος. Οι ιδεολογίες δεν θα φέρουν αυτή την αλλαγή που ο κόσμος περιμένει. Η Ορθοδοξία απευθύνεται στο εσωτερικό του ανθρώπου, στο οντολογικό. Λέει πως δεν
μπορεί να αλλάξει ο κόσμος μόνο από αυτό που σκέπτομαι, αλλά πρωτίστως από αυτό που αισθάνομαι.

– Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ιεραπόστολος στη ζούγκλα;

ΔΥΣΗ / BRICS. Οι Ισχυροί είναι Όλοι μαζί και οι λαοί μόνοι τους πανταχόθεν βαλλόμενοι

1. 

Με τις υγείες μας... 

"BRICS - Επιβεβαιώνουν τη δέσμευσή τους να εφαρμόσουν την Ατζέντα 2030 του ΟΗΕ"... και του WEF

Όλοι προσκυνούν τον Klaus Schwab και τον Μεγάλο Αδελφό

https://rumble.com/v3h615c-brics-1984-.html?fbclid=IwAR0VX7fFQ5seNxQI3fdVk_DF1ewCN4iQGY-BnMIfIEE60Kcbi1qhFhUaNqs

___________________

2.

Η Μόσχα Συμμετέχει Στον Παγκόσμιο Πόλεμο Κατά Του Άνθρακα - Τα "συλλογικά Μέτρα" Θα Βοηθήσουν Τη Ρωσία Να Επιτύχει "ουδετερότητα Ως Προς Τον Άνθρακα" Έως Το 2060

https://apollodoros.substack.com/p/2060?fbclid=IwAR0b7WRolrMMl2STRhb0cNV2cmJ5aN6tU90n9HQ1lbySBW3y5Vel-nRIDRQ

_____________________

3.

Η άλλη Ρωσία: Ο Μεγάλος Αδελφός του Ψηφιακού Ελέγχου

https://rumble.com/v3jare8-213813296.html

________________

4.

Μήπως η Ρωσία γίνεται μια άλλη Κίνα;

https://rumble.com/v3sxi7h-229991021.html

__________________

5.

Το άλλο Πρόσωπο της Ρωσίας του Πούτιν: Το Υγειονομικό Καθεστώς

https://rumble.com/v3o0oxh-221741621.html

_________________

5.

Αλήθεια, οι Ρώσοι τι ήθελαν στα Cyber Polygon;

Κατήχηση παγκοσμιοποίησης

"Το Cyber ​​Polygon 2021 είναι απλώς η πιο πρόσφατη τέτοια προσομοίωση, που υποστηρίζεται από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ... ...είχε προηγηθεί το Cyber ​​Polygon 2020... 

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ

Aldous Leonard Huxley - Άλντους Χάξλεϋ (26 Ιουλίου 1894 – 22 Νοεμβρίου 1963)

«Αληθινά, τούτη η θέση ήταν ολότελα ακατάλληλη για ένα βιβλιοπωλείο. Όλες οι άλλες εμπορικές επιχειρήσεις σ’ αυτό το δρόμο αποβλέπανε στον ανεφοδιασμό της πολυάσχολης, βρώμικης συνοικίας. Μόνο ο κεντρικός, αρτηριακός δρόμος είχε κάποια ιδιαίτερη αίγλη και ζωή, που του χάριζε τ’ αστραπιαίο πέρασμα των αυτοκινήτων. Ήταν χαρούμενος ο κεντρικός δρόμος. Όμως ολόγυρα, σε μεγάλες εκτάσεις, ήταν φτωχογειτονιές, που οι τρώγλες μύριζαν μούχλα… Οι χωριανοί έκαναν τα ψώνια τους στον εμπορικό δρόμο. Διάβαιναν κρατώντας μεγάλα κομμάτια κρέας που φαίνονταν πλαδαρά, ακόμα και διπλωμένα. Γυναίκες με μαύρους σκούφους και μαύρα σάλια σέρνονταν στο δρόμο της Αγοράς, κρατώντας γιαλιστερές, πλεχτές τσάντες από χόρτο. 

Αναρωτιόμουν, αν αυτές θ’ αγόραζαν ποτέ βιβλία. Κι όμως, υπήρχε σ’ αυτό τον εμπορικό δρόμο, ένα πολύ μικρό μαγαζί που οι βιτρίνες του είχαν ράφια και σ’ αυτά φάνταζε η μαύρη ράχη βιβλίων στην αράδα.

Στα δεξιά του μαγαζιού, μια μεγάλη αποθήκη φτηνών επίπλων στόλιζε το δρόμο και στ’ αριστερά, πίσω από κουρτίνες η διακριτική βιτρίνα ενός μαγειριού διαφήμιζε με σκαλιστά λευκά γράμματα την εκλεκτή ποιότητα γευμάτων μόνο με έξη πέννες. Ανάμεσα σ’ αυτά τα φανταχτερά καταστήματα, το μικρό βιβλιοπωλείο περνούσε απαρατήρητο. Μια πόρτα κι ένα σκοτεινό παράθυρο, τέσσερα πόδια μακρύ, ήταν όλη η πρόσοψή του.

 Έβλεπες εκεί ότι η λογοτεχνία αποτελούσε πολυτέλεια. Έπιανε τον ανάλογο χώρο της ανάγκης. Όμως η παρηγοριά ήταν ότι είχε επιζήσει, οριστικά επιζήσει.

Ο ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου έστεκε στην πόρτα: ένας μικρόσωμος άντρας, με γκρίζο γένι και μάτια πολύ ζωηρά, που άνοιγαν αριστερά και δεξιά της μακριάς σουβλερής μύτης του που την αγκίστρωνε η τσιμπίδα των γυαλιών του (…….).

Μέσα στο κατάστημα βασίλευε ένα καστανό μούχρωμα, που μύριζε δερματίλα κι ακόμη εκείνη τη μυρουδιά της λεπτής σκόνης που κάθεται πάνω στις σελίδες των λησμονημένων βιβλίων σα να φυλάει τα μυστικά τους – έτσι, όπως κάτω από τη στεγνή άμμο της ασιατικής ερήμου, απίστευτα ανέπαφοι, βρίσκονται οι θησαυροί, και οι διάφορες αρχαιότητες και τα μικροθυμητικά χιλιάδων χρόνων (….)

Το νήμα της σκέψης μου διακόπηκε από τη φωνή του γέρου.

Θα πρέπει να είστε μουσικός, είπε.

Ω, ναι, ήμουν λίγο. Μου έτεινε έναν ογκώδη τόμο.

Το έχετε ακούσει ποτέ αυτό; ρώτησε.

«Ρομπέρτο ο διάβολος». Όχι, δεν τ’ άκουσα ποτέ. Δεν είχα αμφιβολία ότι υπήρχαν κενά στη μουσική μου κατάρτιση.

Ο γέρος πήρε το βιβλίο κι έσυρε μια καρέκλα από τα σκοτεινά βάθη του μαγαζιού. Τότε ακριβώς παρατήρησα κάτι το εκπληκτικό. Αυτό που είχα περάσει, μ’ επιπόλαιη ματιά, σαν κοινό μπάγκο καταστήματος, διέκρινα τώρα ότι ήταν πιάνο με τετράγωνο, κάπως άγαρμπο σχήμα.

Ο γέρος κάθησε μπρος στο πιάνο.

Θα συγχωρήσετε λίγο το φαλτσάρισμα στον τόνο του, είπε, στρέφοντας το κεφάλι του προς εμένα. Είναι ένα παλιό Μπρόουντγούντ Τζώρτζιαν που έχει πολλές υπηρεσίες προσφέρει μέσα σε εκατό χρόνια.

Άνοιξε το σκέπασμα και τα κιτρινισμένα πλήκτρα έτριξαν στο σκοτάδι σαν τα δόντια ενός γέρικου αλόγου.

Άγιος Ιλαρίων ο Ίβηρας ο εν Θεσσαλονίκη: Ο παρεπηδημών θαυματουργός παιδαριογέροντας στην Θεσσαλονί­κη και η απαγωγή του λειψάνου του!

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Άγιος Ιλαρίων ο Ίβηρας ο εν Θεσσαλονίκη (822-875).

Τα παραμύθια της καθ’ ημάς Ανατολής με τους ποικίλους ήρωες και τις περιπέτειες τους από τόπο σε τόπο, σε γεμίζουν με θάμβος για την γενναιότητα τους, την αξιοσύνη τους την εφευρετικότητά τους και την ικανότητά τους να ξεπερνούν τις ποικίλες δυσκολίες για να φτάσουν στον τελικό τους στόχο τους.




Κάποια συναξάρια περιέχουν πολλά τέτοια στοιχεία, μόνον που πρόκειται για αληθινές ιστορίες που ενίοτε μοιάζουν και με κινηματογραφικά σενάρια λόγω της ποικίλης πλοκής τους ή ακόμη και τις ανατροπές τους. Αλλά πέραν από την κινηματογραφική παρακολούθηση τους που γίνεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, το συναξάρι σου προσφέρει παραμυθία, όπως η αρχαία τραγωδία την κάθαρση. Η παραμυθία, όμως, είναι πέραν από την κάθαρση, αφού μοιάζει ο ίδιος ο άγιος στέκεται δίπλα σου και να σου μεταγγίζει την χάρη του ή ακόμη να σε κοιτά κατάματα και να δρα επάνω σου καταλυτικά, προσφέροντάς σου αναγεννητική παρηγοριά.


Η ιστορία του αγίου Ιλαρίωνα του Ίβηρα (822-857), δηλαδή του Γεωργιανού, αλλά και Θεσσαλονικιού, αφού έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην Θεσσαλονίκη, έχει μια τέτοια ατμόσφαιρα περιπέτειας με όλο το θάμβος του παραμυθιού της Ανατολής και, βεβαίως, της παραμυθίας που προσφέρουν τα συναξάρια.


Άλλωστε ο ίδιος μπήκε σε μοναστήρι σε ηλικία έξι χρονών και στα 14 του έγινε ασκητής και ερημίτης. Και μάλιστα τόσο πρόκοψε που τον εκτίμησαν και οι λοιποί ερημίτες και σύντομα μαζεύτηκαν γύρω του 11 υποτακτικοί. Λίγο αργότερα άρχισαν να προσέρχονται για να λάβουν παρηγοριά και πνευματικές οδηγίες πλήθος ανθρώπων απ’ όλη την Γεωργία.

Η ελληνική οικογένεια υπό παραίτηση

Βίκτορ Ιβανόφ, Οικογένεια

Οι γονείς σήμερα διστάζουν να πουν στο ανήλικο παιδί τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό, αφού οι ίδιοι αμφιβάλλουν για όλα, κάτι που είναι εντελώς της μόδας. Αν όμως ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Κι εκεί είναι το πρόβλημα.

του Βασίλη Καραποστόλη από το in.gr

Αλλοτε στην Ελλάδα, ενώ η κοινωνία διαμελιζόταν, μέσα στα σπίτια η συσπείρωση των ατόμων κρατούσε καλά. Την ώρα που τα κόμματα, οι παρατάξεις, τα συμφέροντα συγκρούονταν μεταξύ τους, η οικογένεια μαζεμένη γύρω από το τραπέζι επιβεβαίωνε πως τα μέλη της θα ζούσαν συνασπισμένα και με οδηγό τους ένα ομαδικό ένστικτο επιβίωσης.

Την εγγύηση την έδιναν οι γονείς, και τα παιδιά δεν είχαν παρά να τη δεχτούν. Να όμως που οι καιροί άλλαξαν τόσο πολύ ώστε σήμερα οι γονείς μπροστά στα παιδιά τους μασάνε τα λόγια τους. Φοβούνται μήπως κάνουν κάποιο ασυγχώρητο λάθος.

Μήπως προτείνουν κάτι που θα θυμίζει συμβουλές γιαγιάδων. Διστάζουν να πουν στο ανήλικο τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό, αφού οι ίδιοι αμφιβάλλουν για όλα και αφού βλέπουν πώς στο κάτω κάτω η αμφιβολία είναι εντελώς της μόδας.

Κι όταν είσαι με τη μόδα υποτίθεται ότι είσαι με το μέρος της νεότητας. Ωστόσο, δεν αποφεύγονται τα εμπόδια. Αν ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Εκεί είναι το πρόβλημα.

Εστω κι έτσι όμως, θα μπορούσαν όλα αυτά τα ετερόκλητα και θορυβώδη να εξεταστούν και να κριθούν.

Προϋπόθεση θα ήταν να μάθουν τα παιδιά από τον πατέρα και τη μητέρα να θέτουν τις κατάλληλες ερωτήσεις απέναντι στις καταστάσεις και στα πράγματα.

Το μικρό παιδί ρωτά συχνά «τι κάνουμε μ’ αυτό;». Ο γονιός πρέπει να το βοηθήσει να προχωρήσει στο «τι χρειάζεται αυτό;» και έπειτα στο σχολείο αναμένεται να κάνει ένα βήμα πιο πέρα ρωτώντας «πού οδηγεί η χρήση του;». Μια σειρά από βήματα πριν φθάσουμε στο αν κάτι είναι καλό ή κακό και για ποιους.

Σταύρος Λυγερός - Τί πραγματικά θέλει η ομάδα Αχτσιόγλου

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τό τελευταῖο ὀχυρό τοῦ Χριστιανισμοῦ»

Συνέντευξη στήν Μαρία Κορνάρου.

από Αντίφωνο

Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Τζόρνταν Πήτερσον στό Ἅγιον Ὅρος δέν πέρασε ἀπαρατήρητη —ἡ εἴδησις πού ἔκανε τον γύρο τοῦ κόσμου, ὅπως τό κάνουν ἄλλωστε οἱ ἑκάστοτε δηλώσεις τοῦ διάσημου ψυχολόγου καί ὀμιλητῆ, ἦρθε ἀμέσως μετά ἀπό αὐτήν τῆς ἐπίσκεψῆς του στά Μετέωρα. Λίγοι ὅμως φαντάζονται ὅτι πίσω ἀπό τήν γνωριμία τῆς γνωστῆς προσωπικότητας μέ τήν Ἑλλάδα καί τήν Ὀρθοδοξία κρύβεται ἕνας Καναδός… ἁγιογράφος, ἐπιστήθιος φίλος τοῦ Πήτερσον καί προσήλυτος στήν Ὀρθοδοξία ἀπό τον Προτεσταντισμό.

 «Τό νά εἶμαι Χριστιανός καί καλλιτέχνης, σέ μία ἐκκλησία χωρίς εἰκόνες, σέ ἕνα μετα-νεωτερικό κόσμο κυνικῆς μοντέρνας τέχνης, μετά ἀπό ἕνα σημεῖο δέν εἶχε πολύ νόημα», διηγήθηκε στήν «ΕτΚ» ὁ Jonathan Pageau κατά τήν συνάντησή τους στό πολύκροτο παγκόσμιο συνέδριο τοῦ Πήτερσον, τό ARC. Ἐξιστόρησε ἐξ ἴσου, σέ ἀποκλειστικότητα, τήν σχέση τοῦ Καναδοῦ ψυχολόγου μέ τήν Ὀρθοδοξία, στήν ὁποία ὅπως ἐξηγεῖ τον εἶχε ἤδη συστήσει μέσα ἀπό τήν πρόσκλησή του σέ Λειτουργίες, ἀπό τίς ὁποῖες συνήθως ἔφευγε. «Μοῦ ἐκμυστηρεύτηκε ὅτι ἔνοιωθε σάν παιδί πού τό ἀναγκάζουν νά πάει σχολεῖο». 

Ὅλα ὅμως ἀλλαξαν ὅταν ἀποφάσισε νά συνοδέυσει τον Pageau στήν ἐπίσκεψή του στό Ἅγιον Ὅρος. Ἐν μέσω δύσκολων συνθηκῶν —ἔγερση ἀπό τίς τέσσερεις, λειτουργία στά ἑλληνικά ὅπου «δέν καταλαβαίναμε τίποτα», πολύωρες ἀκολουθίες— ὁ Πήτερσον τοῦ ἐξομολογήθηκε: «ξέρεις, παλιά τό μισοῦσα αὐτό. Τώρα τό βρίσκω ἀρκετά ἀνακουφιστικό». Ἡ γνωριμία τους μέ τον χαρισματικό γέροντα τῆς Μονῆς Ξενοφῶντος, ὁ ὁποῖος «ἔλαμπε» ὅπως εἶδαν ὅλοι οἱ συνταξιδιῶτες τοῦ Πήτερσον, σημάδεψε τήν ἐπίσκεψη μέ τά δῶρα τῆς διορατικότητας καί μέ τά ἁπλᾶ λόγια τοῦ γέροντα, ὁ ὁποῖος «ἔλεγε πράγματα πού θά ἔλεγε καί ὁ Χριστός». Τελειώνοντας ἕνα προσκύνημα γεμάτο ἀπό… φωτογραφίες καί αὐτόγραφα —καθώς τον ἀναγνώριζαν μέχρι καί οἱ μοναχοί!— ὁ Πήτερσον εἶπε τά ἑξῆς: «πρέπει νά κάνουμε αὐτά τά μέρη πολύ δημοφιλῆ, πρέπει νά φέρουμε πολύ κόσμο σέ αὐτά τά μοναστήρια». Ἦταν χάρη στον Πήτερσον, κατά μία ἔννοια, πού μπόρεσε ἡ «ΕτΚ» νά σᾶς παρουσιάσει, ἔτσι, τήν ἀκόλουθη συζήτηση γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τό μέλλον τῆς Δύσης, κατά τήν ὁποία ὁ Jonathan Pageau καί ὁ Rod Dreher, δύο ἀπό τίς πιο ἐπηρεαστικές φωνές τῆς Ὀρθοδοξίας στήν Ἀμερική, μοιράζονται τήν πίστη τους, προειδοποιοῦν γιά τίς μεταρρυθμίσεις στήν Ἐκκλησία, καί ἐξηγοῦν γιατί ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τό μέλλον τῆς Δύσης.

ΤΖ. Π.: Νομίζω ὅτι ὁ Ρόντ θά συμφωνοῦσε μαζί μου σέ αὐτό, ὅτι δηλαδή παρ’ὅλο πού ὁ μετα-χριστιανικός κόσμος ξεκίνησε μέ τήν ἐπίκληση τῆς λογικῆς καί τῆς ἐπιστήμης καί μίας κοσμικῆς ἀντίληψης γιά τά πράγματα, αὐτό πού βλέπουμε τελικά εἶναι ἡ ἐπιστροφή τοῦ παγανισμοῦ. Τό βλέπουμε μέ τήν ἀναβίωση αὐτῶν τῶν ἀρχαίων ἠθικῶν ἀρχῶν, πού βέβαια ἔρχονται μεταμφιεσμένες, ὅμως παραμένουν οὐσιαστικά οἱ ἴδιες. Βλέπουμε ὁρισμένες ἰδέες καί ὁρισμένες δυνάμεις νά ἐπικρατοῦν ἐν μέςῳ τῶν αὐξανόμενων διαιρέσεων, τῆς κοινωνικῆς κατάρρευσης, τῆς ἰδεολογικῆς κατάρρευσης, καί ὅλα αὐτά συμβαίνουν ταυτόχρονα. Βλέπουμε τήν ἐπιστροφή τῆς παγανιστικῆς ἠθικῆς μέ τήν λατρεία τῆς «μητέρας Γῆς», ἤ τῶν ὀρέξεων τοῦ καθενός, ἤ μέ τον ἀνδρογυνισμό πού ἦταν πολύ διαδεδομένος στις λατρεῖες τῆς ὕστερης ρωμαϊκῆς ἐποχῆς, τό ἴδιο ὅπως ἡ ὁμοφυλοφιλία καί τό διαζύγιο. Ἡ βρεφοκτονία καί ἡ θανάτωση τῶν ἠλικιωμένων ἦταν ἐξ ἴσου κομμάτι τῶν παγανιστικῶν κοινωνιῶν, οἱ ὁποῖες περίμεναν ὅτι οἱ γέροι μετά ἀπό μία συκγεκριμένη ἠλικία θά πᾶνε στό δάσος νά πεθάνουν, ἤ ὅτι τά ἀνάπηρα βρέφη θά ἐγκαταλείπονται, κ.ο.κ.

Φώτη Κόντογλου: "Η Αγριότητα του Ανθρώπου"

Στις απάνθρωπες μέρες που ζούμε σήμερα, όπου στον τόπο που γεννήθηκε ο Χριστός σφάζονται άνθρωποι και ανάμεσά τους γυναίκες με τα παιδιά τους, ας δούμε τι έγραφε για την «Αγριότητα του ανθρώπου» ο Κόντογλου το 1948. 

Το άρθρο έχει υπότιτλο «Και η Πάντερπνη Αγάπη» αλλά να μιλάμε σήμερα, με όλα όσα γίνονται, για αγάπη του ανθρώπου στον άνθρωπο είναι σα να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας.

Ο Κόντογλου στην εικονογράφηση του ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΥ έχει ζωγραφίσει Αγριάνθρωπους και Ανθρωποφάγους της Αφρικής, μόνο που αυτοί, μπροστά στους σημερινούς αγριανθρώπους, ήσαν άκακα αρνιά. 

________****________

Η Αγριότητα του Ανθρώπου

Και η Πάντερπνη Αγάπη

Από άρθρο του Φώτη Κόντογλου στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 28/3/1948:

"Κανένα πράγμα δε φαίνεται στον άνθρωπο τόσο σιχαμερό όσο το να του πούνε να φάγει κρέας ανθρώπινο. Και μολαταύτα κάποιοι αγριάνθρωποι το τρώγανε και το τρώνε ακόμα με πολλή όρεξη και μάλιστα παραξενεύονται πως δεν το τρώνε κι οι ταξιδευτές που πάνε στον τόπο τους από την Ευρώπη. 

Τον καιρό που πολιόρκησε ο Ρωμαίος Τίτος τα Ιεροσόλυμα, οι δυστυχείς Εβραίοι είχανε γίνει σκέλεθρα από την πείνα. Αφού φάγανε ό,τι μπορούσε να μασήσει άνθρωπος, κοιτάζανε σαν αγρίμια ο ένας τον άλλον έτοιμοι να σπαραχτούνε για να χορτάσουνε την πείνα τους. Στο τέλος πέσανε οι Ρωμαίοι μέσα στην Ιερουσαλήμ, σφάζοντας και καίγοντας.

Ο Φλάβιος Ιώσηπος που ιστόρησε αυτόν τον πόλεμο γράφει και τα παρακάτω:  «Ο Πτολεμαίος ο Λάθουρος ύστερα από τη νίκη εδιαγούμησε τη χώρα. Και σαν βράδιασε στρατοπέδεψε σε κάποια χωριά της Ιουδαίας. Αυτά τα χωριά ήτανε γεμάτα από γυναίκες και μωρά παιδιά.  Τότε ο στρατηγός πρόσταξε τους στρατιώτες να τα σφάξουμε και να τα λιανίσουνε κείνα τα γυναικόπαιδα κι ύστερα να τα ρίξουνε μέσα σε καζάνια που βράζανε.  

Κι έδωσε τέτοια προσταγή ώστε σαν έρθουνε να παραδοθούνε όσοι ξεφύγανε από τη μάχη, βλέποντας τα καζάνια να νομίσουνε πως οι εχθροί τους είναι ανθρωποφάγοι και να τρομάξουνε ακόμα περισσότερο. Τούτο το περιστατικό το γράφουνε κι ο Στράβωνας κι ο Νικόλαος, το ίδιο όπως το ιστόρησα κι εγώ».

Όλα τούτα τα άγρια πράγματα να με συγχωρέσει ο αναγνώστης γιατί τα ‘γραψα. Αλλά καμιά φορά δεν κάνει ζημιά να ακούμε και κανένα τέτοιο, ώστε να μην ξεχνάμε τι θηρία είμαστε εμείς οι άνθρωποι.

 Αν και δεν είναι ανάγκη να τρώμε με ακριβολογία ο ένας τον άλλον μας, για να σιχαθούμε το ακοίμητο θηρίο που φωλιάζει μέσα στο σπήλαιο της ψυχής μας, αφού αυτό φανερώνεται κάθε τόσο με χίλιους δυο άλλους τρόπους … 

Αλλά επειδή φανερώνεται σκεπασμένο με προβιά αρνίσια να μην κάνουμε πως δεν το καταλαβαίνουμε. Γιατί όποτε δε νιώθουμε τον πόνο τ’ αλλουνού και τον μαλώνουμε μάλιστα γιατί ταράζει την ησυχία μας και γινόμαστε με την αλαζονεία μας και την αχορταγιά μας αιτία της θλίψης του, της αρρώστιάς του και του χαμού του, τι είμαστε λοιπόν παρά θηρία άκαρδα; 

ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ - ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΤΩΝ ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ28 Ιουν 2017

Συζητώντας για το Λένιν - Δείτε όλες τις διαλέξεις μαγνητοσκοπημένες από την Infowar Productions!

Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού

 

  https://www.youtube.com/watch?v=e5Q7599anfQ&list=PL1AWno1WTke1mzAVnmANPuJrVQpnPB3um&index=1

Εισηγητής: Βασίλης Λιόσης

Κριτικά σημειώματα για το εθνικό ζήτημα

  https://www.youtube.com/watch?v=lpjCYpaSokI&index=2&list=PL1AWno1WTke1mzAVnmANPuJrVQpnPB3um

Εισηγητής: Δημήτρης Καλτσώνης

Το «Φαινόμενο Κασσελάκη» του Ξενοφώντα Κοντιάδη, στην ΕΣΗΕΑ

Οι Εκδόσεις Καστανιώτη παρουσιάζουν στην ΕΣΗΕΑ το βιβλίο του Ξενοφώντα Κοντιάδη, «Φαινόμενο Κασσελάκη. Το μεσσιανικό προσωπείο της μεταδημοκρατίας.»


Στη συζήτηση συμμετέχουν:
✅ Στέφανος Κασσελάκης, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ.
✅ Αντώνης Λιάκος, ιστορικός, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
✅ Ξενοφών Κοντιάδης, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου