Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΙΑΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΙΑΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022

Σασμός: Το δικαστήριο της κοινότητας

1
501

Οι ερινύες, Αληκτώ (της οργής), Μέγαιρα (του μίσους), Τισιφόνη (της εκδίκησης) ήταν χθόνιες θεές με αποκρουστικά χαρακτηριστικά, που κατοικούσαν στον Άδη και η αποστολή τους ήταν η τιμωρία όσων είχαν διαπράξει ηθικά εγκλήματα ή εγκλήματα κατά της φυσικής τάξης και αρμονίας του κόσμου. Συχνά οι θνητοί τις επικαλούνταν όταν ήθελαν να καταραστούν έναν εχθρό τους για να τον τιμωρήσουν είτε με φρικιαστικό θάνατο είτε οδηγώντας τον στην τρέλα με τις κραυγές τους. Ο βίος όμως και η πολιτεία των ερινύων τελείωσε όταν καταδίωξαν τον Ορέστη που είχε σκοτώσει την μητέρα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της για να τους εκδικηθεί για την δολοφονία του πατέρα του. Ο Ορέστης σώζεται από τον θεό Απόλλωνα που τον απάλλαξε από το μίασμα του φόνου και στη συνέχεια από την απόφαση της θεάς Αθηνάς να διεξαχθεί δίκη, με θνητούς δικαστές, σε δικαστήριο, στον Άρειο Πάγο και στο οποίο αθωώνεται. Έκτοτε οι ερινύες γίνονται ευμενίδες, θεές της ευλογίας ή καλύτερα οι άνθρωποι-δικαστές γίνονται κατά μια έννοια ερινύες. Ο μύθος περιγράφει μια από τις κορυφαίες ιδρυτικές πράξεις της Αθηναϊκής δημοκρατίας, την θεσμοθέτηση της δίκης, την κατάργηση της αυτοδικίας. Η γέννηση της δημοκρατίας στην αρχαία Ελλάδα είναι σύμφυτη με την γέννηση του νόμου, των υποχρεώσεων και των απαγορεύσεων, που θεσμίζονται από τους πολίτες εντός του δήμου, διότι υπήρχε η βαθιά πεποίθηση ότι από την συγκρότηση του σύμπαντος, αλλά και του ανθρωπογενούς κόσμου, συνυπάρχουν οι δυνάμεις της διχόνοιας αλλά και της συμφιλίωσης, της ενότητας. Ποιος θα ρυθμίσει αυτές τις δυνάμεις  που είναι ιδρυτικές της ύπαρξης, ο θεόσταλτος νόμος ή η φύση; Ποιος θα αποτρέψει τον εμφύλιο στον οίκο ή στην πόλη; Η αυτοθεσμισμένη κοινωνία, που εντός του δημόσιου χώρου, στην Εκκλησία του Δήμου, θεσμοθετεί δικαιώματα, υποχρεώσεις και απαγορεύσεις, που περιορίζουν την αυτοδικία και καθιερώνουν την αμνηστία για όσα κακά έγιναν στο παρελθόν. Ο νόμος ως ανθρώπινο κατασκεύασμα, σχετικό και μεταβλητό, θα ρυθμίζει τα ανθρώπινα.

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2022

Σχετικά με το ψυχολογικό προφίλ των βιαστών

0
529

Ο βιασμός, αποτελεί αναμφίβολα μία από τις πιο ακραίες μορφές επιθετικής συμπεριφοράς. Η φύση της εγκληματικής πράξης είναι τέτοια που και μόνο το άκουσμα της καταφέρνει να εγείρει τις πιο έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις στο ευρύ κοινό. Πράγματι, όταν κάποιος διαβάζει για περιπτώσεις βιασμού αισθάνεται οργή και μίσος για τον δράστη, ενώ παράλληλα νιώθει συμπάθεια και οίκτο για το θύμα.

Κατά την διάρκεια την εκπαίδευσης μας, οι ψυχοθεραπευτές μαθαίνουμε να μην εκφράζουμε ηθικές κρίσεις για τους ανθρώπους με τους οποίους εργαζόμαστε. Αυτό καθίσταται, ωστόσο, ιδιαίτερα δύσκολο όταν κανείς εργάζεται με ανθρώπους που έχουν διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα και έχουν εμπλακεί σε ακραίες μορφές κακοποίησης. Ως θεραπευτές ωστόσο, θα πρέπει να μπορούμε να απογυμνώνουμε τους εαυτούς από κάθε ηθική κρίση και να μελετούμε κάθε ψυχολογικό φαινόμενο με «γυμνά χέρια».

Απομακρύνοντας λοιπόν τον εαυτό μου από οποιαδήποτε διατύπωση ηθικής κρίσης, θα προσπαθήσω στις παρακάτω γραμμές να παρουσιάσω εν συντομία κάποια γενικά χαρακτηριστικά του ψυχολογικου προφίλ των ατόμων που εμπλέκονται σε εγκλήματα βιασμού.

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2022

Πεντάστερα ξενοδοχεία με οικογενειακούς βόθρους

Πεντάστερα ξενοδοχεία με οικογενειακούς βόθρους






Τα βλαστάρια ολίγων οικογενειών με μεγάλο δόντι πιστεύουν από τα μικράτα τους ότι έχουν κληρονομικό δικαίωμα στην εξαγορασμένη ασυδοσία. Εξασφαλισμένη άνεση στη φοροκλοπή και ανοιχτή πρόσβαση στη δωροδοκία, εκβιαστική ατιμωρησία και ελευθερία στον βιασμό. Μια πεποίθηση διόλου αδικαιολόγητη αφού ως επιφανή καθάρματα δρουν με την ανοχή και κάποτε με την προστασία των οργάνων της ελληνικής Πολιτείας. 

Ενίοτε φυσικά το τείχος ραγίζει και άθλια συμβάντα, όπως αυτό της Θεσσαλονίκης, φέρνουν στην επικαιρότητα το καταραμένο τρίγωνο εξουσίας, σεξισμού και βίας. 

Η σκοτεινή συλλειτουργία των πλευρών αυτού του τριγώνου, στο οποίο η βία κρατά σταθερά τη θέση της υποτείνουσας, είναι έκδηλη σε μια σειρά συγγραφέων από τον Σαντ ως τον Ζενέ. 



Στη σεξουαλική κακοποίηση, αυτό που μετρά είναι περισσότερο η βία και λιγότερο το σεξ. Στόχος του επιτιθέμενου είναι η ενδυνάμωση της εξουσιαστικής σχέσης που τον συνδέει με το θύμα και η επιδίωξη της υποτέλειας του ανίσχυρου. 

Η δική του ηδονή αντλείται από την οδύνη του άλλου. Όταν ο δυνάστης γδύνει έναν μισοναρκωμένο άνθρωπο, δεν τον εξάπτει μόνο η θέαση του σώματός του αλλά, κυρίως, η ντροπή του. Η βασανιστική του αδυναμία ν’ αντιδράσει και ο εξαναγκασμός του σε μία ολοσχερώς αντιερωτική έκθεση.
 Ο εξουσιαστής δεν είναι πρωτίστως ηδονοβλεψίας αλλά οδυνοβλεψίας. 
Βιαστής που υποβιβάζει το δώρο της σεξουαλικότητας σε ταπεινό προσάναμμα του εγκλήματος. Όσο κι αν είναι ξαναμμένος ενεργεί εν ψυχρώ. Βαθιά ανηδονικός απέναντι σε ό,τι βρίσκεται έξω από την επικράτεια ενός θανάσιμου ζόφου, αποσκοπεί να προσβάλλει ως εξοντώσεως τη σεξουαλικότητα του θύματός του. Χαίρεται με την καταστροφή της χαράς του. Ανήκει στην κατηγορία των βασανιστών και μάλιστα του ειδεχθέστερου είδους, επειδή σχεδόν οποιαδήποτε σωματική πληγή επουλώνεται πιο γρήγορα από την πληγωμένη σεξουαλικότητα. 

Τα τιποτένια υποκείμενα ωστόσο που πρωταγωνιστούν σε τέτοιες υποθέσεις δεν πέφτουν από τον ουρανό, ανεβαίνουν από τον οχετό. Και μια δικαιοσύνη που θα ήθελε να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του, θα ’πρεπε να στραφεί ερευνητικά και στις πλουσιάθλιες οικογένειες που τους έμαθαν τη χυδαιότητα από τα γεννοφάσκια τους.

*********

Ο Ηρακλής Λογοθέτης είναι μια πολυδιάστατη προσωπικότητα της λογοτεχνίας και του θεάτρου. Συγγραφέας, μεταφραστής, κριτικός, σπούδασε οικονομικά αλλά προσανατολίστηκε νωρίς στη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Συγγραφέας πολλών λογοτεχνικών και δοκιμιακών έργων με το τελευταίο του βιβλίο «Δάνειον έθνος» να μας θυμίσει μια ξεχασμένη ιστορία από τα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης.


Σάββατο 15 Ιουνίου 2019

Βιαστής, όχι πελάτης

Του Κώστα Κάππα*

Δεν αντέχω άλλο την τηλεόραση. Χρυσές αντανακλάσεις, ρουζ σε υπέροχα χείλια, αρώματα, αεροπλάνα, δερμάτινα καθίσματα σε γρήγορα κόκκινα αυτοκίνητα, άντρες, πραγματικοί gentlemen. Ο παππούς μου και ο πατέρας μου είναι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά δεν βγάζουν ούτε 8500 Riel τον μήνα (ή 200 ευρώ για να καταλαβαίνετε και εσείς οι Ευρωπαίοι). Ο Ponlok μου προτείνει να έρθω με δικά του έξοδα στην Ελλάδα (θα του τα δώσω όποτε μπορώ) να δουλέψω σε καφετέρια με 800 ευρώ τον μήνα, φιλοδωρήματα άλλα τόσα, σπίτι δωρεάν πάνω από την δουλειά και ωράριο πρωινό. Ζάχαρη!
Την συνέχεια δεν θέλετε να την ξέρετε αλλά εγώ θα σας την πω: αντί για ηλιόλουστη καφετέρια, δέσιμο και χαστούκια σε ένα υπόγειο στην Αθήνα (η γειτονιά είναι γύρω από μία εκκλησία, άκουσα μια άλλη κοπέλλα σαν και ‘μένα να μου λέει ότι “the church is Agios Panteleimonas”), βιασμοί, αμέτρητοι βιασμοί από αυτούς που μας φυλάνε, λίγο φαγητό και μετά “εκπαίδευση”. Μια ηλικιωμένη πολύ βαμμένη σαν πόρνη, μου φοράει ρούχα, τι ρούχα δηλαδή, μικροσκοπικά σουτιέν και κυλοτάκια και με βάζει να περπατώ προκλητικά πάνω – κάτω στο δωμάτιο. Το χειρότερο είναι με τους φρουρούς μας. Παίζουν τον ρόλο του αδιάφορου άντρα (του πελάτη όπως αντιλαμβάνομαι μερικές ημέρες αργότερα) και εγώ πρέπει να δείξω ότι μόλις τους βλέπω γοητεύομαι, ερεθίζομαι, χαμογελώ, τους μαγεύω, τους χαϊδεύω, ξεντύνομαι και τους ξεντύνω ξετρελλαμένη και “τελειώνω” μαζί τους σε ένα κρεσέντο κραυγών, βογγητών και αναστεναγμών, προφανώς τρισευτυχισμένη.
Ύστερα έρχονται οι πελάτες. Άλλοι βρώμικοι, άλλοι βίαιοι, άλλοι προσβλητικοί, άλλοι ανώμαλοι και άλλοι όλα μαζί. Φοβάμαι το ξύλο και είμαι πολύ καλή μαζί τους. Και η Nastasia φοβάται, αλλά αυτήν δεν την κτυπούν. Της δείχνουν στο κινητό την μικρή αδερφή της τι κάνει την ίδια στιγμή 2.000 χιλιόμετρα μακριά και χαμογελάνε με νόημα. Φαίνεται ότι έχουν δικούς τους παντού και κατασκοπεύουν τα σπίτια μας.