Ἡ θεοκρατία τοῦ «Χρυσοῦ Μόσχου»

τοῦ Μιχάλη Κουτούζη

Εἴμαστε περιτριγυρισμένοι ἀπὸ πιστοὺς κάποιας μορφῆς θεοκρατίας.

 Ἐκεῖ, στὰ μέρη τοῦ Ἰσλάμ, ἀλλὰ καὶ στὴν Ἀμερική, ἀνάμεσα στοὺς εὐαγγελιστὲς στὸ βορρᾶ καὶ στοὺς καθολικοὺς στὸ νότο. Ἔχουν πίστη ἀκλόνητη, ὅπως κι ἐμεῖς οἱ ὑπόλοιποι, ὡς ἀφελεῖς (ἢ ἐνδιαφερόμενοι), ποὺ προσκυνᾶμε διάφορες θεότητες μὲ ὀνομασίες τόσο ἀφηρημένες ὅπως «ἀγορά», «ἀνάπτυξη» ἢ μὲ ὀνομασίες ἡχηρὲς ὅπως «μερίσματα», «μετοχές», «κεφαλαιουχικὸ κέρδος» ἢ «λότο» (γιὰ τοὺς πιὸ στερημένους).
Μὲ λίγα λόγια, τὰ δόγματα καὶ ἄλλες δοξασίες ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν «Χρυσὸ Μόσχο», μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ ἔχουμε πίστη, ἐνῶ νομίζουμε ὅτι εἴμαστε ἄθεοι.

Ἀλλοῦ, στὴν Ἀσία, μεταλλάσσουν τὸν μαρξισμὸ (ἢ τὸν κομφουκιανισμό, ὅπως προτιμᾶτε), ἢ κινητοποιοῦνται ἀπὸ ἕναν μαχητικὸ Ἰνδουισμὸ ποὺ ἀποκλείει τοὺς ἄλλους. Μὲ λίγα λόγια, αὐτοῦ τοῦ τύπου οἱ θρησκευόμενοι σέρνουν τὸν χορό.

 Οἱ ὑπόλοιποι; Δὲν ἔχουμε τίποτα νὰ ποῦμε παρὰ μόνο νὰ ἐπιλέγουμε μεταξὺ ὅλων αὐτῶν τῶν φανατικῶν ποὺ νομίζουν ὅτι ὅλα τοὺς ἐπιτρέπονται.

Ἔτσι, στὴ βάση διαφόρων καὶ ποικίλων διασυνδέσεων, συναινοῦμε στὶς βόμβες κάποιων ἀπ΄αὐτούς καὶ ἀγανακτοῦμε μὲ αὐτὲς κάποιων ἄλλων. Ἑπομένως, σύμφωνα μὲ διαφορετικὲς καὶ ποικικίλες συνάφειες, οἱ «ἱερὲς» ἐπιλογὲς κάποιων ἀπ’ αὐτοὺς μᾶς φαίνονται «ὀρθολογικὲς» καὶ «στὸν σωστὸ δρόμο», ἐνῶ ἀλλοῦ ὡς ἔνδειξη «βαρβαρότητας».