ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Μια ελιά πανάρχαια στον χώρο της αρχαίας πολιτείας Μεσσήνης, βασανισμένη από τις θύελλες, τους ανέμους και τους καύσωνες, τις αλλεπάλληλες πυρκαγιές που εξαϋλωσαν το γερασμένο δέρμα και το πλούσιο φύλλωμά της, γύμνωσαν την σκαμμένη σάρκα της, απόκοψαν τα υπερυψωμένα μπράτσα της, και όμως δεν κατάφεραν να την θανατώσουν, κυκλοφορούν ακόμη μέσα της χυμοί που τρέφουνε βλαστάρια νέα, τρυφερά με φύλλα φρέσκα ασημένια που ξεπηδούν και χαίρονται ξανά τον ήλιο. 

Στη βαριά σκιά που έριχνε στα νιάτα της τριγύρω η γερασμένη σήμερα ελιά, ποιος ξέρει πόσοι και πόσοι  κάθισαν να δροσιστούν, να ξαποστάσουν και να κουβεντιάσουν. 

Έργο εκπληκτικό της Φύσης μιας σπάνιας αισθητικής που ανταγωνίζεται τα σιδερένια δέντρα των καλλιτεχνών μας που υψώνονται στη θέση των χαμένων κιόνων της βόρειας στοάς στη μεσσηνιακή ΑΓΟΡΑ, εκεί ακριβώς όπου οι Μεσσήνιοι του άστεως, βασανισμένοι κάποτε κι αυτοί σαν την πανάρχαια ελιά, διωγμένοι απ’ την πατρίδα πρόσφυγες σε ξένες χώρες, έκαναν τώρα αμέριμνοι τον βραδινό περίπατό τους, θαυμάζοντας τους ανδριάντες των ευεργετών, των φημισμένων στρατηγών, των μυθικών ηρώων, των βασιλέων και των θεών ανάμεσα στους κίονες και τις μεταλλικές δημιουργίες άξιων επώνυμων Ελλήνων καλλιτεχνών που υψώνονται, απλώνονται, κινούνται ως όντα του παρόντος που ζουν ταυτόχρονα στο παρελθόν, στον τότε χρόνο και χώρο της απώτερης  καταγωγής τους.

-Κείμενο του Πέτρου Θέμελη 

-37 χρόνια η Αρχαία Μεσσήνη αποκαλυπτοταν ψηφίδα με ψηφίδα,πέτρα με πέτρα,κίονα με κίονα χάρη στον άοκνο Επιστήμονα , Δάσκαλο και Άνθρωπο.

Η Απελευθέρωση της πόλης της Καλαμάτας από τους Γερμανούς- 1944

Η Απελευθέρωση της πόλης της Καλαμάτας από τους Γερμανούς - 1944

Του Ηλία Μπιτσάνη

Η ανάρτηση για την απελευθέρωση της Καλαμάτας από τους ταγματασφαλίτες συνεργάτες των Γερμανών, συγκέντρωσε το ενδιαφέρον αλλά και επιθέσεις. Και δεν αναφέρομαι στα ορατά σχόλια που εκφράζουν διαφωνίες και επιχειρούν διαφορετική ανάγνωση της ιστορίας, ακόμη και όταν διατυπώνονται με δόσεις «εξυπνακιδισμού». Αναφέρομαι σε χυδαία ακροδεξιά σχόλια διαφόρων (ακόμη και γνωστών χρυσαυγιτών) που βγήκαν από τις τρύπες τους τα οποία διαγράφτηκαν και μπλοκαρίστηκαν. Σε συνδυασμό με άλλες επιθέσεις «εγχώριων» πρωταγωνιστών του ακροδεξιού θιάσου, θεωρώ ότι πλέον στο έδαφος που καλλιεργεί η κυβέρνηση στρώνοντας το χαλί σε πάσης φύσεως «νοσταλγούς», υπάρχει μια γενικευμένη «έφοδος» που δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Ούτε από εκείνους που διαφωνούν μαζί μου αλλά δεν θα ήθελαν να επικρατήσει ο μισανθρωπισμός.

Ως εκ τούτου ο ακροδεξιός «αναθεωρητισμός» της ιστορίας χρειάζεται απαντήσεις με στοιχεία τα οποία μάλιστα είναι και συντριπτικά.

*

Πάμε λοιπόν να δούμε πως φτάσαμε στην απελευθέρωση της πόλης, ποίοι πολεμούσαν τους Γερμανούς και ποίοι ήταν μαζί τους. Το καλοκαίρι του 1944 οργανώθηκε η μεγαλύτερη εκκαθαριστική επιχείρηση στην Πελοπόννησο, όταν Γερμανοί και ταγματασφαλίτες «σάρωσαν» τον Ταΰγετο και τον Πάρνωνα με την επιχειρηση «Οχια». Στις αρχές Ιουνίου έφτασαν από την υπόλοιπη Ελλάδα στη Μεγαλόπολη τμήματα του αστυνομικού συντάγματος ορεινών καταδρομέων 18 των SS. Με αυτά τα τμήματα ο Σιμάνα σκόπευε όπως έλεγε να «ειρηνεύσει» την Πελοπόννησο «μέσα σε δύο μήνες». ΟΙ μονάδες τάχθηκαν υπό τις διαταγές του Λε Σουίρ και ξεκίνησαν από τις 10 Ιουνίου μαζί με τους ταγματασφαλίτες την επιχείρηση.

Ο Χέρμαν Φρανκ Μάγερ που δίνει αυτές τις πληροφορίες αναφέρει: «Οπωψς και σε όλες τις προηγούμενες επιχειρήσεις, δεν κατάφεραν ούτε οι μονάδες των SS να αναγκάσουν τον εχθρό να πολεμήσει κατά μέτωπο στη δύσβατη οροσειρά του Πάρνωνα με τις αναρίθμητες κορυφές και τις κρυψώνες της. Αν και “καταλήφθηκε η μια κορυφή μετά την άλλη και και οι μετακινήσεις γίνονταν με μεγάλη ταχύτητα”, όπως σημείωσε ο συνταγματάρχης Χέρμαν Φραντς που είχε οργανώσει το σταθμό διοίκησης μαζί με τον Παπαδόγκωνα στη Σελλασίαμ στους δυτικούς πρόποδες της οροσειράς του Πάρνωνα, όταν οι μονάδες έφτασαν στην ανατολική πλευρά της οροσειράς “δεν υπήρχε κι εδώ ίχνος του εχθρού”. Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε στις 20 Ιουνίου και σύμφωνα με τον Μάγερ οι Γερμανοί είχαν 2 νεκρούς και 5 τραυματίες, ενώ σκοτώθηκαν 72 Ελληνες και αιχμαλωτίστηκαν 63. Οι μονάδες των SS έφυγαν από την περιοχή στις 7 Ιουλίου.

Την ίδια περίοδο οργανώθηκαν οι επιχειρήσεις «Καλιακούδα» στο Μελιγαλά, «Κορυδαλλός» στο Αίγιο και «Λυγξ» στο δρόμο από Κόρινθο προς Αργος.

Το μεγάλο μπλόκο στην Καλαμάτα

Του Ηλία Μπιτσάνη

Οι άρχοντες στρογγυλοκάθονται στις πολυθρόνες τους και περιφρονούν την ιστορία. Εκεί που είναι τα γραφεία τους, πριν από 82 χρόνια η Καλαμάτα έζησε μια από τις πιο δραματικές στιγμές της γερμανικής κατοχής. Χιλιάδες άνθρωποι συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο γήπεδο του "Απολλωνα" (σημερινό δημαρχείο) και στην πλατεία Αγίας Τριάδας (πλατεία Ομήρων αλλά στα... αζήτητα). Πολλοί κατέληξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, και οι περισσότεροι δεν γύρισαν ποτέ. Χρόνια τώρα επισημαίνω την ανάγκη να τιμά η πόλη τη μνήμη αυτών των ανθρώπων. Εις μάτην όμως. Τώρα θα μου πείτε στη λογική των “ευτυχισμένων της εξουσίας” δεν έχουν θέση τέτοια γεγονότα, μαύρα μεσάνυχτα έχουν οι περισσότεροι για την ιστορία του τόπου, μόνο την… αναπαράσταση θυμούνται γιατί εκεί συνωστίζονται οι ψηφοφόροι. Είχα την ελπίδα ελπίδα ότι κάποιοι θα αντιλαμβάνονταν ότι το ελάχιστο που θα είχαν να κάνουν θα ήταν μια λιτή τελετή μνήμης και η τοποθέτηση μιας στήλης που θα θυμίζει το γεγονός στην είσοδο του σημερινού δημαρχείου. Η προσδοκία διαψεύστηκε πανηγυρικά και πάλι, ως εκ τούτου χρειάζεται να επανέλθω για να θυμίσω γεγονότα αλλά και την ανάγκη η πόλη να ξυπνήσει από τον “ιστορικό λήθαργο”.

Ας δούμε όμως τα γεγονότα στη μνήμη των πατριωτών που έπεσαν θύματα της φασιστικής βαρβαρότητας...

***

.

Η “μικρή εικόνα” είναι αυτή της Καλαμάτας:

Το φθινόπωρο του 1943 οι δυνάμεις της αντίστασης έχουν ενισχυθεί και χτυπούν μέσα στις πόλεις. Στόχος τους μεταξύ των άλλων και αξιωματικοί της Χωροφυλακής που θεωρούν ότι σχετίζονται με τις δυνάμεις κατοχής. Ανδρες της ΟΠΛΑ χτυπούν μέσα στην Καλαμάτα στις 12 Σεπτεμβρίου και σκοτώνουν το μοίραρχο Ιωάννη Γιαλουράκο, ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, φανατικός διώκτης των απεργών στο μεσοπόλεμο, στο αντιφασιστικό-δημοκρατικό μέτωπο αργότερα, στη “Μεγάλη Ελλάδα του Γ. Βεντήρη στην κατοχή. Ένα μήνα αργότερα, στις 13 Οκτωβρίου, σε νέο χτύπημα πέφτει νεκρός ο διοικητής Χωροφυλακής μοίραρχος Σωτήρης Κατής αλλά το ΕΑΜ καταγγέλει πως είναι έργο της Γκεστάπο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στην κηδεία του παραβρέθηκε «κρυφά» αντιπροσωπεία του ΕΑΜ όπως μου έχουν εκμυστηρευτεί από την οικογένειά του.

Δεν μπορεί το ΤΕΕ να πρωτοστατεί σε αυτή την άνευ λογικής αθλιότητα – να καταργεί τα τρένα, σχεδιάζοντας ποδηλατόδρομους πάνω σε βουνά και φαράγγια.

Του Νίκου Μπελαβίλα

Δυστυχώς, ο επίσημος εθνικός φορέας των μηχανικών ανέλαβε να οργανώσει τον σχεδιασμό της καταστροφής της αρχαιότερης σιδηροδρομικής γραμμής της χώρας μας – της ορεινής διαδρομής της Πελοποννήσου, η οποία λειτουργούσε από το 1903, μεταφέροντας εκατοντάδες χιλιάδες επιβάτες τον χρόνο, από την Καλαμάτα ως την Αθήνα και τον Πειραιά.

Στις 24 Σεπτεμβρίου 2025 δημοσιεύτηκαν δύο διακηρύξεις του ΤΕΕ, σε συνεργασία με το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, για την εκπόνηση προμελετών που αφορούν τη μετατροπή των μετρικών σιδηροδρομικών γραμμών Κορίνθου–Τρίπολης–Καλαμάτας και Κορίνθου-Μεγάρων σε ποδηλατόδρομο, με χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο.

Εδώ και χρόνια, οι τοπικές κοινωνίες της Πελοποννήσου, οι δήμοι, οι φορείς και οι φίλοι του σιδηροδρόμου αγωνίζονται για την επαναλειτουργία της γραμμής, ενός έργου στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη, τις μετακινήσεις, τις τοπικές οικονομίες και τον τουρισμό της περιοχής.

Η συγκεκριμένη γραμμή δεν είναι ένα εγκαταλελειμμένο απομεινάρι του παρελθόντος. Είναι μία από τις πιο όμορφες και ελκυστικές ορεινές διαδρομές τρένου της νότιας Ευρώπης και των Βαλκανίων. Εκπληκτικής αρχιτεκτονικής γέφυρες και σταθμοί συναντούν τα μοναδικά τοπία των βουνών, από τον Ισθμό και τα Δερβενάκια ως τον Μεσσηνιακό κόλπο.

Ναός του Απόλλωνα, ένα συλλεκτικό ντοκιμαντέρ πριν ο ναός σκεπαστεί

Η ταινία που γυρίστηκε το 1964 βραβεύτηκε στη Μπιενάλε Παρισίων αλλά δεν προβλήθηκε ποτέ στις κινηματογραφικές αίθουσες..(Εικόνες & Βίντεο)

Δείτε την ταινία 

Είναι το πρώτο φιλμ για το ναό του επικούρειου Απόλλωνα που έχτισε ο Ικτίνος στην κορυφή ενός βουνού.

Ο σκηνοθέτης (Jean-Daniel Pollet) μαγεύτηκε και είπε ότι αυτός ο ναός υπήρξε το κέντρο του κόσμου για κείνον. Έτσι λοιπόν τον κινηματογράφησε με ρυθμό ιερής τελετουργίας και το αποτέλεσμα αντάμειψε τις προσπάθειες του.

Ο ναός είναι κτισμένος κυρίως με ασβεστολιθική πέτρα και είναι χωρίς το άγαλμα του θεού Απόλλωνα.

«Εδώ μπορείς να υπάρξεις»

Εντυπωσιασμένος από τη γοητεία του αρχαιολογικού χώρου των Βασσών ο εξαιρετικός σκηνοθέτης Jean-Daniel Pollet, μόλις τον ανακάλυψε βρήκε ένα υπαρξιακό καταφύγιο λέγοντας «Εδώ μπορείς να υπάρξεις».

Χαρακτήρισε τον τόπο ως άκρον άωτον της μαγείας και για μια δεκαετία τον θεωρούσε το κέντρο του κόσμου. Τον επισκέφθηκε πολλές φορές και τρεις ταινίες του έχουν αναφορές στο ναό του Επικούριου Απόλλωνα. Η μία από αυτές «Βάσσες» είναι αφιερωμένη στο ναό. Πρόκειται για ένα κινηματογραφικό ποίημα. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης έχει περιγράψει ως εξής τη σχέση του με τις Βάσσες:

Πύλος: Το μήλον της Έριδος για Αθηναίους και Σπαρτιάτε

Ένα ταξίδι στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου

Το 425 π.Χ., στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου, ο κόλπος της Πύλου, το ιδανικό αυτό φυσικό λιμάνι, βρέθηκε άλλη μια φορά στο προσκήνιο της ιστορίας.

Το έβδομο έτος του πολέμου σαράντα αθηναϊκά πλοία, που περιέπλεαν την Πελοπόννησο εν πλω προς τη Σικελία, αναγκάστηκαν να προσορμιστούν στον κόλπο λόγω τρικυμίας.

Ο έμπειρος στρατηγός Δημοσθένης, ο οποίος συμμετείχε στην εκστρατεία, αντελήφθη τα πλεονεκτήματα της περιοχής και έπεισε τους Αθηναίους να οχυρώσουν με τείχος το ύψωμα Κορυφάσιο, βορείως του κόλπου του Ναβαρίνου, πάνω από τη φημισμένη Βοϊδοκοιλιά.

Ο Δημοσθένης αποσκοπούσε στη δημιουργία μιας αθηναϊκής ναυτικής βάσης στην επικράτεια των Λακεδαιμονίων. Έχοντας αυτήν ως ορμητήριο, οι Αθηναίοι, με τη βοήθεια των Μεσσηνίων, θα ήταν σε θέση να παρενοχλούν τους αιώνιους αντιπάλους τους.

Αφού όρθωσε μέσα σε έξι ημέρες οχυρώσεις στο Κορυφάσιο, ο Δημοσθένης έλαβε την απόφαση να παραμείνει στην Πύλο με πέντε πλοία. Ο υπόλοιπος στόλος αναχώρησε για τη Σικελία, ενώ δύο πλοία στάλθηκαν στην Αθήνα, προκειμένου να ζητηθούν ενισχύσεις.

Οι Λακεδαιμόνιοι, θορυβημένοι από τις εξελίξεις, ζήτησαν από τα στρατεύματά τους, που είχαν εισβάλει στην Αττική υπό τις διαταγές του βασιλιά Άγη Β’, να εγκαταλείψουν κάθε δραστηριότητα και να μεταβούν στην Πύλο. Για τον ίδιο λόγο ανακάλεσαν και το στόλο τους από την Κέρκυρα.

ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΑΕΤΟΥ

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 1943, δύο διμοιρίες του 9ου συντάγματος, αποτελούμενες από 80-90 αντάρτες, ερχόμενες από το Δυρράχι, έφτασαν στον Αετό με αρχηγό τον Ναπολέοντα Παπαγιαννόπουλο, από το Ψάρι. 

 Ο σύνδεσμος των ανταρτών τους ειδοποιεί, ότι έρχονται περίπου 14 Γερμανοί με ποδήλατα στον Αετό. Η εμπλοκή και μάχη με τη μικρή ομάδα Γερμανών στρα­τιωτών έγινε μέσα στον Αετό και έξω του Αετού, προς το χωριό Μαλίκι (Πολυθέα).

 Υποστηρίζεται από Μαλικαίους ότι η σύγκρουση είχε συνέχεια και μέσα στο Μαλίκι. Τούτο επιβεβαιώνε­ται και από τον επικεφαλής Διμοιρίας, που έλαβε μέρος στη συμπλοκή στο Μαλίκι.

Οι αντάρτες ξεκίνησαν από το Δυρράχι της Αρκαδίας στις 9 Σεπτεμβρίου, ημέρα Πέμπτη, με κατεύθυνση την Τριφυλία. Κατά την πορεία τους πληροφορήθηκαν τα της συνθηκολογή­σεως της Ιταλίας και πήραν την από­φαση να κατέβουν στην Πεδινή Τριφυ­λία, στα Αστικά Κέντρα (Κυπαρισσία, Φιλιατρά, Γαργαλιάνους, Πύλο), για να αφοπλίσουν τους εκεί Ιταλούς, δυνάμεως 2.500 ανδρών, μα οι συγκρούσεις στον Αετό-Μαλίκι και στη θέση Πάστρα, έξω από το χωριό Πιτσά (Σιτοχώρι) και τα όσα επακόλούθησαν, στάθη­καν εμπόδια ώστε να μην πραγματο­ποιηθεί η απόφαση, έφθασαν στα αστι­κά κέντρα όταν οι Γερμανοί είχαν αφοπλίσει τους Ιταλούς.

Στον Αετό οι αντάρτες έφθασαν, ύστερα από πορεία πολλών ωρών, μετά τα μεσάνυχτα. Παρέμειναν το πρωινό της Παρασκευής, έως να ετοι­μασθεί πρόχειρο φαγητό να φάνε και να φύγουν, όμως οι θερμές εκδηλώσεις των κατοίκων και ο ενθουσιασμός, ύστερα από τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, προμήνυμα της λευτεριάς, που ήταν διάχυτος παντού, καθυστέρη­σαν την αναχώρηση τους. Η ομάδα των Γερμανών στρατιωτών, φθάνει στον Αετό για να ζητήσει να πάρει τρόφιμα από την Κοινότητα. Προερχόταν από το γερμανικό κινητό τάγμα του Δωρίου, το οποίο δεν είχε τακτική επιμελητεία και εξαναγκαζό­ταν να προμηθεύεται κατά διαστήματα τρόφιμα από τις Κοινότητες των γειτο­νικών του χωριών. Λέγεται ακόμα πως οι Γερμανοί, για να μην ενθαρρυνθούν οι Έλληνες από τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, έκαναν επίδειξη δυνάμεως κινητοποιώντας μι­κρές στρατιωτικές τους ομάδες στα χωριά, απ' όπου περνούσαν αντάρτες.

Η καταγωγή του Φώτη Κόντογλου από την ιστορική Αρκαδιά

Του Θόδωρου Μπρεδήμα - 14/10/2014

Μετά την γενικότερη αναφορά μου στο όλον θέμα και μετά την διαπίστωση ότι και ο κατά πάντα σεβαστός Καθηγητής κ. Ζίας δεν είχε ασχοληθεί με την καταγωγή του Φώτη Κόντογλου και όντας υποψιασμένος από τον αείμνηστο Διονύση Πίτταρα ασχολήθηκα περαιτέρω.

Παρεμπιπτόντως θα αναφέρω ότι στη Μεσσηνία και συγκεκριμένα στον Ιερό Ναό του Μετοχίου του Αγίου Όρους, στη Μικρομάνη, το ξύλινο τέμπλο είναι πιστό του τέμπλου που είχε φιλοτεχνήσει ο Κόντογλου στο Ι. Ναό Αγίων Αναργύρων της Πάρνηθας Αττικής.

Επίσης ερευνάται από φιλότεχνο γλύπτη η ανεύρεση πίνακα ζωγραφικής του Κόντογλου με θέμα την Καλαμάτα. Θα είμαστε ευτυχείς να κοσμήσει τη Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας.

Συνεπώς το κύριο θέμα της αποψινής ομιλίας μου είναι να τεκμηριωθεί η καταγωγή του από την ιστορική Αρκαδιά, τη σημερινή Κυπαρισσία,  σε συνδυασμό με το μεγάλο ζωγραφικό- αγιογραφι­κό και λογοτεχνικό έργο του Φώτη Κόντογλου. Με το πρώτο αποθανατίζει την «εθνική τέχνη» και το δεύτερο την περίφημη αγιογραφική-παραδοσιακή βυζαντινή τεχνοτροπία του. 

Το λογοτεχνικό του έργο «Η πονε­μένη Ρωμιοσύνη» και κυρίως η αναφορά του στο δημοτικό μας τραγούδι «Τα έμορφα τραγού­δια μας» τον κατατάσσει στη χο­ρεία των μεγάλων διανοητών και αντανακλά «ένα αισθητικό και ηθικό όραμα θεμελιωμένο στην ελληνοκεντρική παράδοση» όπως πρόσφατα γράφτηκε.

Εισερχόμενος στο κύριο θέμα της ομιλίας μου επισημαίνω, αρχικά, την   επισταμένη ιστορική έ­ρευνα, μελέτη και ανακοίνωση δύο ανεκδότων εγγράφων, από τον ιστοριοδίφη Σωτήρη Ν. Αθανασιάδη που αξιολογήθη­καν από τον αλησμόνητο έγκριτο συγγρα­φέα και πολύ αγαπητό μου φίλο και τότε Διευθυντή της «Τριφυλιακής Εστίας» Διονύση Πιτταρά και αξιοποιήθηκαν από τον επίσης αλησμόνητο ιστορικό μελετητή Ι. Μ. Χατζηφώτη, έγιναν αιτία να αποκα­λυφθεί και να τεκμηριωθεί με αδιάσειστα στοιχεία,., η αρκαδινή καταγωγή του μεγάλου Κόντο­γλου.

Είχαμε… αστικό πριν 140 χρόνια;

Γράφτηκε από τον Ηλίας Μπιτσάνης

Με τον Ηλία Μπιτσάνη

Είχαμε αστική συγκοινωνία πριν από 140 χρόνια; 

Βεβαίως και είχαμε παρά το γεγονός ότι η πόλη ήταν περιορισμένη στο λόφο γύρω από το Κάστρο και τη λοφοσειρά που συνέχιζε νότια μέχρι τους Ταξιάρχες (στρατώνων). Και υπήρχε τέτοια ανάγκη γιατί ο μόνος δρόμος για να φτάσει κανένας στην πόλη ή να ταξιδέψει από αυτή για άλλους τόπους, ήταν ο θαλάσσιος. Θα αναρωτηθείτε πως θα μπορούσε να γίνει αυτό χωρίς να υπάρχει λιμάνι. Λύσεις πάντα υπήρχαν και εν προκειμένω στηνόταν μια πρόχειρη ξύλινη προβλήτα μέχρι να την… πάρουν τα κύματα.

Ο πρώτος που κατανόησε την αναγκαιότητα της προβλήτας ήταν ένας μεταξοβιομήχανος. Ο Γάλλος Φουρνέρ που κατά τον θρύλο είχε φτάσει μαζί με το εκστρατευτικό σώμα του Μαιζώνα, έμεινε και έστησε μια μεταξοβιομηχανία στο σημείο ακριβώς που βρίσκεται η «Ηλέκτρα». Ιχνη του κτιρίου βρέθηκαν κατά τη διάρκεια εκπόνησης μελέτης ανακατασκευής από τον αρχιτέκτονα Γ. Κυριακόπουλο πριν λίγα χρόνια.

 Εμπόριο γινόταν τότε μόνο από το θαλάσσιο δρόμο και έτσι γεννήθηκε η ιδέα της προβλήτας η οποία όμως το 1865 είχε καταστραφεί και οι ντόπιοι παράγοντες αδιαφορούσαν. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Μεσσήνη» (11/9/1865):

Επιχείρηση “Οχιά” (8-19 Ιουνίου) και “Αετός” που εξελίχθηκε μέχρι τα μέσα Ιουλίου στον Ταΰγετο αρχικά και μετά στον Πάρνωνα

Του Ηλία Μπιτσάνη 

Μια από τις σκληρότερες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της γερμανικής κατοχής ήταν σε εξέλιξη τέτοια εποχή το 1944 και κράτησε μέχρι και τον Ιούλιο, με τη συμμετοχή μεγάλης δύναμης Γερμανών εκπαιδευμένων στον ανταρτοπόλεμο και όλης της δύναμης των ταγματασφαλιτών Πελοποννήσου με διοικητή τον Παπαδόγκωνα. Πρόκειται για την επιχείρηση “Οχιά” (8-19 Ιουνίου) και στη συνέχεια “Αετός” που εξελίχθηκε μέχρι τα μέσα Ιουλίου στον Ταΰγετο αρχικά και μετά στον Πάρνωνα με εκατοντάδες νεκρούς αμάχους, πολλοί από τους οποίους εκτελέστηκαν με υποδείξεις των ταγματασφαλιτών.

Κατά βάση τη Γερμανική δύναμη αποτελούσε το Σύνταγμα 18 των Ορεινών Κυνηγών της Αστυνομίας, με δυνάμεις εκπαιδευμένες στον ανταρτοπόλεμο, που δρούσε στην περιοχή της Στερεάς Ελλάδας και ήταν αυτό που αργότερα έκαψε το Λιδωρίκι. Το σύνταγμα 18 , με τα δυο τάγματά του και τις δύο πυροβολαρχίες του ( 1η και 2η ) , πήρε διαταγή να προωθηθεί εκκαθαριστικά από βορρά προς νότο στον Ταύγετο και μετά στον Πάρνωνα με συνεργασία και υποστήριξη γερμανικών μονάδων της 117ης μεραρχίας του στρατηγού Βον Λε Σουρ και των ταγματασφαλιτών του συνταγματάρχη Παπαδόγκωνα σε Αρκαδία. Μεσσηνία και Λακωνία.

“ΟΜΟΛΟΓΙΑ” ΚΑΖΑΚΟΥ

Την επιχείρηση περιγράφει με κυνικό τρόπο ο αντισυνταγματάρχης Παν. Καζάκος, υποδιοικητής του Τάγματος Ασφαλείας Καλαμάτας (Μελιγαλά) σε έκθεση που είχε συντάξει τον Οκτώβριο του 1945, όταν πλέον οι ταγματασφαλίτες ήταν και πάλι οι... στυλοβάτες του “εθνικού κορμού”. Και γράφει: “Κατά τον μήνα Ιούνιον και Ιούλιον 1944 και επί 40ήμερον το Τάγμα (μείον Λόχος) υπό την Διοίκησιν του Ταγ/ρχου Στούπα Π. ενήργησεν εκκαθαριστικάς επιχειρήσεις εις Ταΰγετον εν συνδυασμώ και με επιχειρούσας γερμανικάς δυνάμεις διά την εξόντωσιν του συγκροτήματος του ΕΛΑΣ εις την περιοχήν ταύτην.

4 Λόχοι Τάγματος Ασφαλείας και δύο Τάγματα Γερμανικού Στρατού.

Δυνάμεις ΕΛΑΣ ακαθόριστοι (συγκρότημα Ταϋγέτου).

Δεν διεξήχθη μάχη ει μη σποραδικαί συγκρούσεις μικρών τμημάτων υποχωρούντων προς απόκρυψιν ή διαφυγήν προς άλλα κρησφύγετα.

Εκ της επιχειρήσεως ταύτης εκτός ενός αριθμού φονευθέντων ελασιτών προέκυψε το όφελος της ανευρέσεως αποθηκών τροφίμων άτινα δεν κατώρθωσαν να παραλάβουν μεθ’ εαυτών οι ελασίται.

Βιβλιοπαρουσίαση: Ηλίας Μπιτσάνης, "Μάρτης γδάρτης για τους σταφιδοπαραγωγούς"

ΚΛΙΚ στην φωτογραφία ή ΕΔΩ για να διαβάσετε το βιβλίο 

Ηλίας Μπιτσάνης

Πριν λίγες ημέρες η απότομη πτώση της θερμοκρασίας δημιούργησε τηλεοπτικό κλίμα "τρομοκρατίας" αλλά για τους παλιούς απλώς θύμισε το "Μάρτης, γδάρτης". Διάβασα μάλιστα ότι είχαμε ζημιές στις καλλιέργειες σταφίδας στην Πυλία από τον πάγο. Αν αυτά κάνουν εντύπωση σήμερα, φαντασθείτε την καταστροφή και το θρήνο στην Πελοπόννησο το 1931, όταν χιόνισε τέτοιες ημέρες σε όλη τη Βαλκανική και έπεσε ολικός παγετός σε όλη τη χώρα. 

Η καλλιέργεια σταφίδας καταστράφηκε, χιλιάδες οικογένειες ήρθαν σε απόγνωση και αντιμετώπισαν την κυβερνητική αδιαφορία για τη στήριξή τους. Από την πρώτη ημέρα συγκροτήθηκαν μεγάλα συλλαλητήρια, δόθηκαν υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν. Οι απελπισμένοι σταφιδοπαραγωγοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με την άγρια καταστολή. 

Οι κινητοποιήσεις τους κορυφώθηκαν τον Οκτώβριο στη Μεσσηνία, με τεράστια συγκέντρωση στην Καλαμάτα, την οποία ο Τύπος της εποχής ανεβάζει σε 15.000 κόσμο. Η προσυγκέντρωση έγινε στο Ασπρόχωμα όπου οι παραγωγοί έφτασαν με κάθε μέσο, οι Πύλιοι με επικεφαλής το Λούλη Τσικλητήρα έφτασαν έφιπποι. 

Η συγκέντρωση μέσα στην πόλη απαγορεύτηκε και οι σταφιδοπαραγωγοί συγκεντρώθηκαν στο γήπεδο του "Απόλλωνα" (σημερινό δημαρχείο) που τότε ήταν η άκρη της πόλης. Λίγες ημέρες αργότερα έγινε μεγάλο συλλαλητήριο στον Πύργο που αντιμετωπίστηκε με τη βία από τη χωροφυλακή με αποτέλεσμα να υπάρξουν τραυματισμοί.

Αυτοί οι 8 δραματικοί για τους παραγωγούς μήνες, συγκεντρώθηκαν στο βιβλίο "Μάρτης γδάρτης για τους σταφιδοπαραγωγούς" που προσφέρεται δωρεάν στους αναγνώστες μέσα από το eleftheriaonline.gr και σε αυτό το σύνδεσμο

https://eleftheriaonline.gr/images/3/2025/03/martis-gdartis.pdf

Θερμές ευχαριστίες στον καλό φίλο και συνάδελφο Γιάννη Σακκά και την σελιδοποίηση και την προθυμία του όποτε χρειαστεί και τον αγαπητό συνάδελφο Δημήτρη Πλεμμένο για την υποστήριξη

Μητροπέτροβας ο γενναίος γηραιός αγωνιστής του 1821 και κηδεμόνας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη

προσωπογραφία του Μητροπέτροβα (ελαιογραφία).

Συλλογή: Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Wikimedia

Εβδομήντα πέντε χρόνων ήταν στο Βαλτέτσι και
«ηνδραγάθησεν κατά την μάχην», όπως γράφει
ο Φωτάκος στους Βίους Πελοποννησίων Ανδρών.
Υπήρξε εκ των ηγετών των αντικυβερνητικών εξεγέρσεων
κατά τη διάρκεια της βαυαρικής αντιβασιλείας, το 1834.

Μητροπέτροβας (Γαράντζα [Μέλπεια] Μεσσηνίας, 1745 - 1838)

Ἀνέπτυξε πολεμικὴ δραστηριότητα κατὰ τὴ διάρκεια τῶν Ὀρλωφικῶν καὶ ἐργάστηκε γιὰ τὴν προετοιμασία τῆς Ἐπανάστασης στὴ Μεσσηνία.

 Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Ἀγώνα τάχθηκε στὸ πλευρὸ τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ πῆρε μέρος στὴ μάχη στὸ Βαλτέτσι καὶ στὴν ἅλωση τῆς Τριπολιτσᾶς. Φανατικὸς πολέμιος τῆς Ἀντιβασιλείας πρωτοστάτησε στὴν ἀνταρσία τῶν Μανιατῶν μετὰ τὴν καταδίκη τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ στὴν ἐξέγερση τῆς Μεσσηνίας γιὰ τὴν ὁποία καταδικάστηκε σὲ θάνατο, ἀλλὰ δὲν ἐκτελέστηκε λόγω τῆς προχωρημένης ἡλικίας του.

Βιογραφία

Ο Δημήτριος (Μήτρος) Πέτροβας (1745 – 12 Μαρτίου 1838), γνωστότερος ως Μητροπέτροβας ήταν Κλεφτοκαπετάνιος, παλιός συμπολεμιστής του Καπετάν Ζαχαριά και οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 από τη Μεσσηνία, καθώς και ένας από τους ηγέτες των αντικυβερνητικών εξεγέρσεων κατά τη διάρκεια της Βαυαρικής Αντιβασιλείας του Όθωνα (Βαυαροκρατία) το 1834.

Από την Γιάλοβα στην Κυπαρισσία, τέλη 19ου αι.

" Στο  Χάνι του Ρωμανού, 1 1/4 ώρα από τη Γιάλοβα, διασχίζουμε το ομώνυμο ποταμάκι, λίγο πιο κάτω από το χωριό Οσμάναγα (Κορυφάσιο).

 Ωραία διαδρομή. Μπροστά, αριστερά, απλώνεται η νήσος Πρώτη .

Προς τα ν.α. υψώνεται σε μήκος μια χαλαρά αρθρωμένη οροσειρά, η οποία εκτείνεται σχεδόν παράλληλα με την ακτή σε απόσταση περίπου 6  μιλίων από αυτήν. Αυτό πιστεύεται ότι είναι το Αιγάλεον των αρχαίων, οι ψήλοτερες  κορυφές του ονομάζονται τώρα Αγία Κυριακή, Αγία Βαρβάρα και Ψυχρό. 

Ολόκληρη η χώρα μεταξύ της θάλασσας και του Αιγάλεω είναι μεγάλης γονιμότητας, σταφίδες και ελαιώνες απλώνονται ως πολύ μακριά. Τα κυριότερα μέρη στο νότιο  τμήμα της πεδιάδας είναι η Λιγούδιστα ( Χώρα) με 2.580 κατοίκους και οι Γαργαλιάνοι με 5.070 κατ., που βρίσκονται στην ενδοχώρα. Στη διαδρομή μας βρίσκεται το λιμάνι του Μάραθου ή Μαραθούπολης (Ξενοδόχειο Παρασιράκη), που αναστηλώθηκε μετά από το  σεισμό του 1886, περίπου 2 1/2 ώρες από του Ρωμανού και απέναντι στη νήσο Πρώτη. Οι  Γαργαλιάνοι είναι 3/4 ωρ. στην ενδοχώρα.

Ο δρόμος συνεχίζει προς τη θάλασσα. Δεξιά, πέρα ​​από το Αιγάλεω, βλέπουμε τα Κοντοβούνια. Διασχίζουμε διάφορα ρέματα, συμπεριλαμβανομένου του μεγάλου ρέματος του Λαγκούβαρδου, και σε 1 3/4 ώρ., αφού φύγουμε από τον Μάραθο, φτάνουμε στο μικρό λιμανάκι  της Αγίας Κυριακής. Κάποια αρχαία ερείπια, που παλαιότερα βρίσκονταν εδώ, υποτίθεται ότι ήταν της Εράνας.

Βανδάλισαν το «Τρενοτεχνείο» ,τον χώρο πολιτισμού που είχε δημιουργήσει ο Νίκος Καλογερόπουλος

Το “Τρενοτεχνείο” στην Κυπαρισσία, ο χώρος πολιτισμού που δημιούργησε με μεράκι ο Νίκος Καλογερόπουλος βανδαλίστηκε από αγνώστους.

Το απόγευμα της παραμονής των Χριστουγέννων, ο Νίκος Καλογερόπουλος ήρθε αντιμέτωπος με την καταστροφή, γεμάτος θλίψη και απορία για το κίνητρο πίσω από την πράξη αυτή, σύμφωνα με τον ιστότοπο eleftheriaonline.gr

Τον βανδαλισμό διαπίστωσε το απόγευμα της παραμονής των Χριστουγέννων ο Νίκος Καλογερόπουλος . Το σοκ μεγάλο αλλά και η απορία του γιατί έγινε στόχος ένας χώρος πολιτισμού .

ΠΗΓΗ:https://www.youtube.com/watch?v=XAkMaHt_Fbc&t=37s

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Νέδα SOS.

 Το ποτάμι της Νέδας κινδυνεύει, από τους 7 υδροηλεκτρικούς σταθμούς. 

    Η ζημιά που θα προκληθεί στο περιβάλλον είναι πάρα πολύ μεγαλύτερη από το όφελος  της παραγωγής 6 MW που θα παράγουν οι 7 Υ/Η σταθμοί.

      Γιά 6 MW που θα παράγουν οι 7 Υ/Η σταθμοί ,  όσο ρεύμα δηλαδή παράγει ένα φωτοβολταικό 85 στρεμμάτων, αξίζει να  καταστραφεί το μοναδικό τοπίο της Νέδας, που ύμνησαν σπουδαίοι  ξένοι περιηγητές? *

Αν γίνουν οι 7 Υδροηλεκτρικοί σταθμοί στο ποτάμι της Νέδας:

α) Θα ανατραπεί ο δρομολογημένος τρόπος ανάπτυξης της περιοχής, που βασίζεται στους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, σε συνδυασμό με το ποτάμι της Νέδας, το εξαιρετικό οικοσύστημα της περιοχής και την Αρχιτεκτονική των χωριών.

 β) η καταστροφή του μεγάλου πλατανοδάσους στις όχθες της Νέδας θα είναι τεράστια λόγων των έργων, της μείωσης των υδάτων στην κοίτη του ποταμού και της ανθρωπογενούς εν γένει παρέμβασης που ευνοεί την σύγχρονη ασθένεια των πλατανιών,  

γ) θα καταστρέψει την σημαντική και σπάνια  και προστατευόμενη ιχθυοπανίδα του ποταμού,

 δ) θα επηρεάσουν αφενός τη φύση των δραστηριοτήτων αναψυχής και εναλλακτικού τουρισμού και τη δυνατότητα να υφίστανται και αφετέρου θα προκαλέσουν αισθητική και περιβαλλοντική υποβάθμιση.

 ε) Θα επηρεαστεί αρνητικά το υπέδαφος λόγω της τεράστιας μείωσης του νερού στην κοίτη  του ποταμού. 

στ) θα επηρεαστεί αρνητικά η χλωρίδα και η πανίδα 

ζ) η αρνητική επίδραση στο κλίμα είναι προφανής.  

* Να τί έγραψαν ξένοι περιηγητές γιά τη Νέδα.

Γράφει ο Μπελέ:

« Απερίγραπτος είναι η ομορφιά και το θέλγητρον του τοπίου αυτού, το οποίο θα ηδύνατο τις να συγκρίνει προς το ιταλικόν Tivoli και τους καταρράκτες της επαύλεως του Μαικήνα».

Ο Δεύτερος Μεσσηνιακός Πόλεμος (Α’ Μέρος)

του Μανώλη Χατζημανώλη,

To 724 π.Χ οι Μεσσήνιοι εγκαταλείπουν την οχυρή Ιθώμη από όπου προβάλλουν αντίσταση επί είκοσι ολόκληρα χρόνια ενάντια στους Λακεδαιμόνιους και αποσύρονται ηττημένοι στις επιμέρους κοινότητές τους. Ο Α’ Μεσσηνιακός Πόλεμος, ένας από τους μεγαλύτερους σε διάρκεια της Αρχαιότητας έχει μόλις λάβει τέλος. Όσοι από τους ευγενείς Μεσσήνιους έχουν δεσμούς συγγένειας ή φιλοξενίας με αριστοκρατικά γένη της Σικυώνας, του Άργους και των γειτονικών Αρκάδων ξενιτεύονται προκειμένου να αποφύγουν τον σπαρτιατικό ζυγό, ενώ η φατρία των Μεσσηνίων Ιερέων καταφεύγει στην ιερή πόλη Ελευσίνα. Από την άλλη όσοι τελικά παραμένουν στην χώρα μεταπίπτουν σε καθεστώς περιοίκων, δηλαδή ελεύθερων αγροτών με σχετική αυτονομία στις κοινότητές τους, αλλά χωρίς πολιτικά δικαιώματα. Ορκίζονται υποταγή στην Σπάρτη και υποχρεώνονται να παραδίδουν την μισή τους σοδειά ως φόρο υποτέλειας. Επίσης οφείλουν να είναι παρόντες στις κηδείες των βασιλιάδων ή άλλων Λακεδαιμόνιων αξιωματούχων όλοι τους, άνδρες και γυναίκες, μαυροφορεμένοι. Όπως γράφει και ο ελεγειακός ποιητής Τυρταίος:
“Σαν γαϊδούρια βαρυφορτωμένα, εργάζονται για τους αφέντες τους και τους προσφέρουν το μισό από αυτό που βγάζει η γη τους“

Οι Λακεδαιμόνιοι από την πλευρά τους, αφού καταστρέφουν συνθέμελα την εγκαταλελειμμένη Ιθώμη, ξεκινούν την μοιρασιά της χώρας: Στους Ασινείς συμμάχους τους, τους οποίους είχαν εκδιώξει οι Αργείοι λίγα χρόνια νωρίτερα από την Αργολίδα, παραδίδουν την περιοχή του μεσσηνιακού ισθμού και στους απογόνους του Ανδροκλή, του βασιλιά της Μεσσηνίας που επιθυμούσε την συνδιαλλαγή με την Σπάρτη και είχε δολοφονηθεί από την φιλοπόλεμη μερίδα της χώρας του, χαρίζουν την χώρα της Υαμίας. Οι ίδιοι προσαρτούν την εύφορη κοιλάδα του ποταμού Παμίσου και αποκτούν μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις λύνοντας σε μεγάλο βαθμό το αγροτικό τους πρόβλημα. Η Σπάρτη γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη και αναπτύσσει εμπορικές σχέσεις με τον υπόλοιπο ελληνικό κόσμο και την Ανατολή. Παράλληλα μετατρέπεται σε πνευματικό κέντρο όπου ανθούν η μουσική (Τέρπανδρος) και η ποίηση (Αλκμάνας). Με την αυτοπεποίθησή τους ενισχυμένη, οι Λακεδαιμόνιοι στέλνουν αποίκους στην Ιταλία, οι οποίοι ιδρύουν την πόλη του Τάραντα, ενώ διεκδικούν και την περιοχή της Θυρέας από το γειτονικό Άργος (σημερινή Κυνουρία). Συντρίβονται όμως από τους Αργείους στις Υσιές (669 π.Χ), λόγω της υιοθέτησης εκ μέρους των τελευταίων της αργολικού τύπου ασπίδας και της τελειοποίησης της τεχνικής της οπλιτικής φάλαγγας.

Την ίδια περίοδο στην Μεσσηνία, η σιωπηρή οργή των γόνων των παλαιών αριστοκρατικών οικογενειών των Μεσσηνίων, που βλέπουν το βιος τους και την λήψη των πολιτικών αποφάσεων να νέμονται μεταξύ των Σπαρτιατών αφεντών τους, έχει φτάσει στο κρίσιμο σημείο της. Έτσι, τριαντα εννέα χρόνια μετά την πτώση της Ιθώμης το 685 π.Χ [Παυσανίας] ή κατ’άλλους μετά την σπαρτιατική ήττα στις Υσιές περί το 660 π.Χ, το μίσος των Μεσσηνίων για την καταπίεση δεκαετιών εκρήγνυται και οι Μεσσήνιοι νέοι, με προεξάρχοντες αυτούς της Ανδανίας που ξεχωρίζουν για το πλήθος και την ανδρεία τους, ακολουθούν το παράδειγμα των ηρώων παππούδων τους και παίρνουν για ακόμα μια φορά τα όπλα εναντίον της μισητής Σπάρτης. Μεταξύ των νέων αυτών, που όπως μας περιγράφει ο Παυσανίας δεν έχουν ζήσει τις φρίκες του πολέμου και προτιμούν τον θάνατο από την δουλεία, ξεχωρίζει λόγω της γενναιότητας και της φιλοπατρίας του ο Αριστομένης του Νικομήδη.

Ο Ηλίας Μπιτσάνης για την ιστορία της Καλαμάτας

Με αφορμή τον σημερινό ιστορικό περίπατο και μια συζήτηση προς το τέλος του, επειδή ζητήθηκε από φίλους αναρτώ τη σειρά 20 επεισοδίων με την ιστορία της Καλαμάτας σημείο προς σημείο όπως αποτυπώθηκε στις «Ιστορικές διαδρομές» που οργανώθηκαν και μεταδόθηκαν από το eleftheriaonline.gr πριν από 6 χρόνια

https://eleftheriaonline.gr/local/politismos/history/item/166600-enas-xronos-istorikes-diadromes-stin-kalamata?fbclid=IwAR1c7e3beU3F6ysHW0RIlOqmLnZXHLPimh9KdY1Uwwvuc7yktXOYIGWah3Q

Και ένα βίντεο από την εκπομπή της ΕΡΤ «Από πέτρα και χρόνο» που προβλήθηκε τέτοιες ημέρες το 2021

https://www.ertflix.gr/vod/vod.145468-apo-petra-kai-khrono-3?fbclid=IwAR0X7tM73m1BIvyvcgjbBkZc6w326lRj8Wt6KVDsPPjR_Pu0Naq-34X1liA

[Στη φωτογραφία με το Λευτέρη Ελευθεριάδη από την εκπομπή της ΕΡΤ και στο «τοπόσημο» της «Μεσσηνιακής Γερουσίας]

200 ΧΡΟΝΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΡΕΣΑΛΤΟ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΟΡΩΝΗΣ

Το Ρεσάλτο στο Κάστρο της Κορώνης (13η Φεβρουαρίου 1824)

του Θεμιστοκλή Αγγ. Αποστολίδη 

 

Η επανάσταση για την εθνική παλιγγενεσία της Ελλάδας είχε καλά ριζώσει στην Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα.

Πόλεις σύμβολα, όπως η Καλαμάτα, η Τρίπολη και άλλες ήταν στα χέρια των επαναστατών. Τα κάστρα της Κορώνης και της Μεθώνης, τα κατείχαν οι Τούρκοι, θεωρούνταν απόρθητα και ιδιαίτερα το κάστρο της Κορώνης ανεφοδιαζόταν από την θάλασσα, όποτε ήθελε χωρίς αντίσταση.

Οι πρόκριτοι της επαρχίας Κορώνης που περιλάμβανε τους τέως Δήμους Κολλωνίδων, Αιπείας, Πεταλιδίου και τμήμα της Βουφράδας, μαζί με τους δημογέροντες και τους καπεταναίους συνήλθαν στο χωριό Βουνάρια κρυφά στις αρχές του Ιανουαρίου 1824, γιατί εκεί ήταν η έδρα του επαρχείου και της δημογεροντίας, με παρότρυνση των στρατηγών Νικήτα και Κεφάλα, καθώς και του Υπουργού Πολέμου της κυβέρνησης Αναγνώστη Παπαγεωργίου ή Αναγνωσταρά να επιχειρήσουν με έφοδο την άλωση του Κάστρου.

Η απόφαση για την έφοδο ήταν ομόφωνη και στέλνεται στην Υπέρτατη Διοίκηση στο Ναύπλιο ο πρόκριτος Γεώργιος Γεωργόπουλος από την Κορώνη και την 14η Ιανουαρίου 1824 έλαβε την έγκριση για το εγχείρημα.

Τις μέρες αυτές καταφθάνει στα Βουνάρια ο Αρχιμανδρίτης Άνθιμος Ζερμπίνος από την Ρωσία, με μεγάλο χρηματικό ποσό, που συνέλεξε με εράνους από τις ακμάζουσες ελληνικές και κορωναίϊκες παροικίες εκεί της Οδησσού, του Ταϊγανίου, της Μαριούπολης και του Αστραχάν καθώς και από τους Ομόδοξους Ρώσους και καταβάλει στην τοπική διοίκηση τα χρήματα για τις δαπάνες της εφόδου.

Το ρωσικό προξενείο της Κορώνης καλεί τους καπεταναίους Ηλία Καραπαύλο και Θεόδωρο Δαρειώτη να βιαστούν για το εγχείρημα αυτό, γιατί ο Σουλτάνος μαζί με τον Ιμπραήμ πασά της Αιγύπτου, θετό γιό του Μωχάμετ Αλί προετοιμάζονται να καταπνίξουν την Ελληνική Επανάσταση.

Έτσι την 28η Ιανουαρίου 1824 ο έπαρχος , οι πρόκριτοι, οι δημογέροντες και οι καπεταναίοι της επαρχίας αφού συσκέφτηκαν στα Βουνάρια, αποφάσισαν ομόφωνα:

1)Να καταγραφούν από τους καπεταναίους 100 εντόπιοι στρατιώτες, άξιοι και ατρόμητοι, οι οποίοι θα ανεβούν πρώτη φορά στο κάστρο και θα διαιρεθούν σε τρείς κλάσεις πρώτην, δευτέραν και τρίτην.

80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΦΛΕΒΑΡΗ ΤΟΥ 1944

ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ  Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ 

Γράφει ο Ηλίας Μπιτσάνης 

"Γέμισε το Αμφιθέατρο της Φιλαρμονικής στην Καλαμάτα στην εκδήλωση τιμής και μνήμης για την εκτέλεσε εκατοντάδων πατριωτών από τους Γερμανούς πριν ακριβώς 80 χρόνια.

 Σε ατμόσφαιρα συγκίνησης μίλησαν εκ μέρους της ΕΣΔΟΓΕ η Αλεξάνδρα Σάντα και ο Αριστομένης Συγγελάκης ενώ συντόνισε ο Κώστας Αλεξίου. Είχα την τιμή στην εκδήλωση να μιλήσω για το ιστορικό των εκτελέσεων.

Μεγάλο το κείμενο της ομιλίας αλλά το αναρτώ για τους φίλους που το ζήτησαν και εκείνους που ενδεχομένως ενδιαφέρονται:

«Αποτελεί ύψιστη τιμή για μένα η ανάθεση της εξιστόρησης των όσων συνέβησαν το ματωμένο Φλεβάρη του 1944 στην Καλαμάτα, με αφορμή τη συμπλήρωση των 80 χρόνων από την ημέρα της εκτέλεσης των πατριωτών στο Σύνταγμα. Ηταν τέτοιες ώρες όταν ο Γερμανός λοχαγός Σμίτ με το παραμπέλουμ στο χέρι μαζί με άλλους, εκτελούσαν ίσως και εκατοντάδες πατριώτες στο χώρο του παλαιού στρατοπέδου, βυθίζοντας στο πένθος τις οικογένειες, τους φίλους τους, την πόλη και τη Μεσσηνία.

Το «ΔΟΓΜΑ» ΤΩΝ «ΑΝΤΙΠΟΙΝΩΝ»

Η δεύτερη γερμανική κατοχή στη Μεσσηνία άρχισε στις 9 Σεπτέμβρη του 1943 και τελείωσε ένα χρόνο αργότερα. Ηταν ένας χρόνος που βάφτηκε με αίμα πατριωτών και σημαδεύτηκε από ανυπολόγιστες καταστροφές σε όλη τη Μεσσηνία. Όταν οι Γερμανοί έφτασαν πάλι στην Καλαμάτα μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το ΕΑΜ κυριαρχούσε πολιτικά σε πόλεις και χωριά ενώ ο ΕΛΑΣ μετά και την προσχώρηση αξιωματικών και ανδρών του Ελληνικού Στρατού, κυριαρχούσε στρατιωτικά και οι δυνάμεις του έφθαναν και μέσα στην Καλαμάτα. Οι Γερμανοί επιχείρησαν να στηρίξουν την κυριαρχία τους όχι μόνον με την υποταγή λαού, αλλά και με τη βοήθεια των Ελλήνων συνεργατών τους που διόρισαν σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού. Ενώ παράλληλα ξεκίνησαν να οργανώνουν τα Τάγματα Ασφαλείας ως στρατιωτική δύναμη δοσιλόγων που ενεργούσαν σε συνεργασία και για λογαριασμό των κατακτητών.

Messinian success stories.

Του Γιώργου Γκόνη 

Messinian success stories.

 Τουτέστιν μας εξ-αγοράζουν και ημείς ...άδομεν.

  Ιδιοποιούνται Μονοπωλιακά την Γαιοπρόσοδο της περιοχής δηλαδή την ιστορία, την παράδοση, το κλίμα, τις δεξιότητες, τις ποικιλίες, το όνομα, το τοπίο (ελπίζω να μην αδικώ την σκέψη του αγαπημένου μου καθηγητή γεωγραφίας Κωστή Χατζημιχάλη) και εμείς σχεδόν πανηγυρίζουμε μέσα στο  ...απόλυτο φαντασιακό κενό μας και του ανίσχυρου παραγωγικού συστήματος, που αδυνατεί να οργανώσει και να οργανωθεί, δηλαδή να αναπαραχθεί.  

1.Η ΤΕΜΕS (COSTA NAVARINO) και οι Αδερφοί Αντετοκούνμπο "αξιοποιούν την οινική παράδοση της Μεσσηνίας" με τος ιδόκτητους αμπελώνες, που απέκτησαν με αγορά στο Μουζάκι Τριφυλίας (https://www.forbesgreece.gr/forbes-elliniki-ekdosi/3764404/ellinika-oinopoieia-stoxeuoun-sto-xrimatistirio-georgiadis-antetokounmpo-meta-to-deal-me-tin-temes)!

2. ο Σείχης Ταχνούν Μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναϊ΄άν αγόρασε (εκτός από ακίνητα, ξενοδοχεία και εγκαταστάσεις ΑΠΕ) 40.000 ελαιόδενδρα σε Ερμιόνη και Μεσσηνία https://www.tharrosnews.gr/2023/11/tachnoun-bin-zagient-al-naian-o-seichis-pou-agorase-40-000-rizes-elies-se-messinia-kai-ermioni/ ,

3. 51 Ξεοδοχειακές Μονάδες πωλούνται στην Μεσσηνία (πολλές απ' αυτές είναι ή βρέθηκαν σε πλειστηριασμό) https://www.spitogatos.gr/pwliseis-xenodoxeia/messinia , ενώ οι αφίξεις από το εξωτερικό μειώνονται και σχεδόν όλοι επείγονται να πουληθεί το αεροδρόμιο, ως μόνη σωτηρία!!!!

Ενώ συμβαίνουν αυτά, οι Χωρικές Ανισότητες μεγενθύνονται, ακόμη και σε ενδοπεριφερειακό επίπεδο της Πελοποννήσου, μιας  των πτωχοτέρων Περιφερειών της Ε.Ε.:

Α. Δημογραφικά η Μεσσηνία εμφανίζει μείωση πληθυσμού -9,4% (αντίστοιχα  -6,8% η Περιφέρεια και - 3,5% η Χώρα), ενώ 5 από τους 6  Δήμους εμφανίζουν μείωση από -16,9% έως 24,4% (απογραφή 2021)!!!

Β. Οικονομικά: η Μεσσηνία εμφανίζεται ως ο φτωχότερος νομός της Πελοποννήσου, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ από το 2018 έως το 2020!!!

Γ. Πολιτικά: στην Μεσσηνία το ΕΣΠΑ 2014-2020(23) έμεινε σχεδόν στα χαρτιά. Ούτε ΕΝΑ ΕΡΓΟ δεν ολοκληρώθηκε.