Γιώργος Κασιμάτης: H συνταγματικότητα του 3ου "Μνημονίου"

Δημοσίευση 27.11.2017

ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΓΝΩΜΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ» 

Α. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Το άρθρο 44 § 2 Σ προβλέπει τη διεξαγωγή δύο ειδών δημοψηφίσματος: Το “δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα” και το “δημοψήφισμα για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά”. Και τα δύο είδη δημοψηφισμάτων είναι δεσμευτικά με την εξής έννοια:

Η δεσμευτικότητα και των δύο κατηγοριών είναι επιπέδου κυβερνητικής πράξης και κοινού νόμου αντίστοιχα -δεν είναι συντακτικού ή αναθεωρητικού επιπέδου. Το πρώτο δεσμεύει την άσκηση της κυβερνητικής λειτουργίας μόνο ως προς το βασικό ουσιαστικό περιεχόμενο του ερωτήματος και το δεύτερο δεσμεύει την άσκηση της νομοθετικής λειτοργίας ως προς το περεχόμενο του ψηφισμένου νομοσχεδίου και μόνο, εφόσον πρόκειται για κοινωνικό θέμα και εφόσον το κοινωνικό θέμα δεν επηρέαζει τα δημόσια έσοδα ή έξοδα. Το ότι η δεσμευτικότητα των προβλεπόμενων δημοψηφισμάτων δεν είναι αυξημένης τυπικής δύναμης, αλλά επιπέδου ισχύος πράξεων των συντεταγμένων εξουσιών -εδώ κυβερνητικής και νομοθετικής πράξης αντίστοιχα- έχει ως συνέπεια ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η νομοθετική εξουσία δεν μπορεί αντίστοιχα να τροποποιήσει ως προς τη βασική του ουσία το περιεχόμενο της απόφασης του δημοψηφίσματος, παρά μόνο εφόσον αιτιολογήσει και θεμελιώσει την τροποποίηση με νέα δεδομένα ή κριτήρια της διακριτικής της ευχέρειας. Μπορεί, με άλλες λέξεις, η κυβέρνηση (το Υπουργικό Συμβούλιο) να πάρει μια νέα απόφαση για το ίδιο εθνικό θέμα με βάση νέα κριτήρια και δεδομένα και η νομθετική εξουσία, μετά από άσκηση νέας νομοθετικής πρωτοβουλίας, να ψηφίσει νέο νομοσχέδιο για το ίδιο κοινωνικό θέμα.

Κασιμάτης: «Να τι σημαίνει το Αγγλικό Δίκαιο που η Ελλάδα σήμερα πουλάει Ομόλογα και πανηγυρίζει ο Στουρνάρας»

Ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης αποκαλύπτει τι σημαίνει η αλλαγή του δικαίου για τα νέα ομόλογα
Με το ελληνικό οι κανόνες λειτουργούν υπέρ του οφειλέτη, ενώ με το αγγλικό υπέρ του δανειστή!

Αν γίνει η αλλαγή που μας ζητάνε επίμονα οι δανειστές, δεν μπορείς να ζητήσεις μείωση του χρέους

Απαράδεκτη είναι η τυχόν αποδοχή του αγγλικού δικαίου στη νέα δανειακή σύμβαση, υπογραμμίζει με συνέντευξή του στο «ΠΑΡΟΝ» ο έγκριτος συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, παραθέτοντας ουσιαστικά επιχειρήματα. Ο κ. Κασιμάτης εξηγεί ότι οι δανειστές μας θέλουν να επιβάλουν το αγγλικό δίκαιο επειδή αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν πειραματόζωο και στο πλαίσιο μιας αντίληψης κατοχής του ευρωπαϊκού Νότου απ” τον Βορρά.

Εξηγεί επίσης, και μάλιστα και με παραδείγματα, ότι η επιβολή του αγγλικού δικαίου λειτουργεί πάντα υπέρ του δανειστή και ποτέ υπέρ του οφειλέτη, ο οποίος όμως είναι το αδύναμο μέρος σε τέτοιες δανειακές συμβάσεις.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο ο οφειλέτης δεν μπορεί να ζητήσει μείωση του χρέους ακόμα κι αν είναι επαχθές, σε κάποιο μέρος του.
Αναλυτικά η συνέντευξη του έγκριτου συνταγματολόγου:

Η συζήτηση στο ΠΑΣΟΚ για έναν άλλο δρόμο

Ήταν μονόδρομος η προσφυγή του ΓΑΠ στο ΔΝΤ;

«Γιατί όλοι ξέρουμε τις συνέπειες για το λαό από τις νεοφιλελεύθερες συνταγές που επιβλήθηκαν σε όσες χώρες παρενέβησαν οι διεθνείς οργανισμοί.

Έτσι, με πλήρη συναίσθηση των ευθυνών μας, απέναντι στον ελληνικό λαό, είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε μια σειρά γενναίες οικονομικές αποφάσεις, που είναι όμως, δικής μας επιλογής, για να εξυγιάνουμε αποφασιστικά την οικονομία μας και ειδικότερα το ισοζύγιο πληρωμών.

Αυτό γίνεται σήμερα, για να μη βρεθούμε στην ανάγκη αργότερα να χάσουμε τη δυνατότητα εθνικών επιλογών για τη λύση των προβλημάτων μας»

Ανδρέας Παπανδρέου, 12-10-1985

Στο ΠΑΣΟΚ παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, φαίνεται αρκετοί να επιμένουν στην αυτοδικαίωση και στην γραμμή των μνημονίων.


Με αφορμή τις αναφορές του Νίκου Χριστοδουλάκη
για τον "άλλο δρόμο" και τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν ο Βασίλης Ασημακόπουλος αναφέρεται σε κείμενό του στο sllpres:

"..Η γραμμή της “μνημονιακής αυτοδικαίωσης”, σε συνδυασμό με τη δίδυμη αδελφή της για τον “λαϊκισμό των Πλατειών”, αναπαράγουν το τραύμα, συμβάλλοντας στην παρατηρούμενη στασιμότητα του ΠΑΣΟΚ.

Το εμποδίζουν να επικοινωνήσει με κοινωνικά ακροατήρια, να ανακτήσει δηλαδή στοιχεία του πολυσυλλεκτικού του χαρακτήρα... "

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης όπως αναφέρει στο κείμενό του ο Βασίλης Ασημακόπουλος είχε προειδοποιήσει:

«Προπαγανδίζουν – δεν πρόκειται για λόγο – ότι εντάσσεται [ενν: η Ελλάδα] στην ΟΝΕ.

Δια μέσου όμως ενός άλλου δρόμου, που δείξαμε χρόνια πριν, αναπτυξιακού και επόμενα δίκαιου κοινωνικά, θα μπορούσε να είχε ενταχθεί ήδη, χωρίς τον κίνδυνο να εξέλθει ή να είναι εύκολα εκβιάσιμος υπότροφός της. […]

Οι εξωτερικοί δανειστές διαφόρων μορφών, η απειλή πολέμου και όχι η ελεύθερη λαϊκή θέληση θα αποφασίζουν πώς και από ποιον θα κυβερνάται η χώρα»

Απόσπασμα από το κείμενο αποχώρησης του Μιχάλη Χαραλαμπίδη από το ΠΑΣΟΚ, στο 5ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (Μάρτιος 1999).

Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του, “Το Σχέδιο μας για την Ελλάδα. Ελάτε στην πολιτική” (Γόρδιος, 2000).

_____***_____

Η συζήτηση στο ΠΑΣΟΚ για έναν άλλο δρόμο

ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

«Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που είναι τόσο ευαίσθητη σε θέματα που αφορούν την εθνική μας ανεξαρτησία, δεν είναι δυνατόν να διακινδυνεύσει, έστω και στο παραμικρό, μια τέτοια εξέλιξη. Γιατί, πέρα από το θέμα αρχής, που συνδέεται με τον περιορισμό της εθνικής ανεξαρτησίας που θα ακολουθούσε μια υπερχρέωση της χώρας, υπάρχει και σοβαρή ιδεολογική αντίθεση με το είδος της οικονομικής πολιτικής που επιβάλλεται από τους διεθνείς χρηματοδοτικούς οργανισμούς σε τέτοιες περιπτώσεις…»

«Η Ελλάδα παραμένει ο πειραματικός σωλήνας της κοινωνίας του 1%»-Νίκος Σίμος

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΣΙΜΟΣ

Στην Ελλάδα, την αέναη αποικία χρέους σήμερα , το 2010 συντελέστηκε ένα πείραμα

Ένα πείραμα αμιγούς νεοφεουδαρχικής αντίληψης του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, που επιβλήθηκε μέσω του εύηχου πλην αντιοικονομικού, αντιαναπτυξιακού και σαφώς αντικοινωνικού τίτλου που άκουγε στον ψυχρό στερεότυπο «Σύμφωνο σταθερότητας»

Ένα σύμφωνο στραγγαλισμού των οικονομιών των χωρών που είχαν στοχοποιηθεί σαν τα θύματα της χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης του παγκοσμιοποιητικού εγχειρήματος

Ένα σύμφωνο που περιείχε ταυτόχρονα την παράλληλη εκποίηση ζωτικών τμημάτων των οικονομιών των θυματοποιημένων χωρών, προκειμένου να σωθούν από την τοξικότητα που έφερναν τα ομόλογα των τραπεζών των ισχυρών χωρών της Ευρωζώνης (Γαλλίας – Γερμανίας) για να μην διακυβεύσει την κατάρρευση το νεοταξικό εγχείρημα της Ενωσιακής χρηματοπιστωτικής κολεκτιβοποίησης .

Το πείραμα αυτό αφορούσε τον Νότο της Ευρώπης, σχεδόν αποκλειστικά, γιατί ο Βορράς της Ευρώπης χρησίμευε στον ρόλο του επιτηρητή της πορείας ενός σχεδίου, που είχε μετατρέψει την ΕΕ σε μια δυστοπική νεοφεουδαλιστική κολεκτίβα, το επέκεινα του σχεδίου αυτού το ζήσαμε λίγα χρόνια μετά και αυτό περνά από την βιοτρομοκρατία στην σχεδιαζόμενη ψηφιοποίηση της οικονομίας, με στόχο τον απόλυτο έλεγχο των κοινωνιών της Ευρώπης

ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥΣ- ΤΏΡΑ ΜΈΣΩ ΤΟΥ drill-drill-drill ΤΗΣ CHEVRON (Τι πρέπει να ξέρεις)

Η ιστορία με το φούσκωμα του δημοσίου χρέους και των τριών ελληνικών μνημονίων, που ακολούθησαν ως απότοκος της παγκόσμιας κρίσης του 08, είχε πάντοτε μια σταθερή και απλή στόχευση:

✔️Το να βάλουν κάποιοι τρίτοι στο χέρι τα ενεργειακά και μεταλλευτικά αποθέματα της χώρας, μέσω υποθηκεύσεων, έναντι του χρέους.

Αυτά τα κοιτάσματα περιλαμβάνουν:

🔹κοιτάσματα εξορύξιμου φυσικού αερίου (η Αμερικανική Γεωλογική Εταιρεία τα υπολογίζει σε 29.000 κυβικά. χιλιόμετρα μόνο όσα βρίσκονται εντός της ΑΟΖ του Ιονίου και Νότια της Κρήτης). Στο Αιγαίο δεν φαίνεται ότι υπάρχουν σοβαρά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα. 

Από αυτά,  στα ήδη αδειοδοτημένα από το 18 οικόπεδα νοτιονανατολικα της Κρητης και στο Ιόνιο, από τις έρευνες που κάνει η Mobil, εκτιμάται τώρα ότι θα είναι διαθεσιμα 680 κυβικά. χιλιόμετρα φυσικού αερίου, περίπου. Όσα έχει ήδη ανακαλύψει και εκμεταλλεύεται η Αίγυπτος στο κοίτασμα Zor, λίγα χιλιόμετρα νοτιότερα. 

Η πρόσφατη εμπλοκή και της αμερικανικής Shevron για τα "οικόπεδα" νότια της Πελοποννήσου και όσα εκτείνονται μέχρι και τα όρια της Λυβικής και της οριοθέτησης της ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου του 20 στην Νότια Κρήτη, πολλαπλασιάζουν τις αναμενόμενες εξορύξεις (καταργώντας τώρα στην πράξη και το παράνομο Τουρκολυβικό σύμφωνο, που έγινε επί της περιόδου της διακυβέρνησης Τραμπ1.0)

🔹 σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου, δευτερεύουσας πλέον σημασίας

Το μνημονιακό πολιτικό σύστημα έχει ευθύνες σύμφωνα με το πόρισμα του ΕΔΟΑΣΑΑΜ για τα Τέμπη

Τέμπη: Η εγκατάλειψη των σιδηροδρόμων με αριθμούς – Τι αναφέρει το πόρισμα

Ας μην το ξεχνά και η μνημονιακή αντιπολίτευση

Τασιόπουλος Γιώργος 

Την εικόνα της πολυετούς εγκατάλειψης των ελληνικών σιδηροδρόμων, σε υποδομές και προσωπικό αποτυπώνει το Πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ) για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.

Διαβάζουμε από το πόρισμα:

"....12. Ο ελληνικός σιδηροδρομικός τομέας υπέφερε πολύ από τις οικονομικές κρίσεις που ξεκίνησαν στα τέλη του 2009 και κορυφώθηκαν το 2010. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την κακή συντήρηση και την όλο και πιο υποβαθμισμένη υποδομή και μια διαρθρωτική έλλειψη προσωπικού, απαραίτητου για να συνεχίσει να παρέχει τις συνήθεις υπηρεσίες. Το σιδηροδρομικό σύστημα δεν είχε ανακάμψει από αυτή την κατάσταση μέχρι τις αρχές του 2023.

«Το γερμανικό σύνδρομο» , η αγωνιώδης εμμονή του Βερολίνου για κυριαρχία-Μάκης Ανδρονόπουλος

Το 2013 ,ο δημοσιογράφος Μάκης Ανδρονόπουλος εκδίδει το βιβλίο με τίτλο «Το Γερμανικό Σύνδρομο».

 11 χρόνια μετά το περιεχόμενο του παραμένει επίκαιρο και η επανέκδοση του ήταν μάλλον επιβεβλημένη. Τα όσα συμβαίνουν στην Γερμανία, επηρεάζουν όλη την Ευρώπη. Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στη Γερμανία κατά τη διετία του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, εξαιτίας της απώλειας του ενεργειακού πλεονεκτήματος, και όχι μόνο, κατέληξε σε μια μείζονα πολιτική κρίση που οδηγεί τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Σημειωτέον ότι η κρίση ξέσπασε μία ημέρα μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. 

Η επικείμενη αναμέτρηση απειλεί τη Γερμανία με πολιτική και οικονομική αποσταθεροποίηση· κι αυτό, στην ιστορική φάση όπου οι συνθήκες επιτρέπουν τον επανεξοπλισμό της χώρας, λόγω του εξ Ανατολών κινδύνου. Συνεπώς, η επικαιροποιημένη επανέκδοση του Γερμανικού Συνδρόμου έρχεται σε μια ενδιαφέρουσα για όλη την Ευρώπη συγκυρία, καθώς το 2024 εκδόθηκαν πρώτα τα απομνημονεύματα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τώρα της Άνγκελα Μέρκελ, που φωτίζουν πτυχές της γερμανικής πολιτικής στην κρίση του ευρώ και της Ελλάδας. Η επικαιροποίηση επικεντρώνεται τόσο στη στρατηγική του Βερολίνου για τον επανεξοπλισμό, όσο και στη διακύβευση των γερμανικών εκλογών και τη δομική κρίση της οικονομίας. 

Η κατανόηση της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας προϋποθέτει, πέρα από τη γνώση της ιστορικής της έκφανσης, το διανοητικό και πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτή διαμορφώνεται. Ο δημοσιογράφος Μάκης Ανδρονόπουλος προέβη σε μια πρώτη προσπάθεια κατανόησης της πολιτικής του Βερολίνου με γνώμονα τη συγκρότηση της «γερμανικότητας» («Deutschtum») το 2013, όταν οι «ειδήσεις των 8» κατακλύζονταν από τη γερμανική πολιτική.

 Το έκανε με το βιβλίο του Το Γερμανικό Σύνδρομο – Η Ελλάδα και η Ευρώπη απέναντι στη γερμανική ιδιαιτερότητα, ταυτόχρονα όμως το βιβλίο αυτό ήταν και μια πράξη αντίδρασης, πολιτικής και πολιτισμικής. Δεν είναι τυχαίο που το βιβλίο επανεκδόθηκε το 2015 σε δύο τόμους από το «Έθνος της Κυριακής». 

Τότε ο Μάης Ανδρονόπουλος είχε προβεί σε μια διαπίστωση ‒την οποία αποκάλεσε μεταφορικά «γερμανικό σύνδρομο»‒, πως οι Γερμανοί διακατέχονται από μια αγωνιώδη εμμονή για αναγνώριση και κυριαρχία κατά τους δύο προηγούμενους αιώνες. Σήμερα, εκτιμά ότι στα δώδεκα χρόνια που μεσολάβησαν προστέθηκαν πολλά γεγονότα που συνηγορούν στη δικαίωση αυτού του χαρακτηρισμού. Πρόκειται για ένα σύνολο πολιτικών και κοινωνικών συμπτωμάτων αλλά και ιστορικών επιλογών της γερμανικής ελίτ που επαναλαμβάνονται και οι οποίες έλκουν την καταγωγή τους από τον γερμανικό ιδεαλισμό, τις έννοιες του κράτους, του πεπρωμένου, της αναγνώρισης της υπεροχής και του δικαίου της ισχύος. 

Κύρια συμπτώματα του «γερμανικού συνδρόμου» είναι οι μεταφυσικές ιδεοληψίες που ταλανίζουν τη γερμανικότητα, η ασυγκράτητη βούληση για επέκταση, η επιβολή της ομοιομορφίας και των αυστηρών κανονιστικών πλαισίων. Όλα αυτά τα συμπτώματα εκφράστηκαν με τρόπο ακραίο στις πολιτικές που επέβαλε το Βερολίνο στην Ελλάδα κατά την εφαρμογή των τριών μνημονίων. 

Στο Α΄ Μέρος του βιβλίου ο συγγραφέας πραγματοποιεί μια ιμπρεσιονιστική περιδιάβαση στη γερμανική ιστορία, στο φιλοσοφικό υπόβαθρο του γερμανισμού και στο Sonderweg, το ειδικό μονοπάτι που ακολούθησε η Γερμανία στην εξέλιξή της σε σχέση με τις άλλες μεγάλες δυνάμεις και κοινωνίες του 19ου αιώνα. Η κατάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το γερμανικό υπόβαθρο της Ευρώπης, η καθυστερημένη μεταρρύθμιση, ο ρόλος του Ναπολέοντα στην ενοποίηση της Γερμανίας, ο Μπίσμαρκ, οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, το μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα, η στρατηγική του γερμανικού κεφαλαίου, η οικονομία της επικυριαρχίας και ο εσχατολογικός ορθολογισμός είναι θέματα που ξετυλίγονται με τη λογική και τη γραφή ενός ρεπορτάζ. 

ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ, ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΝΕΞΙΤHΛΑ ΑΠΟ:

Του Όθωνα Ιακωβίδη 

1) Την ένταξη μου, το 2010,  ως ιδρυτικό μέλος στη ΣΠΙΘΑ, εκ των στενών συνεργατών  του Μίκη Θεοδωράκη. Η εμπιστοσύνη και εκτίμηση που μου έδειξε ο μεγάλος αυτός Έλληνας, αποτελεί για μένα το πολυτιμότερο μετάλλιο υπεράσπισης του πατριωτισμού και της Δημοκρατίας.

2) Τα  άρθρα μου, από το 2009 (όποιος θέλει μπορεί να τα βρεί στο  “halithiamou.blogspot.com”)

3) Το βιβλίου μου για τη δημοκρατία «Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ», βρίσκεται και σε δεκάλεπτα βίντεο στο κανάλι μου στο YOUTUBE «12 ΒΉΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ Δημοκρατία», https://www.youtube.com/@12%CE%B2%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%BD%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1  

4) Το βιβλίο μου ¨Η ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ» που όποιος θέλει μπορεί να το διαβάσει στο

Μαρία Δελιβάνη: σιγή τάφου γύρω από τα εγκληματικά μνημόνια

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη

Η πρόσφατη συνέντευξη του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτς και οι σχετικές δηλώσεις του τραπεζίτη Σάλλα, γύρω από τη δραματική κατάσταση της οικονομίας μας, κίνησαν τα χρόνια λιμνάζοντα ύδατα, γύρω από τον προβληματισμό των εγκληματικών Μνημονίων. Και με ενθαρρύνουν να επιμείνω για πολλοστή φορά γύρω απ’ αυτά.

Έχουν περάσει 15 χρόνια από την επιβολή του πρώτου Μνημονίου, που ακολουθήθηκε και από τα δύο άλλα. Στο διάστημα αυτό οι συνέπειές τους διέλυσαν ολοσχερώς την οικονομία μας, φτωχοποίησαν τη μεσαία και χαμηλότερη τάξη και το χειρότερο, ενθάρρυναν και εμπέδωσαν τα μυθεύματα περί γαλάζιας πατρίδας.

Το περίεργο δεν είναι πως φτάσαμε μέχρις εδώ, καθώς τα ζοφερά αποτελέσματα των Μνημονίων όφειλαν να είναι αναμενόμενα από την αρχή. Αντιθέτως, ανεξήγητη είναι καταρχήν η απόλυτη σιωπή των εκάστοτε αρμοδίων, γύρω από την καταστροφή της χώρας και τις ευθύνες γύρω από αυτήν. Το ίδιο ακατανόητες, και οι συχνές ενθουσιαστικές δηλώσεις τους, για το πόσο καλά πηγαίνει η οικονομία.

Πώς τα Μνημόνια έσωσαν δήθεν την οικονομία μας

Ας δούμε, λοιπόν τη σωτηρία της. 

• Το 2009, όταν ξέσπασε η κρίση, το χρέος της Ελλάδας ανέρχονταν σε 270 δις Ε, ενώ σήμερα υπολογίζεται σε 407 δις Ε. 
• Και ως ποσοστό στο ΑΕΠ, το χρέος τότε ήταν 126%, και βιώσιμο, με βάση τη σχετική βιβλιογραφία, ενώ σήμερα, μετά από 15 χρόνια σωτήριων, υποτίθεται, μέτρων εκτιμάται στο 167%. Η σημαντική του μείωση των τελευταίων ετών οφείλεται κυρίως στον πληθωρισμό. Έτσι, λοιπόν μας έσωσαν τα Μνημόνια, αλλά και χάρις σε αλχημείες επιχειρημάτων, το χρέος που εκλήφθηκε ως καταστρεπτικό το 2009, τώρα, σοβαρά διογκωμένο, εκλαμβάνεται ωστόσο ως βιώσιμο.

Επίσης είναι άξιον απορίας, το πως και το γιατί η ΕΕ καταλήφθηκε από πανικό, σε βαθμό που έσπευσε να καταδικάσει έναν ολόκληρο λαό, με το ελληνικό χρέος των 270 δις, το 2009, μικρό ποσοστό στο συνολικό του Νότου των 2.2 τρισ. Ε., ενώ τώρα που έχει σημαντικά διογκωθεί, όλα καλά.

H πληβειοποίηση εν Ελλάδι

H πληβειοποίηση εν Ελλάδι, 2004-2022.

Μέσος μισθός -35%.

Και συνεχίζεται.

"Μαύρο Δέρμα, Άσπρη Μάσκα"

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

του  Αντώνη Ανδρουλιδάκη*

από το Δρόμο της Αριστεράς

..... Μερικά κρίσιμα στατιστικά στοιχεία

α) Στην 20ετία 2000-2020 η κατανάλωση αντικαταθλιπτικών στην Ελλάδα ελλάδα έχει αυξηθεί κατά 248%....(Πηγή:OECD)

β) Η η Ελλάδα είναι η πιο καταθλιπτική χώρα στον κόσμο...(Πηγή: Wisevoter)

γ) Η Ελλάδα είναι στην πρώτη θέση των χωρών της Ευρώπης σε ό,τι αφορά το ποσοστό του πληθυσμού που βιώνει στρες 72%

(Πηγή: Gallup Global Emotions Report)

Πολύ περισσότερο δραματικά είναι βέβαια τα σχετικά στοιχεία όσον αφορά τους νέους και τις νέες της χώρας μας που πλήττονται από αγχώδεις διαταραχές, απονοηματοδότηση, κατάθλιψη, αυτοκτονικό ιδεασμό και λοιπά.

Για όσους ασχολούνται, με επιστημονική εντιμότητα, με τις ανθρωπιστικές επιστήμες δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δυτικός κόσμος είναι ένας κόσμος βαρύτατα τραυματισμένος ψυχικά, ακριβώς λόγω της τοξικής καπιταλιστικής κουλτούρας μέσα στην οποία ο δυτικός άνθρωπος ζει και η οποία είναι εντελώς ασύμβατη με τις πυρηνικές  υπαρξιακές ανθρώπινες ανάγκες. 

Στις ΗΠΑ για παράδειγμα, ένα στα τρία νοικοκυριά (1/3) αντιμετωπίζουν προβλήματα ενδοοικογενειακής βίας, ένα στα πέντε  (1/5) κορίτσια είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, ένα στα τρία (1/3) κορίτσια έχουν σκεφτεί την αυτοκτονία, ενώ κάθε χρόνο πεθαίνουν από χρήση ουσιών περισσότεροι άνθρωποι απ' όσοι Αμερικανοί σκοτώθηκαν αθροιστικά στον πόλεμο του Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ μαζί.

Παρά την έκταση τους όμως στα ζητήματα αυτά, αλλά και όλα όσα συναρτώνται με το ψυχικό τραύμα, αντιμετωπίζονται, τόσο στη Δύση γενικά όσο και στην Ελλάδα ειδικότερα, συνήθως ως ατομικές περιπτώσεις άσχετες και ξεκομμένες από το κοινωνικό πλαίσιο που τις προκαλεί.

Πρακτικά αυτό σημαίνει, πώς κάποιος που υποφέρει, για παράδειγμα, από υψηλό στρες ή κατάθλιψη του είναι αδιανόητο συμπεριλάβει - τουλάχιστον - τους αιτιώδεις παράγοντες της κατάστασης του και το πολιτικό -  κοινωνικό - οικονομικό σύστημα, την κυβέρνηση του, την αντιπολίτευση, τα Μνημόνια, την νεοαποικιοκρατία ή την εξάρτηση της χώρας από τον ξένο παράγοντα.

«Μνημόνιο» καί λιτότητα μᾶς ζητοῦν πάλι οἱ Γερμανοί!

Εφημερίς Εστία Μάι 24, 2022

Κεραυνός ἐν αἰθρίᾳ ἀπό τίς δηλώσεις τοῦ Γερμανοῦ ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν Λίντνερ γιά νέο γῦρο ἐνισχυμένης ἐποπτείας τήν στιγμή πού φθάναμε στήν ἔξοδο – Συμπτωματικῶς μετά τήν ἐπίσκεψη Μητσοτάκη στίς ΗΠΑ

ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ γιά λιτότητα καί νέο πρόγραμμα ἐποπτείας στρώνει γιά τήν Ἑλλάδα ὁ Κρίστιαν Λίντνερ, σέ μία ἱστορία κάθε ἄλλο παρά πρωτόγνωρη γιά τόν λαό μας… Ἐπικαλούμενος τήν, ὑπαρκτή, ἀπειλή τοῦ στασιμοπληθωρισμοῦ, ὁ Γερμανός ὑπουργός Οἰκονομικῶν ζητεῖ τώρα περιοριστική πολιτική, ἰδίως δέ, γιά τό χρέος –ὅπου, ὡς γνωστόν, ἡ χώρα μας εἶναι ἐκ τῶν πρωταθλητῶν– διαμηνύει πώς «θά πρέπει νά γίνουμε πιό σκληροί, ὄχι πιό ἤπιοι.»

Προβληματισμό προκαλεῖ, ὅμως, καί ἡ χρονική συγκυρία τῶν δηλώσεων Λίντνερ, οἱ ὁποῖες ἔγιναν πρός τούς “Financial Times”, στό περιθώριο τῆς Συνόδου ὑπουργῶν Οἰκονομικῶν καί κεντρικῶν τραπεζιτῶν τῆς G7, στίς 19 Μαΐου, δύο ἡμέρες, δηλαδή, μετά τήν ὁλοκλήρωση τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες Ἀμερικῆς.

Μέ ἄλλα λόγια, ἕνα 48ωρο μετά τήν ἀποστροφή τοῦ λόγου τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη περί «φανταστικοῦ, ἐκπληκτικοῦ ἀεροπλάνου», τοῦ ἀμερικανικοῦ F-35, οἱ Γερμανοί ἐπιλέγουν νά ἀνοίξουν τήν συζήτηση περί ἑλληνικῆς καί, ὄχι μόνον, οἰκονομίας, σέ ἕνα σχῆμα πού θά μποροῦσε νά συνοψιστεῖ, τρόπον τινά, ὡς ἑξῆς: «Rafale καί F-35 ἐσεῖς; “Μνημόνιο”, ἐμεῖς». Ὑπό τό πρῖσμα αὐτό, ἐξ ἄλλου, ἡ γερμανική πίεσις γιά «στενή» οἰκονομική πολιτική, συνιστᾶ πρόσθετο λόγο ἐπισπεύσεως τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων…

Ἄς δοῦμε, ὅμως, τί δήλωσε ὁ Κρίστιαν Λίντνερ στούς “Financial Times”: στό γενικό πλαίσιο ζητεῖ αὐστηρότερη δημοσιονομική πειθαρχία σέ ὁλόκληρη τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ὑπογραμμίζοντας τόν «πραγματικό κίνδυνο στασιμοπληθωρισμοῦ», καί «γιά αὐτό πρέπει νά δράσουμε ἐπειγόντως.»

Η ληστεία των Ελλήνων μέσω του Υπερταμείου

 

 Το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας, αν όχι όλη, έχει παραχωρηθεί στο Υπερταμείο (ΕΕΣΥΠ) και μάλιστα χωρίς αποτίμηση - με το 3ο Μνημόνιο που επέβαλε την ίδρυση του. Το Υπερταμείο δεν εντάσσεται στο Δημόσιο, αφού δεν ελέγχεται από αυτό - όπως επιβεβαίωσε πρόσφατα και το ΣΤΕ, με απόφαση του

Η συνέχεια...Η ληστεία των Ελλήνων μέσω του Υπερταμείου

ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΔΡΑΧΜΗ: ΠΟΥ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ Η ΚΑΤΑΡΑ;

ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΔΡΑΧΜΗ: ΠΟΥ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ Η ΚΑΤΑΡΑ; 

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 

στην Κυριακάτική Εστία της 30.04.2022

========================================== 

Με την ευκαιρία των είκοσι χρόνων ζωής του ευρώ, επανέρχομαι στους προβληματισμούς, γύρω από το εθνικό μας νόμισμα, μέσα από την αντικειμενική ματιά της Κυριακάτικης Εστίας. Είχα αποστασιοποιηθεί από το θέμα, εδώ και κάποιο καιρό, καθώς πλήθος ιδεοληψιών το έχουν ουσιαστικά αναγάγει σε Κυριακάτικη «απαγορευμένη συζήτηση», θέτοντας ταυτόχρονα το ευρώ στο απυρόβλητο. Ωστόσο, με τις νέες περιπέτειες της Ευρώπης και κυρίως της πατρίδας μας, το εθνικό μας νόμισμα χτυπά και πάλι την πόρτα μας. 

Να θυμίσω, σύντομα, τη σαθρή κατασκευή του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, και στη συνέχεια να αναφερθώ στις συνέπειές του στην Ευρώπη, στο Νότο της, αλλά και στην Ελλάδα. 

Το ανάπηρο ευρώ 

Η Ευρώπη έσπευσε να δημιουργήσει το ευρώ, χωρίς προηγουμένως να το θωρακίσει με τις απαραίτητες στέρεες βάσεις, για τη λειτουργία του. Όπως δήλωσε ο Jacques Delors «Η Οικονομική και Νομισματική Ένωση υπήρξε θύμα του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και είχε μια ήττα που προκλήθηκε από την ανευθυνότητα των ηγετών μας, οι οποίοι θέλησαν να κάνουν νομισματική ένωση, χωρίς οικονομική ένωση». Αυτή η βεβιασμένη δημιουργία του ευρώ το κατέστησε ανίκανο για το ρόλο του, ως κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Πρέπει, δηλαδή, να συνυπάρχει με το Σύμφωνο Σταθερότητας, που αποτελεί το «δεκανίκι» του, όπως το εφεύρε η ΕΕ. Από το Σύμφωνο αυτό αναμένεται η αναπλήρωση του ρυθμιστικού ρόλου της ανεξάρτητης εθνικής κυβέρνησης, που είναι ανύπαρκτη στην Ευρωζώνη. Η έλλειψη αυτή αποδεικνύεται εξαιρετικά επικίνδυνη, καθώς ένα σχετικά μικρό έλλειμμα κράτους-μέλους της Ευρωζώνης προκαλεί εύκολα χρεοκοπία, αν δεν εξασφαλιστεί άμεση χρηματοδότησή του από τις αγορές, όπως συνέβη στην ελληνική περίπτωση. 

Το δεύτερο, ιδιαιτέρως, σκοτεινό σημείο της λειτουργίας του ευρώ αφορά την κατάργηση της δυνατότητας των κρατών-μελών της Ευρωζώνης να υποτιμούν την εξωτερική αξία του νομίσματός τους, σε περίπτωση μείωσης του βαθμού ανταγωνιστικότητάς τους, εφόσον δεν υπάρχουν πια εθνικά νομίσματα. Η ΕΕ, για να αντιμετωπίσει και αυτό το λειτουργικό αδιέξοδο του ευρώ προχώρησε στη δεύτερη εφεύρεση, την εσωτερική υποτίμηση, που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στην ελληνική περίπτωση, με τα γνωστά δυσμενέστατα αποτελέσματα. Το ευρώ, αφέθηκε να κατασκευαστεί στα μέτρα της Γερμανίας, για να πειστεί να το υιοθετήσει. Έτσι, το Σύμφωνο Σταθερότητας κινείται εντός στυγνού μονεταριστικού περιβάλλοντος, του οποίου η μοναδική επιτρεπτή θέση είναι αυτή της σταθερότητας των τιμών. Στο βωμό της σταθερότητας θυσιάζονται πολύ σπουδαιότεροι στόχοι, όπως της ταχύρρυθμης ανάπτυξης, της πλήρους απασχόλησης και της δικαιότερης κατανομής. Οι δημιουργοί του ευρώ φρόντισαν, να το θωρακίσουν απέναντι στον πληθωρισμό, αφήνοντάς το ωστόσο ευάλωτο απέναντι στην ύφεση, στην οποία βυθίζεται, για δεκαετίες η Ευρώπη, και κυρίως ο Νότος της. 

Οι συνέπειες του ευρώ στον ευρωπαϊκό Νότο 

Ο ευρωπαϊκός Νότος υπέστη από την πρώτη στιγμή, τις αρνητικές συνέπειες της συνύπαρξης, στην ίδια οικονομική ένωση, περισσότερο και λιγότερο προηγμένων οικονομιών Αυτό, ωστόσο, που τσάκισε τις λιγότερο προηγμένες ευρωπαϊκές οικονομίες είναι, αναμφίβολα, οι σκληροί όροι του Συμφώνου Σταθερότητας. Πρόκειται για τους όρους, που προκάλεσαν τη μόνιμη τροχοπέδη στην ανάπτυξη της Ευρώπης και κυρίως στην μεγέθυνση των οικονομικά ασθενέστερων μελών της. Oι πρωτεργάτες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος αγνόησαν παλαιότερες σχετικές προειδοποιήσεις σύμφωνα με τις οποίες, σε μια τέτοια περίπτωση, λειτουργούν ταυτόχρονα δύο φαινόμενα: το πρώτο διευρύνει τις αρχικές αναπτυξιακές διαφορές ενώ το δεύτερο δημιουργεί πόλους έλξης, που διαχωρίζουν αυτόματα τις οικονομίες σε κυρίαρχες και υποτελείς. Να προσθέσω, ακόμη, εδώ τις δυσμενέστατες συνέπειες, που είχε για το Νότο το συνεχές και υψηλό εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας, και πόσο επικίνδυνη αποδείχθηκε η ύπαρξη κοινού επιτοκίου για όλα τα κράτη- μέλη, παρά τις σημαντικές διαφορές τους, στον ρυθμό πληθωρισμού. Το κοινό αυτό επιτόκιο είναι, εν πολλοίς υπεύθυνο για τον υπερδανεισμό του Νότου. Τα ευρήματα πρόσφατης έρευνας για τις συνέπειες του ευρώ Το 2019 το ερευνητικό ινστιτούτο CEP της Γερμανίας διενήργησε εμπειρική μελέτη, σχετικά με τις επιπτώσεις του ευρώ στην ανάπτυξη των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Οι ερευνητές μέτρησαν την πραγματική μεγέθυνση κάθε οικονομίας, μεταξύ των ετών 1999-2017 σε σχέση με τη δυνητική.

Ταμείο Ανάκαμψης: Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός

Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία

Είναι, σίγουρα, ευχάριστο να προσφέρονται “χρήματα από ελικόπτερο”, ειδικά όταν αυτά προορίζονται για την πλήρως κατεστραμμένη, από τα Μνημόνια, ελληνική οικονομία. Ωστόσο, αν οι όροι, κάτω από τους οποίους θα εξασφαλιστούν αυτά τα χρήματα, εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους πρέπει να αντιμετωπιστούν με σκεπτικισμό. Και συγκεκριμένα, το Ταμείο Ανάκαμψης και το πρόγραμμα που το συνοδεύει, απειλεί την ελληνική οικονομία με μη αντιστρέψιμη επιδείνωση των πολυσύνθετων προβλημάτων της.

Φαίνεται παράλογη, εκ πρώτης όψεως, η μεμψίμοιρη υποδοχή αυτού του δώρου των 18 δισ. ευρώ του Ταμείου προς την Ελλάδα. Ωστόσο, μέσω του “δώρου” δηλώνεται ότι στόχος του είναι να μετατρέψει τη χώρα μας σε μια “νέα Ελλάδα”. Και, συνεπώς, είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε στοιχειώδη υποχρέωση να ερευνήσουμε σε τι, ακριβώς, συνίσταται η νέα οικονομική φυσιογνωμία της Ελλάδας.

Για την Ελλάδα προβλέπονται από το Ταμείο Ανάκαμψης 31,16 δισ. ευρώ από τα οποία τα 18,43 δίνονται ως δώρο, ενώ τα 12,73 ως δάνειο. Τα ποσά αυτά θα διοχετευθούν στη χώρα μας σε διάστημα 5 ετών. Που σημαίνει ότι οι ετήσιες επενδύσεις θα ανέρχονται στο χαμηλό ποσοστό του 3-3.5% του ΑΕΠ. Να υπενθυμίσω ότι η αποτελεσματικότητα, σε όρους ανάπτυξης, είναι απείρως μεγαλύτερη, όταν το ποσό ρίχνεται μια και έξω στην οικονομία, και δεν κατανέμεται χρονικά, όπως στην περίπτωση του Ταμείου.

Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας

Το δώρο των 18 δισ. ευρώ, σε πέντε δόσεις δίνεται, λοιπόν, στην ελληνική οικονομία, που:

• Το ΑΕΠ της είναι τώρα κατώτερο κατά 32-38%, σε σχέση με το αντίστοιχο του 2010.
• Έχει κατρακυλήσει στην ουρά των Βαλκανίων, ενώ πριν από την κρίση ήταν στην κορυφή.
• Έχει υποχρεωθεί, στο διάστημα των 11 μνημονιακών ετών, να ξεπουλήσει σχεδόν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της.
• Έχει ρημαχτεί ο πρωτογενής, αλλά και ο δευτερογενής της τομέας, και φυτοζωεί κυρίως από τον τουρισμό.
• Έχει αποχαιρετίσει περίπου 600.000 νέους της και κατά κανόνα μορφωμένους, καθώς αδυνατούσε να τους εξασφαλίσει αξιοπρεπή απασχόληση.
• Στα δραματικά αυτά χρόνια της θανάσιμης λιτότητας και της αβυσσαλέας υποτέλειας η απουσία επένδυσης, ακόμη και για αντικατάσταση της φθοράς των εγκαταστάσεων παραγωγής, ροκάνισε και την δυνητική της ανάπτυξη.

ΛΑΡΚΟ, ΕΦΚΑ στους ΙΔΙΩΤΕΣ και ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ FB

Μα περισσότερο καταθλίβει ότι το πλιάτσικο συμβαίνει με την ελληνική κοινωνία αδιάφορη, αποστασιοποιημένη από την παράδοση της δημόσιας περιουσίας και του Εθνικού πλούτου της χώρας. Αρνείται να δει την απώλεια!

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για την εμπιστοσύνη των αγορών και τον δανεισμό του κράτους. Σωρεύει χρέη που προστίθενται σε αυτά που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Αδιάφοροι οι νεοΈλληνες για την υποθήκευση μέσω του χρέους της δικής τους ζωής, αυτής των παιδιών τους, και των εγγονών τους.

 
Εκατομμύρια δημοσιεύσεις καθημερινά στο facebook για τον νάρκισσο εαυτό μας.
ΟΥΤΕ ΜΙΑ για το Υπερταμείο, το ΤΑΙΠΕΔ το ξεπούλημα των λιμανιών, των αεροδρομίων, των αυτοκινητοδρόμων, του λιγνίτη, του χρυσού, του φυσικού αερίου, των βουνών μας που παραδίδονται στις ανεμογεννήτριες των Γερμανών.
Έτοιμη δηλώνει η πολιτεία να αντιμετωπίσει το τσουνάμι της ακριβής εισαγόμενης ενέργειας με επιδότηση της αγοράς ηλεκτρικών συσκευών νέας τεχνολογίας που ενεργειακά καταναλώνουν λιγότερο για να γιγαντωθεί έτσι κι άλλο ο δανεισμός και να μεταφερθεί πλούτος από την χρεοκοπημένη χώρα μας στην ανθηρή γερμανική οικονομία.

Προπαγανδίζεται και επιδοτείται η αγορά ακριβών ηλεκτρικών αυτοκίνητων με πρώτη ύλη πανάκριβο μέταλλο που όμως θα έχει πουληθεί φτηνά μέσω της ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ.

ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΛΑΡΚΟ

Η ΛΑΡΚΟ είναι η μοναδική επιχείρηση στην ΕΕ που παράγει σιδηρονικέλιο, μέσα από την επεξεργασία δικών της, εγχώριων μεταλλευμάτων, καθώς και ότι η χώρα μας έχει στο υπέδαφός της το 90% των καταγεγραμμένων κοιτασμάτων νικελίου σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα μεταλλεύματα αυτά είναι κοβαλτιούχα, γεγονός που τα καθιστά δυσεύρετα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Επίσης, επισημαίνεται ότι η χώρα μας έχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα χρωμίου που, μαζί με το νικέλιο, είναι τα υλικά που δημιουργούν τον ανοξείδωτο χάλυβα, προϊόν τεράστιας αξίας που αξιοποιείται σε πολλές εφαρμογές και μέχρι σήμερα εισάγεται στη χώρα μας.

ΝΑ σημειωθεί, στη ΛΑΡΚΟ έχουν πραγματοποιηθεί με επιτυχία:

Ερώτημα στη Βουλή για το έγκλημα της ΛΑΡΚΟ

Ερώτημα στη Βουλή για το έγκλημα της ΛΑΡΚΟ: Ξεπουλούν τα πάντα ως αντάλλαγμα για τα δάνεια που παίρνουν, για να σπαταλούν τα χρήματα των Ελλήνων για λόγους ψηφοθηρίας. Προφανώς θα ήταν έγκλημα η εξαγωγή ακατέργαστου νικελίου, όπως συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό με την Eldorado Gold στις Σκουριές -  αντί να κατεργάζεται στην Ελλάδα, για να γίνει η

2002 – 2022 Ελλάδα: 20 χρόνια ευρώ, 20 χρόνια καταστροφής.

(Η πορεία της χώρας μας, από την ευημερία, με την δραχμή, στην απόλυτη καταστροφή, με το ευρώ).

του Τάσου Αναστασόπουλου

Καθώς φέτος, το 2022, κλείνουν 20 χρόνια, από τότε που η ελληνική οικονομία κατάργησε την δραχμή και την αντικατέστησε, ύστερα από κυβερνητική απόφαση, με το ευρώ ο απολογισμός αυτής της τραγικής και μοιραίας ενέργειας της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη είναι πικρός. Πάρα πολύ πικρός. Η ελληνική οικονομία βίωσε και βιώνει μια τεράστια καταστροφή την οποία, τώρα, πολλοί λένε ότι δεν ανέμεναν.

Είναι σίγουρο ότι η ελληνική κοινωνία, προφανώς, δεν περίμενε αυτή την τραγική εξέλιξη. Άλλωστε, δεν την ρώτησαν, καν και φρόντισαν να της περάσουν την αντίληψη ότι η ένταξη, στην ευρωζώνη, θα έλυνε τα όποια οικονομικά προβλήματα της χώρας και ότι αυτή η ένταξη θα αποτελούσε ευλογία, για τον τόπο.

Έτσι, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αποδέχτηκε το ευρώ και ανέμενε την εκδήλωση των πλεονεκτημάτων του, που η ελίτ του τόπου και η μέγιστη πλειοψηφία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, με προεξάρχοντες τον Κώστα Σημίτη και την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας του Κώστα Καραμανλή, διαφήμιζαν, προπαγανδιστικά, πάση δυνάμει.

Όμως, όλοι οι επιφανείς παράγοντες της ελληνικής ελίτ, η οποία, ως γνωστόν, έχει μια πολύ άθλια ποιότητα, γνώριζαν το τί επρόκειτο να ακολουθήσει, με προεξάρχοντα τον, τότε, διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Λουκά Παπαδήμο, αλλά και τους υπόλοιπους. Και φυσικά, αυτό, που επρόκειτο να ακολουθήσει, είναι η παρούσα καταστροφή, η οποία ξεκίνησε με την ευρωζωνική κρίση του 2009 και την ελληνική κρατική χρεοκοπία του Απριλίου – Μαΐου 2010.

Δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο, αλλά, ήδη, από το 2002, που η χώρα εντάχθηκε στην ευρωζώνη, είχα αντιληφθεί ότι η ελληνική οικονομία, με πρώτο ελληνικό κράτος, είχε υποστεί με την ένταξη της. στην ζώνη του ευρώ, μια αφανή χρεωκοπία, η οποία προέκυψε, απλά και μόνο, από την μετατροπή του ελληνικού δημοσίου χρέους (όπως και του ιδιωτικού χρέους), από δραχμικά – κατά 85% -, που, μέχρι τότε, ήσαν και τα δύο, στο σκληρό ευρώ. Και μπορώ να πω ότι εξεπλάγην, από το γεγονός ότι η κρίση της ελληνικής οικονομίας άργησε να φανεί. Ενώ εγώ την περίμενα, μετά το 2002, αυτή η κρίση καθυστέρησε και εμφανίστηκε το 2009, με το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, στη Νέα Υόρκη, τον Σεπτέμβριο του 2008 και την βαθιά οικονομική κρίση, που ακολούθησε, σε διεθνές επίπεδο, βρίσκοντας την ευρωζώνη άοπλη και ανίκανη να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο, για το οποίο δεν ήταν, καν, προετοιμασμένη. Αντιθέτως μάλιστα, ήταν δομημένη, έτσι ώστε να διευκολύνει την διεύρυνση της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε, μετά το 2008.

Αλήθεια, πόσο μεγάλο είναι, μέχρι τώρα, το μέγεθος της καταστροφής, που έχει προξενήσει, στην ελληνική κοινωνία, η δωδεκαετής και συνάμα, βαρύτατη οικονομική κρίση, την οποία έφεραν η κρίση του αμερικανικού και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος τον Σεπτέμβριο του 2008 και η εσωτερίκευση της, στην ευρωζώνη, με την μεθοδευμένη εισαγωγή της ελληνικής οικονομίας στο καθεστώς της χρεωκοπίας και των Μνημονίων;

Θα αποπειραθώ, εδώ, στο παρόν δημοσίευμα, να προχωρήσω, σε μια, όσο το δυνατόν, σαφή και συγκεκριμένη καταγραφή αυτής της ζοφερής πραγματικότητας, που ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, που πέρασαν, στην οποία εξακολουθούμε να ζούμε και θα εξακολουθήσουμε να ζούμε, επί πολύ.

Το τεράστιο μέγεθος αυτής της καταστροφής σκοπεύω να καταμετρήσω και να καταγράψω, καταδεικνύοντας τα, επί μέρους, μεγέθη της ζημιάς, που υπέστη η ελληνική κοινωνία, αλλά και την συνολική έκταση της καταστροφής, πριν έλθει η εποχή του κορονοϊού, δηλαδή, έως το 2019.

Βέβαια, οι αναγνώστες θα κρίνουν την προσπάθειά μου αυτή, όμως η απόπειρα που, εδώ, επιχειρώ, δεν θα στηριχθεί, σε υποκειμενικά στοιχεία. Προφανώς, θα περιέχει προσωπικές εκτιμήσεις και υποθέσεις, αλλά, θα στηρίζεται, κυρίως, στην αμείλικτη παρουσία και στην λογική των αριθμών.

"...Η εντονότερη κριτική που δέχτηκε επί προσωπικού στην πολιτική του καριέρα ήταν όταν εμφανίστηκε μαζί με άλλους τρεις ως δανειστής του Ανδρέα Παπανδρέου, προκειμένου να μπορέσει τότε να πληρωθεί η «ροζ βίλα» της Εκάλης και να υπάρξει κάλυψη στο πόθεν έσχες.

Ο Γερμανός ομόλογός του ήταν ο Γιοάχιμ Γκάουκ, με τον οποίο επισκέφτηκαν μαζί το 2014 τις Λιγκιάδες, ένα από τα πολλά χωριά της ευρύτερης περιοχής των Ιωαννίνων όπου κατά την Κατοχή τα γερμανικά στρατεύματα είχαν σκοτώσει και κάψει βρέφη, παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους.

Η δεύτερη θητεία του Κάρολου Παπούλια ως Προέδρου της Δημοκρατίας συνέπεσε πράγματι με μια περίοδο κατά την οποία οι ελληνογερμανικές σχέσεις δοκιμάστηκαν πολύ έντονα και η γερμανική πολιτική τάξη τού αναγνώρισε ότι κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να μη διαταραχθούν.

Ο Κάρολος Παπούλιας με τον Γιόακιμ Γκάουκ

Την περίοδο εκείνη είχε πραγματοποιηθεί μια σειρά από εκδηλώσεις και στο Βερολίνο, στις οποίες είχαν παραστεί ο Κάρολος Παπούλιας, ο Γιόαχιμ Γκάουκ και ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών Μίχαελ Ροτ, οι οποίοι παραδέχτηκαν τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ζήτησαν συγγνώμη από τα θύματα, αλλά δήλωσαν κατηγορηματικά ότι για τη Γερμανία δεν υφίσταται θέμα αποζημιώσεων προς την Ελλάδα.

Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα για τις πολεμικές επανορθώσεις προς την Ελλάδα και είχε προτείνει τη δημιουργία ενός «Ελληνογερμανικού Ταμείου για το μέλλον, με αντικείμενο την ιστορική επεξεργασία του παρελθόντος», το οποίο στήριξε ο Κάρολος Παπούλιας, αλλά προκάλεσε τις αντιδράσεις του δικτύου των μαρτυρικών δήμων. Επίσης είχε προηγηθεί η παράκληση του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών να μην παραστεί στην τελετή της ίδρυσης του «Ταμείου» για να μη συνδέσει την ολοκλήρωση της θητείας του με μια «εθνικά επιζήμια πράξη».

Ο Κάρολος Παπούλιας είχε επικοινωνήσει τότε τηλεφωνικά με τον Μανώλη Γλέζο, στον οποίο είχε πει ότι δεν μπορούσε να μην πάει, αλλά θα έθετε στη Γερμανία το ζήτημα των αποζημιώσεων και του δανείου, κάτι που τελικά δεν έκανε για λόγους που δεν έγιναν γνωστοί, απογοητεύοντας τα μέλη της Επιτροπής Διεκδίκησης των Οφειλών. Μάλιστα, προκλήθηκε και μια διπλωματική αναστάτωση όταν ο Γερμανός υφυπουργός Εξωτερικών Μίχαελ Ροτ δήλωσε ότι για τη Γερμανία το ζήτημα των αποζημιώσεων έχει απαντηθεί και δεν υπάρχει κανένα τέτοιο θέμα προς την Ελλάδα και ο Κάρολος Παπούλιας δεν του απάντησε, με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών να αναγκάζεται να βγάλει ανακοίνωση με την οποία έλεγε ότι οι ελληνικές θέσεις είναι γνωστές..."

Η συνέχεια... 

Κάρολος Παπούλιας, ένας πολιτικός της εποχής του

Οι δείκτες που προκαλούν ανησυχία στην ελληνική οικονομία

Οι δείκτες που προκαλούν ανησυχία στην ελληνική οικονομία: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αύξηση του ΑΕΠ το τρίτο τρίμηνο του 2021 κατά 13,4% είναι μια πολύ θετικήεξέλιξη για τ