ΠΡΟΣΟΧΗ! ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΚΟΣΤΊΖΕΙ 143,40 €

Θα σου πάρει ένα λεπτό για να ρίξεις μια ματιά στις οικονομικές επιδόσεις στα του οίκου των φωστήρων που ανέλαβαν να οδηγήσουν την ελληνική οικονομία.

Αυτό το ένα λεπτό αύξησε όμως ήδη τα χρέη της ΝΔ κατά 143,40ευρω! Χρέος που αυξάνει τον τραπεζικό δανεισμό της, όσο και του ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα, με δόσεις που κάποιος διαπλεκόμενος χορηγός θα κληθεί να πληρώσει μέσα σε μια πλήρη αδιαφάνεια πάρε-δώσε. Και με τις Τράπεζες να κάνουν τους κάνουν πλάτες στο κόλπο για να συνεχίσουν να μην φορολογουνται τα υπερκέρδη τους.

Το κατάλαβες τώρα ή το θες και σε δευτερόλεπτα ?

Γιάννης Μαυρής: «Ανοιχτή κρίση πολιτικής εκπροσώπησης με απρόβλεπτη διάρκεια» (Ηχητικό)

Σαχίνης Γιώργος

Το σύστημα, οριζόντια, αρκείται, σύμφωνα με τον κ. Μαυρή, στην "ταμπελοποίηση" κάθε λαϊκού αιτήματος ως "λαϊκισμού", κρατώντας σε απόσταση την κοινωνία από τη συμμετοχή στα κοινά

Ο πολιτικός επιστήμονας και διευθύνων σύμβουλος της Public Issue Γιάννης Μαυρής σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση στον 98.4 για τη σχάση μεταξύ πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα και αναγκών της κοινωνίας, που έχει ιδίως μετά τη θηριώδη πλέον αποχή των ευρωεκλογών απογειωθεί, έχοντας μετατραπεί σε ανοιχτή κρίση εκπροσώπησης με απρόβλεπτη διάρκεια.

Σημειώνει με εμφατικό τρόπο πως, ενώ τα κόμματα απονομιμοποιούνται όλο και περισσότερο στη βάση τους και το εκλογικό σώμα της κοινωνίας, εντούτοις ως μηχανισμοί που σχετίζονται άμεσα με το κράτος, και οικονομικά, ισχυροποιούνται συνεχώς ως διαδικασία αυτοεπιβίωσης, την ώρα που συνολικά είναι σε απόσταση από την κοινωνία, που από την πλευρά της για την ώρα βιώνει το αδιέξοδο της μη εκπροσώπησής της, ιδίως τα μη προνομιούχα τμήματά της.

Η απάντηση της Μαρίας Καρυστιανού στην Ελίζα Βόζενμπεργκ : Θα μας συγκινούσε η έγνοια για την έναρξη της δίκης αν δεν στεκόσασταν ενάντια στα θύματα και δίπλα στους ενόχους.

Η άμεση απάντηση της Μαρίας Καρυστιανού στην Ελίζα Βόζενμπεργκ έχει ως εξής:

                                                                   

«Έκπληξη δεν μου προκαλέσατε με τις δηλώσεις σας. Αντιθέτως.

Αναρωτιέμαι όμως, πως θα φανεί αυτό στους συναδέλφους σας στις Βρυξέλλες όταν μάθουν ότι βουλευτής της Ελλάδος επιτίθεται σε πολίτη και μάλιστα σε αναφέρουσα που έχει ανοικτή υπόθεση και στην Επιτροπή, της οποίας είστε Πρόεδρος. Παρακάμπτοντας την θεσμική σας θέση, προωθείτε απροκάλυπτα τις θέσεις της κυβέρνησης και απαξιώνετε την Ευρωπαϊκή νομιμότητα. Φαντάζομαι κάτι παρόμοιο δεν έχει ξανασυμβεί.

Πράγματι ντροπιαστικό.

Θα μας συγκινούσε η έγνοια για την έναρξη της δίκης αν δεν στεκόσασταν ενάντια στα θύματα και δίπλα στους ενόχους.

Αυτών που σκόρπισαν τα χώματα για να μην τα ελέγξουμε, κατέστρεψαν τα βίντεο και μοντάρανε τα ηχητικά για να μην μάθουμε για το παράνομο φορτίο. Αλλά και του σκανδαλωδώς πρόθυμου Ανακριτή, ο οποίος επέτρεψε να συμβούν όλα τα παραπάνω, γνώριζε από μήνες ότι τα παιδιά στο κυλικείο δεν πέθαναν ακαριαία από την σύγκρουση αλλά κάηκαν ζωντανά, έχει στο συρτάρι του τεχνική μελέτη ειδικού καθηγητή, από τους καλύτερους στον κόσμο για τους εμπρησμούς, που μιλάει για φορτίο περίπου 30 τόνων υδρογονανθράκων, που προκάλεσαν έκρηξη αλλά παρόλα αναζητά επιστήμονες που θα βγάλουν μια πιο βολική μελέτη. Αυτήν της καύσης των ελαίων σιλικόνης που δεν στέκει επιστημονικά…. για να μην ξεκινήσει έλεγχος για μεταφορά παράνομου φορτίου και να μπει η ταφόπλακα της fast track παραπομπής σε δρομολογημένη δίκη με φτωχό ανακριτικό υλικό.

Αυτά μας καθυστερούν. Αλλιώς όλα είναι ξεκάθαρα. Έχουμε όλα τα ονόματα των εμπλεκομένων. Άμεσα θα ήταν οι υπεύθυνοι στην φυλακή αν ζούσαμε σε ένα Κράτος δικαίου. Αλλά δεν υπάρχει η ελάχιστη ντροπή, αντιθέτως βασιλεύει η αλαζονεία και η αναλγησία, για αυτό και στην αξιολόγησή μας είμαστε στις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη. Δεν το γνωρίζετε;

Και αν δυσκολεύεστε να κατανοήσετε την θέση μας με λέξεις φανταστείτε το κομματικά.

Στο τρένο σκοτώθηκαν και άνθρωποι που ανήκαν στην δεξιά και τραυματίστηκαν επίσης δεξιοί.

Και αν πιστεύετε ότι οι ψηφοφόροι σας είναι εντάξει να θεωρείτε τα παιδιά τους αναλώσιμα και ότι δεν θα αντιδράσουν αν κάτι τους συμβεί επειδή σας ψήφισαν, πλανάστε.

Σταματήστε λοιπόν την καραμέλα μίσους μεταξύ δεξιών και αριστερών. Το θέμα μας αφορά όλους!

Επιδοτούμενη "Δημοκρατία" σε μια πτωχευμένη χώρα

Του Γιώργου Μαργαρίτη 

Μαθηματικά επιχειρήσεων

Παράδειγμα πρώτο

Μια επιτυχημένη επιχείρηση (παραγωγής κοινωφελούς -λέγεται- έργου)

Έσοδα.                      12.983.504,64

Έξοδα.                       57.575.165,44

Έλλειμα χρήσης.      44.591.660,80

Έλλειμμα προηγούμενων χρήσεων

                                    383.362.113,24

Καθαρή θέση (συνολικό έλλειμμα) 

                                  -427.953.774,04

Υποχρεώσεις βραχυπρόθεσμες

Τραπεζικά δάνεια.        425.600.611,17

σύνολο υποχρεώσεων. 435.567.175,82

(Υ/σ. Τα βασικά έσοδα προσφέρονται απο τον κρατικό προϋπολογισμό στην επιχείρηση σε αναγνώριση του κοινωφελούς έργου που παρέχει....)

Με αυτά τα μεγέθη η επιχείρηση θεωρείται απόλυτα πετυχημένη. Το κράτος συνεχίζει να την επιχορηγεί και οι τράπεζες να την δανείζουν - περίπου 43.000.000 περίπου καθαρός δανεισμός στην τελευταία δηλωμένη χρήση.

Κύκλωμα εκβιαστών / Πώς η ευνοούμενη τμηματάρχης της Λίνας Μενδώνη κατέληξε προφυλακισμένη

Φωτεινή Λαμπρίδη

Την Παρασκευή 5 Ιουλίου συνελήφθη και κρατήθηκε με την αυτόφωρη διαδικασία, η Τμηματάρχης του υπουργείου Πολιτισμού που βρίσκεται ανάμεσα στους 14 του κυκλώματος εκβιαστών που εξάρθρωσε η ΕΛ.ΑΣ.

Σύμφωνα με πληροφορίες του tvxs, οι αρμόδιοι αστυνομικοί πήγαν στο γραφείο της, στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων Αττικής, Ανατολικής Στερεάς και Νήσων, στην Πλάκα και την συνέλαβαν με την διαδικασία του αυτοφώρου.

Παρότι η υπάλληλος ήταν προφυλακισμένη με βαριές κατηγορίες, εν γνώσει της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΟ, το Υπουργείο Πολιτισμού τήρησε απόλυτη σιωπή για το θέμα. Μετά το σάλο που προκλήθηκε στα κανάλια, μόλις το μεσημέρι της Τρίτης το Υπουργείο ανακοίνωσε ότι οι τρεις υπάλληλοί του που εμπλέκονται στη δικογραφία θα τεθούν σε αργία και θα υπάρξει απέναντί τους «μηδενική ανοχή».
inRead Advertisement by VIDADS since 2011

Τι σημαίνει άραγε «μηδενική ανοχή» προς την 63χρονη αρχιτέκτονα μηχανικό που η ίδια η Υπουργό, Λίνα Μενδώνη, διόρισε αναπληρώτρια Τμηματάρχη και μέλος στο Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων Κυκλάδων, δίνοντάς της την εξουσία που είχε για να «διαπραγματεύεται» ταρίφες 6-10.000 ευρώ για τη διεκπεραίωση υποθέσεων στην Αθήνα και στη Μύκονο, σύμφωνα με το κατηγορητήριο; 

Τι σημαίνει «μηδενική ανοχή» προς την υπάλληλο στην οποία η Υπουργός είχε τόση εμπιστοσύνη ώστε την ήθελε τακτικό μέλος (η σύνθεση της επιτροπής άλλαξε δύο φορές για να συμπεριλάβει την συγκεκριμένη υπάλληλο) στην επιτροπή του ΟΔΑΠ για τον πολύκροτο διαγωνισμό των αναψυκτηρίων των αρχαιολογικών χώρων, διαγωνισμός που προκάλεσε σάλο με τους όρους του, όταν τα αναψυκτήρια δόθηκαν όλα στην αλυσίδα «Γρηγόρης»; 

Τι σημαίνει «μηδενική ανοχή» από την Υπουργό στην υπάλληλο που ήταν υποψήφια με την παράταξη ΔΗΣΥΠ, του προέδρου της ΠΟΕ ΥΠΠΟ Γιάννη Τσακοπιάκου, ο οποίος -καίτοι υπόδικος για κακουργήματα- διατηρεί άριστες σχέσεις με την Υπουργό;

Η πολιτική ελευθερία είναι αυτού που σκέφτεται και δρα διαφορετικά ( Ρόζα Λούξεμπουργκ)

Του Δημήτρη Μπελαντή

Σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, είτε αστικό είτε σοσιαλιστικό, ο σχηματισμός της γενικής βούλησης πρέπει να στηρίζεται στην αποδοχή  και συνύπαρξη διαφορετικών και ετερόμορφων πολιτικών σχηματισμών,με διαφορετικά ή και ανταγωνιστικά  πολιτικά προγράμματα. Στις δυτικές κοινωνίες όπου ζούμε - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι μη δυτικές είναι ουσιαστικά  δημοκρατικές -  αυτό έχει οριστικά καταπέσει.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την Ελλάδα.Μπορει να γίνεται χαμός για τα ομόφυλα ζευγάρια ή τους τρανς ή το κρίσιμο  δικαίωμα  στην αναπαραγωγή του Ροζ Παπαγάλου, αλλά ορισμένα θέματα δεν θίγονται  ποτέ από κανέναν υπολογίσιμο πολιτικό σχηματισμό επι ποινή απαγόρευσης. Ας δούμε μερικά από αυτά.

- Η παραμονή σε ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι ταμπού.  Ακόμη και σχηματισμοί που τοποθετούνται υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας ρητορικά, σταματούν στα όρια αυτού του ταμπού. 

- Όχι μόνο είναι απαγορευμένη μια πρόταση σοσιαλιστικής πολιτικής (πλην " αριστερών" ρητορειών για το μεταφυσικό  Επέκεινα ή το  Υπερπέραν) αλλά ακόμη και η πρόταση μιας αντιμονοπωλιακής κεϋνσιανής πολιτικής είναι ταμπού. Εντός ΕΕ, αυτό είναι ούτως η άλλως απαγορευμένο.

- η κριτικη στους βασικούς ολιγάρχες της χώρας είναι ταμπού.  Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και αριστεροί αναλυτές και διανοούμενοι δουλεύουν  ευπειθώς για λογαριασμό τους.

- Η έννοια του ιμπεριαλισμού και της πάλης κατά του "δικού " μας ιμπεριαλισμού, αυτού που μας δυναστεύει, έχει εγκαταλειφθεί.  Το σχήμα των πολλών ιμπεριαλιστών, μέχρι δήθεν και του καψερου  " ελληνικού ιμπεριαλισμού", οδηγεί στο να μην αντιμαχόμαστε τον δικό μας ιμπεριαλισμό. Τον ευρωνατοϊκό.

- Η έννοια του λαού, της τάξης, της ταξικής παλης, πέρα από ρητορείες, έχει πλήρως  εγκαταλειφθεί.  Εχει αντικατασταθεί από ευπαθείς ομάδες, ομάδες που δέχονται διακρίσεις κλπ

 Αυτό που λησμονείται είναι ότι ο λαός ,η παράταξη των κάτω τάξεων, δεν αναλύεται σε υποομάδες κυρίως αλλά πάνω από όλα  συνθέτει  πολιτικά τις κάτω τάξεις η καταπιεσμένα στρώματα.  Όποιος παραμένει στην έννοια του λαού επικρίνεται ως "δεξιός λαϊκιστής".

Αντίδραση στις ρίζες της αδράνειας: η παγίδα του κομματισμού

«Αντίδραση στις ρίζες της αδράνειας: η παγίδα του κομματισμού, πολιτική συνείδηση/πολιτική συμμετοχή». 

07.03.2013 ΕΚΔΟΣΕΙΣ-ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΙΑΝΟΣ

 Συνομιλούν μεταξύ τους και με το κοινό ο Λευτέρης Κουσούλης, πολιτικός επιστήμονας και ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, κοινωνιολόγος, συγγραφέας. Συντονίζει η Σοφία Ιορδανίδου.

Εμπιστοσύνη στους Θεσμούς

Η ετήσια έρευνα της Public Issue για το 2024

11/04/2024

Πανελλαδική ποσοτική διαδικτυακή έρευνα, σε δείγμα 2.000 ατόμων, ηλικίας 17 ετών και άνω, Μάρτιος 2024

Η μέτρηση της Public Issue, που καθιερώθηκε το 2007, επαναλαμβάνεται και φέτος, καθώς αποτελεί ένα σημαντικό επιστημονικό εργαλείο, για τη διαχρονική συγκριτική αξιολόγηση της κοινωνικής εμπιστοσύνης στους σημαντικότερους εγχώριους θεσμούς.

Η Πυροσβεστική κατατάσσεται και φέτος πρώτη στο δείκτη εμπιστοσύνης. Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Σχετίζεται με την παγιωμένη ανασφάλεια στις κοινωνίες της διακινδύνευσης. Αποτυπώνει δε την επίδραση των οικολογικών καταστροφών που βιώνει η Ελλάδα (πυρκαγιές&πλημμύρες).

7 στους 10 (67%) πολίτες εξακολουθούν να εμπιστεύονται το Στρατό. Η κάμψη εμπιστοσύνης στην 5ετία, σχετίζεται ίσως με τις εκχωρήσεις οπλισμού στην Ουκρανία, το θέμα αποστρατιωκοποίηση των νησιών, τις παραιτήσεις στελεχών, τις καταστροφές σε Στεφανοβίκειο & Ν.Αγχίαλο.

Η πλειοψηφία των πολιτών (54%), στην Ελλάδα δεν εμπιστεύεται σήμερα την Αστυνομία. Το έλλειμμα κοινωνικής εμπιστοσύνης στο θεσμό, που διογκώθηκε την τελευταία 5ετία εξακολουθεί να διατηρείται σε πλειοψηφικά επίπεδα.

ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ;

Γιώργος Τασιόπουλος 

Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΕΙΧΕ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΉΣΕΙ...

Λιγότεροι από 3 στους 10 (27%) εμπιστεύονται σήμερα  τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ & τους δικαστές. 

Ακόμη λιγότερο εμπιστεύονται τα ΚΟΜΜΑΤΑ εμπιστεύεται μόλις το 9% των πολιτών. Αντίστοιχο ποσοστό είχε μετρηθεί στην Ελλάδα το 2008, στην έναρξη της οικονομικής κρίσης.

Εντυπωσιακή η κάμψη της εμπιστοσύνης στο θεσμό του ΠτΔ, παρότι ο ΠτΔ δεν αναμειγνύεται ενεργά στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Το 2008, ο ΠτΔ ήταν μοναδικός πολιτικός θεσμός που εμπιστεύονταν οι πολίτες, εξαιτίας της υψηλής αποδοχής, των Κ.Στεφανόπουλου & Κ.Παπούλια Public Issue, 

«Το μοντέλο του κόμματος-κράτους εξέπνευσε, είτε με την δεξιά είτε με την αριστερή εκδοχή του παράγει μόνο κρατικοδίαιτους-υπότροφους του κράτους καπιταλιστές και κρατικοκομματικές πελατείες σε ένα σύστημα αυτοσυντήρησης γραφειοκρατικών ομάδων»

Μιχάλης Χαραλαμπίδης 1951-2024

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Έγιναν τα κόμματα μπαταχτσήδες;

Όταν ο λαός καταντά όχλος

~ . ~

του ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗ

Ο ξεπεσμός του δήμου σε όχλο, ο εκφαυλισμός ενός λαού και η κατάληξή του σε αποφάσεις μακροπρόθεσμα αυτοκαταστροφικές, είναι από τα βασικότερα θέματα της αρχαίας πολιτικής σκέψης. Όχι μόνο στον Αριστοτέλη, αλλά και στον Πλάτωνα και τον Θουκυδίδη, η παθολογία της αγελαίας μάζας έχει κεντρική θέση.

Δεν χρειάζεται όμως να μείνει κανείς στους Αρχαίους. Στην νεώτερη ελληνική λογοτεχνία, κριτική του όχλου βρίσκει κανείς σε πλείστους όσους ποιητές μας. Στον «Ρωμιό» του Σουρή λ.χ., ποίημα-κοίτασμα εθνικής αυτογνωσίας:

Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσσους, και όποιους άλλους θέλω,
και στρίβω το μουστάκι μου αγέρωχο πολύ,
και μέσα στο θυμό μου κατά διαόλου στέλλω
τον ίδιον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί.

Φέρνω τον νούν στον Διάκο και εις τον Καραΐσκο,
κατενθουσιασμένος τα γένια μου μαδώ,
τον Έλληνα εις όλα ανώτερο τον βρίσκω,
κι επάνω στην καρέκλα χαρούμενος πηδώ.

Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω,
επάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ…
εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω,
κι όσες βλαστήμιες ξέρω αρχίζω να τις πω.

Αλλά και στον Βάρναλη του «Κύρ Μέντιου»:

Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο,
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!

Ή στον Γκάτσο της «Ελλαδογραφίας»:

Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;
Πότε θα ’ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε τη βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;

Κυρίως όμως στον Κωστή Παλαμά των Σατιρικών γυμνασμάτων. Στο μοναδικό αυτό βιβλίο βρίσκει κανείς μια νηφάλια, κοινωνιολογικής ακριβείας περιγραφή των νοερών άκρων εντός των οποίων κινείται διαχρονικά ο Δήμος, από το μεγαλείο ώς την καταισχύνη:

Και για μούντζα ο λαός και για λιβάνι.
Ο λαός είναι τίποτε και είν’ όλα,
είναι του εκδικητή το γιαταγάνι

κι είν’ η μαϊμού η ξεδιάντροπη, η μαργιόλα,
και η ρίζα και η κορφή, ο στερνός κι ο πρώτος,
κι εγώ κι εσύ, κι ο ανθός κι η καρμανιόλα

Για τη «σημερινή ψυχοπνευματική εξαθλίωση του ελληνικού λαού» έχουν μιλήσει πολλοί, με καυστικότερο όλων τον Παναγιώτη Κονδύλη το 1992 – η διατύπωση αυτή είναι δική του. Αλλά και έξω θυμάμαι τον μεγάλο , στα μισά της δεκαετίας του 1990, να ξεσπαθώνει από τον ναό του Αγίου Παύλου της Φρανκφούρτης, το λίκνο του σύγχρονου γερμανικού έθνους, κατά της χώρας του. «Ντρέπομαι για την πατρίδα μου», είχε πει, «που ξέπεσε σε έδρα μόνο για μπίζνες και για πάρε δώσε εμπορικά.» Ή τον Γέητς της δεκαετίας του 1910 να μαστιγώνει τους συμπατριώτες του Ιρλανδούς για τη σπέκουλα και τον ιησουιτισμό τους:

Οι “γαλάζιοι”… χρυσοκάνθαροι και το έγκλημα των κόκκινων δανείων

Παπασίμος Γεώργιος

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις των “πεπραγμένων” του βουλευτή Γρεβενών της ΝΔ, Ανδρέα Πάτση, ο οποίος πέραν του γεγονότος ότι ως βουλευτής ελάμβανε τεράστια ποσά από το Δημόσιο και συμμετείχε σε πολλές αλλοδαπές εταιρείες, παραβιάζοντας προκλητικά τις συνταγματικές διατάξεις, είχε αγοράσει με δανεισμό της Πειραιώς, πακέτο κόκκινων δανείων της ίδιας Τράπεζας αξίας 60 εκ. ευρώ έναντι 4 εκ. ευρώ. Το γεγονός αυτό, πέραν του ότι μεγεθύνει την ηθική απαξία, φέρνει και με έντονο τρόπο στο προσκήνιο δύο κρίσιμα θέματα, που αποτελούν τον πυρήνα του παρασιτισμού, της κλεπτοκρατίας και της ατιμωρησίας που έχουν οι πάσης φύσης χρυσοκάνθαροι στην Ελλάδα.

Κατά πρώτον, το περίφημο πόθεν έσχες των μελών του κοινοβουλίου, το οποίο όπως είναι γνωστό, αφενός αφορά μόνο το “έσχες” και όχι το “πόθεν”, και αφετέρου, έστω και με αυτόν ελλειμματικό τρόπο καταδεικνύει τον δηλωθέντα εμφανή πλούτο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, που βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδος και των εισοδημάτων της πλειοψηφίας των ασθενών και των μεσαίων στρωμάτων.

Ο προσωπικός πλούτος της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτικών έρχεται και σε πλήρη αντίθεση με την οικονομική κατάσταση των κομμάτων τους, στα οποία ανήκουν, τα οποία, ενώ λαμβάνουν μεγάλα ποσά ως κρατική ενίσχυση, είναι χρεωκοπημένα, έχοντας λάβει, μάλιστα, και τεράστια δάνεια, με ενέχυρο την μελλοντική κρατική επιχορήγηση (!). Εμφανίζεται, έτσι, κατ’ αντιστοιχία και στο πολιτικό σύστημα, η άθλια διαχρονική εικόνα της μεταπρατικής οικονομικής ολιγαρχίας στην Ελλάδα, όπου ενώ ευδοκιμούν ατομικά οι βιομήχανοι, μεγαλέμποροι κλπ από την μια μεριά, εμφανίζονται ρημαγμένες και καταχρεωμένες οι επιχειρήσεις τους από την άλλη.

ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ…. ΚΑΙ ΑΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ….

ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ….

ΚΑΙ ΑΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ…

 Του Γιώργου Ζουρίδη

Ζούμε σε μια χώρα όπου τα παράλογα φαίνονται λογικά και τα λογικά, παράλογα! Αυτό μας διδάσκει η καθημερινότητα που ζούμε πάνω στην οποία καλούμεθα να οικοδομήσουμε ένα αισιόδοξο μέλλον!!

Θυμίζω:

• Τα Μνημόνια μας ανακοινώθηκαν από το Καστελλόριζο. Η χρεοκοπία της Χώρας ήταν το απαύγασμα μιας σπάταλης πολιτικής που στηρίχτηκε αποκλειστικά στον ξένο δανεισμό και στον άκρατο ευδαιμονισμό. Κανείς Έλληνας πολιτικός δεν είχε το θάρρος ή την ευθιξία να αναλάβει ευθύνες περί αυτού.

Μετέπειτα όταν κληθήκαμε να εκφράσουμε μέσα από ένα Δημοψήφισμα την ΔΥΣΦΟΡΙΑ μας για το επερχόμενο τρίτο μνημόνιο, το «Όχι» του 61,3% του Λαού μας έγινε ξαφνικά μεγαλοπρεπές «Ναι» και κανείς δεν απολογήθηκε για αυτή την αθλιότητα της καταπάτησης της Λαϊκής βούλησης. 

Και όταν βγήκαμε από τα Μνημόνια κανείς δεν αιτιολόγησε γιατί αποδώσαμε όλη την Δημόσια περιουσία ως ενέχυρο στους δανειστές, πράγμα επιδιωκόμενο από αυτούς και πράγμα πρωτόγνωρο όσο και απεχθές σε επίπεδο παγκόσμιο. 

Και σήμερα προβληματιζόμαστε γιατί οι Επιχειρήσεις του Δημοσίου ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ αντί πινακίων φακής.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΕΝΟΤΗΤΑ

 

                ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ-ΕΝΟΤΗΤΑ…

                                Του Γιώργου Ζουρίδη

 

Μετά τις Πασχαλινές εορτές, τα εκκλησιάσματα των πιστών και τις χαρούμενες οικογενειακές συναθροίσεις που τις διανθίζουν, ξαναγυρίζουμε στα καθημερινά και τετριμμένα.

Φαίνεται ότι όλα γύρω μας αλλάζουν, αλλά εμείς μένουμε ίδιοι και απαράλλακτοι ! «Όλα καλά» θα έλεγαν κάποιοι που ζουν εδώ και χρόνια στην νιρβάνα μιας ανέμελης επιβίωσης.

Και όμως ο κόσμος οδεύει προς το χειρότερο και μας μένει μόνο η νοσταλγία κάποιων όμορφων στιγμών του παρελθόντος.

Εκμεταλλευόμενοι κάποιες από αυτές τις στιγμές, ορισμένοι χτίζουν πολιτικές καριέρες και μηχανισμούς χειραγώγησης. Αλλιώς δεν εξηγείται η αισιοδοξία που χαρακτηρίζει τον σουρεαλισμό των λεγομένων τους.

Εδώ ταιριάζει ένα σχόλιο που είχα κάνει σε ένα φίλο με την ευκαιρία της θριαμβευτικής εκλογής αλλά και της μετέπειτα σιωπής στα όρια της αδράνειας, του Νίκου Ανδρουλάκη, ενώ οι δημοσκοπήσεις «κάλπαζαν» υπέρ του ΚΙΝΑΛ!

Έγραψα τότε: «Στις κοινωνίες όπου δεν υπάρχει ο ορθός πολιτικός λόγος και η Δημοκρατία ασθενεί, οι προσδοκίες των πολιτών ικανοποιούνται από τα παραμύθια που παράγουν οι Οργανωτικοί Μηχανισμοί και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης»!!

Δεν θέλω να στεναχωρήσω κανένα, αλλά με ξαναζεσταμένα προστάγματα όπως είναι η «σοσιαλδημοκρατία», σε μια χώρα όπου το μεταπρατικό Κράτος (και όχι Κράτος ανεξάρτητο, Κράτος εθνικού και κοινωνικού δικαίου!) είναι κυρίαρχο και όλοι οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί ασθενούν, ενώ συνεχίζεται η άναρχη και εν πολλοίς συγκυριακή διάταξη των κοινωνικών δυνάμεων, ή ακόμα χειρότερα όταν με επικοινωνιακά τερτίπια αναμοχλεύονται μνήμες του αρχέτυπου ΠΑΣΟΚ προς εκμετάλλευση, φοβάμαι ότι δεν μακροημερεύει ένας πολιτικός. Και δη νέος…

Η συνταγή να μεταμορφώσουν «σοσιαλδημοκρατικά» το ΠΑΣΟΚ και την Κοινωνία, δοκιμάστηκε από τους Κ. Σημίτη, Γ.Παπανδρέου και Ε.Βενιζέλο και έτσι φτάσαμε να επιβάλλουμε και να διαχειριζόμαστε τα Μνημόνια!

Παράλληλα οι τελευταίες διακηρύξεις που αποτυπώθηκαν στο τετραήμερο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ με «κλεμμένα» αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα μιας άλλης εποχής και μιας άλλης ιδεολογικής πλατφόρμας πάνω στην οποία έκτισε το όραμα του ο Ανδρέας Παπανδρέου και λίγοι από εμάς όπως: «Να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα» ή «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», επαληθεύουν το περιεχόμενο του πρότερου σχολίου μου.

Για την Δεξιά τι να πω; Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός με ανθρώπινο πρόσωπο είναι πια παρελθόν και επικυριαρχεί με ραφιναρισμένο προσωπείο ο νεοφιλελευθερισμός των Ιδιωτικοποιήσεων, των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτών, των ευκαιριακών επιδομάτων και των κοινωνικών περιθωριοποιήσεων…

Η υποκρισία φίλοι μου έχει κοντά ποδάρια. Η κυβερνητική πολιτική τόσο της Δεξιάς όσο του αντιπολιτευόμενου «σοσιαλδημοκρατικού» ΚΙΝΑΛ ή του «αντιμπεριαλιστικού» ΣΥΡΙΖΑ με τα νταούλια, τα άσφαιρα δημοψηφίσματα, τις υποθήκες και τις μειοδοσίες, δεν πείθουν κανένα σώφρονα. Σκέφτομαι και χαμογελώ ότι ίσως μια συγκρουσιακή «συνύπαρξη» των δυνάμεων αυτών σε μια Κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», θα απεκάλυπτε στον λαό το πραγματικό προσωπείο και τις επιδιώξεις του κάθε κομματικού σχηματισμού!!

Εκτιμώ ότι αν κάποιος επιθυμεί να προσφέρει κάτι στην ιστορική αλήθεια της πατρίδας μας (μήπως και προχωρήσουμε προς τα εμπρός!), είναι να αποδεχτεί και να παλέψει με παρρησία, για την αλλαγή της πολιτικής πραγματικότητας που εκφυλίζει τις έννοιες της Δημοκρατίας, της Εθνικής Ακεραιότητας και της Λαϊκής Ενότητας.

Ιδού λοιπόν πεδίον λαμπρό! Τα Συνέδρια που γίνονται κατά κόρον αυτή την περίοδο, καλόν είναι να προτάξουν αυτές τις έννοιες της πολιτικής και αφού οι Σύνεδροι μπουν σε μία συλλογική αυτοκριτική για τις ξεπερασμένες στρατηγικές τους (με έντονο το άρωμα του λαϊκισμού!), κατορθώσουν να βαδίσουν τον δρόμο του μέλλοντος, για την σταδιακή απεξάρτηση της χώρας από τα διεθνή κέντρα πλήρους ενσωμάτωσης….

Γιώργος Κοντογιώργης: Οι Κηφήνες της ηγεσίας της Αριστεράς απαγορεύουν τον διαφορετικό αριστερό λόγο

Γιώργος Κοντογιώργης 

Οι Κηφήνες της ηγεσίας της Αριστεράς απαγορεύουν τον διαφορετικό αριστερό λόγο Κηφήνες που έζησαν μια ζωή εις βάρος του λαού η Ηγεσία της Αριστεράς, απαγορεύει τον διαφορετικό αριστερό λόγο. 

Οι πολιτικοί έχουν θητεύσει στις πιο σκοτεινές πλευρές της κομματοκρατίας, στις παρατάξεις των Πανεπιστημίων και τα συναφή ή στον κομματικό οργανισμό.

 Το κράτος θεραπεύει ιδιοτελή συμφέροντα των ελίτ που κυβερνούν, δεν μπορεί να αναπτύξει δημόσιες εθνικές πολιτικές.   Όταν δεν μας αρέσει το έθνος σημαίνει ότι δεν μας αρέσει η ελευθερία 

Από την εκπομπή «Σε γνωρίζω από την κόψη» με τον Αντώνη Κοκορίκο, στον τηλεοπτικό σταθμό «Βεργίνα Τηλεόραση», της 2-4-2021. Η εκπομπή μεταδίδεται κάθε Παρασκευή.

Η τοξικότητα του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα

Η τοξικότητα του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα

Του Γεωργίου Παπασίμου

Ο τοξικός αναθεωρημένος δικομματισμός (Ν.Δ.-ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.), που αναδείχθηκε τον Ιούλιο του 2019, δείχνει τα δηλητηριώδη δόντια του. Μπροστά τις μεγάλες προκλήσεις της Ελλάδος, επιδίδεται σε αυτό που καλύτερα από καθετί γνωρίζει και μπορεί να κάνει, την αδιέξοδη και επικίνδυνη πόλωση. Έτσι, η Ελλάδα συνεχίζει τον ολισθηρό κατήφορό της. Εν μέσω της φονικής πανδημίας του Covid-19, που έχει οδυνηρές συνέπειες στην καταρρέουσα από τα μνημόνια οικονομία και στην πολυτραυματισμένη κοινωνική ισορροπία, καθώς και στα εθνικά θέματα λόγω της τουρκικής επιθετικότητας, το πολιτικό σύστημα περί άλλων τυρβάζει.

Η Ν.Δ. παρά τα επικοινωνιακά φιλελεύθερα φληναφήματα με στόχο την αλίευση των ψηφοφόρων του κέντρου επανακάμπτει στα κλασσικά παλαιο-δεξιά χαρακτηριστικά της, προτάσσοντας ως σημαία τον νόμο και την ασφάλεια με την χρησιμοποίηση της αυταρχικής αστυνομικής βίας. Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αντί μετά την οδυνηρή ήττα του να προχωρήσει σε ουσιαστική ανασυγκρότηση και να προβάλλει προγραμματική αντιπολίτευση με ουσιαστικό σχέδιο για την επόμενη μέρα, λόγω της πολιτικής και ιδεολογικής του φτώχειας, εγκλωβίζεται στις σειρήνες του τυφλού δικαιωματισμού, αφήνοντας έτσι ανοιχτή την κεκόπορτα για ακούσια θολή πολιτική κάλυψη της δράσης των πάσης φύσεως αντικοινωνικών στοιχείων. Μάλιστα τα τελευταία φαίνεται ότι έχουν πάρει κεφάλι εκμεταλλευόμενα και την κοινωνική κόπωση από την πανδημία μέσω της ενοποίησης των συγκοινωνούντων δοχείων του αντιεξουσιαστικού χώρου και των οργανωμένων χούλιγκανς του ποδοσφαίρου, όπως κατέδειξαν τα πρόσφατα θλιβερά επεισόδια στη Νέα Σμύρνη.

Ο δημόσιος λόγος πλέον χαρακτηρίζεται από ρηχή αντιπαλότητα, όπου πρωταγωνιστούν οι ασύνδετες και άναρθρες κραυγές εντυπωσιασμού, χωρίς την προοπτική οποιουδήποτε σχεδίου για το μέλλον της χώρας, κάτι που θα έπρεπε να είναι το πρώτιστο καθήκον της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη σημερινή ρευστή και κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα. Αντί αυτών κυριαρχούν η προχειρότητα, η επιδοματική λογική και ο πελατειασμός.

"ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ!"

"ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ!"

του Γιώργου Ζουρίδη

Τελειώνει ένα μελαγχολικό φθινόπωρο και βρίσκει για μια ακόμη φορά τον λαό μας εγκλωβισμένο σε αποφάσεις ηγεσιών που δείχνουν ανίκανες να συγκροτήσουν ένα ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ για την αντιμετώπιση των υγειονομικών και οικονομικών δεινών που σπαράζουν την χώρα. 

Θα γίνω πιο συγκεκριμένος:

• Το φθινόπωρο είχαμε την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης και την τιμωρία της ηγετικής ομάδας της. Η μαζική παρουσία όλων σχεδόν των κομματικών εκφάνσεων της πολιτικής μας ζωής ενώπιον του δικαστικού μεγάρου, έδειξε μια ΤΑΣΗ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ενάντια στον φασισμό. 

Τότε έγραψα επιδεικτικά ότι ο φασισμός δεν νικήθηκε μια και ενδημεί βαθιά μέσα μας και για αυτό χρειάζεται να δώσουμε όλοι μας μάχες αυτοσυνειδησίας, ενσυναίσθησης και δημοκρατίας μήπως και φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα της ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ σε μια εποχή έντονης εθνικής και οικονομικής κρίσης. 

Και όμως!! Ο πολιτικός διχασμός προκλήθηκε από βίαιη κομματική αντιπαράθεση που διήρκησε μέρες όπου «ακούστηκε» πλήθος απόψεων που κινούνται μεταξύ του εθνικοφασισμού και του σταλινοφασισμού, επιβεβαιώνοντας του λόγου το αληθές. 

Ήθελαν απλά να αποδείξουν ποιός είναι πιο δημοκράτης από τον άλλο!!!

• Ο εορτασμός της 17 Νοέμβρη προτάθηκε να ανασταλεί λόγω της επικινδυνότητας του συγχρωτισμού και έγινε αποδεκτό από την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου της χώρας.

Ο διχασμός βγήκε στο προσκήνιο εκκινώντας από το «ενοποιημένο» κομμουνιστικό μετερίζι και η μετέπειτα ΒΙΑΙΟΤΗΤΑ των δυνάμεων καταστολής «έδωσαν τροφή» για μια άγρια αντιπαράθεση για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΔΟΣΙΑ σε μια χώρα που οι διαχωριστικές ιδεολογικές γραμμές μεταξύ των κομμάτων εξουσίας, είναι από δυσδιάκριτες έως ανύπαρκτες.

Αρκεί να «τρωγόμαστε»....

• Η «αρρώστια» της κομματοκρατίας στη χώρα μας για άγρα εκλογικής πελατείας, έδωσε τα ρέστα της στην αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος της πανδημίας του κορωναϊού, διχάζοντας επικίνδυνα τον λαό μας. 

Η επέτειος του Πολυτεχνείου και το υποκείμενο νόσημα της κομματοκρατίας

Παπασίμος Γεώργιος

22 Νοεμβρίου 2020

976

Η Ελλάδα εξερχόμενη από τον δεκαετή μνημονιακό οδοστρωτήρα πολυτραυματισμένη, συνεχίζει ακάθεκτη τον ολισθηρό δρόμο της παρακμής και στην περίοδο της μεταμνημονιακής κηδεμονίας της με την επικράτηση στο πολιτικό εποικοδόμημα του τοξικού δικομματισμού (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ). Πολλές είναι οι βαθύτερες αιτίες της βύθισης και της χρεοκοπίας.

Η δράση της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας αντί μιας αστικής τάξης με εθνική συνείδηση, το πελατειακό και γραφειοκρατικό ελληνικό κράτος, οι βαρύτατοι θεσμοί εξάρτησης της χώρας από ξένα κέντρα, το σαθρό πολιτικό εποικοδόμημα και η πολτοποίηση της κοινωνίας με κυρίαρχα στοιχεία τον ατομισμό και τον μιθριδατισμό. Κυρίαρχος όμως παράγοντας της καθίζησης αυτής και κυρίως της αδυναμία εξόδου από την κρίση αποτελεί η ολιγαρχικού τύπου κομματοκρατία, που έχει επικαθήσει και επικαλύψει τα πάντα στη χώρα μας.

Το παγκόσμιο φαινόμενο της πανδημίας του COVID-19, που λειτουργεί ευρύτερα ως τιμωρός της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και μεγεθυντής των αδιεξόδων του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, στην Ελλάδα πέραν αυτών λαμβάνει και χαρακτηριστικά αποκάλυψης της έλλειψης νομιμοποίησης της κοινωνίας στα κόμματα και στο πολιτικό σύστημα.

Η αδυναμία έμπνευσης εμπιστοσύνης, καθοδήγησης και κινητοποίησης των πολιτών για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα που αφορά την δημόσια υγεία φωτογραφίζει το ελλιποβαρές που πολιτικού προσωπικού εξουσίας, και όχι μόνο αυτού. Γιατί ως προς το ζήτημα αυτό, η αδυναμία έμπνευσης δεν βαρύνει μόνο την κυβέρνηση, αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που στο θέμα του COVID, όφειλαν να πρωτοστατήσουν για τη λήψη μέτρων αυτοπροστασίας του κοινωνικού συνόλου.

Η επέτειος του Πολυτεχνείου και το υποκείμενο νόσημα της κομματοκρατίας

Παπασίμος Γεώργιος

22 Νοεμβρίου 2020

134

Η Ελλάδα εξερχόμενη από τον δεκαετή μνημονιακό οδοστρωτήρα πολυτραυματισμένη, συνεχίζει ακάθεκτη τον ολισθηρό δρόμο της παρακμής και στην περίοδο της μεταμνημονιακής κηδεμονίας της με την επικράτηση στο πολιτικό εποικοδόμημα του τοξικού δικομματισμού (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ). Πολλές είναι οι βαθύτερες αιτίες της βύθισης και της χρεοκοπίας.

Η δράση της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας αντί μιας αστικής τάξης με εθνική συνείδηση, το πελατειακό και γραφειοκρατικό ελληνικό κράτος, οι βαρύτατοι θεσμοί εξάρτησης της χώρας από ξένα κέντρα, το σαθρό πολιτικό εποικοδόμημα και η πολτοποίηση της κοινωνίας με κυρίαρχα στοιχεία τον ατομισμό και τον μιθριδατισμό. Κυρίαρχος όμως παράγοντας της καθίζησης αυτής και κυρίως της αδυναμία εξόδου από την κρίση αποτελεί η ολιγαρχικού τύπου κομματοκρατία, που έχει επικαθήσει και επικαλύψει τα πάντα στη χώρα μας.

Το παγκόσμιο φαινόμενο της πανδημίας του COVID-19, που λειτουργεί ευρύτερα ως τιμωρός της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και μεγεθυντής των αδιεξόδων του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, στην Ελλάδα πέραν αυτών λαμβάνει και χαρακτηριστικά αποκάλυψης της έλλειψης νομιμοποίησης της κοινωνίας στα κόμματα και στο πολιτικό σύστημα.

Η αδυναμία έμπνευσης εμπιστοσύνης, καθοδήγησης και κινητοποίησης των πολιτών για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα που αφορά την δημόσια υγεία φωτογραφίζει το ελλιποβαρές που πολιτικού προσωπικού εξουσίας, και όχι μόνο αυτού. Γιατί ως προς το ζήτημα αυτό, η αδυναμία έμπνευσης δεν βαρύνει μόνο την κυβέρνηση, αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που στο θέμα του COVID, όφειλαν να πρωτοστατήσουν για τη λήψη μέτρων αυτοπροστασίας του κοινωνικού συνόλου.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε η στάση όλων των κομμάτων στην πρόσφατη επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου.  Εν μέσω επιθετικής επέκτασης της πανδημίας σε όλη την Ελλάδα, το ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό των σημερινών κομμάτων (εξουσίας και αντιπολίτευσης) επιδόθηκε σε ένα γελοίο κλεφτοπόλεμο δείχνοντας την βαθιά παρακμή του και το επικίνδυνο της δράσης του για την χώρα. Ειδικά στη Βόρεια και Κεντρική Ελλάδα ξεπεράστηκαν τα όρια του Ε.Σ.Υ., ενώ για την επέκταση έχει βαρύτατες η κυβέρνηση της ΝΔ λόγω της καθυστέρησης λήψης ουσιαστικών μέτρων, αλλά και εξεύρεσης λύσεων ως προς τις βασικές πηγές μετάδοσης, όπως τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Κρατικιστικές παρατάξεις

Κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων

Του Βασίλη Ασημακόπουλου - Vasilis Asimakopoulos

Μεγάλο θέμα. Την περίοδο της Μεταπολίτευσης, με το Σύνταγμα του 75 αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά σε συνταγματικό επίπεδο, ο θεσμός του κόμματος (αρ. 29). Η Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία, οργανώνεται δια των κομμάτων. Όπως ουσιαστικά και οι υπόλοιπες (δυτικές) ευρωπαϊκές κοινωνίες ήδη μετά το Β΄ Παγκ Πόλεμο. Η συνταγματική αναγνώρισε κατέργαφε την ήδη δυναμική άνοδο του κομματικού φαινομένου και την τάση μαζικής οργάνωσης. Σε συνέχεια της συνταγματικής αναγνώρισης και της κοινωνικής κίνησης, επήλθε η θέσπιση της δημόσιας-κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων στα μέσα της δεκαετίας του ’80 (ν. 1443/84). Στο απόγειο του κομματικού φαινομένου και της πλατιάς κοινωνικής νομιμοποίησής του. 

Από τότε υπάρχει μια εμπειρία 35 ετών δημόσιας χρηματοδότησης των κομμάτων. Πώς λειτούργησε ; Βοήθησε στην αυτονομία των κομμάτων ή όχι ; Οι ερευνητικοί και επιμορφωτικοί σκοποί για τους οποίους δίνεται η κρατική χρηματοδότηση εκπληρώνονται και σε ποιο βαθμό ; Ποια είναι η πνευματική παραγωγή των κομμάτων ; Είναι πλούσια ή περιορισμένη ; Όλα τα κόμματα κινήθηκαν προς την ίδια κατεύθυνση σε σχέση με την κατά τον νόμο αξιοποίηση ή υπάρχουν διαφορές ; Η κρατική χρηματοδότηση, ιδίως για τα κόμματα της αριστεράς, ενίσχυσε τις ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές τάσεις ή την τάση ενσωμάτωσής τους ; Στο εσωτερικό των κομμάτων η κρατική χρηματοδότηση ενίσχυσε τις κομματικές γραφειοκρατίες ή όχι ; Τελικά ενίσχυσε τις σχέσεις εκπροσώπησης της κοινωνίας ή τις σχέσεις νομιμοποίησης του κράτους ; Στο κεντρικό ζήτημα της κρατικοποίησης των κομμάτων (ιδίως για τα κόμματα της αριστεράς) συμβάλει ή όχι ; Στην υπαλληλοποίηση κομματικών μελών απέναντι στην τάση αμφισβήτησης ; Η δημόσια-κρατική χρηματοδότηση οδήγησε στη μετάβαση των κομμάτων από κόμματα εντάσεως εργασίας σε κόμματα εντάσεως κεφαλαίου ; Η κρατική χρηματοδότηση ενίσχυσε τελικά την αντιπροσώπευση ή όχι ; 

Αφήνω κατά μέρος το ζήτημα που προέκυψε με την εκχώρηση της δημόσιας χρηματοδότησης δια του τραπεζικού δανεισμού των κομμάτων. Πώς λειτούργησε στην Ελλάδα και πώς σε άλλες χώρες σε συγκριτική προοπτική.