- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2024
Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024
Έχει σχέση ο Δυτικός Χριστιανισμός με τον “ανθρωπόθεο” και τη woke ατζέντα;
ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
Στη δημόσια αντιπαράθεση για τον γάμο ομόφυλων έχει επιβληθεί ένα παραπλανητικό στερεότυπο. Και το στερεότυπο αυτό είναι πως, όσοι αντιδρούν σε αυτόν και στο ευρύτερο αφήγημα μέσα στο οποίο αυτός εντάσσεται, είναι θρησκόληπτοι φονταμενταλιστές, ενώ αυτοί που είναι υπέρ παλεύουν για την απαλλαγή της κοινωνίας από θρησκευτικούς σκοταδισμούς.
Στην πραγματικότητα όμως, το ευρύτερο αφήγημα το οποίο υπηρετεί η woke ατζέντα, μέρος της οποίας είναι ο γάμος ομόφυλων, αποτελεί έκφανση του σκληρού πυρήνα του Δυτικού Χριστιανισμού. Όπως ο γράφων υποστήριξε σε προηγούμενο άρθρο του στο SLpress, το ευρύτερο αφήγημα είναι η άρνηση των διαφορετικών ρόλων των δύο φύλων σε μια οικογένεια, αυτόν του πατέρα και της μητέρας. Και αυτή προκύπτει από την άρνηση της ύπαρξης βιολογικών διαφορών μεταξύ των φύλων και εν τέλει από την άρνηση της ίδιας της έννοιας του βιολογικού φύλου. Το φύλο θεωρείται ως μια αυθαίρετη “φαντασιακή” κατασκευή και τίποτε άλλο.
Όμως, αυτή η άρνηση της ίδιας της βιολογίας, που θα ήταν αδύνατη για οποιονδήποτε άλλο πολιτισμό στην ιστορία της Ανθρωπότητας, καθίσταται δυνατή εξαιτίας της τεράστιας αυτοπεποίθησης που έχει προσδώσει στον άνθρωπο της μετανεωτερικής Δύσης το κοσμοείδωλο του “ανθρωποθεού” (man-god), το οποίο εντάσσεται στον σκληρό πυρήνα του Δυτικού Πολιτισμού και προέρχεται από τον Δυτικό Χριστιανισμό.
Ποιος γέννησε τον “ανθρωπόθεο”
Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024
Το αφήγημα περί ανυπαρξίας φύλων και ο μανδύας περί ισότητας δικαιωμάτων
ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
Η συζήτηση που γίνεται σήμερα για το θέμα του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου τείνει να αγνοεί το ευρύτερο πλαίσιο, μέσα στο οποίο διεξάγεται αυτή η συζήτηση. Και το ευρύτερο πλαίσιο είναι η υπαρξιακή κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα ο Δυτικός Πολιτισμός, ο οποίος φαίνεται πως έχει κηρύξει έναν ανελέητο πόλεμο σε πάσης μορφής συλλογικές ταυτότητες, προωθώντας ως απόλυτα κυρίαρχο και ανεξέλεγκτο πολιτικό υποκείμενο το “απέραντο” άτομο. Δηλαδή, το άτομο που δεν αντιμετωπίζει κανενός είδους περιορισμούς, ούτε καν από την ίδια τη φύση και που δια των επιλογών του μπορεί να ορίζει τα πάντα, ακόμη και το φύλο του!
Ας ξεκινήσουμε εξετάζοντας αν ο γάμος είναι απαραίτητος σε ζευγάρια ανθρώπων του ιδίου φύλου ώστε να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα ζευγάρια ανθρώπων διαφορετικού φύλου. Όπως έχουν υποστηρίξει πολλοί επιστήμονες, αρμοδιότεροι του γράφοντος, η απάντηση είναι όχι. Πολλά ετερόφυλα ζευγάρια σήμερα (ο γράφων έχει τρία στον οικογενειακό και φιλικό του περίγυρο) έχουν επιλέξει να κάνουν σύμφωνο συμβίωσης και όχι γάμο. Τα ζευγάρια αυτά κανένα πρόβλημα δεν φαίνεται να έχουν με τα παιδιά τους και τα δικαιώματα των συζύγων, σε περίπτωση απώλειας του ενός ή του άλλου, όπως επιμένει ο επικοινωνιακός μηχανισμός προώθησης του γάμου ατόμων διαφορετικού φύλου. Και εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχουν προβλήματα, αυτά θα μπορούσαν να επιλυθούν με επιπρόσθετες νομικές ρυθμίσεις.
Η στοχοθέτηση, λοιπόν, δεν είναι η ισότητα στην κοινωνία και έναντι του νόμου ζευγαριών του ιδίου και του άλλου φύλου, αλλά η εξυπηρέτηση ενός ευρύτερου αφηγήματος. Αυτό είναι η άρνηση των βιολογικών διαφορών μεταξύ των φύλων και των ρόλων τους στην οικογένεια, ως πατέρας και μητέρα. Αυτό φαίνεται και από δηλώσεις (επωνύμων και μη) του τύπου ότι οι γυναίκες δεν είναι γυναίκες αλλά γενικά άνθρωποι με μήτρα.
Επίσης έχουμε την εκδήλωση της επιθυμίας ανδρών να θηλάσουν τα παιδιά τους ή ακόμη και να τα κυοφορήσουν και μια σειρά από άλλα. Η τάση αποτυπώνεται σε σχετικές φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, απεικονίζοντας δύο άντρες όπως ένα παραδοσιακό ζευγάρι στο μαιευτήριο, με τον έναν να είναι ξαπλωμένος, ωσάν μόλις να έχει γεννήσει και να σφίγγει στο γυμνό του στήθος το μωρό, ενώ ο περήφανος πατέρας να χαμογελάει καθισμένος στο πλάι του κρεβατιού.
Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2023
Κυριακή 6 Αυγούστου 2023
Παρασκευή 14 Ιουλίου 2023
Κ.Γρίβας:Οι μεγάλοι κίνδυνοι ενός διαλόγου με ανοιχτό παράθυρο στη σχετικότητα απομείωσης κυριαρχίας
Τετάρτη 5 Ιουλίου 2023
Τι σημαίνουν στην πράξη οι “Πρέσπες του Αιγαίου”
Έχουμε σε παλαιότερα άρθρα αναφερθεί για την διεθνή τάση που υπάρχει σήμερα περί της de facto μετατροπής της εγγύς θαλάσσιας έκτασης (πέρα των χωρικών υδάτων) σε χώρο άτυπης εθνικής κυριαρχίας. Αυτό ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση του Αιγαίου. Το Δίκαιο της Θάλασσας δεν είναι κάτι στατικό και αναλλοίωτο, ωσάν να είχε παραδοθεί από τον Θεό στους ανθρώπους, σαν τις δέκα εντολές και έκτοτε δεν αλλάζει. Το Δίκαιο της Θάλασσας είναι δυναμικό μέγεθος που λαμβάνει υπόσταση ανάλογα με την ευρύτερη γεωπολιτική πραγματικότητα μέσα στην οποία λειτουργεί.
Πρέπει να θυμηθούμε ότι η νομική βάση της ίδιας της έννοιας των χωρικών υδάτων είναι η στρατιωτική ισχύς. Συγκεκριμένα, η αντίληψη των χωρικών υδάτων διαμορφώθηκε με βάση τον λεγόμενο “κανόνα βολής του πυροβόλου” (cannon shot rule) και στην αρχή ήταν τρία ναυτικά μίλια. Το συγκεκριμένο νούμερο προέκυψε από το γεγονός πως εκείνη την εποχή θεωρείτο ότι αυτό ήταν το αποτελεσματικό βεληνεκές του χερσαίου πυροβολικού εναντίον θαλάσσιων στόχων.
Τετάρτη 19 Απριλίου 2023
Κυριακή 21 Αυγούστου 2022
Σε ποια καυτά ερωτήματα δεν απαντούν οι “μεταναστοπατέρες”
Τρίτη 3 Μαΐου 2022
Ο φθηνός τρόπος να πάρει η Ελλάδα το πάνω χέρι στο Αιγαίο
Είχαμε σε παλαιότερα άρθρα στο SLpress.gr αναφερθεί στις δραστικές αλλαγές που έρχονται στη γεωγραφία της ισχύος από τη μονομαχία των πλεγμάτων αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD), που αναπτύσσουν η Κίνα και η Ρωσία, με τις προσπάθειες των ΗΠΑ να διασπάσουν τα πλέγματα αυτά. Επίσης, είχαμε εξετάσει πως παρόμοια συστήματα μπορεί να θωρακίσουν αποφασιστικά τη χώρα μας με χαμηλό κόστος έναντι της τουρκικής στρατιωτικής απειλής, για την ακρίβεια η Ελλάδα να έχει το πάνω χέρι στο Αιγαίο.
Είχαμε σε παλαιότερα άρθρα στο SLpress.gr αναφερθεί στις δραστικές αλλαγές που έρχονται στη γεωγραφία της ισχύος από τη μονομαχία των πλεγμάτων αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD), που αναπτύσσουν η Κίνα και η Ρωσία, με τις προσπάθειες των ΗΠΑ να διασπάσουν τα πλέγματα αυτά. Επίσης, είχαμε εξετάσει πως παρόμοια συστήματα μπορεί να θωρακίσουν αποφασιστικά τη χώρα μας με χαμηλό κόστος έναντι της τουρκικής στρατιωτικής απειλής, για την ακρίβεια η Ελλάδα να έχει το πάνω χέρι στο Αιγαίο.
Τόσο τα πλέγματα αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής, όσο και τα συστήματα που αποσκοπούν να τα διαπεράσουν, βασίζονται σε σημαντικό βαθμό σε “μεταλλαγμένα” συστήματα πυροβολικού, με πρωτοφανείς ικανότητες όσον αφορά το βεληνεκές, την ακρίβεια πλήγματος και τη φονικότητα. Κάθε φορά, ωστόσο, που εξετάζουμε τη δυνατότητα δικτύων “ντοπαρισμένου πυροβολικού” (artillery on steroids) να λειτουργήσουν ως πολύ πιο οικονομικά και πιο αποτελεσματικά υποκατάστατα μέρους της αεροπορικής ισχύος, προκύπτει η τυποποιημένη αντίρρηση ότι για όλα αυτά χρειάζονται πληροφορίες.
Για την ακρίβεια, απαιτείται απρόσκοπτη και διαρκής παροχή δεδομένων στοχοποίησης, τόσο εναντίον στατικών όσο και κινούμενων στόχων, σε πραγματικό χρόνο, έτσι ώστε να επιτραπεί στα νέα συστήματα πυροβολικού να αξιοποιήσουν το μεγάλο βεληνεκές και την υψηλή ακρίβεια πλήγματος. Οι απαντήσεις είναι πολλές και αλληλοσυμπληρούμενες. Μεταξύ των άλλων, μπορούμε να επενδύσουμε στην ανάπτυξη “ψευδοδορυφορικών” συστημάτων (pseudosatellites), τα οποία είναι μη επανδρωμένα αεροχήματα, ή αερόπλοια πολύ μεγάλου υψομέτρου, που μπορούν να παραμένουν στον αέρα για διάστημα μηνών, ή ακόμη και ετών, χρησιμοποιώντας ηλιακούς συλλέκτες, πιθανώς συνδυασμένους με κυψέλες καυσίμου υδρογόνου, για την παροχή ενέργειας.
Η συνέχεια: Ο φθηνός τρόπος να πάρει η Ελλάδα το πάνω χέρι στο Αιγαίο
Τετάρτη 27 Απριλίου 2022
Ελλάδα και Τουρκία στην εποχή του παγκόσμιου υβριδικού πολέμου
"...Η “λαβή του τουρκογενούς μαχαιριού”
Μεταξύ των άλλων, όπως ο υπογράφων υποστήριξε σε παλαιότερο άρθρο του στο SLpress.gr, μέρος του υβριδικού πολέμου εναντίον της Κίνας είναι και η υποστήριξη των τουρκόφωνων Ουιγούρων ισλαμιστών στη Βόρειο Κίνα. Όμως, οι Ουιγούροι είναι το τέρμα του τουρκογενούς διαδρόμου που ξεκινά από την Τουρκία, περνά από το Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιζία και Τατζικιστάν για να φθάσει στη Βόρειο Κίνα, στο Σινγιάνγκ (Xinyang).
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να παρομοιάσουμε το σύμπλεγμα των χωρών αυτών με ένα “μαχαίρι” που χώνεται μέσα στην καρδιά της Ευρασίας και χτυπάει την Κίνα. Και λαβή αυτού του “μαχαιριού” είναι η Τουρκία. Οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη την Τουρκία, ελπίζοντας ότι θα την χρησιμοποιήσουν και ως απειλή στο “μαλακό υπογάστριο” της Ρωσίας και για να χτυπήσουν την Κίνα σ’ αυτόν το νέου τύπου πόλεμο.
Δεν αναφερόμαστε στην παλιά κεμαλική Τουρκία, που ήταν στραμμένη προς τη Δύση και αδιαφορούσε για την Ανατολή. Αναφερόμαστε στη σημερινή, ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν. Δεν μιλάμε, δηλαδή, για την εσωστρεφή Τουρκία των κεμαλιστών, που έψαχνε για μια θέση στην ΕΕ, αλλά για την εξωστρεφή Τουρκία των νεοοθωμανών που θέλει να λειτουργήσει ως μεγάλη ευρασιατική δύναμη σε έναν πολυπολικό κόσμο.
Η διάψευση των ελληνικών ελίτ
Οι δυτικές προσδοκίες για την Τουρκία δεν επιβεβαιώνονται, τουλάχιστον προς το παρόν. Όπως προαναφέραμε, η Άγκυρα επέλεξε να παίξει τον ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, διατηρώντας πολύ καλές σχέσεις και με τις δύο πλευρές. Σε ό,τι αφορά δε το να μετατραπεί σε “λαβή του μαχαιριού”, δεν επιβεβαιώνεται ούτε η βούληση, ούτε η δυνατότητά της. Όχι ότι η αυτοκρατορική νεοοθωμανική Τουρκία δεν επιδιώκει να ασκήσει επιρροή στον τουρκογενή διάδρομο, αλλά δεν έχει δείξει ούτε ότι μπορεί, ούτε ότι θα παίξει τον ρόλο για τον οποίον την προορίζουν οι ΗΠΑ..."
Όλη η δημοσίευση: Ελλάδα και Τουρκία στην εποχή του παγκόσμιου υβριδικού πολέμου
Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2022
Ποια παγκοσμιοποίηση “σκότωσε” ο κορονοϊός
Σε προηγούμενα κείμενά του στο SLpress.gr ο υπογράφων έχει υποστηρίξει ότι ο κορονοϊός έφερε μαζί του το τέλος της “παγκοσμιοποίησης” ως φαντασιακής γεωπολιτικής υπερδομής, η οποία υποτίθεται ότι είχε αντικαταστήσει τον κρατικοκεντρικό κόσμο. Πολλοί αρνούνται να κατανοήσουν αυτήν την άποψη, μπερδεύοντας την παγκοσμιοποίηση με τις ενοποιητικές δομές του σύγχρονου κόσμου.
Στην πραγματικότητα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχουν τρεις παγκοσμιοποιήσεις, η τεχνολογική, η οικονομική και η φαντασιακή. Η πρώτη είναι ένα πλέγμα τεχνολογιών, δομών και μηχανισμών που επιτρέπουν την ταχεία αλληλεπίδραση μεταξύ κρατών, οικονομιών και ατόμων στον σημερινό κόσμο. Το διαδίκτυο είναι ο κατεξοχήν μηχανισμός που συντελεί σε αυτό, όπως και οι παγκόσμιες δορυφορικές αρχιτεκτονικές, οι μαζικές αεροπορικές συγκοινωνίες κλπ. Αυτές οι τεχνολογίες φυσικά και υπάρχουν. Όμως, όπως θα δούμε στη συνέχεια, όχι μόνο δεν λειτουργούν προς την κατεύθυνση της εξάλειψης των εθνών, αλλά αντιθέτως ενισχύουν τον ρόλο τους στο διεθνές σύστημα.
Η δεύτερη παγκοσμιοποίηση ήταν η επιβολή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου της ενοποιημένης και υποτιθέμενα αυτορυθμιζόμενης παγκόσμιας αγοράς. Με την κρίση του κορονοϊού, το μοντέλο αυτό αποδείχθηκε ότι είναι επικίνδυνα αναποτελεσματικό, με τη δραματική έλλειψη που προκάλεσε παγκοσμίως –στην αρχική φάση– σε στοιχειώδη ιατρικά μέσα και τις κωμικοτραγικές εικόνες των χωρών να προσπαθεί η μία να κλέψει τις μάσκες της άλλης! Το μοντέλο αυτό θα υποστεί δραστικές αλλαγές και μεταλλάξεις στην μετα-κορονοϊό εποχή.
Άλλωστε, η αμφισβήτησή του είχε ξεκινήσει εδώ και καιρό, δεδομένου ότι η λειτουργία του ήταν ταυτισμένη με το φαντασιακά μονοπολικό διεθνές σύστημα της πρώιμης μετα-ψυχροπολεμικής εποχής. Εν συνεχεία όμως, η μετέπειτα πολυπολικότητα το κατέστησε δυσλειτουργικό, ιδιαίτερα για τις ΗΠΑ, που σταδιακά έχουν αρχίσει να ακολουθούν μια στρατηγική προστατευτισμού, έτσι ώστε να εμποδίσουν την Κίνα να εξελιχθεί στον επόμενο κυρίαρχο πόλο στον πλανήτη.
Η συλλογική αυταπάτη
Η συνέχεια εδώ... Ποια παγκοσμιοποίηση “σκότωσε” ο κορονοϊός
Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2022
Γιατί το Αιγαίο είναι αμυντικά ενιαίος “θαλασσοχερσαίος” χώρος
Είναι ορατή η διεθνής τάσης σήμερα για την de facto μετατροπή της εγγύς θαλάσσιας έκτασης (πέρα των χωρικών υδάτων) σε χώρο άτυπης εθνικής κυριαρχίας. Αυτό ταιριάζει απόλυτα στο Αιγαίο. Το Δίκαιο της Θάλασσας δεν είναι κάτι στατικό και αναλλοίωτο, ωσάν να είχε παραδοθεί από τον Θεό στους ανθρώπους, σαν τις δέκα εντολές και έκτοτε δεν αλλάζει. Το Δίκαιο της Θάλασσας είναι δυναμικό μέγεθος που λαμβάνει υπόσταση ανάλογα με την ευρύτερη γεωπολιτική πραγματικότητα μέσα στην οποία λειτουργεί.
Πρέπει να θυμηθούμε ότι η νομική βάση της ίδιας της έννοιας των χωρικών υδάτων είναι η στρατιωτική ισχύς. Συγκεκριμένα, η αντίληψη των χωρικών υδάτων διαμορφώθηκε με βάση τον λεγόμενο “κανόνα βολής του πυροβόλου” (cannon shot rule) και στην αρχή ήταν τρία ναυτικά μίλια. Το συγκεκριμένο νούμερο προέκυψε από το γεγονός πως εκείνη την εποχή θεωρείτο ότι αυτό ήταν το αποτελεσματικό βεληνεκές του χερσαίου πυροβολικού εναντίον θαλάσσιων στόχων.
Σε πολύ γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι το εύρος των χωρικών υδάτων διαμορφώθηκε με βάση το κατά πόσον χερσαία οπλικά συστήματα μπορούσαν να ασκήσουν αποφασιστική προβολή ισχύος στη θάλασσα. Εν συνεχεία, οι ικανότητες των πυροβόλων βελτιώθηκαν και τα όρια των χωρικών υδάτων αυξήθηκαν στα έξι και αργότερα στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Όμως, αυτό το νούμερο βρίσκεται πλέον σε δυσαρμονία με τη σύγχρονη στρατιωτική πραγματικότητα.
Αναλυτικότερα, τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες ευρασιατικές δυνάμεις, με προεξάρχουσα την Κίνα, έχουν προχωρήσει στην ανάπτυξη χερσαίων πλεγμάτων αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD). Αυτά χρησιμοποιούν εξελιγμένα έκδοχα όπλων πυροβολικού (βαλλιστικούς πυραύλους ή ρουκέτες μεγάλου βεληνεκούς) ικανών να εντοπίζουν και να προσβάλλουν πολεμικά πλοία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ασκούν αποφασιστική προβολή ισχύος σε βάθος πολλών εκατοντάδων (αν όχι χιλιάδων) χλμ από τις ακτές.
Το εύρος των χωρικών υδάτων
Η συνέχεια εδώ...Γιατί το Αιγαίο είναι αμυντικά ενιαίος “θαλασσοχερσαίος” χώρος
Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2021
Οι εθνικές ταυτότητες και οι “κλειστές αυλές” των ΗΠΑ στα Βαλκάνια
Οι εθνικές ταυτότητες και οι “κλειστές αυλές” των ΗΠΑ στα Βαλκάνια
Η αλλαγή κυβέρνησης στα Σκόπια, με την επικείμενη επιστροφή του VMRO στην εξουσία, αναμένεται να θέσει σε κάποια δοκιμασία τις ισορροπίες που η Δύση είχε επιβάλει στα Δυτικά Βαλκάνια. Με τις διάφορες συμφωνίες (τελευταία η Συμφωνία των Πρεσπών) οι ΗΠΑ είχαν θέσει υπό έλεγχο τους παραδοσιακούς εθνικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή, κι αυτό τις ενδιαφέρει. Δεν τις ενδιαφέρει να τους εξαλείψουν, το αντίθετο μάλιστα.
Η λέξη κλειδί για την ερμηνεία του σημερινού κόσμου, εξάλλου, είναι η “πολυπολικότητα” (multipolarity). Το διεθνές σύστημα είναι εδώ και καιρό πολυπολικό. Η πραγματικότητα αυτή γίνεται με ταχύτατους ρυθμούς αποδεκτή ακόμη και από τους τελευταίους λάτρεις της α-πολικότητας (non polarity), που υποτίθεται ότι είχε επιβάλλει η περιβόητη (και απροσδιόριστη) παγκοσμιοποίηση και η νίκη του ΝΑΤΟ στον Ψυχρό Πόλεμο.
Η παγκοσμιοποίηση αποτελούσε ένα ενιαίο διαλεκτικό μέγεθος με μια ανορθολογική ανάγνωση της ισχύος των ΗΠΑ και τη φαντασιακή μονοπολικότητα (unipolarity) του διεθνούς συστήματος που προέκυπτε από αυτήν. Έτσι λοιπόν, σε έναν πολυπολικό κόσμο οι ΗΠΑ δεν χρειάζονται κατ’ ανάγκην συμπαγείς γεωπολιτικές δομές, οι οποίες θα στρέφονται εναντίον ενός κύριου αντιπάλου, όπως φιλοδοξούσε να λειτουργήσει το ΝΑΤΟ στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2021
Πως ο εκ των έσω υβριδικός πόλεμος αυτοκαταργεί την Ελλάδα
"Εν έτος προ του θανάτου του, ο Γέρος του Μοριά είχε περιέλθει έφιππος πλείστα μέρη της Πελοποννήσου, καθώς και τας νήσους Σπέτσας και Ύδραν, διά να ζητήση συγχώρησιν από εκείνους με τους οποίους είχε έλθει εις ρήξιν κατά την διάρκειαν του Αγώνος.
«Ἐτάφη μέ τήν στολή του Ἀντιστρατήγου.
Στό πλευρό του ἦταν τό Σπαθί,πού εἶχε στήν ἀρχή τῆς Ἐπανάστασης,ὁ Θώρακας, ἡ Περικεφαλαῖα…Ὡς σύμβολο τῆς Αἰώνιας Δόξας τοῦ ἀνυπέρβλητου αὐτοῦ Πολεμιστῆ,
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΣΑΡΟΥΧΙΑ ΤΟΥ,
τοποθετήθηκε ἡ τουρκική σημαία.»
Πως ο εκ των έσω υβριδικός πόλεμος αυτοκαταργεί την Ελλάδα
Ένας από τους λόγους που ο γράφων αντιμετώπισε με σκεπτικισμό την έναρξη των "διερευνητικών" επαφών ήταν ότι θα έδινε την ευκαιρία σε ένα πολυπλόκαμο σύστημα διαμορφωτών γνώμης εν Ελλάδι να επιχειρήσουν, για μια ακόμη φορά, να επιβάλλουν ως "αναντίρρητη" αλήθεια τις απόψεις τους περί "εξομάλυνσης" των σχέσεων με την Τουρκία, δια της παραχώρησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εάν αυτός δεν είναι εκ των έσω υβριδικός πόλεμος τι είναι;
Για να γίνουμε συγκεκριμένοι: Από ό,τι φαίνεται δεν μιλάμε μόνο για τη σχολή σκέψης που χαρακτηρίζουμε "κατευναστική", αλλά ενδέχεται να βρισκόμαστε σε φάση στρατηγικής υβριδικής επίθεσης από πλευράς της Τουρκίας, στην οποία συμμετέχει, ελπίζουμε ασυνείδητα, ένα διευρυμένο τμήμα των ελληνικών ελίτ. Κεντρικός στόχος αυτής της προσπάθειας είναι να παραιτηθεί η Ελλάδα από το δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων της στα 12 μίλια, δηλαδή να γίνει η μόνη χώρα στον πλανήτη που θα απαρνηθεί, δια της απειλής βίας, θεμελιώδες κυριαρχικό της δικαίωμα.
Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2020
Τα υποβρύχια-φονιάδες δίνουν πλεονέκτημα στο ελληνικό Ναυτικό
Όπως είναι γνωστό, τα χερσαία εδραζόμενα πλέγματα αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD) συνθέτουν έναν καινοφανή κίνδυνο για τις μεγάλες και μεσαίες μονάδες επιφανείας σε αποστάσεις πολλών εκατοντάδων χλμ. από τις ακτές. Και ενώ τα πολεμικά πλοία επιφανείας καθίστανται ολοένα και πιο τρωτά σε μια διευρυμένη γκάμα απειλών, η επιβιωσιμότητα των υποβρυχίων συνεχώς βελτιώνεται, όπως και οι ικανότητές τους να προβάλουν ισχύ στη θάλασσα, τη στεριά, ακόμη και τον αέρα.
Αναλυτικότερα, τα υποβρύχια επιτυγχάνουν "άρνηση επαφής" (contact denial) με τα πλέγματα αναγνώρισης κρούσης, όπως και με τα μαχητικά αεροσκάφη. Είναι σχεδόν αδύνατον να εντοπιστούν από οπτικούς αισθητήρες και ραντάρ όταν βρίσκονται σε κατάδυση και είναι πρακτικά άτρωτα σε πυραυλικά συστήματα. Το γεγονός της επιχειρησιακής αναβάθμισης των υποβρυχίων σε παγκόσμιο επίπεδο προκύπτει και από τη σημασία που δίνουν σε αυτά οι περισσότερες χώρες στον πλανήτη που επενδύουν στη ναυτική τους ισχύ.
Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της Αυστραλίας, η οποία έχει επιλέξει την αγορά 12 υποβρυχίων κλάσης Attack, εκτοπίσματος περίπου 4000 τόνων, εφοδιασμένων με προηγμένο σύστημα αναερόβιας πρόωσης. Τα υποβρύχια αυτά βασίζονται στα γαλλικά Shortfin Barracuda, τα οποία με τη σειρά τους αποτελούν έκδοχο συμβατικής πρόωσης των πυρηνοκίνητων Barracuda (κλάση Suffren) του Γαλλικού Ναυτικού.
Το πρόγραμμα των αυστραλιανών υποβρυχίων είναι το πιο δαπανηρό εξοπλιστικό πρόγραμμα στην ιστορία της χώρας και ένα από τα πιο δαπανηρά εξοπλιστικά προγράμματα διεθνώς. Συγκεκριμένα, οι Αυστραλοί θα δαπανήσουν περί τα 57 δισ. δολάρια για την απόκτηση αυτών των υποβρυχίων. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι το τελευταίο εξ αυτών προβλέπεται να παραδοθεί στο Ναυτικό της Αυστραλίας το μακρινό 2054.