ΟΓΔΟΝΤΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Του Κώστα Χατζηαντωνίου 

Μοιάζει απίστευτο αλλά είναι η πραγματικότητα. Ογδόντα ένα χρόνια μετά, οι πολιτικοί ή και φυσικοί απόγονοι των πρωταγωνιστών, είτε από ιδεοληψία είτε από ιδιοτέλεια, αρνούνται να αναγνωρίσουν τα αίτια και επιμένουν στο «αναπόφευκτο» μιας εθνικής συμφοράς που άρχισε να ξετυλίγεται ήδη από τα χρόνια της Κατοχής και όχι στις 3 Δεκεμβρίου 1944, όταν οι αστυνομικές δυνάμεις, με διαταγή του αρχηγού της αστυνομίας Έβερτ, άνοιξαν πυρ κατά του συλλαλητηρίου της αριστεράς, ώστε να εξωθήσουν το ΚΚΕ σε ένα καταδικασμένο εκ των προτέρων σε αποτυχία κίνημα. 

Οι υποθέσεις δεν έχουν νόημα στην ιστορική μελέτη. Αν ωστόσο το ΚΚΕ είχε την σαφή απόφαση να καταλάβει την εξουσία, θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να το επιτύχει τον Οκτώβριο του 1944, αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών. Και αν δεν είχε εξαπολύσει τα Δεκεμβριανά, είναι προφανές ότι θα ήταν πανίσχυρο πολιτικά, ακόμη κι αν είχε δεχθεί τους όρους Παπανδρέου- Σκόμπυ για αποστράτευση του ΕΛΑΣ. Θα είχε τεράστια δύναμη μέσα στον πυρήνα του κράτους, του στρατού, των σωμάτων ασφαλείας και των δημοσίων υπηρεσιών. 

Η απάντηση στο εύλογο ερώτημα δεν μπορεί να δοθεί χωρίς αναγνώριση της εξάρτησης της ηγεσίας του ΚΚΕ από τη Μόσχα αλλά και χωρίς την κατανόηση του πολυσυλλεκτικού χαρακτήρα του ΕΑΜ, όπου το ΚΚΕ δεν ασκούσε πλήρη έλεγχο. Το πιθανότερο είναι συνεπώς ότι στο κίνημα του Δεκεμβρίου το ΚΚΕ σύρθηκε, με την αφέλεια πως θα υποχρεώσει τους Άγγλους να δεχτούν πολιτική λύση της κρίσης αλλά και για να συσπειρώσει πολωτικά τον αντιμοναρχικό κόσμο. Ήταν μια ένοπλη διαμαρτυρία, ένοπλος πολιτικός εκβιασμός. Αλλά οι Άγγλοι δεν θα άφηναν την ευκαιρία να χαθεί. Όπως δεν έχασαν την ευκαιρία να εκμεταλλευθούν το κίνημα στη Μέση Ανατολή που διέλυσε έναν πραγματικά (ως την άνοιξη του 1944) εθνικό και δημοκρατικό στρατό. Μετά το εγκληματικό (και πολιτικά και, δυστυχώς, επί της πράξεως...) κίνημα του Δεκεμβρίου του 1944, μπορούσαν πλέον να  ανασυγκροτήσουν την κυριαρχία τους στην Ελλάδα, με κέντρο την επαναφορά του βασιλιά, αποφεύγοντας συγχρόνως τις ελληνικές πιέσεις για την ενσωμάτωση της Κύπρου και της Βορείου Ηπείρου. 

Από την άλλη πλευρά, η ΕΣΣΔ μπορούσε, με τον ελληνικό αντιπερισπασμό, να εμπεδώσει την κυριαρχία της στην Ανατολική Ευρώπη, όπως είχαν συμφωνήσει Στάλιν και Τσώρτσιλ. Όσο για την ελληνική αριστερά, βρισκόταν σε τέτοια σύγχυση που ο πρώην γραμματέας του ΕΑΜ Χατζής θα υποστηρίζει ότι «έπρεπε να διεκδικηθεί η εφαρμογή της συμφωνίας της Γιάλτας και στην Ελλάδα», έχοντας την εντύπωση ότι η Γιάλτα ήταν οι δημοκρατικές ωραιολογίες των επίσημων ανακοινώσεων, ενώ διαδηλωτές του ΚΚΕ θα φωνάζουν ρυθμικά «Γιάλτα- Γιάλτα» και ο «Ριζοσπάστης» θα δημοσιεύει άρθρα του τύπου «Ο μέγας Γεωργιανός και οι μικροί Έλληνες» (δες φύλλο 15-3-1945).

"OYΔΕΝ ΝΕΟΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ…"

August 31, 2025

Γραφει ο Ευθύμιος.

.

.ΑΡΩΜΑ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑΣ..!!!

Μέσα απο  Τουρκικές πηγές για το τι πραγματικά συνέβη στο Ανατολικό ζήτημα …

Κωνσταντινούπολη: Τι μπορούμε να πιστέψουμε στην κεμαλική ιστορία; 

Ημερομηνία γέννησης, ώρα θανάτου, ιδιότητα βετεράνου, όλα είναι ψέματα… 

Η ημερομηνία είναι 19 Αυγούστου 1938. Ο τίτλος της εφημερίδας Akşam αναφέρει: Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΜΑΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΡΩΙ. Έχουν περάσει 15 χρόνια από την ίδρυση της Δημοκρατίας και ο τουρκικός στρατός μόλις μπαίνει στην Αδριανούπολη. Αλλά ξέρουμε ότι η Αδριανούπολη απελευθερώθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1922;

 Αυτό λέει η ιστορία που μας διδάσκουν..

Τι συμβαίνει,  κύριοι; Είναι το 1936, η Σύμβαση του Μοντρέ θα υπογραφεί.

 Νέα στις εφημερίδες: ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΤΑ ΣΤΕΝΑ!!! Τι στο καλό!!!

 Καταλαμβάνουμε τη δική μας γη;

 Αυτό ακριβώς λέει. Άρα, η Λωζάνη δεν ήταν νίκη, ήταν ήττα. 22 Ιουλίου 1936, Εφημερίδα Akşam.

15 Σεπτεμβρίου 1919, Μεγάλος Βεζίρης Νταμάντ Φερίντ: 

«Η απέλαση όλων των υπαλλήλων Ντονμέ στα κυβερνητικά γραφεία δεν επαρκεί. Όλοι οι υπάλληλοι Ντονμέ στην Κωνσταντινούπολη θα πρέπει να απελαθούν από τη χώρα, επειδή δεν είναι παιδιά αυτής της χώρας».

ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΚΑΡΑΟΛΗ και ΑΝΔΡΕΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ! 10 Μαΐου του 1956

ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΑΚΗ ΚΑΡΑΟΛΗ και ΑΝΔΡΕΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ! 

10 Μαΐου του 1956

Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι!

9 Μαΐου του 1956, 

4  νεκροί και 197 τραυματίες στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας της Αθήνας από την αστυνομία του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

______________

Από Σπύρος Δημητρίου :

Σαν σήμερα 9 Μαίου του 1956 έγινε το μεγαλειώδες συλλαλητήριο στην Αθήνα για την αποτροπή του απαγχονισμού του Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου. 

Η Κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή όπλισε το χέρι της αστυνομίας κατά την σύγκρουση  με τους διαδηλωτές, μετά το πέρας του συλλαλητηρίου, μ’ αποτέλεσμα να υπάρξουν 4  νεκροί και 197 τραυματίες.

Χιλιάδες Αθηναίοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ομονοίας το μεσημέρι της Τετάρτης 9 Μαίου 1956 όπου ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πρόεδρος του ΠΕΕΚ(Πανελλήνια επιτροπή ενώσεως Κύπρου) εκφώνησε πύρινο λόγο και έθεσε στην διάθεση του Αθηναικού λαού ΨΉΦΙΣΜΑ το οποίο εγκρίθηκε δια βοής.  

Ο ρόλος των Βρετανών πρακτόρων στην Κύπρο του 1956

• 

  ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
• SHARE

Στις 24 Μαΐου του 1956 ο αστυνομικός της κυπριακής αποικιοκρατικής αστυνομίας Παναγιώτης Μαχλουζαρίδης περί τις 10:15 π.μ είδε το αυτοκίνητο Η 611, στο οποίο επέβαιναν τέσσερα πρόσωπα ένοπλα, πράκτορες των αποικιοκρατικών μυστικών υπηρεσιών να προχωρεί αντίθετα στον μονόδρομο στην οδό Χρυσοχόων.

«Με τα ρεβόλβερς στα χέρια οι επιβαίνοντες του μυστηριώδους αυτοκινήτου επετέθησαν εναντίον των Ελληνοκύπριων που διαδήλωναν άοπλοι αλλά “με επιθετικές διαθέσεις”». Ακολούθησαν αψιμαχίες, όπως σημείωσε ο γνωστός αστυνομικός, συγγραφέας κατόπιν και ερευνητής, στο υπηρεσιακό του σημειωματάριο εκείνη την ημέρα. Οι μυστικοί πράκτορες επετέθησαν εσκεμμένα εναντίον των άοπλων Ελληνοκυπρίων, τραυματίζοντας σοβαρά τον Πέτρο Κολοκασίδη από τη Λευκωσία.

Δημιουργήθηκε ένταση ενώ απέναντι ήταν παραταγμένο πλήθος επικουρικών Τουρκοκυπρίων αστυνομικών και Βρετανοί της Στρατιωτικής Αστυνομίας άρτια εκπαιδευμένοι. Η παρουσία του αυτοκινήτου και των επιβαινόντων, οδηγούσε ή μάλλον επιχειρούσε αριστοτεχνικά να πολλαπλασιάσει την ένταση στην Κύπρο και να οδηγήσει τις αψιμαχίες σε αιματοχυσία κατόπιν συγκρούσεως των επικουρικών που ήταν οπλισμένοι με πυροβόλα όπλα, ενώ οι Ελληνοκύπριοι με πέτρες και ξύλα.

Ο Μαχλουζαρίδης έδρασε με ταχύτητα με ρίψεις δακρυγόνων και μετακίνηση του αστυνομικού αυτοκινήτου προς τα πίσω αποτρέποντας την είσοδο άλλου στρατιωτικού αυτοκινήτου. Μετά τη χρήση αερίου ο κόσμος υποχώρησε όπως σημειώνει ο Μαχλουζαρίδης. Σε κατοπινές του εμπιστευτικές έρευνες διεπίστωσε πως το αυτοκίνητο Η611  που χρησιμοποιήθηκε είχε ψεύτικους αριθμούς εγγραφής. Στις 8.6.1956 στην Πλατεία Δικαστηρίων καταγγέλθηκε επίσης όχημα, που παρουσιαζόταν ως μέσο διακίνησης, ότι ήταν συνδεδεμένο με την Αρχιγραμματεία. Οι αριθμοί εγγραφής δεν συμφωνούσαν με το Επίσημο Μητρώο Εγγραφής της Κύπρου. Το όχημα έλεγχε ή είχε υπό την ευθύνη του ο Αρχικτηνίατρος Ρόου «ο οποίος έδωσε αναγκαίες εξηγήσεις».

Η βρετανική καταστολή στην Κύπρο από το 1920 έως το 1945

18/11/2024

ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Η μάχη των πληροφοριών στην Κύπρο μέσα από τα βρετανικά αποικιακά αρχεία, από τα Οκτωβριανά μέχρι την έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μελετώντας τα έγγραφα που έχει συγκεντρώσει ο ερευνητής και συγγραφέας Θεοχάρης Σταυρίδης στο μνημειώδες έργο του, “Η Ιερά Μονή Κύκκου στα Βρετανικά Αρχεία 1930-39″, έχουμε επιλέξει μια ολόκληρη σειρά εγγράφων, αναφορών, τηλεγραφημάτων, κρυπτογραφικών μηνυμάτων, ερωτήσεων και απαντήσεων, οδηγιών από το Υπουργείο Αποικιών προς την Κύπρο.

Από αυτά, μετά από τις αναγκαίες διασταυρώσεις και παράλληλες αναγνώσεις, καταλήξαμε σε κάποια συμπεράσματα γύρω από τις μυστικές υπηρεσίες και τη συλλογή και ανάλυση πληροφοριών από τη βρετανική κυβέρνηση και την αποικιακή Διοίκηση που είχε εγκατασταθεί στην Κύπρο. Από τις αναφορές που παρουσιάζει για καταστολή στην Κύπρο ο Θεοχάρης Σταυρίδης είναι παραπάνω από προφανής ο ρόλος του αστυνομικού υποδεκανέα Κ. Τ. ως πληροφοριοδότη και συντάκτη αναφορών για πάμπολλα γεγονότα και εκδηλώσεις που προηγήθηκαν είτε ακολούθησαν των Οκτωβριανών. Σε κάποιες από τις δραστηριότητες της Αστυνομίας της Λευκωσίας εμφανίζεται και ο αινιγματικός πληροφοριοδότης Α.

Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η περίπτωση ενός σημαντικού προσώπου της κυπριακής κοινωνίας, ο οποίος στα κατοπινά χρόνια θα ενταχθεί στους ψιθυριστές, το αινιγματικό αυτό δίκτυο που αποκαλύφτηκε προ ετών και ουσιαστικά προβλημάτισε τους ερευνητές για την οργάνωση των Βρετανών σε ζητήματα πληροφοριών στην Κύπρο των δεκαετιών του 1930, 1940 και 1950. Σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο είχε προγραμματιστεί τυχαία συνάντηση με τον Κυβερνήτη για διαβίβαση σοβαρών πληροφοριών, χωρίς να προξενηθούν υποψίες για την ιδιότητά του ως σημαντικού πληροφοριοδότη.

Είναι οι Βρετανοί όντως σύμμαχοι της Ελλάδας;

Εισαγωγή 0:00 

182-1860 11:00 

1860-1910 30:00 

1910-1936 35:00 

1936-1950 50:00 

1950-Σήμερα 1:36:00

Η σκοτεινή ιστορία του ρασοφόρου μυστικού πράκτορα που «έσπρωξε» την Ελλάδα στον εμφύλιο.......

Του Παναγιώτη Ρεπούση 

Η σκοτεινή ιστορία του ρασοφόρου μυστικού πράκτορα που «έσπρωξε» την Ελλάδα στον εμφύλιο....

Ο Ντέιβιντ Μπάλφουρ που έγινε Πατήρ Δημήτριος

Στις 20 Ιανουαρίου 1903, γεννήθηκε ο Ντέιβιντ Μπάλφουρ. Ήταν γόνος ευκατάστατης οικογένειας και έλαβε άριστη ανατροφή. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Πράγας, του Σάλτσμπουργκ, της Ρώμης και μετέπειτα της Αθήνας. Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, πολωνικά, ελληνικά και τουρκικά.

Με τόσα και τέτοια προσόντα, θα μπορούσε να ακολουθήσει όποια καριέρα ήθελε. Εκείνος, όμως, άκουσε το κάλεσμα από τον Θεό και αποφάσισε να γίνει ιερέας. Αν και καθολικός, έρχεται σε επαφή με την Ορθοδοξία και στις αρχές της δεκαετίας του ’30 βαπτίζεται σε εκκλησία του Παρισιού. Το 1934 πηγαίνει στο Άγιο Όρος. Στον Άθω εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Δημήτριος.

Την επόμενη χρονιά πηγαίνει στην Αθήνα και εντάσσεται στο Ιερατικό Τάγμα του Αγίου Παντελεήμονος. Χειροτονείται από τον τότε μητροπολίτη Καρυστίας Παντελεήμων και εγγράφεται στο μοναχολόγιο της μονής Πεντέλης. Στη συνέχεια διορίζεται εφημέριος στον Ευαγγελισμό και παράλληλα, αναλαμβάνει ιερατικά καθήκοντα στο παρεκκλήσι των ανακτόρων. Ζούσε μέσα στο νοσοκομείο και δίδασκε παράλληλα στο Βρετανικό Συμβούλιο.

Γίνεται αρχιμανδρίτης και η φήμη του μορφωμένου παπά που δίνει συμβουλές για τα πάντα και ακούει όλα τα προβλήματα των πιστών, γιγαντώνεται. Ο πατήρ Δημήτριος καταφέρνει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και γίνεται ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους ιερείς της Αθήνας.

Με μια πρώτη ανάγνωση η ζωή του δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο, κάτι το συνταρακτικό. Το θέμα, ωστόσο, με τον πατήρ Δημήτριο ήταν πως ταυτόχρονα ήταν και... Ντέιβιντ Μπάλφουρ ακόμα και αν αυτό δε φαινόταν. Διότι είχε δυο ζωές. Αυτή που φαινόταν και αυτή που δε φαινόταν.

Ο Αγγλοσαξωνικός παράγοντας στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας - Η Αγγλική πολιτική από το 1821 έως σήμερα

Ο Αγγλοσαξωνικός παράγοντας στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας

Η Αγγλική πολιτική από το 1821 έως σήμερα

Απόστασε το χέρι μου από το να μουντζώνω

και σάλιο δεν μου έμεινε από το φτύσε φτύσε,

αλλ’ έως τώρα τίποτε μ’ αυτά δεν κατορθώνω,

και συ, Ευρώπη, μας γελάς και πάντα ίδια είσαι.

(Γεώργιος Σουρής, Στην Ευρώπη)

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Η υπογραφή της Ελληνο-Αμερικανικής συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις ουσιαστικά ανανεώνει την πολύχρονη εξάρτησή μας από τον αμερικανικό παράγοντα, που διαδέχτηκε την αγγλική «προστασία» μετά τον Εμφύλιο. Όμως, η μελέτη της ιστορίας προκαλεί πολλά ερωτήματα για το αν και πόσο μας ωφέλησε η πρόσδεσή μας στο αγγλοσαξωνικό μπλοκ για τόσες δεκαετίες. Οι Αμερικανοί με τις βάσεις τους ήταν εδώ και το ’74, όταν χάθηκε η μισή Κύπρος, και το ’87, και το ’96 με τα Ίμια κι εδώ και χρόνια που η Τουρκία αλωνίζει στις ελληνικές θάλασσες. Δεν μας βοήθησαν σε τίποτα.

Είναι γεγονός ότι το μεγάλο προτέρημα της Αγγλίας που την έκανε μεγάλη δύναμη, εκτός από την βιομηχανική επανάσταση, ήταν η γεωγραφική της θέση. Βρίσκεται μέσα στην Ευρώπη και «δεν είναι μέσα στην Ευρώπη». Αυτό το νησί η θάλασσα, που το περικλείει γύρω-γύρω, το έκανε μοιραία ναυτική δύναμη… Από αυτό ξεκίνησε και δημιούργησε τις αποικίες που της έδωσαν πλούτο και διπλωματική ισχύ στα παγκόσμια πράγματα. Η θάλασσα είναι αυτή που ένωσε Έλληνες και Άγγλους στη νεώτερη ιστορία, μετά τον 18ο αιώνα. Αν υπάρχει άλλος λαός, εκτός από τον ελληνικό, για τον οποίον οι έννοιες «θάλαττα-θάλαττα» και «τα ξύλινα τείχη» να έχουν τόσο ύψιστη σημασία, αυτός είναι ο αγγλικός λαός.

Όμως, αν δούμε την πραγματική ιστορία, θα καταλάβουμε ότι τα συμφέροντα των Άγγλων ποτέ δεν συνέπιπταν με τα δικά μας συμφέροντα μετά το 1821, που ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση. Απλώς το φιλοαγγλικό κατεστημένο φρόντιζε πάντα να συγκαλύπτει αυτή την αλήθεια για πολλούς λόγους και, κυρίως, για να μην κατέβει ποτέ η Ρωσία στο Αιγαίο και την Μεσόγειο.

Η δυσεύρετος σήμερα μελέτη του Γιάννη Κουχτσόγλου «Η Πραγματική Αγγλία», που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1956, αποκαλύπτει πολλές λεπτομέρειες για την ιστορική θέση της Αγγλίας και τον ανάλγητο αγγλικό ιμπεριαλισμό. Περιλαμβάνει, επίσης, σημαντικές αναφορές για τον χαρακτήρα της αγγλικής ελίτ και την αρνητική στάση της Αγγλίας έναντι της Ελλάδας.

Κυπριακό: Το (Αγγλικό) παραμύθι της Διζωνικής - Γιατί δεν πρέπει να καταληθεί η Κυπριακή Δημοκρατία

Λεωνίδας Κουμάκης

Το «Κυπριακό πρόβλημα» αποτελεί χωρίς αμφιβολία, τον πλήρη εξευτελισμό της διεθνούς νομιμότητας από τις ίδιες τις «μεγάλες δυνάμεις» που επέβαλαν την ειρήνη σε ολόκληρο τον κόσμο, μετά το τέλος του αιματηρού Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου των 60 εκατομμυρίων νεκρών.

Χάρη στην επίμονη εργασία ολόκληρων δεκαετιών ορισμένων καταξιωμένων ερευνητών όπως η Κύπρια δημοσιογράφος – ερευνήτρια (και μέλος του ΙΗΑ) Φανούλα Αργυρού, σε Βρετανικά και άλλα απόρρητα αρχεία που σταδιακά αποχαρακτηρίζονται και επιτρέπεται η πρόσβαση σε αυτά, μπορούμε πλέον να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για το λεγόμενο «Κυπριακό πρόβλημα».

Για τους νεότερους που δεν έζησαν ή δεν έμαθαν τις πικρές αλήθειες, υπάρχει πλέον η δυνατότητα να έχουν μια πλήρη εικόνα ώστε όταν θάρθει η κρίσιμη ώρα των αποφάσεων να επιλέξουν συνειδητά.

Πολύ περιληπτικά, το «Κυπριακό πρόβλημα» οξύνθηκε ουσιαστικά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο την εποχή που οι Βρετανοί υμνούσαν τους Έλληνες διότι πρώτοι γκρέμισαν τον μύθο των «ανίκητων» δυνάμεων του φασιστικού άξονα Μουσολίνι-Χίτλερ.


Μετά τον μεγάλο πόλεμο, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης κάθε λαού να ρυθμίζει ελεύθερα το πολιτικό του μέλλον καθιερώθηκε από τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρα 1 & 55) τον οποίο επέβαλαν οι ίδιοι οι νικητές του Β΄ΠΠ.


Η Κύπρος, με διαχρονικό Ελληνισμό από την εποχή ακόμα του Τρωικού πολέμου (12ος αιώνας π.Χ), πέρασε από διάφορες περιόδους πρόσκαιρων κατακτητών χωρίς ποτέ να χάσει την ταυτότητα της. Όπως έγραψε ο Κωστής Παλαμάς στο ποίημα ΚΥΠΡΟΣ που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1901 Πολλούς αφέντες άλλαξες. Δεν άλλαξες καρδιά.

Η συνέχεια ΕΔΩ...

Θηριωδιές Άγγλων στην Κύπρο: «Τα όσα συνέβησαν εδώ ήταν κτηνώδης αδικία»

Η Βρετανία έχει ακόμα πρωταγωνιστικό ρόλο στην Κύπρο

Άριστος Μιχαηλίδης   

Το Μάρτιο του 2014 ο ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Γερμανίας, Γιοαχίμ Γκάουκ, επισκέφθηκε το χωριό Λιγκιάδες της Ηπείρου, όπου οι ναζί εκτέλεσαν εν ψυχρώ 92 άτομα, κυρίως μικρά παιδιά και ηλικιωμένους. Κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του χωριού και ζήτησε συγγνώμη για το έγκλημα. «Τα όσα συνέβησαν εδώ ήταν κτηνώδης αδικία και με αίσθημα ντροπής και πόνου, ζητώ από τις οικογένειες των δολοφονηθέντων συγγνώμη», είπε ο Γκάουκ.

Τον Ιούνιο του 2018, σε τελετή στο Βερολίνο, με αφορμή τα δέκα χρόνια από την ανέγερση του μνημείου που θυμίζει τις διώξεις των ναζί εναντίον των ομοφυλόφιλων, ο ομοσπονδιακός Πρόεδρος, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, ζήτησε συγγνώμη για τα εγκλήματα και τις διώξεις που έγιναν εναντίον των ομοφυλόφιλων κατά τη διάρκεια του ναζισμού στη Γερμανία. «Ζητώ συγγνώμη για όσα έγιναν, για τον πόνο και το άδικο όσων υπέφεραν, αλλά και την μακρά περίοδο σιωπής που ακολούθησε τα εγκλήματα αυτά», είπε ο Σταϊνμάγιερ.

Τον Οκτώβριο του 2018, ο Ιταλός Πρόεδρος, Σέρτζιο Ματαρέλα, εξέφραζε τη συγγνώμη της Ιταλίας προς την Ελλάδα για την κήρυξη του πολέμου το 1940, παρακολουθώντας από την εξέδρα των επισήμων, την στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης για το Όχι των Ελλήνων προς την Ιταλία.

Υπήρξαν και πολλές άλλες πράξεις απολογίας, για τα εγκλήματα των ναζί του Χίτλερ και των φασιστών του Μουσολίνι, από πολλούς ηγέτες της Γερμανίας και της Ιταλίας, ακόμα και μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, έτσι που πραγματικά η ιστορία έμεινε σιγά – σιγά στο χρονοντούλαπο και οι δεκαετίες άφησαν στο παρελθόν τις μαύρες σελίδες της για να δοθεί περιθώριο στην ειρήνη και στη συνεργασία των κρατών και των λαών.

ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ, ΣΥΓΚΟΙΝΟΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ.

ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ, ΣΥΓΚΟΙΝΟΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ.

κάποιοι φίλοι μου λένε, βγάζω χολή, δεν είναι πρέπον να βρίζουμε μια νεκρή, ο νεκρός δεδικαίωται κτλ.

Να ξεκαθαρίσω: Δεν πανηγυρίζουμε, δε χαιρόμαστε, δεν βρίζουμε.
Απλώς δεν συλλυπούμαστε, δε συμμετέχουμε στον θρήνο και δε συμμεριζόμαστε τον οδυρμό και σπαραγμό κάποιων αστείων νεοελλήνων, όπως και αποστρεφόμαστε το πανηγυράκι των ελληνικών ΜΜΕ που μεταδίδουν λες και πέθανε κανας τρανός Έλληνας ευεργέτης, ένας δικός μας άνθρωπος!

 

Τον κύριο στην κάτω φωτο ίσως δεν τον ξέρετε.

Οι περισσότεροι μάλλον θα ξέρετε τον κύριο στην πάνω φώτο.
Μη σκάτε, θα σας βοηθήσω.
Αναγνωρίσατε σίγουρα στην πανω φωτο τον πρόεδρο του ψευδοκράτους της Βόρειας Κύπρου την περίοδο 1983-2005, Ραούφ Ντενκτάς.
Πρωτοπαλίκαρά του σκότωσαν τον Τάσο Ισαάκ και υπουργός της κυβέρνησής του (Κενάν Ακίν) σκότωσε τον Σολωμό Σολωμού.
Οπαδός της λύσης "ταξίμ" , της διχοτόμησης δηλαδή, θέση που πρόβαλε μάλιστα ευθαρσώς (ποιος να κρύβονταν άραγε από πίσω) και ενάντια στην επίσημη θέση της Τουρκίας, η οποία ήταν υποτίθεται η Συμφωνία της Ζυρίχης .
Από το 1957 υπήρξε από τα ηγετικά στελέχη της τουρκοκυπριακής οργανώσεως Τ.Μ.Τ. (Türk Mükavemet Teşkilatι=Τουρκική Αντιστασιακή Οργάνωση), η οποία επισήμως είχε ιδρυθεί από την Τουρκία με στόχο την "επανάκτηση της Κύπρου" ως αντίδραση και αντιστάθμισμα στην ΕΟΚΑ.
Οι σκιώδεις ιδρυτές της οργάνωσης όμως ήταν οι Άγγλοι. Θα με πείτε συνωμοσιολόγο. Η ΤΜΤ δεν πολέμησε ενάντια στους Άγγλους αποικιοκράτες, όπως υποτίθεσαι ήταν ο επίσημος σκοπός της, αλλά ενάντια στην ΕΟΚΑ! Αυτό, είναι αντικειμενικό γεγονός και πραγματολογικό στοιχείο. Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς το γεγονός ότι η ΤΜΤ πολεμούσε την ΕΟΚΑ και όχι τους Άγγλους. Οι Άγγλοι ίδρυσαν λοιπόν την αντι-ΕΟΚΑ χρησιμοποιώντας τους Τουρκοκύπριους.

Θυμηθείτε τώρα και την ιστορία του Σοφού Σολομώντα με τις δύο μάνες που διεκδικούσαν το ίδιο παιδί, όταν τις είπε ότι θα το κόψει στα δυο να το μοιράσει έτσι δίκαια σ' αυτές και πώς αντέδρασαν αυτές.
Αυτό, το αναφέρω πάντα ως παράδειγμα για τους Τουρκοκύπριους αδερφούς που έχουν λέει δικαιώματα ίσα κι όμοια μ'αυτά των Ελλήνων που θυσιάστηκαν για την Ελευθερία ενάντια στους Βρετανούς αποικιοκράτες.
Έχουν ηθικό δικαίωμα -λέει- ίδιο κι όμοιο οι συνεργάτες των αποικιοκρατών με αυτούς που τους πολέμησαν!
Οι τσάτσοι με τους ήρωες ίσα κι όμοια! Ας είναι. Η μεγαλοψυχία είναι αρετή. Οι αγκαλιά μας τους συγχωρνάει όλους. Αν αυτοί μας βλέπουν ως αδέρφια τους, τους βλέπουμε κι εμείς.
Διευκρινιστικά να πω επιπλέον ότι ήταν και ο εισηγητής της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) στη σύσκεψη κορυφής του Λονδίνου το 1974, πρόταση που τότε απορρίφθηκε δια ροπάλου από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Η ΔΔΟ είναι τουρκική πρόταση και ανάγεται ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ στον Ντενκτάς, να μην ξεχνιόμαστε, θα είμαι εδώ για να σας θυμίζω.
Ήταν λοιπόν ο πλασιέ της ΔΔΟ, πνευματικός πατέρας της οποίας ήταν το Φόρεϊν Όφις σύμφωνα με τα ίδια τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφά του (βλ. παλαιότερες αναρτήσεις μου σχετικά).
Για να καταλάβετε και τη σχέση "ταξίμ" και ΔΔΟ για την οποία φωνάζουμε.

 

Πάμε τώρα στον άλλον κύριο της δεύτερης φώτο.

Ο «Λόφος του Κρεμασμένου» & ο αγγλικός ανθελληνισμός

Του Διονύση Φλεμοτόμου από την εφημερίδα Ημέρα της Ζακύνθου

Η αληθινά φρικιαστική ιστορία του λαϊκού μάρτυρα της Ζακύνθου Γιάννη Κλαυδιανού του Φιολιταίου κράτησε μέχρι σήμερα άσβεστη στη θύμηση των ζακυνθινών και κυρίως των κατοίκων των χωριών της Ρίζας του νησιού και από στόμα σε στόμα μεταφέρεται και διασώζεται η διήγησή της, για να επιβιώνει και προ πάντων για να προβληματίζει και να παραδειγματίζει. Ο «Λόφος του Κρεμασμένου», όπως πολύ χαρακτηριστικά λέγεται το μικρό ύψωμα της Αγίας Ιερουσαλήμ, μετά το ανατριχιαστικό γεγονός, υπάρχει έντονα χαραγμένος στο νου όλων των νεότερων και υπογραμμίζει με την παρουσία του την θηριωδία της δήθεν «Προστασίας», που ήταν ένας από τους πολλούς λόγους που οδήγησαν τον αγέρωχο λαό του νησιού, αλλά και των άλλων Ιόνιων, στην αμετάκλητη επιθυμία τους για την Ένωσή τους με την προσφάτως απελευθερωμένη Ελλάδα.

Το ιστορικό αυτό γεγονός είναι σίγουρα γνωστό στους περισσότερους και υπάρχει καταγεγραμμένο στο έργο όλων των ιστορικών και ιστοριοδιφών του νησιού, μα και πολλών ξένων, αλλά απαιτείται να το θυμηθούμε, έτσι για την διατήρηση της μνήμης.