Νίκος Σίμος
Το δεύτερο τηλεφώνημα στις 19 Μαρτίου μεταξύ του Αμερικανού και του Ρώσου προέδρου «διανθίστηκε» από την καλά μεθοδευμένη νεοσυντηρητική προπαγάνδα, σαν περίπου η απαρχή της συμφωνίας των δυο μεγάλων δυνάμεων - που κατά την ίδια προπαγάνδα θα …μοιράσουν τον κόσμο – για την διαρκή ειρήνη στην Ουκρανία
Ασφαλώς και δεν πρόκειται περί αυτού
Στο διάρκειας 2,5 ωρών τηλεφώνημα μεταξύ του κ Τράμπ και του Βλαδίμηρου Πούτιν υπήρξαν σαφείς διπλωματικές αοριστίες, το γνωστό ευχολόγιο περί του τερματισμού της Ρωσοουκρανικής σύγκρουσης και επι της ουσίας ΠΕΡΑΝ ΤΟΥΤΟΥ ΟΥΔΕΝ!
Η Ρωσική διπλωματία είναι επιφυλακτική όσο και προσεκτική απέναντι στον Αμερικανικό παράγοντα, που επιδιώκει μια συμφωνία που να ικανοποιεί τις δικές του στοχεύσεις και τα επιχειρηματικά συμφέροντα των παγκοσμιοποιητικών επενδυτικών κολοσσών που θέλουν την Ουκρανία αποικία, μέσα από την οποίαν επιζητούν να απομυζήσουν τον πολύτιμο για την τεχνολογική Αμερικανική βιομηχανία ορυκτό πλούτο ή τουλάχιστον αυτόν που απομένει στα εδάφη που δεν έχουν ακόμα καταληφθεί από τον Ρωσικό στρατό.
Ο Ρώσος πρόεδρος με διπλωματική μαεστρία απέφυγε να δεσμευτεί σε μια εκεχειρία χωρίς προϋποθέσεις και στην ουσία έσυρε τον πολιτικά άπειρο Τράμπ σε μια «ομοφωνία» πολιτικής αοριστίας και παράτασης των συνομιλιών έως ότου εξεταστούν τα πάγια σοβαρά και διαχρονικά προβλήματα που η κορύφωσή τους δημιούργησε την ανάγκη της ΕΣΕ και ενός επώδυνου, κατ’ ουσία εμφυλίου, πολέμου μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας
Είναι διατυπωμένη η άποψη του υπογράφοντος το παρόν σημείωμα ότι αυτή την ώρα στο δυτικό στρατόπεδο, των πολλαπλά ηττημένων, παίζεται ένα παιχνίδι που βασίζεται σε ένα κυρίαρχο αφήγημα, αυτό της ατζέντας 2030 και ένα παραπληρωματικό που έχει όμως τον ίδιο στόχο: