Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2024

ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΤΑΣΗΣ:"ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΑΛΓΟΡΙΘΜΩΝ"


Μια συζήτηση για τον ψηφιακό ανθρωπισμό, την εικονιστική κοινωνία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την επιμέλεια του εαυτού, με τον καθηγητή Σύγχρονης Πρακτικής Φιλοσοφίας, Θεοφάνη Τάση.

Ο Θεοφάνης Τάσης γεννήθηκε το 1976 στο Μόναχο όπου και μεγάλωσε. Διδάσκει Σύγχρονη Πρακτική Φιλοσοφία στο Alpen-Adria Universität στην Αυστρία. Είναι επισκέπτης καθηγητής στο Universität St. Gallen στην Ελβετία και μέλος της Ανθρωπιστικής Ακαδημίας του Βερολίνου.

 Μια συζήτηση για τον ψηφιακό ανθρωπισμό, την εικονιστική κοινωνία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την επιμέλεια του εαυτού.

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2024

Γι΄αυτό πάντα η Αφροδίτη θα απατά τον Ήφαιστο

Η Τεχνική (τεχνολογία) δεν γεννά τον Έρωτα και την ευτυχία!

Κοινωνιολόγος, Σύμβουλος απεξάρτησης στο Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων ατόμων (ΚΕΘΕΑ)




Ο ανθρώπινος πολιτισμός, από την αρχή της μακραίωνης πορείας του, «ιχνογραφούσε» τη πραγματική αλλά και τη συμβολική εικόνα της εξέλιξης του. Ο βίος του ανθρώπου, οι υλικές πλευρές της εξέλιξης (παραγωγή, αρχιτεκτονική, καλλιέργεια γης, τεχνολογία, κ.α), οι συνήθεις, οι σχέσεις, τα συναισθήματα, έπαιρναν αισθητική μορφή, μέσα από τον συμβολισμό, τις αναπαραστάσεις, τους μύθους, τις τέχνες, συμβάλλοντας στην αυτογνωσία, αλλά και στην ερμηνεία που έδινε ο άνθρωπος στον τρόπο ζωής και στα επιτεύγματά του.

Είναι αυτό που ονομάζουμε κοσμοεικόνα ή κοσμοείδωλο και αποτελεί τις αναπαραστάσεις και την αντίληψη του κόσμου μας σε συμβολικό επίπεδο. Είναι ο Λόγος και η αναφορά του ανθρώπινου πολιτισμού στο ίδιο του τον εαυτό. Το κοσμοείδωλο, ως συνισταμένη πολλών ερμηνειών για το μυστήριο της ζωής μας, στην εξέλιξη του πολιτισμού απέκτησε διαφορετικά πρόσωπα, παρόλο που ορισμένες συμβολικές μορφές του κοσμοειδώλου, θεωρούνται γενικευμένες και πολύ ουσιαστικές. Συνήθως είναι αυτές που αγγίζουν μύχιες πτυχές του ανθρώπου και της ψυχολογίας του, που συνδέονται με πραγματικές τομές στον ανθρώπινο πολιτισμό και οι οποίες ανέδειξαν και ολοκλήρωσαν τον άνθρωπο στην μέγιστη μορφή αυτονομίας του μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο. Οι αρχαίοι μύθοι είναι μορφές αναπαραστάσεων που αποτελούν αποτυπώματα του συλλογικού ασυνείδητου των λαών και μας μιλούν τόσο για την πράξη, όσο και για την κατασταλαγμένη σοφία της ιστορίας.

Μεταξύ των αναπαραστάσεων αυτών, κεντρική κοινωνική σημασία κατέχει η αρχαιοελληνική μυθολογία, που αποτελεί οικουμενικό παράδειγμα ερμηνείας και συμβολικής αποτύπωσης της ανθρώπινης ζωής και εξέλιξης.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2024

Ψηφιακή Επανάσταση, "δημιουργική" Παιδεία και άλλες ιστορίες για δράκους

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη 

Σκεφτομαι το παρακατω εξαιρετικο αρθρο του Δ Βασιλειου για την επελαση της διαστροφης στα σχολεια και την ανακρουση πρυμνας απο τη Φινλανδια που επιστρεφει στην κανονικη μαθηση.

Ψηφιακή Επανάσταση, "δημιουργική" Παιδεία και άλλες ιστορίες για δράκους 

** οπότε ΜΗΝ το διαβάσετε αν δεν αντέχετε να πέφτετε από τα σύννεφα....

Πριν πάμε στο κυρίως μέρος του post θα ήθελα μια εισαγωγή "υποδομής", ειδικά για τους φίλους που δεν είναι συχνοί να διαβάζουν τις ασυναρτησίες μου.

Εχει επικρατήσει [κακώς] η κατάληξη "-φοβικός" και όποιον εναντιώνεται σε κάτι για οποιουσδήποτε λόγους. Αν και κάποτε η κατάληξη ήταν "-μάχος" ("εικονομαχία" και όχι "εικονοφοβία"), με την έννοια της σφοδρής εναντίωσης, η Πολιτική Ορθότητα έχει επιβάλει την δικτατορία της "δίκης προθέσεων", όπου αν εναντιώνεσαι σε κάτι είναι γιατί σώνει και ντε το φοβάσαι ως κομπλεξικός και όχι γιατί μπορεί ακόμη και να αποδείξεις ότι είναι επιβλαβές, πράγμα για το οποίο έχει "αποφανθεί" η πλειονότητα, δλδ η βολεμένη ή/και δειλή μάζα (το ότι η πλειοψηφία έχει πάντα άδικο για αυτόν ακριβώς το λόγο, του βολέματος, το έχει αποδείξει ο Ιψεν από τα τέλη του 19ου αιώνα). Ετσι λοιπόν υπάρχει το "ομοφοβικός", "τεχνοφοβικός" κλπ, υπονοώντας ότι είναι αυτονόητο να υποστηρίζουμε την διαφορετικότητα, την τεχνολογία κλπ

Σε σχέση με την τεχνολογία δεν με λες "οπισθοδρομικό", καθώς σε πολλά πράγματα που απαιτείται είμαι power user - πολλά εργαλεία στη δουλειά και πολλά και στην καθημερινότητα και άρα "τεχνοφοβικό" δεν μπορείς να με πεις με κανένα τρόπο. Είμαι όμως δηλωμένα "τεχνομάχος" για 3 αλληλοσυνδεόμενους λόγους. 

Ο ένας λόγος είναι ότι το ανθρώπινο σώμα, βιολογικά και εγκεφαλικά, ΔΕΝ είναι φτιαγμένο για το επίπεδο μετάλλαξης (δλδ την καλπάζουσα "εξέλιξη") της τεχνολογίας που έχουμε οδηγηθεί ως "επίτευγμα" και άρα είναι κάτι εντελώς ΜΗ-φυσιολογική η χρήση της με κολοσσιαίες συνέπειες του τεχνολογικού τρόπου ζωής για το σώμα μας, τον εγκέφαλό μας, την υγεία μας κλπ. 

Άλλος λόγος είναι η φιλοσοφική μετάλλαξη που προκαλεί η μαζική καλπάζουσα χρήση της τεχνολογίας, διαμορφώνοντας πνευματικά ένα μεταλλαγμένο είδος ("νεο-Ανθρωπος"). 

Και τρίτος λόγος, συνέπεια και των προηγούμενων, είναι η βαριά επίπτωση της τεχνολογίας στη Βιωσιμότητα του Συστήματος, την οποία διαλύει κυριολεκτικά, με τρομερή σπατάλη πόρων, σώζοντας πολύ περισσότερους από όσους πρέπει από εμάς και δίνοντας στον καθένα πόρους που δεν υπάρχουν πλέον στο Σύστημα. Η Αειφορία/Βιωσιμότητα και Τεχνολογία ΔΕΝ μπορεί να είναι στην ίδια φράση. Απλό.

---------------------------

Μετά από αυτή την -τεράστια ομολογώ- εισαγωγή (!), θυμίζω πόσους τόνους μελάνι έχουν χυθεί για την ψηφιοποίηση της Παιδείας (αλλά και την "καλλιτεχνοποίησή" της μέσω της τεχνολογίας). Τι έχουμε ακούσει για ψηφιακές τάξεις, τι για εικονικές περιηγήσεις των μαθητών, τι, τι, τι... 
Κορωνίδα αυτής της επιχειρηματολογίας έχει υπάρξει το "Φινλανδικό θαύμα" το οποίο στηρίχθηκε σε δύο πυλώνες του σύγχρονου σχολείου: 
α) την ψηφιακή επανάσταση στα σχολεία με laptop παντού και 
β) την μη-ανταγωνιστικότητα και τον πλουραλισμό της εκπαιδευτικής "διδασκαλίας", με πρακτική κατάργηση της πραγματικής διδασκαλίας και την προώθηση ευρύτερης ενασχόλησης, δραστηριοτήτων καλλιτεχνικών και άλλων και την επαφή με τον "πραγματικό" κόσμο κυρίως μέσω τεχνικών και τεχνολογικών εφαρμογών.

Το σύνθημα "όχι τσάντες στο σπίτι" και "μόνο pc στην τάξη" στηρίχθηκε σε μια σειρά δεικτών στους διεθνείς "διαγωνισμούς" που έδειχναν ότι τα Φινλανδάκια ήταν προνομιούχα. Η Φινλανδία βρισκόταν για πολλά χρόνια πολύ υψηλά στους σχετικούς δείκτες, παρά το ότι δεν ήταν λίγοι εκείνοι που από τότε έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου και προέβλεπαν δυσοίωνο μέλλον. Οι ανησυχίες τους, ωστόσο, καλύπτονταν από τις εντυπωσιακές επιδόσεις των μαθητών ηλικίας μέχρι 15 ετών, οι οποίες ήταν πολύ καλύτερες από εκείνες άλλων χωρών, με τους μαθητές να απολαμβάνουν μια σειρά από ευεργετήματα ειδικά σχεδιασμένα ώστε να αναπτύξουν τις ικανότητές τους. Ξεκινώντας από τα 7 χρόνια τους τα παιδιά εντάσσονται (ακόμη, αλλά μάλλον όχι για πολύ) σε ένα πλαίσιο όπου έννοιες όπως αποστήθιση κειμένων, παπαγαλία ή ακόμη και φροντιστήρια (που έχουμε δαιμονοποιήσει συλλήβδην στην Ελλάδα), αποτελούν άγνωστες λέξεις.

Σάββατο 24 Αυγούστου 2024

Η ψηφιακή αποβλάκωση: μια μαζική παιδοκτονία



Μετάφραση, Προσαρμογή στα Ελληνικά και Επιμέλεια, Γιάννης Παπαμιχαήλ, τ. Καθηγητής Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου.

Για τους περισσότερους ανθρώπους η χρήση οθονών είναι κομμάτι της καθημερινότητας τους. Αποτελεί συχνά την «παρέα τους», το περιβάλλον μέσα από το οποίο αλληλεπιδρούν, ψυχαγωγούνται, εργάζονται, επικοινωνούν, διασκεδάζουν στα πλαίσια της κατοικιδιοποιημένης συνθήκης της καθημερινής τους ζωής.

Τι συμβαίνει όμως όταν αυτή η συνθήκη καθημερινής ζωής αφορά παιδιά προσχολικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας; Ποιες οι συνέπειες στην ψυχοδιανοητική και σωματική τους ανάπτυξη; Ποιες οι επιρροές της πολλαπλής χρήσης οθονών στην προεφηβεία και την εφηβεία; Πόσο θα έχουν αλλάξει τα παιδιά του παρόντος ως ενήλικες του μέλλοντος μέσα από την συστηματική αλληλεπίδρασή τους με τα κινητά, τα ταμπλετ, τους υπολογιστές και τις smart τηλεοράσεις;

Είναι πλέον ευκόλως εμπειρικά διαπιστώσιμη, ακόμα και στην ελληνική πραγματικότητα, η έντονη ενασχόληση των παιδιών με τις οθόνες. Όπως πληροφορούμαστε συζητώντας με ψυχολόγους που ασκούν κλινικό έργο, ένα από τα συχνότερα ζητήματα που φέρνει τους γονείς στην πόρτα ενός ειδικού ψυχολόγου για βοήθεια είναι α) η αδυναμία των γονέων να αποσπάσουν τα παιδιά τους από τις οθόνες, β) οι δυσκολίες στην οριοθέτηση των παιδικών συμπεριφορών και απαιτήσεων. Συνδυάζοντας τα δυο συχνότερα αιτήματα για υποστήριξη και συμβουλευτική θα λέγαμε πως οι σημερινοί γονείς δυσκολεύονται να οριοθετήσουν την χρήση, από την πλευρά των παιδιών τους, των κινητών και των τάμπλετ (σε επίπεδο ωρών χρήσης, περιεχομένου κλπ).

Δυστυχώς, η μη χρήση οθονών από τα παιδιά σε καθημερινή βάση αποτελεί στις μέρες μας μια εξαιρετικά σπάνια συνθήκη για τις περισσότερες οικογένειες. Βεβαίως, να σημειώσουμε πως τα παιδιά δεν βρέθηκαν από μόνα τους μπροστά σε οθόνες. Η ευκολία της «οθόνης – νταντάς» αυτοπαγίδευσε πολλούς γονείς, οι οποίοι στην προσπάθεια τους να απασχολήσουν εύκολα, γρήγορα και με «ασφάλεια» τα παιδιά, τους έδωσαν πρόσβαση σε έναν αχανή κόσμο, γεμάτο παιχνιδιάρικες, πολύχρωμες «παιδικές σειρήνες» που τα καλεί «να μην αφήσουν δευτερόλεπτο το κινητό από τα χέρια τους»…

Οψεις της νέας "κοινωνικότητας"



"Παρατηρήσαμε ότι δεν έχετε τηλέφωνο, τάμπλετ, ή λάπτοπ.
Εδώ, δεν ενθαρρύνουμε αυτό τον τύπο αντικοινωνικής συμπεριφοράς".
Του Lynch.

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2024

Τελευταίοι στην Ευρώπη στην ταχύτητα Internet


Χωρίς σχόλιο... 

Τελευταίοι στην Ευρώπη στην ταχύτητα Internet, χειρότεροι και από Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία. Η Βουλγαρία με υπερδιπλάσια απο μας ταχύτητα. Τα δηθεν επιτεύγματα της ψηφιακής μετάβασης, λόγια του αέρα...
χάρτης απο την ανάρτηση του Christos Michaelides)

Τετάρτη 17 Απριλίου 2024

“Εγκέφαλος ποπ κορν” – Η διάσπαση της προσοχής μας λόγω τεχνολογίας16/04/2024



ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ


Πρόσφατα δεδομένα σχετικών ερευνών δείχνουν ότι η μέση διάρκεια της ανθρώπινης προσοχής είναι 8,25 δευτερόλεπτα. Εάν αυτός ο αριθμός δε σημαίνει τίποτα για εσάς, τότε σκεφτείτε το εξής: Τα χρυσόψαρα έχουν μέση διάρκεια προσοχής 9 δευτερολέπτων. Σκεφθείτε το για ένα λεπτό!


Μέσα σε αυτό το χάος και τη ζοφερή εικόνα των μειωμένων γνωστικών ικανοτήτων, βομβαρδιζόμαστε τώρα με έναν νέο όρο: «εγκέφαλος ποπ κορν». Ας ρίξουμε φως στο θέμα και ας δούμε πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Δυστυχώς, ούτε η δυνατότητα προσήλωσης μας βελτιώνει τα πράγματα, αν σκεφτεί κανείς ότι σε μόλις 15 χρόνια (από το 2000 έως το 2015) η ικανότητά μας να παραμένουμε προσηλωμένοι μειώθηκε κατά 25%.

«Ο “εγκέφαλος ποπ κορν” αναφέρεται στο μυαλό μας, το οποίο μεταπηδά συνεχώς από τη μια σκέψη στην άλλη, παρόμοια με το πώς το ποπ κορν σκάει σποραδικά σε ένα δοχείο. Υπό αυτό το πρίσμα, οι σκέψεις ενός ατόμου μεταπηδούν από τη μια ιδέα στην άλλη, χωρίς πολύ βάθος ή εστίαση και όλο αυτό αποτελεί μια κατάσταση διάσπασης της προσοχής με γρήγορες εναλλαγές στην εστίαση του θέματος», εξηγούν οι νευροψυχίατροι. Αν νομίζετε ότι αυτό σας θυμίζει έναν όρο που όλοι γνωρίζουμε ήδη, Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής (ADD), τότε έχετε δίκιο. Όπως και με το ADD, τα άτομα με «εγκέφαλο ποπ κορν» αντιμετωπίζουν αρκετές γνωστικές δυσκολίες.

Όπως εξηγούν οι ειδικοί, ο “εγκέφαλος ποπ κορν” έχει ως αποτέλεσμα τη δυσκολία των ατόμων να παραμείνουν συγκεντρωμένοι στην εργασία τους, κάτι που άθελά τους οδηγεί σε κακή απόδοση. Αυτή η ανήσυχη ψυχική κατάσταση οδηγεί κατ’επέκταση σε μια αίσθηση εξάντλησης.

Οι αιτίες του “εγκεφάλου του ποπ κορν”


Ο “εγκέφαλος ποπ κορν” δεν είναι επίσημος όρος που συναντάμε στα βιβλία ψυχολογίας. Αν και είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε την ακριβή στιγμή ή την πλατφόρμα όπου πρωτοεμφανίστηκε αυτός ο όρος, πιθανότατα κέρδισε την διάδοσή του μέσω… πλατφορμών όπως το TikTok, το Reddit ή το Twitter.

Είναι σύνηθες να εμφανίζονται νέοι όροι και φράσεις σε διαδικτυακές κοινότητες, όπου οι χρήστες μοιράζονται εμπειρίες και ιδέες που σχετίζονται με την ψυχική υγεία και τη γνωσιακή λειτουργία. Αυτή λοιπόν η αλλαγή στο βαθμό τής διάσπασης της προσοχής μας, προκαλείται εν μέρει από την τεχνολογία.

Έτσι, ενώ οι χρήστες αλληλεπιδρούσαν στις πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης και συζητούσαν το πώς το multitasking και η υπερφόρτωση ερεθισμάτων οδηγούν σε μειωμένο εύρος προσοχής, ο όρος «εγκέφαλος ποπ κορν» έκανε την εμφάνιση του καθώς ταυτίστηκε με τις εμπειρίες τους και έγινε viral.


Διαδίκτυο και “εγκέφαλος του ποπ κορν”

Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2023

Τεχνητή Νοημοσύνη: Ένα οξύμωρο


από Dennis Bonnette



Λίγα θέματα κερδίζουν περισσότερο την προσοχή των μέσων ενημέρωσης σήμερα από την προοπτική των υπολογιστών που χρησιμοποιούν AI (Tεχνητή Nοημοσύνη) να αναλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερη ευθύνη για την ανθρώπινη δραστηριότητα, ακόμη και σε σημείο που πολλοί φοβούνται ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα σφετεριστεί την ίδια την ανθρωπότητα. Αυτός ο φόβος προκύπτει από την πεποίθηση ότι η τεχνητή νοημοσύνη έχει ήδη συνειδητοποιήσει την ύπαρξή της και μπορεί να αποφασίσει ότι είναι μια μορφή ζωής ανώτερη από λιγότερο αποτελεσματικά ανθρώπινα όντα, τα οποία στη συνέχεια θα κριθούν από την τεχνητή νοημοσύνη ως μια «ατέλεια» που πρέπει να αφαιρεθεί από ο πλανήτης!

Αυτός ο τρόπος εξέτασης των υπολογιστών AI προκύπτει από τις εγγενώς θετικιστικές υποθέσεις που τείνουν να συνοδεύουν μια τεχνολογική εποχή, όπως η δική μας, στην οποία η φυσική επιστήμη θεωρείται από πολλούς ως ο μόνος αληθινός και αντικειμενικός τρόπος εξέτασης του κόσμου. Όλα αυτά γεννούν ένα είδος μεταφυσικού υλισμού στον οποίο ό,τι βρίσκουμε στον κόσμο είναι προϊόν υλικών οντοτήτων και των φυσικών δυνάμεων που διέπουν τη συμπεριφορά τους.

Εφόσον ο δαρβινικός νατουραλισμός βλέπει τα έμβια όντα ως το τελικό προϊόν των υλικών δυνάμεων και σωματιδίων, θεωρείται φυσικά ότι η ανάδυση του αυτοστοχασμού και της νοημοσύνης στον άνθρωπο είναι απλώς το φυσικό προϊόν αιώνων φυσικής και οργανικής εξέλιξης, έτσι ώστε τα πολύπλοκα νευρωνικά δίκτυα που βρίσκεται σε εξαιρετικά εξελιγμένους εγκεφάλους οδηγεί τελικά σε αυτογνωσία και ακόμη και πολύπλοκες μορφές σκέψης σε μεταγενέστερους ανθρωπίνους, συμπεριλαμβανομένου του Homo sapiens . Είναι ένα σύντομο βήμα να σκεφτούμε τους σύγχρονους υπολογιστές ως απλώς τεχνητές μορφές ζωής που μπορούν να αναπτυχθούν –μέσω ενός είδους αυτοπρογραμματισμού– αυτοστοχασμού, κατανόησης και περίπλοκης λογικής– ακόμη και μια έννοια της προσωπικότητας, την οποία στη συνέχεια εφαρμόζουν στον εαυτό τους.

Επιπλέον, η φυσική ακολουθία της λογικής εδώ φαίνεται να είναι ότι, εάν η υλική φύση μπορεί να παράγει σκεπτόμενους οργανισμούς που αντανακλούν τον εαυτό τους, όπως ο άνθρωπος, τότε, με την έλευση των υπολογιστών, οι υπερυπολογιστές μπορούν να αναπτυχθούν από υλικά συστατικά που μπορούν ακόμη και τότε. out think» ανθρώπινα όντα, όπως φαίνεται από την ικανότητά τους να νικούν τους καλύτερους πρωταθλητές μας στο σκάκι. Τα νευρωνικά δίκτυα των τεχνητών υπολογιστών μπορούν να υπερβούν τη χωρητικότητα και τον φυσικό προγραμματισμό του ανθρώπινου εγκεφάλου, έτσι ώστε να παράγουν ανώτερες διαδικασίες σκέψης, όπως τώρα εκδηλώνεται με την έλευση της τεχνητής νοημοσύνης.

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2023

ΘΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΘΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΥΣ; (ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΤΑΣΗΣ)



Συνέντευξη

Ποια χρονική στιγμή, ποια συνθήκη κοινωνική σάς κινητοποίησε να γράψετε τον Ψηφιακό ανθρωπισμό;


Δεν υπήρξε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Το βιβλίο κατά κάποιον τρόπο γράφτηκε από μόνο του, διότι σε αυτό συγκεντρώνονται γραπτά και συνεντεύξεις των τελευταίων χρόνων με θέμα την παρούσα μορφή της εικονιστικής κοινωνίας. Σκέφτηκα ότι, περιλαμβάνοντας δοκιμιακά και ακαδημαϊκά κείμενα σ’ έναν τόμο, θα καταστούν –πιθανώς– ευκολότερα προσβάσιμα για τις/τους αναγνώστριες/ες. Επιπλέον, θα ήταν δυνατόν να διαπιστώσουν σε συγκεκριμένα ζητήματα την εφαρμογή των θεωρητικών εννοιών που αναπτύσσω στις Πολιτικές του Βίου ώστε, ενδεχομένως, κατ’ αυτόν τον τρόπο ν’ αποκαλυφθούν απροσδόκητες διασυνδέσεις μεταξύ τους και καινούργιες απορίες.

Ποια η διαφορά ανάμεσα στην εικονική και εικονιστική κοινωνία;


Εικονική πραγματικότητα (virtual reality) ονομάζουμε την ψηφιακή προσομοίωση της πραγματικότητας από έναν υπολογιστή. Ο χρήστης μπορεί να περιηγηθεί στο ψηφιακό περιβάλλον και ν’ αλληλεπιδράσει με αυτό χρησιμοποιώντας ειδικό εξοπλισμό όπως ειδικά γυαλιά, ακουστικά και αισθητήρες. Κατά την αλληλεπίδραση ο χρήστης δεν «βλέπει/ακούει/αισθάνεται» το φυσικό περιβάλλον. Με τον όρο εικονιστική κοινωνία περιγράφω τη σύγχρονη υβριδική, δηλαδή ταυτόχρονα φυσική και ψηφιακή πραγματικότητα. Η εικονιστική κοινωνία συνιστά την παρούσα μορφή της νεωτερικότητας, η οποία έχει ως κεντρικό γνώρισμα την κυριαρχία της εικόνας σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες και τη βαθμιαία εξεικόνιση του βίου. Η εικονιστική κοινωνία χαρακτηρίζεται από την ανάδυση ενός καινοφανούς τρόπου παραγωγής και διακίνησης εικόνων, μέσω της ψηφιοποίησης, ο οποίος τείνει στην εξαΰλωση των αγαθών (π.χ. εξουσία, πλούτος, πληροφορία) και των σχέσεων (διαπροσωπικών, οικονομικών και πολιτικών), η αρχιτεκτονική, το περιεχόμενο και η εγγύτητα των οποίων προσδιορίζονται ολοένα περισσότερο από αλγορίθμους.

Πόσο λεπτή κι επισφαλής είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην εξέλιξη του ανθρώπου μέσα από την τεχνολογία και στην υποδούλωσή του στους αλγορίθμους;


Δεν γνωρίζω, όπως δεν γνωρίζω αν θα υπάρξει τελικά μια υποδούλωση στους αλγορίθμους. Διαπιστώνω όμως ότι η εξάρτησή μας απ’ αυτούς αυξάνει ολοένα και ταυτόχρονα εκτείνεται σε περισσότερες ανθρώπινες δραστηριότητες. Αν κανείς είναι απαισιόδοξος, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η υποδούλωσή μας συντελείται βαθμιαία δίχως να τη συνειδητοποιούμε. Μη διαθέτοντας την πολυτέλεια της απαισιοδοξίας, προτιμώ να αισιοδοξώ ότι μπορούμε να προστατέψουμε την αυτονομία μας τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, ζυγίζοντας με φρόνηση τα οφέλη και τους κινδύνους της χρήσης των αλγορίθμων.

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2023

Πώς ο εθισμός στην οθόνη αλλοιώνει τη σκέψη των παιδιών



Η ΨΗΦΙΑΚΗ «ΔΙΑΠΛΑΣΗ» ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ


Η σχέση με το κινητό και το τάμπλετ ξεκινάει πριν από το σχολείο. Οι ειδικοί της εκπαίδευσης και της παιδικής υγείας βλέπουν ήδη τις επιπτώσεις της ψηφιακής ζωής στην πρόσληψη της γνώσης και τη συγκέντρωση

Πολλά παιδιά «παίζουν» με το τάμπλετ των γονιών τους ή διαθέτουν τα ίδια τάμπλετ ή κινητό ήδη από δύο ετών! 
Φωτ. GETTY IMAGES

Απόστολος Λακασάς


Διαστάσεις πανδηµίας λαμβάνει η έκθεση των παιδιών στις οθόνες των κινητών και των τάμπλετ από πολύ μικρή, ακόμη και τη βρεφική ηλικία. Παιδαγωγοί, εκπαιδευτικοί και ψυχολόγοι αρχίζουν ήδη να διαπιστώνουν τις μαθησιακές δυσκολίες που προκαλεί η ψηφιακή ζωή των παιδιών: Εχουν εθιστεί στο διαρκές και έντονο ερέθισμα που δίνουν οι συσκευές, είναι πια πολύ πιο δύσκολο να συγκεντρωθούν σε κάτι άλλο. Ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνουν έχει αλλάξει, χάνουν το ενδιαφέρον τους για τα βιβλία, και όταν δεν είναι «συνδεδεμένοι» παραπονιούνται πως βαριούνται.

Η συνέχεια ΕΔΩ..


Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2023

Δέκα χρόνια από τον θάνατο του «παιδιού του ίντερνετ» που πολέμησε για την ελευθερία στην πληροφόρηση




της Άννας Νίνη

Πηγή: omniatv

Πριν από δέκα χρόνια ακριβώς, στις 11 Ιανουαρίου 2013, ο Αμερικανός Άαρον Σουόρτς, ένας από τους πιο χαρισματικούς χάκερ και πολιτικούς ακτιβιστές για τα ψηφιακά δικαιώματα, βρισκόταν νεκρός στο διαμέρισμα του στη Νέα Υόρκη. Ήταν μόλις 26 ετών και ο θάνατός του αποδόθηκε σε αυτοκτονία.

Ο Σουόρτς ήταν ίσως από τα πιο λαμπρά μυαλά της γενιάς του – και όχι μόνο. Είχε όμως παράλληλα και έντονες κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες. Ήταν νέος, ταλαντούχος, ευαίσθητος, ευάλωτος ψυχολογικά – ο ίδιος είχε αναφερθεί πολλές φορές στην κατάθλιψη που αντιμετώπιζε. Ήταν όμως και επίμονος, ανυποχώρητος στο όραμά του να διορθώσει, μέσω του ταλέντου του, την αδικία που έβλεπε παντού τριγύρω του. Ήταν φτιαγμένος από όλα αυτά τα υλικά που μισεί ο καπιταλισμός.

Μόλις στα 14 του χρόνια ήταν ένας από τους δημιουργούς του RSS (αρχικά για την ονομασία RDF Site Summary ή και Really Simple Syndication), του εργαλείου που προσέφερε στους χρήστες του διαδικτύου τη δυνατότητα να παρακολουθούν το περιεχόμενο ιστοσελίδων το οποίο ανανεώνεται συνεχώς, όπως στα ειδησεογραφικά σάιτ και στα μπλογκ.

Βασικός αγώνας στη σύντομη και πολυτάραχη ζωή του ήταν η δημοσιοποίηση και ο διαμοιρασμός της γνώσης σε όλους και όλες μέσω του διαδικτύου. Πρωτοστάτησε σε δράσεις υπέρ των ψηφιακών δικαιωμάτων και κατά της λογοκρισίας, των κρατικών παρεμβάσεων και της εμπορευματοποίησης δημόσιας πληροφορίας. Ο ίδιος είχε φτιάξει και διαθέσει αρκετά προγράμματα με ελεύθερες άδειες.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2020

Η έκτακτη τηλεκπαίδευση ως μόνιμη κανονικότητα για το μέλλον

Το οραματίστηκε η Διαμαντοπούλου, τότε που μας άφησε χωρίς βιβλία με σχέδιο να προμηθεύσει τα σχολεία με διαδραστικούς μετατρέποντας την εκπαίδευση σε e-διδασκαλία. Ακολούθησε ο Λιάκος ως πρόεδρος του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία πρότεινε την τηλεδιδασκαλία ως εναλλακτικό τρόπο διδασκαλίας. Ήρθε τώρα η ώρα της κανονικότητας!
Σε μια κοινωνία ανέργων δεν χρειάζεται μόρφωση για την αγέλη των πλεοναζόντων φτωχών. Οι δεξιότητες και ο σοφρωνισμός αρκούν σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο πρόταγμα.
Εξαιρετικά διαφωτιστική δημοσίευση!

 Γερομοριάς 

Η έκτακτη τηλεκπαίδευση ως μόνιμη κανονικότητα για το μέλλον

Τάσος Κωστόπουλος

Στον σχεδιασμό του ορκωτού λογιστή και άρτι διορισμένου προέδρου της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων είναι μια δραστική μεταρρύθμιση με κατάργηση του σχολείου και του πανεπιστημίου ως υλικών χώρων συλλογικής μάθησης και κοινωνικοποίησης και αντικατάσταση των εκπαιδευτικών από κομπιούτερ που θα μεταβιβάζουν αδιαμεσολάβητα κάποιες αποσπασματικές «δεξιότητες», προκαθορισμένες από τη διαβούλευση των αρμόδιων κρατικών στελεχών με εκπροσώπους «της αγοράς».

Η υποκατάσταση των σχολικών αιθουσών από την κατ’ οίκον τηλεκπαίδευση δεν αποτελεί απλά μια προσωρινή λύση έκτακτης ανάγκης λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

Είναι το πρώτο βήμα για μια δραστική μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, με κατάργηση του σχολείου και του πανεπιστημίου ως υλικών χώρων συλλογικής μάθησης και κοινωνικοποίησης και αντικατάσταση των εκπαιδευτικών από κομπιούτερ που θα μεταβιβάζουν αδιαμεσολάβητα στους εκπαιδευόμενους κάποιες αποσπασματικές «δεξιότητες», προκαθορισμένες από τη διαβούλευση των αρμόδιων κρατικών στελεχών με εκπροσώπους «της αγοράς».

Δεν πρόκειται για το κινδυνολογικό σενάριο κάποιου «ψεκασμένου» συνωμοσιολόγου ή για ενδόμυχους φόβους κάποιου αντικαθεστωτικού αναρχοκομμουνιστή, αλλά για την πρόταση που έχει καταθέσει δημόσια, εδώ και μερικούς μήνες, ένα ανερχόμενο στέλεχος του μητσοτακικού «επιτελικού κράτους»: ο ορκωτός λογιστής Δημήτρης Ντζανάτος, πρόεδρος επί δεκαετίες του εγχώριου παραρτήματος της πολυεθνικής Grant Thornton, διδάκτορας του Παντείου με διδακτική προϋπηρεσία σε τρία ΑΕΙ της χώρας, αναπληρωτής γραμματέας Παραγωγικών Τομέων της Ν.Δ., μέλος της προεκλογικής «ντριμ τιμ» του Κυριάκου, αντιπρόεδρος του Ασύλου Ανιάτων και άρτι διορισμένος από την κυβέρνηση πρόεδρος της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων.


Προσωπικός φοροτεχνικός επίσης του πατρός Μητσοτάκη, σύμφωνα με υμνητικό δημοσίευμα των «Παραπολιτικών» (31/1/2019), όπου και ο ίδιος αρθρογραφεί –με διασημότερη τη βαθυστόχαστη διακήρυξή του (6/4/2020) πως «αυτοί που περιμένουν να γαμήσουν τον Κυριάκο, για άλλη μία φορά θα αρκεστούν στον αυνανισμό»...

Επισήμως, βέβαια, η τηλεκπαίδευση συνιστά «όλως εξαιρετικό» μέτρο, άμεσα συνδεδεμένο με την πανδημία, όπως διαβάζουμε στην υπουργική απόφαση 120126/ΓΔ4 της 12ης Σεπτεμβρίου που την επέβαλε για τη φετινή σχολική χρονιά, «εφόσον παραμένει ο κίνδυνος διασποράς του κορωνοϊού covid-19».

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2020

Η Εκκλησία στη νέα ψηφιακή εποχή

Μια συζήτηση με τον Θανάση Ν. Παπαθανασίου*


Online Λειτουργίες μέσω Youtube, Facebook κ.α. είναι μερικά από τα ψηφιακά μέσα που χρησιμοποιούν Ιεροί Ναοί και στον Βύρωνα (Ι.Ν. Αγίας Τριάδας, Ι.Ν. Αγ. Δημητρίου Ν. Ελβετίας) για να παραμείνουν κοντά στους πιστούς κατά τη διάρκεια του lockdown.

Δ&Π. Κάποιοι ναοί προβάλλουν τη θεία Λειτουργία στο διαδίκτυο, με κανάλι στο youtube. Είναι, άραγε, μια καινοτομία, μια κίνηση «εκσυγχρονισμού»;

Η διαδικτυακή μετάδοση της θείας Λειτουργίας ξεκίνησε κατά την περίοδο του πρώτου εγκλεισμού, την περασμένη Άνοιξη, ως ανταπόκριση στο ξάφνιασμα των πιστών ότι δεν θα είχαν φυσική / σωματική πρόσβαση όχι μόνο στις κυριακάτικες Λειτουργίες, αλλά και στα πολύ λαοφιλή εκκλησιαστικά δρώμενα καθοδόν προς το Πάσχα (όπως οι Χαιρετισμοί της Παναγίας), αλλά και κατά τη Μεγάλη Βδομάδα και την Ανάσταση. Η κίνηση αυτή επεκτάθηκε τώρα, κατά τον δεύτερο εγκλεισμό. Στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι καινούργιο, υπό την έννοια ότι οι κυριακάτικες Λειτουργίες μεταδίδονται ζωντανά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Το καινούργιο είναι η υιοθέτηση ειδικά του διαδικτύου. Μιλάμε πάντως συγκεκριμένα για τη μετάδοση της λατρείας, καθόσον σε επίπεδο συνεδρίων, ημερίδων και σεμιναρίων ο θεολογικός χώρος μετέχει των νέων τεχνολογιών εδώ και πολύν καιρό.

Δ&Π. Τι νομίζεις ότι προσφέρει αυτή η κίνηση στους πιστούς; Καλύπτει κάποιες ανάγκες τους;

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2020

“Συμπεριφορά και συναισθήματα θα ελέγχονται με μικροτσίπ” – Μετανθρωπισμός και ελευθερία

Σε πρόσφατη εκπομπή ΣΤΑ ΑΚΡΑ της Βίκυς Φλέσσα, ο Λέκτωρ Σύγχρονης Φιλοσοφίας Θεοφάνης Τάσης και ο υπουργός Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης συζήτησαν για τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο της τεχνολογίας, των εφαρμογών του διαδικτύου και το μέλλον του ανθρώπου.

Δείτε το παρακάτω απόσπασμα. Ο κύριος Τάσης περιέγραψε ένα μέλλον όπου οι άνθρωποι, με την βοήθεια μέσων όπως εμφυτεύματα microchip, θα μπορούν να διαχειρίζονται καλύτερα της τεράστια ροή πληροφοριών και αν αυξάνουν τη νοημοσύνη και τις δυνατότητές τους. Μίλησε για διάφορα προβλήματα, όπως την πιθανότητα κακοί άνθρωποι να αποκτήσουν υπερ-δυνατότητες, κάτι που θα μπορούσε να λυθεί με τον έλεγχο των συναισθημάτων, έλεγχο της οργής, αύξηση της ενσυναίσθησης κτλ. Τούτες τις βελτιώσεις τις χαρακτήρισε αντίστοιχες των εμβολίων ή των γυαλιών οράσεως που φοράμε. Έφερε μάλιστα ως παράδειγμα το εγκεφαλικό εμφύτευμα Neuralink που αναπτύσσει ο Elon Musk, για να δείξει ότι οι εξελίξεις είναι ταχύτατες και δεν αφορούν το μακρινό μέλλον.

Δεδομένης της ως τώρα χρήσης του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για κατασκοπεία, διαφήμιση και προπαγάνδα (από εταιρίες, κυβερνήσεις, μυστικές υπηρεσίες κτλ), γεννιούνται διάφορα ερωτήματα.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

ΑΡΑΓΕ…

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2020

Στην τηλεκπαίδευση δεν δίνουμε συναίνεση Εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων τοποθετούνται πάνω στο θέμα


Η εκπαίδευση δεν είναι ουδέτερος θεσμός, αλλά στην πραγματικότητα επηρεάζεται κι επηρεάζει οικονομία, κοινωνία και πολιτική. Από τη δεκαετία του ’90 χρησιμοποιείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την εμπορευματοποίηση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας μέσα από νέες τεχνολογίες πληροφορικής κι επικοινωνιών. Οι βάσεις τέθηκαν στη Συνθήκη του Μάαστριχ το 1992 και ανανεώθηκαν στη Σύνοδο της Λισσαβόνας το 2000. Από τότε κράτη και καπιταλιστές εισάγουν σταδιακά νέες τεχνολογίες, ιδίως πληροφορικής κι επικοινωνίας, στον εκπαιδευτικό τομέα.

Η υγειονομική κρίση του covid-19 έγινε χρυσή ευκαιρία για τη γενικευμένη εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης (εξ ΑΕ) ή τηλεκπαίδευσης, σύγχρονης ή ασύγχρονης. Στην αρχή προαιρετικά και με επίκληση στο εκπαιδευτικό καθήκον ή σ’ ενοχικά σύνδρομα, ήδη υποχρεωτικά ως καινοτόμα και πολλά υποσχόμενη μορφή εκπαίδευσης και δήθεν, μόνη ρεαλιστική λύση.

Η τηλεκπαίδευση είναι εκπαίδευση;


Η εκπαίδευση, με όλες τις ταξικές ανισότητές της, πάντως τους δυο τελευταίους αιώνες παρείχε κάποιες εγγυήσεις. Προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, κρατική θεσμοθέτηση, δηλωμένους γενικούς σκοπούς και ειδικούς στόχους, αναλυτικά προγράμματα σπουδών, νομικό πλαίσιο λειτουργίας, συγκεκριμένες μεθόδους κι εργαλεία επίτευξης των στόχων, και συνολικό έλεγχο. Επίσης εξειδικευμένο διδακτικό προσωπικό, ισότιμη πρόσβαση, φυσική παρουσία σε συγκεκριμένους χώρους και χρόνους (κτηριακές υποδομές, χρόνοι φοίτησης), διδακτικό υλικό, διαπροσωπικές σχέσεις, δημοκρατικές διαδικασίες, ένταξη και δράση στο κοινωνικό περιβάλλον της σχολικής ή πανεπιστημιακής κοινότητας, πολύπλοκες διαδικασίες διδασκαλίας και μάθησης μέσα από ανάπτυξη σχέσεων και αλληλεπίδραση, αισθητηριακές προκλήσεις και απαντήσεις, πειραματισμό, και πλήθος άλλες πολυδιάστατες διαδικασίες. Σκοποί της ορίζονται η ολόπλευρη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων στην κατεύθυνση της δημιουργίας δημοκρατικών πολιτών, η καλλιέργεια κοινωνικής ταυτότητας και συνείδησης, η ανάπτυξη συλλογικής προσπάθειας και συνεργασίας συμμετοχικά και με ανάληψη πρωτοβουλιών υπέρ του κοινωνικού συνόλου.

Παρασκευή 22 Μαΐου 2020

Ναόμι Κλάιν: Τηλε-new deal - Μια νέα High-Tech δυστοπία, το Δόγμα του Σοκ της πανδημίας


Για τη μόνιμη και δυστοπική ενσωμάτωση της τεχνολογίας σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας, με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού, προειδοποιεί η Ναόμι Κλάιν σε άρθρο της στο theintercept.com.

Ακολουθεί μεταφρασμένο ένα μικρό και χαρακτηριστικό απόσπασμα του άρθρου της Ναόμι Κλάιν:
Σε μία πρόσφατη ενημέρωση του κυβερνήτη της Νέας Υόρκης, Andrew Cuomo, σχετικά με την εξέλιξη της πανδημίας την πολιτεία, συμμετείχε μέσω βιντεοκλήσης ο τέως CEO της Google, Eric Schmidt, ο οποίος ανακοίνωσε ότι θα διευθύνει μια επιτροπή, που θα συντονίσει την μετάβαση της Νέας Υόρκης στην μετα-Covid εποχή, με έμφαση στην μόνιμη ενσωμάτωση της τεχνολογίας σε κάθε πτυχή της αστικής ζωής.  
«Οι πρώτες προτεραιότητες αυτού που προσπαθούμε να κάνουμε», δήλωσε ο Schmidt, «εστιάζονται στην τηλε-υγεία, στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση και στις ευρυζωνικές συνδέσεις. … Πρέπει να αναζητήσουμε λύσεις που μπορούν να παρουσιαστούν τώρα και να επιταχυνθούν, και να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία για να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα». Για να μην υπάρχει αμφιβολία ότι οι στόχοι του τέως προέδρου της Google ήταν καθαρά καλοπροαίρετοι, στο background η εικόνα του πλαισιωνόταν από χρυσά φτερά αγγέλου.
Μόλις μια μέρα νωρίτερα, ο Cuomo είχε ανακοινώσει μια παρόμοια συνεργασία με το Ίδρυμα Bill και Melinda Gates για την ανάπτυξη ενός «εξυπνότερου εκπαιδευτικού συστήματος». Αποκαλώντας τον Gates «οραματιστή», ο Cuomo είπε ότι η πανδημία έχει δημιουργήσει «μια στιγμή στην ιστορία που μπορούμε πραγματικά να ενσωματώσουμε και να προωθήσουμε τις ιδέες του [Gates]… όλα αυτά τα κτίρια, όλες αυτές οι φυσικές αίθουσες διδασκαλίας - γιατί χρειάζονται άραγε με όλη την τεχνολογία που έχετε;» ρώτησε, προφανώς ρητορικά. 

Πέμπτη 21 Μαΐου 2020

Εξ αποστάσεως εκπαίδευση και ανέπαφες ανθρώπινες «σχέσεις» – 5ο μέρος

Η Τεχνοκρατία [John Filiss] | Αδάμαστο

 Ο Τεχνικός μηδενισμός, χωρίς ανθρώπινο ήθος και ελευθερία

 του Δημήτρη Γιαννάτου *

Πώς φτάσαμε να θεωρούμε «πρόοδο» την αποδέσμευση του ανθρώπου από την ίδια την υλική του παρουσία; Πως ο απόλυτος ατομικισμός και η τεχνολογική σχετικότητα των πάντων έφτασε να θεωρείται η μοναδική ( η δικτατορικά μοναδική) Αλήθεια; Η τεχνολογία και η επιστήμη δεν είναι η Αλήθεια, είναι μια μέθοδος μόνο. Μας βοηθά εν μέρει να φτάσουμε στην όποια αλήθεια. Η αλλοίωση όμως της τεχνολογίας σε «τεχνοφασισμό» ενυπάρχει στην ίδια τη σύνθεση της νέας τεχνολογίας. Όμως η πληροφορική-ψηφιακή υπεράσπιση των πάντων, παίρνει τη θέση «απόλυτης αλήθειας» που αν την κριτικάρεις, κινδυνεύεις να στιγματιστείς ως απόκληρος και ως εχθρός της ανθρωπότητας.
Πάμε παρακάτω, τώρα. Στις μέρες μας, τονίζοντας την πανανθρώπινη ανάγκη, ο άνθρωπος να παραμείνει άνθρωπος όχι μόνο στην συναισθηματική ανθρωπιά του, αλλά και στην υλική-σωματική του υπόσταση, είναι σημαντικό να συνεχίσουμε την ανθρώπινη αξιοποίηση της επιστήμης. Και όχι να δικαιολογούμε εκείνη την τάση της ηλεκτρονικής επιστήμης και πολιτικής που διευκολύνει αποκλειστική μετατροπή της ανθρώπινης σχέσης σε …viral ναρκισσιστικά τηλεπαράθυρα σωματικής απουσίας. Η αιφνίδια αλλαγή που προωθείται στην  σωματικής επαφή δεν αποτελεί απλά ένα διάλειμμα λόγω έκτακτης ανάγκης. Ίσως γι’αυτό πολλοί γονείς, θεωρήσουν υπερβολικά αυτά που γράφω ή άλλοι που νιώθουν όντως προβληματισμένοι και ανήσυχοι να απωθούν τις σκέψεις τους, ελπίζοντας σε μια «χαρούμενη επιστήμη» που απλά θα συνεχίσει να είναι «μόνο ένα εργαλείο για τον άνθρωπο».
Όμως, η κοινωνικότητα των ανθρώπινων σωμάτων, δεν μπορεί να υποκατασταθεί από το ασθενικό χάπι των «συνδέσεων». Όμως πως εξελίχθηκε η ιστορία του ανθρώπου μέχρι τις μέρες μας, όπου οδηγούμαστε σε μια αλλοτρίωση, όταν η εικονική κοινωνικότητα θα θεωρείται «ελευθερία»; Ας δούμε σύντομα την συμβολική και ουσιαστική εξέλιξη του κόσμου, όπως την περιγράφει η Φιλοσοφία και οι Κοινωνικές επιστήμες.
Η εξέλιξη των πολιτισμικών συστημάτων

Ανοίξτε τα σχολειά, κλείστε τις κάμερες

Του Σήφη Μπουζάκη*

Λίγο πριν επιστρέψουν στις σχολικές τάξεις οι μαθητές της Γ’ Λυκείου, η κ. υπουργός Παιδείας, επικαλούμενη το δημόσιο συμφέρον, νομοθέτησε εκπρόθεσμα και αιφνιδιαστικά τη ζωντανή αναμετάδοση της διδασκαλίας από τη σχολική τάξη για όσους μείνουν σπίτι.
Η παραπάνω απόφαση προκάλεσε δικαιολογημένα ένα κύμα αντιδράσεων σε εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές. Η απόφαση είναι παράνομη, αντιπαιδαγωγική, αντικοινωνική και αψυχολόγητη, επειδή:
Παραβιάζει την κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα ελευθερία της διδασκαλίας και της παιδαγωγικής σχέσης δασκάλου-μαθητών, που αποτελεί την πεμπτουσία μιας ζωντανής και δημιουργικής σχολικής ζωής.
Μετατρέπει τις αίθουσες διδασκαλίας με την αυταρχική επιβολή ενός bigbrother σε εκπομπή reality. Δε μας φτάνουν, άραγε, όλα τα πρωινάδικα, τα άθλια τηλεοπτικά σκουπίδια -reality;
Οι κάμερες, που παραβιάζουν τα προσωπικά δεδομένα, θα λειτουργήσουν, ως ένας νέος ‘’σύγχρονος ηλεκτρονικός επιθεωρητής‘’, χειραγωγικά στη συμπεριφορά δασκάλων και μαθητών, αφού όλοι θα νιώθουν ότι παρακολουθούνται, ότι καταγράφεται κάθε κίνηση, φράση, συμπεριφορά και απάντησή τους. Έχει σκεφθεί η υπουργός το πιθανό »πάρτι» και τον στιγματισμό μαθητών και εκπαιδευτικών στα socialmedia; Έτσι θα διαμορφώσουμε τον στοχαστικό- κριτικό πολίτη, που χρειάζεται η ραγδαία μεταβαλλόμενη εποχή μας; Ή μήπως αυτό ακριβώς επιδιώκουμε με τις κάμερες; Tη χειραγώγηση και όχι τη χειραφέτηση. Και, ακόμη, αναρωτήθηκε η κ. Υπουργός, ότι οι πρώτοι που θα νιώσουν ότι παρακολουθούνται στην ιερή ώρα του μαθήματος θα είναι οι μαθητές της Γ’ Λυκείου, δηλαδή αυτοί που η Πολιτεία θεωρεί, πλέον, πολίτες με δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι; Τους ρώτησε;
Κατανοεί η κ. υπουργός ότι με την επιπόλαιη απόφασή της ενθαρρύνει την αποχή από το σχολείο και όχι τη συμμετοχή σ’ αυτό, ιδιαίτερα στη Γ’ Λυκείου ; Αντί να αναρωτηθεί, γιατί άραγε οι μαθητές της Γ’ Λυκείου, αν μπορούσαν, δε θα επέστρεφαν στο σχολείο, προτιμώντας τη σιγουριά των φροντιστηρίων (πρόκειται για το ακανθώδες θέμα της σχέσης ‘στενών δεσμών’ λυκείου -πανεπιστημίου ) τούς ενθαρρύνει να το κάνουν.

Κυριακή 17 Μαΐου 2020

Ο Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης παραδίδει την Εκπαίδευση στον Μπιλ Γκέιτς και στη Google (Eric Schmidt)

Τασιόπουλος Γεώργιος


Η επιμονή της κ. Κεραμέως, της λέσχης Μπίλντερμπεργκ, για e-εκπαίδευση χωρίς να προηγηθεί διαβούλευση δεν είναι προσωρινό μέτρο. Η πανδημία είναι η ευκαιρία για τους αρχιερείς της νέας εποχής να παραδώσουν την εκπαίδευση στους e-ευαγγελιστές του δυστοπικού μέλλοντος.
Η Πολιτεία της Ν Υόρκης και ο Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης, με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού, παραδίδει την Εκπαίδευση στον Μπιλ Γκέιτς και στη Google (Eric Schmid).
Οι δισεκατομμυριούχοι σκλαβώνουν την παιδεία σήμερα στην Αμερική αύριο σε όλον τον κόσμο που είναι υπόδουλος στα αμερικάνικα ιδιωτικά κεφάλαια, συμφέροντα, σκοπιμότητες….
Το τέλος της κλασικής παιδείας είναι ορατό …..το σχολείο γίνεται μια φορητή ”Σκηνή του Μαρτυρίου” στην έρημο του πραγματικού μέσω της ψηφιοποίησης όπου οι πλάκες της γνώσης παραδίδονται από τον ψευδοΜωυσή της τεχνολογίας στους μαθητές και οι εντολές αποδεδειγμένα δεν είναι και τόσο θείες αυτού του σχολείου τσέπης……Βέβαια το συμβατό σχολείο έχει απολέσει από καιρό την αθωότητά του κι αυτό διευκολύνει τη μετάβαση…
Η Ένωση Ενωμένων Εκπαιδευτικών της Νέας Υόρκης – η οποία εκπροσωπεί περισσότερους από 600.000 επαγγελματίες καταγγέλλουν:
«Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, σε οποιαδήποτε μορφή, δεν θα αντικαταστήσει ποτέ τη σημαντική προσωπική επαφή μεταξύ εκπαιδευτικών και των μαθητών τους», ανέφερε σε δήλωση που ελήφθη από το New York Post.foxnews 7/5/20
Σε προηγούμενη ανάρτηση μου είχα υπενθυμίσει μια παλιά μου δημοσίευση του 2006 για όσα σήμερα βιώνουμε. Η έκθεση του ΟΟΣΑ (Διαμαντοπούλου) το 2011 και οι πολιτικές όλων των υπουργών που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν τους σχεδιασμούς αποδόμησης της δημόσιας εκπαίδευσης όπως την γνωρίζαμε. 

Το σχέδιο από τότε ήταν εμφανές.
"...Το παγκόσμιο σύστημα απαλλοτριώνει την ελευθερία του προσώπου, παρέχοντας ως αντιστάθμισμα γεμάτο στομάχι και σεξ. Ο Άλντους Χάξλεϋ, προφητικός: Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος είναι προ των πυλών:
«Την παλιά κακή εποχή οι γέροι συνήθιζαν να αποσύρονται, να παραιτούνται απ’ τη ζωή. Το ’ρίχναν στη θρησκεία, διάβαζαν και σκεφτόντουσαν – σκεφτόντουσαν.
Σήμερα –τι πρόοδος- οι γέροι δουλεύουν, ζευγαρώνουν, δεν προφταίνουν απ’ την πολλή ηδονή, δεν έχουν καιρό ούτε ένα λεπτό να κάτσουν και να σκεφτούν… Από σεξοθέαμα σε σεξοθέαμα και από κορίτσι σε πιο έξυπνο κορίτσι κι από Ηλεκτρομαγνητικό Γκολφ σε…».
Η προφητεία του για την κατασκευή τριών κατηγοριών ανθρώπων επαληθεύεται.
»Τα σχολεία μας ετοιμάζουν τις Διευθύνουσες Ευφυΐες, που θα είναι ικανοί να σκέφτονται. Τους Πιστούς, όργανα των πρώτων, οι οποίοι θα κινούν και θα κατευθύνουν το πλήθος, κομμάτι τους και οι εκπαιδευτικοί που θα διαμορφώνουν την τρίτη κατηγορία ανθρώπων, την Αγέλη, τα αμέτρητα εκατομμύρια όσων στερούνται ευφυΐας και έχουν πεισθεί πως δεν υπάρχει ευτυχία παρά μόνο στη δουλειά και την υπακοή»1.
Για τους μη εντάξιμους στις παραπάνω κατηγορίες θα έλεγε ο Χάξλεϋ: «Όχι, δεν βλέπω άλλο χώρο για σένα από την κάμαρα του θανάτου»..."


Η ΕΊΔΗΣΗ: 
Ο Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης παραδίδει την Εκπαίδευση στον Μπιλ Γκέιτς και στη Google (Eric Schmidt)