Μπήκε στη Φυλακή ως Αγόρι. Βγήκε έξω ως Γηραιός.

Joseph Ligon — 68 Χρόνια Χαμένα, Ελευθερία στα 83

Ήταν 15 χρονών όταν ο δικαστής είπε ότι θα πέθαινε πίσω από τα κάγκελα.

Ήταν το 1953.

Ήταν μαύρος, φτωχός και παιδί σε μια αίθουσα δικαστηρίου που είχε ήδη αποφασίσει.

Ο Joseph Ligon καταδικάστηκε σε ισόβια χωρίς αναστολή, κατηγορούμενος για έγκλημα όπου άλλοι ήταν υπεύθυνοι για τις δολοφονίες. Πάντα υποστήριζε ότι ποτέ δεν πήρε μια ζωή.

Αλλά στην Αμερική εκείνη την εποχή, δεν είχε σημασία.

Δεν υπήρχαν δεύτερες ευκαιρίες.

Καμία χάρη για ένα αγόρι που χρειαζόταν βοήθεια - όχι φέρετρο.

Μεγάλωσε περιτριγυρισμένος από τσιμέντο και ατσάλι.

Τα εφηβεία του, τα είκοσι του, ολόκληρη η νιότη του - χάθηκε.

δεκαετίες πέρασαν. Ο κόσμος που θυμόταν εξαφανίστηκε.

📌 68 χρόνια.

Ο μακροβιότερος ανήλικος «lifer» στην ιστορία των ΗΠΑ.

Το 2017, τελικά του δόθηκε αναστολή.

Αλλά ο Joseph αρνήθηκε.

Ἡ ΧΔ τό 1968: Τό ἀστικό καθεστώς ἀντίθετο μέ τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ

Τό ἔτος 1968, ένα χρόνο μετά τήν ἐπιβολή τῆς δικτατορίας τῶν Συνταγματαρχῶν, τό καθεστώς προετοίμαζε τήν ἐπιβολή νέου “Συντάγματος”, πού θά ἐγκρινόταν μέ “δημοψήφισμα”, μέ ἀποτέλεσμα ἦταν προδιαγεγραμμένο. Ἡ δράση τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας καί τῶν ὑπόλοιπων κομμάτων εἶχε ἀπαγορευτεῖ, ἡ ἐφημερίδα δέν κυκλοφοροῦσε μέ ἐπιλογή τῶν στελεχῶν της, λόγω τοῦ καθεστῶτος τῆς προληπτικῆς λογοκρισίας. Γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς χουντικῆς προπαγάνδας, κυκλοφόρησε ὡς ἔκδοση τῆς “Χριστιανικῆς Δημοκρατίας” τόν Ἀπρίλιο, τό μικρό βιβλίο μέ τίτλο “Κριτική τοῦ Συντάγματος ὑπό τό φῶς τοῦ Χριστιανισμοῦ”, μέ ὑπογραφή “Χριστιανική Δημοκρατία”. 

Τό σχέδιο “Συντάγματος”εἶχε δοθεῖ στή δημοσιότητα στίς 15 Μαρτίου 1968. Βασικός συντάκτης τοῦ κειμένου τοῦ βιβλίου ἦταν ὁ ἱδρυτής τῆς ΧΔ Νίκος Ψαρουδάκης, ἀλλά αὐτό ἦταν προϊόν συλλογικῆς δουλειᾶς, προκειμένου νά χρησιμέψει ὡς ἐργαλεῖο κατά τῆς ψήφισης τοῦ χουντικοῦ “Συντάγματος”. Τό 32σέλιδο βιβλίο διαδόθηκε ἀπό τά μέλη τῆς ΧΔ, μέ ὅλους τούς κινδύνους πού αὐτό συνεπαγόταν, σέ δικτατορικό καθεστώς.

Ἡ κριτική δέν στέκεται μόνο σέ αὐταρχικές διατάξεις οἱ ὁποῖες κατέλυαν θεμελιώδη δικαιώματα. Μέ ἀφορμή τίς θεσμοθετούμενες ἀπό τή Χούντα ἀπαγορεύσεις ἀκόμα καί διακίνησης ἰδεῶν πού ἀμφισβητοῦσαν τό ἀστικό καθεστώς, τό κείμενο τῆς ΧΔ προχωρᾶ σέ κριτική ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ ἀστικοῦ συστήματος, ἀναδεικνύοντας τόν ἀντιχριστιανικό του χαρακτήρα. Μέ ὁρισμένες ἐπισημάνσεις ἐπίκαιρες καί σήμερα (σ.σ. 19-20):

•Τό ἀστικό κοινωνικό καθεστώς δέν εἶναι σάπιο μόνάχα ἐπειδή γεννᾶ τόν κομμουνισμό. Εἶναι σάπιο κυρίως γιατί στέκεται ἐμπόδιο στήν ἐπικράτηση τοῦ Χριστιανισμοῦ στήν κοινωνική ζωή, στήν ἐπικράτηση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ στή γῆ, ὅπως εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ κι ὅπως αἰῶνες τώρα ἡ πιστή ἀνθρωπότητα ζητάει στήν προσευχή της. Πράγματι, ἡ ἀστική κοσμοθεωρία, ἡ ἀστική οἰκονομία, καί τό ἀστικό καθεστώς εἶναι πέρα ὥς πέρα ξένα καί ἀντίθετα πρός τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.Ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ -τό Εὐαγγέλιο- προβάλλει τόν Ἠθικό νόμο καί τήν Ἠθική τάξη. Ὁ Ἀστισμός προβάλλει τόν Φυσικό Νόμο καί τή Φυσική Τάξη (ordre naturel)

•Tό Eὐαγγέλιο δίδει προτεραιότητα στή συνείδηση, ὁ ἀστισμός ἀπευθύνεται στό ἔνστικτο.

•Ὁ Χριστιανισμός θεωρεῖ πρώτη ἀξία τή ψυχή καί αὐτήν θέλει νά βοηθήσει. Ὁ ἀστισμός ἀνώτατη ἀξία θεωρεῖ τό χρῆμα (pecunia nervus rei publicae) καί ἀνώτατο ἰδανικό τό ἀτομικό συμφέρον (interêt).

Μονόδρομος εκτροχιασμού

•ΣΤO OΝOΜΑ ΤΗΣ «EΛΕΥΘΕΡΗΣ AΓOΡΑΣ»-

τοῦ Γιάννη Ζερβοῦ

Ὅταν ξεκίνησαν τὸ Κίνημα καὶ ἡ ἐφημερίδα του πρὶν 72 χρόνια, κατάγγελλαν τὶς δύο ἐκδοχὲς τοῦ ὑλισμοῦ ποὺ ἐπικυριάρχησαν μεταπολεμικά: τὴν ἀστικὴ καὶ τὴ μαρξιστική. Ὁ Νίκος Ψαρουδάκης καὶ ἐλάχιστοι ἄλλοι, ὅπως ὁ Νικόλαος Μπερντιάγιεφ, ἀρνήθηκαν τὰ ψεύτικα διλήμματα καὶ διακήρυξαν ὅτι ἄλλος εἶναι ὁ δρόμος γιὰ μιὰ κοινωνία ἐλεύθερη καὶ δίκαιη.

Σήμερα, δὲν ὑπάρχουν διλήμματα, ἀλλὰ ὁ μονόδρομος ἑνὸς ἐκτροχιασμένου καπιταλιστικοῦ συστήματος μὲ τὸν οἰκονομικὸ νεοφιλελευθερισμὸ καὶ τὴν παγκοσμιοποίηση. Τὸ ὁποῖο, μετὰ τὴν κατάρρευση τοῦ «ἀντιπάλου δέους», ἔχει ἐπιδοθεῖ σὲ λυσσαλέα ἀποδόμηση τοῦ κοινωνικοῦ κράτους καὶ τῶν κατακτήσεων τῶν ἐργαζομένων πρὸς ὄφελος μιᾶς ὅλο καὶ πιὸ μικρῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας κερδοσκόπων.

Στὸ ὄνομα τῆς «ἐλεύθερης ἀγορᾶς», ἡ ὁποία λειτουργεῖ ὡς θέσφατο καὶ νέα θεότητα, τὰ πάντα κατεδαφίζονται πρὸς ὄφελος τῶν κερδοσκόπων. Καὶ μάλιστα, τῆς πιὸ παρασιτικῆς ἐκδοχῆς τῆς «ἐπιχειρηματικότητας», στὴν ὁποία δίνονται περιθώρια νὰ κερδοσκοπεῖ, ἐπενδύοντας καὶ συνεισφέροντας έλάχιστα στὴν οἰκονομία:

– Μὲ τὴν αὐξανόμενη ἀπαξίωση τῆς ἀξίας καὶ τῶν συνθηκῶν τῆς ἐργασίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ κατεύθυνση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ὅπως ἔχει ἤδη τονίσει ἡ ΧΔ σὲ ἀνακοίνωσή της ἀπὸ τὸ 2023, ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη «… ἐπαναφέρει τὸ καθεστὼς τοῦ πρώιμου Μεσοπολέμου, δηλαδὴ μέχρι τὶς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1930. Ἐκεῖ εἴχαμε ἀκόμη καὶ παιδιὰ νὰ ἐργάζονται σὲ καθεστὼς ἐξαρτημένης ἐργασίας ὡς “μαθητευόμενοι” 16 ὧρες τὸ 24ωρο…». Τὸ 13ωρο, γιὰ τὸ ὁποῖο ἀπέργησαν οἱ ἐργαζόμενοι τὴν 1η Ὀκτωβρίου, εἶναι φυσικὴ συνέπεια τῆς πάγιας αὐτῆς πολιτικῆς.

– Μὲ τὴν ἐκχώρηση τῶν ἕτοιμων κοινωφελῶν ὑποδομῶν ποὺ ἔγιναν μὲ χρήματα τοῦ Δημοσίου, μὲ ἐξασφαλισμένη πελατεία τοὺς πολίτες οἱ ὁποῖοι τὶς ἔφτιαξαν καὶ μετατρέπονται σὲ πελάτες τῶν κερδοσκόπων. Ἕνα πανευρωπαϊκὸ φαινόμενο ποὺ ἀναδείχθηκε μὲ τὸ δυστύχημα τῆς γέφυρας Μοράντι στὴ Γένοβα τῆς Ἰταλίας τὸ 2018, ἀλλὰ καὶ ὡς μία ἀπὸ τὶς πολλὲς παθογένειες ποὺ ὁδήγησαν στὸ δυστύχημα τῶν Τεμπῶν.

– Μὲ τὴν ἀσυδοσία τῶν καρτὲλ καὶ τῶν ὀλιγοπωλίων, βασικὴ αἰτία τῆς ἀκρίβειας ποὺ μειώνει τὴν ἀγοραστικὴ δύναμη τῶν πολιτῶν. Σύμφωνα μὲ ρεπορτὰζ τῆς ἱστοσελίδας «Πολίτικο», ποὺ ἔχουμε ἀναπτύξει στὴν ἱστοσελίδα μας, ἐνῶ τὸ 2011 τὸ ποσοστὸ τῶν δημόσιων διαγωνισμῶν μὲ ἕνα μόνο μειοδότη ἦταν 11%, τὸ 2020 ἔχει σκαρφαλώσει στὸ 42%.

Η Κοβέσι ως Ύπατος Αρμοστής

Της Μαρκέλλας Καβαλιεράτου

05/10/2025 

Η Ρουμάνα επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας Λάουρα Κοβέσι, συνοδευόμενη από το κύρος μιας ευρωπαίας λειτουργού, κατέφθασε, την περασμένη εβδομάδα, στην Αθήνα όπου συναντήθηκε με υπουργούς και ανώτατους κρατικούς λειτουργούς και έδωσε συνέντευξη τύπου.

Μέσα στην απαξίωση του σημερινού πολιτικού συστήματος και της εξαρτημένης, απ’ αυτό, Δικαιοσύνης πολλοί Έλληνες φαντάζονται ότι επιτέλους βρέθηκε ο άνθρωπος που θα «καθίσει στο σκαμνί» τους ενόχους, θα δικαιώσει τους αδικημένους και θα αποκαλύψει όλα τα πολιτικά και οικονομικά λαμόγια που, εδώ και δεκαετίες, «πίνουν το αίμα» του ελληνικού λαού. Οποία αυταπάτη!

Η Λάουρα Κοβέσι ενεργεί ως Ύπατος Αρμοστής της ΕΕ. Δεν αρκεί η ασφυκτική εξάρτηση της Ελλάδας από την Κομισιόν και τη γραφειοκρατία των Βρυξελών, δεν αρκεί η απόλυτη εξάρτηση από την ΕΚΤ και το Ευρωσύστημα, τώρα έχουμε και τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO).

Όπως σε κάθε κράτος, η Δικαιοσύνη δεν απονέμει το δίκαιο στους πολίτες, αλλά, εφαρμόζει τους νόμους που έχει θεσπίσει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Αυτοί οι νόμοι, που δεν είναι πάντοτε δίκαιοι, αποσκοπούν στην αναπαραγωγή και προστασία του συστήματος από την αμφισβήτησή ή και την ανατροπή του.

Λάουρα Κοβέσι...

Του Δημήτρη Πατέλη 

«🤨 Επειδή μας τάχουν κάνει “τσουρέκια” με τη Ρουμάνα στην καταγωγή αλλά μαντρόσκυλο των Αμερικανικών και Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και των πιο σκοτεινών κύκλων στην Ευρώπη, Λάουρα Κοβέσι, να έχουμε καθαρά τα εξής, για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις:

  ➡️ Η κυρία ήρθε στην Ελλάδα με ΜΟΝΑΔΙΚΟ σκοπό να “σπρώξει” την εντολή των αφεντικών της: - “Έξω οι Κινέζοι από την Ελλάδα! Από το Λιμάνι του Πειραιά αρχίζοντας κι από παντού!”. Το δήλωσε άλλωστε ξεκάθαρα και η ίδια!

  ➡️ Όσο για τα περί … Τεμπών, ΟΠΕΚΕΠΕ, Νόμου περί Ευθύνης Υπουργών, με τα οποία κάποιοι “χαϊδεύουν τ’ αυτιά του κοσμάκη” και καλλιεργούν προσδοκίες, με το συμπάθιο είναι “τρίχες κατσαρές”:  - Η κυρία τα χρησιμοποιεί για να κρατάει απ’ τα αχαμνά το Μητσοτάκη και τους υπουργούς του, μέχρι να πετύχει αυτό που θέλει και να τα … συγκαλύψει μετά!

 ➡️ Η κυρία εξάλλου έχει μεγάλο παρελθόν από … συγκαλύψεις, αρχίζοντας από το ξέπλυμα της ομοτράπεζης (τα ίδια αφεντικά εννοώ…) θείτσας UrSSula Von der Leiden, αφού έστειλε με διάφορα προσχήματα στον κουβά ΟΛΕΣ τις υποθέσεις μίζας, διαφθοράς, κατάχρησης εξουσίας κι απόκρυψης στοιχείων που κατηγορήθηκε, από τα εμβόλια για τον Covid μέχρι τα όπλα! 

Την ίδια προστασία παρείχε και σε ΟΠΟΙΑ άλλη υπόθεση ΚΑΘΕ αξιωματούχου των Βρυξελλών της ίδιας παρέας!

Απ. Αποστόλου: «ΟΠΕΚΕΠΕ- Τέμπη - Κοβέσι, η απογύμνωση του θεσμικού κελύφους μιας Δημοκρατίας των τύπων» (ηχητικό)

Μια συζήτηση-πρόκληση στον 98.4 για το πώς οι μηχανισμοί εξουσίας αποκόπτονται από την κοινωνία και ακυρώνουν την ουσία της Δημοκρατίας

Ο Καθηγητής Κοινωνικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας, Απόστολος Αποστόλου, σε μια συζήτηση-πρόκληση για το πώς οι θεσμοί στην Ελλάδα αλλά και τμήμα της κοινωνίας με ρόλους σε θεσμούς, υπηρεσίες αλλά και τον ιδιωτικό τομέα, έχουν μετατραπεί σε θεραπαινίδες της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας.

Περιγράφει το πώς αυτονομημένοι μηχανισμοί από την κοινωνία, λαμβάνουν αποφάσεις στο όνομα της και έχουν υπαλληλοποιήσει ακόμη και πρόσωπα που υπηρετούν θεσμούς ή θέσεις και ρόλους-κλειδιά. Αυτή η υπαλληλοποίηση θέτει από μόνη της κι ένα κομβικό ερώτημα: ακόμη και η αναθεώρηση του Συντάγματος στο άρθρο 86, μπορεί να γίνει μόνο από ένα πολιτικό σύστημα με τέτοιες λειτουργίες ή πρέπει πρωτίστως να είναι υπόθεση της κοινωνίας;

Η Δημοκρατία και οι θεσμικές της λειτουργίες μετατρέπονται διαρκώς σε έναν τυπικό εξωτερικά τίτλο. Η κοινωνία πρέπει να αντιληφθεί και να δράσει, αφού την αφορά πρωτίστως την ίδια.

Ο Πάνος Ρούτσι δεν «κάνει απεργία πείνας».

Του Μάνου Λαμπράκη 

Ο Πάνος Ρούτσι δεν «κάνει απεργία πείνας». Ο Πάνος Ρούτσι εκθέτει, με το ίδιο του το σώμα, την αλήθεια μιας πολιτείας που έχει παραιτηθεί από τη Δικαιοσύνη και έχει επιλέξει τον εμπαιγμό ως κανόνα διακυβέρνησης.

 Πεθαίνει μπροστά στα μάτια μας, στο κέντρο της κρατικής κυριαρχίας, μπροστά στο Κοινοβούλιο, εκεί όπου το Σύνταγμα υποτίθεται ότι καθιστά την αξιοπρέπεια αδιαπραγμάτευτη. Δεν πρόκειται για ιδιωτική απόγνωση αλλά για δημόσια μαρτυρία.

 Για μια βίαιη αποκάλυψη ότι εδώ και δεκαεπτά ημέρες ο χρόνος χρησιμοποιείται ως όπλο εξόντωσης, ότι το κράτος δεν συζητά αλλά αναβάλλει, δεν αναλαμβάνει ευθύνη αλλά αποσύρεται πίσω από την τεχνική της εξάντλησης. Η παθολόγος-λοιμωξιολόγος Όλγα Κοσμοπούλου ήδη απηύθυνε έκκληση να βρεθεί λύση, διότι δεν υπάρχει χρόνος, και αυτό δεν είναι μόνο ιατρική διάγνωση αλλά ηθική καταδίκη ενός καθεστώτος που παρακολουθεί τη φθορά ως διαδικαστικό δεδομένο. Η βιολογική καταστροφή είναι μετρήσιμη, έχει χαθεί περίπου το δεκαοκτώ με είκοσι τοις εκατό της μυϊκής μάζας, η καρδιά κινδυνεύει, οι γιατροί ζητούν διακοπή και νοσηλεία, όμως ο ίδιος επιμένει να συνεχίσει μέχρι να δικαιωθεί, διότι η δικαίωση εδώ δεν είναι ανταμοιβή αλλά αλήθεια. Η πείνα του δεν είναι εργαλείο εκβιασμού, είναι γλώσσα. Η σιωπή του δεν είναι αδυναμία, είναι κατηγορία. Το σώμα του δεν είναι θέμα υγείας, είναι τεκμήριο ενοχής της πολιτείας.

Έχουμε την υποχρέωση να είμαστε με τους αδικημένους.

 π. Κώστας Λαγός 

Κάποτε, στην επαρχία του Αγίου Νικολάου π, κάποιος καταδικάστηκε άδικα σε θάνατο. Λίγο πριν την εκτέλεσή του, ο ίδιος ο άγιος έπιασε το χέρι του δημιου και σταμάτησε την εκτέλεση.

Όταν, την εποχή του Μ. Βασιλείου ο φοροεισπράκτορας του Αυτοκράτορα πήγε να επιβάλλει άδικους φόρους, ο Μέγας Βασίλειος τον σταμάτησε και μετά από έντονη διαφωνία και απειλές εκ μέρους του αξιωματούχου, ο τελευταίος έφυγε άπραγος.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ξεσήκωσε ολόκληρη την Κωνσταντινούπολη όταν η αυτοκράτειρα προσπάθησε να αρπάξει το οικόπεδο μιας χήρας. 

Τιμή Αγίων η μίμηση Αγίων έλεγε ο όσιος Παΐσιος και αυτή είναι η απάντηση απέναντι στο δίλημμα, ψευδές και πονηρό κατά τη γνώμη μου, δικαιοσύνη ή νομιμότητα. 

Είναι επίσης η απάντηση, στο πού βρίσκεται η θέση ενός κληρικού όταν κάποιος πολίτης, κάποιος άνθρωπος, πολεμά να βρει το δίκιο του.

Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα κατά τη γνώμη μου. Ο Χριστός είπε αυτά που ανήκουν στον Καίσαρα (το νόμισμα που του έδειξαν), να τα δώσετε στον Καίσαρα και ότι ανήκει στον Θεό να το δώσετε στον Θεό. 

Οι νόμοι φτιάχνονται από τον Καίσαρα, από το κράτος, είναι γραμμένοι από ισχυρούς και αυτούς εξυπηρετούν. Η δικαιοσύνη όμως είναι κάτι που έχει δοθεί από τον Θεό και αποτελεί βασικό στοιχείο της Βασιλείας Του. 

Μη μας μιλάτε άλλο λοιπόν για νόμους, για διατάξεις και παραγράφους. Δε θέλουμε τέτοιου είδους νομιμότητα. Θέλουμε δικαιοσύνη, η οποία είναι κάτι πολύ διαφορετικό.

"Ο νόμος ουδέποτε έκανε τους ανθρώπους ούτε στο ελάχιστο δικαιότερους και,μέσω του σεβασμού τους γι'αυτόν,ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι αναδεικνύονται καθημερινά σε φορείς αδικίας" μας λέει ο σπουδαίος Αμερικάνος φιλόσοφος Ντ. Θορώ και ζούμε ακριβώς αυτό στη χώρα μας. Ο σεβασμός στον νόμο να μας αναδεικνύει σε φορείς αδικίας. 

Δεν έχουμε το δικαίωμα να είμαστε με τον νόμο. Δεν έχουμε το δικαίωμα να είμαστε με την πολιτεία και το κράτος. Έχουμε την υποχρέωση να είμαστε με τους αδικημένους. Με όποιον τρόπο μπορούμε. Είτε μας φαίνεται λίγο είτε μας φαίνεται πολύ αυτό που τελικά θα κάνουμε, θα πούμε, θα γράψουμε.

Πηγή: https://tragoudiglarou.blogspot.com/2025/09/blog-post_25.html

Όταν λέμε ισοβια, εννοούμε ισόβια δεσμά.

Ο Καραμανλής είχε πει:

Όταν λέμε ισοβια, εννοούμε ισόβια δεσμά.

Βέβαια,ήταν  και ο ίδιος που είχε περιγράψει τη δικτατορία των χουντικών ως στιγμιαίο αδίκημα...και ευτυχώς ο πρόεδρος Ντεγιαννης δεν είχε την ίδια άποψη στο δικαστήριο.

Στη χώρα λοιπόν που αποφυλακίσθηκε το 1990 επί πρωθυπουργίας πατρός Μητσοτάκη και προεδρίας Κων.Καραμανλη ο Στυλιανός Παττακός (αυτός που προσφωνουσε ελλογιμοτατον τον Άδωνη).

Λόγω ανηκεστου βλάβης υγείας...και πέθανε 26 χρόνια μετά.

Τον ακολούθησε και ο Μακαρέζος στην αποφυλάκιση.

Σε αυτή τη χώρα λοιπόν όπου έχουν αποφυλακισθεί λόγω προβλημάτων υγείας άνθρωποι που επικαρπωθηκαν κέρδη που δεν τους ανήκαν  όπως ο Δημήτρης Μελισσανίδης (λαθρεμπόριο πετρελαίου αξίας 270.00.000) και αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας (κατόπιν "παρέμβασης"Κόκκαλη στον Σημίτη),

Η κυβέρνηση της ΝΔ δια του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδη προσπαθεί να περάσει νομοσχέδιο, όπου ο κατηγορούμενος δεν θα έχει δικαίωμα πρόσβασης στην ποινική δικογραφία που τον αφορά!

Μαρία Καρυστιάνου

Γνωρίζοντας, με τον πιο επώδυνο τρόπο, τις ατελείωτες παραβιάσεις του Κράτους Δικαίου απο μια κυβέρνηση, που  δυστυχώς προτεραιότητα έχει όχι  το κοινό συμφέρον, αλλά την εξασφάλιση της   ασυλίας και  ατιμωρησίας των Υπουργών της, αισθάνθηκα  ΑΠΕΙΛΗ  σε βάρος όλων των πολιτών, διαβάζοντας την καινουργια μεθόδευση παραβίασης της  Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα ανθρώπινα  δικαιώματα, και ιδίως για τη δίκαιη δίκη.

Η κυβέρνηση της ΝΔ δια του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδη προσπαθεί να περάσει νομοσχέδιο,  όπου ο κατηγορούμενος δεν θα έχει δικαίωμα πρόσβασης στην ποινική δικογραφία που τον αφορά!

Εν ολίγοις, δεν θα μπορεί να ενημερωθεί  για τα στοιχεία που υπάρχουν εναντίον του, ώστε να μπορέσει να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι σε τυχόν κατασκευασμένες κατηγορίες, και στοιχεία τυχόν προερχόμενα απο αθέμιτα μέσα, όπως  υποκλοπές…

Τι έχουν άραγε στο δόλιο μυαλό τους; 

Και για ποιους πολίτες ετοιμάζονται; 

Πέρα από τις απειλές που η ίδια δέχθηκα, ήδη πρόσωπα  που βοηθούν στην υπόθεση των Τεμπών στοχοποιούνται και ποιος ξέρει τι άλλο θα ακολουθήσει.

ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ...

Της Εύης Βουλγαράκη 

Μια ανωμαλία των μνημονιακών καιρών ήταν η εισαγωγή του ακαταδίωκτου για κάθε λογής διοικητικές πράξεις μνημονιακού τύπου που έρχονταν σε προφανή αντίθεση με το Σύνταγμα και τους νόμους.

Επί Μητσοτάκη επεκτάθηκε και σε κάθε λογής εκλεκτούς, τραπεζίτες, διοικητές ανεξάρτητων αρχών, ένα ατέλειωτο πλυντήριο.

Τώρα μαθαίνω ότι ο Δαμιανός (δηλαδή η κυβερνητική ομάδα που τον περιβάλλει) παρεμβαίνει στην εκλογή του επόμενου ηγουμένου του Σινά, με όρους και προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων το ακαταδίωκτο του ηγουμένου.

Γιατί;  Τους έπιασε ο πόνος για το κύρος της Ορθοδοξίας ή για έναν γηραιό άνθρωπο του οποίου τυχόν δίωξη δεν θα έχει πια καμία επίπτωση στον ίδιο; 

Μήπως είναι ομολογία ότι στα έργα του Δαμιανού που ενδεχομένως υπόκεινται στη δίωξη του νόμου είναι και άλλοι αναμεμειγμένοι;  Πχ. κυβερνητικοί παράγοντες; 

Ή μήπως απλώς καλού κακού διευρύνεται ένα ακαταδίωκτο για κάθε ενδεχόμενο;

Και αν έχουμε ένα όλο και πιο ευρύ ακαταδίωκτο, έχει πια κάποια έννοια ο νόμος;  

Η ΙΤΑΛΙΔΑ ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΟΗΕ ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΑ ΑΛΜΠΑΝΕΖΕ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΡΑΜΠ

Ζητά λογοδοσία σιωνιστών και κάθε συνενόχου τους για τη γενοκτονία

Η ΙΤΑΛΙΔΑ ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΟΗΕ ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΑ ΑΛΜΠΑΝΕΖΕ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΡΑΜΠ

Ο αμεικανός δημοσιογράφος Κρις Χέτζες επισημαίνει ότι ” Όταν γραφτεί η ιστορία της γενοκτονίας στη Γάζα, από τους πιο θαρραλέους και ένθερμους υποστηρικτές της δικαιοσύνης και της τήρησης του διεθνούς δικαίου θα λογίζεται η Φραντσέσκα Αλμπανέζε, η Ειδική Εισηγήτρια των Ηνωμένων Εθνών[…] με αποστολή την παρακολούθηση και την αναφορά παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττει το Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων. ..”

Νομική «βόμβα»: Πλημμέλημα η λεηλασία του ΟΠΕΚΕΠΕ!

Ο νόμος για την απάτη σε βάρος συμφερόντων της ΕΕ τροποποιήθηκε το 2020 και δεν προβλέπει πια κακούργημα!

Ο γνωστός δικηγόρος και Διδάκτωρ Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Βόννης, Θέμης Σοφός, μίλησε για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και αναφερόμενος στο σύστημα ελέγχου πληρωμών και τη σχετική νομοθεσία περί απάτης σε βάρος των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξαπέλυσε «βαλλιστικό πύραυλο» για τα νομοθετικά «μαγειρέματα» της ελληνικής Κυβέρνησης! ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Σύμφωνα με τα όσα είπε στο Kontra Channel ο πρώην αντιπρόεδρος του ΔΣΑ για το πολύ σοβαρό αυτό ζήτημα, «ο νόμος για την απάτη σε βάρος συμφερόντων της ΕΕ, τροποποιήθηκε το 2020 και κατέστησε τη συγκριμένη πράξη πλημμεληματική. Ενώ είχε κακουργηματικές διατάξεις, ο Ν28030/2000 την έκανε πλημμεληματική με επικουρικότητα ως προς τις κοινές διατάξεις περί απάτης»!

Ο Θέμης Σοφός εξήγησε, κάνοντας αναφορά και στο ενδεχόμενο της εγκληματικής οργάνωσης:

Η αδέκαστη και… αδιάβροχη Ρουμάνα Λάουρα Κοντρούτσα Κόβεσι που ανατίναξε τον ΟΠΕΚΕΠΕ: Ερευνά επίσης που πήγαν €2,5 δισεκ. από το Ταμείο Ανάκαμψης

Στο προσκήνιο της πολύκροτης υπόθεσης κοινοτικής απάτης στην Ελλάδα με τα «εικονικά βοσκοτόπια», το περίφημο πια «σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, επανέρχεται ο ρόλος της νεοσύστατης Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO), αλλά και της επικεφαλής της Λάουρας Κοντρούτσα Κόβεσι. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Πρόκειται, άλλωστε για θεσμικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που λειτουργεί ανεξάρτητα και αποκεντρωμένα έχοντας ήδη στο ενεργητικό του ακόμα και παραπομπή στη δικαιοσύνη της ίδιας της Κομισιόν.

Μόλις τον Οκτώβριο του 2017 εκδόθηκε ο κανονισμός για τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, ενώ η έναρξη της λειτουργίας της εκκίνησε τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου.

Χρειάστηκαν δύο χρόνια από τότε έως το 2019 προκειμένου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να εκλέξει την πρώτη Ευρωπαία Εισαγγελέα, τη Ρουμάνα Λάουρα Κοντρούτσα Κόβεσι, που ήταν ήδη γνωστή στην Ευρώπη, καθώς δικαιώθηκε το 2020 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την αποπομπή και πολιτική της «στοχοποίηση» από την τότε κυβέρνηση της Ρουμανίας.
Επιμονή στις έρευνες ασχέτως του πολιτικού κόστους

Γυναίκες που ύψωσαν το ανάστημά τους στην αδικία και οδηγούνται σε «Οδύσσεια» και «Γολγοθά».

Η υπάλληλος του ΟΠΕΚΕΠΕ που κατάγγειλε το φαγοπότι Παρασκευή Τυχεροπούλου 

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Με την κ. Παρασκευή Τυχεροπούλου, την εισαγγελέα Πόπη Παπανδρέου*, και την Μαρία Καρυστιάνου, τρεις γυναίκες που υπερασπίζονται την Τιμή της Χώρας.

Γυναίκες που ύψωσαν το ανάστημά τους στην αδικία και οδηγούνται σε «Οδύσσεια» και «Γολγοθά».

Θα σταθούμε στο πλευρό της άξιας υπαλλήλου που τόλμησε και υπερασπίστηκε το δημόσιο συμφέρον οταν είδε τα εκατομμύρια να περνούν. Για να απαντήσει το επιτελικό κράτος με δίωξη για υπεξαίρεση εγγράφωνκ

 και, καθαίρεση από τη θέση της.

Αλήθεια γιατί στα ΜΜΕ δεν ακούγεται η φωνή τους;

Κερδίζουν χρόνο... και η αντιπολίτευση, έχοντας χάσει την αξιοπιστία της, με ανθρώπους που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν οδηγώντας την χώρα - αποικία σε υποτέλεια και οικονομική ομηρία για ένα αιώνα.

 Με τον τρόπο που πολιτεύονται δείχνουν συνενοχή και από αντίπαλοι γίνονται σύμμαχοι της διαφθοράς και της παρακμής.

Δεν θα τολμούσε ο Μητσοτάκης χωρίς αυτούς να δηλώνει για ΟΠΕΚΕΠΕ: "Αποτύχαμε" -

 "Συστήνεται ειδική ομάδα ελέγχου..."

Με θράσος η κλεπτοκρατία των κουμπάρων των"φραπέ' και "χασάπηδων" θέλουν να αναλάβουν την εξυγίανση!

Αυτοί που έκαναν την χώρα πρωτοσέλιδο στον ευρωπαϊκό τύπο, αρνητικό παράδειγμα διαφθοράς, επαγγέλλονται την αξιοκρατία!!!

Η Ευρωπαία Εισαγγελέας Πόπη Παπανδρέου 

*Πόπη Παπανδρέου 

(Μαλεβιζιώτης

E- radio):

Είμαστε δυστυχώς μια αξιολύπητη χώρα. Με αξιολύπητη ηγεσία.

Του Μανώλη Κοττάκη

Η έφοδος της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας σε διάφορα γραφεία οργανώσεων και δημοσίων υπηρεσιών στην Κρήτη, η έρευνα της OLAF σε συνεργασία με την ευρωπαϊκή Εισαγγελία στα γραφεία του ΟΣΕ για την «άγνωστη» σύμβαση 635, η έφοδος στελεχών της ευρωπαϊκής Εισαγγελίας σε γραφεία δήμων όλης της χώρας για λόγους που θα γίνουν προσεχώς γνωστοί και εν τέλει οι δικογραφίες που έχει διαβιβάσει στο ελληνικό Κοινοβούλιο η Λάουρα Κοβέσι μας υπογραμμίζουν ένα και μόνο πράγμα: Πώς λειτουργεί μια Δικαιοσύνη όταν είναι αληθινά ανεξάρτητη. Η εξουσία νιώθει την ανάσα της. Το δημόσιο συμφέρον είναι η προτεραιότητά της. Έχουμε, άραγε, να θυμηθούμε τα τελευταία είκοσι χρόνια ανάλογες θεαματικές ενέργειες της ελληνικής Δικαιοσύνης χωρίς να έχει προηγηθεί αίτημα δικαστικής συνδρομής από το εξωτερικό; Ελάχιστες. Όλοι συζητούν ψιθυριστά τα σκάνδαλα γύρω τους, αλλά στη χώρα επικρατεί απέραντη σιωπή. Με εξαίρεση τη γιγάντια έρευνα που διενήργησε για το θέμα των υποκλοπών εις βάρος του Κώστα Καραμανλή ο ανακριτής Δημήτρης Φούκας, η οποία με νόμιμες επισυνδέσεις κατέληξε να εντοπίσει έως και τον πράκτορα συμμάχου δυνάμεως που είχε παγιδεύσει τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού της χώρας, καμία μεγάλη υπόθεση δεν ερευνήθηκε ιδία πρωτοβουλία των ελληνικών δικαστικών Αρχών. Καμία δεν έφθασε στο ακροατήριο.

Για πλημμελημα λοιπόν... Απέναντι στο παρατεταμένο κακούργημα της ζήσης μας...

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Επειδή, τώρα, ο άνθρωπος πήρε κάτι από του θεούς (θείας μετέσχε μοίρας), πρώτα εξαιτίας της συγγένειάς του μαζί τους, μόνο αυτός απ΄ όλα τα ζώα πίστεψε σε θεούς και προσπαθούσε να κατασκευάσει βωμούς και αγάλματα θεών. 

Έπειτα, γρήγορα, άρθρωσε με επιδεξιότητα φωνή και λέξεις και επινόησε κατοικίες και ενδύματα και υποδήματα και σκεπάσματα και τροφές από τη γη. 

Με αυτά τα εφόδια οι άνθρωποι στην αρχή κατοικούσαν διασκορπισμένοι και πόλεις δεν υπήρχαν. 

Αφανίζονταν λοιπόν από τα θηρία, γιατί, από κάθε άποψη, ήταν ασθενέστεροι από αυτά. Για την εξασφάλιση της τροφής τους οι τεχνικές τους ικανότητες παρείχαν αρκετή βοήθεια· ήταν όμως ανεπαρκείς στον πόλεμο με τα θηρία. 

Γιατί δεν είχαν ακόμη την πολιτική τέχνη, μέρος της οποίας είναι η πολεμική.

Επεδίωκαν λοιπόν να συγκεντρωθούν και να εστιάσουν τη σωτηρία τους χτίζοντας πόλεις. 

Όταν όμως συγκεντρώνονταν όλοι μαζί, αδικούσαν ο ένας τον άλλον, επειδή δεν κατείχαν την πολιτική τέχνη· σκόρπιζαν έτσι πάλι και αφανίζονταν ( ώστε πάλιν σκεδαννύμενοι διεφθείροντο ). 

Ο Δίας, λοιπόν, επειδή φοβήθηκε για το γένος μας, μήπως εξαφανιστεί όλο, στέλνει τον Ερμή να φέρει στους ανθρώπους την αιδώ και τη δικαιοσύνη για να αποτελούν κοσμήματα για τις πόλεις και τους δεσμούς που στερεώνουν τη φιλία.

...είναι οι ακριβές σιωπές των μορφωμένων, των «σοβαρών», των «ανώδυνων» που επιτρέπουν στη βαρβαρότητα να παραμένει η κανονικότητα.

Του Μάνου Λαμπράκη 

Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που στέκεται πάντα λίγο πιο πίσω.

 Δεν μιλούν ποτέ δημόσια για ό,τι καίει. Δεν παίρνουν θέση για το προσφυγικό, για τις εκκενώσεις, για τη βία, για το δικαστικό σύστημα, για την εκπαίδευση, για τη φτώχεια, για την κακοποίηση, για τις σφαγές.

 Έχουν πάντοτε μια δικαιολογία: δεν είναι η στιγμή, δεν έχουν όλες τις πληροφορίες, δεν θέλουν να αδικήσουν καμία πλευρά, δεν θέλουν να ταυτιστούν με κανένα στρατόπεδο. Παρουσιάζονται ως νηφάλιοι, ως άνθρωποι της «διαλεκτικής», της «πνευματικότητας», του πολιτισμού.

 Είναι όμως συνεπείς μόνο σε ένα πράγμα: στο να μην διαταράξουν ποτέ τη θέση τους μέσα στο σύστημα που τους βολεύει. Η σιωπή τους είναι επιλογή διατήρησης. Είναι στάση αποτροπής οποιασδήποτε σύγκρουσης που θα μπορούσε να τους αποσυνδέσει από το προνόμιο.

Κάθε φορά που ένας «ουδέτερος» λέει πως «δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο», αυτό που κάνει δεν είναι να φωτίσει τη γκρίζα ζώνη, αλλά να θολώσει το προφανές. Είναι αυτοί που δεν θα καταγγείλουν ποτέ κάτι, αλλά θα σου πουν να είσαι προσεκτικός όταν εσύ καταγγέλλεις. 

Είναι εκείνοι που θα ζητήσουν «ψυχραιμία» όταν δολοφονούνται παιδιά, θα προτείνουν «διάλογο» όταν φιμώνονται στόματα, θα μιλήσουν για «δύσκολες ισορροπίες» όταν παραβιάζονται σώματα. Δεν είναι αμέτοχοι. Είναι ενεργοί σταθεροποιητές του καθεστώτος. Δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια, ούτε η δικαιοσύνη. Τους ενδιαφέρει να μην καούν οι γέφυρες τους. Είναι οι επαγγελματίες της μη τοποθέτησης. Οι προνομιούχοι των καιρών που παριστάνουν τους υπεράνω.

Πρέπει να αρχίσουμε να τους κοιτάμε με καχυποψία. Να μην τους θεωρούμε απλώς ψύχραιμους, αλλά να αναρωτιόμαστε: 

τι προστατεύουν με τη σιωπή τους; 

ποια διαπλοκή τους κρατά άφωνους; 

τι περιμένουν για να μιλήσουν και γιατί δεν το έκαναν ακόμα; 

Οι εποχές που ζούμε δεν συγχωρούν τη σιωπή. Όποιος δεν τοποθετείται απέναντι στο άδικο, έχει τοποθετηθεί ήδη δίπλα του.

 Δεν είναι οι κραυγές του φασισμού που διαμορφώνουν την κοινωνική συνθήκη· είναι οι ακριβές σιωπές των μορφωμένων, των «σοβαρών», των «ανώδυνων» που επιτρέπουν στη βαρβαρότητα να παραμένει η κανονικότητα.

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/1EBGiG3Ddm/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΑΘΩΟΣ

Του Μάνου Λαμπράκη 23.05.2025

Σήμερα, χωρίς καμία προβολή, χωρίς την παραμικρή αντανάκλαση στο δημόσιο φως, αθωώθηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ιωαννίνων ο πατέρας Αντώνιος και δύο πρώην στελέχη της «Κιβωτού του Κόσμου» για την κατηγορία της βαριάς σωματικής βλάβης σε ανήλικους στη δομή της «Κιβωτού» στην Πωγωνιανή. Ένα δικαστικό γεγονός που, σε οποιαδήποτε υγιή δημοκρατία, θα άνοιγε δημόσια συζήτηση για την ποινική υπευθυνότητα, την τεκμηρίωση κατηγοριών, την ηθική αποκατάσταση. Στην Ελλάδα του 2025, όμως, έγινε αυτό: η αλήθεια σιώπησε γιατί δεν μπορούσε πια να λειτουργήσει ως εμπόρευμα.

Το αφήγημα της πτώσης του πατέρα Αντωνίου είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας τελετουργικής εκτέλεσης: θρησκευτική αυθεντία, παιδική ευαλωτότητα, σκοτεινοί θάλαμοι εξουσίας, ασυμβίβαστη φιλανθρωπία. Όπως διδάσκει η «Αόρατη Επιτροπή», το σύστημα δεν φοβάται την ενοχή. Φοβάται τη μη ενοχή. Διότι αν ο π. Αντώνιος δεν ήταν τελικά ο «τέρας», τότε ολόκληρος ο ηθικός πανικός, το κυβερνητικό take-over της Κιβωτού, η εκκλησιαστική αποστασιοποίηση, η δημοσιογραφική ανθρωποφαγία, αποδεικνύονται όχι απλώς πρόωρα, αλλά κατασκευασμένα. Η συλλογική ενοχή μετατέθηκε σ’ έναν άνθρωπο, για να σωθούν οι θεσμοί.

Η Εκκλησία της Ελλάδος, σε μια ακόμη στιγμή αμήχανης δειλίας, δεν έβγαλε ούτε ανακοίνωση, ούτε λόγο, ούτε δάκρυ. Ίσως γιατί η Κιβωτός υπήρξε μια παρα-Εκκλησία που έθεσε σε δοκιμασία το μονοπώλιο της ιερατικής κοινωνικότητας. Ίσως γιατί ο πατήρ Αντώνιος λειτούργησε στα όρια της θεσμικής ανορθοδοξίας: χωρίς να ζητά ούτε επιδοτήσεις, ούτε εξουσιοδοτήσεις. Ό,τι έχτισε το έχτισε με ανθρώπους, όχι με συμβούλια. Και αυτό δεν συγχωρείται εύκολα.

Τα μέσα ενημέρωσης, δε, είναι πλέον μέρος μιας μηχανής που δεν καταγράφει γεγονότα, αλλά παράγει συγκινήσεις. Η αθώωση δεν τους προσέφερε κανένα κέρδος. Δεν είχε δάκρυ, δεν είχε πτώμα, δεν είχε εικόνα. Ούτε παντεσπάνι, ούτε τσιμέντο. Γι’ αυτό και την εξαφάνισαν. Ένας αθώος δεν συγκλονίζει. Δεν πατάει views. Δεν ενισχύει το αισθηματικό κράτος. Γι’ αυτό και σήμερα είχαμε, όπως θα έλεγε ο Γκυ Ντεμπόρ, όχι απλώς σιωπή, αλλά οργανωμένη λήθη.

Διώκεται γιατί έκανε το καθήκον της...

Γιατί αυτό σημαίνει να είσαι δασκάλα...

Να παλεύεις για τις καλύτερες συνθήκες διδασκαλίας των μαθητών σου.

Και σαν διαπιστώνεις τα κωφευοντα ώτα του συστήματος να καταγγελεις.

Ή μήπως όχι...να κάθεσαι και να απολαμβάνεις τη ραστωνη των ιθυνοντων?

Η δασκάλα του  7ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών, Σοφία Καψαλάκη,  τον Νοέμβριο του 2024 και ένα μήνα με τον μαθητή της να απέχει υποχρεωτικά από τα μαθήματά  του καθώς δεν του χορηγήθηκε σχολική νοσηλεία τόλμησε και κοινώνησε την αβελτηρια του συστήματος.

Έκανε λοιπόν το "λάθος" η δασκάλα να εμφανιστεί σε τηλεοπτική εκπομπή και να τονίσει την επείγουσα ανάγκη κάλυψης της σχολικής νοσηλείας ώστε να επιστρέψει ο μαθητής (με νευρολογικο προβλημα)στο φυσικό του χώρο στο σχολείο.  

Και αντί να κινητοποιηθούν και να καλύψουν τη θέση, τρεις μήνες μετά η ΔΙΠΕ Ανατολικής Αττικής  άσκησε  πειθαρχική δίωξη  στη δασκάλα για τη δημόσια καταγγελία  της.

Για τη μακρόχρονη φυσική απουσία του μικρού μαθητή από το κοινωνικό του περιβάλλον ,λόγω ακάλυπτου κενού νοσηλεύτριας,δεν ειπώθηκε κάτι από την επιβλεπουσα αρχή.

Προφανώς και το  δικαιώμα της μόρφωσης 

με την απρόσκοπτη πρόσβαση μαθητή στην εκπαιδευτική διαδικασία αποτελεί δευτερεύουσα προτεραιότητα.

Ο  πατέρας του μαθητή , υπερασπίστηκε τη "διωκόμενη" δασκάλα λέγοντας...