Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΚΕ - ΕΘΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΚΕ - ΕΘΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2023

Η «επανεκκίνηση» των Ελληνοτουρκικών γίνεται στο επικίνδυνο πλαίσιο των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών για οδυνηρές διευθετήσεις


Παρασκευή 8 Δεκέμβρη 2023

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ


Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν:


«Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να καλλιεργηθεί κλίμα εφησυχασμού περί "ήρεμων νερών", η αλήθεια είναι ότι η αποκαλούμενη "επανεκκίνηση" των ελληνοτουρκικών σχέσεων πραγματοποιείται πάνω στο πολύ επικίνδυνο πλαίσιο που διαμορφώνουν οι ΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί για οδυνηρές διευθετήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Και αυτό συμβαίνει ανεξάρτητα αν αποτυπώνεται πάντα σε επιθετικές ή ακραίες ρητορικές εκφράσεις. Από αυτήν την άποψη ο λαός επιβάλλεται να ανησυχεί και να επαγρυπνά.

Στην πράξη, με την παρέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, επιχειρείται να επιταχυνθεί το "παζάρι" για την προώθηση του λεγόμενου "Οδικού Χάρτη", με στόχο την ενίσχυση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και τη συνεκμετάλλευση - συνδιαχείριση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο προς όφελος των ενεργειακών και άλλων ομίλων, αλλά με σοβαρούς κινδύνους για την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, στο πλαίσιο ενός οδυνηρού συμβιβασμού και του "καζάν - καζάν", της μοιρασιάς που προβάλλει το τουρκικό κράτος.

Στο παραπάνω πλαίσιο εντάσσονται η Κοινή Διακήρυξη και οι οικονομικές, εμπορικές και άλλες συμφωνίες που υπογράφηκαν κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του "Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας". Υπηρετούν τα συμφέροντα των ελληνικών και των τουρκικών επιχειρηματικών ομίλων και δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών των δύο χωρών. Ενώ οι συνομιλίες για το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα γίνονται στη βάση της Κοινής Δήλωσης ΕΕ - Τουρκίας σε βάρος των ξεριζωμένων από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους.

Αλλωστε, οι τοποθετήσεις της τουρκικής πλευράς και ιδιαίτερα η συνέντευξη Ερντογάν στην εφημερίδα "Καθημερινή" διέψευσε αβάσιμες προσδοκίες, ιδιαίτερα αυτές που καλλιεργήθηκαν για την παραπομπή μόνο του θέματος της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Ενώ, από την άλλη μεριά, ερωτηματικά προκαλεί η αναφορά του κ. Μητσοτάκη ότι υπάρχει "μία διαφορά που μπορεί να υπαχθεί σε διεθνή δικαιοδοσία", αφήνοντας χώρο για ερμηνείες ότι υπάρχουν επιπλέον διαφορές που μπορούν να διευθετηθούν με άλλο τρόπο.

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2023

Το ΚΚΕ για το Βορειοηπειρωτικό πριν και μετά τον Β’ Παγκόσμιο




Στοϊλόπουλος Βασίλης
24/10/2023

Η υπόθεση Μπελέρη ξαναέφερε –ομολογουμένως με δυσάρεστο τρόπο– στην επικαιρότητα το Βορειοηπειρωτικό και την υποτονική στάση της ελληνικής κυβέρνησης και συνολικά του πολιτικού συστήματος απέναντι στις αλβανικές μεθοδεύσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αθήνα τηρεί τέτοια στάση απέναντι στον δυναμικό αλβανικό εθνικισμό, γεγονός που εντάσσεται στους σχεδιασμούς των Δυτικών. Εξίσου “περίεργη” είναι όμως και η σιωπή της ελληνικής Αριστεράς για ένα “προνομιακό” γι’ αυτήν ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο συνεχίζεται να υφίσταται εδώ και δεκαετίες.


Επιστρέφοντας στη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βλέπουμε πως το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα, με απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων βρέθηκε σε “φάση εκκρεμότητας”, παρότι η Ελλάδα συγκαταλέγονταν στους νικητές και μάλιστα στα πεδία μαχών επί της Βορείου Ηπείρου. Και στις δεκαετίες που προηγήθηκαν του πολέμου, είχε γίνει σαφές ότι «στη Βόρειο Ήπειρο ο ιμπεριαλισμός της Δύσης αποκαλύφθηκε χωρίς κανένα πρόσχημα. Ένας ολόκληρος λαός, αδιαμφισβήτητα ελληνικός από την αυγή της πρωτοϊστορίας, στερήθηκε των φυσικών του δικαιωμάτων διότι έτσι όριζαν οι γεωπολιτικές προτεραιότητες και τα γεωοικονομικά συμφέροντα των Δυτικών δυνάμεων» (Κώστας Χατζηαντωνίου, “Χιμάρα, το άπαρτο κάστρο της Βόρειας Ηπείρου).



Σημειωτέον, ότι η επιστροφή της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα είχε «καθορισθεί και με την Ιταλοελληνική συμφωνία Τιτόνι-Βενιζέλου στα 1919, την οποία κατόπιν αρνήθηκε να εκτελέση η Ιταλία», η οποία εκείνη την περίοδο ήταν σαφώς εχθρική απέναντι στην Ελλάδα, όπως φάνηκε ιδιαίτερα και στο Μικρασιατικό (“Οι εθνικές μας διεκδικήσεις”, εκδ. “Δημοκρατική Ομάδα” 1-10-1944).

Με την πεποίθηση ότι η Ελλάδα θα βρίσκεται από την πλευρά των νικητών του πολέμου ήδη στις πρώτες μέρες της απελευθέρωσης τον Οκτώβριο 1944, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ξεκαθάρισε ότι «η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Ελλάδος και έχει προφανώς καθαγιασθεί και από τους τάφους των ηρώων μας».(“Ιστορία του Ελληνικού Έθνους”, τόμος 36, σελ. 90). Όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια όμως η Βόρειος Ήπειρος σχεδόν ξεχάστηκε μέσα στην αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου ακόμα και από την Αθήνα.

Οι επιστολές Ζαχαριάδη

Σάββατο 8 Ιουλίου 2023

Αναθερμαίνεται το παζάρι με «ομπρέλα» ΝΑΤΟ

Αναθερμαίνεται το παζάρι με «ομπρέλα» ΝΑΤΟ

Συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν και επανέναρξη των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης

Eurokinissi

Από τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ το 2021
Με «ομπρέλα» ΝΑΤΟ αναθερμαίνεται το παζάρι στα Ελληνοτουρκικά, δρομολογώντας επικίνδυνες διευθετήσεις, με εξελίξεις να αναμένονται μέσα στη βδομάδα, καθώς στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της λυκοσυμμαχίας προγραμματίζεται συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, όπως και των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας των δύο χωρών.

Στα προεόρτια αυτών των συναντήσεων, αποφασίστηκε από βδομάδα οι δύο πλευρές να ξεκινήσουν εκ νέου τις συζητήσεις για τα περιλάλητα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), ενώ νωρίς το πρωί της Τετάρτης έγινε αιφνιδιαστικά επιχείρηση εκκένωσης του κέντρου προσφύγων στο Λαύριο. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο κέντρο διέμεναν 58 άνθρωποι κουρδικής καταγωγής, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην προσφυγική δομή της Μαλακάσας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ δικαιολογεί το κλείσιμο του κέντρου με πρόσχημα προβλήματα στατικότητας του κτιρίου και την απόδοση του χώρου στον δήμο. Ωστόσο το όλο θέμα σχετίζεται με τις σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, καθώς η Αγκυρα κατ' επανάληψη είχε ζητήσει να κλείσει το κέντρο, ισχυριζόμενη ότι φιλοξενεί Κούρδους πρόσφυγες που συνδέονται με το PKK.

Διόλου τυχαία η είδηση έκανε τον γύρο των τουρκικών ΜΜΕ, όπου κοινή επωδός ήταν ότι «η Αθήνα έκανε το βήμα που περίμενε η Τουρκία», ζεσταίνοντας το κλίμα για τη συνάντηση με τον Ερντογάν. Επέμεναν δε ότι υπάρχει πλέον «παράθυρο ευκαιρίας», κάνοντας λόγο για «ισχυρές κυβερνήσεις» που προέκυψαν μετά τις πρόσφατες εκλογές, επομένως μπορούν να προχωρήσουν τις διαπραγματεύσεις.

Από την πλευρά του ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας την Πέμπτη στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις, είπε μεταξύ άλλων ότι «δεν θα γυρίσουμε την πλάτη στην Ιστορία αν έχουμε την ευκαιρία να τη διαμορφώσουμε, πολύ περισσότερο αν αυτή η διαφορά, αυτή η παγωμένη διαφορά 40 και πλέον ετών, αντί να παγιωθεί μπορεί να μετατραπεί σε μια ειρηνική και δημιουργική λύση».

Μόνο που κριτήριο της όποιας διευθέτησης δεν είναι οι αγωνίες των δύο λαών να ζήσουν ειρηνικά και με αλληλεγγύη, αλλά οι σχεδιασμοί και οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου στην περιοχή, με θεματοφύλακες της όποιας «λύσης» αυτούς που είναι μέρος του προβλήματος, δηλαδή τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης μεταβαίνοντας στη Λευκωσία έκανε λόγο για «ιστορική ευκαιρία επίλυσης του Κυπριακού», ενώ μόλις την Πέμπτη διαβεβαίωνε από την Αθήνα ότι η κυβέρνηση «είναι έτοιμη να αξιοποιήσει το θετικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί με την Τουρκία ώστε να διαμορφωθούν συνθήκες διαλόγου, στη βάση βεβαίως του Διεθνούς Δικαίου και ιδίως του Δικαίου της Θάλασσας».

Αναζητείται η Κύπρος στον χάρτη!

Χαρακτηριστική είναι, τέλος, η προσπάθεια των Αμερικανών στην έδρα του ΝΑΤΟ να περάσουν νέο πακέτο αποφάσεων που ικανοποιούν απαιτήσεις της τουρκικής πλευράς πάνω σε ζητήματα που μόνο «ονοματολογικά» δεν είναι.

Ειδικότερα, προκειμένου να υπάρξει απεμπλοκή από το αδιέξοδο που αποτρέπει μέχρι στιγμής την ομοφωνία των κρατών - μελών για την ενεργοποίηση των νέων χαρτών για τα περιφερειακά σχέδια («regional plans») ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων σε όλη την έκταση ευθύνης και - κυρίως - στην Ανατολική Μεσόγειο, η αμερικανική αντιπροσωπεία κατέθεσε «συμβιβαστική πρόταση» που περιλαμβάνει τη δυνατότητα διπλής ονομασίας των Στενών από τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, προσθέτοντας στα όσα προβλέπονται στη Σύμβαση του Μοντρέ (του 1936 - ρυθμίζει το καθεστώς των Στενών και αποτελεί διεθνώς αναγνωρισμένη Συνθήκη) τη δυνατότητα να υπάρχει στα σχέδια σαφής αναφορά ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί τη δική της ονομασία για τα Στενά («Turkish Straits»).

Πέρα από τη διπλή ονομασία, η αμερικανική πρόταση προβλέπει και απαλοιφή των βασικών ονομασιών στους χάρτες, προκειμένου με αυτόν τον τρόπο να μην υπάρχει η ανάγκη αναφοράς της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά αυτή να περιγράφεται με ...συντεταγμένες. Και αυτό μείζον θέμα, για το οποίο στην Αθήνα επικρατεί σιγή ιχθύος από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου.

Πέμπτη 6 Ιουλίου 2023

Προγραμματικές δηλώσεις για τα εθνικά του Γ.Γ. του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα


Στο video όλη η ομιλία του Γ.Γ.

Κυρίες και κύριοι,

Όταν μιλάμε βέβαια για τις προγραμματικές δηλώσεις μιλάμε και για τους σχεδιασμούς σας σ' αυτό που ονομάζουμε «εξωτερική πολιτική», που δεν είναι βέβαια μόνο εξωτερική.

Δύο λόγια μόνο... Έχετε ως κυβέρνηση, με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και άλλων κομμάτων, έχετε σπρώξει τη χώρα μας σε βαθιά εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στις επιπτώσεις του στην Ουκρανία.

Μπορεί πλέον, ως θέμα να μη μονοπωλεί, όμως ο πόλεμος κλιμακώνεται επικίνδυνα και με τη δική σας συμβολή, γιατί στέλνετε πυρομαχικά και όπλα στη «φωτιά» του πολέμου αποψιλώνοντας την όποια άμυνα των ελληνικών νησιών, και επιπλέον μετατρέποντας τη χώρα σε ένα απέραντο αμερικανο-ΝΑΤΟϊκό πολεμικό προγεφύρωμα.

Δρόμο, που άνοιξε, βέβαια, δεν το ξεχνάμε ούτε αυτό, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με την επέκταση των αμερικάνικων βάσεων και το άνοιγμα του δρόμου για την νέα επαίσχυντη συμφωνία. Η χρήση της Σούδας, της Αλεξανδρούπολης, της Λάρισας και του Βόλου και άλλων υποδομών στην υλοποίηση αυτών των σχεδιασμών, βάζουν τον λαό μας σε πολύ μεγάλες περιπέτειες. Περιπέτειες που θα μεγαλώσουν, μετά και τις αποφάσεις που θα πάρει το ΝΑΤΟ στη Σύνοδο Κορυφής της Λιθουανίας, σε λίγες μέρες με τη συμμετοχή του Ελληνα πρωθυπουργού.

Συνεχίζετε όμως την κοροϊδία του ελληνικού λαού και των στρατευμένων παιδιών του, ότι δήθεν η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην Ουκρανία, ή στην Αφρική στη ζώνη του Σαχέλ, ή αύριο στη θάλασσα της Νότιας Κίνας, δήθεν, γίνεται για την «ασφάλεια» της χώρας, για τη διασφάλιση της εδαφικής της ακεραιτότητας!

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2023

Ο Καποδίστριας προετοιμάζει την Επανάσταση – Η θέση της Αριστεράς


Έχοντας αναφερθεί στο προηγούμενο σημείωμα στο βιβλίο του Σκλαβούνου θα σταθώ, όπως προείπα, στο ακανθώδες ζήτημα των απόψεων της Αριστεράς απέναντι στο φαινόμενο Καποδίστριας. Είναι η έρευνα των πηγών που έσπρωξε τον Σκλαβούνο να αναδείξει στοιχεία της αρνητικής αυτής στάσης. Θεωρώντας ως κεκτημένο τα όσα γράφει, θα προβώ σε έναν εμπλουτισμό και ανάλυση με βάση και τις δικές μου έρευνες την τελευταία 15ετία στο έργο του Γεωργίου Σκληρού, που θα κυκλοφορήσουν σε βιβλίο.

Ας δούμε, λοιπόν, ποιες είναι οι απόψεις που διατυπώνει για τον Καποδίστρια ο Σκληρός, πρώτος εισηγητής του μαρξισμού στην Ελλάδα με το περίφημο βιβλιαράκι του “Το Κοινωνικόν μας Ζήτημα” και στην συνέχεια με το κύκνειο άσμα του “Τα σύγχρονα προβλήματα του Ελληνισμού”. Από το προοίμιο κιόλας τοποθετείται αρνητικά στις όποιες θετικές γνώμες ιστορικών για τον Καποδίστρια τονίζοντας ότι: «Εννοείται όχι μόνον καμιά σημασία δεν πρέπει να δώσουμε στη γνώμη των συντηρητικών ιστορικών μας, αλλά να τόχωμε και κανόνα απαράβατο να ζητούμε την αλήθεια ακριβώς στο αντίθετο μ’ εκείνα που διαβεβαιώνουν αυτοί».

Δεν θεωρώ αναγκαίο να σταθώ αναλυτικά στην παραπάνω λογική, διατυπώνοντας το αυτονόητο, ότι αρχής γενομένης από τον Θουκυδίδη, όλοι οφείλουμε να γνωρίζουμε πια ότι η αλήθεια δεν βρίσκεται στα πολιτικά φρονήματα του ιστορικού, αλλά στο αν έχει το επιστημονικό ήθος να σεβαστεί τα αυθεντικά στοιχεία, χωρίς να τα αποσιωπήσει, στρεβλώσει ή αλλοιώσει με βάση την ιδεολογία του. Ο αυτοεγκλωβισμός του Σκληρού, είναι, λοιπόν, προφανής.

O Σκληρός για τον Καποδίστρια

Έχοντας ήδη εκ των προτέρων τοποθετηθεί, μας δίνει μιαν αρκετά ουσιαστική περιγραφή της άποψής του: «Το σύστημα του Καποδίστρια είχε περίπου την εξής βάση: Να στηριχθή στη μεγάλη πλειοψηφία του μεσαίου και κατωτέρου λαού φροντίζοντας κυρίως για τις οικονομικές ανάγκες του, και να χτυπήση εν ανάγκη την ως τα τώρα κυριαρχούσα τάξη που θα ήθελε τυχόν να φέρη εμπόδια στη φωτισμένη δικτατορία του. Η κυριαρχούσα αυτή μειονοψηφία αποτελείτο από τις μεγάλες οικογένειες του τόπου και τους αγωνιστάς εν γένει, τους μορφωμένους ευρωπαΐζοντας πολιτικούς και τους λοιπούς ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων.

»Όλους αυτούς τους περιφρονούσε και φανερά τους κατηγορούσε ο Καποδίστριας. Τους προύχοντες ως τουρκομαθημένους κοτσαμπάσηδες, εγωϊστάς και εχθρούς του λαού, τους μορφωμένους φαναριώτες πολιτικούς ως φιλοδόξους ραδιούργους και ταραχοποιούς, τους φιλελεύθερους μορφωμένους ανθρώπους και δημοσιογράφους ως κούφους φρασεολόγους και βλαβερούς δημαγωγούς. Δεν καταλάμβανε ότι και σωστά αν ήταν όλα αυτά, πάλιν ήταν μια πραγματικότης, που έπρεπε να τη λάβη υπ’ όψη του και όχι να την πολεμήση άκριτα και αψυχολόγηταΤον γελούσε πολύ το γεγονός ότι οι μεσαίες γεωργικές τάξεις, ιδίως της Πελοποννήσου, και ο κατώτερος λαός είχαν μοναρχικά φρονήματα και πήραν στην αρχή το μέρος του. Αυτό τονίζουν συνήθως και οι συντηρητικοί ιστορικοί μας, ότι ο λαός ζητούσε διαρκώς “αυθέντη” (“Πότε θάλθη ο αφέντης μας;”) και προσκολλήθηκε στον Καποδίστρια.

»Πολύ σωστό αυτό, αλλά ανεπαρκές και ανωφελές. Γιατί στις αμόρφωτες και ασύνταχτες ακόμα κοινωνίες δεν έχει σημασία το τι γνώμη έχει ο κατώτερος λαός, που είναι συνήθως συντηρητικός, χωρίς ξεκαθαρισμένες ιδέες και χωρίς καμιά διοργάνωση, όσον η κυριαρχούσα τάξη, που αποτελείται από τους ισχυρούς και εξέχοντας παράγοντας του τόπου, είτε σε οικογενειακό όνομα, είτε σε πλούτο, είτε σε στρατιωτική και πολεμική αξία, είτε σε μόρφωση και πολιτισμόΚαι βέβαια, η γνώμη ενός Πετρόμπεη, ενός Κουντουριώτη, ενός Μιαούλη και ενός Μαυροκορδάτου την εποχή εκείνη είχε περισσότερη δύναμη, παρά η θέληση χιλιάδων ανθρώπων του λαού. Αναλόγως της εποχής και του τόπου πρέπει να λογαριάζεται και να κρίνεται η αναλογία της πραγματικής αξίας των κοινωνικών δυνάμεων».

Στην ίδια λογική αναπτύσσει και το υπόλοιπο της κριτικής του για τον Καποδίστρια και το έργο του, που το θεωρεί ολέθριο και με εξαιρετικά αρνητικές πολιτικές επιπτώσεις στην ελληνική πολιτική σκηνή. «Ο αναγνώστης θα απορήση ίσως γιατί να εκταθούμε τόσον πολύ για την ολιγόχρονο κυβέρνηση του Καποδίστρια. Το κάνομε γιατί δίδομε μεγάλη σημασία στην εμφάνισή του στην ελληνική πολιτική σκηνή και θεωρούμε την επίδρασή του, εν αντιθέσει με τους άλλους ιστορικούς μας, που όλοι σχεδόν τον εκθειάζουν, εξαιρετικώς ολέθριαΠρώτος ο Καποδίστριας έκανε την απόπειρα να στρεβλώση τη φυσική αστική εξέλιξη της νεώτερης ιστορίας μας και να καταστρέψη τη φιλελεύθερη δημοκρατική παράδοση της επαναστάσεως! Το λάθος του εστοίχισε στην Ελλάδα ακριβά και την έκανε να χάση πολύτιμο καιρό για να ξαναύρη πάλιν το φυσικό της δρόμο.

»Υπάρχει και ένας άλλος λόγος, που μας έκανε να σταματήσωμε περισσότερο στο πρόσωπο του Καποδίστρια. Η περίοδος της κυβερνήσεώς του, είναι σχετικώς η πιο δύσκολη να κριθή και απαιτεί την πιο λεπτή ψυχολογική και κοινωνιολογική ανάλυση, γιατί η μεγάλη του φυσιογνωμία, τα πολλά του προτερήματα, και το ενιαίο και συμμετρικό διοικητικό του σύστημα είναι ικανά να σκοτίσουν το μυαλό κάθε κριτικού, και του όχι κοινού ακόμαΕάν ένας Καποδίστριας, άνθρωπος αναμφιβόλως ανώτερος, μυαλό εξαιρετικό και Έλλην επί τέλους στα φρονήματά του και την αντίληψή του, έκανε τέτοια λάθη και παρεγνώρισε τέλεια την ελληνική πραγματικότητα της εποχής του και το πνεύμα της Επαναστάσεως, μπορούμε να φανταστούμε εύκολα τι τερατώδη διαγωγή έδειξε η νέα βαυαρική Δυναστεία του Όθωνος».

Οι συνεχιστές της θεώρησης Σκληρού

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2023

Η στάση του ΚΚΕ απέναντι στον Κεμαλισμό

Η κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε ως αποτέλεσμα –μαζί με την σταθεροποίηση ή και επέκταση της παρουσίας των υπαρχόντων κρατών και την δημιουργία νέων κρατών ή κρατικών μορφωμάτων– την ανάδυση της Νέας Τουρκίας, η οποία σε κάθε περίπτωση αποτέλεσε στην πρώτη της φάση το κίνημα (Νεότουρκοι και Κεμαλισμός) και στην δεύτερη φάση τον κρατικό σχηματισμό που ήταν ο σημαντικότερος κληρονόμος της.

Στην νέα κατάσταση, που οι ρίζες της ξεκινούν από τους Νεότουρκους για να καταλήξουν στον Κεμάλ, υποστηρικτής και αρωγός στάθηκαν Ευρωπαίοι που θεωρούσαν –στα πλαίσια της αναγκαστικής ανάδυσης των εθνικών κινημάτων– την ύπαρξη του αντίστοιχου τουρκικού (νεοτουρκικού και κεμαλικού) ως τον κατάλληλο φορέα για την πραγμάτωση του εθνικού και αστικού εκσυγχρονισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Προφανώς η επιλογή δεν ήταν τυχαία, ούτε τυχαίο ήταν το γεγονός ότι οι πλείστοι των υποστηρικτών της  εν λόγω άποψης κατ’ ουσίαν ετάσσοντο υπέρ της διατήρησης εν ζωή του “Μεγάλου Ασθενούς”, ακόμα και υπό την νέα τουρκική ηγεσία, που ορθά διέβλεπαν ότι θα αποτελούσε συνέχεια της οθωμανικής. Την αλήθεια της διαπίστωσης μαρτυρεί η δράση και η στάση Ιταλίας και Γαλλίας, αλλά ιδιαιτέρως  την επιβεβαιώνει η στάση της νεαρής τότε Σοβιετικής Ένωσης.

Πράγματι, η για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετικό περιεχόμενο, επίθεση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στους μπολσεβίκους, αλλά ως ένα βαθμό επιλεκτικά και στους κεμαλικούς, (η Ελλάδα ήταν και στα δύο μέτωπα παρούσα) διαμόρφωσε μια κοινή βάση ανάμεσα σε μπολσεβίκους και κεμαλικούς, με συγκολλητικά στοιχεία τον φόβο και την καχυποψία απέναντι στην Δύση.

Η Συνθήκη του 1921 ΕΣΣΔ-Τουρκίας

Ασφαλώς η ελληνική περίπτωση αποτελούσε παράμετρο της όλης συγκλίσεως, το βάθος της οποίας κατ’ αρχήν αποτυπώθηκε στο Α’ Συνέδριο των Λαών της Ανατολής στο Μπακού που οργάνωσε τον Σεπτέμβριο 1920 η Τρίτη Διεθνής. Η οριστική όμως αποτύπωση της στρατηγικής αυτής σύγκλισης αποτυπώθηκε οριστικά τον Μάρτιο 1921 στην ιστορική Συνθήκη Ειρήνης και Αδελφοσύνης ανάμεσα σε Σοβιετική Ένωση και Τουρκία. Συνθήκη για την οποία ουσιαστικά είχαν εργαστεί και συνεισφέρει τα δίδυμα Ράντεκ-Ενβέρ Πασά και Λένιν-Κεμάλ.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2023

Η στάση του ΚΚΕ απέναντι στο Μακεδονικό


Η Μικρασιατική Καταστροφή και η αποτύπωση των συνεπειών της στην Συνθήκη της Λωζάννης και την Ελληνοτουρκική Σύμβαση για την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησαν, διαμόρφωσε μια νέα διαφορετική πραγματικότητα όσον αφορά  τον χώρο της υπό ελληνική, πλέον, διοίκηση Μακεδονίας και Θράκης. Ας δούμε μέσα από ένα κείμενο εποχής που δημοσίευσε ο Α. Α. Πάλλης πώς αποτυπώνεται η πραγματικότητα αυτή.

«Ύστερα ήλθε η Ελληνο-Τουρκική Σύμβαση για την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών που κλείνει τη σειρά των μεγάλων ομαδικών μεταναστεύσεων της εποχής 1912-1924. Η Σύμβαση αυτή είχε ως αποτέλεσμα ν’ αλλάξει πέρα πέρα την εθνολογική σύνθεση όλων των χωρών που βρίσκονται τριγύρω από το Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα. Η Μακεδονία άδειασε πια οριστικά από Τούρκους και στη θέση τους μπήκε διπλάσιος αριθμός από Έλληνες της Θράκης και της Μικράς Ασίας. Οι Τούρκοι πήγαν και εγκατεστάθηκαν στην Ιωνία, στον Πόντο, στα περίχωρα της Πόλης και σ’ άλλα μέρη άλλοτε Ελληνικά.

»Η περίοδος αυτή είναι απ’ εκείνες που σημειώνουν το τέλος μιας πράξης στην ιστορία. Έπειτα απ’ αυτήν, η σκηνή παρουσιάζεται εντελώς διαφορετική. Τελειώνει ένας κύκλος στην ιστορία των τριών αυτών λαών, του Ελληνικού, του Τουρκικού και του Βουλγαρικού. Για μας τους Έλληνας, ο κύκλος αυτός αρχίζει στο δέκατο αιώνα π.Χ., όταν οι πρώτοι Ίωνες άποικοι, ακολουθώντας τον Άνδροκλο τον Κοδρίδη, βγήκαν στη Μικρά Ασία, και τελειώνει, ύστερα από τριάντα αιώνες, την ημέρα (17 Δεκεμβρίου 1924) που έφυγε η τελευταία καραβιά ανταλλάξιμους, με το ατμόπλοιο “Αμπάζια”, απ’ τη Μερσίνα.

»Για τους Τούρκους ο κύκλος είναι συντομότερος. Αρχίζει στο 1371, οπότε οι πρώτοι Τούρκοι εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία, μετά την νίκη του Σουλτάν Μουράτ του Α΄ στο Κερμένι της Θράκης, και τελειώνει την 26 Δεκεμβρίου 1924 (ύστερα από 553 χρόνια) την ημέρα που ανεχώρησαν από τη Θεσσαλονίκη, με το ατμόπλοιο “Τσαρ Φερδινάντ”, οι τελευταίοι
ανταλλάξιμοι Μουσουλμάνοι της Μακεδονίας. Επίσης, η ιστορική πάλη μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων για τη Μακεδονία που άρχισε στους Βυζαντινούς χρόνους, πλησιάζει προς το τέλος, χάρι στην ανταλλαγή των πληθυσμών.

»Εάν σήμερα, μετά την καταστροφή του 1922, η Μικρά Ασία και η Ανατολική Θράκη έμειναν έρημες από Ελληνισμό, η μόνη μας παρηγοριά είναι το ότι τουλάχιστο η Μακεδονία έγινε πια καθαρά Ελληνική. Αρκεί να πω –και αυτό θα φανεί από τις στατιστικές που δημοσιεύω παρακάτω– ότι, ενώ, στο 1912, σαν πρωτοπήραμε τη Μακεδονία, η αναλογία μεταξύ Ελλήνων και αλλοφύλων ήτο 43% με 57% (μολονότι και τότε υπερτερούσαμε απέναντι κάθε άλλης εθνικότητας χωριστά), σήμερα έχομε 88% με 12%. Είναι ανάγκη να τονισθεί η ριζική αυτή μεταβολή, ιδίως στο εξωτερικό, όπου πολλοί εξακολουθούν ακόμη να μιλούν για τη Μακεδονία ωσάν να επρόκειτο πάντοτε για την προ του 1912 κατάσταση. Σήμερα καμιά άλλη χώρα δεν μπορεί να διεκδικήσει εθνικά δικαιώματα πάνω στη Μακεδονία βασιζόμενη στον πληθυσμόΑθήναι, 29 Μαρτίου 1925».

Αυτή η αλήθεια, σκληρή και ανελέητη, τόσο γι’ “αυτούς”, που αναγκαστικά ξεριζώνονταν από τα πατρογονικά τους εδάφη σε Μακεδονία και Θράκη, όσο και για τους “άλλους”, που ξεριζωμένοι από τα δικά τους πατρογονικά εδάφη, σε Ιωνία και Πόντο, οδηγούντο σε αναγκαστική εγκατάσταση στη νέα τους πατρίδα, αποτελεί μια σπαρακτική αλλά απτή πραγματικότητα. Αυτή, λοιπόν, η πραγματικότητα ήταν και το αναγκαστικό πεδίο δράσης της τότε κομμουνιστικής και λοιπής Αριστεράς και πάνω σε αυτούς τους συμπαγείς πλέον ελληνικούς πληθυσμούς στην Μακεδονία και την Θράκη, ήταν υποχρεωμένη να στήσει το δικό της μέτωπο απέναντι στο κυρίαρχο συγκρότημα εξουσίας.

Η Βουλγαρία και η Τρίτη Διεθνής

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2022

Είναι εσκεμμένες οι εσφαλμένες απόψεις της Διδώς Σωτηρίου, στα “Ματωμένα Χώματα”; (B΄ μέρος)





του Αλέξανδρου Ασωνίτη*

Συνέχεια από το πρώτο μέρος

Β΄ μέρος

Ματωμένα Χώματα, το κείμενο

     Για να εναρμονισθούμε με το πνεύμα του βιβλίου, πρέπει να θυμηθούμε την παρουσίαση του Μανώλη Αξιώτη από την Διδώ Σωτηρίου: «Κάτω απ’ τον Μανώλη Αξιώτη, τον κεντρικό αφηγητή του βιβλίου, υπάρχει ο Μικρασιάτης αγρότης που έζησε τα αμέλε ταμπούρια ’14-’18  (σημ. δική μου: τάγματα εργασίας / εκτοπισμού / εξόντωσης των Ελλήνων της Μικρασίας, ιδρυθέντα με γερμανική συνενοχή), που φόρεσε τη στολή του Έλληνα φαντάρου, που είδε την Καταστροφή, έζησε την αιχμαλωσία και που πρόσφυγας έφαγε πικρό ψωμί, σαράντα χρόνια λιμενεργάτης συνδικαλιστής, μαχητής της Εθνικής μας Αντίστασης … μου έδωσε ένα τεφτέρι με τις αναμνήσεις του, Συνταξιούχος έγραψε…» (σελ. 7). Απ’ το προλογικό φωτοστέφανο αυτό αντιλαμβάνεται κάθε αναγνώστης  ότι θα είναι έκπληξη αν το βιβλίο δεν ακολουθεί μια συγκεκριμένη  ιδεολογική γραμμή και τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες μυθοπλασίας και τα απαραίτητα εχέγγυα αντικειμενικότητας. Και βρίσκουμε νωρίς-νωρίς τα πρώτα σοβαρά στοιχεία, που εγείρουν αιτιολογημένες  υπόνοιες για τις προθέσεις του:

Κεφ. α: Ειρηνική ζωή

Γράφει η Δ.Σ., σ. 23: «Ο δάσκαλος μου έλεγε ότι την Έφεσο … την “ίδρυσε” ο Άνδροκλος, ο γιος του βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Αλλά δεν είναι και σίγουρο, λέει, γιατί μπορεί να ήρθανε πρώτοι κάπου χίλιοι σκλάβοι απ’ την Σάμο που επαναστατήσανε, το σκάσανε απ’ τους αφεντάδες τους  και κοπιάσανε στα μέρη μας. Τούτο το δεύτερο το προτιμούσα…». Στοιχεία γι’ αυτούς τους «κάπου χίλιους σκλάβους» υπάρχουν; Στις εγκυκλοπαίδειες Ελευθερουδάκη, Πάπυρος, Ήλιος, δεν βρήκα κάτι σχετικό. Άλλωστε, κάνει δύο σοβαρά λάθη: α) η  Έφεσος πρωτο-ιδρύθηκε από ελλαδίτες της Θεσσαλίας, Λοκρίδας, Αργολίδας, περί το 2000 π.Χ, τουλάχιστον -ο Άνδροκλος  ήρθε περί το 1700 π.Χ. β) Σάμιοι «γεωμόροι», κι όχι «σκλάβοι»,  έγιναν δεκτοί στην ΄Εφεσο μετά τον Άνδροκλο, όταν το πολίτευμα έγινε δημοκρατικό.  «Γεωμόρος ή γημόρος ή γαμόρος (Αισχύλος, Ικέτιδες)» σημαίνει γεωργός μεσαίας τάξης, στην αττική διάλεκτο, αλλά μεγαλοκτηματίας, στην σαμιακή και αργολική (βλ. λεξικό Λίντελ -Σκοτ, Σταματάκου και www. academic dictionaries and encyclopedias).  Επιπλέον, υπάρχει αντίστοιχο προηγούμενο, ή επόμενο, σκλάβοι, και όχι άποικοι, να χτίζουν ελληνική πόλη /αποικία; Πώς η Δ.Σ. υιοθετεί  αυτήν την αμφισβητούμενη, τουλάχιστον, πληροφορία ή θεωρεί ότι την ευθύνη φέρει αποκλειστικά ο Αξιώτης;  Ή μήπως οι  «σκλάβοι» χρειάζονται για να πει ότι οι αρχαίοι είχαν σκλάβους, άρα, ο παρωθούμενος συλλογισμός, κι αν χάθηκαν με την Καταστροφή οι Μικρασιάτικες αρχαιότητες κι οι αρχαίες πόλεις μας, δεν είναι δα και για στενοχώρια. Δουλοκτήτες ήταν, αυτοί κι ο πολιτισμός τους. Γι’ αυτό, άραγε, ο δάσκαλος δεν τους λέει λέξη για τον Ηράκλειτο, τον Θαλή, τον Ιππόδαμο κ.λπ., κ.λπ., παρά μόνο για τους ανύπαρκτους (;) επαναστάτες σκλάβους; Η αρχαιότητα κι ο πολιτισμός της Μικρασίας, της γεννήτορος της παγκόσμιας φιλοσοφίας, μεταξύ άλλων, απουσιάζουν απ’ το βιβλίο. Δεν υπάρχει αναφορά σε άλλο πρόσωπο της αρχαιότητας, μόνο στον Προμηθέα (σ. 241) τον οποίο συνδέει με γνωστές «επαναστατικές» δοξασίες. Και μία άλλη, από Τούρκο (σ. 123), στην Κίρκη, την οποία παρουσιάζει ως alter ego του πολέμου. Ούτε στο Βυζάντιο υπάρχει παραπάνω από μια αναφορά, αν δεν κάνω λάθος. Διαδραματίζεται, η μαρτυρία Αξιώτη, σε κενό Ιστορίας, μέχρι το 1910 μ.Χ., για λόγους που μας αποκαλύπτονται συνεχώς.

     Στην  σ. 32  διαβάζουμε την συνομιλία του Αξιώτη με ένα τουρκάκι, φίλο του, τον Σιεφκέτ,  όταν του λέει ότι ο πατέρας του τον στέλνει στην Σμύρνη να γίνει έμπορας. Σιεφκέτ: «- Έμπορας, τι πάει να πει έμπορας; μ’ αρώτησε σεκλετισμένος. -Έμπορας θα πει να κλέβεις εσύ, αντί να σε κλέβουν οι άλλοι… -Και πώς την διάλεξε ο κύρης σου τέτοια χαμένη δουλειά;…».

Κυριακή 5 Ιουνίου 2022

Τι έλεγαν τα ελληνικά κόμματα όταν εκδηλώθηκε η τουρκική απειλή


 

«Σαν βραχυπρόθεσμοι στόχοι η συγκυριαρχία στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, η διχοτόμηση της υφαλοκρηπίδας, η συνιδιοκτησία του πετρελαίου, η αποστρατικοποίηση των νήσων του Αιγαίου και η διχοτόμηση της Κύπρου. Σαν μακροπρόθεσμοι στόχοι η κατάληψη νήσων του Ανατολικού Αιγαίου και της Δυτικής Θράκης». Αυτό ήταν η απόφαση-
συμπέρασμα της 2ης Συνόδου της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ το 1978 σχετικά με τα ελληνοτουρκικά και την τουρκική απειλή όπως εκδηλώθηκε έντονα τη δεκαετία του 1970.

Ένας από τους ενδιαφέροντες “διαλόγους” που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ κομμάτων στη διάρκεια της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, είναι εκείνος ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ για τα ελληνοτουρκικά, το 1978. Ο “διάλογος” έχει ενδιαφέρον αφενός γιατί αφορά σε καίριας σημασίας ζήτημα, κάτι που δεν χαρακτηρίζει τη διαλεκτική μεταξύ των κομμάτων, ιδίως απ’ όταν άρχισε να κυριαρχεί η τηλεοπτική-επικοινωνιακή διαχείριση επί της κοινωνικής πραγματικότητας.

Αφετέρου γιατί διατυπώνονται και σχηματοποιούνται με σαφήνεια αντίθετες κατευθύνσεις, απόρροια διαφορετικών αναλυτικών σχημάτων μεταξύ των πολιτικών ρευμάτων της Αριστεράς. Πρόκειται για μια συζήτηση που η σημασία της δεν περιορίζεται στο αριστερό πολιτικό φάσμα, αν και είναι βέβαια χαρακτηριστική πολλών στερεοτυπικών ιδεολογημάτων, ενώ έχει και επίκαιρες διαστάσεις.

Αρχές του 1978, το ΚΚΕ πορεύεται προς το 10ο συνέδριό του, το πρώτο, μετά το 7ο το 1945, που πραγματοποιείται στην Ελλάδα και στο πλαίσιο αυτό δημοσιοποιεί τις θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του. Μεταξύ άλλων, οι θέσεις περιλαμβάνουν αναφορές ή αιχμές για την ιδεολογικο-πολιτική διαμόρφωση του ΠΑΣΟΚ, τη θεωρία του και την κοινωνική του θεμελίωση.

Επιπλέον, το ΚΚΕ διατυπώνει τη θέση του για το Αιγαίο και τα ελληνοτουρκικά. Στα ζητήματα αυτά, το ΠΑΣΟΚ θα διατυπώσει την κριτική του απέναντι στις θέσεις του ΚΚΕ, με την απόφαση της 2ης Συνόδου της ΚΕ «Εθνική Λαϊκή Ενότητα-Ανοιχτή Δημοκρατική Πολιτική Δράση» (2ος/1978) και ειδικότερα στο Παράρτημα “Οι θέσεις μας και το ΚΚΕ”. Θυμίζουμε ότι το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν ήδη στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1977.

Δεν θα ασχοληθούμε στο παρόν κείμενο με τη βάσιμη κατά την άποψή μας θεώρηση του ΚΚΕ για το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα του μικροαστικού σοσιαλισμού ή ιδιότυπο σοσιαλρεφορμιστικό κόμμα με αντιιμπεριαλιστική ιδεολογία, όπως ήταν η θέση του στο 11ο συνέδριο (1982). Ούτε θα μας απασχολήσει η αντίκρουση του ΠΑΣΟΚ για την υπεράσπιση του σχήματος μητρόπολη-περιφέρεια/θεωρία εξάρτησης ως αναλύσεις γόνιμες για την ελληνική εμπειρία.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΥΠΟΥΛΑ προχωρούν σε «αποστρατιωτικοποίηση» του Αιγαίου

ΕΠΑΛΗΘΕΥΟΥΝ τα σενάρια για «συνδιαχείριση» με την Τουρκία, των πλουτοπαραγωγικών πόρων του Αιγαίου.

ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΟΥΝ πολύτιμο πολεμικό αμυντικά όπλα με άχρηστα γερμανικά σαπάκια

ΜΙΜΟΎΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ του παρελθόντος, π.χ. την απόσυρση, από τη χούντα του 1967, της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο (Δεκέμβρης του 1967), που άφησε το μαρτυρικό νησί στο έλεος της Αγκυρας,

Γερομοριάς

_______________

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Κρίσιμα και αποκαλυπτικά ερωτήματα...



Η απόφαση για την αποστολή των σοβιετικής προέλευσης Τεθωρακισμένων Οχημάτων Μάχης (ΤΟΜΑ) BMP-1 στην Ουκρανία αποτέλεσε την κορύφωση στην ταχύτατα αναβαθμιζόμενη, εξαιρετικά επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΝΑΤΟ - Ρωσίας. Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν για τον ελληνικό λαό εξαιτίας αυτής της εμπλοκής είναι δυνητικά ανυπολόγιστοι.
Η κυβέρνηση έχει πλήρη συναίσθηση των καταστροφικών συνεπειών για τον λαό από την εγκληματική πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα των ληστρικών επιδιώξεων του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ. Αυτό ακριβώς είναι ένα βασικό στοιχείο που αιτιολογεί απόλυτα το ότι μια ιδιαίτερα σοβαρή συμφωνία αποφασίστηκε «εν κρυπτώ και παραβύστω».

Αναμφισβήτητα, η κυρίαρχη συνέπεια υλοποίησης και αυτής της συμφωνίας είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση, με εντολή του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, μετατρέπει τη χώρα σε εμπόλεμο, επί της ουσίας, εταίρο της κυβέρνησης Ζελένσκι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον λαό είτε σε οικονομικό επίπεδο είτε σε επίπεδο στρατιωτικής στοχοποίησής του, αν ο πόλεμος - και αυτό δεν είναι καθόλου απίθανο - λάβει ευρύτερες διαστάσεις.

Δεν υπολείπεται όμως σημασίας η ανάλυση των παραμέτρων που επηρεάζονται από την αποστολή σημαντικότατου πολεμικού υλικού από την Ελλάδα προς την Ουκρανία. Σε πρόσφατη δήλωσή του ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, δήλωνε:

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2021

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ... Συμφωνία Πρεσπών: Οταν οι πραγματικοί στόχοι και σχεδιασμοί της αποκαλύπτονται

 Μπορεί να είναι εικόνα κείμενοΜπορεί να είναι εικόνα κείμενο

Από το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 16.11.2021
 
(Κι εγώ που πίστευα πως η συμφωνία εξυπηρετούσε την Ειρήνη στα Βαλκάνια και ήταν απόρροια του διεθνιστικού καθήκοντος των ειρηνόφιλων, σοσιαλιστών ηγετών των δύο χωρών!
Γερομοριάς)
 
 
"...Τόσο η κυβέρνηση Ζάεφ όσο και η αντιπολίτευση του VMRO αξιοποίησαν μέχρι σήμερα αλυτρωτικές θέσεις που υποτίθεται θα έλυνε η Συμφωνία.
Μπορεί να δημαγωγούν μεταξύ τους, με αφορμή την υπογραφή της, αλλά ούτε οι μεν ούτε οι δε αμφισβητούν την ουσία της, την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Ανάλογη εξαπάτηση επιχειρείται και στη χώρα μας, τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ, που την υπέγραψε, όσο και τη ΝΔ, που την υλοποιεί, προπαγανδίζοντας σε όλους τους τόνους την υλοποίηση των όρων της..."  
Μάλιστα!!!
 
_____****_____
 
 

Η δημοσίευση του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ:

 

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
 
Συμφωνία Πρεσπών: Οταν οι πραγματικοί στόχοι και σχεδιασμοί της αποκαλύπτονται

Η τρέχουσα κυβερνητική κρίση στη Β. Μακεδονία είναι μέρος των ευρύτερων ανταγωνισμών στην περιοχή, οι οποίοι διαψεύδουν τους ισχυρισμούς της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της σημερινής της ΝΔ, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών (μαζί με την ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια που τη συνόδευε) θα διασφάλιζε δήθεν τη σταθερότητα και την ειρήνη.
Τα Βαλκάνια αντιθέτως βράζουν. Αυτό δείχνουν οι εξελίξεις στη Βόρεια Μακεδονία, οι σχέσεις Σερβίας - Αλβανίας - Κοσόβου, οι κινήσεις που αφορούν την απόσχιση των Σερβοβόσνιων στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Για άλλη μια φορά εκδηλώνεται το πρόβλημα της αλλαγής των συνόρων στην ευρύτερη περιοχή, με μια σειρά από χώρες να έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς διεκδίκησης εδαφών, αλυτρωτισμών κι εθνικισμών που υποδαυλίζουν η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στον ανταγωνισμό τους με Κίνα και Ρωσία. Η διαβεβαίωση του απεσταλμένου των ΗΠΑ στο Σαράγεβο ότι ...«δεν θα γίνει πόλεμος!» περισσότερο προκαλεί ανησυχία παρά καθησυχάζει...