Πώς η "στρατηγική υπομονή" του Ιράν μετατράπηκε σε σοβαρή αποτροπή

Τα αντίποινα του Ιράν κατά του Ισραήλ δεν πραγματοποιήθηκαν μόνα τους. Οι στρατηγικοί εταίροι Ρωσία και Κίνα καλύπτουν τα νώτα της Τεχεράνης και ο ρόλος τους στη σύγκρουση της Δυτικής Ασίας θα αυξηθεί αν οι ΗΠΑ δεν κρατήσουν το Ισραήλ υπό έλεγχο.

Pepe Escobar*  /  15 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2024

 

Λίγο περισσότερο από 48 ώρες πριν από το εναέριο μήνυμα του Ιράν προς το Ισραήλ πάνω από τον ουρανό της Δυτικής Ασίας, ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ επιβεβαίωσε, επισήμως, αυτό που μέχρι τώρα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, μυστικές διπλωματικές συζητήσεις:

    Η ρωσική πλευρά διατηρεί επαφή με τους Ιρανούς εταίρους για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή μετά το ισραηλινό χτύπημα στο ιρανικό προξενείο στη Συρία.

Ο Ryabkov πρόσθεσε: "Παραμένουμε σε συνεχή επαφή [με το Ιράν]. Νέες εμπεριστατωμένες συζητήσεις για όλο το φάσμα των θεμάτων που σχετίζονται με τη Μέση Ανατολή αναμένονται επίσης στο εγγύς μέλλον στο πλαίσιο των BRICS".

Στη συνέχεια σκιαγράφησε τη μεγάλη εικόνα:

    Η συναίνεση με τις ισραηλινές ενέργειες στη Μέση Ανατολή, οι οποίες βρίσκονται στον πυρήνα της πολιτικής της Ουάσινγκτον, γίνεται με πολλούς τρόπους η βασική αιτία νέων τραγωδιών.

Εδώ, συνοπτικά, είχαμε τον κορυφαίο διπλωματικό συντονιστή της Ρωσίας με τις BRICS - κατά τη χρονιά της ρωσικής προεδρίας του πολυπολικού οργανισμού - να στέλνει έμμεσα μηνύματα ότι η Ρωσία καλύπτει το Ιράν. Το Ιράν, θα πρέπει να σημειωθεί, μόλις έγινε πλήρες μέλος των BRICS+ τον Ιανουάριο.

Το εναέριο μήνυμα του Ιράν αυτό το Σαββατοκύριακο το επιβεβαίωσε στην πράξη: τα συστήματα καθοδήγησης των πυραύλων τους χρησιμοποίησαν το κινεζικό σύστημα δορυφορικής πλοήγησης Beidou καθώς και το ρωσικό σύστημα GLONASS. 

Αυτή είναι η ρωσική-κινεζική αντικατασκοπεία που ηγείται από πίσω και ένα γραφικό παράδειγμα των BRICS+ σε κίνηση.

Το "παραμένουμε σε συνεχή επαφή" του Ryabkov καθώς και οι πληροφορίες δορυφορικής πλοήγησης επιβεβαιώνουν τη βαθιά διαπλεκόμενη συνεργασία μεταξύ της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ρωσίας-Κίνας και του κοινού στρατηγικού εταίρου τους, του Ιράν. Με βάση την τεράστια εμπειρία στην Ουκρανία, η Μόσχα γνώριζε ότι η βιβλική ψυχοπαθής γενοκτονική οντότητα θα συνέχιζε να κλιμακώνεται αν το Ιράν συνέχιζε απλώς να ασκεί "στρατηγική υπομονή".

Η μετεξέλιξη της "στρατηγικής υπομονής" σε μια νέα στρατηγική ισορροπία έπρεπε να πάρει κάποιο χρόνο - συμπεριλαμβανομένων των ανταλλαγών υψηλού επιπέδου με τη ρωσική πλευρά. Εξάλλου, ο κίνδυνος παρέμενε ότι η ισραηλινή επίθεση εναντίον της κατοικίας του ιρανικού προξενείου/πρέσβη στη Δαμασκό θα μπορούσε κάλλιστα να αποδειχθεί το 2024 το remix της δολοφονίας του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου.

 

Και μην ξεχνάτε τα Στενά του Ορμούζ.

Άλυτος γρίφος η στρατιωτική συντριβή του Ιράν15/04/2024

ΓΡΙΒΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στη Μέση Ανατολή, τυχόν επέκταση του πολέμου στο Ιράν δεν μπορεί να αποκλειστεί, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση (και εκ μέρους των ΗΠΑ) με δεδομένη την πρόθεση του Ισραήλ να πληρώσει το Ιράν το “τίμημα” για την επίθεση του, «την κατάλληλη στιγμή», όπως διεμήνυσε ο Ισραηλινός υπουργός Πολέμου. Εάν το Ισραήλ αγνοήσει τις διεθνείς πιέσεις και προχωρήσει σε αντίποινα για την επίθεση του Ιράν και η δε Τεχεράνη (όπως έχει προειδοποιήσει) αντιδράσει, τότε θα πάμε σε γενίκευση.

Το Ιράν –σύμφωνα με την άποψη πολλών ειδικών και σε αντίθεση με την επικρατούσα στερεοτυπική αντίληψη– είναι ένας σκληρά ορθολογικός και προσεκτικός δρων και δύσκολα θα μπλέξει σε μια εκτεταμένη σύγκρουση. Τον εν λόγω ισχυρισμό επιβεβαιώνει η στάση της Τεχεράνης που λίγο μετά την έναρξη της ιρανικής επίθεσης δήλωσε πως “πέτυχε τον στόχο της” και έδωσε μήνυμα αποκλιμάκωσης. Όμως, όλα θα εξαρτηθούν και από την στάση που θα κρατήσει το Ισραήλ, την στιγμή που το μέτωπο στα βόρεια σύνορα του με την Χεζμπολάχ του Λιβάνου είναι ακόμα ανοιχτό, ενώ υπάρχει πάντα και η δράση των σιιτών ανταρτών Χούτι στο μέτωπο της Ερυθράς Θάλασσας.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο πόλεμος με το Ιράν ήταν επιθυμητή εξέλιξη από μια μερίδα της ισραηλινής πολιτοκοστρατιωτικής ηγεσίας, πολύ πριν εκδηλωθεί η επίθεση του Ιράν. Πάγιος συλλογισμός τους (που προφανώς και ισχυροποιήθηκε μετά την ιρανική επίθεση) είναι να δοθεί μια “οριστική λύση” στην ιρανική απειλή, όπως αυτοί την αντιλαμβάνονται, παρασέρνοντας και τις ΗΠΑ σε έναν πόλεμο εναντίον του Ιράν. Γνωρίζοντας τον συλλογισμό τους, ο Μπάιντεν έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως οι ΗΠΑ δεν θα υποστηρίξουν ισραηλινά αντίποινα στην ιρανική επίθεση.

Ο εγκλωβισμός στην αντίληψη της “αποφασιστικής νίκης” είναι μια από τις διαχρονικές παθογένειες του Ισραήλ, η οποία προέκυψε από τις συνεχείς και σαρωτικές στρατιωτικές επιτυχίες του εναντίον των αραβικών στρατών, στις πρώτες δεκαετίες μετά τη δημιουργία του εβραϊκού κράτους, που οδήγησαν όμως σε διαδοχικά αδιέξοδα. Έτσι, κάθε στρατιωτική νίκη του Ισραήλ, αντί για ειρήνευση, οδηγούσε σε μια ακόμη πολεμική αναμέτρηση.

Ο διαχρονικός εγκλωβισμός του Ισραήλ

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συντριπτική και γρήγορη νίκη στον Πόλεμο των Έξι Ημερών, που εξέπληξε και τους ίδιους τους Ισραηλινούς και η οποία οδήγησε στην κατάληψη ολοκλήρου της Χερσονήσου του Σινά, κάτι που δεν περιλαμβάνονταν στις αρχικές στοχεύσεις της ισραηλινής ηγεσίας. Αυτή όμως η “υπερβάλλουσα” επιτυχία οδήγησε στον μετέπειτα “Πόλεμο Φθοράς” με την Αίγυπτο και στη συνέχεια στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ.

Στα επόμενα χρόνια απέτυχαν και οι επιθέσεις στον Λίβανο, που αποσκοπούσαν στην εξαφάνιση των επικίνδυνων για το Ισραήλ δυνάμεων που δρούσαν εκεί. Στον πρώτο πόλεμο του Λιβάνου το 1982 οι ισραηλινές δυνάμεις, παρόλες τις αρχικές σαρωτικές επιτυχίες τους, στις οποίες ξεχωρίζει η συντριπτική νίκη της ισραηλινής αεροπορίας ενάντια στο πυκνό αντιαεροπορικό δίκτυο των Σύριων στην Κοιλάδα Μπεκάα, εγκλωβίστηκαν σε μάχες φθοράς, τόσο στα στενά περάσματα του Νοτίου Λιβάνου, όσο και μέσα στον αστικό ιστό της Βηρυτού.

Επίσης, η επιχείρηση αμαυρώθηκε από τις σφαγές των προσφύγων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα από χριστιανικές πολιτοφυλακές, με την ανοχή των Ισραηλινών. Στον Δεύτερο Πόλεμο του Λιβάνου το 2006 οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF) απέτυχαν με ταπεινωτικό τρόπο να επιτύχουν συντριπτικό πλήγμα στην μικροσκοπική τότε Χεζμπολάχ. Οι IDF εφάρμοσαν ένα αμφιλεγόμενο νέο δόγμα, τις επιχειρήσεις EBO (Εffects Based Operations), βασισμένες εν μέρει πάνω σε θεωρίες Γάλλων μεταμοντέρνων φιλοσόφων! Μετά από την αποτυχία αυτή, οι IDF σταμάτησαν τα “πρωτοποριακά” πειράματα και ξαναγύρισαν στις παραδοσιακές μεθόδους μάχης, με πολύ θετικά αποτελέσματα, όπως φάνηκε στην επιχείρηση Cast Lead μερικά χρόνια μετά και στη συνέχεια σε άλλες επιχειρήσεις εναντίον της Χαμάς.

Ο άλυτος γρίφος του Ιράν

Η εμμονή του Ισραήλ σε μια “τελική νίκη” δια των όπλων έναντι του Ιράν υπήρχε και πριν την ιρανική επίθεση. Στην πραγματικότητα έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδα μετά την επίθεση της Χαμάς, την οποία το Τελ Αβίβ έσπευσε από την πρώτη στιγμή να αποδώσει στο Ιράν – με τις ΗΠΑ να μην αποδέχονται τον ισραηλινό ισχυρισμό. Το Ισραήλ θεωρεί το Ιράν ως κορυφαία απειλή για την ίδια του την ύπαρξη και θέλει να εξαλείψει αυτήν την απειλή με έναν “αποφασιστικό πόλεμο” (φόβος που είναι υπερβολικός αλλά όχι εντελώς αβάσιμος). Όμως, η λογική του “μεγάλου πολέμου” με το Ιράν (παρασέρνοντας και τις “άβουλες” ΗΠΑ σε αυτόν), ο οποίος υποτίθεται ότι θα φέρει κάποιο “οριστικό” αποτέλεσμα, πάσχει και ορθότατα έχουν ενδοιασμούς οι Αμερικανοί (ακόμα και επί Τραμπ).

Ας έχουμε υπόψη μας πως είναι σχεδόν αδύνατον να επιτευχθεί κατάληψη του Ιράν από τις αμερικανικές δυνάμεις, όπως έγινε στο Ιράκ, ή έστω αλλαγή καθεστώτος. Ακόμη και αν δεν υπάρξει καμία αντίδραση από Κίνα και Ρωσία (κάτι περίπου αδύνατον), η επιχείρηση αυτή είναι τέτοιας κλίμακας που ξεφεύγει από τις δυνατότητες των Αμερικανών σήμερα, ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που θα ήταν πρόθυμοι να εμπλακούν σε πολυετή πόλεμο μεγάλης κλίμακας, τύπου Β΄ Παγκοσμίου.

Η συνέχεια ΕΔΩ...

ΚΕΦΆΛΑΙΟ Γ' ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΣ ΠΌΛΕΜΟΣ: ΤΙ ΈΔΕΙΞΕ Η ΙΡΑΝΙΚΉ ΕΠΊΘΕΣΗ ΑΝΤΙΠΟΙΝΩΝ;

Του Νίκου Σίμου 

Η Ιρανική επίθεση αντιποίνων στην παράνομη, κατά το διεθνές δίκαιο και τρομοκρατική επίθεση των Ισραηλινών στην Ιρανική διπλωματική έδρα της Δαμασκού  αποκαλύπτει και άλλες πτυχές που αγγίζουν τις πραγματικές  αντοχές του Ισραήλ και του καθεστώτος του.

 

Τα Ιρανικά χτυπήματα του Σαββάτου ήταν ταυτόχρονα η απάντηση στην τρομοκρατική πράξη του Σιωνιστικού καθεστώτος αλλά και ένα μήνυμα  σε πολλούς αποδέκτες και με πολυποίκιλες εκφάνσεις 

Οι βασικοί στόχοι σίγουρα επιτεύχθηκαν και εκ του αποτελέσματος  ήταν :

1 Η αεροπορική βάση Nevatim στη νότια κατεχόμενη Παλαιστίνη.

2 Η αεροπορική βάση Ramon στη νότια κατεχόμενη Παλαιστίνη.

3 Η βάση πληροφοριών και κατασκοπείας του ισραηλινού καθεστώτος στο Jabal al-Sheikh (Όρος Ερμόν) στα βόρεια κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν.

Ένα πρώτο σημαντικό σημείο είναι ότι οι Ιρανικές επιθέσεις πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών πραγματοποιήθηκαν ενώ το δίκτυο αεράμυνας του ισραηλινού καθεστώτος ο περίφημος "θόλος" ήταν στην πιο προετοιμασμένη κατάσταση και όλες οι στρατιωτικές πληροφορίες μάχης του καθεστώτος, από αμυντικά συστήματα έως μαχητικά αεροσκάφη, κινητοποιήθηκαν 100% για την αντιμετώπιση των επιθέσεων του Ιράν.

Επιπλέον, όλες οι στρατιωτικές δυνατότητες των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, όπως  για παράδειγμα η Ιορδανία, ήρθαν επίσης σε βοήθεια του ισραηλινού καθεστώτος.

Η πυραυλική επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ πέρα από το ότι αποτέλεσε μια κρίσιμη καμπή στις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή, αποκάλυψε και τις αδυναμίες των Ισραηλινών.

Όπως αναφέρουν στρατιωτικοί αναλυτές, η κλίμακα της επίθεσης του Ιράν, η ποικιλία των τοποθεσιών που στόχευσε και τα όπλα που χρησιμοποίησε, ανάγκασαν το Ισραήλ να αποκαλύψει την πλειονότητα των αντιπυραυλικών τεχνολογιών που έχουν οι ΗΠΑ και οι Ισραηλινοί σε όλη την περιοχή.

Με άλλα λόγια οι Ιρανοί πιθανότατα έχουν τώρα σχεδόν έναν πλήρη χάρτη του πώς μοιάζει το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας του Ισραήλ, καθώς και πού στην Ιορδανία και στον Κόλπο έχουν εγκαταστάσεις οι ΗΠΑ.

Από την άλλη πλευρά, όλες οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από το έδαφος του Ιράν και συντονίστηκαν με  τους άλλους άξονες των χωρών αντίστασης, όπως το Ιράκ και η Υεμένη, ώστε οι δυνάμεις στις χώρες αυτές  να μην πραγματοποιήσουν εκτεταμένες επιθέσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Στην πραγματικότητα, το Ιράν δεν χρησιμοποίησε τις δυνατότητες της αντίστασης στο Ιράκ και την Υεμένη με τις οποίες θα μπορούσε να προκαλέσει "κορεσμό" στα αμυντικά συστήματα του Ισραήλ !

«Μα καλά, είστε με τους Αγιατολάδες;»

Του Θέμη Τζήμα

Η απάντηση είναι απλή: ναι, είμαστε με τους “Αγιατολάδες” –δηλαδή με το Ιράν– και υπήρξαμε και με όλους τους υπολοίπους.

Το πρόβλημα δεν είναι με τη δική μας απάντηση, αλλά με την ερώτηση. Η όποια ερώτηση σχετικά με το με ποιον είναι ο καθένας, εκτός ιστορικού πλαισίου είναι αφελής αν δεν είναι δόλια.

Αντιθέτως, κάθε συνειδητός πολίτης και πολιτική δύναμη, που επιδιώκει να αναγιγνώσκει την πραγματικότητα διαυγώς, ιδίως δε κάθε σοσιαλιστής, κομμουνιστής, δημοκράτης και εν τέλει ανθρωπιστής οφείλει να τοποθετείται πάνω στην πρωτεύουσα αντίθεση, χωρίς να παραγνωρίζει και τις δευτερεύουσες βεβαίως.

Με άλλα λόγια είναι άλλη η απάντηση και εν τέλει άλλο το νόημα του ερωτήματος “είστε με τους αγιατολάδες”- εν προκειμένω- αν απέναντί τους βρίσκεται μια σοσιαλιστική ή μια έστω πατριωτική, δημοκρατική αντιπολίτευση και τελείως διαφορετικό, τόσο το ερώτημα, όσο και η απάντηση όταν απέναντί τους βρίσκονται οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, οι τζιχαντιστές ή δυνάμεις που υπό το πρόσχημα της δημοκρατίας κινούνται υπό την καθοδήγηση των προαναφερθεισών, εξωτερικών δυνάμεων.

Και είναι άλλη η απάντηση διότι όσο και αν ενοχλεί, το ζήτημα του ιμπεριαλισμού παραμένει το κεντρικότερο, το κατεξοχήν ζήτημα των διεθνών σχέσεων αλλά και των εσωτερικών εξελίξεων στην πλειοψηφία των κρατών και των κοινωνιών, επειδή βιώνουν σχέσεις εξάρτησης.

Αυτά τα, αρκετά γνωστά κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, όταν η από- αποικιοποίηση συγκλόνιζε τον κόσμο, φέρνοντας στο προσκήνιο λαούς περιθωριοποιημένους και δίνοντας στον πατριωτισμό το προοδευτικό του πρόσημο, έγινε μεγάλη και εν πολλοίς πετυχημένη προσπάθεια να λησμονηθούν κατά τη σύντομη “pax americana” του ’90.

Καταστροφική η δολοφονία του Κασέμ Σολεϊμανί

Giorgos Rakkas

Καταστροφική η δολοφονία του Κασέμ Σολεϊμανί, λαϊκού ήρωα* όχι μόνον της Περσίας, αλλά και ολόκληρου του σιιτικού κόσμου.

Οι ΗΠΑ, που παραγνωρίζουν τις εθνοθρησκευτικές πραγματικότητες της Μέσης Ανατολής, διαπράττουν ένα εγκληματικό σφάλμα διαρκείας από το 1992 --και σε ό,τι μας αφορά: Σπεύδουν στην αποδόμηση όλων των εσωτερικών ανταγωνιστών της Τουρκίας στον μουσουλμανικό κόσμο, αρχικώς του Ιράκ, έπειτα της Συρίας, της Λιβύης, και τώρα του Ιράν.


Δημιουργούν έτσι τις προϋποθέσεις για την τουρκική πρωτοκαθεδρία στο εσωτερικό του μουσουλμανικού κόσμου, και ταυτόχρονα, για την πόλωση όλων των μεσανατολικών αντιπαραθέσεων σε μια σύγκρουση Ανατολής και Δύσης.

Το μόνο που καταφέρνουν όμως με αυτήν την πολιτική είναι να διαμορφώνουν ολόενα και πιο αρνητικούς συσχετισμούς για τις ίδιες...

========
*Στρατιωτική προσωπικότητα εφάμιλλη του Σουλεϊμανί δεν υπάρχει άλλη στην περιοχή μας (ίσως και στον κόσμο).

Μιλάμε για έναν άνθρωπο που πρωταγωνίστησε σε όλα τα πεδία των μεσανατολικών συγκρούσεων από το 1980 μέχρι σήμερα με απίστευτη αυταπάρνηση, και τεράστια αίσθηση πατριωτικού καθήκοντος. Λίγα χρόνια πριν, θα τραυματιστεί συμμετέχοντας στην πρώτη γραμμή της μάχης για την απελευθέρωση του Χαλεπιού από τους τζιχαντιστές στη Συρία, αυτός, ένας πολυγαλονάς στρατηγός της ηγεσίας των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων.

Δεν είναι τυχαίο, ως προς τα προσόντα και τις δυνατότητές του, ότι ακόμα και αυτές οι ΗΠΑ που χθες τον δολοφόνησαν, αυτόν ζητούσαν για να συνεργαστούν στο πλαίσιο της βραχύβιας συμμαχίας τους με το Ιράν εναντίον των Ταλιμπάν το 2001 στο Αφγανιστάν.

Η Ιερουσαλήμ, ο Τραμπ, ο Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν και στο βάθος το Ιράν

Ο Τραμπ βάζει φωτιά στη Μέση Ανατολή

Του Κωνσταντίνου Γεώρμα 

Η ανακοίνωση του Τραμπ για μεταφορά της πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ιερουσαλήμ και η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ δεν ήταν κάτι που ήρθε ξαφνικά. Όπως είναι γνωστό ήδη εδώ και δύο μήνες, ο διάδοχος του θρόνου της Σαουδικής Αραβίας, ο οποίος είναι ο ντε φάκτο ηγέτης της χώρας, είχε καλέσει τον Αμπάς για να του εκθέσει το σχέδιο που ανέπτυξε μαζί με τον φίλο του, και γαμπρό του Τραμπ, Τζάρεντ Κούσνερ. Το σχέδιο είναι απλό και αποτελεί, όπως αρέσκεται να λέει ο ίδιος ο Τραμπ, τη «συμφωνία του αιώνα».

Α ς δούμε το σχέδιο των δύο νεαρών: Οι Παλαιστίνιοι θα πάρουν για πρωτεύουσά τους ένα …προάστιο της Ιερουσαλήμ, το οποίο απέχει τέσσερα χιλιόμετρα από την παλιά πόλη, το Αμπού Ντις. Μάλιστα, το Αμπού Ντις διαχωρίζεται με τείχος, από την υπόλοιπη πόλη. Όσον αφορά τη Δυτική Όχθη, η «συμφωνία του αιώνα», όπως την προωθούν οι Σαουδάραβες και οι Ισραηλινοί, αφήνει ανέπαφους όλους τους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη και το τείχος δημιουργώντας έτσι ένα περίεργο μόρφωμα κράτους, το οποίο θα αποτελείται από μικρά οικιστικά σύνολα που θα διασυνδέονται απλώς με δρόμους, ενώ η κρατική κυριαρχία θα είναι … «ηθικού τύπου», ό,τι και εάν σημαίνει αυτό!1 Όσο δε για τη Γάζα, το κύριο ζητούμενο είναι απλώς ο αφοπλισμός των ένοπλων ομάδων, στον βαθμό που το σχέδιο για …μεταφορά τους στη χερσόνησο του Σινά μάλλον παρουσιάζει δυσκολίες.