ΓΕΡΑΣΑΝ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ;;;

Σαριδάκης Μάνος 

Επέστρεψαν επιτέλους στη Γη οι αστροναύτες Σούνι Ουίλιαμς και Μπουτς Ουίλμορ που είχαν εγκλωβιστεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για εννέα μήνες, καθώς το διαστημόπλοιο που θα τους μετέφερε πίσω υπέστη βλάβη. Παρόλα αυτά, αυτές οι 286 ημέρες στο Διάστημα τούς “γέρασαν” σχεδόν μια δεκαετία!!

Οι αστροναύτες χάνουν γρήγορα μυϊκή μάζα επειδή δεν χρησιμοποιούν τους μύες τους για να στηρίξουν το βάρος τους, και χάνουν περίπου τη μισή του δύναμη. Επιπλέον, το αβαρές σώμα τους επιβαρύνει την υγεία των οστών, και χάνουν 1% της οστικής τους μάζας ανά μήνα.  Παράλληλα, τα πόδια και τα πέλματα χάνουν μάζα και φαίνονται πιο λεπτά («πόδια της κότας»). 

Το έντονο στρες στο Διάστημα μπορεί να κάνει τα μαλλιά λευκά.

Οι αστροναύτες χάνουν σημαντικό ποσοστό του σωματικού τους λίπους (αυτό είναι πολύ κακό για έναν ήδη γυμνασμένο άνθρωπο χωρίς περιττά κιλά). 

Επίσης χάνουν περίπου το 20% των υγρών του σώματός τους στο Διάστημα. 

 

Η καρδιά, η οποία δεν χρειάζεται να αντλεί αίμα κόντρα στη βαρύτητα, αποδυναμώνεται έντονα, με συνέπεια καρδιακές αρρυθμίες. Επιπλέον, στο Διάστημα ο όγκος του αίματος μειώνεται και ο τρόπος ροής του αίματος αλλάζει, και μπορεί να προκληθούν θρόμβοι. Τα υγρά του σώματος δεν αποστραγγίζονται εύκολα, οπότε το πρόσωπο πρήζεται.

Η συγκέντρωση υγρών στο σώμα μπορεί να αλλάξει το σχήμα των βολβών των ματιών των αστροναυτών και να εξασθενίσει την όρασή τους, ενδεχομένως για πάντα. Οι αστροναύτες αναφέρουν επίσης αίσθημα συμφόρησης και μειωμένη αίσθηση της όσφρησης.

Παγκόσμια ημέρα μαθηματικών

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Παγκόσμια ημέρα μαθηματικών σήμερα...ας μνημονεύσουμε έναν "άγνωστο" Έλληνα,που στην Αμερική τον τίμησαν πως του άρμοζε.

Και ας είναι μακροσκελής η ανάρτηση,το ελάχιστο που του πρέπει...

Όταν ρώτησαν κάποτε τον πατέρα της Θεωρίας των Κατηγοριών, τον σπουδαίο πολωνο-αμερικανό μαθηματικό Samuel Eilenberg, αν υπάρχει σύγχρονος Έλληνας μαθηµατικός στο μέγεθος ενός Ευκλείδη ή Αρχιµήδη, εκείνος απάντησε αμέσως χωρίς να το σκεφτεί: «Φυσικά, ο ‘‘Πάπα’’!».

Ο "Πάπα"ήταν ο Χρήστος Παπακυριακοπουλος,από τα μεγαλύτερα μαθηματικά μυαλά του 20ου αιώνα.

Τον «Πάπα» τον ήξεραν όλοι στις ΗΠΑ, καθώς εκεί θα περνούσε πάνω από 25 χρόνια κλεισμένος στο γραφειάκι του στο Πρίνστον ψάχνοντας να λύσει το μεγαλύτερο και πιο επίμονο μαθηματικό πρόβλημα όλων των εποχών, τη σπαζοκεφαλιά που άφησε ο Πουανκαρέ στις διάνοιες του μέλλοντος.

Ενας ερημίτης που αφιέρωσε ζωή και καριέρα στη μεγάλη του αγάπη, την τοπολογία. 

Εσωστρεφής, αντικοινωνικος ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε και ανέπνεε αποκλειστικά για τα μαθηματικά. 

Η ζωή του παρέμεινε μάλιστα κλασικό ανέκδοτο του Πρίνστον, του κορυφαίου αμερικανικού πανεπιστημίου στο οποίο θα περνούσε ο Παπακυριακόπουλος τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής του, καθώς τέτοιον εκκεντρικό τύπο δεν είχαν γνωρίσει άλλοτε εκεί στις ΗΠΑ.

«Πάπα» και Edwin Moise ήταν οι δυο μεταπτυχιακοί φοιτητές του Πρίνστον που έβαλαν στόχο ζωής να λύσουν την Εικασία. 

Ο ΤΡΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Κοιμήθηκε το 2000.

Ο τρελό –Γιάννης ζούσε σε μία φτωχική γκαρσονιέρα που κληρονόμησε από τη μητέρα του σε μία πολυκατοικία 20 συνολικά διαμερισμάτων. Εργαζόταν στο φούρνο της γειτονιάς του και έπιανε δουλειά ξημερώματα.

Από το φούρνο που εργαζόταν συνήθιζε να γεμίζει δυό σακούλες με ψωμιά και κουλούρια καθημερινά και έτρεχε να τα μοιράσει.. 

-«Να είπα να σας φέρω λίγο ζεστό ψωμί, δώρο του κυρ -Αποστόλη του φούρναρη για να τον μνημονεύετε στις προσευχές σας», έλεγε.

Η αλήθεια ήταν ότι ο τρελό -Γιάννης διέθετε κάθε μήνα ένα μεγάλο μέρος του μισθού του για την τροφοδοσία σε ψωμί των φτωχών της γειτονιάς του.

 Στον κυρ-Αποστόλη έλεγε πως εξυπηρετεί λίγους φίλους αρρώστους και πως τάχα πληρώνεται για αυτό.

Πώς γνώριζε όμως τους φτωχούς της γειτονιάς του;

Να, είχε τη συνήθεια να χτυπά αδιάκριτα τα κουδούνια όχι μόνο της πολυκατοικίας του αλλά και των διπλανών πολυκατοικιών.

Αυτοσυστηνόταν σ’ όλους και τους ρωτούσε αν χρειάζονταν κάτι να τους εξυπηρετήσει.

Νόαμ Τσόμσκι: Ο φιλόσοφος της Αλήθειας χάνει τη φωνή του

Στα 95 του χρόνια, ο θρυλικός Αμερικανός φιλόσοφος και καθηγητής Noam Chomsky έχασε την ικανότητα να μιλάει και να γράφει. Αυτό σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής - ο «θρόνος του λόγου» από τον οποίο εξέθεσε άφοβα τα παγκόσμια συστήματα είναι τώρα σιωπηλός. 🌍

Μερικές από τις πιο δυνατές λέξεις του ζουν:

• "Δεν υπάρχει φτωχή χώρα. Υπάρχει μόνο ένα αποτυχημένο σύστημα στη διαχείριση πόρων. ”

• "Κανείς δεν θα βάλει την αλήθεια στο μυαλό σου. Είναι κάτι που πρέπει να ανακαλύψεις μόνος σου. ”

• "Αν θέλεις να κατακτήσεις έναν λαό, δημιούργησε έναν φανταστικό εχθρό που φαίνεται πιο επικίνδυνος από εσένα, τότε γίνε ο σωτήρας του. ”

• «Τα δικαιώματα δεν παραχωρούνται. Παίρνονται με τη βία. ”

• "Υπάρχει ένας σκοπός στην διαστρέβλωση της ιστορίας και να την κάνεις να φαίνεται ότι οι μεγάλοι άνδρες τα έκαναν όλα. Είναι ο τρόπος που διδάσκεις στους αδύναμους ανθρώπους ότι πρέπει απλά να περιμένουν έναν σπουδαίο άνθρωπο να τους σώσει. ”

Γιώργος Ιωάννου, Το τέλος του μυθιστορήματος της ζωής του, το απωλεσθέν μυθιστόρημά του, η υπαρξιακή έκκλησή του

Σαράντα χρόνια από την κοίμηση του

από Στέλιος Κούκος

Ποιος το περίμενε εκείνο τον καιρό, εκείνες τις μέρες, στις 16 Φεβρουαρίου του 1985, πως θα τελείωνε τόσο απότομα η δημιουργική ζωή του λαμπρού, μεγάλου και πολυπράγμονα συγγραφέα Γιώργου Ιωάννου;

Ποιος το φανταζόταν να έφτανε το όλο δημιουργικό μυθιστόρημα της ίδιάς της ζωής του σ' αυτό το αναπάντεχο τέλος -και τόσο ξαφνικά!

Κανείς δεν το περίμενε. Ήταν ένα πραγματικό σοκ. Ή για να το φέρουμε στα μέτρα της συγγραφή ή του κινηματογραφικού σεναρίου έμοιαζε σαν ο συγγραφέας ή ο σκηνοθέτης να είχε δυσκολία να κλείσει δημιουργικά, εμπνευσμένα και ποιητικά το έργο του και το τέλειωνε όπως όπως.

Για να μην πω βίαια εξουδενώνοντας πρωταγωνιστή, αναγνώστες και λοιπό κοινό!

Όπως και να το κάνουμε αυτό που παρακολουθούσαμε εκείνες τις μέρες και τέλειωνε τόσο βίαια, σχεδόν μπροστά στα μάτια μας δεν ήταν ένα έργο φαντασίας και τέχνης, αλλά η πορεία και το έργο μιας ολόκληρης ζωής.

Και αυτό, επαναλαμβάνω ήταν ένα φοβερό σοκ, για όλους!

Τώρα, απέμενε μόνον η έλευσή του από την Αθήνα στην γενέτειρα Θεσσαλονίκη, η εξόδιος ακολουθία στον καθεδρικό ναό της του Θεού Σοφίας, και η οδυνηρή στιγμή της ταφής του στα κοιμητήρια της Αναστάσεως της Κυρίου, στην περιοχή της Θέρμης.

Μαριανίνα Κριεζή

Γεννήθηκα στο Ψυχικό. 

Τα παιδικά μου χρόνια ήταν καλά.

Όταν ήθελα να μιλήσω

μίλαγα με ομοιοκαταληξίες.

Ο πατέρας μου 

δε με πήγε σε ψυχίατρο.

Άρχισε να μου διαβάζει ποιήματα

και να μου βάζει ν' ακούω Βάγκνερ.

Μου διάβαζε Μολιέρο 

και όταν του έλεγα: ''Μπαμπά 

δεν καταλαβαίνω τίποτα'', μου 'λεγε 

''Δεν πειράζει, 

ακούς τη μουσική της γλώσσας.''

Ήθελα να γίνω ηθοποιός αλλά 

δεν έγινα γιατί - κάθε φορά που το

ανέφερα - λιποθυμούσε η μάνα μου.

Πέρασα στη Φιλοσοφική. 

Παρακολούθησα δύο χρόνια.

Δεν άντεξα παραπάνω.

Συνέχισα στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Σκηνογραφία.

Έφυγα για το Παρίσι 

όπου έκανα σχέδιο υφάσματος. 

Ηλίας Κοστοπαναγιωτου...ο γιατρός των φτωχών

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Ηλίας Κοστοπαναγιωτου...ο γιατρός των φτωχών στη Φωκιδα για 50 χρόνια.

Το 2015 εκλεχθηκε στη μονοεδρικη θέση του βουλευτή του νόμου(ΣΥΡΙΖΑ).

Το ήθος του -που το γνωρίζει όλη η περιοχή- δεν του επιτρέπει να δεχτεί τα βουλευτικά οφιτσια όπως αυτοκίνητο,

προσωπική φρουρά, βουλευτικες ατέλειες,δάνεια. 

Μόνος του τίτλος που αποδεχόταν,ήταν το "γιατρός των φτωχών "

Όταν τον είχαν ρωτήσει γιατί δεν προσλαμβάνει τον γιο του στη δούλεψή του-καθως ήταν άνεργος και αναγκάστηκε να μπαρκαρει-,είχε απαντήσει 

πως θα ήταν ο τελευταίος που θα προσλαμβανόταν μόνο  στην περίπτωση που δεν θα υπήρχε ούτε ένα άνεργο παιδί στο νομό του.

Έφυγε  πριν δύο μέρες στα 81 χρόνια του και το κοινοποίησε η σύντροφος του .

Νιώθω τη χρεια να κοινωνήσω το φευγιο ενός άξιου Ανθρώπου και συμπολίτη μου,κάτι που θα έπρεπε να το έχει πράξει η οργανωμένη "κοινωνία της ενημέρωσης".

Στο Φως, γιατρέ των φτωχών...στο Φως

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/1F7mo5fUxo/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή

Τον Ιούλιο του 1935

ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή

έδινε μία διάλεξη 

κατά την πορεία της οποίας 

έπρεπε να κάνει μνεία

του Θεωρήματος Καραθεοδωρή. 

Η μετριοφροσύνη του, όμως,

δεν του επέτρεπε να πει:

''Σύμφωνα με το Θεώρημα 

που φέρει το όνομά μου'', 

ή ''Σύμφωνα 

με το Θεώρημα Καραθεοδωρή.''

Αφού, λοιπόν, σκέφτηκε λίγο, 

είπε:

''Σύμφωνα με το Θεώρημα 

που έχω την τιμή να φέρω

το όνομά του...'' 

Γεώργιος Αναστασίου

Σαν σήμερα, το 1950, έφυγε από τη

ζωή, ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή. 

.................................................................

Πηγή:https://www.facebook.com/share/p/1GqRs1UVbp/

Εφημερίδα  Ελευθεροτυπία

ΠΗΓΗ: 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ:

"Πέρασα απίστευτες φτώχειες που δε με ενοχλούσαν καθόλου. Ξέρεις τι είναι να πηγαίνεις στο σπίτι σου 11 χιλιόμετρα μακρυά με τα πόδια και να σου την πέφτουν λύκοι;

Αφού, αναγκαζόμουν να κυκλοφορώ με ένα σπαθί!

Μεγάλωσα σε μια γειτονιά που ήταν καταπληκτική, ανάμεσα στη στάση Κολόμβου και στο διοικητήριο, με αλάνες γύρω γύρω, με άλογα –επειδή όλες οι μεταφορές γίνονταν με κάρα- με μια φέτα ψωμί και έπαιζα όλη μέρα. Έτρεχα κι έπαιζα και μπάλα ,έτρεχα κι έπαιζα... Να οικειοποιηθώ τον κόσμο.

Για να μην αλητεύω τα καλοκαίρια με έβαζε ο μπαμπάς μου σε δουλειές, και έτσι απέκτησα δεξιότητες σε διάφορες τέχνες που βέβαια μου βγήκαν σε καλό γιατί το να χτίσεις ένα στούντιο ηχογραφήσεων ήθελε από όλα.

Όλα περνούσαν από το χέρι μου.

Ήθελε ξυλουργικά, χτισίματα, ηλεκρολογικά, ηλεκτρονικά.

Το στούντιο Αγροτικόν υπάρχει ακόμα…

Τι στιγμές να θυμηθώ; Είχαμε καταπληκτικές στιγμές δημιουργίας πρώτα από όλα. Επειδή το στούντιο αποτέλεσε έναν πυρήνα και μαζεύονταν εκεί όλοι, προσέφεραν και ιδέες και παιξίματα.

Αννα Συνοδινού 21.11.1927- 7.1. 2016

του Λαμπόγλου Βασίλη

Η κα Άννα με κάπα μάλλινη βοσκού ριγμένη στον ώμο χαράματα μόνη στην Επίδαυρο απαγγέλλει.

Ένα 6χρονο πιτσιρίκι από το διπλανό Λιγουριό την περνάει για την Παναγιά και κάνει το σταυρό του.
Άνοιξη της μεταπολίτευσης αργά το βράδυ στο μικρ καμαρίνι της Πανεπιστημίου 7, κουρασμένη απο παράσταση, της Μαριάννα Πινέδα του Λόρκα, με ένα βυσσινί φουστάνι, να διαβάζει εφηβικά ποιήματα και να δινει σοφές συμβουλές σ' ενα 14χρονο αδύνατο αγόρι.

Φεύγοντας του χαρίζει τα άπαντα του Διονυσίου Σολωμού.

 
Η κα Αννα χρόνια μετά, αξεπέραστα αξιοπρεπής και ταυτόχρονα ενοχλητικά μαχητική για τις αξίες και τα πιστεύω της, να ποδοπατά αγέρωχα επιθετικούς προσδιορισμούς που της προσάπτουν όπως "συντηρητική θεούσα" με το ήθος και την καθαρότητα του ανθρώπου που δεν χρειάζεται να αποδείξει σε κανέναν τίποτε.

 
Έφυγε σαν χθες, ήσυχη ότι δεν πρόδωσε. Σίγουρη ότι έκανε ο,τι μπορούσε.

 
Αναρωτιέμαι πόσοι στο τέλος της ζωής τους θα μπορούν να πουν το ίδιο...

 

- Η Αννα Συνοδινού αποχαιρετά στο ξόδι της Αντιγόνης Βαλάκου τον Νοέμβρη του 2013.

-Της προσάπτουν πως ήταν "αντισυναδελφικη"...

Καθώς το 1984 στην "Άλκηστις" του Χουβαρδά (νομίζω),οι διαμαρτυρίες της(για την "ριζοσπαστική"σκηνοθετική απόδοση του έργου )έγειραν την αντίδραση του μισού θεατρικού κοινού με αποτέλεσμα μια επεισοδιακή παράσταση.
Στέκομαι στη φράση του Τέλλου...

"Εφυγε σαν χθες, ήσυχη ότι δεν πρόδωσε. Σίγουρη ότι έκανε ο,τι μπορούσε.

 
Αναρωτιέμαι πόσοι στο τέλος της ζωής τους θα μπορούν να πουν το ίδιο... ".

-Αυτη η αστική δεξιά της Συνοδινού,του Εμπειρίκου,του Ελύτη,του Χόρν...πόσο ξεγυμνώνει το "εκσυγχρονιστικό" νεοφιλελεύθερο κυβερνητικό εξαμβλωμα του σήμερα ...

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/idiotropoulis/posts/pfbid0DgFsSUvGPMRmb9MNeh2qUsU5cNsmDpxLPZAeiSbvUMnvX45Me9B22JRLPude63h1l
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

"Mind the Gap".

Ο Οswald ήταν απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας Δραματικών Τεχνών της Αγγλίας. Ηθοποιός κυρίως του θεάτρου, είχε εγκαταλείψει την υποκριτική και εργαζόταν σε μια εταιρεία που οργάνωνε ταξίδια και κρουαζιέρες. 

Γνωρίστηκε με την Margaret, μια Αγγλίδα γιατρό σε ένα από αυτά, το 1992 στο Μαρόκο.

Ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν αλλά δυστυχώς ο μεγάλος έρωτας της ζωής της Μάργκαρετ πέθανε το 2007.

Μια μέρα λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2012, η Μάργκαρετ πλησίασε το προσωπικό στο σταθμό του μετρό Embankment. 

Τους ρωτούσε φανερά αναστατωμένη, πού είχε πάει η φωνή.

«Η φωνή;», δεν ήταν σίγουροι οι άνθρωποι τι εννοούσε.

«Η φωνή» είπε κάποια στιγμή η Μάργκαρετ. «Η φωνή του ανθρώπου που λέει "Mind the Gap".

«Mην ανησυχείτε» της εξήγησαν, «είναι το νέο ψηφιακό σύστημα, νέες φωνές για περισσότερη ποικιλία».

Κενό. 

Το προσωπικό τη ρώτησε αν ήταν καλά.

«Αυτή η φωνή» τους είπε η Μάργκαρετ, «ήταν του άντρα μου».

Ο Όσγουολντ δεν έγινε διάσημος από την θεατρική του καριέρα, αλλά μέχρι και πριν ψηφιοποιηθεί ο ήχος που ακούγεται στις πλατφόρμες (της Northern line) του μετρό του Λονδίνου ήταν η φωνή του “Mind the gap”.

Κωστής Μοσκώφ – Ο διανοητής και ποιητής που αρνήθηκε την κοινωνική του προέλευση

Συγγραφέας, ποιητής, ιστορικός, δοκιμιογράφος, δημοσιογράφος, θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της αριστερής διανόησης και της μεταπολεμικής λογοτεχνίας στην Θεσσαλονίκη.

Κατιούσα

Ποιοι βγήκαν των Βαΐων
να με δεχτούν;
Ποιοι με άλειφαν μύρο τη ματιά τους
τις παραμονές των Αγίων;
Ριπές οι μνήμες – χαρακιές
και το μπλουτζίν αγριεμένο.

Αυτό το μήνα η πανσέληνος
είναι τυφλή
στον τόπο μου ξένος
ούτε Αφέντης ο Θεός
ούτε ο Αγαπημένος…

Συγγραφέας, ποιητής, ιστορικός, δοκιμιογράφος, δημοσιογράφος, θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της αριστερής διανόησης και της μεταπολεμικής λογοτεχνίας στην Θεσσαλονίκη.

Ο Κωστής Μοσκώφ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 15 Νοέμβρη του 1939, από μεγαλοαστική οικογένεια καπνεμπόρων. Από μικρή ηλικία όμως, διαβάζοντας βιβλία αναφερόμενα σε σοσιαλιστικές ιδέες, εντάσσεται το 1956 στους Λαμπράκηδες.

Υπήρξε δημοτικός σύμβουλος στη Θεσσαλονίκη και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ, πηγαίνοντας αντίθετα στην κοινωνική θέση της οικογένειάς του. Ήταν διευθυντής του Κέντρου Μαρξιστικών Μελετών και σύμβουλος του Υπουργείου Πολιτισμού.

Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Νομικά, και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, Ιστορία, Κοινωνιολογία και Φιλοσοφία.

Το 1969 επιστρέφει στην Ελλάδα και το 1972 γίνεται η έκδοση του βιβλίου του “Η εθνική και κοινωνική συνείδηση στην Ελλάδα – Ιδεολογία του μεταπρατικού χώρου”.

Το 1974 εκδίδει το βιβλίο “Θεσσαλονίκη, τομή της μεταπρατικής πόλης”, που για πρώτη φορά στα χρονικά της Ελληνικής Ιστοριογραφίας, αναφέρεται στην “Φεντερασιόν”, την Εργατική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία που ιδρύθηκε το 1909 στη Θεσσαλονίκη.

Το 1985 κυκλοφόρησε το βιβλίο “Εισαγωγή στην ιστορία του κινήματος της εργατικής τάξης – Η διαμόρφωση της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης στην Ελλάδα”.

Το 1978 εκδίδει τη μελέτη του “Η κοινωνική συνείδηση στην Ποίηση της Θεσσαλονίκης”. Ακολουθούν τα έργα του, “Η πράξη και σιωπή – Τα όρια του Έρωτα και της Ιστορίας” (Δοκίμια – 1983).

Άλλα έργα του:

Ποιήματα (1989), Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (ποιήματα – 1989), Αραβική Ποίηση και Εβραϊκή Ποίηση (μετάφραση).

Ζαν-Νικολά-Αρτύρ Ρεμπώ

Του Μπάμπη Ανδριανόπουλου 

Έκλεισε τους λογαριασμούς του με την ποίηση στα είκοσί του

Συνέχισε τους λογαριασμούς με τη ζωή ως τα τριαντεπτά του

Ως τις 10 Νοεμβρίου του 1891

Πάντα πλάνης και ανέστιος

Μαζί με το σαράκι του, αυτό που (περι)γράφει ο Αλκαίος

Με την παντοτινή βροχή στη μνήμη (του) ...

  "Η βροχή που βρέχει τα πάντα"

η βροχή που βρέχει για πάντα

χωμάτινες υγρές καρδιές

μέσα από το τζάμι που θολώνει

και στάλες,

δροσερές στάλες που πίνουν το φθαρτό

Όχι

Δεν ήρθα εδώ να περιμένω

Η ζωή έχει χώμα που μυρίζει άστρα

έχει την 

ύλη αδιάφορη 

στο ξεχασμένο κοχύλι

πάνω στις σπείρες που διαγράφεται το νέφος

η πόλη 

κι ο δρόμος

Όχι

Δεν εξελίσσομαι από τους καθορισμούς τους

Μια δύναμη με ωθεί στο ανείπωτο

στο έγκλημα το ποιητικό

εκεί που θα υπάρχω απλά για να υπάρχω

ακούγοντας

τις μελωδίες που έφτιαξα εγώ για τον κόσμο

μέσα στον κόσμο

Βαγγέλης Πισσίας, Προσωπική μαρτυρία: Αίγυπτος – Ελλάδα – Παλαιστίνη – Καράβι για τη Γάζα

από

 Αντίφωνο

 -

7 Μαρτίου 2024

Τα βίντεο που ακολουθούν είναι από μια πρώτη συζήτηση του Βαγγέλη Πισσία με τον δημοσιογράφο Κώστα Ράπτη και τον συνεργάτη του Αντιφώνου, θεολόγο Βασίλη Ξυδιά. Πρόκειται για μια σημαντική προσωπική κατάθεση για άγνωστες πτυχές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, μέσα πάντα από το προσωπικό βίωμα του κεντρικού μας συνομιλητή.

Βαγγέλης Πισσίας, προσωπική μαρτυρία –Α΄ μέρος: Αίγυπτος – Ελλάδα – Παλαιστίνη Συζήτηση με Κώστα Ράπτη και Βασίλη Ξυδιά

Τα παιδικά χρόνια του Βαγγ. Πισσία στην Αίγυπτο: μνήμες από την εκεί ελληνική αριστερά, το κίνημα του Νάσερ, οι σχέσεις του νασερικού καθεστώτος με τους Έλληνες. | Σπουδές στην Ελλάδα. Η πρώτη πολιτικοποίηση: ένας νασερικός στην ελληνική αριστερά. Η δικτατορία, η αντιδικτατορική δράση, οι σπουδές στο εξωτερικό. | Οι πρώτες επαφές με την παλαιστινιακή αντίσταση.

 

Βαγγέλης Πισσίας, προσωπική μαρτυρία – Β΄ μέρος: Καράβι για τη Γάζα
Συζήτηση με Κώστα Ράπτη και Βασίλη Ξυδιά 

Οι σχέσεις του Βαγγ. Πισσία με την Παλαιστίνη και ειδικά με την περιοχή της Γάζας. Συντονιστής του 1ου Ευρωπαϊκού Προγράμματος Τεχνικής Βοήθειας στα Παλαιστινιακά Εδάφη. Συμμετοχή ως Ευρωπαίος Παρατηρητής στις εκλογές του 2006. Παρουσία στην αποκλεισμένη και πολιορκούμενη Γάζα. | «Ένα Καράβι για τη Γάζα». Η ιδέα για το Καράβι. Η προετοιμασία του σχεδίου. Συμμετοχή ακτιβιστών από όλο τον κόσμο. Γιατί υπάρχει στην Ελλάδα η εντύπωση πως το «Καράβι για τη Γάζα» ήταν υπόθεση τουρκική. Ποια ακριβώς ήταν η συμμετοχή των Τούρκων. Ο ρόλος του ελληνικού κράτους.

 

Βαγγέλης Πισσίας, προσωπική μαρτυρία: για τον Κ. Κυρτάζογλου και τον Θ. Ζιάκα Από την συζήτηση με Κώστα Ράπτη και Βασίλη Ξυδιά

Βαγγέλης και Αγγέλα Παπάζογλου"Τα πουλιά δεν κελαηδούν όταν νυχτώσει"...

Χρήστος μπουρνέλης

Τον Νοέμβρη του 1899 γεννιέται στην Σμύρνη η Αγγέλα Παπάζογλου. 

Ανήκε σε σημαντική οικογένεια μουσικών. O πατέρας της Δημήτριος Μαρωνίτης (ή Χιωτάκης) ήταν ξακουστός σαντουρίστας, κοντά του θα μάθει να παίζει βιολί και σαντούρι… Η Αγγέλα ανέβηκε στο πάλκο σε ηλικία 11 ετών, δίπλα στον πατέρα της.

Όμως, το μεγάλο χάρισμα της Αγγέλας ήταν η φωνή της. Δεν είχε κλείσει καλά-καλά τα 17 της και τα καφέ-αμάν της Σμύρνης τσακώνονταν ποιο θα την πρωτοκλείσει για δουλειά: Τζίτζικας, Αράπογλου, Αυταράς... Μέχρι το Κορδελιό έφτασε η φήμη της.

Με τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, ανάμεσα σε τόσους και τόσους πρόσφυγες που έφυγαν κυνηγημένοι από την Μικρασία, ήταν και η οικογένεια του "Χιωτάκη" η οποία εγκαθίσταται στην Κοκκινιά.

Για να βοηθήσει την οικογένειά της να επιβιώσει, η Αγγέλα συνέχισε να τραγουδά στα κέντρα του Πειραιά και των προσφυγικών συνοικισμών. Έτσι, το 1924 πιάνει δουλειά στο κέντρο τού Θεόφραστου, στις Τζιτζιφιές. Στην ορχήστρα του Θεόφραστου συμμετέχει ένας άλλος σμυρνιός μουσικός που έφτασε ως πρόσφυγας στην Ελλάδα και ζούσε στη Κοκκινιά.

Ο μουσικός αυτός ήταν σχεδόν μονίμως σοβαρός, άτομο με αρχές που δεν τις παρέβαινε ποτέ και με οποιοδήποτε μάλιστα κόστος, πρότυπο μιας αληθινής μάγκικης αισθητικής. Γι' αυτό του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι "Αγγούρης", δηλαδή "ανυπότακτος", "ασυμβίβαστος", "δύσκολος", "ζόρικος". Το κανονικό του όνομα ήταν Βαγγέλης Παπάζογλου.

Την πρώτη φορά που άκουσε την Αγγέλα να τραγουδάει την ερωτεύτηκε. Την πλησίασε και της δήλωσε καθαρά και ξάστερα: "σ' αγαπώ και θα σε πάρω γυναίκα μου". Στα 25 της πια και δίχως προίκα, ο Βαγγέλης ήταν θείο δώρο για την Αγγέλα που τον ερωτεύτηκε. Μόνο που σύντομα την μεγάλη χαρά διαδέχτηκε μια μεγάλη θλίψη αφού η Αγγέλα άρχισε να χάνει το φως της με ταχύ ρυθμό. Μα ο Βαγγέλης εκεί: "σ' αγαπώ και θα σε πάρω γυναίκα μου". Και την πήρε. Όταν το 1927 η Αγγέλα ντύθηκε νύφη στο πλευρό τού Βαγγέλη, ήταν ήδη μισότυφλη. Δυο χρόνια αργότερα τυφλώθηκε τελείως.

Έφυγε μία αγία ψυχή, ο παγκοσμίου φήμης κορυφαίος συνθέτης της Κύπρου Στέλιος Πισής (ΒΊΝΤΕΟ).

Του Γιώργου Κρανιδιώτη

Κοιμήθηκε σε ηλικία 48 ετών ο παγκοσμίου φήμης κορυφαίος συνθέτης της Κύπρου Στέλιος Πισής. Πραγματικό παιδί-θαύμα, ξεκίνησε να παίζει πιάνο στα 5 του. Σχεδόν ταυτόχρονα, διαγνώστηκε με μυϊκή δυστροφία, η οποία σταδιακά παρέλυσε ολόκληρο το κορμί του και τον καθήλωσε στο κρεβάτι. 

Από πολλών ετών, η αναπνοή του υποστηριζόταν από αναπνευστήρα μέσω μόνιμης τραχειοστομίας.Παρά ταύτα, συνέχισε να γράφει συμφωνική μουσική και τραγούδια μέχρι τέλους, με τη βοήθεια ηλεκτρονικών μέσων.

Ο μακαρίτης υπήρξε βαθιά πιστός χριστιανός. Σ’ αυτόν, και στο μεγαλείο και την ελευθερία του πνεύματός του έναντι των φοβερών περιορισμών του σώματός του, εφαρμόζει απόλυτα το παρακάτω απόσπασμα του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου Λάιμπνιτς: 

«Τίποτε δεν βοηθάει να καταλάβουμε καλύτερα την αθανασία, όσο αυτή η ανεξαρτησία και αυτή η έκταση της ψυχής, που την προφυλάσσει απόλυτα από όλα τα εξωτερικά πράγματα… Οι μεταβολές αυτής της εκτατής μάζας που ονομάζεται το σώμα μας δεν είναι δυνατό να προκαλέσουν τίποτε στην ψυχή…» 

[G. H. Leibniz, «Μεταφυσική Πραγματεία» (1686), μτφ. Παύλου Καϊμάκη, Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 1992, σ. 123].

Αιωνία η μνήμη!

[Στη φωτογραφία με τον αείμνηστο συνάδελφό του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα].

Στο σύνδεσμο τραγούδια και μουσική του Στέλιου Πισή

https://youtube.com/channel/UC6lAqcxAWXEhM7-J-vYwwiQ?si=UUN0jPUueIs9cIWt

_____________________

Συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για τον Στέλιο Πισή, γυρισμένο πριν 20 χρόνια: https://m.youtube.com/watch?v=Y4NAtu4VLLs

"Στιγμές απόλυτης ευτυχίας.." Διερωτώμαι αν εμείς οι "υγιείς" τολμήσαμε ποτέ να πούμε ή να σκεφτούμε καν τέτοια λόγια..

ΣΤΕΛΙΟΣ/ΥΠΕΡΒΑΣΗ: 

Η βραβευμένη ταινία των Κώστα Κακογιάννη και Πάμπου Κουζάλη για τον συνθέτη με μυϊκή δυστροφία Στέλιο Πισή. 

TRASCENDENCE: An award winning film by Costas Cacoyannis and Pambos Kouzalis for composer with muscular dystrophy STELIOS PISIS (2008) 

Σημείωση Κώστα Κακογιάννη:

Ήταν φθινόπωρο του 1997, λίγους μήνες αφότου είχα επιστρέψει από τις μουσικές σπουδές μου στην Αμερική, όταν μια συνάδελφός μου, η Ντίνα, βάζοντάς μου στο χέρι ένα δισκάκι, μου είπε επιτακτικά “Θέλω την ειλικρινή σου άποψη για τα τραγούδια αυτά”. Μάλιστα, για να διασφαλίσει ότι η γνώμη μου θα είναι όσο το δυνατό πιο αμερόληπτη, φρόντισε να αφαιρέσει το εξώφυλλο από το κουτί του άλμπουμ. Έτσι το μόνο που ήξερα γι’ αυτή τη δουλειά, ήταν ένα όνομα και ένας τίτλος: Στέλιος Πισής “Ψηφίδες”. 

Γυρνώντας στο σπίτι από τη δουλειά, έβαλα το δισκάκι στο στερεοφωνικό και έμεινα άφωνος! Πρώτη φορά άκουγα μια τόσο ποιοτική παραγωγή από ντόπιο καλλιτέχνη! Οι σπαρακτικές του ερμηνείες με καθήλωσαν, σε σημείο που αγωνιούσα να τον γνωρίσω. Την επομένη, όσο κι αν ρωτούσα την Ντίνα να μου μιλήσει γι’ αυτόν τον άγνωστο (σε εμένα) ταλαντούχο συνθέτη και ερμηνευτή, η απάντησή της ήταν ξεκάθαρη και αποστομωτική: «Δεν θα σου πω τίποτα. Θα μάθεις, όταν τον επισκεφθούμε.» 

Λουδοβίκε, η παραίσθηση είναι η πολυτέλεια των μοναχικών ανθρώπων.

Μια φορά πήγα στην Αθήνα

και μου λέει ο Μάνος Χατζιδάκις:

- Τί φέρνεις από κάτω Λουδοβίκε;

- Έχω μια γειτόνισσα, τη Μαριώ,

του λέω, που είναι ενενήντα ετών,

μοναχή στη ζωής της

και την συμπαθώ πολύ.

Της πήρα μια συνέντευξη κι έχω 

την κασέτα και άκου τί μου είπε:

Ότι της έβαλαν, τα ανίψια της, 

ένα ακουστικό στο αυτί,

κι άνοιξε το μυαλό της και ακούει

φωνές από τότε που ήτανε μικρή,

ακούει μαντινάδες, ακούει παράξενα

πράγματα, και μου έλεγε μάλιστα:

- Αν μπορούσε ένας γιατρός να βάλει

ένα ακουστικό να ακούσει τί ακούω,

θα είχε πολύ ενδιαφέρον, για το γιατρό. 

- Σαν τί ακούς; τη ρωτάω.

- Τις προάλλες, που ξύπνησα το πρωί,

άκουσα της μάνας μου τη φωνή

να μου λέει:

''Αχ, παιδί μου, Μαριωράκι μου...

Αχ, παιδί μου, Μαριωράκι μου...''

- Γιώργη, 

ένα σταμνί δάκρυα έχυσα

εκείνη τη μέρα για τη μάνα μου.

Με ακούει προσεκτικά ο Χατζιδάκις

και μου λέει:

- Πριν κάποιο καιρό

καθόμουνα στο γραφείο

κι εκεί που δουλεύω, λέω ξαφνικά:

''Μητέρα, 

θα μου κάνεις έναν καφέ;''

Και τρομάζω... Η μητέρα μου

είχε πεθάνει πριν δεκαπέντε χρόνια.

Λουδοβίκε,

η παραίσθηση είναι η πολυτέλεια

των μοναχικών ανθρώπων.

Γιώργης Δραμουντάνης

(Λουδοβίκος των Ανωγείων)

Σαν σήμερα, το 1925,

γεννήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης που γνώρισα

ΕΛΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης στοχάστηκε πάνω στον άνθρωπο. Και αποφάνθηκε πως ο ρόλος του κάθε ανθρώπου μέσα στο κοινωνικό-ιστορικό είναι σπουδαίος. Φιλόσοφος-διάνοια πολλών καρατίων.

Ο Καστοριάδης είχε δέος για τις ιδέες. Και οι ιδέες είναι αυτές που επέφεραν εν καιρώ την πίστη του στον άνθρωπο. Είναι ένας Έλληνας που τιμά τους προγόνους μας. Πού βρισκόταν το σπίτι του Καστοριάδη στην Αθήνα; Πώς πέρασε άραγε τα παιδικά του χρόνια; Πίσω από ποια σκιά μεγάλωνε;

Ο Καστοριάδης λοιπόν, έζησε σε τρεις πόλεις: Την Κωνσταντινούπολη (Istanbul σήμερα), την Αθήνα και το Παρίσι. Γεννήθηκε στην πρώτη το 1922, μεγάλωσε στην Αθήνα και στα 23 του έφυγε για τη Γαλλία. Στην τελευταία πόλη μορφώθηκε και πέθανε το 1997.

Ο Καστοριάδης αγωνίστηκε από μικρό παιδί και διάβασε πολύ. Στην Αθήνα, σπούδασε νομικά και φιλοσοφία. Το σπίτι του Κορνήλιου –όπως μας πληροφορεί η Μιμίκα Κρανάκη, φίλη της νεότητάς του – βρισκόταν πίσω από την Μητρόπολη των Αθηνών, οδός Υπατίας 5. Ο όγκος του ναού θα γίνει προπομπός, χρόνια αργότερα, της σκέψης εναντίον Θεού και θρησκειών. Έτσι ο Κορνήλιος, μεγάλωσε “στη σκιά του Θεού”. Στο σπίτι αυτό, σε ηλικία μόλις έξι ετών, «είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει», πιάνοντας με βρεγμένα χέρια ένα καλώδιο… Από μικρός, ο Κορνήλιος, ενδιαφέρθηκε για πολλούς τομείς της σκέψης. Άρχισε ο ίδιος, να διαβάζει από νωρίς και έμαθε πως να προάγει τη σκέψη. Εμπνεύστηκε από το έργο του Μαξ Βέμπερ για τη γραφειοκρατία. Στο σπίτι αυτό πρωτοδιάβασε Καρλ Μαρξ.

Εδώ γύριζε μετά το σχολείο και αργότερα μετά τις διαλέξεις του νεο-καντιανού Δεσποτόπουλου στο πανεπιστήμιο. Ήταν και γενναίος νέος. Σε ηλικία μόλις 13 ετών έχασε όλα του τα μαλλιά, και η μητέρα του, η Σοφία Καστοριάδη, τρελάθηκε και πέθανε μερικούς μήνες αργότερα. Ο πατέρας του, ο Καίσρας Καστοριάδης, που φρόντιζε ώστε να μην του λείπει τίποτα, στο σπίτι υπήρχε και φωνόγραφος, είναι ο Βολταιρικός, που επειδή δεν επέτρεψε στον γιο του να ξενυχτίσει για να ολοκληρώσει την γραπτή τιμωρία που τού είχε επιβάλει το σχολείο, παραλίγο ο Κορνήλιος να πιάσει το βρεγμένο καλώδιο όπως προαναφέραμε…

Ταυτόχρονα, η απώλεια των μαλλιών, τού έδωσε δύναμη σε πολύ τρυφερή ηλικία. Οι φίλοι του, τού κολλάνε πλέον το προσωνύμιο «γλόμπος». Στα πρώτα βήματά του, βλέπει επίσης, τη δύναμη που έχουν “οι μικρές ομάδες ή οι μικρές παρέες” στην εξέλιξη της Ιστορίας και των ιδεών.

Η Οδύσσεια του Καστοριάδη

“Και πολλά επικράνθη η Ελένη της Καρπασίας” – Ένα βιβλίο για τη ζωή και το έργο της19/10/2024

ΑΡΩΝΙΑΔΑ ΠΟΠΗ

Μετά από δέκα χρόνια έρευνας η Ευρυδίκη Περικλέους-Παπαδοπούλου, έφερε στο φως της δημοσιότητας μέσω των εκδόσεων Νεφέλη,το συγκλονιστικό βιβλίο “Και πολλά επικράνθη η Ελένη της Καρπασίας”. ‘Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από την ζωή και το έργο της μαρτυρικής δασκάλας Ελένης Φωκά, στην κατεχόμενη από τους Τούρκους Καρπασία.

Αφορά πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα, καθώς και στοιχεία μυθοπλασίας, απαραίτητα για την λογοτεχνική απόδοση του έργου. Οι φωτογραφίες αλλά και η κυπριακή διάλεκτος, που επικρατεί στο βιβλίο, βάζουν τον αναγνώστη να βιώνει τα γεγονότα και να συγκινείται με την εξέλιξη της ιστορίας, μέσω των διαλόγων και των λεπτομερών περιγραφών της Ελένης. Το βιβλίο “άθλος” της Ευρυδίκης Περικλέους Παπαδοπούλου, αποτελείται από 571 σελίδες, κυρίως σε κυπριακή διάλεκτο, με λεπτομερείς περιγραφές, με ονόματα και ημερομηνίες, όλες τις μαρτυρίες από το στόμα της Ελένης Φωκά και των μαθητών της, όπου πενήντα χρόνια τώρα καίνε βαθιά την ψυχή τους.

Το σπίτι του Λύσανδρου και της Λουτσίας Φωκά, λιτό δεμένο με τη φύση, απλωμένο στα χώματα που πότιζαν καθημερινά με τον ιδρώτα και την αγάπη τους. Ένα μικρό κάστρο απόρθητο, μακριά από το κέντρο του χωριού στην περιοχή Φροτόλα, δίπλα στη Βασιλική της Αγίας Τριάδας, σε μικρό υψόμετρο από τη θάλασσα. Νοικοκυρόσπιτο, όχι μόνο δεν τους έλειπε τίποτα, αλλά πουλούσαν τις παραγωγές τους και ζούσαν με αξιοπρέπεια. Μπόλιασε τα παιδιά τους με την αγάπη για τη γη τους ο Λύσανδρος. Ιδιαίτερα η Ελένη η πρωτότοκη, πήρε βαθιά το μπόλι στο είναι της και δόθηκε ψυχή και σώμα στον τόπο της. Οι οικογένειες της Καρπασίας δεμένες σε όλα τα παρακλάδια τους. Οι γειτονιές δίχως προβλήματα, η μικρή τους κοινωνία λειτουργούσε με σεβασμό για την ιδιαιτερότητα η μια της άλλης. Τηρούσαν τα ήθη και τα έθιμα. Οι θρησκευτικές γιορτές σε όλο τους το μεγαλείο, καθώς αποτελούσαν την διασκέδασή τους και την αλλαγή από την καθημερινότητα, όπως γίνεται σε όλους τους μικρούς τόπους.

Η τουρκική εισβολή στις 15 Ιουλίου του 1974, άνοιξε πληγή στα σωθικά κάθε Κύπριου κι έτρωγε ασταμάτητα την ψυχή της Ελένης. Αίμα, θάνατος, βιασμοί, βασανιστήρια σε ημερήσια διάταξη. Οι περιουσίες και τα σπίτια αρπάχτηκαν. Οι πιο πολλοί έφυγαν “Διά της ιδίας θελήσεως” για τα ελεύθερα κομμάτια της Κύπρου. Στις 25 Αυγούστου του 1974 σείστηκε συθέμελα η γη της Αγίας Τριάδας. Οι αττίλες ήξεραν ακριβώς που θα πήγαιναν και τί θα συναντούσαν. Κλαυθμός και οδυρμός τριγύρω, οι γυναίκες με τα παιδιά και τους γέρους έφυγαν προσωρινά να κρυφτούν από την βαρβαρότητα. Τους άνδρες και τα αγόρια τους στοίβαζαν οι τούρκοι σε λεωφορεία που είχαν φέρει και τους οδήγησαν προς άγνωστη κατεύθυνση. Μέσα σ’ αυτούς και ο πατέρας Λύσανδρος.

Το όνειρο της Ελένης για ελευθερία και Δικαιοσύνη

Το όνειρο της Ελένης ήταν να γίνει δασκάλα. Με τις καλές σοδιές που είχαν από τα κτήματά τους, ο πατέρας Λύσανδρος την έστειλε στην Αθήνα να σπουδάσει το όνειρό της. Όμως δεν τα κατάφερε να μπει στην ανάλογη σχολή και σπούδασε Οικιακή Οικονομία, γύρισε στον τόπο της και διορίστηκε. Μορφωμένη και εκ φύσεως ανήσυχη, μόλις αντιλήφθηκε την εμφάνιση των στρατιωτών των Ηνωμένων Εθνών, έγραψε σε μια κόλα χαρτί τα ονόματα των ανδρών του χωριού που συνέλαβαν οι Τούρκοι και με χίλιες προφυλάξεις τις φύτεψε στα χέρια τους. Από εκείνη την στιγμή και μετά, δεν σταμάτησε ποτέ. Με κάθε τρόπο έστελνε κρυφά επιστολές προς όλες τις κατευθύνσεις που θεωρούσε πως μπορεί να βοηθηθεί ο τόπος της. Κατήγγειλε τις θηριωδίες που βίωναν στην καθημερινότητά τους οι άνθρωποι των κατεχόμενων.

Εκπαιδευτικό βίντεο για τη ζωή και το έργο του Γιαννούλη Χαλεπά

Ένα βιογραφικό βίντεο κινουμένων σχεδίων για τη μυθιστορηματική ζωή και το σπουδαίο έργο του γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του καλλιτεχνικού έργου του Γιαννούλη Χαλεπά, χάρη στα οποία αναγνωρίστηκε ως μια κορυφαία προσωπικότητα στον χώρο της νεοελληνικής μαρμαρογλυπτικής;

Από τον ζωγράφο Βαν Γκογκ μέχρι τον τραγουδιστή του θρυλικού συγκροτήματος Nirvana, Κερτ Κομπέιν, η ιστορία της τέχνης είναι γεμάτη παραδείγματα ξεχωριστών εκπροσώπων της που ακροβατούν στη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην ιδιοφυΐα και στην τρέλα, στον θρίαμβο και στην καταστροφή, ενώ δημιουργούν αδιάκοπα αριστουργήματα. Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Γιαννούλης Χαλεπάς, μια μοναδική μορφή της νεοελληνικής γλυπτικής, ο οποίος ζωντανεύει μέσα από ένα βίντεο κινουμένων σχεδίων που αποσκοπεί στη γνωριμία της εκπαιδευτικής κοινότητας με αυτό το μεγαλειώδες, αν και βασανισμένο, ταλέντο.

Γεννημένος στην Τήνο στα μέσα του 19ου αιώνα, γνώρισε την αποθέωση σε νεαρή ηλικία, πέρασε χρόνια σε ψυχιατρική κλινική και αναγεννήθηκε καλλιτεχνικά προς τη δύση της ζωής του, λίγο πριν από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Η οικογένεια Χαλεπά, με παράδοση στη μαρμαρογλυπτική, άφησε τη σφραγίδα της στο νησί, όπου λειτουργεί, άλλωστε, παράρτημα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

Πηγή: https://www.edweek.gr/ekpaideftiko-video-gia-ti-zoi-kai-to-ergo-toy-giannoyli-halepa/

Ανάρτηση από geromoria. blogspot.gr