Βασίλης Αϊβαλιώτης - Ομιλία στην εκδήλωση των Ποντιακών Συλλόγων της Αλεξανδρούπολης στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Βασίλης Αϊβαλιώτης

Ομιλία στην εκδήλωση των Ποντιακών Συλλόγων της Αλεξανδρούπολης στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Αγαπητοί συμπατριώτες, είμαστε εδώ σήμερα για να σκεφτούμε τον Μιχάλη μας, να γνωρίσουμε ένα βιβλίο που γεννήθηκε από την αγάπη μας γι’ αυτόν και να αναλογιστούμε τι μπορούμε να κάνουμε στα χνάρια του.

Ας μιλήσουμε πρώτα για το βιβλίο με τίτλο Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Το βιβλίο αυτό το βλέπουμε πλέον ως ένα πρώτο μόνιμα αναμμένο καντήλι στη μνήμη του. Είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσουν κι άλλα με άλλο περιεχόμενο.

Η ιδέα για το βιβλίο γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου 2024, ημέρα της κηδείας του Μιχάλη στο Αετοχώρι, ακούγοντας τα όσα καίρια λέγονταν μπροστά στο φέρετρό του. Η υλοποίησή του ξεκίνησε γρήγορα και ολοκληρώθηκε μέσα σε δύο μήνες.

Ο Φάνης Μαλκίδης ήταν ο μαγνήτης που έλκυσε τα κείμενα και το ΠΑΚΕΘΡΑ ο εργάτης που δούλεψε για να τους δώσει την 303 σελίδων συντεταγμένη μορφή τους.

Τι περιέχεται στο βιβλίο αυτό;

Εκδήλωση* στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και για το έργο του ανάδειξης της Γενοκτονίας.

Θεοφάνης Μαλκίδης

Από την ομιλία στην εκδήλωση όλων των Ποντιακών Συλλόγων της Αλεξανδρούπολης στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

«Μετά πολλά έτη ενός συστηματικά μελετημένου και κλιμακούμενου αγώνα πετύχαμε αυτό που θεωρήθηκε ανέφικτο και ουτοπία. Την αναγνώριση του μεγάλου ποντιακού δράματος και την καθιέρωση της 19ης Mαΐου ως ημέρας μνήμης του ποντιακού ολοκαυτώματος. Πετύχαμε να καλύψουμε απαράδεκτες, ηθικά και πολιτικά, ολιγωρίες δεκαετιών. Η σημασία όμως της 19ης Mαΐου είναι μεγαλύτερη όσον αφορά την συμβολή και την επίδρασή της στο μέλλον της ιστορικής μας περιοχής. Είναι η μνήμη ως μέλλον, ως σύγχρονη δυναμική.

Η συμβολή μάλιστα της 19ης Mαΐου υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα και τους εθνικούς συμβoλισμούς. Η 19η Mαΐου αναδεικνύεται ως σύμβολο του αγώνα όλων των λαών της Μικράς Ασίας, της Ανατολίας, της Μεσοποταμίας ενάντια στη ρατσιστική βία και ιδεολογία του Κεμαλισμού».

Τα παραπάνω έγραφε ο αείμνηστος πρωτεργάτης της ανάδειξης της Γενοκτονίας  Μιχάλης Χαραλαμπίδης, αυτά επεσήμανε για το μαζικό έγκλημα εναντίον του Ελληνισμού και για τον αγώνα του για την επίλυση του τουρκικού προβλήματος. 

Η έννοια «γενοκτονία», από τον ελληνικό όρο «γένος» και το λατινικό «cide»,  εκφράζεται το 1944 από τον διασωθέντα του Ολοκαυτώματος καθηγητή του Yale, Ραφαήλ Λέμκιν. O Λέμκιν για να στηρίξει τα επιχειρήματά του αναφέρθηκε στην εξόντωση των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους, εξόντωση η οποία είχε απασχολήσει τις Μεγάλες Δυνάμεις κατά τη διάρκειά τέλεσής της, αλλά τα συμφέροντα και οι αλλαγές που συντελέστηκαν οδήγησαν στην αποσιώπησή της.

Η Γενοκτονία

Το σχέδιο σύμβασης για τη Γενοκτονία που επεξεργάστηκε ομάδα στην οποία συμμετείχε και ο Λέμκιν, ήταν έτοιμο το 1948 και ο ΟΗΕ ψηφίζει στη Γενική Συνέλευσή του την ίδια χρονιά, τη συνθήκη για την πρόληψη και τιμωρία του εγκλήματος της Γενοκτονίας, η οποία αποτελείται από 19 άρθρα.  Η Γενοκτονία, σύμφωνα με τη Συνθήκη ,αφορά ένα έγκλημα που αποβλέπει στη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο και πρόκειται για ένα  έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Είναι η καταστροφή ενός έθνους ή μιας εθνικής ομάδας, ένα συντονισμένο σχέδιο που τείνει να καταστρέψει τα θεμέλια της ζωής των εθνικών ομάδων, με στόχο να εξοντωθούν.

Η Γενοκτονία έχει τη βάση της σε διάφορες θεωρίες ή θεωρήσεις. Ρατσιστικές, εθνικές, κοινωνικές, πολιτισμικές, οικονομικές. Αυτά τα ζητήματα τα συναντούμε σε διάφορες περιπτώσεις και σε διάφορες χρονικές στιγμές, δίνοντας το άλλοθι και τη νομιμοποίηση σε αυταρχικά καθεστώτα ή σε πληθυσμιακές ομάδες να εξοντώσουν τους αντιπάλους τους.

Ο κυριότερος λόγος ήταν χωρίς αμφιβολία τα εθνικιστικά αισθήματα, που ενισχύθηκαν μετά το 1908 από τους Νεότουρκους και οπωσδήποτε μετά την επικράτηση του Μουσταφά Κεμάλ, ενώ δεν πρέπει να παραβλεφθούν οι ρατσιστικές θεωρίες που αναπτύχθηκαν από τα δύο αυτά εθνικιστικά κινήματα. Έτσι οι Έλληνες ήταν τα μιάσματα από τα οποία έπρεπε να αποβληθούν από το οθωμανικό κράτος. Η Γενοκτονία ήταν η Τελική  Λύση !

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΓΚΟΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ, Ο ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΣ ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΝΕΟΦΥΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Από την πρώτη διάλεξη Μιχάλη Χαραλαμπίδη στην Starttech Ventures, 3 Οκτωβρίου 2023

Το 2024 θα μείνει στην ιστορία για πολλά γεγονότα, τόσο στην εσωτερική όσο και στην διεθνή σκηνή. Σίγουρα όμως κάτι που θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη των ελλήνων δημιουργών είναι η απώλεια ενός μεγάλου διανοητή, πολιτικού και συγγραφέα που πέρα από κάθε αμφιβολία αποτελεί το θεωρητικό θεμελιωτή του ελληνικού κινήματος νεοφυούς επιχειρηματικότητας.

Μιλάω προφανώς για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη που μας άφησε απρόσμενα στις 27 Μαρτίου 2024 σε ηλικία 73 ετών.

Για να καταλάβουμε το μέγεθος της συνεισφοράς του Χαραλαμπίδη στην υπόθεση της επιχειρηματικότητας πρέπει να γυρίσουμε πίσω στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Τότε διάφοροι «πολιτικοί», οι οποίοι όψιμα άρχισαν να ψελλίζουν περί επιχειρηματικότητας, μας έλεγαν για τα «καλά του χρηματιστηρίου».

Δίχως καμία ντροπή έλεγαν σε νεαρούς ανθρώπους να τζογάρουν τις όποιες αποταμιεύσεις τους διότι «η αγορά ανεβαίνει». Δεν δίστασαν να φτάσουν στο απώτερο όριο της αθλιότητας λέγοντας πως η Ελλάδα έχει «ένα πανίσχυρο τραπεζικό σύστημα» και πως πια δε χρειάζεται τα νέα ζευγάρια «να πληρώνουν ενοίκιο» αλλά μπορούσαν πολύ εύκολα να δανειστούν Και να καλύπτουν απροβλημάτιστα τις δανειακές του υποχρεώσεις χάρη στις «υπεραποδόσεις της χρηματιστηριακής αγοράς».

Το ψέμα βέβαια έχει κοντά ποδάρια, όπως λέει ο σοφός λαός. Τα ψεύδη αυτά πληρώθηκαν πρώτα με το σκάσιμο της φούσκα του χρηματιστηρίου το 2001 και αργότερα βεβαίως με την γενική κατάρρευση της οικονομίας του 2010.

Εκείνα τα χρόνια λοιπόν, στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, υπήρχε μία πολύ ισχυρή — μα δυστυχώς πολύ μοναχική — φωνή. Μία φωνή που μας καλούσε να ακολουθήσουμε τον δρόμο της οικονομίας της συνεργασίας, της γνώσης και της δημιουργικότητας. Μία φωνή αυτοπεποίθησης που έλεγε να ανακαλύψουμε τον διακριτό ελληνικό ρόλο στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Μία φωνή που ζητούσε οι πνευματικές δυνάμεις του τόπου να επικεντρωθούν σε ένα αυθεντικό, αυτόχθονο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης.

Η φωνή αυτή ήταν του αείμνηστου Μιχάλη Χαραλαμπίδη και το περιεχόμενο των λόγων του συμπυκνώθηκε — με τρόπο μαγικό θα έλεγα — στο εξής σύνθημα:

Να γίνουμε όλοι μάστορες!

Ναι ακριβώς. Να γίνουμε όλοι μάστορες, οι μάστορες του 21ου αιώνα, που με όπλο την γνώση την συνεργασία και την δημιουργικότητα ανακτούν μια ηθική και συναισθηματική σχέση με το αντικείμενο της εργασίας τους. Προσφέρουν επίσης και μία προσωπική δέσμευση για την ποιότητα και την επάρκεια των προϊόντων τους.

Για τον Κουρδικό λαό από την Τουρκία έως τη Συρία.

Θεοφάνης Μαλκίδης

Από την ομιλία του Θεοφάνη Μαλκίδη στην εκδήλωση της Κουρδικής Διπλωματικής Αντιπροσωπείας στην Ευρώπη ( PYD – Ροτζάβα Κόμπανι Συρίας), αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος εισήγαγε στον ΟΗΕ  το Κουρδικό ζήτημα το 1986.

 Με την έναρξη του ένοπλου αγώνα στην Τουρκία από τους Κούρδους το 1984, με τη δολοφονία χιλιάδων Κούρδων στο Ιράκ στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με την εξολόθρευση  των Κούρδων  της Συρίας από τις τουρκοχρηματοδοτούμενες οργανώσεις, ο ελληνικός λαός επανασυνδέθηκε μετά από χιλιάδες χρόνια με τον Κουρδικό λαό– ο Ξενοφώντας γράφει για τους   Καρδούχους- στηρίζοντας  το κίνημα κοινωνικής και εθνικής τους απελευθέρωσης. Τόσο από τα δεσμά της Τουρκίας και από τους τουρκοκίνητους δολοφόνους της Συρίας,  όσο και στην υλοποίηση του αιτήματος για κρατική οντότητα. Στον αγώνα αυτό ο κουρδικός λαός ευτύχησε να έχει μαζί του τον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος το 1986 μίλησε για το ζήτημα στον ΟΗΕ, συνδέοντας τη δικαίωση με την επίλυση του γόρδιου δεσμού της περιοχής: του τουρκικού προβλήματος.

Λίγο αργότερα ο ελληνικός λαός στην αλληλεγγύη του στον αγώνα του κουρδικού λαού για την Κουρδική απελευθέρωση, είχε και ένα θύμα, τον Θεόφιλο Γεωργιάδη, μέλος της Κυπριακής επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν ο οποίος δολοφονήθηκε από το τουρκικό παρακράτος το Μάρτιο του 1994.

Η σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν το 1999 από την Τουρκία, δυστυχώς και με την εμπλοκή της Ελλάδας(…),  δημιούργησε νέα δεδομένα για το μέλλον του κουρδικού ζητήματος, δεδομένα που αναδείχθηκαν πιο έντονα μετά τη δυτική στρατιωτική παρουσία το 2003 και τη οικοδόμηση της ομόσπονδης κουρδικής κρατικής δομής στο Ιράκ. Ταυτόχρονα μετά από πίεση της διεθνούς δημοκρατικής κοινότητας για τη μετατροπή της θανατικής ποινής του Οτσαλάν σε ισόβια κάθειρξη, ολοένα και περισσότερες φωνές σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στην Τουρκία  ζητούν πολιτική λύση για το Κουρδικό, δίνοντας νέες προοπτικές για το μέλλον.

Το Κουρδικό ζήτημα αποτελεί μία πολύ σημαντική παράμετρος της περιοχής που περιλαμβάνει την Τουρκία, το  Ιράκ και τη Συρία, όπου η Τουρκία έχει εισβάλλει και βομβαρδίζει, μαζί με τους συνεργάτες της, Κουρδικούς στόχους.

Οι Κούρδοι αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στα παραπάνω κράτη  και η παρουσία τους αδιάλειπτη εδώ και χιλιάδες χρόνια, δοκιμάζεται συνεχώς από ατιμώρητες Γενοκτονίες. Ωστόσο δεν έχουν σταματήσει την απελευθερωτική τους προσπάθειά, την  αντίσταση στο αφανισμό στη Συρία, δεδομένα που συγκροτούν προϋποθέσεις υλοποίησης δημιουργίας Κουρδικού κράτους, του οράματος δηλαδή εκατομμυρίων Κούρδων σε όλον τον πλανήτη.

Και κάτι σημαντικό για τον Ελληνικό και τον Κουρδικό λαό: Τη στιγμή κατά την οποία  οι Κούρδοι της Συρίας  δοκιμάζονται από τις (νέες) δολοφονικές επιθέσεις του κράτους-παρακράτους  του Ερντογάν, των Ες Ες Γκρίζων Λύκων, των Κεμαλικών και των τοπικών συνεταίρων τους, μετά το μνημείο της Γενοκτονίας στο Ντιγιαρμπακίρ, έρχεται μία ακόμη σημαντική πράξη. 

Η διπλωματική αντιπροσωπεία στην Ευρώπη των Κούρδων της Συρίας -PYD – Ροτζάβα Κόμπανι, με δήλωση του επικεφαλής της και συνομιλητή μου σήμερα στην εκδήλωση Ιμπραήμ Μουσλέμ, αναγνωρίζει τη Γενοκτονία ενός εκατομμυρίου Ελληνίδων και Ελλήνων στο χρονικό διάστημα 1908-1923. Η αναγνώριση αυτή,η οποία δημοσιεύτηκε στην ελληνική, κουρδική, αγγλική, αραβική και τουρκική γλώσσα,εκτός από τη συμβολική της σημασία, είναι στην ουσία μία ακόμη ψηφίδα ανάκτησης του ψηφιδωτού που καταστράφηκε με τη Γενοκτονία και καταστρέφεται ακόμη και σήμερα. Είναι ένας ακόμη σημαντικός σταθμός του αγώνα, του δικού μας αγώνα σε όλον κόσμο, για τη Μνήμη, την Αλήθεια, τη Δικαιοσύνη.

Ενάντια στην άρνηση, τη λήθη, τη σιωπή, την προπαγάνδα, τη νέα Γενοκτονία και τον  αχαλίνωτο επεκτατισμό της Τουρκίας, ο αγώνας για τον άνθρωπο, την ιστορία την αλήθεια συνεχίζεται. Δικαιοσύνη για τον Ελληνικό λαό,  Ελευθερία για τον Κουρδικό λαό !

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΠΑΝΙ

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Μιχάλης Χαραλαμπίδης».

 Από ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ και ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΛΑΔΟΥΧΟ. 

  ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ και ΕΝΕΡΓΟΥ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΜΙΑΣ ΟΡΓΑΝΙΚΗΣ ΣΦΑΙΡΑΣ ΣΚΕΨΗΣ.                                                                                            (πρόσωπα - κόσμος, παραγωγή - πολιτικό σύστημα, οργάνωση πολιτισμικών αξιών – νέος ανθρωπισμός). 

  --- * ---

" ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ": 

Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ - ΚΟΙΝΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΖΩΗΣ. 

   Σε ουσιαστική ανάγνωση η σκέψη και πράξη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη είναι επαναφορά της πολιτικής σε όλο το εύρος και βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης και δημιουργίας. Ανασύνθεσε ένα σώμα ιδεών από μια νέα γλώσσα εσωτερικής διανοητικής επεξεργασίας. 

Η αναγνωστική πορεία εκτίμησης ιστορικών γεγονότων και η θεωρητική του παιδεία, η συνομιλία του με διεθνή ρεύματα σκέψης, στην Ιταλία, Ευρώπη, Λατινική Αμερική, τον οδήγησε στην Δομική σχέση Ανάλυσης και Πρότασης, στην ασύμβατότητά του με το κυρίαρχο πρόσωπο της πολιτικής και κουλτούρας. Έτσι, παρουσίασε ένα πρότυπο πολιτικού – διανοούμενου χωρίς τις κανονικοποιήσεις κονφορμιστικής πανεπιστημιακής έδρας και ξένος προς ευάλωτους υποκειμενισμούς διανοουμένων θερμοκηπίου. 

                                 *

Η δέσμευσή του σε έναν ορίζοντα δημόσιου χαρακτήρα, στην αποκατάσταση κοινωνικών και χωρικών ισορροπιών, στην απάλειψη διακρίσεων, στην αυτεξουσιότητα, έχουν αποστολή τον άνθρωπο, την ελεύθερη δημιουργικότητά του, ατομική και συλλογική. 

Το διαφωτιστικό θεωρητικό του ανάπτυγμα βασίζεται στην προϋπόθεση μιας ανορθωτικής πορείας, με απελευθέρωση από όλα τα πλέγματα συντηρητισμού, ώστε ο Έλληνας να είναι σε θέση να κάνει χρήση της παραγωγικής δύναμης του μυαλού του, της δημιουργικότητας και λογικής του.   

                                                          

Επανέφερε την αξία της κλασικής παιδείας ως επένδυση στις ικανότητες διερεύνησης και διαχείρισης πολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων. Από αυτήν την πνευματική, εξάλλου, εργαλειοθήκη και τα επιτεύγματα της παγκόσμιας πολιτισμικής ροής, από την βαθειά γνώση της πραγματικότητας υπήρξε τεχνίτης συγκρότησης πολιτικής σκέψης αλλαγών.

                                                          

Ο δικός του δρόμος είναι ένας νέος ανθρωπισμός με αυθεντικές ιδέες του συλλογικού εαυτού, με παραγωγές υψηλού γνωσιακού, συμβολικού και επιστημονικού περιεχομένου. Επόμενα και η εισαγωγή ποιοτικών όρων στην ποσοτική συσσώρευση, η επιστροφή στις ανθρωπολογικές ρίζες της οικονομίας, απέναντι στην αποξένωση και απουσία εμπειριών ζωής που γεννούν ανθρωπολογικές παραμορφώσεις. 

                             

*

Για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη η κρίση ως άθροισμα απωλειών επανατίθεται ως ανάγκη επανασύνδεσης οικονομίας και κοινωνίας και ανασύνθεση του Ελληνικού οικοδομήματος με νέες καινοτομικές αντιπροσωπευτικές θεσμικότητες. Απέναντι σε «κυβερνητισμούς» και συγκεντρωτισμούς, σε απόλυτους ιεραρχικούς μηχανισμούς που παράγουν τις αποφάσεις, παρουσίασε μια νέα διήγηση και εθνικό συνολικό σχέδιο μετασχηματισμών.  

Οι Ασσύριοι τιμούν την μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Κεντρικός ομιλητής ο Θεοφάνης Μαλκιδης.

Εκδήλωση της Πανελλήνιας Ένωσης Ασσυρίων στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2024 - Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αιγάλεω "Γ. Ρίτσος". "Η Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Λαών της Μικράς Ασίας και ο Αγώνας Αναγνώρισης" Ομιλητής ο Θεοφάνης Μαλκίδης διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου.

Τη συζήτηση συντονίζει ο εμπνευστής της εκδήλωσης, πρόεδρος των Ασσυρίων στην Ελλάδα, Κυριάκος Μπατσάρας και συνδέει τις γενοκτονίες Ελλήνων, Ποντίων, Ασσυρίων και Αρμενίων από τους Νεότουρκους
ΠΗΓΗ: https://youtu.be/svaH4S2XzuM

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Μιχάλη Χαραλαμπίδης: ένας διαφορετικός πολιτικός, ένας πρωτοπόρος διανοούμενος

Θεοφάνης Μαλκίδης

O Μιχάλης Χαραλαμπίδης (Μ.Χ.) γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1951, από γονείς πρόσφυγες από τη Σάντα του Πόντου, οι οποίοι κατέφυγαν στη Θράκη, μετά από τη Γενοκτονία που υπέστη ο Ελληνισμός από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς: «Το ιστορικό, κοινωνικό, πολιτικό δρομολόγιο της οικογένειάς μου είναι παρόμοιο με εκείνο μεγάλης μερίδας του λαού μας και ιδιαίτερα των προσφύγων. Από τα αμελέ ταμπουρού (εργατικά τάγματα), το αντάρτικο σωτηρίας της Σάντας του Πόντου, η έξοδος στον Καύκασο και την Ελλάδα, η εγκατάσταση σε ένα από τα Μακόντο της Ελλάδας, το Αετοχώρι Θράκης (Έβρος)».

Το 1969 φεύγει στην Ιταλία και στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης σπουδάζει πολιτικές και οικονομικές επιστήμες, καθώς και  κοινωνιολογία. Στην Ιταλία αναλαμβάνει παρά το νεαρό της ηλικίας του πρωταγωνιστικό ρόλο στην εκπροσώπηση του ΠΑΚ. Το στρατιωτικό καθεστώς τον καταδιώκει, ωστόσο συνεχίζει τη  δράση του και το 1973 συμμετέχει στην επταμελή ομάδα η οποία συνέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ (Μόναχο, Αύγουστος 1974). Εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ από το 1977 και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου το 1994, από το οποίο παραιτήθηκε μετά από ένα έτος,  όπως σημειώνει ο ίδιος λόγω σοβαρών πολιτικών διαφωνιών.

Ο Μ.Χ. επιστρέφει στην Ελλάδα το 1979, εγκαθίστανται στην Αθήνα και αναπτύσσει έντονη δράση σε διάφορους τομείς. Η άνοδος στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ το 1981, σηματοδοτεί πολλά για την Ελλάδα και για την κοινωνία της και ο Μ.Χ., αντιλαμβάνεται τις αλλαγές που συντελούνται και προσεγγίζει με κριτική ματιά τις επιδιώξεις, καθώς και τα συμφέροντα που εμφανίζονται μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Η στάση του είναι μοναδική εντός του κόμματος και γενικότερα στην πολιτική ζωή της πατρίδας μας: ο Μ.Χ., δεν πήρε ποτέ κρατική θέση, δεν έγινε ποτέ βουλευτής ή υπουργός, παρότι ο Ανδρέας Παπανδρέου του είχε προτείνει πολλές φορές ακόμη και θέση πρεσβευτή και παραμένει ενεργό στέλεχος με προτάσεις για μία άλλη πορεία του κόμματος και της κυβέρνησης, για μία άλλη πορεία του Ελληνισμού.

Μία εκ των κορυφαίων δραστηριοτήτων του αφορά την ανάδειξη της Γενοκτονίας, προτείνοντας  την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης, πρόταση η οποία γίνεται νόμος του κράτους το 1994. Εισάγει στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του  ΟΗΕ  το Κουρδικό ζήτημα, θέτει στη συνέχεια το Ποντιακό και στον ΟΗΕ και στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και  στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και σε κοινοβούλια και  μάλιστα η δράση του έχει ως αποτέλεσμα πολλές χώρες να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία.

Καθοριστική είναι η (ιστορική όπως ονομάστηκε) ομιλία του στο 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996, ομιλία στην οποία προέβλεψε, αρκετοί έγραψαν ότι προφήτεψε την οικονομική κρίση στην Ελλάδα: «Στο τέλος του κύκλου το 2004 ή το 2010 η Ελλάδα, αυτό που ονομάζω Τουρκομπαρόκ», θα γίνει «Βιλαέτι ή Γερμανικό Λάντερ».

Στην ίδια ομιλία μιλά για την πραγματικότητα στην περιοχή μας και τη λύση στο Γόρδιο Δεσμό που απασχολεί τον Ελληνισμό: «Δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα, δεν υπάρχει πρόβλημα Αιγαίου, δεν υπάρχει πρόβλημα Θράκης υπάρχει ένα πρόβλημα: Το τουρκικό πρόβλημα.Και αυτό πρέπει να λυθεί με βάση τις αρχές, τις αξίες, και τα ιδανικά που αποτέλεσαν τα θεμέλια των ευρωπαϊκών δημοκρατιών. Η Ελλάδα θα ανήκει στους Έλληνες, όταν η Ανατολική Μεσόγειος θα ανήκει στους λαούς της».

Προτείνει τον οδικό και σιδηροδρομικό άξονα καθώς και τον αγωγό πετρελαίου και φυσικού αερίου Αλεξανδρούπολης - Μπουργκάς, αγωγός ο οποίος  παρακάμπτει την Τουρκία και τα Δαρδανέλλια και αναλαμβάνει την πρωτοβουλία για τη δημιουργία της πόλης Ρωμανία στα Θρακικά παράλια και το σχετικό σχέδιο νόμου υποστηρίζεται από 204 (!) βουλευτές.

Ο Μ.Χ., αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ το 1999, λόγω σοβαρών πολιτικών διαφωνιών και λόγω του ρόλου της κυβέρνησης στην παράδοση στην Τουρκία,  του ηγέτη του Κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος Αμπντουλάχ Οτσαλάν.

«ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ»: ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΟΣΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΑΝ KAI KATANOHΣΑΝ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ - ΜΙΑ ΑΞΙΑΚΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ.

Γρηγόρης Κλαδούχος

Μία κατάθεση για ένα γενναιόψυχο πέρασμα. Αυτό είναι το βιβλίο «Μιχάλης Χαραλαμπίδης» έκδοση από το Πολιτιστικό Αναπτυξιακό Κέντρο Θράκης (ΠΑΚΕΘΡΑ). 

Οι εκδότες σημειώνουν ότι «το βιβλίο συγκέντρωσε τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν μετά την εκδημία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη (Μ.Χ), έγινε με αγάπη για το πρόσωπο, το έργο, τον βίο και τη μνήμη του».

Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, Δρ. Παντείου Πανεπιστημίου, αναλαμβάνει την περιεκτική συντομογραφία της διαδρομής του Μ. Χ. σε 62 σελίδες και σε τρία μέρη.
Στο κεφάλαιο «ένας ξεχωριστός ανθρώπινος και πολιτικός βίος» ανακαλύπτεις μια διαδρομή ενός προσώπου που κινήθηκε σε θεωρητικούς, πρακτικούς και συμβολικούς δρόμους, σε πορείες αλήθειας και απελευθέρωσης.

 
Στη συνέχεια, σε ευσύνοπτη καταγραφή παρουσιάζεται η εργογραφία του Μ. Χ., η οποία, όπως τονίζεται, αφορά την Ελληνικότητα και Οικουμενικότητα ενός ενεργού διανοούμενου. 

Ακολουθεί η παρουσίαση των βιβλίων του, με επαρκές ανάπτυγμα των θεματικών τους. Αποτέλεσμα να διαμορφώνεται μια συνεκτική εικόνα του πολύμορφου και πολυδιάστατου συγγραφικού του έργου.

Στο βιβλίο ακολουθούν οι επικήδειοι λόγοι, τα μηνύματα φορέων από την Ελλάδα και το εξωτερικό και ακολουθούν οι προσωπικές καταθέσεις, οι οποίες μιλούν για αυτόν.

 Το επίμετρο ανήκει στον Ναύαρχο ε. α. Χρήστο Λυμπέρη.

Το βιβλίο δεν είναι αποχαιρετισμός, ούτε έκφραση ανεπούλωτου τραύματος της απώλειας. Είναι η συνδήλωση μιας κοινότητας, ενός χώρου ιδεών, που δέχεται το γεγονός ως χαροποιό και δημιουργικό πένθος.

 
Μια ανατίμηση ευθύνης και προσωπικού χρέους πέρα από τα στεγανά όρια του θρήνου. Δεν έχουμε να κάνουμε με αγωνία αστέγων που υψώνουν φωτογραφίες, αλλά όπως βγαίνουν οι λαϊκές μελωδίες από τον πόνο των ανθρώπων και από το «doleo ergo sum» - στον πόνο μαθαίνω πως υπάρχω.

Μνήμη Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

 1951-2024

Έκδοση Πολιτιστικού Αναπτυξιακού Κέντρου Θράκης, Ξάνθη 2024, σελ. 306. ISBN:978-618-5056-06-3

Βιβλιοπαρουσίαση 

Το βιβλίο, με την επιμέλεια του Βασίλη Αϊβαλιώτη και του Θεοφάνη Μαλκίδη, για τον πολιτικό, συγγραφέα, διανοούμενο και άνθρωπο Μιχάλη Χαραλαμπίδη αποτελεί την πρώτη συμβολή αποτίμησης της προσωπικότητάς του και ένας από τους στόχους του είναι να αποτελέσει την απαρχή αντίστοιχων εκδόσεων καθώς και συζητήσεων, εκδηλώσεων και πρωτοβουλιών, όπως είναι το Ίδρυμα που θα φέρει το όνομά του και γενικώς η ανάδειξη του έργου ενός ξεχωριστού Έλληνα, ενός μοναδικού φίλου, ενός εξαιρετικού ανθρώπου.

Στο συλλογικό αυτό τόμο περιλαμβάνονται πάνω από διακόσια κείμενα, τα οποία ήταν οι επικήδειοι αλλά και άρθρα σε έντυπα και το διαδίκτυο και συνιστούν ένα (μικρό μόνο) δείγμα της απήχησης που είχε ο εκλιπών στον εθνικό, δημόσιο, συλλογικό βίο.

__________***__________

O Μιχάλης Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1951, από γονείς πρόσφυγες από τη Σάντα του Πόντου, οι οποίοι κατέφυγαν στη Θράκη, μετά από τη Γενοκτονία που υπέστη ο Ελληνισμός.

Σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες και κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Στην Ιταλία θα έρθει σε επαφή με καθηγητές και πνευματικούς ανθρώπους, με εκπροσώπους πολιτικών και απελευθερωτικών κινημάτων από όλον τον κόσμο, καθώς και με Έλληνες που σπουδάζουν και έχουν καταφύγει εκεί διωκόμενοι από το στρατιωτικό καθεστώς.

Ο κύκλος των Ελλήνων της Ιταλίας, μαζί με άλλους από την Ελλάδα οι οποίοι συμμετέχουν στο Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα και το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, με επικεφαλής τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη θα ονομαστούν στη συνέχεια «Ιταλοί» και θα αποτελέσουν μία διακριτή πολιτική και μορφωτική ομάδα στην περίοδο της μεταπολίτευσης.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης συμμετέχει στην επταμελή ομάδα η οποία συνέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ (Μόναχο, Αύγουστος 1974) και αναπτύσσει πλούσια δραστηριότητα για τα εθνικά, διεθνή, κοινωνικά, αναπτυξιακά ζητήματα (Κύπρο, Γενοκτονία, Ίμβρο και Τένεδο, Κωνσταντινούπολη, Οικουμενικό Πατριαρχείο, Αιγαίο, Κάτω Ιταλία, Κούρδοι, Αρμένιοι, Ασσύριοι, ανάπτυξη, αγροτική παραγωγή, τουρισμός κ.ά.) .

Το 1988 προτείνει την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας, πρόταση η οποία υιοθετήθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το 1994 και τη δημιουργία της πόλης «Ρωμανία» στη Θράκη, η οποία στηρίχθηκε από 204 βουλευτές όλων των κομμάτων, αλλά δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε. Η ιδέα του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για την πόλη μας συγκινεί και θα είναι πάντα επίκαιρη. Ο Ελληνισμός χρειάζεται μία νέα πόλη που θα συνεχίζει τις αξίες και τις αρχές που οικοδόμησαν τον πολιτισμό μας και θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις.

Καθοριστική είναι η (ιστορική όμως ονομάστηκε) ομιλία του στο 6ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996, ομιλία στην οποία αναφέρθηκε, προέβλεψε, αρκετοί έγραψαν ότι προφήτεψε, την οικονομική κρίση στην Ελλάδα:

«Στο τέλος του κύκλου το 2004 ή το 2010 η Ελλάδα, αυτό που ονομάζω Τουρκομπαρόκ»,

 θα γίνει «Βιλαέτι ή Γερμανικό Λάντερ».

Εκτός από το Ποντιακό ζήτημα και τη διεθνοποίηση της Γενοκτονίας, δραστηριοποιείται για την Κύπρο και για το ζήτημα των αγνοουμένων, αγωνίζεται για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας στη Θράκη, στο Αιγαίο, τη Μακεδονία, στη Βόρειο Ήπειρο, αναδεικνύει τους Ελληνόφωνους της Κάτω Ιταλίας. Γράφει για την ανάπτυξη, τον αγροτικό και τον τουριστικό τομέα, για τη γαστρονομία, για τις οδικές, λιμενικές, σιδηροδρομικές υποδομές, (ο ρόλος του στην κατασκευή της Εγνατίας οδού καθοριστικός), ενώ στο διεθνές περιβάλλον συνεχίζει να αναπτύσσει πρωτοβουλίες για τους Κούρδους, τους Αρμενίους, τους Ασσυρίους, τους καταπιεσμένους λαούς στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική, στην Ασία. 

Όλα αυτά μέχρι το απόγευμα της 27ης Μαρτίου του 2024, όταν φεύγει αιφνιδίως από αυτή τη ζωή.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας ενεργός διανοούμενος ακόμη και λίγες ώρες πριν περάσει στην αιωνιότητα. Ήταν πολυγραφότατος και τα πάνω από τριάντα βιβλία του, τα οποία μεταφράστηκαν σε διάφορες γλώσσες, κοσμούν σήμερα δημόσιες βιβλιοθήκες και ιδιωτικές συλλογές.

Οργάνωνε εκδηλώσεις, συζητήσεις, ομιλίες, εντός και εκτός Ελλάδος και έθετε τα ζητήματα του Ελληνισμού, των λαών της Μικράς Ασίας και της ανατολικής Μεσογείου με θάρρος και παρρησία, γνώση και σκέψη, ανάλυση και βαθιά πολιτική συγκρότηση, με ευγένεια και εντιμότητα, δημιουργικό και παραγωγικό λόγο. Χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του τα οποία ήταν αναγνωρισμένα, όπως μπορεί να διαπιστωθεί από την αποδοχή που είχε (και θα έχει) στον Ελληνισμό και σε πολλούς λαούς.

Η συλλογική αυτή έκδοση είναι μια προσπάθεια για να γίνει (και μ΄ αυτόν τον τρόπο) γνωστό το έργο του, να επικοινωνηθεί ευρύτερα ο πρωτοποριακός λόγος του, η ιδιαίτερη γραφή του, η συνεχής πράξη του, η πολιτική του δράση, ο επιδραστικός του βίος, καθώς και στοιχεία της προσωπικότητάς του, όσα δηλαδή προσέφερε απλόχερα ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης: 

Ιδέες, Κάλλος, Προσφορά, Επιμονή, Εντιμότητα, Ήθος, Ανιδιοτέλεια, Φιλία, Αξιοπρέπεια, Θάρρος, Ανδρεία, Πολιτική, Ελληνισμός.

___________________

Πολιτιστικό Αναπτυξιακό Κέντρο Θράκης

Επικοινωνία e-mail: pakethra@gmail.com τηλ. 6908555547

ΠΗΓΗ:http://malkidis.blogspot.com/2024/09/blog-post_74.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Εκδήλωση στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Εκδήλωση στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη 

 Κυριακή 26 Μαΐου στο Κοβεντάρειο

Κλικ ΕΔΩ ή στην αφίσα 

Απευθείας από την αίθουσα συνεδριάσεων Κοβεντάρειο

ΠΗΓΗ-Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Δίδαξε εντιμότητα και αγνό πατριωτισμό -Τα ΝΕΑ.

ΠΗΓΗ:https://www.tanea.gr/print/2024/04/30/greece/didakse-entimotita-kai-agno-patriotismo/

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ:Η γλώσσα είναι φως, όταν πρόκειται γιά την Ελληνική είναι το φως της οικουμένης

ΔΥΟ ΣΥΝΑΘΛΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΑΒΡΙΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ

ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Τρίτη 9 Απριλίου 2024

Sono profondamente shoccata ed addolorata, non ci sono parole per poter descrivere la grande perdita per noi tutti in termini umani ed intellettuale.

Michalis un uomo senza tempo e senza confini che ha combattuto per la Libertà di noi tutti.

Rimango legata a Voi ed il mio pensiero va a quella distesa di viti da uva della Agrofilia di Michalis, ed immagino che lui sia lì in mezzo a quel campo con il suo cappello in paglia a sorriderci ed invogliarci alla vita ed soprattutto alla conoscenza.

Antonella Ranieri

Είμαι βαθιά συγκλονισμένη και λυπημένη, δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τη μεγάλη απώλεια για όλους εμάς σε ανθρώπινο και πνευματικό επίπεδο.

Ο Μιχάλης ένας άνθρωπος χωρίς χρόνο και χωρίς σύνορα που πάλεψε για την Ελευθερία όλων μας.

Ενώνομαι μαζί σας και η σκέψη μου πάει σε εκείνο τον τόπο με αμπέλια του Αγροφιλία του Μιχάλη, και φαντάζομαι ότι είναι εκεί στη μέση του αγρού με το ψάθινο καπέλο του να μας χαμογελά και να μας ενθαρρύνει στη ζωή και πάνω από όλα στη γνώση.

Αντονέλλα Ρανιέρι

Ο Πόντιος Μιχάλης Καραλαμπίδης μας άφηκε για πάντα. 

Το Σεπτέμβρη ήρτε στο σχολείο μας, έμεινε χαραπημένο και είπε: 

"μπράβο συνεχίστε ".

Έγρατσε: " Η γλώσσα είναι φως, όταν πρόκειται γιά την Ελληνική είναι το φως της οικουμένης. Η δολοφονίας της είναι έγκλημα ενάντια στην Ανθρωπότητα " 

Να έχειτε τόσσους αγγέλους αγαπημένο φήλο.

<< το σχολείο τη γλώσσα γραίκα Γ. Αντρεα Κρούπι >>.

 Το σχολείο που , σε ένα σπίτι εδώ στον Βούα, κάθα Σάβατο, μια μικρή ομάδα μαθθέννει το γραίκο τη Καλαβρία.

Bruno Traclò

Το τελευταίο κείμενο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Το τελευταίο κείμενο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, λίγες ώρες πριν φύγει από αυτή τη ζωή, ήταν για την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Θράκη....

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ

ΗΘΙΚΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΕΥΓΕΝΗ

ΑΛΛΟ FORUM ΑΛΛΟ ΛΟΓΟΣ

Τους τελευταίους καιρούς παρατηρείται ένας πληθωρισμός,

επιδρομή θα έλεγα forum. Τα φόρα όπως τα ονομάζω.

FORUM Δελφών, forun εδώ, fοrum εκεί. 

Τελευταία το forum στην γενέτειρα πόλη μου την Αλεξανδρούπολη.

Ο μεγάλος Χαιρωνεύς και Δελφικός Πλούταρχος θα είναι οργισμένος για ευνόητους λόγους.

Ίσως για αυτό με παροτρύνει σε μια Αριστοφανική αντιμετώπιση της επιδρομής των forum. Θα μείνω όμως στον δικό του τρόπο, ήθος αναφερόμενος στην Θράκη.  Εξ ου και το ηθικά, διδακτικά ευγενή.

Βέβαια είναι σίγουρο ότι οι σκηνοθέτες των forum δεν γνωρίζουν τον Πλούταρχο και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αναφορά μου σε αυτόν. Δυστυχώς όμως ο Πλούταρχος απουσιάζει από την Ελληνική εκπαίδευση. Είτε με τους προ προηγούμενους, είτε τους προηγούμενους, είτε με του νυν Υπουργούς Παιδείας. Να επανέλθουμε στο θέμα μας.

Πρώτον. Μία έντιμη σοβαρή διανοητικά και πολιτικά συζήτηση για την Θράκη – αγορά όχι το κακοχωριάτικο FORUM – αρχίζει από το γνωστό σχέδιο μου για την περιοχή. Ότι καλύτερο παρήγαγε η ελληνική και ευρωπαϊκή πολιτική. Ξεδιπλώθηκε έξυπνα με πολλές πράξεις επί δύο δεκαετίες. Έπρεπε να διδάσκεται.

Όταν δεν αρχίζει από αυτό η συζήτηση και εφαρμογή τότε αποτελεί συνέχεια της πολιτικής ως φτηνός ηλεκτρονικός λαϊκισμός. Για να είμαι περισσότερο ακριβής επιστημονικά, ως συνέχεια της πολιτικής ως απάτη. Ας μην καταφύγω προς το παρόν στον Αριστοφάνη με ένα λογοτεχνικό ή κινηματογραφικό τίτλο.

Εφαρμόστε λοιπόν αυτά τα μικρά και μεγάλα που πρότεινα.

Η γη, οι τόποι, οι άνθρωποι της κατακρεουργημένης Θράκης – έγραψε ο Χέμινγουεϊ γι΄αυτό – αξίζουν σεβασμό και όχι ύβρεως. Αλλά και οι πολίτες και οι εκπρόσωποι των τοπικών και περιφερειακών θεσμών οφείλουν να υπερασπίσουν τον αυτοσεβασμό τους, την δυναμική του τόπου τους. 

Ευτοπία όπως ξέρουν την ονόμασα.

Δεύτερον. Ο Αλέξης – το όνομα είναι Τραπεζουντίνο – ήταν έντιμος διανοητικά. Άρχισε αυτήν την συζήτηση αλλά δεν την προχώρησε. Περισότερο δεν την οικοδόμησε. Τι εννοώ στο “ ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ – Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου ˮ σελίδα 162. Αλλά ρωτήστε τον πρώην Δήμαρχο Ευάγγελο Λαμπάκη, τον πρώην Πρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, τον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο. Διαβάστε επίσης την ομιλία μου στο εσωτερικό του ναού Αγίου Ελευθερίου Αλεξανδρουπόλεως τον προηγούμενο Δεκέμβριο στο Πόλις- Αγορά.

Αν προχωρούσε ο Αλέξης αυτό που ακύρωσε αντιδημοκρατικά, πλεγματικά και ανεύθυνα ο Σημίτης θα ήμασταν αλλού.

Τρίτον. Προς τους ευγενείς εμπλεκόμενους: διαβάστε το κείμενο Αλεξανδρούπολης Πετρελαιούπολης ή Νέα Πολυκεντρική Πόλη στο “ ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ – Η Ανάκτηση του Ελληνικού Τρόπου ˮ.

Τέταρτον. Τέλος επί μία και πλέον εικοσαετία οικοδόμησα ένα σχέδιο από την Αλεξανδρούπολη, το Μπουργκάς, τον Δούναβη, την Οδησσό, όλο τον Εύξεινο.

Δεν είπα “ κορίτσια ο στόλος ˮ. Σοβαρευτείτε λοιπόν

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Μάρτιος 24

Υ.Γ. Ένα πολύ επίκαιρο αποκαλυπτικό του κενού του συστήματος χώρα από τον πρόλογο του βιβλίου “μία Ελλάδα με Δέκα Λιμάνια θα ήταν μία άλλη Ελλάδα. Αντί ένα και αυτό ανολοκλήρωτο. Ανύπαρκτης διασυνδεσιμότητας και στερούμενου οδικής και σιδηροδρομικής προέκτασης στην εθνική και ευρωπαϊκή ενδοχώρα… ˮ

Άλλο FORUM άλλο Λόγος.

ΠΗΓΗ:https://malkidis.blogspot.com/2024/05/blog-post_49.html
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ ΤΗΣ ΔΩΡΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

 (ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ, ΣΤΙΣ 29-4-24)

Αγαπητοί φίλοι, εκ μέρους του ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ, ανέλαβα να αποχαιρετήσω τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, φίλο, συμπαραστάτη και εκλεκτό πατριώτη.

Για το πολιτικό του μέγεθος, σίγουρα υπάρχουν καταλληλότεροι να μιλήσουν. Μπορούμε και οφείλουμε όμως να πούμε πολλά και εμείς που είχαμε την τύχη να μας συμβουλέψει, να μας εμπνεύσει, να μας ενεργοποιήσει.

Η ασκητική του παρουσία στον κόσμο αποτέλεσε την αναγκαία συνθήκη για το πολύπλευρο διανοητικό του έργο. Κρατημένος μακριά από την βοή ανούσιων κοινωνικών επαφών, θεμελίωσε ένα πνευματικό οικοδόμημα, που, χωρίς να έχει σχέση με πολιτικά κόμματα, αναβάθμισε την ιδέα της πολιτικής. Μοιραζόταν διαρκώς οράματα, υποδείκνυε προοπτικές και πρότεινε συγκεκριμένες λύσεις. Χωρίς να είναι ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όργωνε όπως και εκείνος ακούραστα την Ελλάδα και όχι μόνο, για να αφυπνίσει συνειδήσεις. Έγινε κατανοητός ή θεωρήθηκε ονειροπόλος; Εφαρμόστηκαν οι ιδέες του ή απλώς αγνοήθηκαν;  Αποτέλεσαν αγωνιστικό φάρο ή λεηλατήθηκαν προς εντυπωσιασμό; Γνωρίζουμε καλά οι περισσότεροι τι συνέβη. Για το λόγο αυτό, πολλές συγγνώμες του οφείλονται από όσους τον υπονόμευσαν, αλλά διατήρησαν μέσα τους έστω μια σταγόνα φιλότιμου.

Από τις πολλές παραμέτρους της ζωής του θα εστιάσουμε μόνο σε τρεις, με τη βεβαιότητα ότι η μελέτη της προσωπικότητας και του έργου του θα αποτελέσουν αντικείμενο ευρύτατης έρευνας στο μέλλον.

Πρώτα από όλα θα αναφερθούμε στη σχέση του με την εξουσία. Άλλοι γύρω του την επεδίωξαν μανιωδώς, άλλοι την αποδέχτηκαν με ικανοποίηση, άλλοι την εκμεταλλεύθηκαν ασύστολα. Ο Μιχάλης, παρότι ήταν σε επαφή με όλους αυτούς και παρά τις αντιδικτατορικές  περγαμηνές του, απλώς την περιφρόνησε. Ήταν δίπλα τους χωρίς να είναι μαζί τους. Μπορούσε να γίνει βουλευτής ή υπουργός. Δεν το έκανε, μένοντας πιστός στη διάκριση κομματικών και εκτελεστικών αρμοδιοτήτων. Δεν εξαργύρωσε αγώνες. Δεν χρειάστηκε καν να δεθεί σε κατάρτι, σαν άλλος Οδυσσέας, για να μην παρασυρθεί από το τραγούδι των σειρήνων της εξουσίας. Παρότι η ζωή του όλη ήταν πάλη με Λαιστρυγόνες. Παρότι πολλοί γύρω του επέλεξαν να γίνουν Λωτοφάγοι.

Θα συνεχίσουμε με τη συμβολή του Μιχάλη στην υπόθεση της ποντιακής γενοκτονίας. Το 1994 ψηφίστηκε από τη Βουλή η 19^η Μαΐου ως ημέρα τιμής και μνήμης της. Κορυφαίο  επίτευγμά του αυτή η απόφαση. Μέχρι τότε όσα είχαμε υποστεί οι Πόντιοι από το 1914 έως το 1923 ήταν επτασφράγιστο μυστικό. Για δεκαετίες ολόκληρες ήμασταν θύματα, όχι μόνο των Νεοτούρκων και των Κεμαλικών, αλλά και της εγχώριας κρατικής αλαλίας. Μόνο μετά την ιστορική αυτή ημερομηνία πάψαμε να είμαστε οι παρόντες που απουσιάζαμε από την κοινωνία, την Πολιτεία, την εκπαίδευση, τη διεθνή κοινή γνώμη. Ο Μιχάλης δεν αρκέστηκε όμως σε αυτό. Στις πολυάριθμες ομιλίες και στα βιβλία του κατήγγειλε επανειλημμένα και απερίφραστα την Τουρκία ως ταραχοποιό της ανατολικής Μεσογείου και δυνάστη των λαών της περιοχής. Όσο μάλιστα κι αν είναι θέμα ειδικών  αναλυτών η σχέση των αγνοημένων πολιτικών του προτάσεων με την αναποτελεσματικότητα της εξωτερικής μας πολιτικής, σίγουρη παραμένει η ματαιότητα μιας «φιλίας» επιβεβλημένης από συμμαχικές επιταγές.

Φτάνουμε τέλος στη σχέση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη με την πατρίδα. Μπορεί κάποιοι γνωστοί του να την υπηρέτησαν με αυτοθυσία, κάποιοι να την καπηλεύτηκαν, κάποιοι να την ξεπούλησαν και κάποιοι να τη στραγγάλισαν περιορίζοντας την στο αθηναϊκό κέντρο. Αυτός, γεννημένος μακριά από το ιδεοκτόνο αττικό λεκανοπέδιο, όχι μόνο νοιάστηκε για την περιφέρεια, αλλά άπλωσε την Ελλάδα από τον Πόντο και τον Καύκασο ως την Κάτω Ιταλία, από τη Βόρεια Ήπειρο και τα Βαλκάνια ως την Κύπρο. Επισκέφθηκε πλήθος κοινότητες του εξωτερικού θεωρώντας πως αποτελούν προεκτάσεις της πατρίδας. Σε περίοδο που η κοινωνία δεχόταν συστηματικά τις βολές της  οικουμενιστικής λαίλαπας, εκείνος αγωνιζόταν για Ελλάδα οικουμενική. Αυτός θεωρούσε πως είναι ο ρόλος της στον κόσμο και όχι η παροχή τουριστικών υπηρεσιών.

Σβεντικίδης Βαγγέλης: 40 ημέρες χωρίς τον Μιχάλη

Μιχάλης Χαραλαμπίδης.

Άνθρωπος, Έλληνας, Πατριώτης, Πολιτικός, Διανοούμενος, Οικουμενικός, Άπειρος.

Πως να χωρέσεις το άπειρο σε δέκα γραμμές ;

Μνήμες.

Εν αρχή είναι ο λόγος έλεγε. 

Και ήταν ο δικός του λόγος που με γοήτευσε  στα μέσα της δεκαετίας του 80, όταν τον άκουσα  για πρώτη φορά σε ένα ρεπορτάζ της κρατικής τηλεόρασης. Φοιτητής Κοινωνιολογίας στο Πάντειο  αργότερα τη δεκαετία του 90, στα πλαίσια του μαθήματος Κοινωνιολογία της Μετανάστευσης, είδα για πρώτη φορά το χάρτη της διασποράς των Ποντίων και διάβασα λίγο αργότερα, το κλασικό πλέον, βιβλίο των Μιχάλη Χαραλαμπίδη - Κωνσταντίνου Φωτιάδη «Πόντος, Δικαίωμα στην Μνήμη».

 Αργότερα στα πλαίσια του μαθήματος  της Κοινωνιολογίας της Ανάπτυξης και της Λατινοαμερικάνικης σχολής (εξάρτηση, Κέντρο- περιφέρεια), αρχίζω να μελετάω κείμενα του.

 Το 1995 τον συναντώ για πρώτη φορά από κοντά.  Την ίδια χρονιά η Κίνηση Ποντιακής Νεολαίας Αττικής, της οποίας ήμουν μέλος, διοργανώνει μια εκδήλωση για την  Ποντιακή Γενοκτονία με ομιλητή τον Μιχάλη και τους αείμνηστους Νεοκλή Σαρρή, Θέμο Στοφορόπουλο και Μανώλη Γλέζο, σε ένα παραδόξως κατάμεστο, για μη κομματική εκδήλωση,   αμφιθέατρο. Είχε προηγηθεί η αναγνώριση, μετά από  πρότασή του  της Ποντιακής Γενοκτονίας στην Βουλή. Αργότερα η Βουλή ψηφίζει πρότασή του για τη δημιουργία της πόλης  της Ρωμανίας στη Θράκη. Δύο νομοσχέδια με την  μεγαλύτερη δυνατή κομματική συναίνεση. Ο Μιχάλης ενώνει . 

Είναι η εποχή που αναζητώ πολιτική ταυτότητα  και ερμηνείες μακριά από τα δεξιά και αριστερά άδεια  κουτιά. Παρακολουθώ από την τηλεόραση την ομιλία του στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, το 1996, όπου περιγράφει σε δύο προτάσεις τους στόχους  του ΠΑΣΟΚ και της της μεταπολίτευσης γενικότερα:

1.Εσωτερική ενσωμάτωση της χώρας, να ενώσουμε την χώρα

2.Αποκατάσταση των δικαιωμάτων του Ελληνισμού εκεί όπου παραβιάστηκαν.

40 ΜΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Μιχάλη νιώθεις ογρασιά

στο μνήμα σου, στην άκρη;

δεν είναι βρόχινο νερό

 
δικό μας είναι δάκρυ

Οι σύντροφοί σου

ΠΗΓΗ: Μιχάλης Μινουδάκης 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Μιχάλης Χαραλαμπίδης*: Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ

                                                       
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ

Πρώτη δημοσίευση στις 24 Ιανουαριου 2024 (ΠΟΛΙΣ - ΑΓΟΡΑ)

Ο σύγχρονος άνθρωπος μετριέται σήμερα, περίοδο μεγάλων μετασχηματισμών, με την έννοια της προόδου. Ως γνωστόν έχω μιλήσει για αυτά. Προσεχώς στην έκδοση “ΟΜΙΛΙΕΣ”

Τι είναι πρόοδος σήμερα; ποιοι είναι οι προοδευτικοί; ποιοι οι αντιδραστικοί σήμερα;

Η τεκνοθεσία όπως ονομάζεται των ομόφυλων ζευγαριών – τι άσχημη, τι κυνική λέξη – δεν είναι πρόοδος. Είναι συμβόλαιο δυστυχίας.

Τα παιδιά δεν είναι προϊόντα αγοραπωλησίας. Ζήτημα εμπορικού δικαίου.

Όλα δεν πωλούνται ούτε αγοράζονται στην ανθρώπινη ζωή.

Απαιτείται στοχασμός, πνεύμα, Αγάπη για την Ζωή.

Ποιος όμως Έντιμος Άνθρωπος, Έντιμος Πολίτης πιστεύει ότι στα εικονικά κόμματα μη κόμματα, “τα κόμματα χωρίς αρχηγό και χωρίς κόμμα” όπως είναι ο τίτλος ενός κειμένου μου, υπάρχει συζήτηση. Σοβαρή συζήτηση. Λόγος. Για τις Πόλεις, για την Ύπαιθρο, για την Δημοκρατία, για την Πολιτική (Η Δολοφονία της Πολιτικής), την Τεχνητή Νοημοσύνη, τον Σύγχρονο Άνθρωπο.

Όσον αφορά τα παπαγαλάκια του τύπου. Είναι γνωστό ότι τα παπαγαλάκια δεν σκέφτονται.

Το μέλλον δεν βρίσκεται σε παρακμιακά πλέον πρότυπα της Δύσης και της Ανατολής.

Το μέλλον είναι αλλού.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Ιανουάριος 24

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΑΧΤΣΗΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΌ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Ταχτσής ήταν μια προσωπικότητα. Δεν ήταν ένας σκοτεινός, τυχαίος εφήμερος γραφειοκράτης που διείσδυσε στην Κυβέρνηση και τον Κρατικό μηχανισμό. Δεν ήταν μια Talpa όπως τους ονόμαζαν στην Ρώμη.

Τον γνώρισα μία ιδιαίτερη στιγμή την οποία σκέφτηκα αυτές τις ημέρες να την κάνω δημόσια. Εκτός των άλλων για να τον τιμήσω.

Ήταν η περίοδος της αντιπαράθεσης μου με τον Ανδρέα Παπανδρέου για την πολιτική του Νταβός 1 το 1988. Αυτή εκφράσθηκε και με μία έξυπνη πολιτική συγκέντρωση στην Παλαιά Βουλή επί της Σταδίου. Το μήνυμα της ήταν. Άλλο ο Κολοκοτρώνης και άλλο ο Δράμαλης. Αυτό απαντούσε στην απόφαση της εξίσωσης της Ελληνικής ιστορίας με την ρατσιστική Τουρκική ψευδοιστορία στην Μικρά Ασία. Αυτό που μετέπειτα αποτέλεσε τοξικό τρόπαιο των φανατικών ζηλωτών του, του Γιωργάκη - Ρεπούση κλπ.

Κάποια στιγμή στην διάρκεια της συγκέντρωσης με πληροφόρησαν ότι είναι παρών ο Κωνσταντίνος Ταχτσής. Ήρθε μόνος του, αυθόρμητα. Δεν προσεκλήθη.

Άλλοι επίσημοι πολιτικοί και καλλιτέχνες προσκλήθηκαν αλλά δεν ήρθαν. Έκαναν τους υπολογισμούς τους.

Τον πλησίασα, τον χαιρέτησα και τον συνεχάρην.

Ανήρ σκέφτηκα ανατρέχοντας στην Ελληνική σημασία της λέξης.

Είναι επίσης γνωστό γιατί εκφράστηκα δημόσια για αυτό, ότι έναν μεγάλο στόχο μου σε ξένο Κοινοβούλιο τον πέτυχα έχοντας ως συναθλητή έναν νέο άνθρωπο Βουλευτή της Διασποράς. Όταν μάλιστα κάποιοι μου υπέδειξαν την ομοφυλοφιλία του τους είπα: “Εγώ σε αυτήν την υπόθεση δεν είδα πολλούς άνδρες”, “Έναν Άγουρον Είδα. Ατός Εν Άγουρος” (Ο Νέος Άνδρας στην Ποντιακή).

Είμαι όμως σίγουρος ότι ο μεγάλος Συγγραφέας Κωνσταντίνος Ταχτσής σε σχέση με αυτό το οπισθοδρομικό Νομοσχέδιο θα έλεγε “ΟΧΙ αρκετό το σύμφωνο συμβίωσης”.

Αν δεν κάνω λάθος αυτό ήταν το νήμα των προβληματισμών του για την ομοφυλοφιλία. Ελεύθερος άνθρωπος ήταν αν κρίνω από την παρουσία του σε μια ιστορική συγκέντρωση την οποία δικαίωσε η ιστορία. Είναι γνωστή η μετέπειτα ιστορική δημόσια αυτοκριτική του Ανδρέα Παπανδρέου στο Πάντειο. (Μιλώ στο Νέο Ανατολικό Ζήτημα… Η Ανθρωπιστική Ελλάδα).

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Ιανουάριος 24

ΟΙ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ

Υπάρχουν δύο μέτωπα. Από την μία οι Ανθρωπιστές, ο Νέος Σύγχρονος Ανθρωπισμός όπως τον ονομάζω και από την άλλη οι Οπισθοδρομικοί.

Πιο συγκεκριμένα γιατί γίνεται μια ολοκληρωτικού τύπου χειραγώγηση.

Μία υποπολιτική, ολιγαρχική κακιστοκρατία και η τεράστια πλειοψηφία των πολιτών του νέου ανθρωπισμού.

Στις αληθινές δημοκρατίες γίνονται αξιοπρεπή Δημοψηφίσματα.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Αιξωνή, Ιανουάριος 24

*Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έφυγε πριν σαράντα ημέρες. Όμως η σκέψη του, η πολιτική ως πρόβλεψη, η ευαίσθητη ματιά του για τον άνθρωπο, τον ελληνισμό θα μας καθοδηγεί και θα μας προστατεύει από τις επιλογές της "ολιγαρχικής κακιστοκρατίας που με ολοκληρωτικό τρόπο χειραγωγούν την κοινωνία μας", όπως περιέγραφε τις επιλογές του πολιτικού μας προσωπικού.

Αναδημοσιεύουμε την πρόσφατη τοποθέτησή του για την τεκνοθεσία και την πραγματική έννοια της προόδου με αφορμή την προεκλογική συνάντηση Μητσοτάκη και Αρχιεπισκόπου.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ “Αγροφιλία - Αρχαιοφιλία: Η ύπαιθρος στο νέο αιώνα Η περίπτωση της Ελλάδας” ( 2017)

ΓΑΙΑ - Αγροτουριστικός Συνεταιρισμός Γυναικών Τριγώνου 

Αντί μνημοσύνου οι γυναίκες του συνεταιρισμού αποχαιρετούν τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη κοινοποιώντας την ομιλία που πραγματοποίησε στο τριήμερο εκδηλώσεων που διοργανώσαμε το 2017 στο Σπήλαιο' «ΓΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟ, ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ, ΧΩΡΟΓΡΑΦΙΚΟ, ΜΟΥΣΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ» 

Ήταν χαρά και προνόμιό μας να έχουμε κοντά μας όλα αυτά τα χρόνια μία τόσο σπουδαία προσωπικότητα.

Η Ελλάδα του Μ. Χαραλαμπίδη και το δυσοίωνο σήμερα

ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ

Πρόσφατα έφυγε εντελώς απροσδόκητα από τη ζωή ο πολιτικός, οραματιστής, στοχαστής και συγγραφέας Μιχάλης Χαραλαμπίδης, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια του, χιλιάδες συνοδοιπόρους, αναγνώστες και φίλους του. Οι πρόγονοι του ήρθαν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες από τα χωριά της Τραπεζούντας του Πόντου μετά τη γενοκτονία και τον μαζικό εκπατρισμό των παρευξεινίων Ελλήνων.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξανδρούπολη. Στα νεανικά του χρόνια, επί δικτατορίας, διέφυγε στην Ιταλία όπου και σπούδασε οικονομικά, πολιτικές επιστήμες και κοινωνιολογία, ενώ παράλληλα ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο πλαίσιο του ΠΑΚ εξωτερικού. Ήταν μέλος της συντακτικής ομάδας της ιδρυτικής διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ εντός του οποίου ανέπτυξε έντονη ιδεολογική και πολιτική δραστηριότητα ως επικεφαλής της λεγόμενης “ομάδας των Ιταλών” η οποία στεκόταν πάντοτε κριτικά απέναντι στη διαφαινόμενη πορεία “κρατικοποίησης” και εκφυλισμού του κινήματος αλλά και στις αντιαναπτυξιακές επιλογές και πρακτικές της ηγεσίας του.

Η ουσιαστική κριτική και οι προτάσεις του αποτυπώθηκαν σε έναν μεγάλο αριθμό βιβλίων, άρθρων, ομιλιών και ανακοινώσεων αλλά και σε προτάσεις νόμων για την ίδρυση μιας νέας πόλης στη Θράκη με το όνομα Ρωμανία και την αναγνώριση από το ελληνικό κοινοβούλιο της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού. Ο Μιχάλης παρέμεινε πιστός και έκανε πράξη τις πεποιθήσεις και ιδέες του για ουσιαστικό διαχωρισμό κράτους-κόμματος. Έτσι, δε διεκδίκησε ποτέ βουλευτική έδρα ή υπουργική θέση αν και άνετα θα μπορούσε να το πράξει λόγω και της εγγύτητας του με τον Ανδρέα Παπανδρέου.