Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΧΑΞΛΕΫ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΧΑΞΛΕΫ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024

Άλντους Χάξλεϋ- Η δαιμονοποίηση της μητρότητας (απόσπασμα από τον "Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο")

«Μα είναι φρικτό», ψιθύρισε η Λενίνα, «είναι φοβερό. Δεν θα έπρεπε να έχουμε έρθει εδώ». Έψαξε στην τσέπη της να βρει καμιά ταμπλέτα «σόμα», μα ανακάλυψε πως, από κάποια ασυγχώρητη αφηρημάδα, είχε αφήσει το φιαλίδιο στον Ξενώνα. Ο Μπέρναρντ έψαξε τις δικές του τσέπες, μα ήταν το ίδιο αδειανές.
Κι έτσι η Λενίνα ήταν υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει τη φρίκη του Μαλπαί, χωρίς την παρηγοριά της παστίλιας. Όλα την πλακώσανε με μιας. Να, εκεί, ήταν δυο νέες γυναίκες, και είχαν γυμνώσει το στήθος τους και βύζαιναν τα μωρά τους.
Η Λενίνα απέστρεψε το πρόσωπο, κατακόκκινη από ντροπή. Δεν είχε δει τέτοια αισχρότητα σ' όλη τη ζωή της.
Εκείνο, όμως, που την εξόργισε, ακόμα περισσότερο, ήταν πως ο Μπέρναρντ, αντί ν' αγνοήσει το θέαμα με κάποια διακριτικότητα, άρχισε να σχολιάζει αυτό το φρικαλέο φαινόμενο του ενδομητρογενούς βίου. Τώρα, που οι παστίλιες είχαν πάψει πια να επενεργούν, ένιωθε και ο ίδιος ντροπιασμένος για την αδυναμία που του είχε δείξει εκείνο το πρωί στο ξενοδοχείο, και λες και έκανε το παν για να παρουσιάζεται μπροστά της ισχυρός και καινοτόμος.
«Για κοίταξε μια όμορφη στιγμή ανθρώπινης οικειότητας», και η φωνή του έμοιαζε σκόπιμα προκλητική. «Τί έντονα συναισθήματα θα πρέπει να γεννάει! Συχνά συλλογίζομαι πως κάτι στερείται κανείς, με το να μην έχει μητέρα – και ίσως και συ κάτι να στερήθηκες, Λενίνα, με το να μην νιώσεις τη μητρότητα. Το σκέφτεσαι; Να 'χες και συ ένα μωρό, δικό σου, να το βυζαίνεις...».
«Μπέρναρντ, πώς τολμάς!».
Ανάμεσά τους πέρασε μια γριά με οφθαλμία και δερματίτιδα και το θέα μα την έκανε να δώσει τόπο στην οργή της.
«Πάμε να φύγουμε», τόν παρακάλεσε. «Δεν μ' αρέσει καθόλου εδώ»


-Άλντους Χάξλεϋ, ο "Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος", σελ. 91-92, (μετάφραση: Β. Καζαντζή)




ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/cZvDQwzXrkHZM73o/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024

Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ



Το 1956, ο Γερμανός φιλόσοφος Günter Anders έγραψε ένα βιβλίο για τη χειραγώγηση των μαζών.
Ονόμασε αυτό το βιβλίο "Απασχόληση του ανθρώπου".
Αυτές οι επικίνδυνες φράσεις έγραψαν ιστορία, ειδικά τον 21ο αιώνα.

Ορίστε μια περίληψη αυτών των πραγμάτων:

"Για να καταστείλει εκ των προτέρων οποιαδήποτε εξέγερση, δεν πρέπει να την πάρει κανείς με βίαιο τρόπο.
«Αρχαϊκές μέθοδοι όπως του Χίτλερ είναι εντελώς ξεπερασμένες».
Αρκεί να δημιουργήσεις μια συνθήκη μειώνοντας σημαντικά το επίπεδο και την ποιότητα της "Εκπαίδευσης. "

"Ένα αμόρφωτο άτομο έχει μόνο έναν περιορισμένο ορίζοντα σκέψης και όσο περισσότερο η σκέψη του δεσμεύεται σε υλικές, μέτριες ανησυχίες, τόσο λιγότερο μπορεί να εξεγερθεί. "

«Πρέπει να κάνουμε όλο και πιο δύσκολη την πρόσβαση στη «γνώση»... "
Και ότι το χάσμα μεταξύ "λαού" και "επιστήμης".
Η ενημέρωση που προορίζεται για το ευρύ κοινό πρέπει να είναι «Αναισθησία».

Και πάλι, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε "πειθώ" και όχι "άμεση βία", και θα κάνουμε αυτό:
Θα εκπέμπουμε μαζικά στην τηλεόραση, ψυχαγωγία μεθυσμένων, πάντα ισοπεδώνοντας το συναισθηματικό και το ένστικτο. "

"Θα απασχολήσουμε μυαλά με αυτό που είναι μάταιο και παιχνιδιάρικο. "

Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2023

Σιωπηλά όπλα για αθόρυβους πολέμους…



Τα Πρωτόκολλα της Νέας Τάξης Πραγμάτων…! Μας αποκοιμίζουν και μας αποσπούν την προσοχή ενώ αυτοί εξαλείφουν μία μία τις ελευθερίες μας και προετοιμάζονται για γενικευμένη καταστολή…


Οι Επικυρίαρχοι μία απάνθρωπη υπερεθνική ελίτ, έχουν καταστήσει δέσμια την ανθρωπότητα και επιβάλλουν το σχέδιο της Νέας Τάξης μιλώντας για «ανοχή» «πολυπολιτισμικότητα» «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκοσμιοποίηση».

Γράφει η Ηω Αναγνώστου


«Αλλά ο κόσμος σήμερα είναι πιο σύνθετος και προετοιμασμένος να δεχθεί μια παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας πνευματικής ελίτ και των παγκόσμιων τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμητέα σε σχέση με τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό που υφίστατο μέχρι τώρα». (David Rockefeller, πρόεδρος ιδρυτής της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και της Τριμερούς Επιτροπής, πρόεδρος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων. Εισήγηση που έκανε κατά τη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο Μπάντεν Μπάντεν το 1991).

«Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε σας αρέσει είτε όχι. Το μόνο ζήτημα θα είναι να ξέρουμε αν θα προκύψει από κατάκτηση ή από συγκατάθεση». Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι πολύ πιθανόν ότι θα γράφει για την εποχή μας: «Στο ξεκίνημα του 21ου μ.κ.ε. αιώνα, ένα πανίσχυρο παγκόσμιο καθεστώς άρχισε να αιχμαλωτίζει με τα ορατά και αόρατα πλοκάμια του ολόκληρο τον πλανήτη. Η Γη μεταμορφώθηκε σταδιακά σε μία πλανητικών διαστάσεων αόρατη φυλακή με τις πιο εξελιγμένες και εκλεπτυσμένες μεθόδους καταστολής». Paul Warburg, Χρηματιστής, μέλος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων.


Πράγματι, η αλήθεια είναι ταυτόχρονα απλούστερη αλλά και πιο απίστευτη απ’ ό,τι μπορούμε να διανοηθούμε: Οι Επικυρίαρχοι μία απάνθρωπη υπερεθνική ελίτ, έχουν καταστήσει δέσμια την ανθρωπότητα και επιβάλλουν το σχέδιο της Νέας Τάξης μιλώντας για «ανοχή» «πολυπολιτισμικότητα» «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκοσμιοποίηση».

Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2023

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ

Aldous Leonard Huxley - Άλντους Χάξλεϋ (26 Ιουλίου 1894 – 22 Νοεμβρίου 1963)




«Αληθινά, τούτη η θέση ήταν ολότελα ακατάλληλη για ένα βιβλιοπωλείο. Όλες οι άλλες εμπορικές επιχειρήσεις σ’ αυτό το δρόμο αποβλέπανε στον ανεφοδιασμό της πολυάσχολης, βρώμικης συνοικίας. Μόνο ο κεντρικός, αρτηριακός δρόμος είχε κάποια ιδιαίτερη αίγλη και ζωή, που του χάριζε τ’ αστραπιαίο πέρασμα των αυτοκινήτων. Ήταν χαρούμενος ο κεντρικός δρόμος. Όμως ολόγυρα, σε μεγάλες εκτάσεις, ήταν φτωχογειτονιές, που οι τρώγλες μύριζαν μούχλα… Οι χωριανοί έκαναν τα ψώνια τους στον εμπορικό δρόμο. Διάβαιναν κρατώντας μεγάλα κομμάτια κρέας που φαίνονταν πλαδαρά, ακόμα και διπλωμένα. Γυναίκες με μαύρους σκούφους και μαύρα σάλια σέρνονταν στο δρόμο της Αγοράς, κρατώντας γιαλιστερές, πλεχτές τσάντες από χόρτο. 

Αναρωτιόμουν, αν αυτές θ’ αγόραζαν ποτέ βιβλία. Κι όμως, υπήρχε σ’ αυτό τον εμπορικό δρόμο, ένα πολύ μικρό μαγαζί που οι βιτρίνες του είχαν ράφια και σ’ αυτά φάνταζε η μαύρη ράχη βιβλίων στην αράδα.
Στα δεξιά του μαγαζιού, μια μεγάλη αποθήκη φτηνών επίπλων στόλιζε το δρόμο και στ’ αριστερά, πίσω από κουρτίνες η διακριτική βιτρίνα ενός μαγειριού διαφήμιζε με σκαλιστά λευκά γράμματα την εκλεκτή ποιότητα γευμάτων μόνο με έξη πέννες. Ανάμεσα σ’ αυτά τα φανταχτερά καταστήματα, το μικρό βιβλιοπωλείο περνούσε απαρατήρητο. Μια πόρτα κι ένα σκοτεινό παράθυρο, τέσσερα πόδια μακρύ, ήταν όλη η πρόσοψή του.

 Έβλεπες εκεί ότι η λογοτεχνία αποτελούσε πολυτέλεια. Έπιανε τον ανάλογο χώρο της ανάγκης. Όμως η παρηγοριά ήταν ότι είχε επιζήσει, οριστικά επιζήσει.
Ο ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου έστεκε στην πόρτα: ένας μικρόσωμος άντρας, με γκρίζο γένι και μάτια πολύ ζωηρά, που άνοιγαν αριστερά και δεξιά της μακριάς σουβλερής μύτης του που την αγκίστρωνε η τσιμπίδα των γυαλιών του (…….).

Μέσα στο κατάστημα βασίλευε ένα καστανό μούχρωμα, που μύριζε δερματίλα κι ακόμη εκείνη τη μυρουδιά της λεπτής σκόνης που κάθεται πάνω στις σελίδες των λησμονημένων βιβλίων σα να φυλάει τα μυστικά τους – έτσι, όπως κάτω από τη στεγνή άμμο της ασιατικής ερήμου, απίστευτα ανέπαφοι, βρίσκονται οι θησαυροί, και οι διάφορες αρχαιότητες και τα μικροθυμητικά χιλιάδων χρόνων (….)

Το νήμα της σκέψης μου διακόπηκε από τη φωνή του γέρου.
Θα πρέπει να είστε μουσικός, είπε.
Ω, ναι, ήμουν λίγο. Μου έτεινε έναν ογκώδη τόμο.
Το έχετε ακούσει ποτέ αυτό; ρώτησε.
«Ρομπέρτο ο διάβολος». Όχι, δεν τ’ άκουσα ποτέ. Δεν είχα αμφιβολία ότι υπήρχαν κενά στη μουσική μου κατάρτιση.

Ο γέρος πήρε το βιβλίο κι έσυρε μια καρέκλα από τα σκοτεινά βάθη του μαγαζιού. Τότε ακριβώς παρατήρησα κάτι το εκπληκτικό. Αυτό που είχα περάσει, μ’ επιπόλαιη ματιά, σαν κοινό μπάγκο καταστήματος, διέκρινα τώρα ότι ήταν πιάνο με τετράγωνο, κάπως άγαρμπο σχήμα.
Ο γέρος κάθησε μπρος στο πιάνο.
Θα συγχωρήσετε λίγο το φαλτσάρισμα στον τόνο του, είπε, στρέφοντας το κεφάλι του προς εμένα. Είναι ένα παλιό Μπρόουντγούντ Τζώρτζιαν που έχει πολλές υπηρεσίες προσφέρει μέσα σε εκατό χρόνια.
Άνοιξε το σκέπασμα και τα κιτρινισμένα πλήκτρα έτριξαν στο σκοτάδι σαν τα δόντια ενός γέρικου αλόγου.

Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2023

ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ




Τον Όργουελ τον φόβιζαν οι άνθρωποι που θα απαγόρευαν τα βιβλία. 

Τον Χάξλεϊ τον φόβιζε το γεγονός ότι δεν θα υπήρχε λόγος να απαγορευτεί ένα βιβλίο γιατί δεν θα βρισκόταν άνθρωπος πρόθυμος να διαβάσει.

 Ο Όργουελ φοβόταν εκείνους που θα μας στερούσαν την πληροφόρηση.
 Ο Χάξλεϊ φοβόταν εκείνους που θα μας υπερπληροφορούσαν τόσο ώστε να καταντήσουμε πλάσματα παθητικά και εγωιστικά. 

Ο Όργουελ φοβόταν ότι η αλήθεια θα φυλασσόταν μυστική.
 Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι η αλήθεια θα πνιγόταν σε έναν ωκεανό σύγχυσης. 

Ο Όργουελ φοβόταν ότι θα αναπτύσσαμε πολιτισμό υποτέλειας. 
Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι θα αναπτύσσαμε πολιτισμό κοινοτοπίας ασχολούμενοι μόνο με δραστηριότητες αντίστοιχες του όργκυ-πόρκυ, του φυγόκεντρου αγριοκουταβιού και των αισθησιακών ταινιών. . . 

Με λίγα λόγια, ο Όργουελ φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτό που μισούμε. 
Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι θα μας καταστρέψουν αυτά που αγαπάμε.

 Το βιβλίο αυτό εξετάζει την πιθανότητα του να έχει δίκιο ο Χάξλεϊ, όχι ο Όργουελ. . . 

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου 

"ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ"

Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ

Του POSTMAN NEIL

Παρασκευή 9 Ιουνίου 2023

Άλντους Χάξλεϋ: Όταν στους σκλάβους θα αρέσει η σκλαβιά




[Γιώργος Χ.Παπασωτηρίου]



O Άλντους Χάξλεϋ (26.7.1894) είναι ο συγγραφέας του προφητικού βιβλίου επιστημονικής φαντασίας «Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος» και αυτός που είπε: 

«Μόνο ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα υπέρ της αποκέντρωσης της εξουσίας και της αυτοοργάνωσης μπορεί να σταματήσει τη σημερινή τάση προς ολοκληρωτισμό. Ένα πραγματικά αποτελεσματικό ολοκληρωτικό κράτος θα είναι αυτό στο οποίο το ισχυρό διευθυντήριο των πολιτικών αρχηγών και της στρατιάς των μάνατζερ ελέγχουν έναν πληθυσμό σκλάβων χωρίς να χρειάζεται να ασκήσουν εξαναγκασμό, γιατί θα τους αρέσει η σκλαβιά τους. Και το να τους αρέσει η σκλαβιά τους έχει ανατεθεί από τα σημερινά ολοκληρωτικά κράτη σε υπουργεία προπαγάνδας, στους εκδότες και τους μηντιάρχες και στους δασκάλους και καθηγητές.»
(1962, ένα χρόνο πριν πεθάνει ο Α.Χ.)

Ο Θαυμαστός καινούργιος κόσμος του Α. Χ. είναι ο «Brave New World» (Σαίξπηρ: «Τρικυμία»), που αναφέρεται, όπως επισημαίνει ο Τεοντόρ Αντόρνο, στον Νέο Κόσμο, την Αμερική, το εργαστήρι της κοινωνίας του μέλλοντος.

Ο νέος «θαυμαστός κόσμος» είναι μια ταξική κοινωνία που υφίσταται ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, όπου δεν υπάρχει οικογένεια, έχει απαλειφθεί η ιστορική μνήμη και υπάρχει ένας γενικευμένος ηδονισμός ως τρόπος ζωής. Όλα είναι ρευστά και δεν υπάρχει καμία δέσμευση καθώς ‘Όλοι ανήκουν σε όλους’. Η αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους δεν γίνεται με φυσικό τρόπο αλλά στα κρατικά εργαστήρια, με τη μέθοδο του κλωνισμού, και ανάλογα με την ποσότητα οξυγόνου που παρέχεται στα έμβρυα παράγονται πέντε τύποι ανθρώπων: οι Άλφα, οι Βήτα, οι Γάμμα, οι Δέλτα και οι Έψιλον. Δεδομένου λοιπόν ότι οι ικανότητες και η ευφυΐα προκαθορίζονται, ο καθένας κάνει τη δουλειά για την οποία είναι βιολογικά προορισμένος και έτσι οι αποτυχίες και οι διαψεύσεις ανήκουν στο παρελθόν.

Δευτέρα 22 Μαΐου 2023

___ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ και ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ ___




 ΟΡΓΟΥΕΛ  - ΧΑΞΛΕΫ - ΠΟΣΤΜΑΝ 


“Τι είναι χειρότερο άραγε; Να βλέπει κάποιος θεωρίες συνωμοσίας ή να κάνει ότι δεν βλέπει τις πράξεις των συνωμοτών;“

του Δημήτρη Τσιριγώτη


" Ο Τζώρτζ Όργουελ στο βιβλίο του «1984», που εκδόθηκε το 1949, προέβλεψε ότι κάποια στιγμή στο μέλλον -συγκεκριμένα το έτος 1984- ο κόσμος θα φτάσει σε ένα σημείο όπου θα υπάρχει ένα και μοναδικό ολοκληρωτικό καθεστώς που θα ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στις συνειδήσεις και ως εκ τούτου και στις συμπεριφορές των ανθρώπων. 

Ότι το Κόμμα θα ασκούσε την εξουσία μέσω της προσωποποίησης του, αυτής του Μεγάλου Αδελφού. 

Ο στόχος του Μεγάλου Αδελφού θα ήταν ο απόλυτος έλεγχος της σκέψης και της ελευθερίας της έκφρασης που θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω των απαγορεύσεων και του φόβου, δηλαδή με την τρομοκράτηση και την καταστολή.

Αντιθέτως ο  Άλντους Χάξλεϋ στο βιβλίο του «Brave New World» (Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος) που εκδόθηκε το 1932 προέβλεπε ότι στο μέλλον, εν έτει 2495, θα έχει επικρατήσει το Παγκόσμιο Κράτος με τη βοήθεια των Δέκα Μεγάλων Διαχειριστών, δηλαδή δέκα ισχυρότατων αφεντικών που θα έχουν σαν σκοπό να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε ευτυχισμένους δούλους, χωρίς τη χρήση βίας ,τρομοκρατίας και καταστολής. 

Για αυτούς το θέμα θα ήταν ξεκάθαρο. 

Κυριακή 2 Απριλίου 2023

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ 📺 Η AI - Η Ψηφιακή Παρακολούθηση και το ChatGPT // Ευκαιρίες και Δυστοπίες




Μία μεγάλη συζήτηση για τον "θαυμαστό νέο κόσμο της τεχνολογίας", σε μια κοινωνιολογική προσέγγιση που θα τροφοδοτήσει κύκλο συζητήσεων.

Ο ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Μηνάς Σαματάς, μέλους του Δικτύου Μελέτης Παρακολούθησης για την Νέα Ψηφιακή Παρακολούθηση και στην Ευρωπαϊκή Δράση COST Living in Sur­veillance Society, ανοίγει το φάκελο της τεχνολογίας αιχμής με μια άκρως ενδιαφέρουσα θεματολογία :

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2022

Μικρή σπουδή πάνω στόν Huxley -Προχωρώντας πρός τόν Mετανθρωπικό Kαινούργιο Kόσμο

Μικρή σπουδή πάνω στόν Huxley

 

Προχωρώντας πρός τόν Mετανθρωπικό Kαινούργιο Kόσμο


Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας, Διδάκτωρ Ιστορίας

"Διαβάζοντας πρό ἡμερῶν, γιά μία ἀκόμη φορά στή ζωή μου, τόν «Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο» τοῦ Aldous Huxley (ἡ πρώτη ἦταν πρίν ἀπό σχεδόν σαράντα χρόνια καί φυσικά ἡ διαφορά καταφανής, καθώς τότε ἀκόμη ἐπρόκειτο γιά ἕνα ἔργο μακρινῆς ἐπιστημονικῆς φαντασίας, ἐνῶ τώρα γιά προάγγελο μίας ὄχι καί τόσο μακρινῆς πραγματικότητας), ἔτυχε ἄφνω νά μετάσχω σέ ἕνα ἀπολύτως σουρεαλιστικό σκηνικό τραγικῆς εἰρωνείας.

Ἐνῶ βρισκόμουν σέ κάποια παραλία καί διένυα ἕνα ἀπό τά τελευταῖα κεφάλαια τοῦ βιβλίου, βρέθηκα ξαφνικά σχεδόν περικυκλωμένος ἀπό τίς ἐκδράμουσες καί κατά πλεῖστον μασκοφορεμένες γιαγιάδες κάποιου λεωφορείου (ὁ συνδυασμός μαγιό καί μάσκας ΚΝ-95 πραγματικά ἀνελέητος γιά τά μάτια ὅσων «ψεκασμένων», ὅπως ὁ ὑποφαινόμενος, τόν συναντοῦν αἰφνιδιαστικά μπροστά τους). Ἀλλά καί ὅσες δέν μασκοφοροῦσαν, μετεῖχαν ἐνεργά στό ἀποτρόπαιο σκηνικό διά τοῦ λόγου, καθώς ὅλες οἱ συζητήσεις πού ἔφταναν κατά καιρούς στά αὐτιά μου ἦταν τῆς ἀπόλυτης ἀνοητολογίας καί συνάμα τῆς πλήρους ἀμεριμνησίας. Καί δέν θύμιζε τό σκηνικό οὔτε κἄν διάλειμμα ἀνάμεσα σέ ὅσα δυστοπικά ζήσαμε ἕως τόν Μάϊο καί σέ ὅσα θά ἐπανέλθουν σέ λίγες ἡμέρες ἤ ἑβδομάδες – μέ τό ἤδη γνωστό ἤ μέ κάποιο ἄλλο πρόσχημα. Λές καί κάθε μνήμη εἶχε σβηστεῖ, τά πάντα γύρῳ τελοῦσαν σέ πλήρη μακαριότητα καί ὁ νοῦς τῶν ἰθαγενῶν Eloi (ἐδῶ θυμήθηκα βεβαίως τή «Μηχανή τοῦ Χρόνου» τοῦ Herbert-George Wells) νά ἔχει μεταλλαχθεῖ σέ τρομακτική tabula rasa βλακώδους ἀθωότητας, παντελῶς ἀνίκανος νά διανοηθεῖ τήν ὕπαρξη τῶν ἀνθρωποφάγων Morlock πού ἐλλοχεύουν στά ὑπόγεια.

Τό παραπάνω σκηνικό ἀνάποδου κόσμου φυσικά δέν εἶναι τό μόνο, καθότι καθημερινά ζοῦμε τέτοιες καταστάσεις παράκρουσης, ἁπλῶς μοῦ προκάλεσε ἰδιαίτερη αἴσθηση μέ τήν ἐνάργειά του καί καθώς μοῦ ἀποκαλύφθηκε μάλιστα, ἐνῶ μελετοῦσα τό κατεξοχήν βιβλίο τοῦ ἀνάποδου κόσμου. Θυμήθηκα γιά μία ἀκόμη φορά τήν περίφημη ἐκείνη φράση τοῦ Huxley, ὅτι

«ἡ τέλεια δικτατορία θά ἔχει τήν ἐμφάνιση δημοκρατίας, ἀλλά βασικά θά εἶναι μία φυλακή χωρίς τείχη, μέσα στήν ὁποῖα οἱ κρατούμενοι δέν θά ὀνειρεύονται κἄν τήν ἀπόδραση, θά εἶναι οὐσιαστικά ἕνα σύστημα σκλαβιᾶς, ὅπου οἱ σκλάβοι, μέσῳ τῆς κατανάλωσης καί τῆς διασκέδασης, θά ἀγαποῦν τή δουλεία τους».

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2022

Πως μας ελέγχουν τελικά; Μέσω του φόβου (Όργουελ) ή μήπως μέσω της αδιάκοπης αναζήτησης ευχαρίστησης (Χάξλεϋ);

0

“Τι είναι χειρότερο άραγε; Να βλέπει κάποιος θεωρίες συνωμοσίας ή να κάνει ότι δεν βλέπει τις πράξεις των συνωμοτών;“

Ο Τζώρτζ Όργουελ στο βιβλίο του «1984», που εκδόθηκε το 1949, προέβλεψε ότι κάποια στιγμή στο μέλλον -συγκεκριμένα το έτος 1984- ο κόσμος θα φτάσει σε ένα σημείο όπου θα υπάρχει ένα και μοναδικό ολοκληρωτικό καθεστώς που θα ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στις συνειδήσεις και ως εκ τούτου και στις συμπεριφορές των ανθρώπων. Ότι το Κόμμα θα ασκούσε την εξουσία μέσω της προσωποποίησης του, αυτής του Μεγάλου Αδελφού. Ο στόχος του Μεγάλου Αδελφού θα ήταν ο απόλυτος έλεγχος της σκέψης και της ελευθερίας της έκφρασης που θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω των απαγορεύσεων και του φόβου, δηλαδή με την τρομοκράτηση και την καταστολή.

Αντιθέτως ο  Άλντους Χάξλεϋ στο βιβλίο του «Brave New World» (Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος) που εκδόθηκε το 1932 προέβλεπε ότι στο μέλλον, εν έτει 2495, θα έχει επικρατήσει το Παγκόσμιο Κράτος με τη βοήθεια των Δέκα Μεγάλων Διαχειριστών, δηλαδή δέκα ισχυρότατων αφεντικών που θα έχουν σαν σκοπό να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε ευτυχισμένους δούλους, χωρίς τη χρήση βίας ,τρομοκρατίας και καταστολής. Για αυτούς το θέμα θα ήταν ξεκάθαρο. Αν μπορούσαν να εξαλείψουν την Παιδεία, την Ιστορία, την Παράδοση, την Τέχνη, την Πολιτική, τη Θρησκεία, την Πάλη των Τάξεων, τον θεσμό της Οικογένειας, την Αγάπη τότε οι άνθρωποι θα ήταν ευτυχισμένοι. Για να το πετύχουν αυτό αρχικά θα πρέπει να ελέγχουν τις γεννήσεις και την βιολογική ταυτότητα των ανθρώπων μέσω μεθόδων Γενετικής. Έπειτα θα πρέπει να ελέγχουν την ψυχοσύνθεση των παιδιών ωθώντας τα προς τη διαρκή κατανάλωση τεχνητών προϊόντων μη αφήνοντας πολλά περιθώρια για απόκτηση γνώσης και συγκροτημένης σκέψης. Είναι χαρακτηριστική η ερώτηση ενός εκ των Διαχειριστών : «Τι να καταναλώσεις διαβάζοντας ένα βιβλίο καθισμένος σε μια πολυθρόνα;». Η αναζήτηση της ευτυχίας κατά τους Διαχειριστές θα πρέπει να συντελείται μπροστά σε οθόνες όπου οι άνθρωποι θα νιώθουν ότι συμμετέχουν σε όσα διαδραματίζονται σε αισθησιακά θεάματα που προβάλλονται, ένα είδος δηλαδή εικονικής πραγματικότητας. Μάλιστα θα υποβοηθούνται και χημικά με τη χρήση του «σόμα» (είδος ναρκωτικού) ώστε να μην πέφτουν ψυχικά ή σωματικά. Είναι χαρακτηριστικό να πούμε ότι σε έναν τέτοιο κόσμο οι έννοιες του Έρωτα και της Αγάπης θεωρούνται πρωτόγονες. Για τους προηγμένους ανθρώπους υπάρχει μόνο το σεξ και απεριόριστη σεξουαλική ελευθερία. Επικρατεί η άποψη ότι «όλοι ανήκουν σε όλους». Αντίθετα λοιπόν από τον Όργουελ, που πίστευε ότι οι άνθρωποι στο μέλλον θα ελέγχονται μέσω του φόβου, ο Χάξλεϋ πίστευε ότι αυτό θα γινόταν μέσω της πρόκλησης ευχαρίστησης, μέσω της αναζήτησης της τεχνητής ευτυχίας. Μετατρέποντας δηλαδή τους ανθρώπους σε καταναλωτικά όντα χωρίς καμία διάθεση αμφισβήτησης ή δημιουργικότητας αφού όλα θα είναι λυμένα από τους Διαχειριστές.

Τι είναι πιο επικίνδυνο; Η στέρηση της πληροφορίας ή η υπερπληροφόρηση; Η απόκρυψη της γνώσης ή ο ευτελισμός της;

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021

Utopia

Utopia

Ωδή στον θαυμαστό «Νέο Κόσμο». Οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα δεν είναι τυχαία ούτε συμπτωματική.
Η ταινία μέχρι το τελευταίο λεπτό της αξίζει τη θέαση. Έχει ελληνικούς υπότιτλους. Μας θυμίζει ότι ο φόβος παράγει τη μεγαλύτερη δυστοπία. Αλλά αξίζει να ρισκάρει τελικά κανείς να χάσει όσα φοβάται, καθώς δεν είναι όλα τόσο σκοτεινά όσο φαίνονται και τα όρια μεταξύ φυλακής και ελευθερίας μοιάζουν πολύ ρευστά…




ΠΗΓΗ: 
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2021

Η παρακμή της Δημοκρατίας, η άνοδος του Επιστημονισμού και οι δήθεν κορωνοηλίθιοι

Η παρακμή της Δημοκρατίας, η άνοδος του Επιστημονισμού και οι δήθεν κορωνοηλίθιοι: Εάν υπάρχει κάτι που μπορούμε να μάθουμε από την πανδημία, είναι το ότι η επιστήμη αποτελεί κάτι εξαιρετικά πολύτιμο, για να θυσιάζεται στο βωμό της πολιτικής – ενώ δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε καμία περίπτωση ως «εργαλείο» δικτατορικής διακυβέρνησης και υποταγής των Πολιτών. Ούτε βέβαια μπορεί

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020

Προέβλεψε το 1956 τη ζοφερή πραγματικότητα του σήμερα!

Το παρακάτω κείμενο είναι απόσπασμα από το «Die Antiquiertheit des Menschen» («”Η επαν”-“απαρχαίωση” του ανθρώπου»), του Γερμανού φιλοσόφου Γκύντερ Άντερς. Γραμμένο το 1956 περιγράφει με ανατριχιαστική ακρίβεια ένα μέλλον που ταυτίζεται με τις πιο ζοφερές στιγμές του δικού μας παρόντος:

“Για να καταπνιγεί κάθε εξέγερση πριν ακόμη προλάβει να εκδηλωθεί δεν απαιτούνται βίαια μέσα. Οι χιτλερικές μέθοδοι είναι ξεπερασμένες. Αρκεί να δημιουργηθούν εξαρτήσεις τόσο ισχυρές ώστε η ιδέα και μόνο της εξέγερσης να μην έρχεται στο μυαλό κανενός.

Θα ήταν ιδανικό η διαμόρφωση των ατόμων να ξεκινάει από την ώρα που γεννιούνται, με τη συρρίκνωση των έμφυτων ικανοτήτων τους. Κατόπιν, η εξάρτηση θα θωρακιστεί με τον δραστικό περιορισμό της παιδείας, προσανατολισμένης στην επαγγελματική εκπαίδευση. Ένα ακαλλιέργητο άτομο έχει στενό ορίζοντα σκέψης και όσο η σκέψη του περιορίζεται σε ασήμαντες ασχολίες τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να εξεγερθεί. Πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ώστε η πρόσβαση στην πραγματική γνώση να γίνει ολοένα δυσκολότερη για τους πολλούς. […]

Θα χρησιμοποιείται η πειθώ και όχι η ωμή βία. Θα προβάλλονται μαζικά, μέσω της τηλεόρασης, «ψυχαγωγικά» προγράμματα που θα κολακεύουν πρωτίστως το συναίσθημα και τα ένστικτα. Το πνεύμα θα απασχολείται με ό,τι ελαφρύ, ασήμαντο, παιδαριώδες. Σε ένα περιβάλλον ακατάσχετης φλυαρίας με αδιάκοπη μουσική υπόκρουση η ανάπτυξη της σκέψης θα παρεμποδίζεται. Το σεξ θα τεθεί στην πρώτη γραμμή των ανθρωπίνων ενδιαφερόντων — δεν υπάρχει καλύτερο κοινωνικό ηρεμιστικό!

Γενικά, θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποβάλουν τη σοβαρότητα από την ύπαρξη, να γελοιοποιήσουν τα υψηλά ιδανικά, να καλλιεργήσουν μια διαρκή απολογία της ελαφρότητας, έτσι ώστε η διαφημιστική ευφορία να γίνει το μοντέλο της ανθρώπινης ευτυχίας και υπόδειγμα της ελευθερίας. […]

Ό,τι αποκοιμίζει τη διαύγεια του μαζικού ανθρώπου είναι κοινωνικά ωφέλιμο, ό,τι απειλεί να τον αφυπνίσει πρέπει να διακωμωδηθεί, να καταπνιγεί, να καταπολεμηθεί.

Κάθε θεωρία που θα αμφισβητεί το σύστημα πρέπει να καταδικάζεται ως ανατρεπτική και τρομοκρατική, το ίδιο κι εκείνοι που την υποστηρίζουν”.

 

[Μετάφραση του Αντώνη Καραβασίλη από τη γαλλική έκδοση: «L’obsolescence de l’homme», εκδ. IVREA, Παρίσι 2002.]»

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2020

Σκέψεις καραντίνας…μελέτη δυστοπίας!

Του Δημήτρη Ν. Γιαννάτου

Η απαραίτητη δήλωση νομιμοφροσύνης (για να μην παρεξηγηθώ): «Θεωρώ ότι ο ιός είναι φυσικός και υπαρκτός» και καθόλου συνομωσία των ισχυρών! – μιλώ για το μετά! Τρία δυστοπικά βιβλία, μιας καθόλου επιστημονικής φαντασίας. Το κοινωνικό «πείραμα» και η μηχανική που εξελισσόταν ως «φυσική» ( ; ) εξέλιξη του τεχνοκρατικού συστήματος και της πληροφορικής «υπερεπανάστασης» – πριν τον κορωνοιό και χωρίς να τον έχει ανάγκη – και θα κατέληγε το πιθανότερο σε τεχνοφασισμό, φαίνεται ότι θα βρει έναν αναπάντεχο φυσικό σύμμαχο.
Η κοινωνία της διακινδύνευσης, θα προστατευτεί μέσα από τον τεχνοφασιστικό «ανθρωπισμό» της εξ αποστάσεως «επαφής», «εργασίας», «θεραπείας», «πολιτικής», κ.ο.κ. Σε κάποια χρόνια ( ; ) το φυσικό άγγιγμα, ο σωματικός έρωτας, η φυσικές παρέες θα είναι επικίνδυνες και θα θεωρηθούν «κοινωνική ασυνειδησία», έγκλημα ενάντια στην ευάλωτη φύση της ανθρωπότητας και των κοινωνιών. Άτομα και «οικογένειες» ( ; ), με ασφαλή τηλε-επαφή, – αλλά ωωωω, με τεχνητή νοημοσύνη – και αυτό εννοείται όχι για όλους. Θα υπάρχουν: πατρίκιοι και πληβείοι σε μαζικές εικονοκοινωνίες! Ο Άλντους Χάξλευ είχε προειδοποιήσει από το 1936, ο μεταμοντέρνος γκουρού και «αγαθός» γλείφτης της παγκοσμιοποίησης Άλβιν Τόφφλερ είχε αναλάβει μαζί με τον Ζάκ Ατταλί την ιδεολογική βρομοδουλειά ενάντια στους «οπισθοδρομικούς» και ο Ρίφκιν με έναν αμφιλεγόμενο, αναποφάσιστο τρόπο περιγράφει την «εποχή της πρόσβασης»…Καλή μελέτη και όχι διάβασμα!! 
ΠΗΓΗ: https://tokoinonikoodofragma.wordpress.com/http://blogvirona.blogspot.com/2020/03/blog-post_766.html
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020

«Ο αιώνας του εαυτού». Ένα ντοκιμαντέρ του Adam Curtis. Ο καπιταλισμός σε πρώτο πρόσωπο.

Ο Αιώνας του Εαυτού είναι μια βρετανική τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ του 2002 από τον σκηνοθέτη Adam Curtis. Επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο οι καπιταλιστές αξιοποιώντας το  έργο των ψυχαναλυτών Sigmund Freud και Anna Freud και τις απόψεις του συμβούλου δημοσίων σχέσεων Edward Bernays, χειραγωγούν τις ανθρώπινες κοινωνίες. 

Σε ένα επεισόδιο, ο Curtis λέει : «Αυτή η σειρά είναι για το πώς όσοι βρίσκονται στην εξουσία έχουν χρησιμοποιήσει τις θεωρίες του Φρόιντ για να προσπαθήσουν να ελέγξουν το επικίνδυνο πλήθος σε μια εποχή μαζικής δημοκρατίας».

Αναλυτικότερα εδώ.

Μέρος Πρώτο – Οι Μηχανές της Ευτυχίας

Ο αιώνας του εαυτού (μέρος πρώτο) από tvxorissinora

Μέρος Δεύτερο – Η Εφαρμοσμένη Μηχανική της Συγκατάθεσης 


Μέρος Τρίτο – Υπάρχει ένας αστυνομικός μέσα στο κεφάλι μας: Πρέπει να καταστραφεί
 

O αιώνας του εαυτού - Μέρος τρίτο από tvxorissinora


Μέρος Τέταρτο – Οχτώ άνθρωποι πίνουν λίγο κρασί στο Κέτερινγκ
 

Ο αιώνας του εαυτού - μέρος τέταρτο από tvxorissinora  

ΠΗΓΗ:http://giatinkinonikiaristera.blogspot.com/2015/12/adam-curtis.html
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Σάββατο 10 Αυγούστου 2019

Δεν υπάρχει όριο στις τεχνικές ελέγχου της σκέψης, του συναισθήματος



Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, εσωτερικός χώρος

ΟυίλιαμΜπάροουζ 

(απόσπασμα από συνέντευξη σε αμερικάνικο περιοδικό τεχνολογίας και επιστήμης το 1987).


High Frontiers: Προς ποια κατεύθυνση πιστεύετε ότι προσανατολίζονται οι τεχνολογίες ελέγχου του νου και της σκέψης, όσον αφορά τις φαρμακευτικές ουσίες, τις χειρουργικές ενθέσεις εμφυτευμάτων και τις εξωσκελετικές τεχνολογίες;

Ουίλιαμ Μπάροουζ: Δεν υπάρχει όριο στις τεχνικές ελέγχου της σκέψης, του συναισθήματος και του αισθητηριακού αντιληπτικού μηχανισμού. Ο καθηγητής Χοσέ Ντελγάδο κατάφερε να σταματήσει έναν αφιονισμένο ταύρο. Έχοντας εμφυτεύσει ένα ηλεκτρόδιο στον εγκέφαλο του ζώου, πάτησε απλά ένα κουμπί και ο μαινόμενος ταύρος σταμάτησε την εφόρμησή του. Το ίδιο μπορούν να κάνουν και με τους ανθρώπους. Μπορούν να εκμαιεύσουν το θυμό, το φόβο, τη χαρά, τον ενθουσιασμό, απλά και μόνο πατώντας κουμπιά.

Σάββατο 3 Αυγούστου 2019

Αυτές είναι οι δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

Το κείμενο γράφτηκε από τον Sylvain Timsit, το 2002, στον ιστότοπο sytinet.
Αυτές είναι οι δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

1. Η τεχνική της διασκέδασης
Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών....

Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.

Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων
Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.

Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης
Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ' αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)

Τρίτη 16 Ιουλίου 2019

Δυστοπία και νεοφιλελευθερισμός

του Παναγιώτη Ξηρουχάκη* 


* Το άρθρο αντλήθηκε από το περιοδικό ZERO GEOGRAPHIC, Νοέμβριος 2012 ["Ν": από τότε μέχρι σήμερα έχουν υπάρξει κι άλλα πολλά δεδομένα που θα μπορούσαν να προστεθούν]

Η ιστορία του θεάματος (κινηματογράφος, λογοτεχνία, θέατρο κλπ.) είναι γεμάτη από παραδείγματα όπου το θέαμα προπαγάνδισε τις κυρίαρχες αξίες του πολιτικού συστήματος και προάσπισε την πολιτική της κυρίαρχης εξουσίας. Από τις πρώτες κινηματογραφικές ταινίες (όπως «Η Γέννηση ενός έθνους» στο οποίο υμνείται η ΚΚΚ [Κου Κλουξ Κλαν]) μέχρι τις μέρες μας δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Απλά αλλάζει η θεματολογία και το στυλ ανάλογα με τις ανάγκες της πολιτικής κατάστασης και τους εχθρούς που πρέπει να πολεμηθούν (εσωτερικούς και εξωτερικούς). 
Έτσι τα τελευταία χρόνια, γέμισε η αμερικανική τηλεόραση με σειρές επιστημονικής φαντασίας. Επίσης το Χόλυγουντ γυρίζει συνεχώς ταινίες στις οποίες περιγράφεται το σκοτεινό (και όχι το τόσο μακρινό) μέλλον. Κυριαρχεί λοιπόν μία επιστημονική φαντασία, η θεματολογία της οποίας όμως κατάγεται από τη σκοτεινή θεματολογία της δυστοπίας (σε αντίθεση με την ουτοπία που παραπέμπει σε κάτι ονειρικό) και του ζοφερού μέλλοντος.
Οι σειρές που προβάλλονται αυτή την εποχή αλλά και η πλειοψηφία των sci-fi ταινιών που γυρίζονται ακολουθούν το μοτίβο της επιβίωσης σε ακραίες συνθήκες.

Έτσι, εξωγήινοι εισβάλλουν και τα διαλύουν όλα, ένας ιός απελευθερώνεται και κάνει τους ανθρώπους ζόμπι, ενώ στο τελευταίο Βatman (“The Dark Knight Rises”, 2012) το ρόλο του κακού επωμίζονται οι αμεσοδημοκράτες που μισούν τους πλούσιους! Το κράτος πάντα καταρρέει στις παραπάνω περιπτώσεις (εκτός από, τι σύμπτωση, τον αμερικάνικο στρατό όπως στο “Resident Evil: Retribution” του 2012) και ο πολίτης βασίζεται στις δυνάμεις του σε ένα πόλεμο «όλοι εναντίον όλων».
Επίσης εκμεταλλευόμενοι την περιρρέουσα ατμόσφαιρα διάφοροι εξειδικευμένοι συγγραφείς (οι περισσότεροι απόστρατοι των ειδικών δυνάμεων) έχουν στήσει μία επιτυχημένη εκδοτική βιομηχανία όπου τα βιβλία-προϊόντα δίνουν απλόχερα στον καταναλωτή-μελλοντικό μαχητή (future survivor) τα κλειδιά της επιτυχίας-επιβίωσης σε έναν κόσμο που όλα καταρρέουν (σεισμοί, εισβολές εξωγήινων, βιολογικός πόλεμος, επαναστάσεις κλπ).

Ρίζες του φαινομένου

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019

‘Βρισιές, σεξ και βία’: το νέο ανατρεπτικό κύμα της παγκοσμιοποίησης- Μάκης Ανδρονόπουλος

 
Δεν υπάρχει τηλεοπτική σειρά που να «παίζει» δυνατά στον διεθνή ανταγωνισμό και να κάνει 4-5 seasons των 8-10 ή και 20 επεισοδίων που να μην έχει αθυροστομία, σεξ και βία. Το NETFLIX χαρακτηρίζει πολλές σειρές που προβάλει ως language, sex, violence, αντί του συνήθους action (δράση)!
Εκ πρώτης όψεως θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι σειρές αυτές υπηρετούν το εξουσιαστικό δόγμα της προσφοράς «άρτου και θεαμάτων» στον λαό. Mε μια δεύτερη ματιά θα μπορούσε να δει τις σκοτεινές μεθόδους χειραγώγησης των μαζών από την εξουσία, είτε δια της ύπνωσης και της καθήλωσης, είτε δια της απελπισίας και του φόβου. Αλλά με μια τρίτη θα μπορούσε κάποιος βάσιμα να ισχυριστεί πως αυτές οι σειρές επιτελούν μια οξύτατη κριτική στην πολιτική απαξίωση των αρχών και της δημοκρατίας και κυρίως καλλιεργούν έναν ενδιαφέροντα πολιτικό πραγματισμό.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι παραγωγοί αυτών των σίριαλ χρησιμοποιούν όλα τα διαθέσιμα μέσα για να προσελκύσουν συνδρομητές και «παίζουν» με οριακές καταστάσεις του νου. Όμως είναι αδύνατο να μην αισθανθεί κάποιος πως πίσω από τα τόσο πειστικά, ιστορικά δουλεμένα, σενάρια κρύβονται σκοπιμότητες πέραν από αυτές της εμπορικής επιτυχίας. Το σεξ είναι καταλυτικής σημασίας! Από την αρχή, από το πρώτο επεισόδιο.
Γρήγορο, όρθιο, ανθρωποφαγικό, δυνατό, ομοφυλοφιλικό. Δυο ωραίοι άντρες, με φοβερά σώματα με γραμμωτά six pack φιλιούνται με πάθος στο στόμα. Δυο πανέμορφες γυναίκες τεντώνουν τα υπέροχα κορμιά τους κατά την διάρκεια των ερωτικών τους περιπτύξεων (αν και καμία τέτοια σκηνή δεν πιάνει ούτε στο μισό την δεκάλεπτη ερωτική σκηνή της Αντέλ Εξαρχόπουλος με τη Λέα Σεϊντού στο «Μπλε, το πιο ζεστό χρώμα»).
Στο strait sex, αν η φοβερή αντρούκλα με τα σμιλευμένα μπράτσα δεν καρφώσει στον τοίχο τη γυναίκα, τότε, κατά 90% θα τον ξαπλώσει αυτή και θα τον καβαλήσει. Και αυτό από το 900 μ.Χ.!… στους Vikings (που μας δείχνουν ότι από τότε οι Σκανδιναβοί ήταν ελευθεριακοί στις σχέσεις τους), στους πειρατές του Black Sails, όπου οι ομοφυλοφιλικές συνευρέσεις είναι το παν, στο Sense 8, όπου και οι οκτώ ήρωες μετέχουν τηλεπαθητικά σε μια αισθησιακή μίξη των κορμιών, των χρωμάτων του δέρματος, των γλωσσών και των άκρων.