Ο ΠΑΠΑΣ ΛΕΩΝ ΙΔ' ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ

Του Κώστα Χατζηαντωνίου 

[Γιατί από τα μέσα ενημέρωσης μάλλον δεν θα πληροφορηθούμε αυτή την προσφώνησή του, χθες, 18 Οκτωβρίου, προς την Ιταλική Εθνική Συνομοσπονδία εναντίον της τοκογλυφίας.

"Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα και καλώς ήρθατε!

Χαιρετίζω τον Πρόεδρο και όλους εσάς που εκπροσωπείτε το Εθνικό Συμβούλιο κατά της Τοκογλυφίας. Ενώνω τη φωνή μου με αυτή των προκατόχων μου για να σας ευχαριστήσω για τη δέσμευσή σας τα τελευταία τριάντα χρόνια στην καταπολέμηση ενός προβλήματος που έχει καταστροφικές επιπτώσεις στις ζωές πολλών ανθρώπων και πολλών οικογενειών.

Το φαινόμενο της τοκογλυφίας υποδηλώνει τη διαφθορά της ανθρώπινης καρδιάς. Είναι μια οδυνηρή και αρχαία ιστορία, που έχει ήδη καταγραφεί στη Βίβλο. Οι προφήτες, μάλιστα, κατήγγειλαν την τοκογλυφία, μαζί με την εκμετάλλευση και κάθε μορφή αδικίας προς τους φτωχούς. Ο προφήτης Ησαΐας, στο όνομα του Κυρίου, θέτει το εξής ερώτημα: «Δεν είναι αυτή η νηστεία που εγώ επιλέγω: να λύσω τα δεσμά της ανομίας, να λύσω τα λουριά του ζυγού, να αφήσω ελεύθερους τους καταπιεσμένους και να συντρίψω κάθε ζυγό;» (Ησ.  58:6).

 Πόσο μακριά βρίσκεται ο Θεός από τη στάση που συντρίβει τους ανθρώπους μέχρι του σημείου να τους υποδουλώσει! Είναι μια σοβαρή αμαρτία, μερικές φορές πολύ σοβαρή, επειδή δεν μπορεί να αναχθεί σε ένα απλό λογιστικό ζήτημα. Η τοκογλυφία μπορεί να φέρει κρίση στις οικογένειες, μπορεί να φθείρει το μυαλό και την καρδιά σε σημείο που να οδηγήσει τους ανθρώπους να σκεφτούν την αυτοκτονία ως τη μόνη διέξοδο.

Η αρνητική δυναμική της τοκογλυφίας εκδηλώνεται σε διαφορετικά επίπεδα. Υπάρχει μια μορφή τοκογλυφίας που προφανώς φαίνεται να θέλει να βοηθήσει όσους αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες, αλλά σύντομα αποκαλύπτεται για αυτό που είναι:

 ένα ασφυκτικό βάρος. Οι συνέπειες πληρώνονται ιδιαίτερα από εύθραυστους ανθρώπους, όπως εκείνους που είναι θύματα τζόγου. Ωστόσο, επηρεάζει και εκείνους που πρέπει να αντιμετωπίσουν δύσκολες στιγμές, όπως για παράδειγμα έκτακτη ιατρική περίθαλψη ή απρόβλεπτα έξοδα πέρα από τις δυνατότητές τους ή των οικογενειών τους. Αυτό που αρχικά παρουσιάζεται ως χείρα βοηθείας στην πραγματικότητα γίνεται, μακροπρόθεσμα, ένα μαρτύριο.

Και αυτά συμβαίνουν ακόμη και σε επίπεδο χωρών σε όλο τον κόσμο. Δυστυχώς, τα τοκογλυφικά χρηματοπιστωτικά συστήματα μπορούν να γονατίσουν ολόκληρους λαούς. Ομοίως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε «εκείνους των οποίων οι τοκογλυφικές και άπληστες συναλλαγές οδηγούν στην πείνα και τον θάνατο των αδελφών τους στην ανθρώπινη οικογένεια» ( Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, αρ. 2269 ): οι ευθύνες τους είναι σοβαρές και τροφοδοτούν δομές άνομης αμαρτίας.

Κασιμάτης: «Να τι σημαίνει το Αγγλικό Δίκαιο που η Ελλάδα σήμερα πουλάει Ομόλογα και πανηγυρίζει ο Στουρνάρας»

Ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης αποκαλύπτει τι σημαίνει η αλλαγή του δικαίου για τα νέα ομόλογα
Με το ελληνικό οι κανόνες λειτουργούν υπέρ του οφειλέτη, ενώ με το αγγλικό υπέρ του δανειστή!

Αν γίνει η αλλαγή που μας ζητάνε επίμονα οι δανειστές, δεν μπορείς να ζητήσεις μείωση του χρέους

Απαράδεκτη είναι η τυχόν αποδοχή του αγγλικού δικαίου στη νέα δανειακή σύμβαση, υπογραμμίζει με συνέντευξή του στο «ΠΑΡΟΝ» ο έγκριτος συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, παραθέτοντας ουσιαστικά επιχειρήματα. Ο κ. Κασιμάτης εξηγεί ότι οι δανειστές μας θέλουν να επιβάλουν το αγγλικό δίκαιο επειδή αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν πειραματόζωο και στο πλαίσιο μιας αντίληψης κατοχής του ευρωπαϊκού Νότου απ” τον Βορρά.

Εξηγεί επίσης, και μάλιστα και με παραδείγματα, ότι η επιβολή του αγγλικού δικαίου λειτουργεί πάντα υπέρ του δανειστή και ποτέ υπέρ του οφειλέτη, ο οποίος όμως είναι το αδύναμο μέρος σε τέτοιες δανειακές συμβάσεις.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο ο οφειλέτης δεν μπορεί να ζητήσει μείωση του χρέους ακόμα κι αν είναι επαχθές, σε κάποιο μέρος του.
Αναλυτικά η συνέντευξη του έγκριτου συνταγματολόγου:

«Έφεραν πόρνες στην Ελευσίνα»* – και στην Αθήνα προαγωγούς

από Θεόδωρος Παντούλας

-18 Ιουνίου 2024

Για αιώνες η τοκογλυφία, η πρωτοθυγατέρα της απληστίας, ήταν μια αξιοκατάκριτη δραστηριότητα. 

Πολύ πριν ο Έζρα Πάουντ λογιάσει στα δεινά της τη βεβήλωση της ιερότητας και την αποτιμήσει ως το χειρότερο κακό του σύγχρονου κόσμου, οι Έλληνες κάτεχαν ότι αυτή εξανδραποδίζει κι οι Πατέρες της Εκκλησίας την αξιολογούσαν ως μισάνθρωπο επιτήδευμα. Αλλά από τότε παρήλθαν χρόνια και μαζί τους πήγαν περίπατο οι αναστολές που συγκρατούσαν την πλεονεξία στο περιθώριο και στην ανυποληψία.

Στις μέρες μας εκατομμύρια συμπολίτες χάνουν κοψοχρονιά εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα (υπερδιπλάσια από αυτά του υπέκλεψαν οι μαυραγορίτες στην Κατοχή!) από τους «διαχειριστές δανειακών χαρτοφυλακίων» ‒ περιφραστικός ευφημισμός για ανθρώπους που στην καθομιλουμένη αποκαλούνται κάπως αλλιώς. 

Η υφαρπαγή των περιουσιών τους θα έπρεπε να είναι ζήτημα πρώτης τάξεως στον δημόσιο διάλογο. Δεν είναι. Κληρονομιές αλλάζουν χέρια σε συνθήκες βροντώδους σιωπής (η έντιμος πενία δεν έχει και πολύ πέραση στη μετανεωτερικότητα), την ώρα που η Κυβέρνηση από τη μία διαφημίζει ότι «κρατάμε την ελπίδα, κρατάμε το σπίτι μας» και από την άλλη κρατάει από τον λαιμό τους απελπισμένους οφειλέτες, διευκολύνοντας νομοθετικά, στο κατόπι της πολύφερνης αγοράς ακινήτων, τους πλειστηριασμούς των ακινήτων τους!

Είναι που η αγορά απεχθάνεται το κενό. Κι αν οι συστημικές (και κάργα ανακεφαλαιοποιημένες) τράπεζες αδυνατούν να το καλύψουν, αυτό καλύπτεται από καινοφανείς ιδιωτικές, μη τραπεζικές, επιχειρήσεις χορήγησης στεγαστικών δανείων! Είναι αυτό που λένε οι ατσίδες «η κρίση ως ευκαιρία». Η ευκαιρία του αετονύχη για να ακριβολογούμε! Και των εταιριών διαχείρισης οφειλών που, άμα θέλουν κι όπως θέλουν, συνομιλούν στους οφειλέτες. Και που ακόμη σπανιότερα συναινούν σε «ρυθμίσεις». Σάμπως θα τους τραβήξει κανείς το αυτί; Κράτος εν κράτει είναι. Και τα όποια πρόστιμα τους καταλογίζονται είναι για το θεαθήναι. Οι νομοθετούντες άλλωστε χαίρουν ασυλίας ή, τέλος πάντων, έχουν την ευχέρεια να αλλάζουν ΑΦΜ και να την βγάζουν μπέικα, σε αντίθεση με τους μέχρι εχθές αξιόπιστους δανειολήπτες που σήμερα λοιδωρούνται σαν μπαταχτσήδες από εκείνους ακριβώς που τους προέτρεπαν στον δανεισμό! Η ανακολουθία, η αναλγησία και οι συγκαλυμμένοι εκβιασμοί παραμένουν οι σταθερές των «εισπρακτικών», σταθερές που προσιδιάζουν σε φερσίματα μαφίας και όχι σε συμπεριφορές καλής πίστης και χρηστών συναλλακτικών ηθών.

Ο ΠΛΕΟΝ ΑΙΣΧΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ.

Ο ΠΛΕΟΝ ΑΙΣΧΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ..., σαν τους πλειστηριασμούς, ακόμη και πρώτων κατοικιών, σε φτωχογειτονιές,…

Τάδε έφη Αριστοτέλης, ο οποίος στα Πολιτικά του, μας δίνει 2 διαφορετικές έννοιες για αυτό που αποκαλούμε σήμερα οικονομική αξία ενός αγαθού. 

Η πρώτη είναι η ΑΞΙΑ ΧΡΗΣΗΣ και η δεύτερη η ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ.
Ο μέγιστος των φιλοσόφων , διακρίνει δέ, 4 κατηγορίες ανταλλαγών:

• 1. Α--->Α', δηλαδη ανταλλαγή αγαθών,ή αντιπραγματισμός, χωρίς μεσολάβηση χρήματος.

• 2.Α--->Χ--->Α',δηλαδή πώληση αγαθού με ταυτόχρονη είσπραξη του αντιτίμου, και αγορά άλλου αγαθού, δηλαδή ανταλλαγή αγαθών με αξία χρήσης, συσώρευση καλού πλούτου, δηλαδή καλή χρηματιστική (κατά τον φιλόσοφο!)

• 3.Χ---->Α---->Χ',δηλαδή αγορά αγαθού με σκοπό την μεταπώληση του, σε υψηλότερη τιμή, δηλαδή το αγαθό έχει ανταλλακτική αξία για την παραγωγή χρήματος ή υπεραξίας(κατά τον Μάρξ !), δηλαδή συσωρεύεται πλούτος !

• και 4.Χ----->Χ', δηλαδή παραγωγή χρήματος απο χρήμα, ως είσπραξη τόκου, όπου το χρήμα μεταλάσσεται το ίδιο σε αντικείμενο εμπορίας-συσώρευσης πλούτου, με την μορφή χρήματος,...

Η παραγωγή χρήματος απο χρήμα κατά τον Αριστοτέλη, ονομάζεται τοκογλυφία, ανεξαρτήτως του ύψους του επιτοκίου, και θεωρείται παρά φύσιν,...

<< Ευλογώτατα μισείται η τοκογλυφία , διότι η δι αυτής κτήσις του νομίσματος , αντλείται εξ αυτού τούτου του νομίσματος, και ουχί εκ της χρήσεως δι ήν τούτο προωρίσθη, συνεπώς ούτος είναι εξ όλων των χρηματισμών, ο κατ'εξοχήν παρά φύσιν...>>.

2.500 χρόνια πίσω, και όμως τόσο επίκαιρα.

Καταλάβατε;;;

ΟΙ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ , ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΤΟ 80% ΤΩΝ ΑΣΤΕΓΩΝ , ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΤΩΧΙΑΣ.
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ…

ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!!!

Του Γιωργου Παπανικολαου

Αν καταθέσεις 10.000 ευρώ σὲ τράπεζα θα πάρεις τόκο 93 ευρώ!

Αν δανεισθείς, μέσω πιστωτικής κάρτας, 10.000 ευρώ για αγορές, θα πληρώσεις τόκο 2.000 ευρώ.

Την ίδια ώρα οι τράπεζες δανείζονται από την ΕΚΤ χρήμα με επιτόκιο 0,5%.

Τα δε "κόκκινα δάνεια" είναι ενυπόθηκα και με εγγυητές που έχουν περιουσιακά στοιχεία.

Τώρα πως γίνεται αυτές οι "επιχειρήσεις" να πέφτουν έξω και ξαφνικά να πρέπει να τους δώσουμε δύο ΑΕΠ για να μην κλείσουν ...

Αν δεν λέγεται αυτό τοκογλυφία και αν οι τράπεζες δεν είναι εγκληματικές συμμορίες, τότε τύφλα να έχουν οι επαγγελματίες τοκογλύφοι.

Βασίλης Βιλιάρδος-Στα δίχτυα των τοκογλύφων

Ελπίζουμε να συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες τα τεράστια εγκλήματα εις βάρος τους μετά το 2009, με αποκορύφωνα την τραπεζική ληστεία – το δολοφονικό Swap στην Πορτογαλία, με ανόητο θύμα την κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων  

.

«Το σκάνδαλο των σκανδάλων, το ξεπούλημα των ελληνικών τραπεζών έναντι μερικών μόλις Σεντ ανά μετοχή, είναι μοναδικό στην παγκόσμια οικονομική ιστορία – οπότε θεωρούνται δεδομένες οι μαζικές αγωγές των μετόχων τους.

Πόσο μάλλον αφού η περιουσία τους κυριολεκτικά υπεξαιρέθηκε, με έναν απίστευτα εγκληματικό τρόπο, ενώ τους απαγορεύθηκε η συμμετοχή στις αυξήσεις κεφαλαίου – όπως επίσης στο δημόσιο, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί το μεγαλύτερο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων στα χέρια των ξένων τοκογλύφων, με οδυνηρές συνέπειες.   

Οι συλλογικές αγωγές πιθανολογείται πως θα κατατεθούν εναντίον των διοικήσεων των τραπεζών, του ΤΧΣ, καθώς επίσης της Τρόικας ή/και της ΕΚΤ – η οποία τους παρέσυρε στην αγορά μετοχών, αξιολογώντας τις τράπεζες ως φερέγγυες μόλις στα τέλη του 2014.

Δεν είναι δε καθόλου απίθανο να αναζητηθούν νομικά οι ευθύνες της κυβέρνησης ή όποιου άλλου εμπλεκομένου, από όλους τους Έλληνες Πολίτες – αφού το δημόσιο χρέος τους θα αυξηθεί, εξαιτίας του συγκεκριμένου γεγονότος, κατά 40 δις € περίπου, ενώ κανένας δεν γνωρίζει τι θα συμβεί με τις εγγυήσεις του κράτους, οι οποίες υπερβαίνουν τα 140 δις €».

Είναι η τρίτη ή τέταρτη φορά που ο κ.Αντώνης Σαμαράς δέχεται τη στήριξη και τη βοήθεια της κυρίας Μέρκελ. Η στήριξη της κυρίας Μέρκελ προς τον Έλληνα πρωθυπουργό (ειδικά μάλιστα μετά από εκείνο το «ουδείς αναμάρτητος» κατά την εξομολόγησή του παρουσία της καγκελαρίου) είναι ειλικρινής. Μόνο που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη δυο σημαντικές παραμέτρους.

Πρώτη: Η κυρία Μέρκελ, όντως, όπως ακούμε και διαβάζουμε, στηρίζει την Ελλάδα. Αλλά όχι την Ελλάδα του ελληνικού λαού. Η στήριξη της κυρίας Μέρκελ αφορά την «άλλη» Ελλάδα. Καθ’ ότι έχουμε «δυο Ελλάδες». Η μία είναι αυτή που επιβάλλει το ένα Μνημόνιο μετά το άλλο. Το ένα χαράτσι μετά το άλλο. Το ένα πακέτο μέτρων μετά το άλλο. Η άλλη Ελλάδα είναι εκείνη που όλα αυτά τα υφίσταται. Η στήριξη της κυρίας Μέρκελ είναι αφειδώλευτη. Αλλά αφορά την πρώτη Ελλάδα. Την Ελλάδα των εγχώριων τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των κεφαλαιοκρατών που κερδίζουν από την πολιτική των Μνημονίων και, φυσικά συνιστά στήριξη στη δικομματική κυβέρνηση που τους εκπροσωπεί.

Τοκογλύφε, ζήσε το «μύθο» σου στην Ελλάδα!

Το 1932, όταν η Ελλάδα κήρυξε και επισήμως «χρεοστάσιο» (σ.σ. χρεοκοπία, δηλαδή...) τα πράγματα είχαν φτάσει σε ένα σημείο που το 43% του προϋπολογισμού πήγαινε σε τόκους και χρεολύσια. Αυτό ήταν και το καθοριστικό στοιχείο για την κήρυξη του «χρεοστασίου». Με τους τόκους και τα χρεολύσια να έχουν φτάσει τότε σε δυσθεώρητα ύψη, η χώρα ήταν αδύνατον πλέον να αντεπεξέλθει σε ένα τέτοιο αβάσταχτο φορτίο. Η χρεοκοπία ήταν, πλέον, γεγονός. Μια χρεοκοπία που η πλουτοκρατία φρόντισε, φυσικά, τα βάρη της να τα φορτωθεί ο καθημαγμένος λαός. Και το φρόντισε διά των κομμάτων της, του Κόμματος των Φιλελευθέρων και του Λαϊκού Κόμματος. Τα οποία λίγο αργότερα έφεραν στην εξουσία τον Μεταξά...

Από το όχι και τόσο... μακρινό 1932 ας έρθουμε στο τώρα. Ας έρθουμε στο 2014: Με τον προϋπολογισμό για το 2014 που κατατέθηκε χτες στη Βουλή (και θα δούμε αναλυτικότερα στη συνέχεια), το ποσοστό των ετήσιων συνολικών δαπανών του τακτικού προϋπολογισμού που προορίζεται να πάει την ερχόμενη χρονιά στους τοκογλύφους ανέρχεται στο 64%!!! Επαναλαμβάνουμε: Το 64% των συνολικών δαπανών του προϋπολογισμού για το 2014 πηγαίνει σε τόκους και χρεολύσια!

Στον πίνακα 3.10 της εισηγητικής έκθεσης του προϋπολογισμού (σελίδα 89) καταγράφονται οι κωδικοί «Δαπανών Εξυπηρέτησης Δημόσιας Πίστης», δηλαδή οι τόκοι και τα χρεολύσια που καλείται να πληρώσει το ελληνικό κράτος μέσα στο 2014. Το ποσό ανέρχεται αθροιστικά στα 74,2 δισ. ευρώ! Μόνο για τα χρεολύσια μεσομακροπρόθεσμου και βραχυπρόθεσμου δανεισμού (κωδικοί 14 – 15) το ποσό αγγίζει τα 65 δισ. ευρώ!

Η τοκογλυφία ως οικονομικός θεσμός στον «νέο Μεσαίωνα»

της Παρασκευης Κοψιδα-Βρεττου

http://www.avgi.gr

Ζούμε τη χρυσή εποχή της «θεσμικής τοκογλυφίας». Όχι μόνο στη χώρα μας (μοντέλο άσκησης μιας άπληστης τοκογλυφικής στρατηγικής), αλλά τόσο στον ευρωπαϊκό χώρο όσο και γενικότερα, στο πλαίσιο της υποκουλτούρας της παγκοσμιοποιημένης χρηματοπιστωτικής οικονομίας. Η τοκογλυφία --ποινικό έγκλημα όταν την ασκεί ο απλός πολίτης-- εγκαθίσταται σήμερα ως θεσμός στο πανίσχυρο «ιδιωτικό κράτος» των αγορών.

Ωστόσο, η έννοια του άλογου και υπερβολικού κέρδους, από τις πρώτες διατυπώσεις της στα κλασικά κείμενα, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την έννοια της ηθικής -- και της πολιτικής ηθικής. Κακοήθης εκτροπή της κερδοφορίας ο έντοκος δανεισμός, από την εποχή του Αριστοτέλη, χαρακτηρίζεται ως παρασιτική δραστηριότητα, γιατί ένα στείρο αγαθό --το χρήμα-- χρησιμοποιείται για την απόκτηση υπέρμετρου κέρδους. Στη μεσαιωνική κοινωνία, και κάτω από το πρίσμα της θεολογικής της θεώρησης, η κερδοφορία συνδέεται απόλυτα με την ενοχή. Η ταυτότητα του τοκογλύφου που ασκεί μια τόσο κακόφημη δραστηριότητα συνιστά στίγμα, κατατάσσοντάς τον στους παρίες της κοινωνίας, ενώ το αμάρτημά του θεωρείται θανάσιμο. Οι εκκλησιαστικές σύνοδοι της Λυών και της Βιέννης, τον 13ο και 14ο αιώνα, αντιμετωπίζουν τον τοκογλύφο ως παρία, που δεν δικαιούται σπίτι, καθώς ο ιδιοκτήτης που θα του παρείχε στέγη αντιμετώπιζε την ποινή του αφορισμού. Δεν μπορούσε επίσης να μετέχει στην εξομολόγηση και να ταφεί χριστιανικά, ενώ η διαθήκη του κηρυσσόταν άκυρη. Ακόμα και η απλή υπεράσπιση της τοκογλυφίας μπορούσε να εκληφθεί ως αίρεση. Και γνωρίζουμε από τη μεσαιωνική ιστορία της Ευρώπης ποια ήταν η τύχη των αιρετικών…