ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ ΚΑΙ ΤΙΣ «ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ» ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

📌 Τι αποδέχονται πραγματικά Ισραήλ και ΗΠΑ, ποια η σχέση με το PKK και τι δικαιούται ο κουρδικός λαός που αντιστέκεται αδιάλειπτα από το 1978;

Στις 27 Νοεμβρίου 1978, μετά από ένα διήμερο συνέδριο στο χωριό Φις της κουρδικής Αμίδας (Ντιγιάρμπακιρ), ιδρύεται το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν. Το πασίγνωστο πια PKK εκλέγει επταμελής επιτροπή αποτελούμενη από τους Αμπντουλάχ Οτσαλάν, Σαχίν Ντονμέζ, Μαζλούμ Ντογάν, Μπακί Καρέρ, Μεχμέτ Χαϋρί Ντουρμούς, Μεχμέτ Καρασουνγκούρ και Τζεμίλ Μπαγίκ. Αυτή η ιστορική στιγμή αποτέλεσε την κορύφωση μιας μεγάλης κινητοποίησης με μπροστάρη τον τότε φοιτητή Οτσαλάν και πυλώνα την εγκαθίδρυση γλωσσικών, πολιτιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων για την κουρδική μειονότητα της Τουρκίας.

Έξι χρόνια μετά την ίδρυσή του, στις 15 Αυγούστου 1984, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν ανακοίνωσε την έναρξη της κουρδικής επανάστασης. Το PKK στελεχώνεται με 35-40 χιλιάδες άτομα και ο ένοπλος αγώνας εκφράζεται με ναρκοθετήσεις οδών, ενέδρες, επιθέσεις σε χωροφύλακες, εκτελέσεις εντεταλμένων της τουρκικής χωροφυλακής και πυρπολήσεις τουρκικών χώρων. Η Τουρκία επιβάλλει στρατιωτικό νόμο, εκκενώνει 900 κουρδικές πόλεις και 3.000 χωριά, βαφτίζει «τρομοκράτη» τον Οτσαλάν και «τρομοκρατική οργάνωση» το PKK. Τη δεκαετία του ’90, το τουρκικό καθεστώς εντείνει τον «ειδικό πόλεμο» εναντίον των Κούρδων και επιτείνει την ανάγκη σύλληψης του ηγέτη του PKK. Ο Οτσαλάν συλλαμβάνεται το 1999 στο Ναϊρόμπι της Κένυας και παραδίδεται στις τουρκικές Αρχές, με την εμπλοκή της ελλαδικής κυβέρνησης και των ελλαδικών μυστικών υπηρεσιών.

Όλα αυτά επαναλαμβάνονται για να σημειωθεί εκ νέου η ανάγκη αναγνώρισης του μεγάλου Κουρδιστάν, το οποίο οριοθετείται επί των σημερινών συνόρων τεσσάρων χωρών (Τουρκία, Συρία, Ιράκ, Ιράν). Αλλά και για να αμφισβητηθούν οι όψιμες ευαισθησίες, κυρίως από το Ισραήλ, όσον αφορά την ίδρυση κουρδικού κράτους και την προστασία του κουρδικού λαού. Έσχατη ένδειξη αυτής της «ευαισθησίας» η δήλωση του προσφάτως διορισθέντα Ισραηλινού Υπουργού Εξωτερικών, Γκιντόν Σάαρ. Παραλαμβάνοντας το υπουργείο, ο Σάαρ επεσήμανε πως ο κουρδικός λαός είναι «φυσικός σύμμαχος» του Ισραήλ και τόνισε πως η χώρα του οφείλει να προσφέρει «χείρα βοηθείας. Παρόμοιες δηλώσεις έγιναν τα τελευταία χρόνια -μετά το 2010 και τη διάρρηξη των σχέσεων Τουρκίας και Ισραήλ ασφαλώς- και από άλλους Ισραηλινούς αξιωματούχους.

Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, την πίστη σου να αλλάξεις;

Του Άριστου Μιχαηλίδη 

Τους ακούς και έρχεται αυτόματα στο μυαλό εκείνο του Αθανάσιου Διάκου, κατά το παραδοσιακό άσμα, που απάντησε στον Ομέρ Βρυώνη: «Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας μουρτάτες να χαθείτε». Του πρότεινε, λέει, για να μην τον σουβλίσει, να γίνει Τούρκος «την πίστη σου να αλλάξεις».

Δεν έχουμε ασφαλώς εμείς τέτοια κότσια, από πού ως πού, ούτε πολέμους θέλουμε, ούτε ηρωισμούς. Καλά την έχουμε στις ήσυχες ζωούλες μας με το πληκτρολόγιο μπροστά μας να πυροβολούμε με ασφάλεια. Για όλους το λέω, ε, μην βγάζεις κι εσύ αναγνώστη την ουρά σου απ΄ έξω.

Όμως, όταν ακούμε σήμερα τι προτείνουν οι Τούρκοι, τουλάχιστον μερικοί από εμάς, μπορούν ακόμα να αντιλαμβάνονται πως επί της ουσίας δεν έχουν διαφορά από εκείνα που έλεγε ο Ομέρ Βρυώνης πριν 200 χρόνια. «Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου, την πίστη σου ν’ αλλάξεις, να προσκυνήσεις στο τζαμί, την εκκλησιά ν’ αφήσεις;». Ο Διάκος ως γνωστό του απάντησε: «Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας, μουρτάτες να χαθείτε! Εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θε ν’ αποθάνω».

Ε, σήμερα, ξέρετε τι θα του λέγαμε εμείς. Κάτσε, Ομέρ, να το κουβεντιάσουμε. Αν δεν κουβεντιάσουμε πώς θα βρούμε χρυσή τομή και κοινό έδαφος! Να κτίσουμε καλό κλίμα…

Εντάξει, δεν μας τα λένε όπως τα έλεγαν τότε, αλλά το νόημα είναι το ίδιο, μόνο οι αυταπάτες μας άλλαξαν. Διάβαζα χτες, για παράδειγμα, τις δηλώσεις ενός σπουδαίου παράγοντα της τουρκοκυπριακής κοινότητας, του Εργκιούν Ολγκούν, πρώην διαπραγματευτή, ο οποίος αφού έλεγε τα γνωστά για τα δύο κράτη ως μόνη λύση, εξηγούσε ότι το κλειδί της λύσης είναι η ενεργειακή διασύνδεση.

«Η ενεργειακή διασύνδεση μεταξύ Τουρκίας – Κύπρου αποτελεί το κλειδί για την πολιτική λύση στην Κύπρο», έλεγε. «Το διασυνδεδεμένο ενεργειακό δίκτυο που θα υλοποιηθεί από κοινού από την Τουρκία, τη βόρεια και τη νότια Κύπρο και την ΕΕ θα προσφέρει πολλά πολιτικά και οικονομικά οφέλη» και «θα ανοίξει τον δρόμο για μια πολιτική λύση». Αλλά, πώς θα γίνει αυτό ενώ έχουμε κατοχή; Αν λυθεί πρώτα το πρόβλημα της κατοχής (και δεν πειράζει που το λένε «πολιτικό πρόβλημα»), όλα τα άλλα θα είναι πολύ απλά. Και θα βασίζονται μόνο στα συμφέροντα των κρατών. Όπως συμβαίνει σε όλες τις ειρηνικές γειτονιές του πλανήτη και με όλες τις λογικές ηγεσίες.

Δηλαδή, εκεί που τους λέμε ότι το πρόβλημα μας είναι η ανασφάλεια που μας δημιουργεί ο ρόλος της Τουρκίας στην Κύπρο, ο έλεγχος που θέλει να έχει σε όλη τη χώρα μας, μας ζητούν να της δώσουμε πρώτα τον έλεγχο του πιο μεγάλου μας προβλήματος (μετά την κατοχή), που είναι η ενέργεια. Κι αν διασυνδεθούμε ενεργειακά με την Τουρκία τότε θα ανοίξει ο δρόμος για πολιτική λύση. Η οποία ποια θα είναι αφού θα ριζώσουμε τον ρόλο της Τουρκίας πάνω στα κεφάλια μας; Θα μας απαλλάξει από την παρουσία της όταν θα έχουμε δεχθεί να δεθούμε μαζί της όσο πιο σφικτά γίνεται; Πρώτα με την ενέργεια και μετά με το νερό. Και μετά με τους αγωγούς φυσικού αερίου. Και μετά με τις συμφωνίες για να γίνονται αυτόματα Κύπριοι υπήκοοι οι Τούρκοι υπήκοοι. Όσοι ήρθαν και όσοι θα έρθουν στο μέλλον.

Αντί να παράγουν πολιτικές, παράγουν μυθοπλασίες. Ε, πού θα καταλήξουμε

Άριστος Μιχαηλίδης  

Είναι κι αυτό ένας από τους μύθους που πλάθουμε μόνοι μας και παγιδευόμαστε. Στις αυταπάτες μας. Μόνοι μας. Διότι, αντί να παράγουμε πολιτικές, παράγουμε μυθοπλασίες.

Τον πιο μεγάλο μύθο, λοιπόν, των τελευταίων χρόνων τον επανέλαβε προχτές ο Στέφανος Στεφάνου σε ένα συνέδριο όπου κομματικοί αρχηγοί ανέλυσαν τις προοπτικές των διαπραγματεύσεων και της λύσης. Ανέλυσαν, τρόπος του λέγειν. Διότι, δεν αναλύουν ποτέ. Πετούν ατάκες μόνο.

Αν το λέει αυτό οποιοσδήποτε στενοκέφαλος μακριά από την ηγεσία, λες εντάξει, τόσα ξέρει τόσα λέει. Αλλά να το λένε πολιτικοί, που έζησαν από πρώτο χέρι και διαπραγματεύσεις και στενές επαφές με Τουρκοκύπριους πολιτικούς ή και με Τούρκους, δεν είναι υγιές. Και πάντως είναι μεγάλη κοροϊδία. Δεν μας αφορά αν θέλουν να κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους, αλλά τους πολίτες δεν δικαιούνται να τους κοροϊδεύουν.

Τη διαπραγμάτευση για τη ΔΔΟ την αξιοποιούσαν για να νομιμοποιήσουν τον διαχωρισμό και την κυριαρχία τους στην κατεχόμενη Κύπρο. Μιλούσαν για ομοσπονδία και εννοούσαν τη συνομοσπονδία μεταξύ δύο κρατών. Όχι μόνο ο Έρογλου ή ο Τατάρ, αλλά και όσοι Τ/κ πολιτικοί θεωρούνται οπαδοί της ΔΔΟ. Όταν, για παράδειγμα, η πολιτική μας ηγεσία έστηνε τον ανδριάντα του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, και ανέπτυσσαν μυθοπλασίες περί κοινού οράματος, ο ίδιος ήταν πιο ειλικρινής. Για όσους ήθελαν να ξέρουν την αλήθεια. Ένα χρόνο μετά τη συμφωνία του με τον Χριστόφια (της 23ης Μαϊου 2008), έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Καθημερινή» κι εξηγούσε ότι «με τον κ. Χριστόφια δεν αποφασίσαμε για ομόσπονδο κράτος με δυο επαρχίες, αποφασίσαμε για δυο συνιστώντα κράτη».

Καθαρές κουβέντες. Τόσο όσο οι Ελληνοκύπριοι ταγοί δεν λένε ποτέ. Αυτή είναι η ουσία, όμως. Δεν μετακινήθηκε μετά το Κραν Μοντάνα η τ/κ ηγεσία από την ομοσπονδία στα δύο κράτη, πάντα αυτό υποστήριζαν και τους ευνοούσε να το προωθούν μέσω διαπραγματεύσεων (δικοινοτικών!!!), που βάθαιναν όλο και περισσότερο τα τετελεσμένα των «δύο κρατών».

Γιατί απλούστατα, τόσα χρόνια συζητούν και συμφωνούν στοιχεία, που δεν έχουν σχέση με ομοσπονδιακό πολίτευμα. Όπως είναι το ότι υπάρχει συμφωνία μόνο για «μία διεθνή προσωπικότητα» και όχι για μία κυριαρχία και μία ιθαγένεια. Αυτό δεν διασφαλίζει την ενότητα του κράτους (δύο χωριστά κράτη μπορούν να συμφωνήσουν τη «μία διεθνή προσωπικότητα», δηλαδή την κοινή αντιπροσώπευση τους στον ΟΗΕ ή στην ΕΕ, όπως επιθυμούν οι Τ/κ για να αναγνωριστεί το χωριστό κράτος τους), αλλά αυτό από μόνο του είναι βασικό στοιχείο συνομοσπονδίας και όχι ομοσπονδίας.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΟΤΣΑΛΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

📌 Οι απαιτήσεις του Μπαχτσελί, οι απάνθρωπες συνθήκες στην Καλόλιμνο, η πολιτική λύση στο κουρδικό ζήτημα

Ο ιστορικός ηγέτης των Κούρδων Αμπντουλλάχ Οτσαλάν είναι σήμερα 75 ετών. Βρίσκεται απομονωμένος στο νησί της Καλολίμνου (Ιμραλί) στην Προποντίδα από τον Φεβρουάριο του 1999 όταν συνελήφθη μετά από προδοσία από πράκτορες των Τουρκικών Μυστικών Υπηρεσιών στο κενυάτικο Ναϊρόμπι.

Καταδικάστηκε σε θάνατο στις 26 Ιουνίου 1999, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη το 2002, όταν η Τουρκία κατάργησε τη θανατική ποινή. Φυλάσσεται από 1000 Τούρκους στρατιώτες σε εξαιρετικά απάνθρωπες και αυστηρές συνθήκες κράτησης, ενώ το 2007 υπήρξε υποψία ότι οι Αρχές τον δηλητηρίαζαν επίμονα.

Στις 21 Μαρτίου 2013, ο Οτσαλάν κάλεσε τους Κούρδους αντάρτες σε αποχώρηση και σε υπογραφή εκεχειρίας με την Τουρκία. Το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) κήρυξε κατάπαυση του πυρός, ωστόσο τη διαδικασία αποχώρησης των ανταρτών, διέκοψαν σφαγές του τουρκικού στρατού και επιθέσεις σε κουρδικές περιοχές. Στα τέλη Σεπτεμβρίου 2014, ο Αμπντουλλάχ Οτσαλάν κάλεσε τους Κούρδους σε γενικευμένη αντίσταση κατά των τζιχαντιστών και προειδοποίησε τις Αρχές της Τουρκίας πως αν το ISIS καταλάβει το Κομπάνι και προχωρήσει σε σφαγές του κουρδικού πληθυσμού, με την ανοχή του τουρκικού στρατού, τότε οι ειρηνευτικές συνομιλίες θα τερματιστούν από το PKK.

Οι παραπάνω ήταν και οι τελευταίες παρεμβάσεις του Κούρδου ηγέτη, του οποίου η τύχη αγνοείται από τo 2021, όταν μίλησε με τον αδερφό του Μεχμέτ για τελευταία φορά, σε τηλεφώνημα που διακόπηκε απότομα από τις τουρκικές Αρχές. Με τους δικηγόρους του έχει να συναντηθεί ή να επικοινωνήσει από τις 7 Αυγούστου 2019, καθώς οι τουρκικές Αρχές προβάλλουν διάφορους ισχυρισμούς για να απαγορεύουν τις επαφές του με τον έξω κόσμο. 

Στο παρόν πλαίσιο και ενώ έχει προηγηθεί το παραπάνω ιστορικό, ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, πρόεδρος του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP), δηλαδή του πολιτικού βραχίονα των Γκρίζων Λύκων και κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, πρότεινε την υπό όρους αποφυλάκιση του Οτσαλάν, εφόσον αποκηρύξει δημοσίως και από το βήμα της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης την ένοπλη δράση και καλέσει τα μέλη του PKK να παραδώσουν τα όπλα τους. Φυσικά, ο Μπαχτσελί, αυτό το κάθαρμα που έχει βαμμένα τα χέρια του με αίμα, δεν κατονόμασε τον Οτσαλάν, ως ένδειξη υποτίμησης στο πρόσωπο του «αρχηγού της τρομοκρατίας», όπως τον αποκάλεσε.

Είχε προηγηθεί, την 1η Οκτωβρίου, η χειραψία του Μπαχτσελί με την ηγεσία του φιλοκουρδικού κόμματος DEM, κατά την τελετή έναρξης της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου στην Εθνοσυνέλευση, κάτι που ερμηνεύθηκε -από τουρκικά ΜΜΕ κυρίως- ως πρωτοβουλία για επίλυση του Κουρδικού Ζητήματος. «Θέλουμε να οικοδομήσουμε μαζί μια Τουρκία χωρίς τρομοκρατία», είπε και ο αρχιτρομοκράτης Ερντογάν, την ώρα που η συμπρόεδρος του φιλοκουρδικού DEM, Τουλάι Χατιμογουλαρί έβαλε τα πράγματα σε πιο σωστό πλαίσιο: «Αν πρόκειται να γίνει μια αρχή, αυτή πρέπει να είναι η άρση της απομόνωσης (του Οτσαλάν) αμέσως. Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την πρωτοβουλία για μια έντιμη ειρήνη», δήλωσε προσθέτοντας πως «συνομιλητής για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή και την Τουρκία είναι ο κύριος Αμπντουλλάχ Οτσαλάν, ο οποίος βρίσκεται υπό βαριά απομόνωση στο Ιμραλί».

Επιβεβαιώθηκε το καλό κλίμα!

του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Πανηγυρίζουν άραγε στο Κολωνάκι από τα μηνύματα της Νέας Υόρκης; Τους τα μετέφερε ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη και Ερντογάν. «Επιβεβαιώθηκε το καλό κλίμα», είπε.

«Επιβεβαιώθηκε η καλή συνεργασία, η οποία υπάρχει σε σημαντικά θέματα, τα οποία αφορούν τις δύο χώρες». Μεγάλη επιτυχία! Διότι, το καλό κλίμα είναι απαραίτητο. Η κλιματική αλλαγή που μας τάραξε, μόνο την Κύπρο επηρεάζει φαίνεται.

Λίγο πριν από αυτή τη διαπίστωση, στη συνάντηση των δύο, ο Ταγίπ Ερντογάν έκανε την ομιλία του στη Γενική Συνέλευση. «Η Τουρκία έχει δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα στα βόρεια και δυτικά του νησιού της Κύπρου», είπε, «ενώ οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιώματα σε ολόκληρο το νησί». Πολύ καλό κλίμα, δεν είναι; Δεν είπε για το Καστελόριζο, δεν είπε για την Κρήτη. Για την Κύπρο είπε.

Εκτός από την Κύπρο, για τα υπόλοιπα, είπε πως «είναι προς το συμφέρον όλων των χωρών της περιοχής ο καθορισμός των θαλάσσιων περιοχών ευθύνης σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο». Είπε «διεθνές δίκαιο» και ενθουσιάστηκαν στην Αθήνα. Και, για να μην έχει κανένας αμφιβολία ότι και ο Τούρκος φασίστας έχει κι αυτός αδυναμία στο καλό κλίμα, εξήγησε: «Θέλουμε να δούμε το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο θάλασσα ειρήνης, όπου θα γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα όλων των πλευρών».

Είδες! Κι εμείς αυτό θέλουμε. Κι ο Χριστοδουλίδης κι ο Μητσοτάκης κι ο Γεραπετρίτης. Και ο Ροζάκης ακόμα. Άρα, συμφωνούμε. Γιατί να μην πανηγυρίζουμε; Θάλασσα ειρήνης θέλουμε όλοι. Απλώς, εμείς εδώ πρέπει να πάρουμε «γενναίες αποφάσεις» (όπως μας είπε τις προάλλες ο Γεραπετρίτης) για να μην χαλάμε το κλίμα. Το ότι πήγε ο Ερντογάν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και ζήτησε αναγνώριση του ψευδοκράτους και επέμενε ότι η «λύση των δύο κρατών» είναι η μόνη οδός για την επίλυση του Κυπριακού, να μην μας απασχολεί.

Τρεις μέρες νηστικός

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

Τρεις μέρες νηστικός 

Ούτε τρελός ήταν ούτε του αξίζει να τραγουδιέται στα μπουζούκια των Αθηνών. 

Σήκωσε στην πλάτη του έναν ολόκληρο λαό και έτρεξε να κατεβάσει τις σημαίες που τον βασανίζουν. Είδε, πέρα από το άπειρο, συμμετέχοντας στον χορό του Τάσου, που είχε ξεκινήσει τρεις μέρες πριν. Δεν καταλάβαινε τις νουθεσίες των κυανόκρανων που του έδειχναν την αντίθετη πλευρά της Αμμοχώστου, δεν τον σταματούσε τίποτε. Ούτε οι εξυπνάδες των αρχόντων, οι χάρτες με τα τουρκικά τεθωρακισμένα ή οι φλυαρίες για μια «νέα Κύπρο» χωρίς αντικατοχικά ξεσπάσματα, χωρίς Κερύνεια και Καρπασία, χωρίς ελευθερία.

 Αυτός, μαυροφορεμένος μάγκας μετά την κηδεία, ήθελε να καταθέσει το στεφάνι του. Άλλον τρόπο δεν βρήκε, γεννημένος ελάχιστα έτη πριν την εισβολή. Έτρεξε στις σημαίες που περιβάλλονταν από συρματοπλέγματα -οι βάρβαροι φοβήθηκαν έναν λαό που δεν βγήκε ποτέ από τον τόπο του για να κατακτήσει κάτι άλλο. Όμως αυτός, που δεν του πρέπουν οι φτιαχτοί «ύμνοι» μιας δήθεν λαϊκής νύχτας, πάτησε καλά το χώμα του τόπου του και ανέβηκε. Κι έκτοτε δεν κατέβηκε στη γη ούτε για τη δική του κηδεία. Ούτε για να δώσει δύο πάτσους στον μακαρίτη κομματάρχη που τον συκοφάντησε, δευτερόλεπτα μετά την εκτέλεση.

 Τρεις μέρες νηστικός κι έφτασε αποφασισμένος για να μείνει στον αέρα. Έβαλε μια μαύρη μπλούζα, άναψε τσιγάρο και ξεκίνησε για την καλή αντάμωση με τον Τάσο.

 Και νόμισαν πως τον σκότωσαν.

Για τον Κενάν Αγιάς

 «ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΕΝΑΝ ΑΓΙΑΣ»

Για τον Κενάν Αγιάς

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

Σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες κρατείται τις τελευταίες τρεις εβδομάδες στο Αμβούργο ο Κούρδος αγωνιστής Κενάν Αγιάς, τον οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία εξέδωσε στη Γερμανία. Εφαρμόζονται εναντίον του όλοι οι νόμοι και περιορισμοί που συνήθως αφορούν επικίνδυνους τρομοκράτες και μετέχοντες στο οργανωμένο έγκλημα. Ο Κενάν δεν κατηγορείται για τίποτα περισσότερο από διοργάνωση διαδηλώσεων, συμμετοχή σε συναντήσεις και συλλογή δωρεών για λογαριασμό του κουρδικού αγώνα στις περιοχές του Αμβούργου και της Κολωνίας. Δεν κατηγορείται για πράξεις βίας ή άλλα ποινικά αδικήματα, μα οι συνθήκες κράτησής του δείχνουν τον πολιτικό χαρακτήρα της ποινικής διαδικασίας εναντίον του. 

Σύμφωνα με χθεσινοβραδινή ανακοίνωση της δικηγόρου του, Antonia von der Behrens, ο Κενάν κρατείται σε απομόνωση. Την πρώτη εβδομάδα, παρέμενε στο κελί του 23 ώρες και μπορούσε να προαυλιστεί μόνος για μία ώρα. Δεν μιλά γερμανικά και δεν μπορεί να συζητήσει με οποιονδήποτε, φύλακα ή κρατούμενο. Τις 23 ώρες που περνά στο κελί του μπορεί μόνο να παρακολουθήσει πολιτικές ειδήσεις, στα γερμανικά, ενώ τα βιβλία που μετέφερε από την Κύπρο δεν του έχουν παραδοθεί. Θα δεχτεί την πρώτη ιδιωτική του επίσκεψη στα τέλη Ιουνίου και η συνομιλία του θα παρακολουθείται από αστυνομικό και διερμηνέα –δικαιούται συνολικά δύο ώρες τέτοιου είδους επισκέψεων ανά μήνα. Δικαιούται να λαμβάνει γράμματα, ωστόσο όλα διαβάζονται και ίσως λογοκρίνονται από την γερμανική εισαγγελία λόγω του αντιτρομοκρατικού νόμου. Η διεύθυνσή του είναι: Herrn Kenan Ayas, Untersuchungshaftanstalt Hamburg, Holstenglacis 3, D-20355 Hamburg/Germany.

Είναι υποχρέωση όλων μας να επιμείνουμε στη σωτηρία και στην προάσπιση της αξιοπρέπειας και ελευθερίας του Κενάν Αγιάς. Ο Κούρδος αγωνιστής είναι υπόθεση της Κύπρου και του κοινού αγώνα για απελευθέρωση των πατρίδων μας. Ο εξευτελισμός που βιώνει στις φυλακές «Damtor» του Αμβούργου δεν μπορεί να είναι ανεκτές και χρειάζεται μαζική κινητοποίηση, μεγάλη αναταραχή για να δοθεί προσοχή σε έναν άνθρωπο που δεν πείραξε ποτέ κανέναν. Χρειάζεται να αναληφθεί πρωτοβουλία, σε συνεννόηση με τους Κούρδους του Αμβούργου, να δημιουργηθεί μεγάλος θόρυβος για τις συνθήκες κράτησής του, συνθήκες που ταιριάζουν μόνο σε επικίνδυνους τρομοκράτες. Επικίνδυνοι τρομοκράτες είναι αυτοί που βρίσκονται στην Άγκυρα και δημιουργούν λίστες με Κούρδους καταζητούμενους, λίστες που χώρες σαν τη Γερμανία ευχαρίστως αποδέχονται και εκτελούν. Η Κυπριακή Δημοκρατία φέρει βαριές ευθύνες για την αδικία που συντελείται εις βάρος του Κενάν Αγιάς. Δεν θα περάσει έτσι.

Η τελευταία επιθυμία του Κενάν πριν μεταφερθεί στη Γερμανία

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

Ο Κούρδος αγωνιστής Κενάν Αγιάς βρίσκεται ήδη στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Φρανκφούρτης, εν αναμονή της δικαστικής διαδικασίας εναντίον του. Κατηγορείται για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, για αδικήματα που αφορούν την περίοδο 2018-2020, με κυριότερο «έγκλημα» τις ομιλίες, τα φεστιβάλ, τις εκδηλώσεις για υποστήριξη του κουρδικού αγώνα. Θεωρείται, από τους Γερμανούς διώκτες του, επικεφαλής τοπικών οργανώσεων του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) στη χώρα της κεντρικής Ευρώπης.

Πορεύθηκε με αξιοπρέπεια και τις 80 ημέρες που βρέθηκε στις κυπριακές φυλακές, από τις 15 Μαρτίου μέχρι τις 2 Ιουνίου. Μίλησε και ξαναμίλησε για τον κοινό αγώνα Κύπρου και Κουρδιστάν, αλλά και για την ανάγκη απελευθέρωσης των λαών μας από τους Τούρκους δυνάστες. Δεν σταμάτησε να αναφέρεται στη γραμμή του Θεόφιλου Γεωργιάδη και την παρακαταθήκη του, που πρέπει να ακολουθούν οι λαοί μας. Μετέφερε και ξαναμετέφερε το διαχρονικό σύνθημά του: «Η ελευθερία της Κύπρου περνά μέσα από τα βουνά του Κουρδιστάν». Δεν εισακούστηκε από τους δικαστές, δεν έγινε κατανοητός από τις αρχές μιας τουρκοκρατούμενης Δημοκρατίας που οφείλει να προστατεύει τους Κούρδους αγωνιστές.

Καλό δρόμο Κενάν, ήταν τιμή μας

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

Ο δρόμος για το επισκεπτήριο των Κεντρικών Φυλακών είναι λαβύρινθος και με πολλά μέτρα ασφαλείας, αλλά δεν συγκρίνεται με τη Γερμανία ή την Τουρκία. Αυτό μας έλεγε στη διαδρομή ο αδερφός του Κενάν Αγιάς, Ιμπραχίμ, μεταξύ πολλών άλλων για τη δύσκολη κουρδική ιστορία, τον τόπο τους που έχουν να δουν δεκάδες χρόνια, τον 90χρονο πατέρα τους που με ένα ντουφέκι έσωσε όσους ορθόδοξους μπορούσε το 1974, τον παππού τους που βοήθησε τους Αρμένιους το 1915.

 «Μένει πάνω από το μουσείο», μας είπε και γέμισαν τα μάτια του. Ήξεραν κι οι δύο πολύ καλά για τον αγώνα της ΕΟΚΑ, για τους αντάρτες που επίσης χαρακτήρισαν «τρομοκράτες», για την ιστορία της Κύπρου, την τραγωδία της τουρκικής εισβολής, την κατοχή, τον κοινό μας ήρωα Θεόφιλο Γεωργιάδη.

«Ο Κενάν, ο Κενάν», είπε ο φίλος Μπαράν με το που μπήκαμε στο επισκεπτήριο, με τα ελάχιστα ελληνικά του. Περιμένει κι αυτός, εδώ και τρία χρόνια, ακρόαση για να του αναγνωριστεί πολιτικό άσυλο. Ο Κενάν ανέμενε καθαρίζοντας τον χώρο του. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε και καθίσαμε να τα πούμε για μια ώρα, άβολα σε ένα τραπέζι και ανάμεσα σε κατάδικους, μα νοερά στα βουνά του Κουρδιστάν, στην Κερύνεια, σε εποχές ελεύθερες που δεν είδε ποτέ ούτε ο κουρδικός ούτε ο κυπριακός λαός. Άρχισε την κουβέντα του σαν να μας υποδεχόταν στο σπίτι του, ρωτώντας αν είμαστε καλά (στα αγγλικά) και ευχαριστώντας, στα ελληνικά και στα κούρδικα, για τη στήριξη. Έδειξε προς τα Φυλακισμένα Μνήματα, ξεκινώντας τη μεγάλη του κουβέντα από την ΕΟΚΑ. «Εκεί μένω», είπε συγκινημένος και απόλυτα συνειδητοποιημένος για αυτό τον αγώνα. 

Τι θα πείτε στον Θεόφιλο Γεωργιάδη;

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

Η απόφαση για έκδοση του Κενάν Αγιάς, συγκατάθεση στην τουρκική γενοκτονική πολιτική σε Κύπρο και Κουρδιστάν

Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Κύπρο, το φάντασμα της δικαιοσύνης. Από χθες, η δικαιοσύνη αυτοκτόνησε ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατόπιν της απόφασης για έκδοση του Κούρδου αγωνιστή Κενάν Αγιάς στην Γερμανία. Δεν άντεξε. Δεν άντεξε τον βιασμό της και τις αοριστολογίες που καταδικάζουν αυτόν τον άνθρωπο και αυτοκτόνησε επιδεικτικά, μπροστά από το κτήριό της και μπροστά από τους λεγόμενους εκφραστές της.

 Από αυτούς που αποφάσισαν να διασύρουν τον τόπο μας, να εξευτελίσουν κάθε έννοια δικαίου και ανθρώπινης αξιοπρέπειας, προς υπηρεσία των γερμανικών και των τουρκικών αρχών, να στείλουν μήνυμα συναίνεσης για όλα όσα διαπράττει η Τουρκία εις βάρος των λαών, του κουρδικού και του ελληνικού εν προκειμένω.

Μαζί με τη δικαιοσύνη, αυτοκτόνησε και η δημοκρατία. Η ένοχα ποντιοπιλατική στάση της κυπριακής πολιτείας, για μια υπόθεση που έπρεπε να κλείσει από τις 15 Μαρτίου, βαραίνει αυτό το τουρκοκρατούμενο κράτος, που όφειλε να συμπαρατάσσεται –πάντα– με όσους αντιστέκονται στον κατακτητή μας. Και όμως, έπρεπε να περάσουν 63 μέρες για να δημοσιοποιηθεί –κατ’ εντολήν των επικοινωνιολόγων του Προεδρικού μάλλον– πως ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης θα θέσει ζήτημα Κενάν Αγιάς ενώπιον του Γερμανού Καγκελάριου. Την επόμενη εβδομάδα. Και ενώ είχαν προηγηθεί χίλιες δυο ευκαιρίες για παρέμβαση του Προέδρου, της υπουργού Δικαιοσύνης και του Γενικού Εισαγγελέα, για να μην αντιμετωπίζεται ο Κενάν Αγιάς ως ένας κοινός εγκληματίας.

Ένας άλλος Κενάν Αγιάς, καταδικάστηκε στη Γερμανία

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ PKK

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΕΝΑΝ ΑΓΙΑΣ

Ένας άλλος Κενάν Αγιάς, καταδικάστηκε στη Γερμανία

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

Γερμανικές πολιτικές αποφάσεις, υποχρεώνουν την Κύπρο να ξεκαθαρίσει αν συναινεί στον τουρκικό αυταρχισμό – Ναι, «είμαστε όλοι PKK»

Μια παρόμοια υπόθεση με αυτήν του Κούρδου αγωνιστή Κενάν Αγιάς έλαβε χώρα στο Ανώτατο Δικαστήριο του Κόμπλεντζ στη Γερμανία την Τετάρτη 10 Μαΐου. Το Δικαστήριο ανακοίνωσε την έγκριση της απόφασης για πενταετή ποινή φυλάκισης του Κούρδου Οζγκιούρ Α., ο οποίος βρίσκεται σε γερμανικές φυλακές από τις 29 Απριλίου 2022. Έγκλημά του επίσης η υποτιθέμενη συμμετοχή σε «τρομοκρατική οργάνωση» δηλαδή στο Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), καθώς και άλλες λεγόμενες τρομοκρατικές δράσεις όπως… διασκέψεις Τύπου, διαδηλώσεις και έρανοι σε κουρδικά πολιτιστικά ιδρύματα. Η ομοιότητα με την υπόθεση του Κενάν Αγιάς είναι τρανταχτή και χρειάζεται να διερωτηθούν οι αρμόδιοι στην Κύπρο αν θα είναι συνέταιροι αυτού του αυταρχισμού, επειδή έτσι θέλει η Τουρκία.

Ο Κούρδος Οζγκιούρ Α. καταδικάστηκε στη Γερμανία για συμμετοχή στο PKK και θα εκτίσει ποινή φυλάκισης πέντε ετών εξαιτίας της πολιτικής του δράσης. Όπως εξήγησε ο εκ των δικηγόρων του, Μπέρτολτ Φρεσένιους, «πάρθηκε μια πολιτική απόφαση για μια πολιτική υπόθεση», τονίζοντας ότι το γερμανικό κράτος εφαρμόζει ακριβώς την ίδια πολιτική με την Τουρκία εναντίον του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν. Η υψηλή τιμωρία που δέχτηκε ο Οζγκιούρ, επειδή δεν έδειξε μετάνοια για τη συμμετοχή του στον κουρδικό αγώνα, δείχνει ότι η Γερμανία αποφασίζει μόνο με βάση τις σχέσεις της με το τουρκικό κράτος.

Μάλιστα, το Ανώτατο Δικαστήριο του Κόμπλεντζ μοίρασε πρόστιμα σε αλληλέγγυους που βρέθηκαν εκεί, επειδή φώναξαν «είμαστε όλοι PKK» και «ο Ερντογάν είναι δικτάτορας», ενώ ανέφερε ως «έγκλημα» του Κούρδου αγωνιστή, την παρουσία του σε ακρόαση άλλου Κούρδου αγωνιστή το περασμένο έτος. Πρόκειται για αποφάσεις που λαμβάνονται συχνά στη Γερμανία και αφορούν ένα ανελέητο κυνήγι Κούρδων και Κούρδισσων, σε συνεννόηση με το τουρκικό φασιστικό κράτος, με βάση ασφαλώς τα μνημόνια που υπέγραψαν οι εισαγγελικές αρχές των δύο χωρών το 2022. 

Ντροπή

Αλέκος Μιχαηλίδης 

⛔️ Τον δικό της Οτσαλάν αποκτά η Κύπρος, μετά την απόφαση για έκδοση του Κενάν Αγιάς

Η ντροπή δεν μετριέται με τα μεγέθη της κάθε κατάστασης. Η ντροπή είναι ντροπή. Και αυτή η λέξη θα συνοδεύει πάντα την 19η Απριλίου 2023. Για την κυπριακή δικαιοσύνη, την Κυπριακή Δημοκρατία, την Πολιτεία και την κοινωνία που παρακολούθησαν ισχνές και σιωπηρές αυτό το έγκλημα εις βάρος της ανθρώπινης ελευθερίας. Για τον πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, Μιχάλη Παπαθανασίου, που αποδέχτηκε, έστω και υπό όρους, την έκδοση ενός Κούρδου διανοούμενου αγωνιστή στις γερμανικές διωκτικές Αρχές και έπειτα, ασφαλώς, στην Τουρκία. Για τη Νομική Υπηρεσία και τον εκπρόσωπό της, Βασίλη Μπίσα, που επέμειναν μέχρι τέλους στην εκτέλεση του εντάλματος εναντίον του Κενάν Αγιάς, που αφιέρωσε τη ζωή του στην κουρδική ελευθερία. Δεν έβλαψε κανέναν, δεν επιτέθηκε εναντίον Ευρωπαίων ή Τούρκων πολιτών, δεν ζώστηκε εκρηκτικά και δεν συμμετείχε σε αξιόποινη πράξη.

Η απόφαση της 19ης Απριλίου για έκδοση του Κούρδου πολιτικού πρόσφυγα Κενάν Αγιάς, κάθεται βραχνάς στο στήθος όλων μας, ακόμα και όσων σταθήκαμε στο πλευρό του, στο πλευρό του συνηγόρου υπεράσπισής του, Ευστάθιου Ευσταθίου, σε έναν μεγάλο και άνισο αγώνα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Έναν αγώνα που δίνουν εδώ και δεκαετίες οι Κούρδοι και οι Κούρδισσες είτε μέσα στην τουρκοκρατία είτε σε όλη την Ευρώπη, σε όποιο βήμα τους δοθεί, για να μιλήσουν για την ιστορία, την ταυτότητα, το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση, στην εθνική ανεξαρτησία, στην κοινωνική χειραφέτηση. Και όμως, η Κύπρος, δημιουργεί ένα θεοσκότεινο προηγούμενο, με την έκδοση του Κενάν Αγιάς, ένα προηγούμενο που θυμίζει τις εικόνες με τη μεταφορά του Κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν στις φυλακές του Ιμραλί στην Τουρκία, εκεί που είναι εδώ και 24 πλέον χρόνια.

Ο Ισραηλινός, ο Κούρδος και η δικαιοσύνη μας

Άρίστος Μιχαηλίδης

Ο Ισραηλινός καθηγητής Γκαλ Λουφτ καταζητείται από την Αμερική για υπόθεση εξαγωγής οπλισμού σε Λιβύη και Κίνα μεταξύ των ετών 2015 και 2023. Συνελήφθη στις 16 Φεβρουαρίου στο αεροδρόμιο Λάρνακας και το επαρχιακό δικαστήριο Λάρνακας εξετάζει αν θα εκδοθεί στις ΗΠΑ. Ωστόσο, το δικαστήριο τον άφησε ελεύθερο, με εγγύηση και περιοριστικούς όρους, μέχρι να εξετάσει την υπόθεση. Ε, είναι κρίμα να φυλακίσει έναν Ισραηλινό! Ισραηλινοαμερικάνος, για την ακρίβεια.

Ο Κούρδος διανοούμενος Κενάν Αγιάς, καταζητείται για τρομοκρατία επειδή κάνει ομιλίες υπέρ των Κούρδων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η Τουρκία και οι σύμμαχοί της το θεωρούν αυτό τρομοκρατία. Είναι αναγνωρισμένος πολιτικός πρόσφυγας και ζει στην Κύπρο πάνω από δέκα χρόνια με πολιτικό άσυλο. Συνελήφθη στο αεροδρόμιο Λάρνακας στις 15 Μαρτίου και το επαρχιακό δικαστήριο Λάρνακας, δεν τον άφησε ελεύθερο, όπως τον ισραηλινοαμερικάνο. Αποφάσισε ότι ο Κούρδος μπορεί να εξαφανιστεί κι ας μην έχει πουθενά να πάει. Οι Κούρδοι δεν είναι το ίδιο με τους

«Μια εξέγερση μοναδικής ισχύος»

📰 Για το αντάρτικο της ΕΟΚΑ μας, τους επίγονους των αποικιοκρατών, την ανεφάρμοστη αυτοδιάθεση

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

Η φράση του τίτλου αλιεύεται από το βιβλίο του Βρετανού Πέρρυ Άντερσον «Οι διαιρέσεις της Κύπρου» (Εκδόσεις Άγρα, 2008), ο οποίος σε λίγες μόνο σελίδες, προσπαθεί να εξηγήσει πώς η Κύπρος, από το ενωτικό κίνημα, τον αγώνα για την αυτοδιάθεση-ένωση, το αντάρτικο «φονικής αποτελεσματικότητας» έφτασε στην κατοχή, στη διαίρεση, στη στειρωμένη ανεξαρτησία, έρμαιο του ιμπεριαλισμού και των συμφερόντων. Εξήντα οκτώ χρόνια μετά την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, η ιστορία βρυχάται οργισμένη, τα χώματα ακόμα δεν αναπαύθηκαν, οι ιαχές της περιπεσούσας αυτοκρατορίας επανεμφανίζονται μέσω ντόπιων επιγόνων της αποικιοκρατίας και η Κύπρος πληρώνει το άδειο πρόσωπο των δεκαετιών που ακολούθησαν. 

Την 1η Απριλίου 1955, «η Κύπρος είχε γεννήσει μια εξέγερση μοναδικής ισχύος απέναντι στη Βρετανία, συνδυάζοντας το αντάρτικο στα βουνά με τις διαδηλώσεις στους δρόμους των πόλεων», όπως επισημαίνει και ο Άντερσον αφήνοντας –με τη σειρά– του εκτεθειμένους όσους προσπαθούν να συκοφαντήσουν την ΕΟΚΑ, ιδεολογικά ή επιχειρησιακά. «Σε καθαρά επιχειρησιακό επίπεδο, η εκστρατεία της ΕΟΚΑ ήταν ίσως το πλέον επιτυχημένο από όλα τα κινήματα αντίστασης της μεταπολεμικής γενιάς», υπογραμμίζει. Τωόντι, η ΕΟΚΑ και οι ούτε διακόσιοι αντάρτες της, κατόρθωσαν να μεγαλουργήσουν απέναντι σε μια αυτοκρατορία δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών, διότι ο αγώνας αγκαλιάστηκε από την πλειοψηφία του κυπριακού Ελληνισμού. Μανάδες, γέροι και παιδιά, συμμετείχαν στον παλλαϊκό ξεσηκωμό, τον οποίον δεν μπόρεσε να τιθασεύσει ούτε το σκληρό καθεστώς Χάρτινγκ.

Στις τουρκικές φυλακές από τα 17 του χρόνια

📌 Πότε θα αφαιρέσουμε το PKK από τη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων;

Συνελήφθη πρώτη φορά το 1991, στα 17 του χρόνια με την κατηγορία συμμετοχής σε διαδήλωση. Ήταν εποχή που το PKK είχε έντονη δράση στα βουνά και στις πόλεις, εποχή που το κουρδικό κίνημα ήταν ενιαίο και αμείλικτο. Ο Οτσαλάν είχε καταφέρει να ενώσει τους Κούρδους και τις Κούρδισσες και να δημιουργήσει ένα ισχυρό κίνημα, ένοπλο ή μη, τόσο για την ανεξαρτησια του Κουρδιστάν όσο και για την κοινωνική χειραφέτηση. Ήταν εποχή που το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν δεν ήταν στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση το πρόσθεσε –βλακωδώς– στη δική της μόλις το 2004, πέντε χρόνια μετά τη σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν.

Ο Κενάν Αγιάς, που τραβολογούμε τούτες τις μέρες στα κυπριακά δικαστήρια, δεν συνελήφθη τότε ως μέλος του Πε Κε Κε, μα επειδή συμμετείχε σε διαδήλωση για τα δικαιώματα των Κούρδων. Και όμως, καταδικάστηκε σε 12ετή φυλάκιση από το τουρκικό καθεστώς, μαζί με τον αδερφό του. Με την αποφυλάκισή του το 2003, δραστηριοποιήθηκε σε πολιτικό επίπεδο για τον κουρδικό αγώνα που συνέχιζε αδιαλείπτως. Η κατάσταση, όμως, στην Τουρκία που έδειχνε δήθεν διαλλακτική αλλά συνέχιζε τη σφαγή των Κούρδων, καθώς και το ότι ήταν πάντα υπό παρακολούθηση ως ύποπτος για δράση εναντίον του τουρκικού κράτους, τον υποχρέωσε να διαφύγει στην Κύπρο.

Ταξίδεψε σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, συμμετείχε σε συνέδρια, μίλησε και ξαναμίλησε για το Κουρδιστάν, την πάλη του, αλλά και για την κατάσταση του παρόντος καπιταλιστικού συστήματος, την κρίση της τουρκικής εξουσίας και άλλα πολλά. Όντας διανοούμενος της εποχής του, παρενέβη όποτε του δόθηκε η ευκαιρία για να βοηθήσει στον μεγάλο αγώνα της κουρδικής απελευθέρωσης. Και το πλήρωσε, επειδή οι γερμανικές διωκτικές αρχές, λειτουργούν ως μεσάζοντες της Τουρκίας εντός ΕΕ και δεν αμελούν να κυνηγούν Κούρδους και Κούρδισσες, όχι για αξιόποινες πράξεις, μα για συμμετοχή σε πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, συναυλίες, φιλανθρωπικούς εράνους. 

Η Κύπρος δεν μπορεί να συμμετάσχει στην αδικία που συντελείται εις βάρος του κουρδικού λαού, ακόμα και αν ολόκληρη Ευρωπαϊκή Ένωση σωπαίνει μπροστά στα τουρκικά εγκλήματα, ακόμα και αν προσέθεσε το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων επειδή έτσι ήθελε η Τουρκία. Δεν πρέπει να τίθεται υπό διαπραγμάτευση η όποια έκδοση του Κενάν Αγιάς στη Γερμανία, καθώς από εκεί θα καταλήξει στα τουρκικά μπουντρούμια με συνοπτικές διαδικασίες. Δεν πρέπει να μείνει ούτε μέρα παραπάνω στις κυπριακές φυλακές και η κυπριακή δικαιοσύνη οφείλει να αναλογιστεί αν άξιζαν οι 77 μέρες φυλάκισης του Κούρδου αγωνιστή Τσερκέζ Κορκμάζ για τον ίδιο λόγο το 2019. 

ΓΙΑ ΚΟΥΡΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΘΑ ΜΙΛΆΜΕ ΤΩΡΑ;

ΤΟΥΡΚΙΑ-ΔΥΣΗ-ΙΣΡΑΗΛ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ!

ΓΙΑ ΚΟΥΡΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΘΑ ΜΙΛΆΜΕ ΤΩΡΑ;

Γιώργος Τασιόπουλος 

Η Τουρκία βομβαρδίζει και δολοφονεί παιδιά ξανά στο Κομπάνι.

"Ευτυχώς", ο 12χρονος Εμπίντ που δολοφονήθηκε είναι  Κούρδος, και όπως και στην Παλαιστίνη που γίνεται το ίδιο αυτές τις ημέρες, δεν μετράνε τα παιδιά αυτά για εμάς τους Δυτικούς.

Αλλά ταυτοχρόνως, η Τουρκία αναλαμβάνει νέα ειρηνευτική πρωτοβουλία στην Ουκρανία.

Οι σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ εξομαλύνθηκαν πλήρως.

Τα ελληνικά ΜΜΕ αγωνιούν και  επανέρχονται συνεχώς για τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται, ενόψει του χειμώνα ενεργειακά, η ευρωπαϊκή εταίρος μας στην Ε.Ε. Γερμανία.

ΕΝΑ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΓΙΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ ΟΥΤΕ ΈΝΑ ΔΑΚΡΥ

«Από το 1947 μέχρι σήμερα, το Ισραήλ έχει διαπράξει 50 σφαγές σε 50 παλαιστινιακά χωριά και πόλεις, στο Νταΐρ Γιασίν, στην Ταντούρα, στο Καφρ Κάσιμ και σε πολλά άλλα. 50 σφαγές, 50 ολοκαυτώματα. Ως και σήμερα έχουμε καθημερινά νεκρούς από τον ισραηλινό στρατό. Η απαίτησή μας είναι: Σταματήστε! 

Αρκετά! Αφήστε μας να βρούμε ειρήνη! Ας κοιτάξουμε μπροστά, την ασφάλεια, τη σταθερότητα!».

Η δήλωση αυτή του προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς, κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον καγκελάριο Όλαφ Σολτς στο Βερολίνο, έχει πυροδοτήσει τις τελευταίες ώρες σφοδρές αντιδράσεις από την αντιπολίτευση και ΜΜΕ, που επικρίνουν κυρίως το γεγονός ότι ο κ. Σολτς δεν απάντησε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, αλλά και από τον ίδιο τον καγκελάριο, ο οποίος εξέφρασε αργότερα τον εκνευρισμό του.

Εμείς; Biji Kurdistan

Ο Αλέκος Μιχαηλίδης γράφει στον τοίχο του στο fb για το βομβαρδισμό στο Κομπάνι:

«God save the Queen, the fascist regime»

«God save the Queen,

the fascist regime»

Αλέκος Μιχαηλίδης

Ξεκίνησαν στην Αγγλία και σε πρώην αποικίες οι εορτασμοί για το Πλατινένιο Ιωβηλαίο της βασίλισσας Ελισάβετ, της δεύτερης. Η ίδια απήλαυσε το πλήθος, τον στρατό και τα αεροσκάφη που συμμετείχαν στον εορτασμό για τα 70 χρόνια της μοναρχίας της, αφού είχε δηλώσει πως εμπνέεται από την καλή θέληση που επιδεικνύεται απέναντι της αλλά και όσα έχουν επιτευχθεί όλα αυτά τα εβδομήντα χρόνια.

Όλα αυτά τα 70 χρόνια, από τις 2 Ιουνίου 1952, δεν είναι χρόνια για να γιορτάζονται. Η 96χρονη Ελισάβετ, μπορεί να λατρεύεται από τους Βρετανούς, μα αντιπροσωπεύει έναν θεσμό θεοσκότεινο, που προκαλεί τη μνήμη δεκάδων λαών, από την Ασία μέχρι την Αφρική, από την Ευρώπη μέχρι την Καραϊβική. Για εμάς, η βασίλισσα δεν θυμίζει τίποτε άλλο από τους απαγχονισμούς και τα βασανιστήρια, καθώς και όσα ακολούθησαν της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η ίδια μονάρχης που γιορτάζει σήμερα ρεκόρ στον αγγλικό θρόνο, αγνόησε επιδεικτικά τις εκκλήσεις για ματαίωση των εκτελέσεων εννιά εικοσάρηδων. Δεν ήταν απόφαση δική της, μα μπορούσε να τους ματαιώσει.

Για εμάς, η βασίλισσα θυμίζει την αφαίμαξη των αποικιών, το δουλεμπόριο, τους σκλάβους, τις σφαγές και την αίσθηση της υπέροχης απέναντι στους ιθαγενείς που έβρισκε στις περιοδείες της. Για εμάς η βασίλισσα και τα λούσα της, αντιπροσωπεύουν ένα φονικό μείγμα χρυσού και αίματος, που δεν επιτρέπει σε πολλούς λαούς να προχωρήσουν. Για εμάς, η βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ και η 70χρονη μοναρχία της, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κακόγουστο απομεινάρι του μεσαίωνα, που παρασιτεί σαν κτήνος σε κώμα και προσπαθεί εναγωνίως να δολοφονήσει την ιστορία. Μα η ιστορία δεν πεθαίνει. Μόνο η ιστορία.

Η στρατιωτική ανισορροπία Κύπρου-Κατεχόμενων & η προπαγάνδα του Ερσίν Τατάρ

Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Φοβερά και τρομερά έλεγε χτες ο Ερσίν Τατάρ. Μας τρόμαξε. Θέλουμε να τους σφάξουμε και δεν το ξέρουμε; Έδωσε συνέντευξη στην τουρκική εφημερίδα “Τουρκίγε”, και είπε ότι κάποιοι έδωσαν στους Ελληνοκύπριους επιθετικά όπλα €300 εκατομμυρίων και «προσπαθούν να χύσουν αίμα». Οι Ελληνοκύπριοι! Που καταργούν φυλάκια και στήνουν εικονικές σκοπιές! «Παλαιότερα», έλεγε, «οι Ελληνοκύπριοι ήταν οπλισμένοι για αμυντικούς λόγους. Αυτή τη στιγμή, η γενική ιδέα έχει αλλάξει και 300 εκατ. ευρώ επιθετικά όπλα έχουν δοθεί στη νότια Κύπρο το τελευταίο διάστημα. Οι Ελληνοκύπριοι προσπαθούν να χύσουν αίμα και να σύρουν την Κύπρο πίσω στο χάος πριν το 1974».

Ήθελα νάξερα, όλοι αυτοί οι ούτως ειπείν «χρήσιμοι ηλίθιοι», που συνεχίζουν να κατηγορούν τους Ελληνοκύπριους για εθνικισμό και ξεσηκώνεται ο παγκοσμιοποιημένος εαυτός τους όταν πάει ένας περίεργος τύπος και γράψει ένα σύνθημα στον τοίχο τζαμιού, δεν έχουν λέξη να πουν για τον Τατάρ και τις ανοησίες του; Για το μίσος που εργολαβικά σπέρνει; Δεν τους ακούσαμε να ανησυχούν για όσα αραδιάζει κάθε μέρα. Δεν έκαναν καμιά διαδήλωση στα οδοφράγματα με πανό να γράφουν ότι είναι διχοτομιστής, όπως έκαναν του Αναστασιάδη. Τι στο καλό, βούλωσαν τα αυτιά τους από τη σκόνη;

Νιαζί Κιζίλγιουρεκ: Εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι

του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Πολύ περισσότερη σημασία έχει η απάντηση του ευρωβουλευτή Νιαζί Κιζίλγιουρεκ από την καθαυτή απόφαση του Πανεπιστημίου Κύπρου, μετά από πιέσεις και νομικές γνωματεύσεις, να τον συνταξιοδοτήσει τερματίζοντας την παρανομία να συντηρεί τη θέση του στο πανεπιστήμιο για όσα χρόνια θα είναι στην Ευρωβουλή. Η πλευρά του πανεπιστημίου, ούτως ή άλλως, έλεγε χτες -σε όλα τα ΜΜΕ διά στόματος πρύτανη- ένα σωρό αμπελοφιλοσοφίες για το γράμμα και το πνεύμα του νόμου και για το νόμο που είναι αναχρονιστικός και πρέπει να αλλάξει, λες και είναι κάτι συνηθισμένο να παραβιάζονται οι νόμοι από όσους τους θεωρούν αναχρονιστικούς. Αλλά, η απάντηση που έδωσε στη δημοσιότητα ο ευρωβουλευτής αναδεικνύει αυτό για το οποίο θα έπρεπε να αντιπαλεύει, -ή λέει ότι αντιπαλεύει- τον φυλετικό διαχωρισμό του κυπριακού λαού.

Όταν εκλέγηκε ευρωβουλευτής, αυτή η στήλη, στις 28/5/19, έγραψε ότι οφείλει να παίξει σημαντικό ρόλο «με τα μηνύματα που στέλνει», για να αναδειχθεί το γεγονός ότι «οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εκπροσωπεί την Κύπρο Τουρκοκύπριος. Φτάνει να εκλέγεται με τη δημοκρατική αρχή ένας άνθρωπος μία ψήφος. Σε ενιαία εκλογική περιφέρεια, σε ενιαίο ψηφοδέλτιο, σε ενιαίο εκλογικό κατάλογο. Και όχι με βάση τον φυλετικό διαχωρισμό, που επιβάλλει η εκ περιτροπής εκλογή και οι ποσοστώσεις». Αυτό ήταν το βασικό μήνυμα της εκλογής του, που έπρεπε να αναδεικνύεται από όσους ειλικρινά θέλουν να τελειώσει το παραμύθι που προβάλλουν οι διχοτομιστές και οι διζωνιστές ότι Ε/κ και Τ/κ δεν μπορούν να ζήσουν μαζί και να ψηφίζουν και να ψηφίζονται με κριτήρια την αξία και την ικανότητα και όχι φυλετικά.

Τα «Rafale» του Ελληνισμού και η μαραζιάρα Κύπρος

Του Αλέκου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Ο Παναγιώτης Κονδύλης ήταν ένας σπουδαίος φιλόσοφος του σύγχρονου Ελληνισμού. Ίσως τον βοήθησε το γεγονός πως έζησε αρκετά χρόνια μακριά από το εθνικό κέντρο –«έξω πάμε καλά»– και χάρισε στον κόσμο τρομερά κείμενα, ως συνέχεια των Θουκυδίδη, Μακιαβέλι και Μαξ Βέμπερ. Ένα από τα έργα αυτά είναι και η «Θεωρία του Πολέμου» που εκδόθηκε στα γερμανικά το 1988 και στα ελληνικά το 1997. Πρόκειται για μια «επανάσταση» στην ερμηνεία του μεγάλου θεωρητικού του πολέμου, Καρλ φον Κλαούζεβιτς, για ένα κείμενο που σφάζει, όπως γράφτηκε τότε, πολλές «ιερές αγελάδες» της δυτικοφιλελεύθερης ιστορικής και πολιτικής επιστήμης.

Στην ελληνική έκδοση της «Θεωρίας του Πολέμου», ένα χρόνο πριν τον θάνατό του, ο Παναγιώτης Κονδύλης παραθέτει ένα φοβερό επίμετρο, με τον τίτλο «Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου». Δεν προσπαθεί να επιβάλει κάποια φιλοπόλεμη αντίληψη, αλλά εξηγεί -όπως πολλοί θεωρητικοί του πολέμου- πως ο πόλεμος αποτελεί συνέχεια της πολιτικής, ειδικά στα μέτρα του σύγχρονου Ελληνισμού. Ο οποίος δεν έχει άλλη επιλογή από το να μελετά και να βελτιώνει διαρκώς την άμυνά του, απέναντι στην ιμπεριαλιστική Τουρκία. «Η συγκριτική ανάλυση του γεωπολιτικού δυναμικού της Ελλάδας και της Τουρκίας μ’ αυτή τη στενότερη έννοια, συνδέεται ιδιαίτερα με το πρόβλημα της πιθανής στρατηγικής φυσιογνωμίας ενός ελληνοτουρκικού πολέμου στο προσεχές ή απώτερο μέλλον», γράφει ο Κονδύλης.