Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΠΑΣΙΜΟΣ Γ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΠΑΣΙΜΟΣ Γ.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2023

Το “Eπιτελικό Κράτος” στην πυρά…




 Γιώργος Παπασίμος


Η Ελλάδα καίγεται από άκρο σε άκρο και ο φυσικός της πλούτος, που θα έπρεπε να διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού μετατρέπεται σε σωρούς στάχτης για πολλοστή φορά. Από τη Ρόδο που καίγεται σχεδόν δύο εβδομάδες, την Κέρκυρα, το Λουτράκι, τα Δερβενοχώρια, τη Λαμία, στην Μαγνησία με τις αδιανόητες τεράστιες εκρήξεις πυρομαχικών των F-16 στη Νέα Αγχίαλο. Το “Eπιτελικό Κράτος” στην πυρά…

Χιλιάδες στρέμματα δάσους, αγροτικών εκτάσεων, κατοικιών, αλλά και παράπλευρων ανθρωπίνων απωλειών είναι ο μέχρι τώρα τραγικός απολογισμός και ενώ βρισκόμαστε στην κυριολεξία στο μέσο του εφιαλτικού καλοκαιριού. Ειδικότερα, το λεκανοπέδιο Αττικής οδεύει προς πλήρη οικολογική κατάρρευση, όπως προειδοποίησε φέτος ο κ. Λέκκας, αφού όλα τα περιαστικά δάση του που αποτελούν τους πνεύμονες του τείνουν προς εξαφάνιση έχοντας προηγούμενα υποστεί τον άναρχο, “οικιστικό βιασμό” με την καταπάτηση των πάντων με μεγαλύτερο θύμα το πολύπαθο Πεντελικό όρος.

Πίσω από τις ασκήσεις επικοινωνιακής διαχείρισης της κυβέρνησης για τον όλεθρο που απλώνεται στη χώρα (όπως παρατεταμένος καύσωνας ως συνέπεια της κλιματικής κρίσης κλπ), η πραγματικότητα είναι οδυνηρή. Συνυπάρχουν και συνεργούν πολλοί αντίρροποι παράγοντες, που δεν μπορούν στοιχειωδώς να αντιμετωπιστούν από ένα ημιδιαλυμένο κρατικό μηχανισμό, ο οποίος με την επιφανειακή χρυσόσκονη εμφανίζεται ως δήθεν λειτουργικός κάτω από την ετικέτα του επιτελικού κράτους το οποίο κατά κυριολεξία πλέον βρίσκεται στην πυρά.

Βιώνουμε τα επίχειρα της δραματικής μείωσης των κονδυλίων για την συντήρηση των υποδομών, στον βωμό των μνημονιακών δεσμεύσεων της προηγούμενης δεκαετίας και της σκληρής περικοπής των βασικών δημοσίων δαπανών από την ακολουθούμενη ιδιότυπη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Και όλα αυτά την ώρα που η κλιματική κρίση έχει αλλάξει πίστα και απαιτούνται νέες σοβαρές πολιτικές και κυρίως νέες ισχυρές υποδομές, την ώρα που δεν συντηρούνται ούτε οι υπάρχουσες.

Αποτυχία του πελατειακού κράτους
Είναι πλέον κοινή συνείδηση ότι μετά τους νεκρούς στο Μάτι, το ολοκαύτωμα της Βαρυπόμπης και της Εύβοιας, την περσινή καταστροφική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική και το φετινό πύρινο όλεθρο (ενώ είμαστε στο μέσο της καλοκαιρινής περιόδου) ότι έχει απωλεσθεί η δυνατότητα του πελατειακού μεταπολιτευτικού κράτους να διαχειρίζεται, έστω και στοιχειωδώς, τα προβλήματα από τα φυσικά φαινόμενα, όπως οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες.  Η βίαιη περικοπή των δημοσίων επενδύσεων έχει τραγικές συνέπειες στην αποτελεσματικότητα του ελληνικού κράτους.

Παρασκευή 21 Ιουλίου 2023

Η κυπριακή τραγωδία και ο δηλητηριώδης μικροελλαδισμός




Παπασίμος Γεώργιος

21/07/2023

Σαράντα εννέα χρόνια (σχεδόν μισός αιώνας) από τη μαύρη επέτειο της εισβολής του “Αττίλα” στη Μεγαλόνησο, η κυπριακή τραγωδία συνεχίζεται και διευρύνονται οι οδυνηρές συνέπειες της παράνομης τουρκικής εισβολής και κατοχής του βορείου τμήματος του νησιού. Η επέκταση της κατοχής με το παράνομο μερικό άνοιγμα στα Βαρώσια, η θέση της Τουρκίας για δύο ισότιμα κράτη, οι πραγματοποιηθείσες γεωτρήσεις εντός της ΑΟΖ της Κύπρου και οι τελευταίες ανακοινώσεις Ερντογάν για επέκταση του αεροδρομίου στο κατεχόμενο τμήμα της Λευκωσίας, καταδεικνύουν την επιδείνωση της κατάστασης η οποία έχει λάβει χαρακτηριστικά μη αναστρέψιμης διχοτομικής πραγματικότητας.


Οι εξελίξεις αυτές προκαλούν σοβαρές ανησυχίες για το παρόν και μέλλον του Ελληνισμού στη περιοχή, αφού σε αντίθεση με τις ανιστόρητες και εθνικά επικίνδυνες αντιλήψεις “η Κύπρος κείται μακράν”, που κυριάρχησαν στο πολιτικό σύστημα της χώρας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η μοίρα και το μέλλον του Ελληνισμού περνά από τη Κύπρο, που αποτελεί ένα εκ των σημαντικών γεωπολιτικών πυλώνων για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. Εξ’ ου η πάγια βρετανική πολιτική για διατήρηση των βάσεων της στο νησί, μέσω του δόγματος διαίρει και βασίλευε, αλλά και η τουρκική στρατηγική για διατήρηση και νομιμοποίηση της κατοχής του βορείου τμήματος έναντι οποιοδήποτε κόστους.


Και όμως αυτό που αποτελεί στρατηγικό στόχο των αντιπάλων του Ελληνισμού, το πολιτικό προσωπικό της χώρας, κάτω από το συνδυασμό του εξαρτησιακού και φοβικού συνδρόμου, που συνιστά ένα δηλητηριώδη μικροελλαδισμό, κινείται ακριβώς στον αντίποδα καθόσον έχει πλήρως παραιτηθεί, όχι μόνο από το στόχο να ακυρώσει τα κατοχικά τετελεσμένα, αλλά ούτε καν να θέσει φραγμούς σε τυχόν νέα κατοχικά τετελεσμένα από τον επικίνδυνο νεοοθωμανικό αναθεωρητισμό (Βαρώσια, ΑΟΖ Κύπρου, παράνομες γεωτρήσεις κλπ). Δίνει την εικόνα της στρουθοκαμήλου, αφού ενώ η Κύπρος πολλαπλασιάζει αντικειμενικά τη γεωπολιτική αξία του Ελληνισμού, από το υποκριτικό και ενοχικό δόγμα “η Κύπρος κείται μακράν” που σημάδεψε όλη την Μεταπολίτευση σήμερα έχουμε οδηγηθεί στην πλήρη εγκατάλειψη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Έτσι, η χαίνουσα πληγή του Ελληνισμού, που είναι η λύση του Κυπριακού τοποθετείται παντελώς στο περιθώριο ενόψει των ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων. Πρόκειται για την εφιαλτική φενάκη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος που θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει πρόοδος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις χωρίς την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Η μόνη ελπίδα για τη χώρα, ίσως αποδειχθεί για μια ακόμα φορά η τουρκική βουλιμία, που δεν θα ικανοποιηθεί από τις προαναγγελθείσες υποχωρήσεις της Ελλάδος.

Σάββατο 24 Ιουνίου 2023

Γιατί είναι οδυνηρή η μοίρα της Ελλάδος



Του Παπασίμου Γιώργου

Ενόψει των νέων εκλογών της Κυριακής και με βάση την ποιότητα της μακράς προεκλογικής περιόδου όσο και να προσπαθεί κανείς να είναι αισιόδοξος για την πορεία της χώρας, δεν μπορεί αν θέλει να είναι αντικειμενικός να μην ανασύρει τα ερωτήματα και τις καταγραφές, που περιλαμβάνονται στο δοκίμιο του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου Κώστα Αξελού με τίτλο “La destin de la Grece” (“Η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας”).


Tο σημαντικό αυτό δοκίμιο που αναλύει την ελληνική πραγματικότητα μέσα από τις “δυσπλασίες” της, τις οποίες εντοπίζει στην αδυναμία παραγωγής σκέψης, άρα αυτογνωσίας, και αδυναμία παραγωγής έργου, άρα αδυναμία προσαρμογής στους όρους της νεωτερικότητας, καθώς και στον σπαραγμό της Νεοελληνικής κοινωνίας από εσωτερικούς διχασμούς, στην προσπάθειά της να αναζητήσει ταυτότητα, θα μπορούσε να είχε γραφτεί σήμερα. Όπως, μάλιστα, αναφέρει χαρακτηριστικά, η Ελλάδα είναι μια «σχεδόν πραγματικότητα», που προσπαθεί να καλύψει το κενό της σκέψης, δημιουργώντας μύθους.

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ...

Γιατί είναι οδυνηρή η μοίρα της Ελλάδος

Δευτέρα 19 Ιουνίου 2023

Μεταναστευτικό: Μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης



 Γιώργος Παπασίμος

Η ανείπωτη τραγωδία στα διεθνή ύδατα της Πύλου, όπου βυθίστηκε αύτανδρο αλιευτικό σκάφος στο οποίο ήταν στοιβαγμένοι 500 με 700 άνθρωποι και έχουν διασωθεί μόλις 104, επαναφέρει με οδυνηρό τρόπο στο προσκήνιο το μεταναστευτικό πρόβλημα. Η τραγωδία αυτή φωτίζει έντονα την υποκρισία, αλλά και την καταλυτική ανεπάρκεια της Ε.Ε. εν σχέσει με την μεταναστευτική της πολιτική, αφού η επικρατούσα συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ αντικειμενικά αποτελεί τον αιτιώδη σύνδεσμο για τις τραγωδίες και τα ναυάγια των μεταναστών στη Μεσόγειο, που έχει μετατραπεί σε υγρό τάφο ψυχών του τρίτου κόσμου.


Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά τις προσπάθειες των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου με διάφορες προτάσεις αναθεώρησης του συστήματος ασύλου και μετανάστευσης, η ηγεσία της ΕΕ υπό την πίεση και καθοδήγηση των χωρών του Βορρά επιλέγει τον στρουθουκαμηλισμό που συνίσταται στη διατήρηση της επαίσχυντης συμφωνίας του Δουβλίνου ΙΙ ως προς τις εσωτερικές ρυθμίσεις εντός των ευρωπαϊκών συνόρων, κάτι που έχει ως συνέπεια τη μετατροπή των χωρών του Νότου σε αποθήκες ψυχών. Παράλληλα, έχει συνάψει μη δεσμευτικές πολιτικές στα εξωτερικά της σύνορα (Τουρκία, Λιβύη, Μαρόκο κλπ), όπου συρρέουν τα κύματα προσφύγων και μεταναστών, που με αντίτιμο την ίδια τους τη ζωή επιχειρούν τη μετάβαση από την “κόλαση του τρίτου κόσμου” στην “Εδέμ της Ευρώπης”.

Αυτές όμως οι πολιτικές της ΕΕ δίνουν τη δυνατότητα στις αυταρχικές κυβερνήσεις και στις τεράστιες συμμορίες διακινητών στην Τουρκία, Λιβύη, Μαρόκο κλπ, να εργαλειοποιούν το μεταναστευτικό με πρωτοπόρο την Τουρκία, έτσι ώστε αφενός να λαμβάνουν περισσότερα χρήματα από την ΕΕ (χωρίς καμία ουσιαστική λύση στο πρόβλημα) και αφετέρου να αισχροκερδούν ανεξέλεγκτα τα πολυποίκιλα κυκλώματα διακίνησης .

Παρασκευή 9 Ιουνίου 2023

Το προπατορικό αμάρτημα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ



Παπασίμος Γεώργιος


Σε προηγούμενο άρθρο μας, αναφερθήκαμε στις αιτίες που προκάλεσαν την μεγάλη εκλογική πτώση του ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο αυτές που περιλαμβάνονται στην κατηγορία των λαθών που έγιναν κατά την προεκλογική περίοδο (αντιφατικό μήνυμα διακυβέρνησης, Πρέσπες Αιγαίου, εισφορές Κατρούγκαλου) όσο και αυτές που εντάσσονται στην κατηγορία της κυβερνητικής περιόδου και εν συνεχεία της περιόδου της αντιπολίτευσης 2015-2019, 2019-2023 (εμμονή στον στενό οικονομισμό, αντί ενός ριζοσπαστικού προγράμματος αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας κατά του παρασιτισμού και στον άκρατο δικαιωματισμό).

Τα παραπάνω ζητήματα αναμφισβήτητα αγγίζουν ένα ευρύ πλαίσιο των αιτιών, που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην πτώση στο 20%. Παραμένει όμως το θέμα είναι για το ποια είναι η ρίζα του προβλήματος, ας πούμε το “προπατορικό αμάρτημα” της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ από το οποίο εκπορεύτηκαν οι παραπάνω πολιτικές ανορθογραφίες.

Χωρίς αμφιβολία, η πολιτική ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το παράδειγμα κάκιστης χρήσης ενός γενναιόδωρου δώρου της ιστορίας προς αυτόν, εξαιτίας των συνθηκών της χρεωκοπίας της χώρας το 2010 και της κατάρρευσης του δικομματισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, σταδιακά στην ύστερη περίοδο της Μεταπολίτευσης και εκρηκτικά στην έναρξη της χρεωκοπίας το 2010. Τότε που ένα μικρό κόμμα του 4% εκτοξεύτηκε και έγινε κόμμα εξουσίας σε ελάχιστο χρόνο και κυρίαρχος κορμός της ευρύτερης ιστορικής δημοκρατικής παράταξης της χώρας, καλούμενο από τις συνθήκες να αποτελέσει τη σχεδία σωτηρίας της χώρας.

Η πεισματική άρνηση και η αδυναμία της πολιτικής ενσωμάτωσης και πραγματικής έκφρασης των χιλιάδων στελεχών, μελών και ψηφοφόρων που προσήλθαν κάτω από τις σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, στέλνοντας αυτόν στην εξουσία, αποτελεί τη λυδία λίθο για την σημερινή κατάληξη του. Παρά τις επιφανειακές επικοινωνιακές προσπάθειες ουδέποτε υπήρξε η πολιτική ιδεολογική και οργανωτική υπέρβαση του περίκλειστου στενού πυρήνα του 4%, που είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στον καθορισμό της κυβερνητικής ατζέντας την περίοδο 2015-2019, καθώς και αποκλειστικό λόγο στην οργανωτική και κομματική δομή και εξέλιξη αυτού.

Δευτέρα 3 Απριλίου 2023

Η παρένθεση της διπλωματίας των σεισμών και ο κατευνασμός



Του Γιώργου Παπασίμου


Μετά από μια τριετή έντονη τουρκική επιθετικότητα κατά της Ελλάδος στα πλαίσια της επεκτατικής νεο-οθωμανικής στρατηγικής της Άγκυρας, με αφορμή τους καταστρεπτικούς σεισμούς στην Ανατολική Τουρκία έχει επικρατήσει αναπάντεχα ήρεμο κλίμα μεταξύ των δύο χωρών. Αποκορύφωμα αυτού η χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας της Τουρκίας, που ομιλεί για την ωφέλεια των δύο χωρών από το ήρεμο κλίμα, όταν το ίδιο πριν δύο μήνες περίπου θεωρούσε την Ελλάδα ως τον άμεσο αντίπαλο της και ζητούσε την άμεση αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, συνδέοντας αυτό με την αμφισβήτηση της κυριαρχίας τους.
 Μιλούμε για την διπλωματία των σεισμών.

Πίσω βέβαια από το επιφαινόμενο της διπλωματίας των σεισμών ενυπάρχει η έντονη πίεση των ΗΠΑ για εξεύρεση λύσεως στην ευρύτερη περιοχή, αλλά πρωτίστως η εξυπηρέτηση των βραχυπρόθεσμων στόχων του τουρκικού καθεστώτος, που εν μέσω της προεκλογικής περιόδου βρίσκεται αντιμέτωπο με τεράστια οικονομικά προβλήματα και την ανάγκη εξοικονόμησης τεραστίων οικονομικών πόρων (περίπου 100 δισ. ευρώ) για τη στοιχειώδη ανοικοδόμηση των ευρύτατα κατεστραμμένων περιοχών από τους σεισμούς, έχοντας έτσι την άμεση ανάγκη της Δύσης.

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2023

Συντριπτικό “κάταγμα” στη Δικαιοσύνη από τον Άρειο Πάγο!



Παπασίμος Γεώργιος


Σε προκλητικά σύντομο χρονικό διάστημα, μόλις εννέα ημέρες μετά τη διάσκεψη της Ολομέλειας του Άρειου Πάγου, διέρρευσε σε όλα τα μέσα ότι το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας, με συντριπτική πλειοψηφία (56-9), εξαΰλωσε την απόφαση του Α’ Τμήματος 822/2022 η οποία είχε κρίνει ορθά ότι οι servicers δεν είχαν δικαίωμα νομιμοποίησης σε δικαστικές πράξεις και πλειστηριασμούς ως εκπρόσωποι των funds με έδρα το εξωτερικό και αδιαφανές πλέγμα ιδιοκτησίας. Ο Άρειος Πάγος απέτυχε να θεραπεύσει το μείζον πρόβλημα των κόκκινων δανείων. 

Πρόκειται για ισχυρό χτύπημα αφενός κατά των δανειοληπτών που μένουν παντελώς απροστάτευτοι έναντι των κερδοσκοπικών επιδιώξεων των funds και αφετέρου κατά του θεσμού της δικαιοσύνης, ως θεματοφύλακα των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού. Η τραγική αυτή διολίσθηση του Αρείου Πάγου υπέρ της τραπεζικής ασυδοσίας και των κερδοσκοπικών “κορακιών”, που απειλούν χωρίς αιδώ χιλιάδες δανειολήπτες και εποφθαλμιούν την ακίνητη περιουσία αυτών, είχε δυστυχώς προαναγγελθεί με κυνικό τρόπο από την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος πριν λίγο καιρό (Δεκέμβριος 2022).

Το επαρκώς αμειβόμενο σώμα των ανωτάτων δικαστών, που πλέον των άλλων είναι θωρακισμένο με πλήρη αυτονομία από το Σύνταγμα, με την απόφαση αυτή μετατράπηκε σε έναν από τους “χορηγούς” της κερδοσκοπικής τραπεζικής ασυδοσίας, δείχνοντας την έλλειψη ενσυναίσθησης των πραγματικών προβλημάτων χιλιάδων Ελλήνων, που προσέβλεπαν σε αυτό προκειμένου να έχουν ένα στήριγμα απέναντι στην επέλαση του τοκογλυφικού τραπεζικού κεφαλαίου και των εξαπτέρυγων αυτού, που είναι τα διάφορα funds και οι servicers.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2023

Το ζήτημα των F-16 και η νέα παραλλαγή του κατευνασμού


Ο βουλευτής της ΝΔ και υφυπουργός Παιδείας και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων Άγγελος Συρίγος, στις πρόσφατες δηλώσεις του στην ΕΡΤ είπε ότι είναι προς το συμφέρον της Ελλάδος να πάρει η Τουρκία τα F-16 σε βάθος χρόνου. Η δήλωσή του προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις στο εσωτερικό, αλλά και στην ομογένεια. Κι αυτό γιατί έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον αγώνα που δίνει το ελληνοαμερικανικό λόμπι με αιχμή του δόρατος τον γερουσιαστή Μενέντεζ για να αποτρέψει την πώληση (και τον εκσυγχρονισμό) F-16 στην Τουρκία.

Πέραν των εύλογων πολιτικών δηλώσεων και αντιδράσεων είναι κρίσιμο να διερευνηθεί αν πράγματι ή όχι είναι προς το συμφέρον της Ελλάδος η πώληση αυτών των οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ στην Τουρκία, υπό τους όρους που θέτει ο Μενέντεζ. Στόχος, σύμφωνα με την άποψη Συρίγου, είναι να ελέγχεται η Τουρκία από τη Δύση, αφού θα ήταν πιο επιθετική εάν απέκοβε τους δεσμούς της με αυτήν και προμηθεύονταν μαχητικά από τη Ρωσία.

Η άποψη αυτή δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά μια παραλλαγή της διαχρονικής κατευναστικής αντίληψης απέναντι στον τουρκικό κίνδυνο, η οποία κυριαρχεί διαχρονικά στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, σχεδόν σε όλη την μεταπολεμική περίοδο. Αποτελεί μια εκσυγχρονισμένη προσέγγιση του βασικού πυρήνα της, ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές θα επιλύονταν μέσα από την εξημέρωση του τουρκικού θηρίου, με την εισδοχή της Τουρκίας στην ΕΕ.

Η αντίληψη αυτή και οι υποχωρήσεις που έγιναν στο όνομά της κατά τις δεκαετίες 1990 και 2000, (συμφωνία Μαδρίτης, Ελσίνκι, Ίμια κλπ) συνετρίβη παταγωδώς λόγω της επιθετικής και εξτρεμιστικής νεοοθωμανικής πολιτικής, η οποία πλέον δεν ορρωδεί προ ουδενός. Προσβάλλει βάναυσα τη Συνθήκη της Λωζάννης και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Ομιλώντας περί “Γαλάζιας Πατρίδας”, αποστρατικοποίησης των νησιών με αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επ’ αυτών, χωρίς κανέναν περιορισμό, η καθημερινή πολεμική ρητορική της Άγκυρας δηλητηριάζει τα πάντα.

Η αρνητική εμπειρία

Και ενώ συνετρίβη πλήρως η προηγούμενη πτυχή αυτής της κατευναστικής αντίληψης στη χώρα, προωθείται η μετεξέλιξη της, που συνίσταται στην αντίληψη ότι είναι προς το συμφέρον της χώρας μας η Τουρκία να παραμείνει προσδεδέμενη στη Δύση, προκειμένου να ελέγχεται. Πρόκειται για εσφαλμένη αντίληψη, αφού η Ιστορία έχει καταδείξει ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί την πρόσδεση της στη Δύση αποκλειστικά για τα δικά της συμφέροντα, χωρίς να εντάσσεται και να συμμορφώνεται με τους δυτικούς κανόνες και χωρίς ποτέ να έχει απαλείψει από τη στόχευση της τις παράνομες διεκδικήσεις κατά της Ελλάδος και της Κύπρου.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022

Τραπεζική τυραννία: η ώρα της αλήθειας για τον Άρειο Πάγο





Γιώργος Παπασίμος

Η προκλητική προαναγγελία της Τράπεζας της Ελλάδος με την πρόσφατη έκθεση της για λύση του προβλήματος που έχει προκύψει για τα funds, μετά την υπ’ αρ. 822/2022 απόφαση του Αρείου Πάγου, που έκρινε ορθώς ότι οι servicers δεν έχουν δυνατότητα νομικής εκπροσωπήσεως σε πλειστηριασμούς κλπ, είτε μέσω νομοθετικής παρέμβασης, την όποια όμως αρνήθηκε ο υπουργός Οικονομικών, αφού θα επρόκειτο για μια πρόδηλη αντισυνταγματική ενέργεια, που θα σκόνταφτε στον Άρειο Πάγο, στον οποίο έχει προσδιοριστεί η συζήτηση για τις 21-1-2023, αποτυπώνει με τον πιο ευκρινή τρόπο αφενός την πλήρη ασυδοσία του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα και την ανεξέλεγκτη λειτουργία των πάσης φύσεως κερδοσκοπικών συμφερόντων και αφετέρου φέρει την Δικαιοσύνη ενώπιον των ευθυνών της.

Δώδεκα χρόνια από την οιονεί χρεωκοπία της χώρας το 2010 η πλειοψηφία των δανειοληπτών, συνεχίζει να καθεύδει στα έγκατα του Άδη, εξαιτίας της επιβληθείσας τραπεζικής ασυδοσίας και τυραννίας και του πολιτικού ωχαδελφισμού ενός τραγικά ανεπαρκούς πολιτικού προσωπικού εξουσίας. Πιθανόν, να πρόκειται για το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα στην σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Μόλις η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ το 2001, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα εκμεταλλευόμενο τη δυνατότητα να δανείζεται με πολύ χαμηλό επιτόκιο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα τεράστια ποσά εξαπέλυσε έντονα επιθετική δανειακή απέναντι στην ελληνική κοινωνία, που δεν είχε παιδεία δανειακής συμπεριφοράς, εντάσσοντας έτσι το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας σε αυτή τη μηχανή παραγωγής υπερκερδών των Τραπεζών. Έτσι, αυτές από τη μια πλευρά δάνειζαν το ελληνικό δημόσιο με πενταπλάσιο επιτόκιο από ότι δανειζόταν και με 20πλάσιο επιτόκιο τους Έλληνες πολίτες (καταναλωτικά δάνεια), δημιουργώντας ένα τεράστιο τοκογλυφικό δίκτυο, που συνεχίζει ως σήμερα να υφίσταται μέσω των funds.

Όταν σήμανε η ώρα της χρεωκοπίας το 2010 για την οποία σημαντικότατη ευθύνη είχαν οι ίδιες οι Τράπεζες με την προηγούμενη δεκαετή τους συμπεριφορά και η χώρα εισήλθε στις μνημονιακές προσκρούστειες πρακτικές, το εξαρτημένο ελληνικό πολιτικό προσωπικό, αντί να φροντίσει να υπάρξει μια δίκαιη οικονομική και κοινωνική λύση του οξύτατου προβλήματος χιλιάδων δανειοληπτών, το μόνο που έκανε ήταν να ενισχύσει το τραπεζικό σύστημα με τρεις γενναίες κεφαλαιοποιήσεις, που ξεπέρασαν τα εκατό δις ευρώ και τα οποία προστέθηκαν στο δημόσιο χρέος στις πλάτες του ελληνικού λαού, χωρίς καμία επίπτωση ή τιμωρία στους υπεύθυνους.

Το τι έπρεπε να γίνει για το θέμα αυτό, το καταδεικνύουν οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στις ΗΠΑ και την Ισλανδία, εκείνη την περίοδο της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης των τοξικών ομολόγων του 2008. Καμία δεν επέτρεψε το πρόβλημα των κόκκινων δανείων να μετατραπεί σε οικονομική και κοινωνική “γάγγραινα”, που δώδεκα χρόνια μετά την είσοδο της Ελλάδος στον μνημονιακό “ζουρλομανδύα” αποτελεί ένα εν εξελίξει ενεργό οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα.

Τραπεζική τυραννία

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2022

«τρωκτικά», το «πόθεν έσχες» και τα εθνικά οικονομικά εγκλήματα



Του Γεωργίου Παπασίμου

Η αποκάλυψη των «δραστηριοτήτων» του βουλευτή Γρεβενών της ΝΔ Δ. Πάτση, ο οποίος πέραν του γεγονότος ότι ως βουλευτής ελάμβανε τεράστια ποσά από το Δημόσιο και συμμετείχε σε πάμπολλες αλλοδαπές εταιρείες, παραβιάζοντας προκλητικά και κυνικά τις συνταγματικές διατάξεις, αγόρασε με δανεισμό της Πειραιώς «κόκκινα» δάνεια της ίδιας Τράπεζας αξίας 60 εκ. ευρώ έναντι 4 εκ. ευρώ. Το γεγονός αυτό, πέραν του ότι μεγεθύνει την ηθική απαξία, φέρνει και με έντονο τρόπο στο προσκήνιο δύο κρίσιμα θέματα, που αποτελούν τον πυρήνα του παρασιτισμού, της κλεπτοκρατίας και της ατιμωρησίας των πάσης φύσεως χρυσοκανθάρων στην Ελλάδα.

Κατά πρώτον, το περίφημο «πόθεν έσχες» των μελών του κοινοβουλίου, το οποίο όπως είναι γνωστό, αφενός αφορά μόνο το «έσχες» και όχι το «πόθεν», και αφετέρου, έστω κα με αυτόν ελλειμματικό τρόπο καταδεικνύει τον δηλωθέντα εμφανή πλούτο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, που βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδος και των εισοδημάτων της πλειοψηφίας των ασθενών και των μεσαίων στρωμάτων.

Ο προσωπικός πλούτος της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτικών έρχεται και σε πλήρη αντίθεση με την οικονομική κατάσταση των κομμάτων τους, στα οποία ανήκουν, τα οποία, ενώ λαμβάνουν μεγάλα ποσά, ως κρατική ενίσχυση, είναι χρεωκοπημένα, έχοντας λάβει, μάλιστα, και τεράστια δάνεια, με ενέχυρο την μελλοντική κρατική επιχορήγηση (!!!). Εμφανίζεται, έτσι, κατ’ αντιστοιχία, και στο πολιτικό σύστημα, η άθλια διαχρονική εικόνα της μεταπρατικής οικονομικής ολιγαρχίας στην Ελλάδα, όπου ενώ ευδοκιμούν ατομικά οι βιομήχανοι, μεγαλέμποροι κλπ από την μια μεριά εμφανίζονται ρημαγμένες και καταχρεωμένες οι επιχειρήσεις τους από την άλλη.

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022

Το ανεξίτηλο φως του Πολυτεχνείου




Του Γεωργίου Παπασίμου


Οι στόχοι και οι αγώνες για την εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία σαράντα εννέα χρόνια από την αντιδικτατορική εξέγερση της ελληνικής νεολαίας στο Πολυτεχνείο στις 17/11/1973 συνεχίζουν να αποτελούν βασικό συστατικό στα βασικά αιτήματα της σημερινής Ελλάδος, που έχει εισέλθει σε ένα μακρύ μονοπάτι παρακμής από την περίοδο της ύστερης Μεταπολίτευσης ως σήμερα.
 
Το πνεύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που αποτελεί τον τελευταίο σταθμό στην πορεία του αντιστασιακού πνεύματος του ελληνικού λαού, στην μακραίωνη ιστορία του, παρόλες τις προσπάθειες καπήλευσης και εξαργύρωσης από διάφορους φορείς και κυρίως από τη διαμορφωθείσα νοσηρή κομματοκρατία παραμένει ζωντανό. Αποκτά μάλιστα εντονότερη στιλπνότητα όσο οι εθνικοί κίνδυνοι μεγεθύνονται, το βιοτικό επίπεδο του λαού επιδεινώνεται, η δημοκρατία στη χώρα αποκτά ολοένα και περισσότερο τυπικό χαρακτήρα και η ελπίδα συρρικνώνεται, και όσο το πολιτικό εποικοδόμημα και το πολιτικό προσωπικό εξουσίας παραπαίει και εμφανίζεται πλήρως αναντίστοιχο με τις ανάγκες του λαού και των συμφερόντων του Ελληνισμού στις σημερινές ρευστές και επικίνδυνες γεωπολιτικές συνθήκες.

 Για αυτό το πνεύμα του Πολυτεχνείου αποτελεί τεράστια παρακαταθήκη στην ελληνική κοινωνία, προκειμένου να επαναπροσεγγίσει το αντιστασιακό της ήθος, που έχει φθαρεί από τη σταδιακή επιβληθείσα «ιδεολογία» του καταναλωτισμού, κατά τη διάρκεια της προηγηθείσας δανεικής ψευδοευημερίας της χώρας, που την οδήγησε στη χρεωκοπία, στην ξένη κηδεμονία και τη μετατροπή της πλειοψηφίας των πολιτών σε σύγχρονους πληβείους.
 
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, που ξεκίνησε με κατάληψη του Πολυτεχνείου και αιτήματα, κυρίως φοιτητικά, εξελίχθηκε σε παλλαϊκή και πανεθνική εξέγερση με εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα και στο εξωτερικό, και με κεντρικό αίτημα την παραίτηση της Χούντας και την αποκατάσταση των δημοκρατικών ελευθεριών. Η αιματοβαμμένη καταστολή της εξέγερσης από τις στρατιωτικές δυνάμεις, με τουλάχιστον 24 καταγεγραμμένους νεκρούς και η επαναφορά του στρατιωτικού νόμου ήταν η αρχή του τέλους για την επτάχρονη δικτατορία, η κατάρρευση της οποίας θα συντελεστεί παράλληλα με την κυπριακή τραγωδία για την οποία φέρει την αποκλειστική ευθύνη.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2022

Οι “γαλάζιοι”… χρυσοκάνθαροι και το έγκλημα των κόκκινων δανείων



Παπασίμος Γεώργιος


Οι πρόσφατες αποκαλύψεις των “πεπραγμένων” του βουλευτή Γρεβενών της ΝΔ, Ανδρέα Πάτση, ο οποίος πέραν του γεγονότος ότι ως βουλευτής ελάμβανε τεράστια ποσά από το Δημόσιο και συμμετείχε σε πολλές αλλοδαπές εταιρείες, παραβιάζοντας προκλητικά τις συνταγματικές διατάξεις, είχε αγοράσει με δανεισμό της Πειραιώς, πακέτο κόκκινων δανείων της ίδιας Τράπεζας αξίας 60 εκ. ευρώ έναντι 4 εκ. ευρώ. Το γεγονός αυτό, πέραν του ότι μεγεθύνει την ηθική απαξία, φέρνει και με έντονο τρόπο στο προσκήνιο δύο κρίσιμα θέματα, που αποτελούν τον πυρήνα του παρασιτισμού, της κλεπτοκρατίας και της ατιμωρησίας που έχουν οι πάσης φύσης χρυσοκάνθαροι στην Ελλάδα.

Κατά πρώτον, το περίφημο πόθεν έσχες των μελών του κοινοβουλίου, το οποίο όπως είναι γνωστό, αφενός αφορά μόνο το “έσχες” και όχι το “πόθεν”, και αφετέρου, έστω και με αυτόν ελλειμματικό τρόπο καταδεικνύει τον δηλωθέντα εμφανή πλούτο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, που βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδος και των εισοδημάτων της πλειοψηφίας των ασθενών και των μεσαίων στρωμάτων.

Ο προσωπικός πλούτος της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτικών έρχεται και σε πλήρη αντίθεση με την οικονομική κατάσταση των κομμάτων τους, στα οποία ανήκουν, τα οποία, ενώ λαμβάνουν μεγάλα ποσά ως κρατική ενίσχυση, είναι χρεωκοπημένα, έχοντας λάβει, μάλιστα, και τεράστια δάνεια, με ενέχυρο την μελλοντική κρατική επιχορήγηση (!). Εμφανίζεται, έτσι, κατ’ αντιστοιχία και στο πολιτικό σύστημα, η άθλια διαχρονική εικόνα της μεταπρατικής οικονομικής ολιγαρχίας στην Ελλάδα, όπου ενώ ευδοκιμούν ατομικά οι βιομήχανοι, μεγαλέμποροι κλπ από την μια μεριά, εμφανίζονται ρημαγμένες και καταχρεωμένες οι επιχειρήσεις τους από την άλλη.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2022

Κόκκινα δάνεια: Εθελόδουλη πολιτική εξουσία, εύκαμπτοι θεσμοί και κλεπτοκρατία




Του Γεωργίου Παπασίμου


Ένα εκ των μεγαλύτερων προβλημάτων που δημιούργησε το στρεβλό πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης είναι τα κόκκινα δάνεια. Από την «άνοιξη» της πιστωτικής ευφορίας μετά την είσοδο της χώρας στο ευρώ, με πρωταγωνιστές το αρπακτικό – τοκογλυφικό τραπεζικό σύστημα, σε συνδυασμό με την έλλειψη επενδυτικής παιδείας του ελληνικού λαού, που οδήγησε σε μεγάλη υπερχρέωσή του, εισήλθαμε στον «βαρύ χειμώνα», μετά την ουσιαστική πτώχευση της χώρας το 2010, αφού μειώθηκε βιαίως η αγοραστική δύναμη της πλειοψηφίας των Ελλήνων, με την εξτρεμιστική οικονομική πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, που επιλέχθηκε από τους μνημονιακούς κηδεμόνες και υλοποιήθηκε από το ανεπαρκές και ιδιοτελές ελληνικό προσωπικό εξουσίας.

Και αυτό γιατί αντίστοιχες καταστάσεις αντιμετώπισαν και άλλες χώρες, από τις Η.Π.Α. έως την Ισλανδία και τον ευρωπαϊκό Νότο, εκείνη την περίοδο της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης των τοξικών ομολόγων του 2008. Καμία όμως από αυτές δεν επέτρεψε το πρόβλημα των κόκκινων δανείων να μετατραπεί σε οικονομική και κοινωνική «γάγγραινα», που δώδεκα χρόνια μετά την είσοδο της Ελλάδος στον μνημονιακό «ζουρλομανδύα» αποτελεί ένα εν εξελίξει ενεργό οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα.

Οι Η.Π.Α. το 2008 με αστραπιαίες διαδικασίες κρατικοποίησαν μία από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες τράπεζες, τη Citibank και, αφού την εκκαθάρισαν από τα τοξικά ομόλογα και δάνειά της, στη συνέχεια, ως γνήσια καπιταλιστική χώρα, την παρέδωσαν στους ιδιώτες, με σημαντικό όφελος, όμως, για την οικονομία και το τραπεζικό σύστημα τους. Από την άλλη, η Ισλανδία, η οποία πτώχευσε το 2010, εφάρμοσε την ορθολογική, κοινωνική και δίκαιη λύση με σπουδαία αποτελέσματα, αυτή του κουρέματος όλων των ληφθέντων έως τότε δανείων από τους πολίτες (κόκκινων και πράσινων), σε ποσοστό 30% έως 70%, με βάση την πτώση των τιμών των ακινήτων και της οικονομίας γενικότερα, σε συνδυασμό με την ατομική αγοραστική δύναμη των δανειοληπτών. Αυτό είχε ως συνέπεια την παροχή οξυγόνου στην κοινωνία, αλλά και στην οικονομία, η οποία κατάφερε να βγει από τη κρίση και την χρεοκοπία.
 
Τέλος, η Κύπρος νομοθέτησε την λεγόμενη «ρήτρα προτεραιότητας» του δανειολήπτη έναντι των funds στα οποία οι τράπεζες σκόπευαν να πωλήσουν τα δάνεια, παρέχοντας, έτσι, τη δυνατότητα σε κάθε δανειολήπτη, προσφέροντας αυτός ένα ευρώ παραπάνω από την τιμή με την οποία θα μεταβιβάζονταν στα funds, να αναλάβει ο ίδιος την αποπληρωμή του δανείου.
 
Τίποτα από αυτά δεν έγινε στη χώρα μας. Αντίθετα, διαπράχθηκαν «διαρκή οικονομικά εγκλήματα», αφενός, με τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών με χρήματα των φορολογούμενων, που συσσωρεύθηκαν ως δημόσιο χρέος, χωρίς κανένα, μάλιστα, αποτέλεσμα, αφού τα χρήματα αυτά έχουν «κάνει φτερά», οι δε τράπεζες συνεχίζουν να παραμένουν έως σήμερα οικονομικά «παράσιτα» και, αφετέρου, με την συντελεσθείσα μαζική πώληση των κόκκινων δανείων «αντί πινακίου φακής», σε ξένα και ντόπια funds και τους μαζικούς ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ακόμα και της πρώτης κατοικίας.
 
Το φαινόμενο αυτό είναι απλώς ένα οικονομικό ζήτημα, αλλά αγγίζει έναν από τους πιο βασικούς πυλώνες της ελληνικής κοινωνίας, που είναι η ιδιοκατοίκηση, η οποία ανήρχετο σε ποσοστό 70% περίπου, όταν στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, το αντίστοιχο ποσοστό είναι στο 25%. Πίσω της οικονομικής διάστασεως υπάρχουν και άλλες σοβαρές παράμετροι, που αφορούν την εσωτερική συνοχή και τη συγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας και του δημοκρατικού πολιτεύματος στη χώρα.
Η Ελλάδα, από τη συγκρότησή της ως νεότερο Κράτος, μετά την Επανάσταση του 1821, λόγω ιδιαιτεροτήτων συγκροτήθηκε σε μεγάλο βαθμό με βάση την μικρο-ιδιοκτητική μορφή παραγωγής, αποτελώντας αυτή βασική κοινωνική δομή στην οποία θεμελιώθηκε η παραγωγή του πρωτογενούς τομέα, η βιοτεχνία και το εμπόριο, το ελεύθερο επάγγελμα και η αυταπασχόληση.
Ο χαρακτήρας αυτός, προσδιορίστηκε από τον μεγάλο ιστορικό Νίκο Σβορώνο, ο οποίος εύστοχα αναφέρει, ότι μια από τις κεντρικές κατευθυντήριες γραμμές της εξέλιξης του Νέου Ελληνισμού, είναι η απουσία των καθαρών γραμμών στην διάρθρωση των κοινωνικών και πολιτικών δομών. Βασικός πυρήνας αυτής της ρευστότητας των κοινωνικών και πολιτικών δομών έιναι αναμφισβήτητα η διάσπαρτη, μικροιδιοκτησία, η οποία έχει μεν κάποιες αρνητικές συνέπειες σε ό,τι αφορά την ορθολογική ανάπτυξη, πλην όμως, αποτελεί βάση της δημοκρατικής και κοινωνικής συνείδησης και της αυτονομίας των πολιτών απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας.

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2022

Τουρκικός εξτρεμισμός και ελληνικός καθωσπρεπισμός




 Γεώργιος Παπασίμος 


Η πρωτόγνωρη πολεμική ρητορική της τουρκικής ηγεσίας, συνεπικουρούμενης και από το σύνολο της αντιπολίτευσης, κατά της Ελλάδος με παράλογες απαιτήσεις, αλλά και έντονα, ρατσιστικά στοιχεία σε βάρος των Ελλήνων, που δηλητηριάζουν, πιθανόν και ανεπανόρθωτα, το κλίμα μεταξύ των δύο λαών, καταδεικνύει με ενάργεια τους στόχους και επιδιώξεις του ισλαμοστρατοκρατικού καθεστώτος της Άγκυρας.

Εκατό χρόνια από τη μικρασιατική καταστροφή, που σημειωτέον στην Ελλάδα πέρασαν “αόρατα”, χωρίς καμία σοβαρή και ουσιαστική ενδοσκόπηση, κατά την πάγια λογική της συλλογικής αμνησίας και λήθης που επέβαλε το ελληνικό κατεστημένο διαχρονικά, ο τουρκικός εξτρεμισμός που είναι συμφυής με τον χαρακτήρα του τουρκικού κράτους, που δημιουργήθηκε το 1923 ως διάδοχος της οθωμανικής αυτοκρατορίας, στρέφεται και πάλι ενάντια στον Ελληνισμό (Ελλάδα, Κύπρος) με απροκάλυπτο και εμπρηστικό τρόπο.

Καθημερινά και ενορχηστρωμένα, μέσω ενός οργανωμένου επικοινωνιακού συστήματος, επιχειρείται η διαμόρφωση συνθηκών για πολεμική σύρραξη μέσω της δαιμονοποίησης της Ελλάδος, χρησιμοποιώντας τα πάντα. Από ψευδή κατασκευασμένα γεγονότα, μέχρι την καταστρατήγηση όχι μόνο κάθε έννοιας των υπαρχουσών συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου, αλλά ακόμα και των βασικών κανόνων της λογικής. Δύο είναι κυρίως οι βασικές αιτίες, που πυροδοτούν αυτό το εξτρεμιστικό εθνικιστικό κλίμα κατά της Ελλάδος.

Τρίτη 28 Ιουνίου 2022

Ελληνοτουρκική κρίση: Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων αποτροπής



Ελληνοτουρκική κρίση: Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων αποτροπής

                    Αθήνα, 28/6/2022


Του Γεωργίου Παπασίμου




Δυστυχώς κάθε μέρα που περνάει η τουρκική εξτρεμιστική ρητορεία ενισχύεται με συνέπεια μια πολεμική σύρραξη μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, κάτι που πριν λίγα χρόνια φάνταζε ως κάτι μακρινό σήμερα να πιθανολογείται σφόδρα. Αποκαλύπτοντας το πραγματικό της πρόσωπο η Άγκυρα απέναντι στην Ελλάδα ευθέως διακηρύσσει παντού ότι διεκδικεί παράνομα το μισό Αιγαίο και τη μετατροπή των ελληνικών νησιών που κατοικούνται από ελληνικό πληθυσμό εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια σε χώρο αμφισβητούμενης κυριαρχίας, έτσι ώστε να συντελεστεί η μεγάλη στρατηγική της επιδίωξη, που είναι η φιλανδοποίηση των δύο κρατικών οντοτήτων του Ελληνισμού, της Ελλάδος και της Κύπρου στην περιοχή. Υπάρχει ,δε, πλέον ορατός  κίνδυνος η Ελλάδα λόγω των διαχρονικών πολιτικών ευθυνών όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων της, που έδειξαν διαχρονικά υποχωρητικότητα και ανηπαρήγαγαν την κατευναστική αντίληψη με αποκορύφωμα τη μη αντίδραση της χώρας στην κατάληψη της Μεγαλονήσου το 1974, να της ζητηθεί από τους «συμμάχους» της να παίξει το ρόλο της Ιφιγένειας στην περιοχή για μια ακόμη φορά.


Είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό το γεγονός ότι κατά τη συνάντηση του δεξιού χεριού του Ερντογάν Καλίν στο Βερολίνο με τους υπεύθυνος ασφαλείας των ΗΠΑ, Γερμανίας, Βρετανίας και Γαλλίας προκειμένου να συζητηθεί το ζήτημα της εισδοχής της Φιλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ δημοσιοποιήθηκε ότι πέραν αυτού συζητήθηκε και το ζήτημα του Αιγαίου και τα Ανατολικής θάλασσας, όπου σε δηλώσεις του ο Καλίν φρόντισε να καταστήσει γνωστό ότι η Τουρκία δεν κάνει πίσω στις επιδιώξεις της στο Αιγαίο. 

Η σημερινή κατάληξη των πραγμάτων στα ελληνοτουρκικά δεν έπεσε από τον ουρανό, αλλά είναι το αποτέλεσμα των χρόνιων παθογενειών της ελληνικής στάσης απέναντι στις τουρκικές παράνομες επιδιώξεις με την κυριαρχία του φοβικού συνδρόμου και της κατευναστικής πολιτικής που είχε ως αποτέλεσμα τη συνεχή έμμεση νομιμοποίηση των τουρκικών παράνομων απαιτήσεων με συνέπεια σήμερα το θρασύτατο τουρκικό καθεστώς να αμφισβητεί ευθέως την κυριαρχία της χώρα στα ελληνικά νησιά και στο μισό Αιγαίο, με το δε, παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο να παραμονεύει να υφαρπάξει τεράστιες θαλάσσιες εκτάσεις της ελληνικής ΑΟΖ. 

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2022

Οι ευθύνες της Αθήνας για τον τουρκικό επεκτατισμό


Λίγο πριν τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την μαύρη επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής εξαιτίας των ελληνικών εγκληματικών λαθών, που προήλθαν από τον έντονο διχασμό και την μικρονοητικότητα της φιλομοναρχικής πλευράς, έχει ξεδιπλωθεί πλήρως το πλαίσιο των παράνομων τουρκικών διεκδικήσεων, με αιχμή του δόρατος την ανιστόρητη θεωρία της “γαλάζιας πατρίδας” και την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, ως όρο για την εδαφική τους κυριαρχία.

Συστηματικά το στρατο-ισλαμιστικό καθεστώς της Άγκυρας πρώτα υπό τον μανδύα του δυτικού κεμαλισμού και εν συνεχεία υπό τον μανδύα του αντιδυτικού ισλαμο-οθωμανισμού, χωρίς όμως καμία ρωγμή μεταξύ τους ως προς τις επεκτατικές επιδιώξεις του, φιλοτέχνησε τις ανύπαρκτες νομικές -με βάση τις υπογραφείσες συνθήκες και το διεθνές δίκαιο- παράνομες διεκδικήσεις του, χωρίς τη στιβαρή και οργανωμένη ελληνική αντίδραση.

Αν κάποιος δει αντικειμενικά από απόσταση το ιστορικό διάβα αυτών των εκατό χρόνων θα διαπιστώσει, ότι ουδέποτε υπήρξε πραγματική περίοδος ειλικρινούς φιλικής προσέγγισης των δύο χωρών και άρσης της ιστορικής αντιπαλότητας από την πλευρά της Τουρκίας. Μετά τη σύναψη της συνθήκης της Λωζάννης το 1923, που υπήρξε η γενέθλια πράξη ιδρύσεως του σημερινού τουρκικού Κράτους, ο Κεμάλ Ατατούρκ επιδίωξε τη σταθεροποίηση και ισχυροποίηση του τουρκικού κράτους υπό τον μανδύα του φιλοδυτικού ηγέτη. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος και λόγω των τότε συνθηκών του ψυχρού πολέμου υπήρξε η ανάπτυξη μεγάλων ερεισμάτων της Τουρκίας στη Δύση.

Η σχέση όμως αυτή αποδείχθηκε πάντα ετεροβαρής σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, καθόσον ο βασικός πυρήνας του τουρκικού κεμαλικού καθεστώτος, παρά τον επιφανειακό κοσμικό χαρακτήρα, παρέμεινε βαθιά αυταρχικός και υπέκρυπτε τις ανομολόγητες επιθετικές και κατακτητικές επιδιώξεις του τουρκικού κράτους. Για αυτό, όταν ισχυροποιήθηκε και αναπτύχθηκε η ενδογενής τουρκική οικονομική ολιγαρχία υπήρξε η επανάληψη της βασικής τουρκικής πολιτικής, που ήταν η εξολόθρευση όλων των μη μουσουλμανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, με συνέπεια τον εξανδραποδισμό της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης στα θλιβερά γεγονότα του 1955, με στόχο τη βίαιη υποκατάσταση της ακμάζουσας εμπορικής δραστηριότητας του ελληνικού στοιχείου από την αναδυόμενη τουρκική οικονομική ολιγαρχία.

Η απειλή ante portas

Στη συνέχεια, στη δεκαετία του ’70, υπήρξε η επιχείρηση ΑΤΤΙΛΑΣ με κατάληψη της Μεγαλονήσου εξαιτίας της μικρονοητικότητας της χουντικής τριανδρίας στην Ελλάδα και η σταδιακή αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, εκμεταλλευόμενη την οποιαδήποτε ασάφεια στις υπογραφείσες συνθήκες, αλλά και τη συνεχή κατευναστική πολιτική. Στη συνέχεια μέσω της πολιτικής το γκριζαρίσματος των 152 βραχονησίδων με αφορμή τα Ίμια, έχουμε οδηγηθεί σήμερα στην αποκάλυψη των πραγματικών επιδιώξεων, που είναι το μοίρασμα του Αιγαίου κατ’ ισομοιρίαν, η δημιουργία ασαφούς καθεστώτος κυριαρχίας στα ελληνικά νησιά και η υφαρπαγή τεραστίων θαλασσίων ζωνών της εν δυνάμει ελληνικής ΑΟΖ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω του παράνομου τουρκο-λιβυκού μνημονίου. Επιδιώξεις που έχουν ως τελικό σκοπό τη φινλανδοποίηση της Ελλάδος και της Κύπρου και μετατροπή τους σε δορυφόρους της τουρκικής επικυριαρχίας στην ευρύτερη περιοχή.

Σάββατο 7 Μαΐου 2022

Το ψευδοαφήγημα περί «απομονωμένης» της Τουρκίας!

Του Γεωργίου Παπασίμου

Χωρίς αμφιβολία οι πρόσφατες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά (τουρκική ναυτική άσκηση με στόχο την κατάληψη νησίδας απέναντι από τη Ρόδο, η μεγέθυνση των παραβιάσεων και των υπερπτήσεων ,πάνω από κατοικημένα νησιά στο Αιγαίο, η θρασύτατη απάντηση της Άγκυρας ότι δήθεν προηγήθηκαν παραβιάσεις του τουρκικού εναερίου χώρου από ελληνικά μαχητικά και η επαναφορά μέσω δηλώσεων Ακάρ της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου) για μια ακόμα φορά συνέτριψαν τις πρόσκαιρες ελληνικές ψευδαισθήσεις περί νέας περιόδου νηνεμίας μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη. Όπως είχαμε επισημάναμε σε προηγούμενο άρθρο τελικά το μόνο αποτέλεσμα αυτής ήταν η ενίσχυση του διεθνούς κύρους του Ερντογάν.

Βασικός πυρήνας των θέσεων και της στάσης των ελληνικών ελίτ διαχρονικά έναντι της Τουρκίας τις τελευταίες δεκαετίες αποτελεί η διάχυση ειδήσεων και αναλύσεων, που κατατείνουν στη δημιουργία ενός εικονικού πλαισίου έναντι της πραγματικής τουρκικής απειλής. Οι παλαιότερες εξ αυτών αφορούσαν τις αντιλήψεις και πολιτικές περί εξημέρωσης του αδηφάγου τουρκικού «θηρίου» μέσω της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. με συνέπεια η Ελλάδα να πρωτοστατεί από τη δεκαετία του ’90 για την ένταξη αυτής. Αυτό όωμς που παρέμεινε ως αποτέλεσμα όλων αυτών των προσπαθειών ήταν η ισχυροποίηση της Τουρκίας σε οικονομικό επίπεδο και σε διπλωματικό, αφού οι διάφορες κυβερνήσεις της χώρας υπήρξαν αρκούντως υποχωρητικές στην τουρκική επιθετικότητα (χαρακτηριστικές περιπτώσεις τα Ίμια και η Μαδρίτη με την οποία αναγνωρίστηκαν ζωτικά γειτονικά συμφέροντα στην Τουρκία). Ακόμα, και όταν το 2020 η Τουρκία επέδειξε τη μέγιστη επιθετικότητα και προκλητικότητα στον Έβρο και στο Αιγαίο, ουδεμία αρνητική συνέπεια είχε αυτή από την Ε.Ε. παρά το γεγονός ότι αμφισβητούσε ευθέως κυριαρχικά δικαιώματα δύο μελών αυτής (Ελλάδα και Κύπρος). Αντίθετα, πριμοδοτόθηκε σε αυτή την περίοδο με αρκετά δις ευρώ λόγω της εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού.

Και αφού το αφήγημα περί εξημερώσεως της Τουρκίας μέσω της Ε.Ε. απέτυχε επινοήθηκαν και καλλιεργήθηκαν το τελευταίο καιρό νέα σαθρά αφηγήματα με στόχο τη συσκότιση της πραγματικότητας. Έτσι, στο δημόσιο λόγο και στα ΜΜΕ διαχέονται οι αντιλήψεις περί δήθεν κατάρρευσης της τουρκικής οικονομίας και δήθεν τιμωρίας της Τουρκίας από τις ΗΠΑ και τη Δύση γενικότερα λόγω των S-400, της στενής ρωσο-τουρκικής φιλίας και των αυτόνομων επιθετικών κινήσεων της Άγκυρας. Έτσι λόγω αυτών σύμφωνα με τους διαμορφωτές της κοινής γνώσης στην Ελλάδα έχουμε δήθεν ήδη οδηγήσει την Τουρκία σε απομόνωση. Σε αυτή την αφήγηση προστίθεται ότι οι επιλογές της Ελλάδος για μεγαλύτερη πρόσδεση της στις ΗΠΑ και μετατροπή της ως προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης (βάσεις Σούδας, Αλεξανδρούπολης, Στεφανοδικαίου κλπ) θωρακίζουν δήθεν τη χώρα έναντι των τουρκικών απειλών.