Η γερασμένη ισχύς της άλλοτε μοναδικής υπερδύναμης…

06/09/2025

EPA/ALLISON DINNER / POOL

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Στη σκιά της μεγάλης στρατιωτικής παρέλασης στο Πεκίνο, για την 80η επέτειο του τέλους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην ασιατική του εκδοχή, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση για τους στρατιωτικούς συσχετισμούς και για τις δυνατότητες της Κίνας και των “εταίρων” της σε αυτό το πεδίο. Οπωσδήποτε στο τελευταίο, τα πράγματα δεν βρίσκονται στο σημείο που γνωρίζαμε πριν πέντε, δέκα ή δεκαπέντε χρόνια.

Οι συσχετισμοί και οι συνακόλουθες δυνατότητες μεταβάλλονται στο στρατιωτικό πεδίο, ακολουθώντας ανάλογες ανατροπές στον οικονομικό, τεχνολογικό, πολιτικό χώρο. Μια πρώτη παρατήρηση αφορά τις γενικότερες τάσεις, που αποτυπώνονται στο πεδίο των στρατιωτικών ισορροπιών. Οι ανατροπές δεν προέρχονται τόσο από τις προόδους της Κίνας ή των άλλων “αντιδυτικών” κρατών, όσο από την προοδευτική συρρίκνωση των στρατιωτικών μέσων και δυνατοτήτων της Δύσης – των ΗΠΑ βασικά και κυρίως.

Είχαμε γράψει πριν από καιρό στο SLpress.gr ότι η στρατιωτική ισχύς των ΗΠΑ βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την οικονομική θέση τους στον τρέχοντα κόσμο. Οι στρατιωτικές δαπάνες της υπερδύναμης αντιστοιχούσαν (2024) στο 37% του συνόλου των στρατιωτικών δαπανών σε ολόκληρο τον πλανήτη. Περίπου ένα τρισ. δολάρια σε σύνολο 2,7 τρισ. Αυτό ήταν λογικό και φυσικό, όταν η οικονομία των ΗΠΑ αντιπροσώπευε το 30-35% της παγκόσμιας οικονομίας. Είναι όμως αφύσικο και τελικά μεσοπρόθεσμα καταδικασμένο, όταν η οικονομία των ΗΠΑ (ΑΕΠ) βρίσκεται (2024) στο 26% της παγκόσμιας οικονομίας σε απόλυτους αριθμούς και μόλις στο 15% σε όρους πραγματικής αγοραστικής δύναμης (PPP).

Το Ισραήλ σαν το νέο “ξανθό γένος”!

του Γιώργου Μαργαρίτη

Ξαφνικά πολλοί αναλυτές και “αναλυτές” επί των εθνικών θεμάτων αφού εξάντλησαν έναν πλουσιότατο κατάλογο υποψήφιων “σωτήρων” της Ελλάδας, ανακάλυψαν τον τελικό και υπέρτατο σωτήρα. Προφανώς, εφόσον συνέχισαν να ψάχνουν ώσπου να καταλήξουν στο ύστατο συμπέρασμα, οι προηγούμενοι σωτήρες (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Γαλλία, κλπ) ουδέν απέδωσαν στο κεφάλαιο της σωτηρίας.

Μέχρις ότου προέκυψε στη νεοελληνική ιστορία το κράτος του Ισραήλ. Αυτό θα μας σώσει και εμάς ως Έλληνες και τους αδελφούς Κυπρίους και γενικώς τον δυτικό πολιτισμό από τους “ισλαμοφασίστες” και αλλόφυλους εισβολείς. Η στενή συμμαχία λοιπόν με το Ισραήλ (η “σύμπλευση” μαζί του) αναγορεύθηκε σε “εθνική επιταγή”. Να ξεκινήσουμε από το τι είναι το Ισραήλ. Το Ισραήλ λοιπόν είναι ένα κράτος 9.400.000 ανθρώπων. Από αυτούς:

Το 21,1% (1.983.000 άτομα) είναι Άραβες Παλαιστίνιοι με ισραηλινή υπηκοότητα.

Το 14% (1.316.000) είναι “υπερορθόδοξοι” εβραϊκού θρησκεύματος που μάλλον απεχθάνονται το κράτος του Ισραήλ και σίγουρα την ιδέα να πολεμήσουν γι’ αυτό.

Το 5% (470.000) είναι Εβραίοι της Αφρικής και της Ασίας (Υεμένη), πολίτες β’ κατηγορίας στην χώρα της οποίας το διαβατήριο διαθέτουν.

Ένα άλλο 5% κατοικεί στο Ισραήλ με καθεστώς ξένου υπηκόου.

Η ανεύρετη ανάπλαση της Μέσης Ανατολής

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Άρθρο στο σημερινό SLpress

Στα 1919, αμέσως μετά το τέλος του παγκόσμιου πολέμου, οι νικητές ανέλαβαν, όπως είχαν διακηρύξει στα χρόνια του πολέμου, την «ανάπλαση» της Μέσης Ανατολής. Η τεράστια αυτή περιοχή ήταν ως τότε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η διάλυση της τελευταίας άφηνε ένα μεγάλο κενό το οποίο κλήθηκε να καλύψει η «δημιουργική φαντασία» των νικητών – οπωσδήποτε και οι μεταξύ τους ισορροπίες. Από τη διώρυγα του Σουέζ μέχρι την Βασόρα και από το Άντεν ως την Μαύρη θάλασσα και τις ακτές της Κασπίας, ο πολιτικός χάρτης έπρεπε να σχεδιαστεί από την αρχή. Δεν ήταν μια απλή υπόθεση.

Εκείνο τον καιρό το φυσιολογικό ήταν η αποικιοποίηση της περιοχής. Η κατανομή δηλαδή εδαφών και λαών ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές αποικιοκρατικές μητροπόλεις που έβγαιναν νικήτριες από την πολεμική σύγκρουση. Ο πόλεμος όμως είχε αλλάξει τις ισορροπίες του κόσμου. Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν ήταν πλέον μόνες τους στον κόσμο. Δύο νέοι παράγοντες είχαν εγγραφεί στην παγκόσμια ιστορία. Ο πρώτος ήταν το επαναστατικό καθεστώς της Ρωσίας, όπως δημιουργήθηκε στα 1917 και σταθεροποιήθηκε στα 1918 και ο δεύτερος ήταν η ανάδειξη της ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Ο αποικισμός ως αιτία και παράμετρος του ιμπεριαλιστικού πολέμου στιγματίστηκε με έντονο τρόπο από το επαναστατικό καθεστώς της Ρωσίας. Οι λαοί έπρεπε να είναι ελεύθεροι, χωρίς δυνάστες και να επιλέγουν ελεύθερα το είδος της κυβέρνησης που επιθυμούν. Στην ειρηνευτική πρόταση του Λένιν η θέση διατυπωνόταν με σαφήνεια και δεν μπορούσε να μείνει κρυφή. 

Η πολιτική των αρχουσών ελίτ απειλεί την ύπαρξη της Ελλάδας

του Γιώργου Μαργαρίτη*

Οι ενδείξεις είναι πολλές και διαδέχονται η μία την άλλη. Καμία από αυτές δεν είναι «θανατηφόρα» με την έννοια ότι καμία από αυτές δεν παράγει άμεσο καταλυτικό αποτέλεσμα. Απλά συσσωρεύονται, η μία πίσω από την άλλη σε τρόπο ώστε το άθροισμά τους να δημιουργεί μια νέα κατάσταση, μια νέα πραγματικότητα.

Να ξεκινήσουμε από τις πλέον σταθερές που πλέον περνούν απαρατήρητες. Οι διαδοχικές τουρκικές NAVTEX σε οποιαδήποτε ζώνη του Αιγαίου, στα δυτικά των μεγάλων νησιών, πάνω και γύρω από τον 25ο μεσημβρινό ο οποίος, να θυμίσουμε, «εκβάλει» στο Ηράκλειο της Κρήτης. Δεσμεύσεις για στρατιωτικές ασκήσεις, δεσμεύσεις για «έρευνα και διάσωση», δεσμεύσεις για έρευνες ωκεανογραφικές, χαρτογραφικές, οικολογικές και ό,τι άλλο μπορεί ο καθένας να φανταστεί.

Το Αιγαίο είναι πλέον χώρος για δύο ή μάλλον για περισσότερα από δύο – αμερικανικά και «συμμαχικά» πλοία το διαπλέουν μη δίνοντας σε κανένα λογαριασμό για το φορτίο τους. Το τελευταίο εξάλλου αφορά τον πόλεμο κατά της Ρωσίας στον οποίο –με δήλωση του πρωθυπουργού– μετέχει η Ελλάδα και, ως εκ τούτου, ο σκοπός είναι «ιερός». Σε «ιερά» ζητήματα δεν έχουν θέση οι μεμψιμοιρίες περί «εθνικής κυριαρχίας».

Η φυγή προς την κόλαση….

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Η επίθεση του Ισραήλ ενάντια στο Ιράν δεν προκαλεί καμία έκπληξη σε όσους -επιδερμικά έστω- γνωρίζουν την ιστορία του κράτους-προπύργιου του δυτικού ιμπεριαλισμού στην στρατηγικά σημαίνουσα Μέση Ανατολή. Το κράτος αυτό έχει ηλικία μόλις 77 χρόνων και «επιτεύγματα» δυσανάλογα με την σύντομη ιστορική του σταδιοδρομία:

Μέσα στα λίγα αυτά χρόνια.

-. Έχει σκοτώσει/δολοφονήσει 150.000 ανθρώπους. Τους 60.000 από αυτούς τους τελευταίους 18 μήνες.

-. Έχει διώξει από την γενέθλια γη τους μερικά εκατομμύρια ανθρώπους. Φιλοδοξεί να διώξει άλλα 4-5.000.000 ακόμα (Γάζα και δυτική όχθη).

-. Έχει διαπράξει όλα τα εγκλήματα και έχει  υιοθετήσει όλες τις σκοτεινές πρακτικές που κληροδότησε στην ανθρωπότητα η αποικιοκρατία, ο ιμπεριαλισμός, ο ναζισμός, η φυλετική θεωρία και κάθε υποπροϊόν της μισαλλοδοξίας.

-. Μεθοδεύει γενοκτονία με επιστημονικούς πλέον τρόπους διακηρύσσοντας την πρόθεσή του να εξαλείψει όλους τους ενοχλητικούς γειτονικούς λαούς.

-. Αφήνει τα θύματά του να επιλέξουν τρόπο θανάτου: την πείνα ή τις βόμβες.

-. Εφαρμόζει καθεστώς απαρχάϊντ ακόμα και σε δικούς του πολίτες, διατηρεί τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή ανοικτές φυλακές (Γάζα) που έχουν εμφανιστεί στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

-. Έχει επιτεθεί σε όλα τα γειτονικά του κράτη χωρίς εξαίρεση. Βομβαρδίζει όπου θέλει, όποιον θέλει, όποτε θέλει. Δολοφονεί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και περηφανεύεται γι αυτό.

-. Έχει κουρελιάσει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και αφαιρέσει κάθε ψήγμα πολιτικού ήθους και ανθρωπιστικής ηθικής.

Διαπράττει Γενοκτονία...

Γιώργος Μαργαρίτης

Το κράτος του Ισραήλ έχει 77 χρόνια ύπαρξης. Ούτε έναν αιώνα ζωής.

Μέσα στα λίγα αυτά χρόνια.

-. Έχει σκοτώσει/δολοφονήσει 150.000 ανθρώπους. Τους 60.000 από αυτούς τους τελευταίους 18 μήνες.

-. Έχει διώξει από την γενέθλια γη τους μερικά εκατομμύρια ανθρώπους. Φιλοδοξεί να διώξει άλλα 4-5.000.000 ακόμα (Γάζα και δυτική όχθη).

-. Έχει διαπράξει όλα τα εγκλήματα και έχει  υιοθετήσει όλες τις σκοτεινές πρακτικές που κληροδότησε στην ανθρωπότητα η αποικιοκρατία, ο ιμπεριαλισμός, ο ναζισμός, η φυλετική θεωρία και κάθε υποπροϊόν της μισαλλοδοξίας.

-. Μεθοδεύει γενοκτονία με επιστημονικούς πλέον τρόπους διακηρύσσοντας την πρόθεσή του να εξαλείψει όλους τους ενοχλητικούς γειτονικούς λαούς.

-. Αφήνει τα θύματά του να επιλέξουν τρόπο θανάτου: την πείνα ή τις βόμβες.

-. Εφαρμόζει καθεστώς απαρχάϊντ ακόμα και σε δικούς του πολίτες, διατηρεί τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή ανοικτές φυλακές (Γάζα) που έχουν εμφανιστεί στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

Παγκόσμιες γεωπολιτικές ανακατάξεις και πολεμικές συγκρούσεις, τα όρια των κοινωνιών.

Στο στούντιο των "Αντιθέσεων" ο Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας Γιώργος Μαργαρίτης , με αφορμή και το νέο του βιβλίο "Μία πολιτική ιστορία του πολέμου.

Αυτή την Παρασκευή στις "Αντιθέσεις" μια μεγάλη συζήτηση γύρω από την έννοια "πολιτικό κενό" σε σχέση με τις ραγδαίες γεωπολιτικές- γεωοικονομικές- τεχνολογικές και κοινωνικές αναδιατάξεις, στην παγκόσμια- ευρωπαϊκή αλλά και Ελληνική πραγματικότητα

Οι ραγδαίες εξελίξεις της ανοιχτής πολεμικής σύγκρουσης και οι προεκτάσεις της , μετά την αιφνιδιαστική μαζική επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν

Το πολιτικό κενό εκφράζεται μόνο μέσα από την ατονία των θεσμών και την δυσλειτουργία του πολιτικού συστήματος ή πρόκειται για κάτι πιο βαθύ – κοινωνικά και ως εκ τούτου πολιτιστικά βαθύ;

Ο τεχνοκόσμος, το "αφήγημα " των μετακοινωνιών και τα ανοιχτά ερωτήματα προκλήσεις για τις κοινωνίες , όταν ο δημόσιος χώρος περιορίζεται σε ιδιωτική χρήση …

Η πολιτική των αρχουσών ελίτ απειλεί την ύπαρξη της Ελλάδας

Πηγή: Unsplash

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Οι ενδείξεις είναι πολλές και διαδέχονται η μία την άλλη. Καμία από αυτές δεν είναι “θανατηφόρα” με την έννοια ότι καμία από αυτές δεν παράγει άμεσο καταλυτικό αποτέλεσμα. Απλά συσσωρεύονται, η μία πίσω από την άλλη σε τρόπο ώστε το άθροισμά τους να δημιουργεί μια νέα κατάσταση, μια νέα πραγματικότητα.

Να ξεκινήσουμε από τις πλέον σταθερές που πλέον περνούν απαρατήρητες. Οι διαδοχικές τουρκικές NAVTEX σε οποιαδήποτε ζώνη του Αιγαίου, στα δυτικά των μεγάλων νησιών, πάνω και γύρω από τον 25ο μεσημβρινό ο οποίος, να θυμίσουμε, “εκβάλει” στο Ηράκλειο της Κρήτης. Δεσμεύσεις για στρατιωτικές ασκήσεις, δεσμεύσεις για “έρευνα και διάσωση”, δεσμεύσεις για έρευνες ωκεανογραφικές, χαρτογραφικές, οικολογικές και ό,τι άλλο μπορεί ο καθένας να φανταστεί.

Το Αιγαίο είναι πλέον χώρος για δύο ή μάλλον για περισσότερα από δύο – αμερικανικά και “συμμαχικά” πλοία το διαπλέουν μη δίνοντας σε κανένα λογαριασμό για το φορτίο τους. Το τελευταίο εξάλλου αφορά τον πόλεμο κατά της Ρωσίας στον οποίο – με δήλωση του πρωθυπουργού – μετέχει η Ελλάδα και, ως εκ τούτου, ο σκοπός είναι “ιερός”. Σε “ιερά” ζητήματα δεν έχουν θέση οι μεμψιμοιρίες περί “εθνικής κυριαρχίας”.

Κατόπιν είναι η Ανατολική Μεσόγειος. Πριν από λίγα χρόνια, το ζήτημα ήταν η χάραξη ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Κυπριακή Δημοκρατία. Τώρα, το όριο είναι έξι μίλια έξω από την Κρήτη, την Κάρπαθο και την Κάσο. Τα κατοχυρωμένα στην διεθνή πρακτική αλλά και αυτονόητα, προσκρούουν στην “Γαλάζια Πατρίδα” των γειτόνων και σε εκείνο το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο – “ανυπόστατο” όπως μας διαβεβαίωσε το υπουργείο εξωτερικών και υποκλίσεων. Οι σύμμαχοι που θα “επέβαλλαν” το “διεθνές δίκαιο” απουσιάζουν και όσοι επένδυσαν στην Ελλάδα και την Κύπρο για την προώθηση δικών τους συμφερόντων – σε τελευταία ανάλυση, ο μεγάλος ωφελημένος του καλωδίου είναι το Ισραήλ – απλώς κάνουν δεύτερες σκέψεις και ανάλογες κινήσεις.

«Ο κόσμος ζητά μια πατρίδα που θα αποφασίζει μόνη της για τον λαό της»-Γιώργος Μαργαρίτης

Μια κοινωνία στο δρόμο…Ένα πολιτικό σύστημα «τεχνοκρατών» , αποκομμένων από την πραγματικότητα που πιστεύουν πως «η ιστορία δουλεύει γι΄ αυτούς και μόνο»…Αλλάζουν τακτική για να αντιμετωπίσουν το μήνυμα του κόσμου, γιατί στρατηγική δεν μπορούν να αλλάξουν. Οι δεσμεύσεις των μνημονίων που υπέγραψαν δεν τους το επιτρέπει…

Τι φοβάται πραγματικά αυτό το «τεχνοκρατικό σύστημα που πιστεύει ότι η ιστορία δουλεύει μόνο γι΄ αυτό»; 

Ένας εξαίρετος ιστορικός ,ο κ.Γιώργος Μαργαρίτης, μιλά για τις εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που βγήκαν μετά από χρόνια στο δρόμο, για το πολιτικό σύστημα που πιστεύει ότι θα εξακολουθήσει να κυβερνά -διαδεχόμενος ο ένας τον άλλον- μοιράζοντας που και που κάποιες ψευδαισθήσεις και για το μοναδικό φόβο που έχει και είναι η συλλογικότητα της κοινωνίας σε όλα της τα επίπεδα.

ΣΥΡΙΑ: ΣΦΑΓΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε

ΣΦΑΓΗ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε.

και σύμφωνα με το "συμπεριληπτικό" όραμα του Έλληνα ΥΠ.ΕΞ. κ. Γεραπετρίτη

Και ενώ η σφαγή συνεχίζεται η κυρία Kaja Kallas* στη χθεσινή της ανακοίνωση (1ο σχόλιο ) καταγγέλει τα "Φιλικά προς τον Ασσάντ" στοιχεία (Χριστιανούς και Αλεβίτες δηλαδή...) γιατί "κάθονται και τα σφάζουν μαζικά οι τζιχαντιστές του ISIS που κατέλαβαν την εξουσία στη Συρία".

_________****__________

Η ενεργός παρουσία της Ελλάδας

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Ο κύριος Γεραπετρίτης -υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας (όχι για καλό της) βρέθηκε να χαριεντίζεται με τον ισλαμιστή τρομοκράτη νέο ηγέτη της Συρίας. Ο κ. Μητσοτάκης έσπευσε να χαιρετίσει την επίσκεψη-υπόκλιση στον εκλεκτό τρομοκράτη.

Λογικό, εφόσον η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε να χαιρετίσει την "απελευθέρωση" της Συρίας από τον Άσαντ.

Στο μεταξύ ο "απελευθερωτής" έχει βαλθεί να εξολοθρεύσει κάθε μειονότητα της Συρίας (Αλεβίτες, Χριστιανούς, Δρούζους....)

------------------------

Σχόλιο του 902 (9/2/2025)

Τα τζιχαντιστικά κτήνη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σφάζουν παιδιά και σκυλεύουν νεκρούς στη Σύρια

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας και οι ανιστόρητοι πολιτικοί μας! Γιώργος Μαργαρίτης

Ο ιστορικός Γιώργος Μαργαρίτης αποδεικνύει πόσο επίκαιρη είναι πάντα η ιστορία και γιατί οι πολιτικοί στην Ελλάδα ,αλλά και στην Ευρώπη την αποφεύγουν! 

«Ιστορία μαθαίνεις όταν την έχεις ανάγκη. Όταν δεν την έχεις, την αποφεύγεις», λέει αναφερόμενος στους ευρωπαίους ηγέτες και φυσικά στη σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Ο κ.Μαργαρίτης επισημαίνει ότι «στην ιστορία στρεφόμαστε ,όταν πρέπει να δώσουμε απάντηση σε ένα σημερινό πρόβλημα». 

Είναι προφανές ότι οι πολιτικοί σήμερα δεν θέλουν να έχουν στο «οπλοστάσιο» τους ,την ιστορία. Είναι η Ελλάδα στη σωστή πλευρά της ιστορίας, όπως μας διαβεβαιώνει ο πρωθυπουργός; Ο κ.Μαργαρίτης απαντά στο ερώτημα. 

Μιλά για το ανιστόρητο πολιτικό προσωπικό μας μέρος του οποίου έχει σπουδάσει στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, αλλά έμαθε μόνο «το μάνατζμεντ και την επικοινωνία». Έτσι κυβερνούν… 

Μιλά για την κυρίαρχη οικονομικά και κοινωνικά ελληνική τάξη που προέρχεται και υπηρετεί κυρίως εφοπλιστικά συμφέροντα. Αποτέλεσμα να ενδιαφέρονται περισσότερο για τα θαλάσσια στενά σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, από μία βραχονησίδα στο Αιγαίο. Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ αποφεύγουν να ασχοληθούν με την ιστορία, γιατί «αυτό μπορεί να προκαλέσει αμφιβολίες για το σημερινό σύστημα…

Γιατί να θυμηθούμε ότι η ελευθερία μας το 1821 προήλθε από μία Επανάσταση; Είναι ενοχλητικό…» 

28η Οκτωβρίου, Β'ΠΠ και Ελλάδα: Ο ιστορικός Γ.Μαργαρίτης με τον Ν.Μπογιόπουλο (Real fm)

84 χρόνια από το “Οχι” του ελληνικού λαού στον φασίστα εισβολέα και 80 χρόνια από την απελευθέρωση από τον ναζιστικό ζυγό, ο καθηγητής Ιστορίας Γιώργος Μαργαρίτης φιλοξενούμενος του Νίκου Μπογιόπουλου στον Real fm, σε μια εκπομπή αφιερωμένη στα γεγονότα πριν και κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην Ελλάδα του “Οχι”, της Κατοχής και της Αντίστασης

Η Γερμανία ξαναγράφει την Ιστορία – Θα ξεχάσουμε τα ναζιστικά εγκλήματα;

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Τον περασμένο Ιούνιο βρέθηκα στο Δίστομο σε μια συνάντηση ιστορικών και εκπροσώπων μουσείων και μνημείων διατήρησης της μνήμης που οργάνωσε ο εκεί Δήμος με αφορμή τα 80 χρόνια από την εκτέλεση των κατοίκων της μικρής πόλης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Ευθύς εξ αρχής αιφνιδιάστηκα από τον χαρακτηρισμό του γεγονότος ως “τραύμα”.

Τον όρο αυτό δεν τον χρησιμοποίησε κανείς σχεδόν από τους μετέχοντες στη συνάντηση ιστορικούς. Αντίθετα ο όρος αυτός επιστρατευόταν για να αποδοθεί το γεγονός από όλους τους εκπροσώπους των μουσείων, ή των παρεμφερών ιδρυμάτων “διατήρησης της μνήμης”. Υπενθυμίζω ότι στις 10 Ιουνίου 1944 τα γερμανικά στρατεύματα κατέστρεψαν την κωμόπολη και εκτέλεσαν εν ψυχρώ 228 κατοίκους της. Μέσα στους εκτελεσμένους περιλαμβάνονταν 117 γυναίκες και 53 παιδιά ηλικίας μικρότερης των 16 χρόνων. Οι λεπτομέρειες της σφαγής, σε φωτογραφίες ή μαρτυρίες επιζησάντων, προκαλούν αποτροπιασμό.

Η πράξη αυτή έχει περάσει στην ιστορία ως έγκλημα πολέμου και –μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον– αποδιδόταν ως “Ολοκαύτωμα”, ως “σφαγή” ή πιο απλά ως “έγκλημα”. Και οι τρεις αυτές έννοιες καθόριζαν το στίγμα του συμβάντος με τον πλέον απόλυτο και ουσιαστικό τρόπο. Αυτούς τους ορισμούς έρχεται να αντικαταστήσει ο όρος “τραύμα”. Πριν από μερικά χρόνια –όχι πολλά– ο ορισμός των γερμανικών εγκλημάτων πολέμου σαν “τραύμα” θα ήταν ακατανόητος και θα προκαλούσε κύματα αντιδράσεων από τους άμεσα ενδιαφερόμενους αρχικά – τους απογόνους των θυμάτων. Θα θεωρούνταν δε πιθανότατα ως ύβρις για τον μαρτυρικό λαό μας.


Φαίνεται πως πλέον οι ευαισθησίες έχουν αλλοιωθεί και το περιεχόμενο των λέξεων έχει αλλάξει. Το σημείο τομής μπορεί να προσδιοριστεί στην ενεργή παρέμβαση της γερμανικής πρεσβείας και των συμπορευόμενων με αυτήν ιδρυμάτων “αποκατάστασης” του γερμανικού κύρους – ανεξάρτητα εποχής και ιστορίας.

Άλλοι καιροί

Κύπρος 50 Χρόνια τουρκικής κατοχής - Συνάντηση - Συζήτηση

Κύπρος 50 Χρόνια τουρκικής κατοχής Συνάντηση - Συζήτηση | 2η ημέρα

Η Εταιρεία Κρητικών Σπουδών – ‘Ιδρυμα Γεωργίου και Αρτεμισίας Καψωμένου και η Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Επαρχίας Κισάμου (ΕΠΟΦΕΚ), συνεπείς προς την πατροπαράδοτη σχέση αλληλεγγύης μεταξύ της Κρήτης και της Κύπρου, που στα δημοτικά τραγούδια αποκαλούνται «αδερφές», οργανώνουν στην πόλη των Χανίων, στο Αμφιθέατρο της Συνεταιριστικής Τράπεζας Χανίων (Ελευθ. Βενιζέλου 28), Παρασκευή, 27 Σεπτεμβρίου, ώρα 17.30, και Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου 2024, ώρα 18.00, εκδήλωση Μνήμης για τη θλιβερή επέτειο των 50 χρόνων από την τουρκική εισβολή και κατοχή εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, με θέμα: «Το Κυπριακό σε κρίσιμους καιρούς. Συνάντηση – συζήτηση».

  Στην εκδήλωση μετέχουν εξέχουσες προσωπικότητες, Ελλαδίτες και Κύπριοι, πανεπιστημιακοί, διπλωμάτες, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι και ειδικοί ερευνητές:

  Γεώργιος Αϊφαντής, Διπλωμάτης, Πληρεξούσιος Υπουργός Α' επί τιμή, Μέλος της Επιτροπής για την Εθνική Κυριαρχία και την Κύπρο (ΕΠ.Ε.Κ.Κ).

  Κωνσταντίνος Γρίβας, Καθηγητής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Διδάσκων στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α.

  Διονύσης Δρόσος, Ομότ. καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης  

Πώς η Τουρκία σημειώνει νίκες επί της Αθήνας χωρίς να ρίξει σφαίρα

epa06131913 A handout photo made available by Turkish Armed Forces Press Office shows a Turkish F496 Gokova frigate (back) at military practice with Qatar military forces off the coast of Qatar, 06 August 2017 (issued 08 August 2017). Reports state the military exercise comes after Turkey announced in June the deployment of hundreds of troops in a base near Doha. Saudi Arabia, United Arab Emirates, Bahrain and Egypt broke off relations with Qatar on 05 June and applied a series of economic reprisals, closing their land and sea borders and their airspace. EPA/TURKISH ARMED FORCES HANDOUT HANDOUT EDITORIAL USE ONLY/NO SALES

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Για τα όσα συνέβησαν πριν λίγες ημέρες στα νερά της Κάσου και της Καρπάθου έχουν γραφεί πολλά. Για να μιλήσουμε με όρους αθλητικούς -και να αποφύγουμε έτσι τους βαρείς χαρακτηρισμούς που θα είχαν ίσως θέση στην περίσταση- η Ελλάδα κατέγραψε μια ακόμα στρατηγική ήττα. Η καθόλα πιστοποιημένη συμφωνία για την χάραξη ορίων ΑΟΖ με την Αίγυπτο στην πράξη ακυρώθηκε, ενώ το καθόλα παράλογο τουρκολιβυκό «Μνημόνιο» αναδείχθηκε, εκ των πραγμάτων, ο ισχύων κανόνας στην περιοχή.


Όθεν και οι θερμές ευχαριστίες του τουρκικού Υπουργείου Άμυνας στην ελληνική πλευρά. Όταν το παράλογο γίνει γενικά αποδεκτό παύει να είναι παράλογο. Τον καιρό που επί του χάρτου καταγράφονται τέτοιου είδους εξελίξεις κυκλοφορεί ευρέως στην πρωτεύουσα το αφήγημα περί θωράκισης της χώρας και ενίσχυσης της ικανότητας αποτροπής ενάντια σε οποιαδήποτε εξωτερική επιβουλή. Δεν είναι σίγουρο ότι η τελευταία αναφέρεται στην Τουρκία.

Οπωσδήποτε όμως το σχετικό αφήγημα γίνεται αν όχι πιστευτό, τουλάχιστον κυρίαρχο καθώς αναπαράγεται από πλήθος έντυπα ή ηλεκτρονικά μέσα που καθημερινά παρουσιάζουν εκστασιασμένα τις ικανότητες των νέων ελληνικών όπλων. Το τερατώδες κόστος των νέων αυτών οπλικών συστημάτων πιστοποιεί εξάλλου τις «μαγικές» τους σχεδόν ιδιότητες. Τα F-35 που θα έρθουν, τα Rafale που ήρθαν, τα F-16 Viper που έρχονται και οι Belhara που καθελκύονται, τρομάζουν, λέγεται, κάθε εχθρό επιδρομέα.

Επανορθώσεις: Μήπως η Ελλάδα ήταν στους ηττημένους και η Γερμανία στους νικητές του Πολέμου;

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Οι παρακάτω σειρές γράφονται με αφορμή το εξαίρετο άρθρο του Σταύρου Λυγερού στο SLpress στις 8 Απριλίου. Δεν αποτελούν αντίλογο, κάθε άλλο, μάλλον για συμπλήρωμα προβληματισμού προορίζονται.


Να ξεκινήσουμε από την αρχή. Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου η Ελλάδα βρέθηκε με την πλευρά των νικητών. Για ειδικούς λόγους, που δεν είναι του παρόντος να εξετάσουμε, έτυχε ιδιαίτερης προσοχής στις διασκέψεις την επαύριο του πολέμου και ειδικά στην Διάσκεψη του Παρισιού που ασχολήθηκε με τις πολεμικές επανορθώσεις. Στην Διάσκεψη του Παρισιού για τις γερμανικές επανορθώσεις το 1946 επιδικάστηκε στην Ελλάδα το ποσό των 7,18 δισεκατομμυρίων δολαρίων της εποχής.

Το ποσό αυτό ήταν πιο σημαντικό αναλογικά με το πληθυσμιακό και οικονομικό βάρος της χώρας καθώς λήφθηκαν υπόψη πολλοί επιβαρυντικοί παράγοντες της γερμανικής κατοχής: 

τα θύματα της πείνας, το πλήθος των εκτελέσεων – εκτοπίσεων αμάχων, οι τεράστιες καταστροφές στο πλαίσιο των γερμανικών επιχειρήσεων ενάντια στους αντάρτες. Το ποσό αυτό θα καταβαλλόταν μέσα από ένα συνδυασμό τρόπων: μετρητά, πολύτιμα μέταλλα (ακόμα και στην ιδιοκτησία ιδιωτών), αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα, μεταφορικά μέσα κλπ. κλπ. Το αναγκαστικό δάνειο συμπεριλήφθηκε στις γερμανικές επανορθώσεις.


Να σταθούμε λίγο στα μεγέθη. Συγκριτικά η οικονομική στήριξη των ΗΠΑ στο κυβερνητικό στρατόπεδο στην περίοδο του ελληνικού Εμφυλίου πολέμου κόστισε στις ΗΠΑ δύο δισεκατομμύρια δολάρια. Η πρώτη καταβολή στην Ελλάδα, με το Δόγμα Τρούμαν, ήταν 350 εκατομμύρια δολάρια. Με το σχέδιο Μάρσαλ, αργότερα, για την αποκατάσταση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού και την στήριξη των αποικιοκρατικών δυνάμεων, η Γαλλία χρηματοδοτήθηκε με 2,3 δισεκατομμύρια, η Βρετανία με 3,3, η Ιταλία με 1,2 και η Δυτική Γερμανία με 1,4. Το τελικό ύψος του Σχεδίου Μάρσαλ ήταν στο σύνολό του 12,7 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα παραπάνω μεγέθη αναφέρονται για να τονιστεί το σημαντικό ύψος των πολεμικών αποζημιώσεων που επιδικάστηκαν στην Ελλάδα. Η δε συμφωνία που τις επιδίκασε ούτε έχει αναιρεθεί, ούτε έχει αναθεωρηθεί – ως προς τις εκτιμήσεις και τα μεγέθη ιδιαίτερα.


Ως εκ τούτου είναι μάλλον περιττή, ίσως και βλαβερή η συνεχής επανεξέταση στην Ελλάδα των Γερμανικών επανορθώσεων. Αυτές έχουν πιστοποιηθεί και προσδιοριστεί από επίσημες συμφωνίες και συμβάσεις. Ο τρόπος με τον οποίο θα εκφραστούν ας αφεθεί στις διακρατικές διαπραγματεύσεις Ελλάδας-Γερμανίας, μέσα στις οποίες θα εξειδικευθούν οι λεπτομέρειες. Η καταβολή του ποσού των επανορθώσεων έμεινε σε εκκρεμότητα μέχρι την ρύθμιση ζητημάτων υπόστασης και αρμοδιοτήτων του γερμανικού κράτους. Με την είσοδο στην περίοδο του Ψυχρού πολέμου και την ανοικτή πλέον διαμάχη του δυτικού στρατοπέδου με την Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες το ζήτημα περιπλέχθηκε.

Στο απυρόβλητο η Γερμανία

Για τον πόλεμο της Αλβανίας

Του Γιώργου Μαργαρίτη 

Επειδή παρατήρησα πολλές ιστορικές ανακρίβειες σε διάφορες αναρτήσεις για τον πόλεμο του 1940-41, επιτρέψτε μου να μεταφέρω εδώ μερικά στοιχεία από το βιβλίο μου "Προαγγελία θυελλωδών ανέμων. Ο πόλεμος στην Αλβανία και η πρώτη περίοδος της Κατοχής" (2009), σ. 144-146.

Τα στοιχεία φορούν τους θανάτους Ελλήνων αξιωματικών στον πόλεμο.

Σύνολο απωλειών (νεκρών) αξιωματικών: 712

Από αυτούς έφεδροι: 388 (το 55%). Αυτοί ήταν δάσκαλοι, δικηγόροι, δημόσιοι υπάλληλοι, τραπεζικοί κλπ. που ονομάστηκαν αξιωματικοί (ως λοχαγοί) για να πλαισιώσουν το στράτευμα. 

Οι νεκροί αξιωματικοί ανήκουν σε μεγάλο ποσοστό στις κατώτερες βαθμίδες. Ας ξεκινήσουμε όμως ανάποδα, από τους στρατηγούς. Η Ελλάδα ήταν η χώρα των στρατηγών και υπήρχαν μερικές εκατοντάδες από αυτούς. 

Στον πόλεμο αυτό σκοτώθηκαν δύο (υποστράτηγοι).

Ο πρώτος ήταν ο Γεώργιος Παπαστεργίου, διοικητής της Μεραρχίας Κρήτης που τόλμησε να έρθει στην Κρήτη μετά την συνθηκολόγηση χωρίς την μεραρχία του: τον εκτέλεσαν κάτοικοι του Καστελίου Κισσάμου λίγο μετά την αποβίβασή του. 

Ο δεύτερος ήταν ο γηραιός στρατηγός Ζήσης, διοικητής της Ταξιαρχίας Έβρου. Αφού, σύμφωνα με τις διαταγές, οδήγησε την μονάδα του στην Τουρκία τον Απρίλιο του 1941, αυτοκτόνησε για λόγους τιμής! 

Οι Jacqueries και η Αριστερά – Με αφορμή το Παλαιστινιακό

Μαργαρίτης Γιώργος

Jacqueries ονομάζονται οι τυφλές εξεγέρσεις. Συμβαίναν συνήθως στην ύπαιθρο όταν η πείνα και η εξαθλίωση δεν άφηναν κανένα περιθώριο ελπίδας. Ήταν τυφλές και κατ’ επέκταση βίαιες, άγριες με την απόλυτη έννοια του όρου. Οι πεινασμένοι έμπαιναν στους πύργους και στα ανάκτορα των πλουσίων και, οπωσδήποτε, δεν φέρονταν καθόλου ευγενικά σε όσους έβρισκαν εκεί. Τα κεφάλια των τελευταίων περιφέρονταν θριαμβευτικά πάνω σε δικράνια ή σε πασσάλους. Μια που η “δικαιωματική” εποχή μας απαιτεί ιδιαίτερη μνεία γι’ αυτό, ναι, οι γυναίκες βιάζονταν πριν θανατωθούν: μετά τις πέταγαν στην φωτιά που κατέκαιγε ολόκληρο το υποστατικό.

Η Αριστερά ήταν ανέκαθεν, εξ ορισμού. υπέρ των εξεγέρσεων των φτωχών και των πεινασμένων. Στην εργογραφία της, όμως, συναντούμε μεγάλους δισταγμούς και επιφυλάξεις ως προς τις Jacqueries. Τις τοποθετούσαν στις άναρχες, χωρίς προοπτική εξεγέρσεις και τις έψεγαν ως χωρίς στόχο, χωρίς νόημα και αποτέλεσμα. Δεν ήταν άδικη διαπίστωση. Πλην όμως η εποχή των Jacqueries, μόνο αυτό μπορούσε να δώσει.


Οι πεινασμένοι φτωχοδιάβολοι είχαν συνήθως μπροστάρη τους ένας μοναχό ή έναν παπά –αληθινό ή ψεύτικο ελάχιστη σημασία είχε– ώστε οι φοβερές πράξεις τους να ενταχθούν στο πλαίσιο της Θείας δίκης, της φωτιάς που επιπίπτει και κατακαίει τους αμαρτωλούς και τους αδίκους. Οι προθέσεις τους, ως εκ τούτου, βρίσκονταν έξω και μακριά από οτιδήποτε θα μπορούσε να ονομαστεί “αριστερό” στις μέρες μας.

Ας μεταφερθούμε όμως σε άλλες εποχές. Μετά την Γαλλική Επανάσταση η αστική τάξη έδωσε τις δικές της έννοιες και όρους στην κοινωνία και στην πολιτική, όπως και φυσικά στις έννοιες της αριστεράς και της επανάστασης. Ήταν απλό: μια καθώς πρέπει επανάσταση όφειλε να μοιάζει με την γαλλική αντίστοιχη. Τα τυχόν διαφορετικά δεν συμπεριλαμβάνονταν στο όρο.

Μετά ήρθε ο αποικισμός

Στο πρώτο μισό του δέκατου ένατου αιώνα αυτό λειτούργησε. Η Ελληνική Επανάσταση ή οι αντίστοιχες της Λατινικής Αμερικής μεταβαπτίστηκαν, ή μάλλον “μεταπλάστηκαν” σε αστικές για να γίνουν κατανοητές στην “Δύση”. Το 1830 ή το 1848 δεν χρειάζονταν πρόσθετες επεξηγήσεις, το 1870 είχε τα προβλήματά του, αλλά οπωσδήποτε ανήκε στα αναγνωρίσιμα είδη εξέγερσης.

Μετά ήρθε ο αποικισμός, εδώ τα πράγματα μπερδεύτηκαν. Η εξέγερση του 1857 στην Ινδία, αποδόθηκε ως Mutiny (ανταρσία). Από τον στρατό ξεκίνησε, εύκολα όμως ξεχώριζε η αντιπάθεια των Ινδών για τους αποικιοκράτες. Η τότε Αριστερά αποδέχθηκε τον ειδικό όρο και δεν υπήρξε κανένα κίνημα συμπαράστασης στους Ινδούς που κατασφάγηκαν από τον βρετανικό στρατό. Με την μεγάλη αποικιοκρατική εξόρμηση, μετά το 1873, τα πράγματα έγιναν πιο περίπλοκα.

Τα ζωτικά ερωτήματα που έλαμψαν προεκλογικά δια της απουσίας τους…

Τα ζωτικά ερωτήματα που έλαμψαν προεκλογικά δια της απουσίας τους…: Η προεκλογική περίοδος δεν ανήκει συνήθως στις καλύτερες στιγμές της πολιτικής. Είναι δε λογικό η απόσταση που χωρίζει τον προεκλογικό λόγο και την πολιτική να διευρύνεται όσο προχωρούμε από τις μεγάλες μητροπόλεις –όπου εδρεύουν οι ισχυροί καπιταλιστικοί όμιλοι και οι πολυεθνικές– προς τις μικρές πρωτεύουσες. Η Αθήνα ανήκει στις δεύτερες αυτές. Την χωρίζει σημαντική απόσταση […]

Πως ο Δένδιας κακοποίησε το διεθνές δίκαιο που έχει κάνει σημαία

Πως ο Δένδιας κακοποίησε το διεθνές δίκαιο που έχει κάνει σημαία: Δύο χρόνια και μετά την κρίση που είχε προκύψει από τις έρευνες του Oruc Reis στα νερά του Καστελλόριζου έχουμε τη