ΒΑΣΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ & ΝΕΟΦΙΛΕΛΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Kατά τη διάρκεια ένοπλης ληστείας σε τράπεζα στην πόλη Γουανγκτσού στην Κίνα, ο ληστής φώναξε στους πελάτες: 

- Μην κινηθείτε, τα λεφτά ανήκουν στο Κράτος! Η ζωή σας όμως ανήκει σε σας!!! 

Όλοι ξάπλωσαν κάτω ήσυχα.

✔️Αυτή η μέθοδος ονομάζεται: "MIND CHANGING CONCEPT"

Ελληνιστί: "ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΣΚΕΨΗΣ"

Όταν οι ληστές γύρισαν σπίτι με τα εκατομμύρια που έκλεψαν, ο μικρός αδερφός, με πτυχίο Master στα Οικονομικά, λέει στο μεγάλο αδερφό, απόφοιτο δημοτικού:

- Έλα να μετρήσουμε τα χρήματα που αρπάξαμε.

Ο μεγάλος αδελφός του Δημοτικού του λέει:

- Είσαι βλάκας! Είναι πολλά τα χρήματα και θα κάνουμε ώρες να τα μετρήσουμε. Το βράδυ στις ειδήσεις που θα ανακοινώσουν τη ληστεία, θα πουν και το ακριβές ποσό που εκλάπη!

✔️Αυτή η συμπεριφορά ονομάζεται "EXPERIENCE" (ΕΜΠΕΙΡΙΑ) και είναι σαφέστατα χρησιμότερη στις μέρες μας από τα πτυχία Master από κάτι ιδιωτικές βοϊδοσχολές.

Όμως στην Τράπεζα, μετά τη ληστεία, ο ταμίας φωνάζει στο Διευθυντή να καλέσει την αστυνομία.

Ο πτυχιούχος Διευθυντής όμως του λέει:

- Μην τηλεφωνήσεις ακόμα! Ευκαιρία είναι, κοντά στα 20 εκατομμύρια που μας έκλεψαν, να πάρουμε άλλα 10 εμείς, συν τα 70 που έχουμε ήδη καταχραστεί, να πούμε ότι μας έκλεψαν 100!

Είναι οι Έλληνες διεφθαρμένοι;

Του Δημήτρη Τσίρκα 

Διακόσιες χιλιάδες φημολογείται ότι ήταν οι ωφελούμενοι από τις παράνομες επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ. 

Φυσικά, δεν ήταν όλοι το ίδιο ευνοημένοι  – κάποιοι (μαζί με τους πολιτικούς διαμεσολαβητές) τσέπωναν εκατομμύρια, οι περισσότεροι την έβγαζαν με λίγες χιλιάδες ευρώ. 

Είναι μεγάλος ο πειρασμός να σταθούμε στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ με ηθικολογικούς όρους – οι αδιάφθοροι απέναντι στους διεφθαρμένους, η ηθικά εκμαυλισμένη πλειοψηφία απέναντι στην ηθικά ακέραιη μειοψηφία. 

Η ηθικολογία, ωστόσο, δεν εξηγεί γιατί τέτοιες πρακτικές είναι τόσο εκτεταμένες και ανθεκτικές, απλώς χωρίζει την κοινωνία σε «καλούς» και «κακούς», με τους πρώτους να διατρανώνουν το ηθικό τους πλεονέκτημα, αδυνατώντας όμως να επιφέρουν την παραμικρή αλλαγή στη ζοφερή πραγματικότητα που καταγγέλλουν.

 

Μια σοβαρή, πλην όμως, άβολη, προσέγγιση του φαινομένου απαιτεί να αναμετρηθούμε με δύο βαθιά ριζωμένες πραγματικότητες του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού - από τη δημιουργία του κράτους, μέχρι και σήμερα: 

τον ραντιερισμό (προσοδοθηρία) και την πατρωνία (πελατειακές σχέσεις).

Ο ραντιερισμός περιγράφει μια οικονομική δομή όπου ο πλούτος παράγεται (πρωτίστως) από την απόσπαση ενοικίων (προσόδων) και λιγότερο από παραγωγικές ή καινοτόμες δραστηριότητες. 

Γιατί αυξήθηκαν οι ψήφοι του Ράμα; Ελλάδα-Αλβανία: Βίοι παράλλη

EPA/STRINGER

Σημείωση Ανιχνεύσεων: Ο Άντι Μπουσάτι είναι διακεκριμένος Αλβανός δημοσιογράφος. Στο κείμενο που ακολουθεί το οποίο δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του lapsi.al αναλύει το προφανές ερώτημα, το οποίο βρίσκεται στα χείλη όλων: 

Γιατί ο Ράμα παρά την διαφθορά και την κάκιστη κυβερνητική διαχείριση όχι, μόνο, κέρδισε τις εκλογές αλλά συγκέντρωσε και περισσότερες ψήφους.

Είναι εντυπωσιακό πόσο παρόμοια είναι τα κοινωνικά διλήμματα σε Αλβανία και Ελλάδα. Όπως και το ερώτημα περί εναλλακτικής λύσης.

Το ενδιαφέρον με το άρθρο του Μπουσάτι είναι ότι πέρα απο όσα προβάλλουν συνήθως οι υποστηρικτές των καθεστώτων τύπου Ράμα στην Αλβανία και τύπου Μητσοτάκη στην Ελλάδα, εκείνο που ουσιαστικά λείπει, είναι η ενημέρωση της κοινής γνώμης.

Λείπει η δημοκρατία και η ισότιμη αντιμετώπιση των κομμάτων στις εκλογές απο το κατεστημένο των ΜΜΕ αλλά και το κράτος.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε με τον τίτλο: «Γιατί αυξήθηκαν οι ψήφοι του Rama;»

Ο τίτλος με τον οποίο αναπαράγεται εδώ είναι των “Ανιχνεύσεων”.

του Andi Bushati lapsi.al

«Το συγκλονιστικό αποτέλεσμα του Edi Rama, μεγαλύτερο από οποιαδήποτε προηγούμενη εκλογική του αναμέτρηση ως ηγέτη του Σοσιαλιστικού Κόμματος, εγείρει ένα θεμελιώδες ερώτημα: 

Πώς είναι δυνατόν όσο περισσότερο αποδεικνύονται οι απίστευτες κλοπές της άρχουσας κλίκας, τόσο περισσότερο να αυξάνονται οι ψήφοι τους; 

Είμαστε ένας λαός που μαστίζεται από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, που λατρεύει τους βασανιστές του; 

Απολαμβάνουν πραγματικά οι Αλβανοί να ζουν χωρίς αξιοπρεπή μισθό, χωρίς 24ωρο τρεχούμενο νερό, χωρίς αξιοπρεπείς συντάξεις; 

Αισθάνονται άνετα να τους λένε ψέματα αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία, ξανά και ξανά, για ανεκπλήρωτες υποσχέσεις;

 Ή μήπως οι Koka, Beqaj, Tahiri, Ahmetaj, Bllako, Veliaj δεν είναι οι περιφρονημένες φιγούρες που τους έχουν κλέψει, αλλά οι απρόσμενοι ήρωες που ονειρεύονται κρυφά να γίνουν; 

ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΑΠΟ ΚΙΜΩΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΟΛΟΜΒΙΑ 2.0

Έγραψε ο Γιώργος Καραϊβάζ στις 10/12/20

«Η ζωή είναι ένας απροσδιόριστης μορφής και τροχιάς κύκλος. Μέσω δύο ατόμων (σ.σ. από τον ποινικό χώρο) γνώρισα πολύ καλά την παιδιάστικα αφελή μέχρι τότε προσέγγιση μου, στο πως λειτουργεί το σύστημα. 

Μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογραφικά μεγαλοστελέχη, εκκλησία, αστυνομία, δικαιοσύνη, κακοποιοί. Περιπεπλεγμένοι σ’ ένα κύκλο δυναστείας και καταδυνάστευσης των αφελών ρομαντικών οδοιπόρων -κατά παράφραση του Ρουσσώ- που εν πολλοίς συγκροτούν το μεγάλο κοινωνικό στρώμα.

 Ένας κύκλος που όλοι γνωρίζουν όλους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κυκλοφορία και το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος.»  

Δεν το ξαναείπε. Τον "φάγανε" τον άνθρωπο γιατί τόλμησε να ακουμπήσει κάποιους κύκλους. Εκτελεστικούς ισως, στην περιφέρεια των ομόκεντρων απο αυτούς που αναφέρει έναν έναν στο πιο πάνω κείμενο.

Και τότε  αναρωτήθηκα:

✔️Από πουθε έρχεται αυτό το μαύρο χρήμα και πώς κυκλοφορεί αφού, όπως λένε, έχουν θωρακίσει το τραπεζικό σύστημα με αυστηρούς εποπτικους κανόνες, οι δε επιτρεπτές πλέον συναλλαγές με μετρητά έχουν όριο μόνο τα 100ευρω? Ποιο είναι το κοινό κέντρο αυτών των ομόκεντρων ή αλληλο-καλυπομενων κύκλων?

Δεν θα παραξενευτώ πλέον καθόλου αν οι απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα καταλήξουν να προσδιοριζουν και τις πηγές και τους κύκλους αυτής της διαπλοκής της σαπίλας, τα ίδια ακριβώς κέντρα που αντιμάχονται φανατικά κάθε σοβαρή και ουσιαστική μεταρρύθμιση, εμμενοντας στις ίδιες συνταγές με τις οποίες πορευόμαστε από το 96, τουλάχιστον. Αυτά τα κέντρα που:

🔸Παράγουν "μαύρο πολιτικό χρήμα" από κάθε δάνειο-ομόλογο που εκδίδεται από τον ΟΔΔΗΧ 

🔸Αναπαράγουν μαύρο χρήμα κατά το άλλοτε θαύμα της Ελληνικής Επιχειρηματικότητας, την Folie Folie πχ

🔸Ξεπλένουν μαύρο πολιτικό χρήμα μέσω υπέρογκων κομματικών θαλασσοδανείων, που κανείς δεν ψάχνει το ποιός τα εξυπηρετεί 

🔸Κυκλοφορούν το μαύρο χρήμα μέσω δαιδαλωδων διεθνών διαδρομών.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΣΥΡΜΌ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Του Παντελή Σαββίδη 

Οι New York Times αφιέρωσαν 4000 λέξεις για να περιγράψουν τα ελάχιστα απο τα όσα συμβαίνουν στο καθ ημάς ποδόσφαιρο (το οποίο δεν είναι και ο πιο διεφθαρμένο χώρος σ αυτό το αθηναϊκό μόρφωμα που μόνο ως προσβολή στον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική συνέχεια μπορεί να ονομάζεται ελληνικό). 

Περιγράφει την διαμάχη Μαρινάκη-Καρυπίδη μέσα απο την οποία αναδύεται όλος ο δυσώδης οχετός.

Η έννοια της δικαιοσύνης, του δικαίου, της  πολιτείας, της κοινωνίας, των υποχρεώσεων της πολιτκής, οικονομικής και πνευματικής ηγεσίας έχουν τελειώσει σ αυτήν την χώρα.

Το κύριο και μοναδικό ενδιαφέρον είναι η κατάληψη της εξουσίας, η νομή της και τα άλλα αγαθά που προσκομίζει ο έλεγχός της.

Οποιοσδήποτε παρεκλίνει απο αυτήν την αρχή είναι αφελής μέχρι ανόητος. 

Διαβάστε το κείμενο που παρατίθεται, μετάφραση απο τους New York Times, για να δείτε ένα ελάχιστο μέρος του ελληνικού οχετού.

 

Όσα διαβάσετε δεν είναι μυθιστόρημα. Ευτυχώς που υπάρχουν διεθνή ΜΜΕ που τα αποκαλύπτουν. 

ΥΓ: κάτι ανάλογο διαπίστωνα τα πρώτα χρόνια της πτώσης του ανατολικού συνασπισμού στις χώρες που επισκεπτόμουν και έλεγα μέσα στην αφέλειά μου: ευτυχώς εμείς δεν είμαστε έτσι. ήμασταν και είμαστε πολύ χειρότερα.   

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΩΝ NEW YORK TIMES

Διαμάχη Μαρινάκη-Καρυπίδη - Ολόκληρο το δημοσίευμα

Ήταν η μέρα που το στέλεχος του ποδοσφαιρικού συλλόγου που κατηγορήθηκε για συκοφαντική δυσφήμιση του Ευάγγελου Μαρινάκη, προχώρησε σε μια σειρά από εκρηκτικές νέες κατηγορίες που αφορούσαν στημένους αγώνες, δωροδοκία και μια «βεντέτα» που, όπως είπε, την έκανε να φοβάται για τη ζωή της.

Η Ειρήνη Καρυπίδη, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος του ελληνικού συλλόγου Άρης Θεσσαλονίκης, υποστήριξε μέσω των δικηγόρων της στο Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να εκδικαστεί η υπόθεση, καθώς τα όσα υποστηρίζει σχετίζονται με άλλη χώρα, εν προκειμένω την Ελλάδα.

Η υπόθεση έφτασε στη βρετανική δικαιοσύνη ύστερα από τη μήνυση που κατέθεσε ο Μαρινάκης σε βάρος της ως, όπως ισχυρίζεται ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, ενορχηστρώτρια μιας «εκστρατείας συκοφαντίας» με στόχο να βλάψει τη φήμη του ιδιοκτήτη της Nottingham Forest.

Η Ειρήνη Καρυπίδη κατηγορείται ότι ενορχήστρωσε κρυφά μια εξάμηνη εκστρατεία κατά του Μαρινάκη, με τους ισχυρισμούς ότι έστησε αγώνες, έκανε λαθρεμπόριο ρωσικού πετρελαίου και συμμετείχε σε μεγάλης κλίμακας μεταφορά ηρωίνης ως αρχηγός ενός εγκληματικού δικτύου γνωστού ως «The System» (Το σύστημα).

Ο Μαρινάκης, ο οποίος αρνείται κατηγορηματικά κάθε αδίκημα, κατέθεσε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και συνωμοσία. Ο μεγιστάνας της ναυτιλίας φέρεται να ζητάει αποζημίωση 5 εκατομμυρίων λιρών (6,5 εκατομμυρίων δολαρίων) και γρήγορα έγινε σαφές, στην αίθουσα ότι η Καρυπίδη είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τον άνθρωπο του οποίου η ελληνική ομάδα, ο Ολυμπιακός, κέρδισε το Europa Conference League την περασμένη σεζόν. 

Καρυπίδη: «Στόχος μου να μάθουν όλοι την αλήθεια»

Το επιχείρημα της Καρυπίδη είναι ότι δεν πρέπει να μηνυθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο για αυτούς τους ισχυρισμούς και ότι ενώ είναι αποδεδειγμένα αληθείς, αφορούν ζητήματα που στην πραγματικότητα σχετίζονταν στενότερα με άλλες χώρες (σ.σ. την Ελλάδα).

Κύκλωμα εκβιαστών / Πώς η ευνοούμενη τμηματάρχης της Λίνας Μενδώνη κατέληξε προφυλακισμένη

Φωτεινή Λαμπρίδη

Την Παρασκευή 5 Ιουλίου συνελήφθη και κρατήθηκε με την αυτόφωρη διαδικασία, η Τμηματάρχης του υπουργείου Πολιτισμού που βρίσκεται ανάμεσα στους 14 του κυκλώματος εκβιαστών που εξάρθρωσε η ΕΛ.ΑΣ.

Σύμφωνα με πληροφορίες του tvxs, οι αρμόδιοι αστυνομικοί πήγαν στο γραφείο της, στην Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων Αττικής, Ανατολικής Στερεάς και Νήσων, στην Πλάκα και την συνέλαβαν με την διαδικασία του αυτοφώρου.

Παρότι η υπάλληλος ήταν προφυλακισμένη με βαριές κατηγορίες, εν γνώσει της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΟ, το Υπουργείο Πολιτισμού τήρησε απόλυτη σιωπή για το θέμα. Μετά το σάλο που προκλήθηκε στα κανάλια, μόλις το μεσημέρι της Τρίτης το Υπουργείο ανακοίνωσε ότι οι τρεις υπάλληλοί του που εμπλέκονται στη δικογραφία θα τεθούν σε αργία και θα υπάρξει απέναντί τους «μηδενική ανοχή».
inRead Advertisement by VIDADS since 2011

Τι σημαίνει άραγε «μηδενική ανοχή» προς την 63χρονη αρχιτέκτονα μηχανικό που η ίδια η Υπουργό, Λίνα Μενδώνη, διόρισε αναπληρώτρια Τμηματάρχη και μέλος στο Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων Κυκλάδων, δίνοντάς της την εξουσία που είχε για να «διαπραγματεύεται» ταρίφες 6-10.000 ευρώ για τη διεκπεραίωση υποθέσεων στην Αθήνα και στη Μύκονο, σύμφωνα με το κατηγορητήριο; 

Τι σημαίνει «μηδενική ανοχή» προς την υπάλληλο στην οποία η Υπουργός είχε τόση εμπιστοσύνη ώστε την ήθελε τακτικό μέλος (η σύνθεση της επιτροπής άλλαξε δύο φορές για να συμπεριλάβει την συγκεκριμένη υπάλληλο) στην επιτροπή του ΟΔΑΠ για τον πολύκροτο διαγωνισμό των αναψυκτηρίων των αρχαιολογικών χώρων, διαγωνισμός που προκάλεσε σάλο με τους όρους του, όταν τα αναψυκτήρια δόθηκαν όλα στην αλυσίδα «Γρηγόρης»; 

Τι σημαίνει «μηδενική ανοχή» από την Υπουργό στην υπάλληλο που ήταν υποψήφια με την παράταξη ΔΗΣΥΠ, του προέδρου της ΠΟΕ ΥΠΠΟ Γιάννη Τσακοπιάκου, ο οποίος -καίτοι υπόδικος για κακουργήματα- διατηρεί άριστες σχέσεις με την Υπουργό;

Η «Ύβρις» της Εύας Καϊλή και ο πολιτισμός των «ορίων».

του Ηλία Γιαννακόπουλου

α. «Τα έκανα όλα για χρήματα που δεν είχα ανάγκη» (Φραντσέσκο Τζόρτζι, σύντροφος της Εύας Καϊλή)
β. «Τόσο που κανένας δεν σ έχει / χορτάσει. / Όλα τα άλλα, βλέπεις, τα χορταίνει /κανείς. /
Τον έρωτα…/ το ψωμί… την μουσική… τους μεζέδες… τις τιμές..» (Αριστοφάνης, «Πλούτος»).
γ. «Διό ανοσιώτατον και αγριώτατον άνευ αρετής… και εδωδήν χείριστον»
(Αριστοτέλης, «Πολιτικά» 1258b, Γι αυτό και ο άνθρωπος χωρίς αρετή είναι
το ανοσιώτατον κι αγριώτατατον από όλα τα όντα… και ως προς την λαιμαργίαν το χείριστον).
δ. «Τίκτει γαρ κόρος ύβριν, όταν πολύς όλβος έπηται ανθρώποις
οπόσοις μη νόος άρτιος ήι» (Σόλων. Η χόρταση γεννά αυθάδεια, πολλά σαν
πέσουν πλούτη σε ανθρώπους που δεν έχουν το νου τους μετρημένο).

Ποιος μπορεί να ισχυριστεί πως το Qatargate δεν έχει και τα θετικά του; Με ποια επιχειρήματα θα απέκρουε κάποιος πως η ομολογία του συντρόφου της Εύας Καϊλή δεν μάς δίδαξε πολλά; Ποιο άλλο γεγονός θα μας βοηθούσε να προστρέξουμε στους αρχαίους Έλληνες για να βρούμε το περιεχόμενο του πλούτου, της απληστίας και της «Ύβρεως»; Μπορεί η δήλωση-ομολογία του Φραντσέσκο Τζόρτζι να είναι κάπως κυνική, ωστόσο ενέχει πολλά στοιχεία της ανθρώπινης απληστίας.

Αλήθεια πόσο εύκολο είναι για τον καθένα μας να οδηγηθεί στην ανάγνωση και μελέτη των αρχαίων κλασικών κειμένων με αφορμή την δήλωση ενός ανθρώπου με παραβατική συμπεριφορά; Μία συμπεριφορά που προσβάλλει την Ηθική, τραυματίζει την Πολιτική, μολύνει την δικαιοσύνη και εγείρει ερωτήματα για την ικανότητα του ανθρώπου να γνωρίζει τα ό ρ ι ά του.

Υπάρχουν, όμως, όρια στην δημοκρατία μας και στην ελευθερία μας; Αν υπάρχουν τέτοια όρια πώς μπορούν αυτά να διαφυλάξουν την ελευθερία μας και να οξυγονώσουν την δημοκρατία μας χωρίς να τις υπονομεύουν;

Να ,λοιπόν, που ο σύντροφος της Εύας Καϊλή άθελά του με την δήλωση-ομολογία του (απόσπασμα α) μάς βοήθησε να μελετήσουμε με άλλη ματιά τον Αριστοτέλη, τον Αριστοφάνη και τον Σόλωνα αλλά και πολλούς μύθους των αρχαίων Ελλήνων σχετικά με την φιλοχρηματία και την ανθρώπινη απληστία (Μίδας, Ερυσίχθονας).

Ο πολιτισμός των Ορίων

Ωστόσο δεν θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τις θέσεις των παραπάνω ανδρών αν δεν τις εντάξουμε στο γενικότερο πλαίσιο της θεωρίας και του πολιτισμού των «Oρίων» και της «Ύβρεως».

Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ήταν δομημένος στην ύπαρξη και θέσπιση των ορίων. Τα όρια αυτά τα έθεταν είτε οι εξωγενείς παράγοντες (φύση…) είτε ανθρωπογενείς (νόμοι, θεσμοί, θρησκεία…).Η παιδεία, η νομοθεσία, η φιλοσοφία, η ποίηση και η θρησκεία των αρχαίων ήταν διαποτισμένες από το πνεύμα και την αναγκαιότητα των ορίων που λειτουργούσαν ως ρυθμιστικοί παράγοντες-κανόνες της συμπεριφοράς των πολιτών.

Για τους αρχαίους η Ύβρις δεν σήμαινε μόνον την αυθάδεια και την αλαζονεία των ανθρώπων αλλά και την υπερβολή και την υπέρβαση των ορίων. Την υπέρβαση-καταστρατήγηση αυτών των ορίων την ακολουθούσε η Νέμεσις (δικαιοσύνη) και η Τιμωρία (Τίσις). Η συντριβή του «υβριστή» ήταν αναπόφευκτη αφού παραβιάστηκαν τα όρια. Για τους αρχαίους αυτή η πορεία ήταν νομοτέλεια: Ύβρις > Τίσις > Συντριβή.

Εκείνο, όμως, που χρειάζεται προσοχή είναι η εστίαση στο περιεχόμενο των «ορίων» και στην δυνατότητα των ανθρώπων να τα γνωρίζουν από πριν. Σχετικά με αυτό επισημαίνει ο Κ. Καστοριάδης:

«Τα όρια αυτά, τα σύνορα αυτά δεν μπορούμε να τα χαράξουμε εκ των προτέρων – γι αυτό χρειάζεται η φρόνησις. Τα σύνορα υπάρχουν, και όταν θα τα υπερβούμε, θα είναι εξ ορισμού πολύ αργά-σαν τους ήρωες της αρχαίας τραγωδίας, που μαθαίνουν ότι βρίσκονται μέσα στην ύβριν, στην υπερβολή, μόνον αφού συντελεστεί η καταστροφή».(Ακυβέρνητη κοινωνία).

Σύμφωνα, λοιπόν, με την παραπάνω άποψη του Καστοριάδη οι πολίτες όφειλαν να αυτοπεριορίζονται τόσο στον ατομικό τους όσο και στον κοινωνικό τους βίο. Κι αυτό γιατί η ζωή συνιστά μία συνεχή πρόκληση για τον άνθρωπο που εύκολα ρέπει προς την απληστία και την υπερβολή που επιφέρουν τον ερχομό της Άτης-τύφλωσης με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην δυνατότητα για καθαρή σκέψη και φρόνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κρυφή γοητεία της διαπλοκής

του Σταύρου Λυγερού – 

Η εξάρτηση των κομμάτων και των πολιτικών από το πολιτικό χρήμα και από τα Μίντια, σε συνδυασμό με τον έλεγχο των Μίντια από βαρόνους του χρήματος, είχε πολύ πριν την εκδήλωση της κρίσης μετατοπίσει το κέντρο βάρους στις σχέσεις πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Και την είχε, βεβαίως, μετατοπίσει προς όφελος της δεύτερης, τροφοδοτώντας έτσι μια τάση εξάρτησης της πολιτικής εξουσίας. Σε αρκετές περιπτώσεις η εξάρτηση αυτή προσλαμβάνει διαστάσεις υπαλληλοποίησης.

Οι αμαρτωλές σχέσεις στο τρίγωνο πολιτικής-Μίντια-κεφαλαίου όχι μόνο καταρρακώνουν κάθε έννοια υγιούς ανταγωνισμού, αλλά και δημιουργούν ένα κλίμα γενικευμένης αναξιοπιστίας, το οποίο αδικεί όσους σέβονται τους κανόνες. Η Λερναία Ύδρα της διαπλοκής και της διαφθοράς δηλητηριάζει τις ηθικές αξίες που στηρίζουν τον κοινωνικό ιστό, διαβρώνει το Κράτος Δικαίου, νοθεύει τους κανόνες της αγοράς και αποτρέπει παραγωγικές πρωτοβουλίες.

Παραλλήλως, προκαλούσε και δημοσιονομικές βλάβες. Ευθυνόταν όχι μόνο για τη λεηλασία, αλλά συχνά και για τη σπατάλη του δημόσιου χρήματος. Οι πολίτες επιβαρύνονται υπέρμετρα και ως φορολογούμενοι και ως χρήστες των υπηρεσιών του δημοσίου. Με άλλα λόγια, η διαπλοκή λειτουργεί σαν καρκίνωμα, που αλλοιώνει την ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος και ωθεί τη χώρα σε παρατεταμένη παρακμή.

Η διαπλοκή-διαφθορά είχε συμβάλει καθοριστικά στην αποσάθρωση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα. Όταν ο βαθμός εμπιστοσύνης πέφτει κάτω και από το αναγκαίο ελάχιστο, ο κοινοβουλευτισμός περιέρχεται σε κρίση. Αυτό είχε αρχίσει να συμβαίνει πριν η Ελλάδα βυθιστεί στην κρίση, αλλά από το 2010 πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις. Έτσι προέκυψαν οι τεκτονικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και ο ΣΥΡΙΖΑ από το 4% βρέθηκε κυβερνών κόμμα.

Κοντόθωρη στάση

Επικίνδυνη Κοινωνία – Διαφθορά, Βία και Παγκοσμιοποίηση

Φωτεινή Μαστρογιάννη 

«Στην κοινωνία όπου δεν συνυπάρχουν μεγάλος πλούτος και μεγάλη φτώχεια διαμορφώνονται τα πιο υγιή ήθη, γιατί εκεί δεν ευδοκιμούν ούτε η αλαζονεία, ούτε η αδικία ούτε ο φθόνος».

Πλάτων

Η «ανάπτυξη» είναι μία λέξη της μόδας στη χώρα μας και θεωρείται ως η λύση στο οικονομικό της πρόβλημα. Τι είδους ανάπτυξη όμως έχει επιτευχθεί στις διάφορες χώρες του κόσμου;  Η «ανάπτυξη» ενίσχυσε το εισόδημα κάποιων  (λίγων) σε παγκόσμια κλίμακα ενώ αντίθετα μείωσε το εισόδημα των περισσότερων. Αυτού του τύπου «ανάπτυξη» δημιούργησε τον καταναλωτισμό, την αστικοποίηση, το μεγαλύτερο διαχωρισμό των κοινωνικών τάξεων αλλά και την αδικία, την ανισότητα,  τη βία και τη διαφθορά. 

Στην Ελλάδα αυτή η ανισότητα, η αδικία και η διαφθορά είναι μία παλιά ιστορία. Γράφει ο Κυριάκος Σιμόπουλος: «Το κυριότερο γνώρισμα της ελληνικής κοινωνίας είναι το χαμηλό αναπτυξιακό επίπεδο και οι μεγάλες ανισότητες, φυσική συνέπεια των εθνικών περιπετειών, των επεμβάσεων και της εξάρτησης…Το ελληνικό κοινωνικό τοπίο: μια μικρή ομάδα προνομιούχων που κυριαρχεί επί ενάμισι αιώνα σε ένα κόσμο μαζικής φτώχειας. Αυτή η προκλητική ανισότητα, με τη συνεπικουρία εξωγενών παραγόντων, διαιώνισε τη στασιμότητα της κοινωνίας και τις εσωτερικές βίαιες αντιπαραθέσεις».

Παράλληλα με αυτή την ανάπτυξη των λίγων, ο Ούλριχ Μπεκ (1992) ανέφερε ότι αναπτύσσεται μία «επικίνδυνη κοινωνία», μία κοινωνία που χαρακτηρίζεται από ολοένα και αυξανόμενη αβεβαιότητα και εργασιακή ανασφάλεια καθώς και από έλλειψη γνώσης για το περίπλοκο πλέον περιβάλλον της καθημερινότητας (βλ.χρήση έξυπνων κινητών, Η/Υ κοκ).

Σε μία τέτοια κοινωνία αναπτύσσεται η διαφθορά που οφείλεται στην κακού τύπου «ανάπτυξη» με την αυξημένη ανισότητα και κοινωνική αδικία, στη βία που δημιουργεί η καταπιεστική καθημερινότητα του ατόμου αλλά και στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

«Ξεχασμένες» καταθέσεις εμπλέκουν Σημίτη – Χρυσοχοΐδη σε μίζες για τους Ολυμπιακούς

το κάδρο της έρευνας για τα εξοπλιστικά και την προμήθεια του συστήματος ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων μπαίνουν ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης και ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Υπενθυμίζεται πως ήδη για την υπόθεση τις μίζες στα εξοπλιστικά ερευνάται και ο πρώην ο Άμυνας Γιάννος Παπαντωνίου.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Documento μεταξύ των «ξεχασμένων» από την Ελένη Ράικου στοιχείων για την υπόθεση, τα οποία έρχονται πλέον στην επιφάνεια, είναι η κατάθεση ενός Γάλλου εμπόρου όπλων, του Μιζέλ Ζοσεράν, ο οποίος εμπλέκει τόσο τον πρώην πρωθυπουργό όσο και τον πρώην υπουργό Δημοσίας Τάξης, αφήνοντας αιχμές για το πως επιλέχθηκε η εταιρεία που ανέλαβε την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.

Ειδικότερα στα 250.000 έγγραφα για την υπόθεση εκσυγχρονισμού των φρεγατών τύπου S, που κατασχέθηκαν από τους υπολογιστές του εκπροσώπου της εταιρείας Thales στην Ελλάδα, Λουκά Ρωμανού και όχι μόνο, και τα οποία είχε «ξεχάσει» να παραδώσει η πρώην Εισαγγελέας Διαφθοράς στις αρμόδιες ανακριτικές αρχές, περιλαμβάνεται και η κατάθεση του πρώην συμβούλου της εταιρείας όπλων και προέδρου μιας εκ των θυγατρικών της.

Ο Μισέλ Ζοσεράν, στις 20 Μαΐου του 2005, είχε καταθέσει επισήμως στους εισαγγελείς της Νίκαιας της Γαλλίας πως «το 2002 και το 2003 κλήθηκα να παρουσιάσω ένα σχέδιο για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Από εκείνη τη στιγμή πηγαινοερχόμουν συνέχεια στην Ελλάδα και είχα επαφές με τον κ. Ρωμανό. Εκείνος ήταν που υπέδειξε ότι θα πρέπει να προβλέψουμε μια προμήθεια της τάξης του 7% με 10% για τον υπουργό Άμυνας. Και μου υπέδειξε επίσης πως στην προηγούμενη αγορά των φρεγατών στην Ελλάδα είχε μεσολαβήσει συμφωνία με τον ίδιο τον υπουργό, χάρη στην οποία η εταιρεία Thales κέρδισε τον διαγωνισμό. Στην αγορά του συστήματος για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων ανταγωνιστής ήταν η εταιρεία SAIC, την οποία υποστήριζε ευθέως ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντίκ Τσένι. Κατά τον κ. Ρωμανό χάσαμε αυτή την αγορά επειδή δωροδοκήσαμε χαμηλά, ενώ οι Αμερικάνοι στόχευσαν στον υπουργό Εσωτερικών και τον πρωθυπουργό». (σημ: Αναφέρεται στον Κώστα Σημίτη και τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος ήταν υπ. Δημόσιας Τάξης – Στη Γαλλία τις αντίστοιχες αρμοδιότητες έχει το υπ. Εσωτερικών για αυτό αναφέρεται σε υπουργό Εσωτερικών).

Καπιταλισμός και Διαφθορά

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ

Ο καπιταλισμός, όπως τουλάχιστον τον βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες, έχει άμεση σχέση με τη διαφθορά και όχι με κάποια μορφή δίκαιης ελεύθερης αγοράς.

Η σχέση αυτή βασίζεται στην ίδια τη θεωρητική του βάση, όπως την εξέφρασαν οι Ρέηγκαν και Θάτσερ, σύμφωνα με την οποία, σημαντικό είναι το άτομο και όχι η κοινωνία. Κατ’αυτό τον τρόπο η έννοια της οποιαδήποτε συλλογικότητας καταρρίπτεται και σημασία έχει μόνο το τι κάνει το ίδιο το άτομο, ακόμα και παράνομες και εγκληματικές πράξεις αρκεί να ενεργεί προς ίδιον όφελος,αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο. Λόγω του ότι όμως ο «άνθρωπος είναι ον κοινωνικό» («ζώον κοινωνικόν» κατά Αριστοτέλη), η υιοθέτηση του ακραίου ατομισμού είναι ενάντια στην ανθρώπινη φύση (που είναι συλλογική) γιατί εντείνει τον ανταγωνισμό και επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας συνοδεία των αντίστοιχων συλλογικών νευρώσεων (βλ. άρθρα μου για τον ναρκισσισμό).

Η κατάργηση οποιασδήποτε έννοια συλλογικότητας φαίνεται και από τις εργασιακές σχέσεις, όπου πέραν των ατομικών συμβάσεων, αυτό που κυρίως προωθείται για το άμεσο μέλλον είναι ο εργαζόμενος να είναι ο ίδιος επιχειρηματίας ενοικίασης της εργατικής του δύναμης σε μισθό κατώτερο όμως από αυτόν που θα έπαιρνε εάν ήταν μισθωτός με τις προηγούμενες υφιστάμενες εργασιακές σχέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι π.χ. στις ΗΠΑ από το 2007 μέχρι σήμερα ο πλούτος του μέσου αμερικανικού νοικοκυριού μειώθηκε κατά 40% ενώ το 0,1% του πληθυσμού αντίστοιχα αύξησε τον πλούτο του. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι οι σύγχρονοι πλούσιοι δεν είναι οι επιχειρηματίες της παλαιάς μορφής δηλαδή άνθρωποι που δημιουργούσαν επιχειρήσεις της παραγωγικής οικονομίας από τις οποίες πλούτιζαν αλλά τα στελέχη των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων τα οποία αμείβονται με υπέρογκους μισθούς ακόμα και εάν χρεοκοπούν τις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται.

Τι απέγινε ο Τσουκάτος; Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 101

Τα σκάνδαλα διαφθοράς στην Ελλάδα είναι κατ’ εξοχήν πολιτικά και αφορούν την κομματοκρατία

Γενάρης του 1996. Ο «στρατηγός» Θ. Τσουκάτος, ο Γ. Πανταγιάς, ο Νίκος Θέμελης και ο Τ. Μαντέλης καθ’ οδόν προς το Μαξίμου.

Συχνά- πυκνά, οι Έλληνες αναρωτιούνται γιατί και πώς οι πολιτικές ηγεσίες δείχνονται τόσο ψοφοδεείς απέναντι στους δανειστές και κατ’ εξοχήν τους Γερμανούς. Προφανώς γιατί είναι ανίκανοι, yesmen, εκπρόσωποι μιας παρασιτικής και μεταπρατικής αστικής τάξης, ναι, όλα αυτά μαζί, δόλιοι, βλάκες και υποταγμένοι.

Ναι, όμως υπάρχει και μία άλλη αποφασιστική παράμετρος, είναι διεφθαρμένοι και ελεγχόμενοι απόλυτα από εκείνους που τους διέφθειραν. Αν αφαιρέσουμε αυτή την παράμετρο, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε πολλά πράγματα που μας φαίνονται ακατανόητα.

Για ποιο λόγο ο Γιωργάκης δεν ακολούθησε τη συνταγή του φίλου του Στρος Καν για κούρεμα του χρέους από την αρχή, και δέχτηκε την πολύ πιο καταστροφική συνταγή των Γερμανών, παρότι αμερικανάκι και Αμερικανός υπήκοος; Μόνο γιατί είναι ηλίθιος;

Ή μήπως γιατί οι Γερμανοί έχουν τόσα ράμματα για τη γούνα του κόμματός του, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 και τον πανθομολογούμενο χρηματισμό των κομμάτων της συγκυβέρνησης του 1990, δηλαδή από τον πατέρα του μέχρι τον Άκη, το alter ego του Σημίτη, Τσουκάτο, τον Παπαντωνίου, τον Μαντέλη, τα υποβρύχια του 2010 επί Βενιζέλου και άλλων ων ουκ έστι αριθμός, δηλαδή το κόμμα του ΠΑΣΟΚ στο σύνολό του; Λέτε να μην τα κρατάει τα αρχεία του Χριστοφοράκου η Μέρκελ; Και μπορούν οι μπουκωμένοι με τις μίζες του δανειστή να τον αμφισβητήσουν;

Διαφθορά και Τιμωρία. Του Γιώργου Κατρούγκαλου

Η διαφθορά των πολιτικών δεν αποτελεί αποκλειστικά ελληνικό γνώρισμα. Αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο μάλιστα διαπλέκεται με τις γενικότερες τάσεις παγκοσμιοποίησης της οικονομίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η αντιμετώπιση της ως διεθνούς οικονομικού εγκλήματος ουσιαστικά ξεκινά από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, με την ψήφιση στις Η.Π.Α. του νόμου για την ποινικοποίηση της δωροδοκίας ως μέσου για την επίτευξη επιχειρησιακών συμφωνιών με αλλοδαπά κράτη (Foreign Corrupt Practices Act -1977-).

Υπό μια έννοια, μάλιστα, η διαφθορά συνιστά την εφαρμογή της ηθικής της αγοράς στον υπέρτατο βαθμό, όπου όλα μπορούν να αγοραστούν ή να πωληθούν.

Επιπλέον, η κρίση αντιπροσώπευσης των σύγχρονων δημοκρατιών, και κυρίως η παρακμή των κομμάτων ως βασικών διαμορφωτών της πολιτικής βούλησης των πολιτών, λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής των εστιών διαφθοράς.

Αυτό που διαφοροποιεί τη χώρα μας, όμως, από τις άλλες δυτικές δημοκρατίες είναι ότι η νομή των δημοσίων πόρων, μέσω της διαπλοκής οικονομικών ελίτ και πολιτικής εξουσίας υπήρξε ανέκαθεν σε εμάς το αποτελεσματικότερο μέσο πλουτισμού, είτε μέσω «νόμιμων» τρόπων (π.χ. καναλάρχες που εξαγοράζουν την πολιτική επιρροή των καναλιών τους με δημόσιες συμβάσεις) είτε παράνομων (μίζες και δωροδοκίες).

Η διαφορά στη διαφΘορά

http://blogvirona.blogspot.gr

Δύο υποθέσεις διαφθοράς
Βρες τη διαφορά

ΥΠΟΘΕΣΗ Νο1:

Ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, γνωστοποίησε χθες με ανακοίνωσή του μια απίστευτη υπόθεση επίορκου υπαλλήλου του δήμου, ο οποίος συνελήφθη επ' αυτοφώρω το 2011 να χρηματίζεται, αλλά η δίκη του έχει πάρει από τότε εννέα αναβολές, με αποτέλεσμα να μην έχει ακόμη διαλευκανθεί η υπόθεση. Οπως άλλωστε επισημαίνει και ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακιντζής, ένα μεγάλο πρόβλημα για την καθυστέρηση απονομής δικαιοσύνης είναι οι αναβολές που δίνουν συχνά τα δικαστήρια χωρίς σημαντικό λόγο.
«Σε μία περίοδο κρίσιμη για τη χώρα και την αξιοπιστία των θεσμών και την ώρα που ο δημόσιος τομέας βάλλεται από παντού για έλλειψη αξιοκρατίας και αδιαφάνεια, ερωτήματα προκαλεί η ένατη μέσα σε δύο χρόνια αναβολή που δίδεται από τα δικαστήρια σε εκδίκαση υπόθεσης υπαλλήλου του Δήμου Αθηναίων που συνελήφθη επ' αυτοφώρω να χρηματίζεται», αναφέρει ανακοίνωση της δημοτικής αρχής.Η υπόθεση αφορά, σύμφωνα με πληροφορίες, υψηλόβαθμο υπάλληλο του δήμου που συνελήφθη το 2011 να λαμβάνει μίζα 10.000 ευρώ από προμηθευτή για να τον αποπληρώσει νωρίτερα. Δυστυχώς γι' αυτόν τα χαρτονομίσματα ήταν προσημειωμένα και αμέσως τέθηκε σε αργία. Η υπόθεσή του πρωτοεισήχθη στις 22/7/2011 και από τότε μετρά εννέα αναβολές, οι πέντε εκ των οποίων για κώλυμα συνηγόρου υπεράσπισης. «Η συγκεκριμένη υπόθεση δεν θέτει μόνο ζητήματα λειτουργίας της ποινικής δικαιοσύνης, αλλά αναδεικνύει το μεγάλο ζήτημα της ατιμωρησίας στο Δημόσιο», αναφέρει η δημοτική αρχή, που θεωρεί πως η συγκεκριμένη υπόθεση υπερβαίνει τα εσκαμμένα.(η είδηση από εδώ)