Γιώργος Κολοκασίδης
Με την ανάληψη της προεδρίας από τον Νίκο Χριστοδουλίδη υπήρξε μια νέα κινητικότητα. Προλαμβάνω, όμως: Κινητικότητα από τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και μεταξύ των ξένων, οι οποίοι επιθυμούν διακαώς να τελειώνει το Κυπριακό. Όχι από την Τουρκία. Η Τουρκία διατηρεί πάγιες, πλην, όμως, κλιμακούμενες θέσεις. Δεν συγκινείται από τον εκάστοτε κάτοχο του προεδρικού θώκου στην Κύπρο. Όχι μόνο αυτό αλλά από το Κραν Μοντανά και εντεύθεν έθεσε και ζητήματα καθεστωτικής εξίσωσης κατεχομένων και ΚΔ.
Αυτό το τελευταίο δεν είναι τυχαίο: Η Τουρκία το ζητά άμεσα και προκαταβολικά. Όχι στο πλαίσιο μιας λύσης. Αυτό γίνεται για ποικίλους λόγους: Για να διαπραγματευτούν πλήρως εξισωμένα πλέον τα δύο κυπριακά κράτη μια λύση χωρίς να συζητούνται ζητήματα πλειοψηφίας - μειοψηφίας. Για να μην μονοπωλεί η ΚΔ τη γεωγραφική επικράτεια της Κύπρου, αλλά να υπάρχει μια τουρκική αναγνωρισμένη, επιτέλους, τουρκική οντότητα. Για να ξεχαστεί οριστικά πλέον το ζήτημα της εισβολής και της κατοχής μιας και θα υπερκεραστεί από τη νομιμότητα με την οποία θα περιβληθεί το ψευδοκράτος.
Πάντως ένα πράγμα είναι σίγουρο. Η Τουρκία δεν ζητεί την καθεστωτική εξίσωση κατεχομένων - ΚΔ για να υπάρχουν ένα τουρκικό και ένα ελληνικό κράτος στην Κύπρο. Θα είναι μια αποτυχία -έστω και πρόσκαιρη- η ύπαρξη οιονεί ελληνοτουρκικού συνόρου στην Κύπρο. Διότι αυτό που επιθυμεί η Τουρκία είναι είτε πλήρη ενσωμάτωση της Κύπρου είτε, κατ’ ελάχιστον, την ύπαρξη ενός υποτυπώδους κράτους, το οποίο να λειτουργεί υπό τουρκική κηδεμονία.
