Ρ. Ρινάλντι : Το Υπαρξιακό ζήτημα της Ελλάδας σε σύστημα Δημοκρατορίας και κλεπτοκρατίας

Ο Ρούντι Ρινάλντι , στον απόηχο των εργασιών του Συνεδρίου για την "Ελλάδα που χάνεται και την Ελλάδα που θέλουμε" , μίλησε στον 98.4 για την επιτυχία του τριήμερου πολιτικού και επιστημονικού εγχειρήματος, σε συνθήκες υπαρξιακής κατάστασης για την Ελλάδα, με ένα σύστημα που έχει μετατραπεί σε καθεστώς δημοκρατορίας και κλεπτοκρατίας , με καρτελοποίηση του πολιτικού συστήματος . Το τελευταίο όπως είπε, δεν αφορά μόνο κόμματα , πολιτικούς και ηγεσίες, αλλά και άλλους θεσμούς εξουσίας όπως την δικαιοσύνη ή τις λεγόμενες ανεξάρτητες αρχές.

Απόβαση άνευ αντιρρήσεων Παντελής η απουσία της αντιπολίτευσης

Δεν πέρασαν ούτε 10 μέρες από την άφιξη της νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ στην Αθήνα, Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, και πραγματοποιείται μια νέα αμερικανική απόβαση στη χώρα και στην ευρύτερη περιοχή. Αφού συναντήθηκε με Δένδια και Μητσοτάκη, αφού έγινε στο Ζάππειο –παρουσία της πάντα– η Σύνοδος Διατλαντικής Συνεργασίας για την Ενέργεια, με συμμετοχή 4 υπουργών των ΗΠΑ, και υπογράφηκαν συμφωνίες για το «οικόπεδο 2», η απόβαση συνεχίστηκε με συνεντεύξεις της κας Κίμπερλι – στις οποίες δήλωσε ότι είναι «ατυχές γεγονός» η παρουσία Κινέζων στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά υπάρχουν «τρόποι να το παρακάμψουμε». Έτσι αναφέρθηκε στη δεύτερη δόση της απόβασης: μεγάλο κέντρο logistics στο Θριάσιο Πεδίο, συνδεδεμένο με λιμάνι και αεροδρόμιο (σιδηροδρομικά;), και αναγγελία δημιουργίας μεγάλου λιμανιού στην Ελευσίνα (ιδού και η «παράκαμψη»).

Στις διαπραγματεύσεις και στις συμφωνίες που υπογράφονται από τον υπουργό Ενέργειας κ. Παπασταύρου και τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Θεοδωρικάκο, οι Αμερικάνοι ζητούν πλήρη αποκλειστικότητα στο φυσικό αέριο, σε μορφή LNG, που θα μεταφέρεται στη χώρα από τους εφοπλιστές «μας». Θέλουν να αποκλειστεί εντελώς το αζέρικο αέριο και απαγορεύουν να φτιαχτούν χώροι αποθήκευσης του αερίου στην Ελλάδα. Αποκλειστικά κόμβος, εντελώς τράνζιτ, για να κερδίζουν 2 δισ. το χρόνο οι αμερικάνικες πολυεθνικές χωρίς να δίνουν φράγκο, χωρίς κανένα αντισταθμιστικό έργο, χωρίς τίποτα. Στη βούτα όλα! Η κα Κίμπερλυ άστραψε με την παρουσία της και στην επίσκεψη Ζελένσκι και στις συμφωνίες που υπογράφηκαν. Όλα προχωρούν κατά παραγγελία των ΗΠΑ.

Υπάρχει κι άλλη δόση της απόβασης: τι θα γίνει λίγο ανατολικότερα; Εννοούμε τις σχέσεις τάχα «συνεκμετάλλευσης» με την Τουρκία. Θα μεριμνήσουν για αυτό οι Αμερικάνοι…

Ποια είναι τα εντυπωσιακά στοιχεία όλων αυτών των κινήσεων και εξελίξεων:

Α. Η μεγάλη άνεση που έχουν οι Αμερικάνοι στην περίπου αποικία τους Ελλάδα. Θεωρούν τόσο δεδομένο όλο το ολιγαρχικό και πολιτικό σύστημα που ό,τι θέλουν δεν χρειάζεται καν να το ζητήσουν. Απλώνουν το χέρι και το παίρνουν.

Κοινωνίες σε "γυμνή μετάβαση" - "Η Ελλάδα που χάνεται,"-"Η Ελλάδα που θέλουμε"

➡️ Στις "Αντιθέσεις" μια μεγάλη συζήτηση για την γεωπολιτική, την οικονομία, την δικαιοσύνη, την τεχνολογία αιχμής τα κρίσιμα διακυβεύματα και τις κοινωνίες στην εποχή της βίαιης γυμνής μετάβασης, στην απροσδιοριστία και την αβεβαιότητα των νέων συνθηκών. Οι μετασχηματισμοί και οι συνέπειες τους στον κόσμο, την Ευρώπη και την Ελλάδα.

🔵 Στο στούντιο των "Αντιθέσεων" ο θεωρητικός της πολιτικής ανάλυσης, συνδιοργανωτής του 2ου πολιτικού και επιστημονικού συνεδρίου για το Υπαρξιακό Πρόβλημα της Χώρας, με πολυθεματικό επίκεντρο " Η Ελλάδα που χάνεται – Η Ελλάδα που θέλουμε!" και διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας "Δρόμος της Αριστεράς", Ρούντι Ρινάλντι

Στην εκπομπή παρεμβαίνουν οι:

⭕️ Μαρία Καραμανώφ, Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας και επίτιμη Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας

⭕️ Σωτήρης Μητραλέξης, Δρ. Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων

📍 Οι μεγάλες γεωπολιτικές ανατροπές και ανατοποθετήσεις σε έναν πολυπολικό κόσμο και οι επιδράσεις από την Ουκρανία και την Μέση Ανατολή, στην Αφρική και την Λατινική Αμερική, το παζλ της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας και η πίεση στον Ελληνισμό σε Κύπρο και Ελλάδα

Να ξαναδώσουμε πολιτικό νόημα στη λέξη «χώρα»

του Ρούντι Ρινάλντι

Πριν μερικά χρόνια χρησιμοποιήσαμε ευρύτατα την έννοια της «χώρας», γεγονός που παραξένεψε αρκετούς στον χώρο της αριστεράς, και γενικότερα όσους έχουν έναν απλουστευτικό, «δυαδικό» τρόπο σκέψης-παρουσίασης των αντιθέσεων και πλευρών ενός κοινωνικού σχηματισμού (βάσει του σχήματος «κεφάλαιο/εργασία», αστική τάξη/προλεταριάτο). Ήταν η εποχή που όλοι νόμιζαν ότι η παγκοσμιοποίηση δεν αφήνει καθόλου χώρο και έδαφος για την ύπαρξη του «κράτους/έθνους», ή των χωρών όπως τις είχαμε γνωρίσει μέχρι τότε… 

Παράλληλα επικεντρώσαμε το ενδιαφέρον στην έννοια της γεωπολιτικής, εκτιμώντας πως η είσοδος –τουλάχιστον από το 2015– σε μια έντονη διατάραξη σχέσεων και δεδομένων σε ολόκληρο τον ορίζοντα (ευρωπαϊκό, μεσογειακό, βαλκανικό αλλά και ευρύτερα διεθνή) θα προοιώνιζε και θα καθόριζε σε μεγάλο βαθμό τις εγχώριες εξελίξεις. Την ίδια στιγμή καταγράφαμε τη μετατροπή της Τουρκίας σε ισχυρή και αναβαθμισμένη περιφερειακή δύναμη που αμφισβητεί την κυριαρχία πολλών όμορών της χωρών. Ο τουρκικός επεκτατισμός αποκτούσε μια αναβαθμισμένη και επικίνδυνη διάσταση.

Μια δεκαετία αλλαγών 

Στα χρόνια που πέρασαν από τότε, μια δεκαετία ολόκληρη, πολλά άλλαξαν: με την πολυοργανική κρίση και αναδιάρθρωση του καπιταλισμού· με την εμφάνιση και ισχυροποίηση αναδυόμενων ισχυρών κέντρων· με την πανδημία και τη γενική δοκιμή μέτρων χειραγώγησης μεγάλων πληθυσμών και εμπέδωσης της ψηφιοποίησης σε τομείς όπως εργασία και εκπαίδευση, και του βιοπολιτικού ελέγχου· με το τέλος της κλασικής παγκοσμιοποίησης και την ενδόρρηξη σε μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα (ΗΠΑ, Βρετανία, Ε.Ε.). Τα συνθήματα ακόμα και των πιο ισχυρών κοσμοκρατορικών κέντρων, που αποκτούν «πατριωτικό» μεγαλοϊδεατικό μανδύα («να ξανακάνουμε την Αμερική τρανή», ο «ρωσικός κόσμος», οι «κινεζικές ιδιαιτερότητες»), αλλά και η αναδίπλωση πολλών δυνάμεων, συνυπάρχουν με ισχυρές τάσεις (σε παγκόσμιο επίπεδο) ανεύρεσης δρόμων απαγκίστρωσης από τα δεσμά του Δυτικού πολυεθνικού εναγκαλισμού-στραγγαλισμού.

Τ έ σ σ ε ρ ε ι ς ε π ι σ η μ ά ν σ ε ι ς

Του Ρούντι Ρινάλντι 

Για την επίθεση που γίνεται στην κ. Καρυστιανού και το κίνημα των Τεμπών

Τις τελευταίες μέρες ξετυλίγεται μια συντονισμένη και ενορχηστρωμένη επίθεση (που θα έχει συνέχεια) ενάντια στην κ. Καρυστιανού και το κίνημα των Τεμπών. Ορισμένες επισημάνσεις:

Πρώτη επισήμανση∙ κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα στην πολιτική, στην πολιτικοποίηση και εφόσον θέλει στην ίδρυση φορέα ή κόμματος. Η επίθεση που γίνεται στην κ. Καρυστιανού είναι απαράδεκτη και σκοπεύει να την περιγράψει απλά ως πρόσωπο που θέλει απλά να εκμεταλλευτεί το έγκλημα των Τεμπών για προσωπική της ανάδειξη και κατηγορείται ότι έχει πολιτικές φιλοδοξίες αντί να πενθεί. Στην ουσία θέλουν να της στερήσουν την συμμετοχή της (με όποιο τρόπο εκείνη επιλέξει) στην πολιτική διαδικασία. Σε λίγο μπορεί να φθάσουν να την κατηγορήσουν ότι αυτή φταίει για το έγκλημα των Τεμπών…

Δεύτερη επισήμανση∙ η επίθεση που πραγματοποιείται έχει δύο πηγές: α) όλα τα κόμματα που προετοιμάζονται για τις επόμενες εκλογές (συστημικά, μεγάλα, μικρά, ριζοσπαστικά, αριστερά, επίσημα και μη) μοιάζουν να συμφωνούν στο ότι ένα κόμμα γύρω από την κ Καρυστιανού θα ήταν μια δυσάρεστη γι’ αυτούς κατάσταση. Υπάρχουν και εκείνοι που δεν θέλουν -για μικροπολιτικούς λόγους και λόγους υπολογισμού ποσοστών- μια παρουσία ενός φορέα υπό την κ. Καρυστιανού στις επόμενες εκλογές – αν και φροντίζουν ήδη να έχουν «άρωμα» Τεμπών στα ψηφοδέλτιά τους. 

Υπερήφανος, κυνικός ραδιούργος Πινόκιο…

Του Ρούντι Ρινάλντι

Υπερήφανος για το «Όχι» που μετέτρεψε σε «Ναι»…

Υπερήφανος που υπόγραψε (μαζί με όλους τους άλλους) το 3ο Μνημόνιο για να σώσει την Ελλάδα…

Υπερήφανος που έφερε την συμφωνία των Πρεσπών κατά απαίτηση ΗΠΑ και Γερμανίας.

Υπερήφανος που «έβγαλε» την χώρα από τα Μνημόνια (πρόκειται για το μεγαλύτερο ψέμα της μεταπολίτευσης που το επαναλαμβάνουν όλοι οι συστημικοί).

Υπερήφανος που άνοιξε πλήρως το δρόμο στην αυτοδυναμία της ΝΔ.

Υπερήφανος που αμαύρωσε την έννοια της «αριστεράς».

Υπερήφανος που άφησε να διαλυθεί το κόμμα του, μετά από τόσες ραδιουργίες που έκανε.

Υπερήφανος που φέρει το στίγμα της αναξιοπιστίας από το οποίο δεν μπορεί να απαλλαγεί.

Υπερήφανος που «ξεπλυμένος» τώρα θέλει έναν «δημοκρατικό καπιταλισμό». 

Μαγκιά του!

«Ζούμε σε «δημοκρατορία», η χώρα ξεπουλιέται και παραδίδεται στους Τούρκους»- Ρούντι Ρινάλντι

Ρούντι Ρινάλντι :

•Ζούμε σε «δημοκρατορία»

•Η χώρα χώρα γίνεται δορυφόρος της Τουρκίας

•Το μεγαλύτερο ψέμα της μεταπολίτευσης δεν είναι άλλο απ’ αυτό που μας λένε τα τελευταία χρόνια. Ότι έχουμε βγει από τα μνημόνια!

•Χρειάζεται σχέδιο εθνικής κυριαρχίας και μιας πολιτικής κοινωνικής αλλαγής στο εσωτερικό όπου υπάρχει μία τρομακτική διαφθορά υπάρχει μία δημοκρατορία. 

Συνέντευξη του εκδότη της εφημερίδας Δρόμος της Αριστεράς εν όψει του 2ου συνεδρίου για το υπαρξιακό πρόβλημα της Ελλάδας.

 Η συζήτηση γίνεται ανάμεσα σε δύο σημαντικές εκδηλώσεις που οργανώθηκαν με τη συμβολή του.

 Η πρώτη έγινε τον Αύγουστο στην ακριτική Μυτιλήνη.

 Η δεύτερη θα γίνει τον Νοέμβριο στην Αθήνα. Και οι δύο έχουν να κάνουν με τη διερεύνηση αυτού του υπαρξιακού μας προβλήματος.

Ο κ. Ρινάλντι μιλά για το μεγαλύτερο ψέμα της μεταπολίτευσης που δεν είναι άλλο απ’ αυτό που μας λένε τα τελευταία χρόνια. Ότι έχουμε βγει από τα μνημόνια!

 Τι ζούμε; Όπως λέει «ζούμε πλέον σε καθεστώς δημοκρατορίας». Και εξηγεί:

«Ας πούμε για τα δεσμά που έχουνε μπει στην Ελλάδα ,ιδιαίτερα από το 2010 με τα μνημόνια. Σήμερα υπάρχει ένα ειδικό καθεστώς και το μεγαλύτερο ψέμα της μεταπολίτευσης, είναι ότι έχουμε βγει από τα μνημόνια. 

Υπάρχουνε μνημονιακά δεσμά και υποχρεώσεις της χώρας για 99 χρόνια, υπάρχουνε για το χρέος που το 2032 θα πρέπει να πληρώσουμε και θα βρεθούμε ξανά μπροστά σε μία καινούργια χρεοκοπία. 

Μέχρι τότε  ιδιωτικοποιούνται και ξεπουλιούνται όλα αυτά που θα λέγαμε φιλέτα που υπάρχουνε σε όλη την Ελλάδα, την ώρα που γίνεται ένας μεγάλος γεωπολιτικός αναδασμός όπου αρκετά κομμάτια της κυριαρχίας και των  κυριαρχικών μας δικαιωμάτων είναι υπό άμεση απειλή».

Τι μπορεί να αλλάξει την πορεία προς τα κάτω;

 Νέα κόμματα; 

Ρ. Ρινάλντι : Σε υπαρξιακή κρίση οι κοινωνίες, σύγχιση και πόλεμος μεταξύ "φυλών" από το σύστημα...

Ο Ρούντι Ρινάλντι, διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας "Δρόμος της Αριστεράς" και από τους βασικούς διαμορφωτές του 2ου Συνεδρίου για το "Υπαρξιακό Ζήτημα της Ελλάδας στην τροχιά του 21ου αιώνα", με το πολιτικό- επιστημονικό συνέδριο που πραγματοποιείται στις 21-22-23 Νοεμβρίου στη Λεόντειο Σχολή των Αθηνών με κεντρικό τίτλο "Η Ελλάδα που χάνεται, η Ελλάδα που θέλουμε" , μίλησε σήμερα στον 98.4 για την υπαρξιακή κρίση των κοινωνιών σε μια περίοδο "γυμνής μετάβασης" σε μια νέα πραγματικότητα που φτιάχνεται για τους λαούς, χωρίς αυτούς.

Βρισκόμαστε στη μέση του προθαλάμου

Προχωράμε εντός ενός προθαλάμου ο οποίος οδηγεί σε μια «γυμνή μετάβαση», σε έναν χώρο που μάλλον θα είναι πιο σκοτεινός για τη συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη. Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, αποσταθεροποιητικές, επικίνδυνες, γεμάτες απρόοπτα και αβεβαιότητα, χαοτικές. Ο πόλεμος, η πολεμική οικονομία, ο γεωπολιτικός αναδασμός, ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ισχυρά κέντρα, ο πολλαπλασιασμός ανερχόμενων ενδιάμεσων δυνάμεων: όλα αυτά είναι στην ημερήσια διάταξη. Δεν είναι: η Δημοκρατία, η Ευημερία, η Αλληλεγγύη, το Διεθνές Δίκαιο, η ισότιμη και αμοιβαία συνεργασία ανάμεσα στις κυρίαρχες χώρες, ο Πολιτισμός και ο Ανθρωπισμός. Μια νέα βαρβαρότητα ξετυλίγεται και απλώνεται σε μεγάλο μέρος του πλανήτη.

Μέσα σε μία-δύο μέρες έχουμε: Κρίση και πτώση της κυβέρνησης στη Γαλλία, που κυβερνιέται με διαδοχικά πραξικοπήματα του Μακρόν· προβοκάτσια και πολεμικοί τόνοι ενάντια στη Ρωσία για drones πάνω από την Πολωνία, ενώ υπάρχουν συγκεντρώσεις στρατευμάτων για αντιπερισπασμούς στο Καλίνιγκραντ και σε άλλες περιοχές της Ρωσίας· νέα επίθεση του Ισραήλ, αυτή τη φορά στην Ντόχα του Κατάρ, που είναι έδρα διαμεσολαβητικών συνομιλιών (το Ισραήλ σε μια μέρα κτυπά Λίβανο, Υεμένη, Συρία και πλοία του Στολίσκου στην Τυνησία)· στυγνή και προβοκατόρικη δολοφονία του τραμπικού ακτιβιστή Κερκ σε πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ (γεγονός που δείχνει ότι η διαπάλη των δύο μπλοκ εξουσίας στις ΗΠΑ παίρνει διαστάσεις οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις)· στο Νεπάλ εξέγερση, αναλαμβάνει ο στρατός και οι κυβερνώντες το σκάνε με ελικόπτερο. Δεν είναι και λίγα όλα αυτά. Κάπου οδηγούν βέβαια, και είναι καλό να το γνωρίζουμε, να το καταλαβαίνουμε.

Ποιος φόβος κρύβεται πίσω από την επίθεση στην Μ. Καρυστιανού;

Του Ρούντι Ρινάλντι 

Το Σ/Κ που πέρασε δεν έγινε η συνηθισμένη έναρξη της πολιτικής σαιζόν με την καθιερωμένη ομιλία του πρωθυπουργού και τις όποιες 4-5 διαδηλώσεις έξω από το Βελλίδιο.

1. Το περασμένο Σ/Κ μίλησαν ο Ευάγγελος Μαρινάκης (πρόεδρος και ολιχάρχης), ο Α. Τσίπρας που τον σπρώχνουν (ολιγάρχες και πρεσβείες) να εκφράσει τους democrats στην Ελλάδα, ο Μητσοτάκης σε μια αποστειρωμένη αίθουσα και εντελώς αποστειρωμένη συνέντευξη τύπου. Το ιδιαίτερο όμως είναι ότι «μίλησε» και η κ. Καρυστιανού σε συγκέντρωση στην Αθήνα ενώ σε πολλές πόλεις δεκάδες χιλιάδες άτομα κινητοποιήθηκαν σε πλατείες και δρόμους. Αυτό το γεγονός έκανε την διαφορά στο φετινό ξεκίνημα της σαιζόν.

2. Η πρωτοβουλία της κ. Καρυστιανού θορύβησε και έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία αποδόμησής της και υπονόμευσής της και οι επιθέσεις κατά την γνώμη μου καλύπτουν έναν διπλό φόβο.

Πρώτος φόβος: Όλες ανεξαίρετα οι συστημικές δυνάμεις που εκφράζουν την μεταπρατική Ελλάδα της υποτέλειας, της εξάρτησης, της μιντιοκρατίας, της κλεπτοκρατίας, της κομματοκρατίας, αλλά και όσες δυνάμεις δέχονται αυτό το πλαίσιο και λειτουργούν εξ αντικειμένου συστημικά, ΔΕΝ θέλουν με κανένα τρόπο να δουν να αναπτύσσεται ένα μεγάλο ακηδεμόνευτο πολιτικό ρεύμα – κίνημα που δεν θα ελέγχεται από αυτά τα κέντρα, και μπορεί υπό όρους να θέσει τις βάσεις για την ανάπτυξη μιας κίνησης που να επηρεάζει σημαντικά την πορεία της χώρας και να απαντήσει στο Υπαρξιακό Πρόβλημα της χώρας και στην παρακμή που καλπάζει υπό την μπαγκέτα των συστημικών δυνάμεων και των Πρεσβειών.

Δεύτερος φόβος: Όλες ανεξαίρετα οι πολιτικές δυνάμεις που μετέχουν στην πολιτική σκηνή και όσες προετοιμάζονται να εμφανιστούν (Σαμαράς – Τσίπρας κλπ) δεν θέλουν καθόλου μια εκλογική κίνηση που τυχόν κάνει η κ. Καρυστιανού. Το θεωρούν μια απειλή για τα ποσοστά τους και επειδή όλοι ήδη προετοιμάζονται για τις διπλές εκλογές (που όλο και πλησιάζουν) δεν θέλουν να υπάρξει μια εκλογική παρέμβαση της Καρυστιανού.

👉Πτυχές των ελληνοτουρκικών σχέσεων: Η τουρκική διείσδυση και η ανάγκη ενίσχυσης της ελληνικής περιφέρειας

📅20-21 Αυγούστου 2025

Στη Μυτιλήνη είναι ο επόμενος σταθμός του συνεδρίου για το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας στην τροχιά του 21ου αιώνα, όπου στις 20 & 21 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί διημερίδα με θέμα: 

Πτυχές των ελληνοτουρκικών σχέσεων: Η τουρκική διείσδυση και η ανάγκη ενίσχυσης της ελληνικής περιφέρειας.

❗1η Θεματική:

❗2η Θεματική

◼️Εκκινώντας από την θέση ότι ο επεκτατισμός της Τουρκίας αποτελεί μια διαρκώς εντεινόμενη υπαρξιακής φύσης απειλή για την χώρα μας, ειδικά στην ταραχώδη γεωπολιτικά εποχή που διανύουμε,
◼️ αναγνωρίζοντας ως μια ειδική πλευρά αυτής της απειλής την επιδιωκόμενη από την άγκυρα οικονομική, πολιτική και πολιτισμική διείσδυση που φτάνει στα όρια δορυφοροποίησης/ομηρίας οικονομικών τομέων και περιοχών,
◼️ βλέποντας με αγωνία την “προσαρμοστικότητα” των ελίτ της χώρας μας στη συνθήκη αυτή
◼️ έχοντας επίγνωση των δυσκολιών που έχει μια προσπάθεια αντιστροφής της εγκατάλειψης ή της πλήρους παράδοσης στο διεθνές τουριστικό κεφάλαιο, της ελληνικής περιφέρειας, και ειδικά των ευαίσθητων ακριτικών περιοχών όπως το Ανατολικό Αιγαίο.

Ρούντι Ρινάλντι:«Η χώρα βρίσκεται υπό επιχειρηματική-γεωπολιτική εισβολή από την Τουρκία και το Ισραήλ»-Ρ.Ρινάλντι

«Η Ελλάδα τον Ιούλιο του 2025 είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τον Ιούλιο του 1974, όταν είχαμε κι έναν πόλεμο που χάσαμε».

 Ο Ρούντι Ρινάλντι, εκδότης της εφημερίδας ο Δρόμος της Αριστεράς δεν κάνει καθόλου αυθαίρετα αυτή τη σύγκριση. Είναι δύσκολο να αντικρούσει τα επιχειρήματα του, ακόμη κι ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της σημερινής κυβέρνησης.

 «Μοιάζουμε περικυκλωμένοι από δυνάμεις που σε προηγούμενες δεκαετίες δεν θα τολμούσαν να σκεφθούν να τα βάλουν με την Ελλάδα. Έχουμε φθάσει να μας λένε «μισό-μισό» το Αιγαίο…Μέχρι τώρα είχαμε εξάρτηση από τη Δύση.

 Σήμερα ζούμε νέα πραγματικότητα όπου δύο ακόμη χώρες έχουν λόγο στην χώρα μας. Η Τουρκία και το Ισραήλ που παίζουν ρόλο στα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά πράγματα της χώρας», λέει ο κ. Ρινάλντι και περιγράφει με συγκεκριμένα γεγονότα τη ζοφερή για την Ελλάδα πραγματικότητα.

Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και τη θλιβερή εσωτερική πολιτική πραγματικότητα τότε δικαιολογημένα ο κ.Ρινάλντι λέει ότι βρισκόμαστε σε «εθνική κρίση».

Περί κρουαζιέρας…

Του Ρούντι Ρινάλντι 

Φέτος το καλοκαίρι μάθαμε ότι ακόμα και οι σφαγείς της Γάζας έχουν ανάγκη από ανάπαυση και λίγη ξεγνοιασιά στα ελληνικά νησιά. Με το γνωστό κρουαζιερόπλοιο…

Πριν από χρόνια –οι πιο παλιοί- θυμόμαστε την Τρούμπα, το «κορίτσια ο Στόλος», την νυκτερινή Γλυφάδα όπου αμερικανοί της βάσης του Ελληνικού ξεχαρμάνιαζαν ή άλλα επεισόδια όπως στην Σούδα..

 Μετά το 2001 και τους πολέμους σε Αφγανιστάν και Ιράκ μάθαμε πως τα στρατεύματα των ΗΠΑ χρειάζονται recreation και ανάπαυση σε ελληνικούς χώρους πριν επιστρέψουν στα πεδία των μαχών ή πίσω στις ΗΠΑ. Η Ελλάδα γίνεται και ΜΕΤΟΠΙΣΘΕΝ (πέρα από ορμητήριο με τις βάσεις) και χώρος ξεκούρασης και επιδιόρθωσης στρατιωτικών μονάδων.  

Σήμερα όμως θα μιλήσουμε για το «κρουαζιερόπλοιο» και τον υπερτουρισμό. 

Το κρουαζιερόπλοιο, μορφή γιγαντισμού, μια μικρή πλωτή πόλη που μεταφέρει 3000-5000 τουρίστες κάθε είδους, ενώ στο πλοίο – εργοστάσιο απασχολούνται 800 – 1200 εργαζόμενοι. Το κρουαζιερόπλοιο είναι και σύμβολο του υπερτουρισμού. Ξεφορτώνει για λίγες ώρες χιλιάδες επιβάτες σε νησιά και λιμάνια, σε χώρους που δεν σηκώνουν τόσο «βάρος» υπό κανονικές συνθήκες και δημιουργούν πολλά προβλήματα κυρίως ρύπανσης. Ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο μπορεί να «ξεφορτώσει» σε λίγες ώρες πληθυσμό ίσο με μια μικρή ελληνική πόλη.

Ρούντι Ρινάλντι:Να παραμερίσουμε την μετριοκρατία και τους σωτήρες. - Η Ελλάδα που θέλουμε...

Ο Ρούντι Ρινάλντι , από τους εμπνευστές του 2ου Συνεδρίου για το Υπαρξιακό Ζήτημα της Ελλάδας στην τροχιά του 21ου αιώνα, με την κεντρική στόχευση "Η Ελλάδα που χάνεται- Η Ελλάδα που θέλουμε", σε μια συζήτηση εφ όλης της ύλης μιλάει στον 98.4 για το πώς πορεύεται η χώρα με το πολιτικό της σύστημα και τις διάφορες ελίτ της, σε συνθήκες γενικευμένης γεωπολιτικής αστάθειας.

 
Υποστηρίζει, ότι η Ελλάδα ως "θεατής" και "δεδομένος σύμμαχος" , απλά παρακολουθεί τις κινήσεις απομείωσης του Ελληνισμού, από την Κύπρο μέχρι τα κυριαρχικά της δικαιώματα νότια της Κρήτης. Την ώρα που όπως λέει, που η μετριοκρατία εντός και εκτός της Ελλάδας, μαζί με την επανεμφάνιση "σωτήρων" δεξιά και αριστερά, που ουδέποτε αμφισβήτησαν την φτωχοποίηση ελέω μνημονίων της κοινωνίας και της παράδοσης του δημόσιου πλούτου της για 99 χρόνια.

Ο κ. Ρινάλντι μιλάει για την Ελλάδα που χάνεται αλλά και την Ελλάδα που θέλει η κοινωνία και οι υγιείς της δυνάμεις , καλώντας σε συμμετοχή στο πολυθεματικό συνέδριο στις 21-23 Νοεμβρίου, δίνοντας και την διεύθυνση συνδέσμου για περισσότερες πληροφορίες "yparxiakoellada.gr ".

​ΠΗΓΗ:https://youtu.be/ryBsI-lsR4A?si=odr8qbY76lq55DbX
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Καύσωνας εν μέσω εξελίξεων - πολιτικές διεργασίες βάθους

του Ρούντι Ρινάλντι

Το φετινό καλοκαίρι δεν έχει μόνο καύσωνα, ζέστη και φωτιές. Κυοφορεί πολιτικές διεργασίες βάθους, και εξελίξεις για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, μέσα σε ένα έντονο γεωπολιτικό αναδασμό ο οποίος γλείφει τις ακτές της Κρήτης, βάζει πόδι για τα γερά στο Αιγαίο και εποικίζει συστηματικά την Κύπρο (όση υπάρχει δηλαδή).

Πριν όμως δούμε αυτές τις διαφαινόμενες εξελίξεις, μια αναγκαία παρέκβαση που «ξεχνιέται» σε αναλύσεις, ειδήσεις, συζητήσεις…

Αυτοί που δεν γυρίζουν σπίτι μετά το μεροκάματο

Είναι ραγδαία η αύξηση του αριθμού θανάτων κατά την εργασία το πρώτο εξάμηνο του 2025, καθώς και των βαριά τραυματισμένων (που κι αυτοί δεν γυρίζουν πίσω στο σπίτι μετά τη δουλειά…). Οι θάνατοι και οι βαρείς τραυματισμοί πολλαπλασιάζονται εν μέσω θέρους και καύσωνα για δύο λόγους: 

α) Λόγω της εντατικοποίησης της εργασίας, του 13ωρου και των αναγκαστικών υπερωριών και βαρδιών που ψηφίζει η κυβέρνηση, και της διάλυσης όλων των εποπτικών μηχανισμών (που πριμοδοτεί την ασυδοσία των επιχειρήσεων και αφεντικών παντός είδους).

β) Λόγω του σχεδόν διπλασιασμού του πληθυσμού της χώρας εξαιτίας του υπερτουρισμού, όπου το «εποχικό κράτος» της Ελλάδας των 3 μηνών θέλει να «ρεφάρει», ένα τμήμα να πλουτίσει κι άλλο, κι ένα άλλο τμήμα να βγάλει τα έξοδα της χρονιάς. 

Καλοκαιρινές διεργασίες εσωτερικού: Οι τρεις πλύσεις του «πλυντηρίου»

του Ρούντι Ρινάλντι

Οι διεργασίες «εσωτερικού» (ας τις ορίσουμε έτσι, εντοπίζοντάς τες στην πολιτική σκηνή και στην κοινωνία) δεν μπορούν να ξεκοπούν από αυτές που θα ορίζαμε ως διεργασίες «εξωτερικού» – δηλαδή του άμεσου περίγυρού μας, των στοχεύσεων διαφόρων μεγάλων δυνάμεων για την περιοχή μας, του εν εξελίξει γεωπολιτικού αναδασμού.

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν λόγοι που οι διεργασίες εσωτερικού έχουν τη σημασία τους: είτε για εσωτερική κατανάλωση και χειραγώγηση μιας κρισιακής (πολιτικής και κοινωνικής) κατάστασης, είτε επειδή το διαφαινόμενο τέλος του Μητσοτάκη μπορεί να συμβεί χωρίς να έχει προετοιμαστεί μια διάδοχη κατάσταση.

Χωρίς να θέλουμε να επεκταθούμε στην πρόσφατη κρίση με τη Λιβύη και την αυξημένη είσοδο στην Κρήτη χιλιάδων μεταναστών (βλέπε και πολύ καλή ανάλυση στο άρθρο του Δημήτρη Γκάζη, στις σελίδες 2-3 του παρόντος φύλλου), η κυβέρνηση, εντελώς απροετοίμαστη και κάτω από το βάρος του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ, αντικατέστησε τον κ. Βορίδη με τον έτερο ακροδεξιό κ. Πλεύρη στο πόστο του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Μάλλον ακολουθεί μια σκλήρυνση στο ζήτημα για να αντισταθμίσει τις πιέσεις που έχει από τα δεξιά της (Σαμαράς, Βελόπουλος, Νίκη κ.λπ.). Οι δομές θα κτιστούν στην Κρήτη, αλλά κεντρική γραμμή μοιάζει να είναι η… αλλαγή του σιτηρεσίου!

 Όπως δήλωσε ο κ. Πλεύρης: «Δεν μπορεί να τρώνε 4 φορές κρέας και μία ψάρι την εβδομάδα και να πληρώνει ο Έλληνας και ο Ευρωπαίος φορολογούμενος»!

 Όποιος έρχεται «θα έχει να διαλέξει 5 χρόνια φυλακή ή άμεση επαναπροώθηση», κ.ο.κ. 

Πρόκειται βεβαίως για ρητορικά σχήματα, που δεν αλλάζουν το κεντρικό μότο στο ζήτημα: Η Ελλάδα θα είναι μια πύλη εισόδου προς Ευρώπη, θα είναι και ένας «φράκτης» για να μην φθάσουν στην «ευημερούσα» Ευρώπη. Και κάτι ακόμη, που ξεχνούν αυτές τις μέρες οι αναλυτές και τα ΜΜΕ: ήδη από Γερμανία θα μας αποσταλούν «πίσω» περίπου 80.000 μετανάστες.

Μέρες Ιουλίου 2015

Τι λέγεται, τι έγινε, πού βρισκόμαστε 10 χρόνια μετά

του Ρούντι Ρινάλντι

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 σημάδεψε την Ελλάδα σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή. Για μια βδομάδα σχεδόν, από την αναγγελία της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος έως μία μέρα μετά από αυτό, έγινε ένας «σεισμός» στη χώρα. 

Η νύκτα της 5ης Ιουλίου προς 6η Ιουλίου και όσα έγιναν μέχρι το μεσημέρι της 6ης Ιουλίου με τη σύνοδο των αρχηγών των κομμάτων, ακόμα απασχολούν. Πολλά δεν έχουν διευκρινιστεί, ενώ συσκοτίζονται ουσιώδη ζητήματα. Καθώς συμπληρώνονται 10 χρόνια από τότε, γράφονται πολλά. Ο Τσίπρας ζητά να δημοσιοποιηθούν τα πρακτικά της συνόδου αρχηγών, η Μέρκελ επισκέπτεται την Αθήνα και «θυμάται» πόσο δύσκολες στιγμές πέρασε κι αυτή κ.ο.κ. Υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον για το ζήτημα…

Τι λέγεται για εκείνες τις μέρες

Η κυρίαρχη (αστική) άποψη είναι ότι εκείνες τις μέρες η χώρα έφτασε στον γκρεμό, αλλά ευτυχώς σώθηκε την ύστατη στιγμή χάρη στην ψύχραιμη στάση ορισμένων διεθνών δυνάμεων (Μέρκελ-Ομπάμα-Ολάντ) που δεν ήθελαν να εκδιωχθεί η Ελλάδα από την Ε.Ε. Βοήθησε επίσης, λένε, η αποφασιστική στάση των «Μένουμε-Ευρώπη» κομμάτων και παραγόντων (κόμματα που υποστήριξαν το «Ναι», συν Στουρνάρας και Σία), όπως και η «στροφή» ή «κωλοτούμπα» του Τσίπρα. 

Αυτός, λένε, μάλλον κατάλαβε ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή και αποδέχθηκε όλους τους όρους που τέθηκαν τελεσιγραφικά το βράδυ της 5ης Ιουλίου, επικυρώθηκαν δε την επομένη στη σύνοδο των αρχηγών. 

Τρία σημειώματα για τη συγκυρία

του Ρούντι Ρινάλντι

Το παρόν κείμενο χωρίζεται σε τρία μέρη. Τρία διαφορετικά σημειώματα για τη συγκυρία που βιώνουμε, τα οποία μπορεί να μοιάζουν «ανεξάρτητα» μεταξύ τους αλλά, πιστέψτε με, συνδέονται έντονα:

1 Η εισβολή του πολέμου (και στην καθημερινότητά μας)

Κοντεύουν 3 χρόνια πολέμων αρκετά διεθνοποιημένων και σημαντικών, και μάλλον πρέπει να γίνει συνείδηση ότι το γεγονός του πολέμου θα μας συντροφέψει για πολλά χρόνια. Θα υπάρχει ο πόλεμος, θα κυριαρχεί ως μοτίβο, ως κεντρική ιδέα. Η ανακωχή, οι εκεχειρίες, οι εκκλήσεις για ειρήνη θα είναι περιορισμένες ανάπαυλες ή ευχές, χωρίς να σταματούν την «πολιτική με αιματοχυσία». Η τάση προς τον πόλεμο δεν μπορεί να ανακοπεί με ευχές και ψευτιές. Δεν είναι πρώτη φορά που η ανθρωπότητα, στη σύγχρονη εποχή, βρίσκεται αντιμέτωπη με τον Μεγάλο Πόλεμο, την προετοιμασία του και τη διεξαγωγή του. Ζούμε έναν παράξενο Μεσοπόλεμο λίγο πριν από μια μεγάλη παγκόσμια σύγκρουση. Δεν είναι πρώτη φορά που η διανόηση, τα ανήσυχα και σκεπτόμενα πνεύματα, οι άνθρωποι που αντιστέκονται στην καταστροφή και τον θάνατο, θα πρέπει να αναμετρηθούν με τον πόλεμο και τη φρίκη του. Θα πρέπει να μείνουν όρθιοι και προπάντων ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Ο πόλεμος εκβαρβαρίζει και αποκτηνώνει τον άνθρωπο. Τον μετατρέπει σε μηχανή που σκοτώνει. Σκεπάζει τη σκέψη και την ανθρωπιά. Επιτρέψτε μου να μεταφέρω εδώ μια ανάρτηση της ποιήτριας Μαρίας Μανδάλου που περιγράφει περίτεχνα αυτό που βιώνουμε:

Ελλάδα εκτεθειμένη εν μέσω γεωπολιτικών στροβίλων

Ελλάδα εκτεθειμένη εν μέσω γεωπολιτικών στροβίλων

Πολιτικό προσωπικό και ελίτ σφυρίζουν αδιάφορα

του Ρούντι Ρινάλντι

Η πρόσφατη κλιμάκωση του πολέμου στη Μέση Ανατολή (επίθεση του Ισραήλ κατά του Ιράν με πλήρη ανοχή των ΗΠΑ και της Δύσης) δεν είναι ακριβώς κεραυνός εν αιθρία. Αποτελεί συνέχεια ενός σχεδιασμού, και υλοποίησης επί του πεδίου, αλλαγής του χάρτη, των συνόρων, των συσχετισμών στην περιοχή αλλά και γενικότερα στον πλανήτη. Και η Ελλάδα είναι πολύ, πάρα πολύ κοντά. Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο θερμά επίκεντρα πολέμου (Ουκρανία – Μέση Ανατολή). Και αυτοπροσφέρεται ως κόμβος, ως σύμμαχος-κολαούζος σε ό,τι ζητηθεί από ΗΠΑ, Ε.Ε., ΝΑΤΟ και Ισραήλ. Ταυτόχρονα είναι πρόθυμη να αποδεχθεί τη βαλκανοποίηση των Βαλκανίων και τις επεκτατικές απαιτήσεις της αναβαθμισμένης σε περιφερειακή μεγάλη δύναμη Τουρκίας. 

Στην πράξη καταγράφεται έτσι μια εντυπωσιακή υποβάθμιση της Ελλάδας, και αυξάνονται αλματικά οι υπαρξιακοί κίνδυνοι σε πολλούς τομείς. Τα όσα γίνονται στη Λιβύη, στο Σινά, στο Κυπριακό, στο Αιγαίο είναι έντονα εκδηλωτικά σημάδια της υποβάθμισης. Μέσα σε αυτό το ταραγμένο γεωπολιτικά πλαίσιο σημειώνεται και μια έντονη διεργασία ανακύκλωσης του πολιτικού συστήματος, αφού τα «τέρμινα» της διακυβέρνησης Μητσοτάκη πλησιάζουν προς το τέλος τους. Υπάρχουν εντούτοις πολλά ζητήματα που χρήζουν εξέτασης για να δούμε τι προσφέρει σαν «κάλυψη» το υπάρχον πολιτικό σύστημα, όπως και τι επαγγέλλονται όσοι θέλουν να εμφανιστούν ως σωτήρες από το σημερινό Μαξίμου και τον Μητσοτάκη. Στο τέλος θα εξετάσουμε ποια θα ήταν μια ουσιαστική στάση της Ελλάδας μέσα στις κρίσιμες συνθήκες.

Η κυβέρνηση του «ό,τι πείτε» και το άρμα Γεραπετρίτης

Η ΝΑΤΟφροσύνη και η αίσθηση ότι η καλύτερη επιλογή είναι η εχθρότητα προς τη Ρωσία και τα «ήρεμα νερά» με την Τουρκία, δεν μπορεί να κρύψει πως υπάρχουν συγκεκριμένες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις σε επίπεδο κυριαρχίας. Το να αναγγέλλονται δύο θαλάσσια πάρκα σε Ιόνιο και Κυκλάδες, τίποτα στα Δωδεκάνησα, κανένα καλώδιο να μην ποντίζεται πέρα από 6 μίλια, είναι γεγονότα που δείχνουν την πλήρη συμμόρφωση στις απαιτήσεις της Τουρκίας. Η μη απάντηση σε προκλήσεις όπως στην Κύπρο και τα κατεχόμενα, όπως και η αδράνεια και απόκρυψη στοιχείων για την Ιερά Μονή Σινά, δείχνουν ορισμένα πράγματα. 

«Ρεαλπολιτίκ» και φινλανδοποίηση: Η περίπτωση της Ελλάδας

του Ρούντι Ρινάλντι

Το τελευταίο διάστημα γίνεται ιδιαίτερη αναφορά, σχετικά με ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και στάσης της ελληνικής κυβέρνησης, σε όρους όπως «ρεαλπολιτίκ» γενικά, και «φινλανδοποίηση» (ιδιαίτερα του Αιγαίου). Πίσω από αυτές τις αναφορές υπάρχει πάντα ένα ευμετάβλητο διεθνές πλαίσιο, μια νέα διεθνής πραγματικότητα, και βεβαίως νέοι συσχετισμοί και συμμαχίες. Ας τα βάλουμε όλα σε μια σειρά:

Γενικοί ορισμοί 

● Με τον όρο «ρεαλπολιτίκ» (γερμ. Realpolitik), αλλά και «πολιτικός ρεαλισμός» (που δεν είναι ακριβώς το ίδιο), αναφερόμαστε ή προσδιορίζουμε μια προσέγγιση της πολιτικής που εστιάζει στην πραγματικότητα, τα συμφέροντα και τις πρακτικές δυνατότητες που υπάρχουν, παρά σε ιδεαλιστικές ή ηθικές αρχές. Εξ ου και ο προσδιορισμός περί ρεαλισμού. Η ρεαλπολιτίκ ως πλήρης προσαρμογή στις υπάρχουσες συνθήκες, με εγκατάλειψη ιδεαλιστικών στόχων, εστιάζει στην «τέχνη του εφικτού», όπου τα ιδανικά και οι διακηρύξεις θυσιάζονται για πρακτικές ανάγκες και συμφέροντα, στο όνομα του ρεαλισμού. 

● Η «φινλανδοποίηση» (αγγλ. Finlandization, γερμ. Finnlandisierung) είναι ένας όρος της διεθνούς πολιτικής και διπλωματίας που αναφέρεται στην κατάσταση κατά την οποία μια χώρα, ενώ διατηρεί ορισμένα τυπικά χαρακτηριστικά ανεξαρτησίας, προσαρμόζει την εξωτερική της πολιτική (και βεβαίως σε μεγάλο βαθμό και την εσωτερική) στις προδιαγραφές και πιέσεις μιας ισχυρότερης γειτονικής δύναμης, προκειμένου να αποφύγει τη στρατιωτική σύγκρουση ή μια πολιτική αποσταθεροποίηση.

Παραδείγματα 

● Μια πρόσφατη αναφορά στην ρεαλπολιτίκ είναι το απόσπασμα που ακολουθεί: «Από την πολιτική αυτή δεν λείπουν οι αντιφάσεις. Καταγγέλλουμε την Τουρκία για την εισβολή στην Κύπρο και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά συμμαχούμε με το Ισραήλ που κατέχει παλαιστινιακά εδάφη και με το καθεστώς Σίσι στην Αίγυπτο που φυλακίζει ό,τι κινείται. Αυτό λέγεται ρεαλπολιτίκ, θα αντέτεινε κάποιος. Σωστά. Για να φέρνει όμως αποτέλεσμα ο πολιτικός ρεαλισμός, θα πρέπει να συνοδεύεται και από μια πολιτική ευφυΐα ή, έστω, ευελιξία. Όταν ζητάς εμμονικά να αποκλειστεί η Τουρκία από την ευρωπαϊκή άμυνα την ώρα ακριβώς που όλοι αναγνωρίζουν την ανάγκη της ενεργής εμπλοκής της, το μόνο που καταφέρνεις είναι να απομονώνεσαι, και τελικά να χάνεις» (Μιχάλης Μητσός, Τα Νέα, 22/5/025).